#cmentarz na podsupraślu

[suprasl]

Święto cerkwi cmentarnej Św. Jerzego (Cmentarz na Podsupraślu)

Piątek, 5 maja od 16.00 święcenie grobów 17.00 Całonocne czuwanie (Wsienoszcznoje bdienije)

Sobota, 6 maja od 7.30 święcenie grobów, 9.00 Św. Liturgia

Św. Jerzy Zwycięzca, wielki męczennik 
Urodził się w Kapadocji w bogatej rodzinie. Jego ojciec Geroncjusz był Persem, a matka Polochronia pochodziła z Kapadocji. Będąc w wojsku wyróżniał się wyjątkową mądrością, siłą i bohaterstwem. Wkrótce stał się też ulubieńcem cesarza Dioklecjana.

Gdy święty usłyszał o krwawych prześladowaniach, jakim poddawani byli chrześcijanie, zapałał miłością do Jezusa. Rozdał swe mienie ubogim, wypuścił na wolność wszystkich niewolników, a sam stanął przed cesarzem i potępił go. Otwarcie wyznał też swoją wiarę w Chrystusa, której nie wyrzekł się mimo namów i gróźb. Poddano go ciężkim torturom (według niektórych trwały one aż siedem lat), które zniósł z honorem. Rozwścieczony cesarz w 303 r.wydał rozkaz ścięcia Jerzego oraz cesarzowej Aleksandry, która również uwierzyła w Chrystusa.

Relikwie świętego Jerzego Zwycięzcy znajdują się w Palestynie w mieście Lidda, a jego głowa spoczywa w Rzymie w świątyni mu poświęconej. Zarówno w Bizancjum jak i innych krajach Europy szczególnie popularna była legenda opowiadająca o walce św. Jerzego ze smokiem. Zgodnie z nią, niedaleko miejsca gdzie pogrzebano świętego, w pobliżu Bejrutu, mieszkał i codziennie wychodził z jeziora straszny, pożerający ludzi wąż. Pewnego razu nieoczekiwanie pojawił się tam na białym koniu św. Jerzy, który znakiem krzyża i włócznią zabił gada i uwolnił więzioną przez potwora piękną córkę króla. Założyła ona smokowi jak naszyjnik swój pasek i doprowadziła do miasta, gdzie święty przebił bestię mieczem. Po tym wydarzeniu król ochrzcił się wraz z całym ludem. Początki tej legendy sięgają w literaturze IX w., a w ikonografii X-XI w.

Za cierpienia, które zniósł święty oraz pomoc jaką okazywał ludziom znajdującym się w niebezpieczeństwie nawet po śmierci, Cerkiew nazwała Jerzego “Zwycięzcą”. Uważany jest za opiekuna rycerzy, żołnierzy, rzemieślników wyrabiających broń, tronu i państwa. Jego wizerunek znajduje się w herbie Moskwy. Głównie do niego Rosjanie kierują modlitwy o zbawienie Rosji. Za swego patrona uznają go: Holandia, Niemcy, Szwecja, Litwa i Bośnia oraz od 1222 r. Anglia. Do dziś na jej sztandarach znajduje się czerwony krzyż św. Jerzego na białym polu.

Wierni modlą się do niego o uchronienie od wszelkiego cierpienia, powrót utraconych i zaginionych dzieci. Jest też patronem stad i pasterzy, pomocnikiem przy oswajaniu dzikich zwierząt. Uważany jest za orędownika podczas epidemii oraz w chorobach skóry i trądu. Jest jednym z tych świętych, których kult w całej Cerkwi prawosławnej jest powszechny i wciąż wyjątkowo żywy.

W ikonografii święty przedstawiany jest głównie jako wojownik, w rycerskim rynsztunku, z mieczem w lewej ręce, włócznią i tarczą w prawej. Często za plecami ma przewieszony hełm, na piersi na złotej zbroi grecki krzyż, a na zbroi narzucony czerwony płaszcz. Męczennik nie posiada brody, ma ciemne, krótkie i kędzierzawe włosy. Niekiedy w ręce trzyma zwój, na którym najczęściej widnieje napis: “Wspomnij Panie, wzywających wspaniałe Twe Imię, jako jesteś błogosławiony na wieki wieków. Amen.”. Poza tym w sztuce zachodniej święty bywa ukazywany w dworskim stroju oraz jako męczennik z palmą w ręce.

Obecnie Jerzy najczęściej ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu, zabijający włócznią smoka. Największa liczba ikon tego typu powstała w ruskiej ikonografii nowogrodzkiej. Właśnie smok, obok czerwonego krzyża na białym tle, jest jego głównym atrybutem. W sztuce zachodniej ponadto funkcję atrybutów pełnią: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, koń, palma pierwszeństwa oraz przedmioty jego męki: gwoździe, kamień młyński i koło.

Imię Jerzy pochodzi z języka greckiego od słowa georgos - “rolnik”. Wspomnienie liturgiczne: 
23 kwietnia/6 maja (rocznica śmierci), 
3/16 listopada, 
10/23 listopada,
 26 listopada/9 grudnia. opr. Jarosław Charkiewicz
 źródło: cerkiew.pl

[suprasl]

Święto cerkwi cmentarnej Św. Jerzego (Cmentarz na Podsupraślu)

Poniedziałek, 6 maja

od 7:00 święcenie grobów 8.15 jutrznia paschalna, 9.00 Św. Liturgia, Po Liturgii paschalna panichida za zmarłych

[suprasl]

AKTUALIZACJA! Święcenie grobów na cmentarzach

7 listopada wypada sobota rodzicielska św. Dymitra (cs. Dimitrijewska roditielska subbota) – dzień w którym szczególnie modlimy się za zmarłych. Co roku w tym dniu w cerkwi św. Jerzego na Podsupraślu odbywają się uroczystości z modlitwą w intencji naszych zmarłych przodków.

W tym roku groby na cmentarzu na Podsupraślu święcone będą każdego dnia od wtorku (3 listopada) do soboty św. Dymitra – by uniknąć zgromadzenia się dużej liczby osób i by umożliwić spokojną modlitwę.

Harmonogram święcenia grobów na cmentarzu na Podsupraślu:

Wtorek, 3 listopada: godz. 10-12 Środa, 4 listopada: godz. 10-12 Czwartek, 5 listopada: godz. 10-12 Piątek, 6 listopada: godz. 10-12 Sobota, 7 listopada: od godz. 7.30, św. Liturgia – godz. 9.00

[suprasl]

Święto cerkwi cmentarnej Św. Jerzego (Cmentarz na Podsupraślu)

Niedziela, 5 maja
 od 15:00 święcenie grobów      17:00 Całonocne czuwanie (Wsienoszcznoje bdienije)

Poniedziałek, 6 maja
 od 7:30 święcenie grobów      9:00 Św. Liturgia, panichida

Św. Jerzy Zwycięzca, wielki męczennik 
Urodził się w Kapadocji w bogatej rodzinie. Jego ojciec Geroncjusz był Persem, a matka Polochronia pochodziła z Kapadocji. Będąc w wojsku wyróżniał się wyjątkową mądrością, siłą i bohaterstwem. Wkrótce stał się też ulubieńcem cesarza Dioklecjana.

Gdy święty usłyszał o krwawych prześladowaniach, jakim poddawani byli chrześcijanie, zapałał miłością do Jezusa. Rozdał swe mienie ubogim, wypuścił na wolność wszystkich niewolników, a sam stanął przed cesarzem i potępił go. Otwarcie wyznał też swoją wiarę w Chrystusa, której nie wyrzekł się mimo namów i gróźb. Poddano go ciężkim torturom (według niektórych trwały one aż siedem lat), które zniósł z honorem. Rozwścieczony cesarz w 303 r.wydał rozkaz ścięcia Jerzego oraz cesarzowej Aleksandry, która również uwierzyła w Chrystusa.

Relikwie świętego Jerzego Zwycięzcy znajdują się w Palestynie w mieście Lidda, a jego głowa spoczywa w Rzymie w świątyni mu poświęconej. Zarówno w Bizancjum jak i innych krajach Europy szczególnie popularna była legenda opowiadająca o walce św. Jerzego ze smokiem. Zgodnie z nią, niedaleko miejsca gdzie pogrzebano świętego, w pobliżu Bejrutu, mieszkał i codziennie wychodził z jeziora straszny, pożerający ludzi wąż. Pewnego razu nieoczekiwanie pojawił się tam na białym koniu św. Jerzy, który znakiem krzyża i włócznią zabił gada i uwolnił więzioną przez potwora piękną córkę króla. Założyła ona smokowi jak naszyjnik swój pasek i doprowadziła do miasta, gdzie święty przebił bestię mieczem. Po tym wydarzeniu król ochrzcił się wraz z całym ludem. Początki tej legendy sięgają w literaturze IX w., a w ikonografii X-XI w.

Za cierpienia, które zniósł święty oraz pomoc jaką okazywał ludziom znajdującym się w niebezpieczeństwie nawet po śmierci, Cerkiew nazwała Jerzego “Zwycięzcą”. Uważany jest za opiekuna rycerzy, żołnierzy, rzemieślników wyrabiających broń, tronu i państwa. Jego wizerunek znajduje się w herbie Moskwy. Głównie do niego Rosjanie kierują modlitwy o zbawienie Rosji. Za swego patrona uznają go: Holandia, Niemcy, Szwecja, Litwa i Bośnia oraz od 1222 r. Anglia. Do dziś na jej sztandarach znajduje się czerwony krzyż św. Jerzego na białym polu.

Wierni modlą się do niego o uchronienie od wszelkiego cierpienia, powrót utraconych i zaginionych dzieci. Jest też patronem stad i pasterzy, pomocnikiem przy oswajaniu dzikich zwierząt. Uważany jest za orędownika podczas epidemii oraz w chorobach skóry i trądu. Jest jednym z tych świętych, których kult w całej Cerkwi prawosławnej jest powszechny i wciąż wyjątkowo żywy.

W ikonografii święty przedstawiany jest głównie jako wojownik, w rycerskim rynsztunku, z mieczem w lewej ręce, włócznią i tarczą w prawej. Często za plecami ma przewieszony hełm, na piersi na złotej zbroi grecki krzyż, a na zbroi narzucony czerwony płaszcz. Męczennik nie posiada brody, ma ciemne, krótkie i kędzierzawe włosy. Niekiedy w ręce trzyma zwój, na którym najczęściej widnieje napis: “Wspomnij Panie, wzywających wspaniałe Twe Imię, jako jesteś błogosławiony na wieki wieków. Amen.”. Poza tym w sztuce zachodniej święty bywa ukazywany w dworskim stroju oraz jako męczennik z palmą w ręce.

Obecnie Jerzy najczęściej ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu, zabijający włócznią smoka. Największa liczba ikon tego typu powstała w ruskiej ikonografii nowogrodzkiej. Właśnie smok, obok czerwonego krzyża na białym tle, jest jego głównym atrybutem. W sztuce zachodniej ponadto funkcję atrybutów pełnią: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, koń, palma pierwszeństwa oraz przedmioty jego męki: gwoździe, kamień młyński i koło.

Imię Jerzy pochodzi z języka greckiego od słowa georgos - “rolnik”. Wspomnienie liturgiczne: 
23 kwietnia/6 maja (rocznica śmierci), 
3/16 listopada, 
10/23 listopada,
 26 listopada/9 grudnia. opr. Jarosław Charkiewicz
 źródło: cerkiew.pl

[suprasl]

Święcenie grobów na cmentarzu na Podsupraślu

Sobota, 5 listopada – sobota św. Dymitra, (cs. Dimitrijewska roditielska subbota), dzień w którym szczególnie modlimy się za zmarłych.  Cmentarz na Podsupraślu: od 7.00 święcenie grobów 9.00 Św. Liturgia, panichida

[suprasl]

Święto cerkwi cmentarnej Św. Jerzego  (Cmentarz na Podsupraślu)

Czwartek, 5 maja
 od 15:00 święcenie grobów     17:00 Całonocne czuwanie (Wsienoszcznoje bdienije)

Piątek, 6 maja
 od 7:30 święcenie grobów      9:00 Św. Liturgia, panichida

[suprasl]

Święcenie grobów na cmentarzu na Podsupraślu

Sobota, 6 listopada – Sobota rodzicielska św. Dymitra (cs. Dimitrijewska roditielska subbota), dzień w którym szczególnie modlimy się za zmarłych. 

Cmentarz na Podsupraślu: od 7.30 święcenie grobów 9.00 Św. Liturgia, panichida

[suprasl]

fot. Andrzej Charyło

[suprasl]

Fotorelacja ze święta cerkwi cmentarnej Św. Jerzego

[suprasl]

Dyżur na cmentarzu miejskim w Karakulach

W dniu 1 listopada (święcenie grobów) w godzinach 12:00-13:00.

Jednocześnie zapraszamy na Św. Liturgię i panichidę - w sobotę, 2 listopada, godz. 9:00 cerkiew cmentarna Św. Jerzego w Supraślu.

[suprasl]

Spacer „Śladami Przodków”

W sobotę 28 października, z błogosławieństwa Jego Ekscelencji Najprzewielebniejszego Andrzeja, biskupa supraskiego odbył się spacer, który prowadzili: o. hieromnich Paweł (Karczewski) i Piotr Nierodzik. Młodzież, mimo deszczowej pogody, zebrała się, aby dowiedzieć się o wielu ciekawostkach dotyczących założycieli, mnichów i osób zasłużonych dla monasteru oraz pomodlić się za zmarłych w cmentarnej cerkwi św. Jerzego.

Wydarzenie rozpoczęło wyjście z Monasteru w kierunku cmentarza prawosławnego. Po dotarciu, młodzież, pod kierunkiem o. Pawła, przetłumaczyła treść nabożeństwa za zmarłych – litii. Następnie odsłużone zostało nabożeństwo, podczas którego modlono się za zmarłych przełożonych i braci monasteru, osób zasłużonych dla parafii, pochowanych na cmentarzu oraz za imiona bliskich osób zapisanych przez uczestników spaceru. Po nabożeństwie każdy dowiedział się o historii cerkwi, która była przez pewien czas świątynią parafialną. Mało kto z zebranych wiedział, że cmentarz na Podsupraślu był miejscem jednej z potyczek podczas II Wojny Światowej. Po wyjściu z cerkwi, uczestnicy odwiedzili grób archimandryty Izydora, który jako jedyny nie opuścił monasteru, kiedy naziści wysadzali główną świątynię Zwiastowania NMP. Był jedynym świadkiem tamtych wydarzeń. Następnym odwiedzonym grobem był ten, w którym spoczywa wieloletni proboszcz parafii w Supraślu, o. Aleksy Mularczyk.

Młodzież uczestniczyła w konkursach polegających m.in. na odnalezieniu dwóch śladów po kulach na ścianie cerkwi, które zachowały się po II Wojnie Światowej oraz na znalezieniu najstarszego grobowca. Grób znaleziony przez parafianki – Gabrysię i Olę – datowany jest na 1902 rok.

Kolejnym celem spaceru były katakumby, gdzie młodzież dowiedziała się o istniejącej niegdyś w tamtym miejscu cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego. Z powodu deszczowej pogody nie było możliwości, by zakończyć spacer ogniskiem, więc ostatnim punktem wydarzenia była sala parafialna w monasterze, gdzie wszyscy wypili ciepłą herbatę.

Tekst i zdjęcie: Grzegorz Wasiluk

Relacja głosowa na stronie Radia Orthodoxia.