#bu acının tarifi yok

[hazan-hzn]

Özlemek değil bu. Adı yok bunu.

Hüzün!

[onurcandan]

🙂‍↕️Bu ölümün tarifi yok

Bu acının tarifi yok..🙂‍↕️

Bir daha böyle acıların yaşanmaması duasıyla 🤲

🇹🇷🇹🇷

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Bu gece de yıldızlar sessizce gökyüzünde parlıyor, ancak içimde kopan fırtınaların haddi hesabı yok. Kalbim, hüzün ve özlemle dolu, yaşadığım acının tarifi yok bilemiyorumki nasıl tarif edilir. Kalbim hüzün ve özlemle dolu, yaşadığım acının derinliklerinde kaybolmuşum. Gözlerimin önünden geçen anılar, geçmişin izlerini taşıyor; yaşanmış ve yaşanmamış her şey, içimi burkuyor. Her hatıra, bir zamanlar var olan ama artık yok olan bir aşkın izlerini taşıyor. Gece, yalnızlığın ve özlemişliğin ağırlığını hissettiriyor, kalbim ise hala onunla dolu yıldızlara bakıyor, belki de bir gün bu hüzün bulutları dağılır gözlerimizdeki yaşlar yerini huzura bırakacak ve kalbimiz, geçmişin acılarını aşarak yeniden umuda sarılacak.

[senddestiny]

Tamamen boş geçen bir hayatın anılarını kafanda tekrar tekrar oynatmak...

Bu acının bir tarifi yok.

[yildizlarinsonsuzlugukadar]

Ölüm çok kötü değilmi ? Birisi var ,sonra yok .Bu acının tarifi yok .

1510

[hayirsizinnbirii]

Bu acının tarifi yok işte..

[ruhumunizii]

kalbim acıyor bu acının tarifi yok.

[endergelisenataklar]

merhaba Hatay da yaşıyordum ben Kahramanmaraş depreminden en çok etkilenen illerin başındayiz biliyorsunuzdur bu deprem de evim dediğim kişileri;annemi, babami,kardeşimi kaybettim her şeyimi yitirdim bunu anlatiyorum çünkü şunu söylemek istiyorum gerçekten içinizden geldiği gibi doyasıya yaşayın bu hayatı bolca sevin sevilin sevginizi göstermekten çekinmeyin gezin gidin annenizi sevin onu bolca öpün beraber hayalleriniz varsa ertelemeyin yapın anın tadını çıkarın.Bunlari anlatacağım ve hoşgörüyle karşılanacagim kimsem kalmadı o yüzden buraya yazdım canınızı sıktıysam affola :')

yaşadığınız acının tarifi yok. ve bu öylesine söylemiş olduğum bir cümle değil. gerek seçim gibi dış faktörlerden gerek dostoyevski'nin de tanımıyla aşağılık insanoğlunun unutkan olmasından ötürü böylesine büyük bir felaketi kolayca unuttuğumuz ve unutturduğumuz için senden özür dilerim. ve çok içten diliyorum bu özrü. ilerde, üzerime düşen görevi, mücadeleyi, bilinci, tek tek hesabının sorulmasından yana üzerime düşen her şeyi yapacağımla ilgili sana söz veriyorum. bu konuda içinde bir şüphenin olmamasını isterim. bu platformda iyi veya kötü sana diyebileceğimiz hiçbir şey yok. hoşgörüyle karşılanacağın kimsenin kalmaması gibi bir durum yok. buradan daha önce kimseye kişisel olarak tanışmak için vs. mesaj atmadım. dilersen seninle tanışmak isterim, blogunun ismini belirtirsen yazabilirim. veya aynı şekilde sen de yazabilirsin. ve son olarak burada bizlere belirtmiş olduğun önerilerini ilerdeki hayatım boyunca önemseyip değerlendireceğimden emin olabilirsin.

[gorkemc]

01.05.2023 02:50

Bazı acı gerçekleri kabul etmek, bu acının tarifi yok bende. Sensizde mutlu olduğunu görmek , hatta başkasıyla daha mutlu olduğunu görmek boğazınıza çözülmeyecek düğümler atıyor.  Atlatamayacağınız yollar, geçemeyeceğiniz fikirler koyuyor insanın önüne. Zira o varken meydan okuduğunuz bu evrene, şimdi yalvarmak zorunda kalıyorsunuz.  Eksik kalan ve bir daha tamamlanmayacak yerlerinizi açıkta bırakmayın yoksa acı kapabilir. Şimdi dönüp bakıyorum kendime, acıdan başka bir şey değilim.

seni görmeyeli 146.gün satırları..

[biktim-amk-hayattan]

Bu acının tarifi yok.

[gorkem24]

6 Şubat tarihin en uzun günlerinden biriydi,

Enkaz altında kalan milyonlar,

Gelen Acı haberler, yıkılan evler ve hayatlar.

Aileler yok oldu, canlar gitti...

Bu acının tarifi asla olamaz, yıkılan şehirler paramparça olan hayatlar...

Üzerinden 2 yıl geçti ama acı halen taze hepde taze kalacak.

Ülkemiz Deprem ülkesi ve hiçbir önlem, tedbir alınmıyor.

Toplanan vergiler bağışlanan paralar, nerede?

Birde unutulmayan olaylar vardı, Afet bölgesinde elbet aklınıza gelir.

Hayatını kaybedenlere Allahtan rahmet, hayatta olanlara sabırlar diliyorum.

6 Şubatı unutmayacağız..

[morkedisblog]

Ölen küçük canlar için ne yazsam az kalır ponçik ve pamuk da zehirlenmiş olmalı yaa ne düşüneceğimi diyeceğimi bilemiyorum bu acının tarifi yok.

[dakikamagazin]

Bu acının tarifi yok! Ahu Tuğba'nın kızı, annesini ölü bulduğu anları anlattı

[strofneverland]

monolog 01

bi Kadın ve bi Adam’ın hikayesi bu.

‘bi’ Kadın ve hepsinden oluşan ama hala olamayan ‘bi’ Adam.

her hikaye gibi başı, ortası ve sonu olan bi hikaye bu.

sonu dipsiz bi kuyuymuş, gelmeyecek bi yarınmış gibi hissettiren bi hikaye.

Kadın'ın sayısız Kursak Hikayeleri..

bi Adam’la ve bi hisle yola çıktı Kadın bu hikayeyi yazmaya.

kalbin yetmiyorsa sevemeyeceğin insanı yorma.

cesaretin yoksa yürüyemeyeceğin yola çıkma.

demiş tolstoy pek zaman önce.

benim de diyeceklerim var diye düşündü Kadın.

yalnız olmadığıma göre hislerimde,

benim de duyulacaklarım var..

aylardan aralık

günlerden 4tü.

kafasında aylardır dolanan hikaye şekillenmeye başlamıştı.

çok deneyimlemişti kafasının şekillendirdiği hikayelerin gerçek çıkmasını.

çok korkmuştu bu kez de hislerinin yanılmamış olmasından.

kalbi yetmişti sevmeye ve

cesareti vardı yürümeye.

lakin şekillenmeye başlamıştı hikaye.

acının türü ve tarifi yok!

hissedileni kelimeleştirmenin yetersiz kaldığı her durumda hatırlattı kendine,

yaşadığın hiçbi şeyi unutmaya hakkın yok!

yazmalıydı Kadın..

yazmalıydı ki yeniden okuyabilsin,

yazmalıydı ki yeniden hissedebilsin,

olur da bi gün unutmaya yeltenirse ruhu,

yazdıkları sayesinde ilk günkü gibi tazelensin.

ne unutması mübahtı,

ne de unutturması.

çok yazık etmişti adam,

o çok büyük günahkardı.

‘’sev-me, yor-ma, yürü-me..

bu lafa denk gelen çok sağlam bir Türk sözü var ama onu paylaşmam pek de yakışık almaz. yoksa herkes bilir yiyemeyeceğin... neyse şimdi..

aklımın almadığını kalbime, kalbimin almadığını ruhuma, ruhumun almadığını yine aklıma aktarıp çözümlemeye çalıştıkça içinden çıkılmaz bir hal aldı hikaye. 

hayatın adil olmamasına alışık gibiyim aslında. 

her şeyin bi mücadele ile gelmesine 

ve her şeyin içinde bi sınavın saklı olmasına.

ama artık çok fazla..

yorgunluğuma çare bulmaya çalıştıkça karşıma çıkan duvarların sertliği, yüksekliği, kalınlığı en çok da varlığı acıtıyor.

neden var o duvarlar mesela?

öyle bi şey olsun ki; bi sefere mahsus su gibi aksın istiyorum. 

şaşırmak benim de hakkım. 

ama şaşırtmıyor insanlar. 

bi kez olsun, 

bi konu özelinde olsun, 

bi nefes olsun şaşırtmıyor.

halbuki gerçekten şaşırmak benim de hakkım..

şaşıramıyorum. 

adalet insanlara kaldığı sürece de değişmeyecek bi kısır döngü bu. 

kendini büyük gören, 

kalbini büyük sanıyor. 

kendini cesur sanan, 

yolu kolay görüyor.

bir kez olsun dönüp bakarsan kendine, 

o zaman adaleti teslim edebilirim sana. 

ama ne bakan görüyor, 

ne yola çıkan adım atıyor. 

işte tam da bu sebepten,

adil olmayan hiçbi var oluş biçimini hayatımda tutmuyorum.

işte o zaman; 

bomboş, yapayalnız, çok karanlık kalıyorum. 

işte o zaman; 

belki de diyorum bu sebepten sadece siyah seviyorum.

kapan kapanmış,

kalan sıkışmış,

dolu-boş dengesinde

kendimi koyacak yer yok.

dolu bana gelmez,

boşun sahibi yok,

sahipsiz şeylerden sorumlu

tek kişiyim sanki..

sıkışmışlığın kadar yaşıyorsun bu hayatı..

halbuki kahkahalarımız kadar yaşasak,

o kalbi birlikte büyütür,

o yolları birlikte yürürdük.

yazık..’’

ve böyle başladı hikaye.

her yeni anı,

her yeni his,

her yeni nefes

yeni bi monoloğa konu olacaktı.

elbette yazacaktı Kadın.

yazmak

o’nun tek kurtuluşu olacaktı!

2023*11*04

[imisshuggingyou]

Ben o dönem nasıl bir acı çektim, sen biliyor musun?. Bilmiyorsun kimse bilmiyor. Bu acının bir tarifi yok. Çünkü o acı ölümden beterdi…

[huseyincimensiirleri]

      SIRALASAYDIM İçimdeki acının yok ki tarifi Dili şad eyleyip sıralasaydım Şu kara sevdanın olsam katibi Ak kağıt üstüne karalasaydım Gitmez midir kara duman serimden İçse idim abı Kevser elinden Gel olsaydı bize canı gönülden O dostun kapısın aralasaydım Sarpa sarar kadir mevlam işimi Zehir eder ekmeğimi aşımı Bu sevda içinde dolum boşumu Gönül kantarında daralasaydım Yaklaşsam yanına yavaş gizlice Tutsa idim ellerini sesizce Bakan varsa nazlı yare çirkince Oyup gözlerini paralasaydım Hüseyin istemez sarayı köşkü Yeğledi her daim dost ile meşki O nazlı canana hançeri aşkı Çakıp sinesine yaralasaydım