#boston'a veda

[mina-i]

[mina-i]

[mina-i]

isabella steward gardner müzesi

bu müze o kadar güzel ki iki postayı hak ediyor, sevdiğim şeylerin bir çoğunu on resme sığdıramadım. aşağıya her resim için kısa bi açıklama yazıyorum merak edenler için.

1. orta avludaki bahçe müzenin en ünlü noktası. kurucusu isabella steward gardner 20. yüzyıl başında müzenin her noktasını özene bezene kendisi tasarlamış, bu bahçe de onun eseri. heykellerin çoğu sanırım antik roma, mevsimlik çiçeklerin çoğunu da isabella ekmiş.

2. kâtip. bu çok ünlü bir resim, aslında topkapı’da bi albüme ait ama muhtemelen 19. yüzyılda oradan çıkarılmış, bir şekilde isabella’nın eline ulaşmış. fatih döneminde gentile bellini topkapı’da çalıştığı sırada osmanlı sanatçılarla italyan sanatçılar arasında gelişen birlikte çalışma ortamının meşhur ürünlerinden biri. muhtemelen bellini’ye ait. boston’da olduğunu bilmiyordum, görünce nefesim kesildi.

3. ispanyol çinileri. bunlar aşırı tatlı, hakkında çok iyi bilgim yok ama giriş katta bahçenin arkasındaki duvarları süslüyorlar.

4. çocuk isa ve meryem. muhtemelen dini bir obje olarak, belki bir kilise için üretilmiş ama bu rölyefin beni büyülemesinin sebebi seyirciyle kurduğu müthiş göz temasıydı. inananı üzerinde nasıl bir etki bırakacağını hayal etmek zor değil, meryem de isa da seyirciyi o kadar derinden yakalıyor ki gözlerinizi alamıyorsunuz.

5. isabella’nın yaşadığı dönemde müzenin tam da bir parçası olmayan bir asya odası varmış, sonradan dağıtmışlar. japon ve çin paravan resimlerini genelde sergi aralarında, koridorumsu mekanlarda sergilemişler. bu da japon, mevsimlik temaları olan bir paravandan. çiçeklerine bayıldım.

6. pencereleri genel olarak çok seviyorum, ne diyim.

7. bunun da ne olduğunu pek bilmiyorum, çini filan belki. bana ortaçağ, belki aziz george’un ejderha öldürme sahnesi gibi göründü, ama her ne ise kesinlikle müzedeki en sevdiğim objelerden biri. 

8. botticelli, meryem ve bebek isa. erken rönesans’ı çok seviyorum. gardner müzesi bana biraz floransa’daki uffizi galerisi’ni hatırlatıyor, organik olarak kendi tarihi içinde yerleşmiş sergileri. isabella’nın kurguladığı sergi mantığı yüz yıldır pek değişmemiş, eserlerin yanında açıklama metinleri yok, büyük sanat müzelerine kıyasla çok daha kişisel. bu botticelli’nin hemen altında bir memlük vazosu var, dönemsel olarak çok yakınlar tabii birbirine ama böyle bir birliktelik modern müzelerde zor bulunurdu.

9. isabella tekstil koleksiyonuna da çok meraklıymış. 4. resimdeki rölyefin arkasına öyle bir tekstil arkaplan kurgulama fikri de, sergideki başka bu tip bir çok kurgu da isabella’nın kişisel, egzantrik fikirleri. bu resimdeki yastık ve kumaşlar herhalde italyan, en çok hoşuma giden örneklerden.

10. müzede bir sürü de yazışma, kartpostal, gravür, mektup var. bu kartı çok sevimli buldum.

[mina-i]

boston’dan ayrılmadan önce uzun bir liste yaptım, bir sürü yer gördüm. ev arkadaşlarımla institute of contemporary art’a gittiğimiz gün ayrıca güzeldi. watershed’den su taksisine bile bindim, bi de hayatımda ilk defa taiyaki yedim. bayıldım ica’in mimari ve görsel tasarımına...

[mina-i]

boston’a veda günleri