#bookingsite | Explore Tumblr Posts and Blogs

stefselfslagh · 5 years

Text

Sven Ornelis: ‘Als puber leek ik op Anuna De Wever. Karakterieel, dan.’

Dit stuk verscheen op zaterdag 30 november in Zeno.

Joe-presentator Sven Ornelis (46) maakt ochtendradio, schrijft columns en runt een culinair platform. Gelukkig blijft er nog wat tijd over om met controversiële tweets - vorige week nog over foie gras - Twitter te doen ontploffen. "Soms heb ik gewoon zin om de mensen wat te plagen."

Ik heb Sven Ornelis in gedachten weleens bestempeld als het prototype van de keurige, hardwerkende, van hespenrolletjes en zondagavondtelevisie houdende Vlaming. Maar al na tien minuten keuvelen in zijn Rijmenamse villa blijkt de mal van model-Vlaming hem minder goed te passen dan gedacht. Hij noemt zijn poezen Gilbert en George ("Naar het Engels-Italiaanse kunstenaarsduo"), bemint het leven zonder een katholiek schuldgevoel achter zich aan te slepen ("Wie hard werkt, mag ook hard genieten") en bestrijdt vurig de even Vlaamse als kastijdende gedachte dat een mens ook dingen tégen zijn zin moet doen ("Waarom zou ik zelf mijn boekhouding regelen als ik dat kan uitbesteden aan een professional?"). Zelfs zijn huis is niet typisch Vlaams: de buitenkant is witter dan gebruikelijk, aan de binnenkant hangt meer kunst dan gebruikelijk en achter de living bevindt zich meer zwembad dan gebruikelijk. Vooroordelen zijn moeilijker te splitsen dan atomen, schreef Albert Einstein. Maar iemand in zijn eigen nest gaan opzoeken, helpt wel.

'Waarover wil je het hebben?', vraagt hij minzaam terwijl we in zijn huisbibliotheek onze interviewposities innemen. 'Laten we beginnen met je activiteiten als opiniemaker op Twitter', antwoord ik. En met reden: @svenornelis stort zich voor de ogen van zijn 190.000 volgers steeds gretiger in het maatschappelijke debat en splijt de Twittergemeenschap gemakkelijker dan Mozes destijds de Rode Zee.

In juli - Kris Van Dijck (N-VA) was nog maar net met 1,8 promille in het bloed tegen een aanhangwagen geknald - toonde Ornelis zich een tegenstander van nultolerantie voor rijden onder invloed: 'Het is niet omdat één individu een fout maakt dat je de hele klas moet straffen.' In augustus verklaarde hij 'soms' klaar te zijn voor de splitsing van België: 'Wat leveren de Walen ons in feite nog op?' In september verweet hij klimaatactiviste Greta Thunberg hysterie: 'Haar boosheid jaagt mensen weg van de essentie.' En vorige week nog verdedigde hij een Brugs restaurant dat door dierenrechtenactivisten belaagd werd omdat het foie gras serveert: 'Stop deze agressie. Heb respect voor de horeca.'

Het resultaat van al dat tomeloze twitteren: vuistjes en felicitaties vanwege de ene helft van twitterend Vlaanderen, kotsemoji's en verwensingen vanwege de andere. Ik vraag Sven Ornelis of hij altijd al zo'n polariserend karaker heeft gehad. "Ach, ik vind het gewoon leuk om mijn mening te ventileren en met andere mensen in discussie te gaan. Er sluipt veel schijnheiligheid in het maatschappelijke debat. Er zijn dierenrechtenactivisten die het erg vinden dat er voor foie gras ganzen geslacht worden, maar niet dat er voor chicken nuggets kippen gedood worden. Op dat soort inconsequenties vestig ik graag de aandacht."

Vorige week ging je in de clinch met veganisten die op bookingsites een restaurant bekritiseerden dat foie gras serveert. Jij nam het op voor het etablissement.

"Hadden de activisten geschreven: 'Mijd dit restaurant: er staat foie gras op het menu', dan had ik mij nergens mee bemoeid. Maar ze schreven dat het personeel er onvriendelijk is. En dat het eten er niet te vreten is. Terwijl ze er nog nooit een voet hebben binnen gezet. Dat is laf. En dus heb ik gereageerd."

Het leverde je onmiddellijk een lawine van haatberichten op.

"'We zullen eens een trechter in joúw keel komen rammen', schreef een extreme veganist. 'Ze zouden beter joúw vette lever eens komen oogsten', liet iemand anders me weten. Dat is toch een tikje onfatsoenlijk, niet? Voor mij is het heel eenvoudig: mensen die mij bedreigen, blokkeer ik. En als ze nog één stap verder gaan, dien ik klacht in bij de gerechtelijke instanties."

Ten gronde: waarom blijf je een product verdedigen waarvoor dieren gefolterd moeten worden?

"Dat doe ik helemaal niet. Ik heb mij vorige week nog positief uitgelaten over foie royale: het diervriendelijker alternatief voor foie gras, waarvoor ganzen en eenden niét gedwang-voederd hoeven te worden. Hoe minder dierenleed er is, hoe beter. Maar sommige mensen vinden nu eenmaal dat we volstrekt géén dieren meer zouden mogen eten. Op zich een verdedigbaar standpunt, hoor. Maar uit dat dan op een deftige manier. Niet door mensen te beledigen en te intimideren."

Je bent zelf ook niet vies van de occasionele hyperbool. Een collega-twitteraar noemde jou de Vlaamse Piers Morgan (Brits journalist, red.): rechts van inborst, schoppend tegen alles wat links en progressief is. Is dat een vergelijking waarin je je kan vinden?

"Piers Morgan zegt zowel zinnige als onzinnige dingen. Dat doe ik zelf ook, dus in die zin klopt de vergelijking wel. (grijnst) Maar eigenlijk vind ik die hele links-rechts-tegenstelling behoorlijk irrelevant. Ik ben in sommige aangelegenheden links en in andere rechts. Wie ben ik dan? 'Een typisch links journalistje' volgens de enen, 'een typisch N-VA'erke' volgens de anderen. Wel, ik ben geen van beide. Ik weet dat veel mensen mij in de rechtse helft van de samenleving situeren. Maar ik ga soms ook akkoord met Kristof Calvo van Groen. En Connor Rousseau van de SP.A gaat volgens mij nog groter worden dan Steve Stevaert. Misschien moeten we dus maar eens ophouden met elkaar van een links/rechts-etiket te voorzien."

Je noemt jezelf wel conservatief. "Bij veranderingen spartel ik tegen", zei je ooit in Dag Allemaal.

"Ik evolueer soms wat trager dan andere mensen. Toen ik nog columns schreef voor Het Laatste Nieuws trok ik fel van leer tegen het rookverbod in de horeca. Terwijl ik dat nu de normaalste zaak van de wereld vind. Het bewijst dat ik niet te beroerd ben om mijn standpunten bij te stellen. Ik heb jarenlang verdedigd dat er niks racistisch is aan Zwarte Piet. Vandaag denk ik: 'Als onze kinderen die roetpieten okee vinden: waarom niet?' Ik begrijp de gevoeligheden over dat onderwerp een stuk beter dan vroeger. Maar om terug te komen op die quote uit Dag Allemaal: nog meer dan conservatief ben ik liberaal. Ik heb een vrij principiële hekel aan regeltjes en verplichtingen. Daarom heb ik ook zo weinig begrip voor quota."

Quota zijn een no-brainer. Zonder quota zouden er nog altijd te weinig vrouwen in onze raden van bestuur zetelen. Soms moet je op het gaspedaal drukken om maatschappelijke verandering mogelijk te maken.

"Misschien wel, maar ik hou toch meer van maatschappelijke verandering die bottom-upontstaat. Zónder dat er regeltjes uitgevaardigd moeten worden. Ik eet uit eigen beweging minder en minder vlees: ik ken de geneugten van de vegetarische keuken en draag met plezier bij tot een gezondere planeet. Maar ik vind niet dat het eten van vlees verboden moet worden. En nog minder dat ik voor moordenaar moet uitgescholden worden telkens ik een stukje vlees eet. Met het vingertje wijzen, werkt averechts."

Is het koesteren van een libertijnse houding - het afwijzen van regels en geboden - niet het voorrecht van mensen die het niet nodig hebben om met maatschappelijke afspraken ondersteund te worden? Witte mensen spotten met het Zwarte Piet-debat omdat ze zelf nog nooit hebben moeten ervaren hoe het is om op basis van je huidskleur geridiculiseerd te worden. Hetero's vinden genderneutrale voornaamwoorden belachelijk omdat ze zelf nog nooit zijn aangesproken met voornaamwoorden die hen opsluiten in een identiteit die niet de hunne is.

"For the record: ik vind het essentieel dat we in onze samenleving iedereen respecteren. Maar ik weet niet of we daarvoor voortdurend onze gebruiken en gewoonten moeten aanpassen. Je verwees daarnet naar de problematiek van mensen die zich noch man noch vrouw voelen. Maar wat met de bezorgdheden van dwergen? Het zou ongetwijfeld hun leven vergemakkelijken, mochten we onze bankautomaten wat lager hangen. Maar er leven in onze maatschappij ook extreem gróte mensen: wat moeten we daar dan voor doen? Snap je mijn punt? Ik vind het niet onlogisch dat een samenleving zich rond de meerderheid organiseert. Zolang er maar respect is voor mensen die niét tot die meerderheid behoren en we ook oplossingen proberen te vinden voor hún problemen."

Dat kan enkel als we een discussie over genderneutrale voornaamwoorden niet te snel afdoen als een luxeprobleempje van weirdo's die met zichzelf in de knoop liggen.

"Daar ben ik het mee eens. Enkel door oprecht en inhoudelijk over iets te debatteren kan je als samenleving evolueren. Kijk, ik ben heus niet tegen verandering. Maar ik vind ook niet dat je mensen mag wegzetten als conservatief - lees: slecht - omdat ze niet onmiddellijk voor elke maatschappelijke verandering staan te juichen. Mijn ouders zijn de warmste mensen ter wereld: ze steunen vluchtelingen en doen vrijwilligerswerk voor gehandicapten. En toch sluit ik niet uit dat mijn mama, wanneer ze tijdens het journaal iets zou horen over een protestactie van Gaia, zou zeggen: 'Zijn ze daar weer met hunnezever?' Maakt dat van haar een slecht mens? Absoluut niet. De wereld evolueert, en dat is goed, maar je kan niet verwachten dat iedereen op hetzelfde tempo mee evolueert."

Na de donderspeech van Greta Thunberg op de klimaattop in New York, schreef je een column waarin je je ergerde aan de toon die ze in haar toespraak aansloeg. Ervan uitgaand dat je de ernst van het klimaatprobleem erkent: waarom had je het zo moeilijk met haar boosheid? Mag een mens zich niet opwinden over een mondiale noodsituatie?

"Ik minimaliseer het klimaatprobleem niet. Ik kan je dertig columns tonen waarin ik schrijf dat we de opwarming van de aarde ernstig moeten nemen en er iets aan moeten doen. Maar waar ik wél een probleem mee heb, is de stijl van Greta Thunberg. Ons verwijten dat we 'haar jeugd hebben afgepakt': ik weet niet of dat de beste tactiek is om mensen te mobiliseren. Die zin riep zoveel weerstand op dat hij meer kwaad heeft gedaan dan goed. En dat is zonde. Het zou over de inhoud moeten gaan, niet over de vorm."

Precies. En dus had je in je column ook kunnen schrijven: 'Laten we voorbij de boosheid van Greta Thunberg kijken en het hebben over de kern van de zaak: wat gaan we doen om de klimaatopwarming te stoppen?'

"Nogmaals: ik heb al veel teksten geschreven waarin ik dat wel degelijk doe. Maar moet ik daarom staan applaudiseren voor elke uitspraak van onze klimaatactivisten? Ik ben een columnist. Ik mag toch eens een kritische noot plaatsen bij een publiek optreden van Greta Thunberg? Als we elke lastige gedachte moeten begraven onder een berg politieke correctheid, geraken we ook nergens."

Je bent Bart De Wever-gewijs weleens verontwaardigd als één van je tweets in een controverse ontaardt. Maar als je je luidop afvraagt 'wat die Walen ons eigenlijk nog opleveren', weet jij als mediamaker verdomd goed dat daar reactie op gaat komen.

"Dat is waar. En toch ging het mij oprecht om de vraag: 'Zijn Vlamingen en Walen elkaar nog wel aan het versterken?'

'Zijn we elkaar nog aan het versterken?' is qua taalgebruik van een andere orde dan 'Wat leveren jullie ons nog op?'

"Mijn formulering was wat harder en sloganesker, ja. Maar dat moet kunnen op een debatmedium als Twitter. Soms heb ik gewoon zin om de mensen een beetje te plagen. Alleen lukt dat face-to-face vaak beter dan op Twitter. Aan mijn intonatie hóór je dat ik een plaagstoot uitdeel. Uit een tweet valt dat wat moeilijker af te leiden."

Heeft een politieke partij jou al gevraagd om op een kieslijst te gaan staan?

"Ja."

En heb je dat langer dat dertig seconden overwogen?

"Nee."

Waarom niet? Per slot van rekening heb jij ooit de Belgische afdeling van de Verenigde Naties voor de Jeugd opgericht. En als vijftienjarige schreef je brieven aan Michael Gorbatsjov. Er schuilt dus wel degelijk een wereldverbeteraar in jou.

"Ja, maar ik denk dat ik mij bij geen enkele politieke partij goed zou voelen. Elke partij heeft zoveel standpunten waarin ik me niet kan terugvinden, dat het voor mij heel lastig zou zijn om me tot één enkel gedachtengoed te bekeren. Laat mij maar radioprogramma's presenteren. Daar maak ik iedereen veel gelukkiger mee." (lacht)

Wikipedia is formeel: Sven Ornelis maakt al bijna dertig jaar radio. Hij debuteerde bij Radio 2, hielp begin jaren negentig Radio Donna opstarten en stapte niet veel later over naar respectievelijk Q-music en Joe. Het genre waarin hij zich specialiseerde, heet ochtendradio: voor sommigen de radiofonische hel, voor anderen het auditieve equivalent van een versgebakken croissant. Sven Ornelis zélf staat er in ieder geval nog altijd met plezier voor op. "Als radiomaker is er niks leuker dan een live-programma maken waarin je de boel nu en dan volledig uit de hand kan laten lopen. Ik moet mij creatief kunnen uitleven. Anders functioneer ik niet."

"Als kind liet ik mij ook al leiden door mijn fantasie. Ik heb mijn eerste boekjes gemaakt nog voor ik kon schrijven: ik dicteerde mijn verhalen aan mijn papa, die ze vervolgens voor mij opschreef. Ik was voortdurend met vanalles bezig: tekeningen maken, verhalen schrijven, aan poëziewedstrijden deelnemen, brieven aan Gorbatsjov schrijven, ... Ik had over alles een mening en was behoorlijk fanatiek. Nu ik erover denk: ik had als puber veel weg van Anuna De Wever. Karakterieel dan. (lacht) Na mijn column over Greta Thunberg vroegen sommige mensen mij: 'Hoe kan jij, die als kind wereldleiders aanschreef met de vraag om werk te maken van de wereldvrede, een zestienjarig meisje bekritiseren dat voor het klimaat opkomt?'"

Goeie vraag.

"Juist. En jij hebt ze niet gesteld. (lacht) Maar om ze toch te beantwoorden: ik maak nu deel uit van een andere generatie. Mijn opinies zijn geëvolueerd. Dat lijkt me logisch."

Je vader is schooldirecteur geweest, je moeder bejaardenhelpster. Wat heb je van hen geleerd?

"Wat ik eerder al zei: dat je voor iedereen respect moet hebben. Mijn mama heeft een hekel aan snobisme. En een nóg grotere hekel aan ruziemaken. Dat getwitter van mij maakt haar bij momenten doodongelukkig. Soms geeft ze mij een standje: 'Sven, of je het nu plagend bedoelt of niet: Walen lui noemen is niét grappig. En hoe durf je in godsnaam beweren dat die scheidsrechter (Alexandre Boucault, red.) was omgekocht? Dat is een beschuldiging, daar kan je voor aangeklaagd worden, besef je dat?' Mijn moeder vindt mij op Twitter niet echt een stichtend voorbeeld, vrees ik." (lacht)

Tijdens je middelbareschooltijd zat je op internaat bij de Jezuieten in Gent. Een periode waar je met plezier of met afgrijzen aan terugdenkt?

"De eerste maanden had ik heimwee. Maar na de kerstvakantie is dat veranderd. Ik heb goeie vrienden overgehouden aan mijn tijd in het internaat. Vincent van Quickenborne (Open-VLD-burgemeester van Kortrijk, red.) is er één van. Vincent en ik veranderen allebei regelmatig van mening, dat schept een band. (lacht) Ooit was ík degene die hem het nut van het koningshuis moest uitleggen, vandaag is het omgekeerd."

Aan de KUL opteerde je voor de richting godsdienstwetenschappen. Ben je gelovig?

"Vóór ik godsdienstwetenschappen ging studeren wél. Maar nadien niet meer. (lacht) Aan de universiteit bekijk je het fenomeen godsdienst op een heel kritische, wetenschappelijke manier. Daardoor begin je godsdienst te zien als een uitermate fragiele, menselijke constructie. Maar ik vind het deep down nog altijd jammer dat ik niet meer geloof. Het drama van Goede Vrijdag, de kruisweg van Jezus: het fascineerde me mateloos. Ik denk met weemoed terug aan de mystiek en de initimiteit die het geloof mij bood."

Noem je jezelf een atheïst?

"In religieuze termen ben ik veeleer een agnost: ik zeg noch dat er een god bestaat, noch dat er géén god bestaat. Het leven is een groot mysterie. Het zou aanmatigend zijn om te beweren dat je weet of er al dan niet een god is."

In je Twitterbio noem je jezelf 'fundamenteel gelukkig'.

"Ja. Voor mij is het glas niet half leeg, maar half vol. En als het toch eens half leeg is, vul ik het gemakkelijk weer bij."

Is geluk - conform de tijdsgeest - een keuze?

"In mijn geval wel. Ik heb de capaciteiten - en ook wel de middelen - om een tegenslag vrij snel te boven te komen. Toen Het Laatste Nieuwsmij als columnist inruilde voor Rik Torfs, vond ik dat heel spijtig. Maar in de tijd die daardoor vrijkwam, ben ik een foodblog beginnen schrijven (wouldbechef.be, red.). En ondertussen wordt die blog elke maand door 150.000 mensen gelezen. Als er in mijn leven een deur dichtgaat, is er altijd wel een andere die opengaat. Maar ik besef heel goed dat niet iedereen dat geluk heeft."

Heb je al écht donkere periodes gekend?

"Ik heb al verdriet gehad. En ik heb ook al afscheid moeten nemen. Maar de grootste drama's zijn mij tot nu toe bespaard gebleven. Mocht ik morgen een ongeval krijgen dat mij voor de rest van mijn leven aan een rolstoel zou kluisteren, weet ik niet of ik mij nog fundamenteel gelukkig zou noemen."

Je liet me op voorhand weten dat je tijdens dit interview niet over je relatie wilde praten. Waarom niet?

"Die keuze heb ik lang geleden al gemaakt. Als ik wél over mijn relatie zou praten, zou iedereen er een mening over hebben. En ik kan wel wat kritiek verdragen als ik een opinie ventileer, maar niét als ik iets zeg over zoiets intiems als mijn relatie. En dus blijft mijn liefdesleven privé. Wat niet belet dat mijn intimi perfect weten hoe gelukkig ik in relationeel opzicht ben."

Little known fact: jij hebt op je zeventiende een dichtbundel uitgebracht: Gewoon Wat Vlooien Zoeken, bij uitgeverij Lannoo.

"Een heerlijk avontuur was dat. Tot mijn grote verbazing won mijn boekje zelfs een prijs op de kinderboekenbeurs van Bologna.”

Schrijf je ook vandaag nog poëzie?

"Ja. Maar ik breng mijn gedichten niet meer uit. Een bundel van mij zou geen eerlijke kans krijgen. Ik zou als BV tegen té veel vooroordelen moeten opboksen."

Dat klinkt als een excuus om je poëzie niet aan een oordeel te moeten onderwerpen.

"Welnee. Ik heb ooit een roman geschreven (De Smaak Van Het Verlangen, red.): die is - deels omwille van mijn BV-status - op gemengde reacties onthaald. Het zij zo. Dat mijn gedichten niet gepubliceerd worden, maakt het voor mij niet minder leuk om ze te schrijven."

Tot slot: je kocht een paar jaar geleden een appartement in je geliefde Barcelona. Steun je de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijders? Of de Spaanse eenheidspartijen?

"Beide kampen hebben valabele argumenten, vind ik. Ik kies er dus voor om géén partij te kiezen. Wat ik wel vreemd vind, is dat de Catalaanse kwestie bij ons zo vaak verkeerd wordt begrepen. Bijna alle Vlamingen denken dat de Catalanen die voor onafhankelijkheid strijden oude, rechtse zakken zijn. Omdat de N-VA en het Vlaams Belang hun zaak steunen. Maar de waarheid is: het zijn vooral jonge, progressieve Catalanen die onafhankelijkheid nastreven. Ik ben er zeker van dat Kristof Calvo, die zelf van Catalonië afkomstig is, diep in zijn hart ook pro onafhankelijkheid is. Alleen zegt hij dat niet omdat hij wellicht niet met de N-VA en het Vlaams Belang geassocieerd wil worden. Ik heb daar met hem al leuke, maar geanimeerde discussies over gehad." (lacht)

Onze tijd zit erop. Sven Ornelis moet dringend zijn blog gaan runnen, ik moet dringend de grassprieten in mijn tuin gaan tellen.

Een paar dagen na ons gesprek lees ik op Twitter een exemplarische Ornelis-tweet: "Ben ik een #boomer omdat ik al dat boomer-gedoe niet zo goed snap? En die #snowflakes? Gaat dat over die natte sneeuw die vrijdag gaat vallen? (Sven O. Geboren in 1973. Man. Wit. Kaal. Wispelturig. Wat nostalgisch. Van goede wil.)"

Qua karakterschets van de Sven Ornelis waarmee ik een Rijmenamse herfstnamiddag doorbracht, kan dat nauwelijks beter.

0 notes

booksbroadwaybbc · 6 years

Text

Lets Transform Ourselves 3 Weeks Completed ! "Bulky bulk" (Pics on /r/dailyprogression) via /r/selfimprovement

Lets Transform Ourselves 3 Weeks Completed ! "Bulky bulk" (Pics on /r/dailyprogression)

Background information:

I'm a 20 year old Middle-eastern guy who's very figgity, impulsive and really only thinks about the short term benefits of everything. I used to be addicted to Gaming, but ever since i became 18 years old i decided to leave that part of me behind. I live in a lower-class home, we live off of welfare and I've had the fortune of being born with an above average-IQ which has led to me being able to go to university with a loan.

Last year 2017 December 17th I quit university, broke up with my girlfriend (whom i lived with for 4 months), ditched all my junky friends and moved back to my hometown.

So this is what I'll be doing every single day.

Waking up in the morning at 7:30 AM

Meditate for 10 minutes

Practise a skill/craft in my case Programming for 2 hours (not currently bec of holiday)

Walk for 2 hours per day

Do 60 Pushups + 240 Situps And Plank for 1 minute straight

Read a book (Currently : 4-Hour work week) for 2 Hours

Go cycling for 1 hour (not currently bec of holiday)

Be hygienic

Eat clean and track the calories that i'm taking

Log of 25th of August 2018 - Current time 1:00AM :

It's so late right now I don't know why I am doing this to myself but fuck it lets write another log ! Giving up is for losers, therefore I will not quit untill I am a winner. Now before I get into my daily do's and things, I need to inform you guys that I will be attending university this year. this means that from the 30th of august on I will be attending "computer science" at the university of amsterdam. Which will also mean that i will constantly be working on my programming skills on a day to day basis whether I like it or not. i'll be getting homework and will be working on projects as i'm on my transformation journey. So later on i'll be editing the whole structure of my routines and when I'll be doing them so it fits right into my school schedule.

Now the juicy stuff! What did I even do today? Honestly I can't remember a lot of it because I was sleeping for like half of the day. Today we were going to be leaving our apartment in Tirana the capital of Albania and we'd be moving to a hotel nearby the beach in the city Durres. We all slept till about 10 PM so we would be energized for today since we'd be packing up everything and moving it to our next place. Before we packed everything up and moved, I skipped brushing my teeth and I had a terrible breakfast full of sugar and junk. I should've brushed my teeth but i couldn't find my tooth brush since that was already packed, the reason i eat garbage is because there's nothing else in our fridge that looks slightly better than the junk we have(been eating cheese and butter for days). When we started packing everything up I noticed that my Ankle was still hurting, and it's just such a drag. I had difficulties bringing all the luggage we had with us downstairs to put in the taxi that was taking us to our next destination.

Once we got into the taxi and were up and running, i felt sleepy because of the sugar i had taken in. I was half asleep in the front seat next to the taxi-driver who asked me questions every 3 minutes or so. Obviously I did reply, but damn didn't I sound woke at all. At some point the taxi-driver didn't know where to go to, because of his stupidity and we had to stop in the middle of the street to ask the people who lived there where we had to go to. We ended up at the hotel that we had a reservation at and all was good.

The hotel we were at looked quite small and simple, it wasn't high class or low class it's right in the middle. we had a reservation for 4 days but wanted to change it to 1 day and switch to a different hotel due to the fact that it was way too expensive (70 euro's per day). However we already paid the cash for 4 days total and when we asked if we could just pay for one day and receive our money back the receptionist got really angry, started to cuss us out and threw his phone at us. We accepted that we had to stay in this shitty hotel, with tiny rooms for tiny people and we wrote an E-mail complaining about the service to our bookingsite.

When i got to the room at around diner time I fell asleep on the bed and had a terrible nightmare. When I woke up at around 19:30 PM i couldn't remember a thing about the nightmare and just felt like it was morning. my ankle gradually felt better, but i couldn't leave the room since my mom and siblings were out shopping. I waited for around 30 minutes untill they got back and we then all left to have diner. I had eaten around 2800 calories worth of food at that point and going to diner was absolutely overkill, but i thought fuck it it's holidays i'm meant to enjoy my time. So I ate a "big burger" and some bread which upped my daily intake to 3800 fuckin' calories. (ridiculous i know). After diner I thought it'd be a great idea to go to a barber since they're so god damn cheap here in albania. I checked the prices at the nearest barber and it cost about 4 euro's (5$) to cut my hear and shave the beard + do my eyebrows. I was satisfied with the numbers and had decided to stay at this barber to fix me up, in the end i stayed for about one and a half hour just to get my hair and face fixed.. It was worth it though.

It's 22:00 PM and I really haven't done anything productive, I take off my shirt and shorts and start doing my daily push-ups. This time around my ankles can handle the pain and i'm able to do the full 60 push-ups that i usually do. However I felt a bit of pain going through my shoulders or rather tension, which i usually don't feel. I did 15x4 sets and after that I began doing my sit-ups. Per usual it was 40 sit-ups per abs exercise and i switch the exercise every 40 reps. Most of my abs exercises focus on the upper abs which is also the reason why you can see those so well on my progress pictures (maybe after today you won't since i bulked up a lot :( ). The planking went really well after the sit-ups variants, I did 1 minute and it felt like it were 30 seconds. I think the next time I plank i'll be increasing the time by 15 seconds.

Today i walked a little bit more than yesterday but not enough to pat myself on the back at all. I did my meditation session once i got done showering and couldn't really focus on it because of the background noise. So i don't know if i should count that session in. The next couple of meditations sessions are about motivation and being able to formulate what I really want out of life. after this failure of a meditation session, around midnight time I read my book "4 hour work-week" by Tim Ferris. My goal was to read just a couple of pages before I'd sleep and I managed to read about 11 pages. This time around I learnt about skipping information that you don't need and not overloading your brain with useless information. How many times do you read facebook posts or just things in general that will not add any value to your life right now. Think about it, the news, facebook posts and maybe even youtube video's that you watch for entertainment. Those things are sources of information and causes your brain to become unfocused. You don't need that shit in your life and should be cutting it out with a razor sharp blade as if it's a tumor. Not that entertainment is not a good thing, just use it in the right way. as a reward.

Alright this should be my log, I was about to go to bed but then i decided to still write my log because well.. I don't wanna give up. If you want me to keep writing then tell me how much you like these posts. Pics per usual on r/dailyprogression.

Submitted August 26, 2018 at 02:47AM by AttackPrince via reddit https://ift.tt/2wb9Kyw

#IFTTT #reddit

0 notes