#blussa | Explore Tumblr Posts and Blogs

junipersreakers · 1 year

Text

NORWEGAIN TEXT ABT OC JUNIPER

(POV of a friend of Juni)

"dei gjekk utan meg!" Eg ser på snapstorien til Juniper. "det ser jo ut som att dei lev tidenes liv der. Også berre gjekk dei utan meg?!" Eg kveser dette til meg sjølv sidan eg er blitt etterlat og står åleine. Dette suger. Suger hardt. Cedric og Juniper og Sasha og Heiliana, dei virka så vennlege. Spesielt Juniper, sjølv om han er ein stor idiot. Eg sukkar. Eg har ikkje bil heller. Så eg kan ikkje berre køyre der til å kjefte på dei. Eg er ikkje 18 slik dei er. Eg er berre 16. Ikkje att eg hadde hatt lyst til å være med uansett.

Eg har eit mareritt den natta. Cedric, Sasha, og Heiliana snakke shit om meg. Juniper kjem fram med eit sånt glis som berre onne disneykarakterar har. Han er ein svart silhuett med glisande munn og auge. Han ler slik han pleiar og seiar "kvifor skal nokon eigentleg ville være med hen? Gjer ikkje alle det på grunn av sympati?" Dei andre ler og kaklar og hostar. Junipers skygge kjem bort til meg og blir større og større.

Eg opnar augo brått. Eg ser rundt på det mørklagde rommet. Klokka er 8. eg opnar mobilen og slettar snapchat. Det er usunt uansett. Det å sjå kva andre gjer på der er berre oppfunne for å få folk til å hate seg sjølv. Eg sit på sengekanten og strekk meg. Eg sett føtene inn i einhjørningtøflane mine og går for å finne frukost. Folk kan ringe meg om dei ville sei noko til meg.

Eg ser på TV mesteparten av dagen. Alle vennene i min vennegjeng er bortreist. Ferie og slikt. Eg skriv litt også. Skriv fiksjonelle tekstar og slikt. Det er kjekt. Ikkje i dag. Eg må nok sjå konflikten i augo før eg kan gjere noko anna. Eg går inn på mobilen og ser meldingar frå Juniper. Klokka er 4 så det gir meining att han er tilbake no.

"kvifor svarar du ikkje på snap?"

"halllloooooooo???" "hallooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo"

Eg himlar med augo mens eg les meldingane hans. Eg veit ikkje kva eg skal skrive til han. Eg er sur, men det er jo hans vennegjeng. Eg har ikkje noko rett til å alltid være med dei på ting då. Men i går skulle me liksom gå ilag alle saman hadde eg forstått. Høyrde eg feil? "Helsike!" kveser eg. Eg hold på til å ringe han men stoppar. Skal han forklare det ansikt til ansikt? Ja.

Eg ringar han.

"kan du køyra heim til meg?"

"jaaa ok. U good brov?" Han halv ler litt. Han er aldri alvorleg for fader!

"okei bra snakkes" seiar eg berre, også legg eg på.

Seinare høyrar eg noko som nesten kræsjar inn i postkassane. Det att han får behalde sertvikatet er overvurdert på mange måtar. Han kjem inn og me står i gongen då eg angrip han med eit alvoret mitt. "kvifor stakk dykk utan meg i går?"

"hæ?" Han blir heilt tatt med vaketn nede, som om han ikkje veit att han har gjort noko gale. Han ser forvirra på meg. Eg himlar med augo igjen. Eg kjem snart til å få muskel smerter i augo om eg tilbring meir tid med han.

"kvifor stakk dykk berre frå meg i går! Eg trudde me skulle dra ilag! Misforstod eg?!"

"hæ? Å, faen. Um" han tenkar seg litt om.

"Ja?!" Svarar eg utolmodig.

"nei altså" han klør seg litt i bakhovudet og heng opp den mønstra silkejakka si. Han har singlet under og tatovering på begge overarmane. Hasselaugo hans studerer meg. Han ser rundt omkring.

"du veit dei ‘uvanane’ eg har som du kallar dei? Dette var ein fest med masse sånt så"

"SÅ?"

"så eg ville ikkje att du skulle bli pusha til å prøva eller freista eller noko slikt" pressar han ut til slutt og ser på meg. Han gjorde det for å liksom være snill?! Ein vulkan blussa opp i meg. Eg vart letta og sint.

"Eg følte meg jækla ekskludert då din jækla idiot" kjefta eg. "du kunne fakkings kommunisert meir enn du gjorde. Dykk berre forlèt meg"

Juniper stoppar. Han ser nok att det er djupare enn berre det att dei stakk denne gang. Att det kanskje er ein sånn ting eg alltid er litt redd for. Eller att eg har blitt ekskludert fleire gongar før.

Om eg hadde vært ein annan hadde han prøvd å ledd det av seg og oss. Det gjer han om alt og med alle andre, men han ser alvorleg på meg.

"unnskyld." Seiar han.

"unnskyld?" Seiar eg.

"eg skal sei det til deg neste gang. Eg meinte ikkje å få deg til å føla deg uvelkommen. Eg vil berre ikkje væra den som introduserer deg til levemåten eg har" seiar han. Han ser skammeleg ned i golvet når han nemnar levemåten sin. Han er genuin med meg?! Når eg først møtte han var han berre ein skikkeleg irriterande klovn! No står han her og seiar unnskyld og kvifor han beklagar. Eg kan sjå att han er ærleg også. Han ser på meg som om han meiner det.

"Okei" seiar eg omsider. Han ser ned på meg. "sei ifrå nestegang" fortsett eg.

"Ja sjølvsagt" nikkar han.

"Du er herved tilgitt" seiar eg overdramatisk. Han smiler varmt til meg. Eg ler litt.

Eg studerer det krøllete mørke håret til Juniper.

"du må vaske håret ditt før du får sitja i sofaen min"

#norwegian #norsk #norge #noreg #nynorsk #norsk tekst #norwegian text #text about oc #oc text #original characters #original character #norway #norwegian lesson text #my ocs #oc stuff #snapchat

2 notes · View notes