#benim aşık olmam gerek

[saudadedaisy]

Olmayalı ne kadar oldu?

[kaeriaa]

Geçmiş, sen izin verdiğin kadar seninle sürüklenir.

Bugün 13 Şubat, sevgililer gününden bir gün önce. Mırıldandığım bu şarkı bugüne gelsin. Notalar vücudumda dolaşsın, kalbime işlensin, o melankoliyi zirvelerde yaşayayım ve tükensin.

Bu kaçıncı bir şeyler için başlangıcım bilmiyorum. Saymadım. Ben Piraye. Anı biriktirmeyi severim. Bu yüzden unutmamak için hep yazdım, hep yarım bıraktığım günlüklerim oldu. Çoğunun sayfalarını koparttım. Önce anı kutuma koydum. Sonra da attım. Biriktirdiğim her şeyi bir günde sildim attım. Bu da sıfırladığım hayatımın ilk yazısı. Bir anda geçmişimden nefret ettim. Anlık her şey değersizleşti gözümde. Biriktirdiğim her şey uçtu gitti. Herkesi unuttum sandım, yeni bir başlangıç bana her şeyi unutturur sandım. Hafızamdan silemedim. Hayat her geçen gün daha da ciddileşti. Bu yükün altında duygularımla ezildim. Büyümek zorunda kaldım. Hayat beni olmam gereken konuma sürükledi. Büyüdüğümü hissettim ve her geçen gün daha çok hissetmeye devam ettim. Değiştim dönüştüm. Yargılamamayı, kendini ve başkalarını suçlamamayı en ağır şekilde öğrendim. Bağlanmayı, sevmeyi ve sevilmeyi gördüm. Kendim olmayı öğrendim. Farkına varanlar oldu, onlar için hiç önemi yoktu. Ben iyiysem herkes iyiydi. Ben mutluysam gerisi önemsizdi. Bencilleştim. Neyi yargıladıysam ona dönüştüm. Her şeye rağmen hayat güzeldi. Kendime yetebilmeyi öğrendim. Düştüm, toparladım. En dibi görmeden toparlanamazsın dediler. En dibi görmeme izin vermediler. Sayesinde toparlandım. Gün geçtikçe daha mutlu biri haline geliyordum. Nefretlerim sevgiye dönüştü. Şu kısa sürede hayattan ne kadar verim alınabiliyor ise aldım. Ne öğrenebilirsem öğrendim. Şimdi ise her şeyi rayına oturtmanın derdindeydim. Düzenli, planlı, güzel bir hayat. Çevremdekileri uzaklaştırdım kendimden. Soyutladım. Sosyal medya hesaplarımı kaç kere kapattım hatırlamıyorum. Popüler kültürün bir kölesi olup insanlara para kazandırmaktan korktum, algılarımın değişmesinden korktuğum kadar korktum. Artık bir elin parmağını geçmeyecek kadar insan değerliydi benim için. Ailem ve o. Her şey sadeyken, kafam boşken güzeldi. Geçmişi özlesem de bazen, geri dönmek hiç istemedim. Şimdi, her zaman geleceğin geçmişi olmaya devam edecekti. Bu hiç değişmeyeceğinden geri dönmeye gerek yoktu ve ben hiç bir zaman eski Piraye olamazdım. İstesem de istemesem de. Zaten değişim iyi yöndeyse eskiye dönmek zordur. Bir de farkındaysan ve mutluysan dönmeyi hiç istemezsin. Yazdım, içimi döktüm, rahatladım. Duygular, düşünceler, davranışlar hepsi birbiriyle bağlantılı ayrılmaz bir bütün ve her şey bir tiyatro oyunu gibi sahne sahne hayatımız. Sevmek değer vermekti, aşık olmak ise çok sevmekti. Takıntı ise gözünde çok yüceltip kendini unutacak hale gelmekti gözümde. Aşk gözü kör etmezdi. Aşk eşitlikti. Kendine verdiğin değer kadar değer verirdin ve bu doğru sevmekti. İnsanların ilk aşkları çocukken sevdikleri, anlam veremedikleri kişilermiş. İkinci aşk gözü kör edermiş. Ama üçüncüsü kendini sevdiğin kadar sevmekmiş. Aşk o üzüldüğünde ondan daha çok üzülmekmiş.O mutluyken daha mutlu olabilmek. İstemsizce aynı şeyleri düşünmek, fark etmeden kaptırmaktı kendini. Sevmeyi bile sevmekti. Ona baktığında daha çok bakabilmeyi dilemekti. Gözlerine baktığında göz bebeklerinin parlamasıydı. Her gün seni seviyorum diyebilmekti. Onu kaybetmekten çok korkmaktı. Ona baktığım an kalbim göğsümden fırlayacak gibi olurdu. Ayırt edebilirdim bu hissi. Bir tek ben bilirdim, en iyi ben anlardım. Babam bu sevginin, ben olduğumu söylerdi. Ona olan sevgi beni ben yaptı. Onu çok sevdim, kendimi de öyle. Evet o da beni çok sevdi. Birinin sana değer vermesi ve seni sevmesi yaşanabilecek en güzel histi. En güzel anıların habercisiyi. Sevgi onun varlığını içinde taşımaktı. Her şey dilediğim gibi güzeldi. Ona hiç doyamazdım. Yüzünde sonsuza dek bakabileceğim bir orantı hakimdi.

Mutluluğu kendimde buldum. Onunla arttırdım. Mutsuz insanları teker teker sildim. Kendine değer vermeyen herkesi yok ettim. O bunu çok iyi bilirdi. Bunu ondan öğrenmiştim. Bazen bir kaybetme korkusu sarardı. Beni çileden çıkartan ve bir türlü geçmeyen bu korkuyu yok etmeliydim. Zaman her şeyin ilacı oldu. Anlattıklarım tükense de beynim hiç susmadı. Çok düşünmekten kafayı yemek üzereydim. Çoğu şeyi beynimden silip atmak istedim. Hafıza kaybı yaşamak için her gün dua ettim. Sorun, geçmişimin gayet normal oluşu ve benim bundan suçluluk duymamdı. Yaşadıklarım değil hissettiklerimdi beni kötü hissettiren. Düşünerek yaşamak bile bana acı verdi bir süre. Ama her şey gibi o da geçti..

[kupakiizii]

Benim aşık olmam demek, kendimi bulmam demek

[tukenmislerdenizim]

Benim artık dışarı biriyle çıkmam için aşık olmam gerek dkwlwğğe

[gizlikalmisbirmuzik]

Benim aşık olmam gerek, yolda kaybolmam gerek

Ve ancak o zaman yaşar hissederim

Benim aşık olmam için bana dünyalar gerek değil

Bir kere gül şarkılar dizeyim

Benim aşık olmam demek, kendimi bulmam demek

Bana anılar ver bu şehri seveyim

Benim aşık olmam için

Tek bir güzel söz gerek değil

Ufak şeylerin peşinden giderim

""Kendimi tanımam lazım biraz daha""

""Bana benim gibi biri gerek""

Elimden gelen bişey yok

""Büyük değil vaatlerim""

En azından hiç kimseden dünyaları beklemedim

Bana bir kere gül ben de şarkılar dizeyim

""Elimden gelen tek şey bu, ben böyleyim""

Hayat böyle çok boş

Kendimi kaybetmem gerek yeniden

Benim aşık olmam gerek, yollara düşmem gerek

Ve ancak o zaman tamam hissederim

Benim aşık olmam için

Boş sözler vermen gerek değil

Ben insanı en çok "özgür"ken severim :))

Kendini rahat bırak biraz daha

Bazen insana huzur gerek

Elimden gelen bişey yok

""Ben fazla düşünenlerdenim""

""En azından endişelerimin üstünü örtmedim""

Bana bir kere hissettir şarkılar dizeyim

Herkesin yolu farklı, ben de böyleyim

Hayat çok sıkıcı, aşık olmam gerek yeniden

Benim aşık olmam gerek, yüzde kaybolmam gerek

Sadece o zaman mutlu hissederim

Benim aşık olmam için

Pek de güzellik gerek değil

""Ben ruhunun peşinden giderim""

Benim aşık olmam demek, kuşları duymam demek

Ben insan sevince dünyayı severim

"Yeniden aşık olmam için önce iyileşmem gerek

Önce kendimi seveyim, sonra düşünürüm"

[keemlenyekun]

Barokart

Az önce mesaj geldi: "Sayın Serco bey, Barokartınız TBB tarafından Baronuza Kurye/kargo ile bugün gönderilmiştir."

Basit bir bilgilendirme değil mi? Kesinlikle öyle. Barokart yani ruhsat alıyorum haftaya. Avukat olmanın sayıyı da düşünürsek pek de avantajı olmayabilir. Hayatımda kesin bir değişiklik de olmayacak.

Amaaaa..

Ben bu vesileyle aşkımı elimden tutanı anlatmak istedim. Bunu başarabilirsem dünyamın en anlamlı mesajının bu kısa mesaj olduğunu ancak anlatabilirim sayın defter.

Bu bizim iki üç şarkımızdan birisiydi.

Aslında çoktaaan önem atfetmeyi bıraktım şarkılara. Büyümek emaresi diyelim. Bu farklı, çok farklı.

Ben intiharın köşesinde kıvranan biçare serco. O nasıl bir yıldı aman allahım. Lanet yıl: 2017. Her yaram kanıyordu. İhraç olmuşum, herkes vatan haini yaftası yapıştırmış, köpek gibi çalışarak kazandığım sınava soruyu çaldınız tabi diyenler, soru çalmışlar da ben mi çalmışım cevabını bile vermeyen sessizliğinde boğulan ben. Yıkılmış, mahvolmuş serco, lan oğlum kaç kere niyetlendin intihara da yapamadın. Ağlayamadın da. Bu çok ağır bir bedeldi. Yazarken kalbim ağrıyor. Kaç kere be oğlum serco? Kaç kere?

Birtanecik yeğenim olmasa, anneme acımasam yapardım belki de? Susmak gerek bu konuda.

Kuyu. Kuyudaydım. Ah ulan kuyu. Kuyular hep aynı da biz yusuf değiliz.

Biri geldi.

Kuyuma gelme dedim. Burası karanlık, ölüm dolu. Yapma etme. Ama inattı işte.

Yavaş yavaş aşık olmak dünyanın en güzel hissi. Sayın defter unut tüm şiirleri, filmleri, şarkıları.

Başta direndim. Olmazdı öyle şey. Gelemezdi. İnemezdi. Ama karşı konulamaz bir şey değil mi aşk.

Geldi. Elimden tuttu. Benimle aşka yürüdü. Anılar biriktirdi. Mahkeme kapısında sıkıntıdan uçuk çıkartıp bekledi benimle, beraat kararını ağlayarak duydu. Ülkenin istanbula en uzak yeri olan Artvine geldi, hayır gelmem demedi, ev kurdu. Orada işi batırdım gelmem demedi. Yaşamadığım evi samsuna taşıdık, geldi burada çalıştı hayır demedi. Bu nasıl bir aşk be kadın bana karşı. Utanıyorum bu aşka layık olamamaktan. Tek maaşla yardımla geçinmeye çalıştık. Çıt demedi. Aşkla yürüdü ateşe.

Yüreğimden tutup beni kuyudan çıkardı bu güzellik.

Avukat olmam bir iş sahibi olmaktan öte benim için. Ben nevresim havlu sattım, takı yaptım, ki iri eller olan bana hiç yakışmıyor kardeşim, çeyizlik seccadeye aplik yapıştırdım, hiç gocunmadım. Ama ben hukukçuyum sayın defter. Hukuku öyle çok seviyorum. Canımı yakan bu cehennemi seviyorum. Çünkü inancım hiç eksilmedi: cehennemi cennete çevirecek olan yegane şey de hukuk çünkü. Ve avukat olmamıza bile izin vermeyen sistemde nihayet tam yedi sene sonra avukat olabiliyorum, hukukla işim olduğu için uğraşacağım artık. Para kazanamasak da. ahahah.

İşte bu mesaj var ya, bana aşkın ne kadar değerli olduğunu, eşimin, evimin bereketinin, elimi tutanın, gün doğumundaki ilk ışığımın ne kadar kıymetli ve vazgeçilmez olduğunu hatırlattı.

Evlenince aşk falan bitiyor diyorlar bir de. Kim diyor ulan? ahahaha. Büyükadadaki o günden daha fazla aşığım. Daha ne kadar haykırayım aşığım diye. Ama kilo aldırıyor bu kesin.

Avukat serco p. Vay anasını sayın defter. Para kazanamam ben. Ama olsun mesleğim itibariyle de artık hukukçuyum. Haftaya samsun barosu neferi olarak görevimizin başında oluruz sanırım.

Bu ara ne kadar çok yazdım yahu.

Vesselam.

[karaktersizsurtuk]

Dostum ben değişmem sadece şekil değiştiririm uzaktan bakan fiziksel görüntümü görür yakından bakan içimi asla göremezler bak ne diycdm benim kafama ulaşmak için çok çalışman lazım duygularını dizginlemeyi yeri gelince duygularınla degıl aklınla karar vermeyi bilmen lazım suan sen duygularının esiri olmuşsun aklınla düşünemiyorsun tek doğru sen sanıyorsun etrafında konuşan fikir belirten herkesi red edip bagırıyorsun zamanı gelince çok üzüleceksin kafanı duvarlara vurup akılsız basım diyeceksin ama olan olmuş olacak kafam Nirvana bu gün bi adama aşık oldum önümde ki tek engel cırkın olmam hiç gzuel değilim saçlarımın rengini beğenmiyorum güzel kıyafetlerim yok dudaklarım küçük gözlerim renkli değil etkileyici yanım yok ama ona aşık oldum sadece 1 dk hatta yarım saniyelik diyalog kurduk çok etkileyici cazibeliydi haziran ayından sonra hayatım değişecek daha güzel olucam etine dolgun ama zayıf saçlarıma ombre yaptırcam çevreme kendim gibi insanlar çekiçemişe gircen kenara para koyucam manita yapıcam öz saygınlık edinicem hayatımı adayabileceğim iz bırakabileceğim kariyer olusturcam bugun bi abi anlattı mesleğimle iligili bişeylerdısarda hayat var kafamda kurduğum küçük dünyanın dışında fena gzuel hayat var ilimsahibi olucam çok çalışmam lazım havalar çok soğuk sabah sekizde kalktım yataktan çıkmak istemedim o kadar sıcak tatlı geliyor ki hava da soguk yatak sıcak hava karanlık mecbur kalktım tuvalete gittim ekmek parası be abi öz saygınlık edinmek zor yıllarını vermen lazım akıllı düşünmek duygusal davranmamak lazım ve en en önemlisi sogukkanlı olmak örneğin kardiyoloji doktoru soğukkanlı olmasa ameliyatı gerçekleştirebilir mi duygularıyla düşünce ameliyat edeceğim insanın hayatını sevdiklerini yapamaz yani anlayacağın dıygsual olmaya gerek yok bacım hadi ii geceler yarın güzel bi gün olsun her gün hayallerime bi adım ileri

[bornovaliyim]

beni kamçılaması için kendi sikik hayatımdan biraz bahsetmek istiyorum. öncelikle, benim ben olmamın ailemin beni sevmesiyle hiçbir alakası olamaz, ne kadar göstermeye çalışsam da kim olduğumu asla da anlayamıyolar sanırım zaten. aile üyelerime bir bağ hissedemiyorum, bunun birincil sebebinin başından beri yalnızca kendilerini düşünmeleri olduğunu düşünüyorum. hayatımın hiçbir noktasında ailemden manevi destek görmedim ve bunu küçükken belirttiğimde de bağrışarak üstüme çıktılar sadece. aynı evin içinde yaşamamıza rağmen bir yıl annemle ve abimle iletişim kurmadım, babamla çok az kurdum. bu yıl dışında da fazlası yoktu, yalnızca kendi narsistik arzularının doyurulmadığını hissettiklerinde suçlandım. sevginin ne olduğunu daha başından beri hiç bilmiyorum yani. bu yüzden ailenin içinde de içimdeki sevgi ne düzeyde olursa olsun sürekli kavga oldu, ve bunlar tartışma kavgaları değil, ciddi ciddi yumruklaşarak kavga ettik abimle de annemle de, ama sanırım babama hiç yumruk atmadım, çatıştık ve itiştik sadece. mahallede bağıra çağıra cıngar da çıkardım, sinirden duvara yumruk atıp elimi de kırdım, bir şeylerin değişeceğini umut ederek. sanırım içimde böyle bir umut kalmadı artık. babamla çok ağır şeyler yaşamamış olmamız umut verici görünebilir, ama bence bunun sebebi babamla hayatım boyunca hiç bağ kurmamış olmam. içsel boyutu neredeyse hiçlik düzeyinde bir insan. annem de sanırım bizim dışımızdaki herhangi bir çocuğu bizim yerimize isterdi. sanırım bu evin içinde hiçbir zaman hiçbir şey asla koşulsuz olmadı. koşullu olanların da hiçbir zaman bir önemi olmadı. klasik mal bi türk genci olarak ben de tüm kadın nefretime rağmen bir umut kapısı olarak tekrar tekrar aşık oldum, bazen olduğumu düşündüm. olduğumu düşündüğüm zamanlarda genelde yaralayan taraf bendim hep, tabii bir kısmı intikamını aldı. gerçekten aşık olduğum zamanların da yaralarını hala taşıyorum, 6 yıl boyunca internet üzerinden tanıdığım ve hayatımın aşkı olduğunda bi noktada %100 emin olduğum (beynini siktiğim gerizekalısı) bi kızın üvey abisi tarafından (abisinin kendi aciz doyurulmamış sapık arzuları için) (abisini de 2-3 yıldır tanıyodum) (ikisini aynı ortamda görene kadar bunu fark etmedim) yıllardır stockholm sendromuna sokulup sanki en büyük yarraklı insan kendisiymiş gibi manipüle edildiğini ve kızın da abisini gizliden gizliye hunharca arzuladığını anca abisinin evine birlikte gittiğimizde fark ettim. kız benim bunu fark ettiğimi gördükten sonra en kısa yoldan ilişkiyi bitirme amacıyla manipüle edip (ki etmesine gerek yoktu, benim söylediğim sorguladığım her şeye cevabı böyleydi) bir ay bile geçmeden başka metalci bi ucube buldu. tüm bunları fark edemiyicek kadar salak birisi olduğundan emin olduğu birisi, ki onu da hunharca manipüle ediyor şu an. ben bu kıza 6 yaşında karşılaştığım bi yakınımın tecavüze uğrama olayını anlatıp yanında ağladım ve o da o sırada umursuyormuş rolü yapmış. yakın zamanda başka bi kızla ilişkimsi bi şey olcaktı güya, bi şekilde hayatımızdan bahsederken bu konu açılcaktı az daha, ilk cümle ağzımdan çıktıktan sonra (konuyla alakasız bir cümleydi, ama bunu anlatmayı düşünüyodum) geri kalanını anlatmamak için 20 takla attım. iyi ki de anlatmamışım, maksimum güven problemlerim sayesinde redflag okuma ustası olduğum için onun yaptığı anlamsız “redlag”lerden sonra iletişime devam etmedim, ama ona karşı da umut beslemiştim. sanırım ben bu hayatı bi trajedi olarak deneyimlemeye mecburum.

[magiceyess]

Sen ol da; ister yar ol, ister yara; lütfun da başım üstüne, kahrın da.

[herseydennefretediyorumsanirim]

Bir kadını çok sevin… Sesine aşık olun. Yüzüne aşık olun. Gözlerine aşık olun. Saçlarına aşık olun. Onda bulduğunuz huzura aşık olun. Göreceksiniz ki siz bunları yaparken, o size çoktan aşık olmuştur…

[kupakiizii]

❤

[elmanincekirdegi]

Kalbim, artık evin değil, gelme.

[tantuniayrangerisiyaln]

Senin farklı olduğunu fark eden kişiyi Farkettiğin zaman farklısındır unutma farkları sadece farklı olan kişiler fark eder bilmem fark edebildin mi fark edildiğini.

[sssenaaaaaa]

Valla artık kimseyi bekleyemem, beklemem de o tren kaçalı çok oldu.

[isimsiz1kadin]

olmayan aşkın acısını çekiyorum