#beni unutmamışsun oysa unuttuğunu sanmıştım.

[29137]

Bazen geç kalabiliyor insan

Bazı şeyleri yaşamak için

Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan

İlk defa gördüğümde ateş böceklerini

(Bir yanım hep çocuk kalsa da)

Ve bundan mıdır bilinmez

Utandım ağlamaktan sevdiklerimin ölümlerine

Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan

Gerçek bir mermi geçtiği zaman üzerimden

Yüzleri asıktı

Belki de hiç gülmemişlerdi ömürleri boyunca

Öldür dediler sadece ölmemek için

Ölmeyecek kadar çocuktum oysa ben

Ve öldüremeyecek kadar insan

Başka şeyler vardı oysa beynimde

İnsanca ve insana dair

Aşk gibi hürriyet gibi

Dağ başlarında değil

Bir sevgilinin gözlerinde sabahlamak mesela

Işıl ışıl bir şehrin tan yerinde

Yorgun argın uzanmak sımsıcak yatağıma

Seni sevmek gibi bir şey vardı oysa beynimde

Bazen öyle geç kalıyor ki insan

Yaşamak için bir çok şeyi

Yirmi yaşımı çoktan geçmiştim

İlk defa gördüğümde ateş böceklerini

Ondandır sürekli çocuk gülümseyişi yüzümün... :)

``Jandarma Komando Asteğmen- Melih COŞKUN

Stabil - gökyüzü

Artık parmaklarım şiir kokmuyor. Cümlelerim sevgi ne bilmiyor. Ben neyim bilmiyorum.

Kafamın içinde, her şey orda. Kendime geç kalıyorum. İçimden bir şeyler kopuyor, Ruhum darmadağınık, bedenim derli toplu. Ben nerdeyim bilmiyorum.

Kendimle girdiğim her savaşı kaybettim. Şimdi evin yolunu bulamıyorum. Evim nerde ?. Gördüğüm her şey silik ve bulanık. Nereye bakıyorum ben ?.

Ruhumun duvarları yıkılmış. Dokunsalar parçalanacağım. Bahar uğramamış sokağıma hala, Çiçek açmamış bahçem evim de yokmuş. Küsüp kaybolmuşum sanki.

Şiir bana ait.

Sahabe - şimdi farklı şehirlerdeyiz.