#beni annem bile sevmedi

[gelmemeyegidenbirisblog]

"İsterdim mutlu aile tablosunda yer almak"

[dumanlikafalar]

Neyime ki sevda benim ?

Beni annem bile sevmedi.

[negecmisenedegelecege]

Göz yaşımdan silen olmadıgından bu kadar kin doluyum. Ben sevdiklerimden bile nefret ediyorum. Çünkü onlar bile zahmet edip parçalarımı birleştirmek istemedi. Kendi içimde düzeltemediğim tuhaf giden şeyler vardı. Farkındaydılar. Bir şeyleri yalnız halledemiyordum. Ben kendimden nefret ederken onlar sadece izlediler. Oysa bende hak ediyordum bu hayatı gülerek yaşamayı. Her gün farklı erkekle gezip etrafa enerji saçmayı. Son zamanlarda ataklarım çogaldı. Evden çıkmayalı bile aylar oldu. Kimse gelmedi. Çok yakınlarımda vardı aslında. Gerçi en yakınım Annem bile umursamazken onların umursamaması normale yakındı fakat asla normal degildi. Yüzüme çarpan sert rüzgar ıssız bir çölde oldugumu sanki burada dogup sonsuza kadar tek başına yolunu ararken ölecegimi hissettiriyor. Üşüyorum ama uzanan eller hiç sıcak hissettirmiyor. Kimse iyi olmam için beni sevmedi. Erkekler yataga atmak için kadınlarsa bir kaç bez parçası kıyafetimden yararlanmak için benimleydi. Bana kalan neydi? Soguk yataklar. Sabahın beşleri ve amaçsızlıklarla dolu bir hayat. Ölüm apartman boşlugu kadar yakın. Bir gün tek başarım bu olacak.

[gelmemeyegidenumut]

Annem peki ya

Sevemezmi bir çocuk kalbini

Kendi canından bir parçayı sevemezmi

Sevmesi bile nefret mi etmeli

Hani sorsa halimi

Yaşarımda ölürüm de ruhu duyar mı beni

Kahve gözlerini verdi bana gülünç ve acı

Aldığım yaşlı gözlerin izi kalmış bende

İster sev ister sevme

Ne bu keder ve acı

Annemin bana hediyesimidir ki

Sevmedi zaten hiçbir zaman beni

Beni ve bu çocuk kalbimi

Nefret mi etmeli

Vaz mı geçmeli

Hayatından

Yoksa sadece o çaresiz hayatına devam mı etmeli

Başkalarında aradım ben her zaman sevgiyi

Başka yerlerde başka insanlarda

Başka hayatlarda

Ama hiçbir zaman bulamadım gerçek sevgiyi

Belkide yoktu gerçek sevgi

Masallarda mı olur sadece, mutlu aile çerçevesi...

Çerçevemi kırdılar bir tek ben sığdım

belkide bu yüzden kalbimin kanlı vahşeti

[avaremsblog]

neyime sevda benim, beni annem bile sevmedi.🥲

[sirius8611]

Ve yine bir dertli gün ve yine ben. Neden yazıyorum hiç bilmiyorum ama her halde űzgünüm o yüzden. Belkide ben yaza hiç girmedim yada girmiycem o yüzden bilmiyorum hiç ne olduğunu da anlamıyorum. İçimde beni kaplayan bir hüzün. Ve şey ben sınavlarımı veriyordum bu gün bir tane daha verdim. Nasıl geçtiğini hiç anlatmayayım çünki zordu yani onu yazmak falan. Bir tane sınavım kaldı onu da verirsem rahatlıycam. Belki bu yaza ben hiç girmesem. Şu an tek istediğim şey sessizlik ve huzur. Ben huzuru insanda arayan birisiyim ama bulabilir miyim bilmiyorum. Hiç benim aradığım o huzuru bulamadım. Hayatımda olan her kes kim olduğu fark etmez bana baskı ulguluyor. Her kes kendi yararına kendi için kullanmaya çalışıyor. Bu insanlar neden bu kadar iki yüzlü anlamıyorum ben. Hatta annem bile beni sırf oğlu mutlu olsun onun rahatı yerinde olsun diye kulanıyor. Ben belkide salağım buna izin veriyorum. Ama beni gerçekten belkide (eminim aslında) bu hayata hiç bir insan sevmedi. Ben daha öyle bir insan görmedim ki beni gerçekten yakından tanıyan. Neye ağladığı mı neye güldüyü mü bilen. Şu an bunları yazarken bile ağlıyorum ama tabi ki de kimse fark etmiyor bile bunu. Benim ağladığım geceleri kimse bilmiyor. Beni hiç bir insan bu hayata teselli etmeye çalışmıyor. Artık kimseyi umursamıyorum bende. Ama bana ruhsuzsun diyorlar. Belkide böyle olmak gerekiyordur...

[orendast]

"İnsanları neden bu kadar çok seviyorsun?" diye sordu bana. "Herkes sever ama sen çok fazla seviyorsun, sevginin aşırısı seninkisi"

Çünkü, diyemedim. Kimse beni sevmedi, öz annem bile iğrenerek bakardı diyemedim.

[hayatimmivarkine]

bilmek.. bilmek acı verici bir his. farkında olmak, anlamak, bilmek..

ben ne iyi bir sevgili, ne iyi bir arkadaş, ne anneme babama iyi bir evlat, ne iyi bir abla, ne de iyi bir insan olabildim. iyi kavramina sahip hiç bir özelliğim yok. çevremdeki insanları, beni seven kişiyi, ailemi, kardeşlerimi, arkadaşlarımi hiç bir zaman hak etmedim. bu yüzden de tek başıma ölmeyi hak ediyorum. benim için bır şey yapılsın istemiyorum.cenazem olsun istemiyorum. benim için ayrılan vakte, yasa, toprağa yazik.umarım cesetimi yakarlar. hatta yakmak bile fazla benim gibi bir insana. umarım yok ederler. mezarı kaplayacak alanı bile hak etmiyorum. aileme hiç bir zaman yakışır olmadım. onları hep üzdüm suçu hep onlarda buldum ama sanki ben iyi bir evlattim. özellikle de annemi çok ama çok üzdüm. arkadaşlarıma da öyle iyi bir arkadaş olamadım. kardeşlerime iyi bir abla olamadim. sevgilime iyi bir partner olamadım. onu üzdüm kırdım onu mahvettim. onu benimle tanıştığı güne lanet ettirecek hale getirdim. o şuan kötüyse bu benim eserim. ölmeyi planlamiyorum. ama umarım ölürüm şimdi mi ne zaman bilmiyorum ama öleceğimi biliyorum. bu pişmanlıklarla, boşvermisliklerle öleceğim. geriye kalan tek şey ise iğrenç bedenim olacak onu da Toprak alsın istemiyorum çünkü toprağa yazık. benim mezarım için dikilen çiçeklere de yazık. iğrenç bır insan için tohumlarini boşa harcamasinlar. renkli pencerelerin saksısı olsunlar. ben hiç bır zaman renkli şeyleri hak etmedim. küçükken babam bana kızınca ona sarılmaya kendimi affettirmeye çalışırdım ama şuan babamın yüzüne bakmiyorum sadefe konusuyorux bu kadar bana iyi davranıyor ama ben bir şey hissedemiyorum.annem de öyle o iyi mi kötü mü anlayamiyorum hep erkek kardesimi tercih etti. beni hep elestirdi bazen bana sevgi gösterdi ama ben bu sevgiyi hep itmek istedim. ben anneme hiç ait hissedemedim. o iyi bir insan sadece benim gibi yeterli olmayan bir çocuğa sahip. ben annemi içimde hep affettim. bana vurdu, beni sevdi, beni sevmedi, beni eleştirdi,beni takdir etti, bana iyi davrandı, bana kötü davrandi ona hep anlatmak istedim. onu düzeltmek istedim. annemin erkek kardesime bakınca hep gozunun içi parlardi. bana bir kez öyle baktığını gormedim. erkek kardesim sevilmek için hiç bir çaba gostermedi koşulsuz sevildi. hala oyle annem ona bakarken gozleri parlar. o annemi düşünmez annem hastayken ona bakmaz. annemi ben düşünürüm islere ben yardım ederim. annem hasta olunca ona ben bakarim. annemi hep ben anlarim. fakat annem erkek kardesime tapar. bunca zaman sevgiyi hak etmedigimi düşündüm. eve para getirirsem annem beni sever dedim gittim hayatmi siktim sık sik işlerde. annem başarılı olursa beni Sever dedim derece yaptım annem yine erkek kardesimi secti. küçükken yılan görmustuk annem erkek kardesimi kucagina alıp kaçmıştı.ben ise öylece kalakaldım. yılandan korkmadım, korkamadim. baktim sadece. annemin birimizi kurtarma şansı olsa o erkek kardesimi seçerdi. bunu bilmek acı verici bir his. Annem beni hiç kabul etmedi beni hep elestirdi. erkekler benim için erkeğe benziyorsun diye alay ettiğinde annem hak ediyorsun kız gibi giyin demişti. Sonra açılmak isteidtim zaman çarşının ortasına bana bağırdı beni rezil etti. Oysa onu babamij dayagundan kurtarmak için dayak yiyen bendim. Onu hep babamdan kurtaran bendim. Onu hep düşünen bendim. Naotiysam sevdiremedim kendimi. Sonra ise bu yil her şey değişti o da sirf üniversite kazandigimdan. Bana sevgi vermeye çalıştı ama ben bunu almadım, alamadim. Çünkü biliyordum. Her fırsatta erkek kardesimi tercih edecegini bikiyordm.fakat bir gün hiç bır şey hissedemedim. ona karsi içimdeki tek his vefa. vefa borcumu odemeliyim yalnizca. keşke hala çocuk olsam. keşke hala iyi biri olsam. Keşke hala babası onu sevsin diye her şeyi yapan küçük bir kız olsam. Keşke hala annesi için çırpınan bir çocuk, bir ergen olsam. Keşke hiç bir şeyi bilmesem. Ve de şunu da bilmek üzücü annemle babam kötü insanlar değiller kardeslerimi çok seviyorlar ve kardeşlerim öylesine mutlu ki. Sanırım ben sorunlu ve de fazlaliktim. Ben ağır geldim. Onları hak edemedim. Yapamadım, iyi bir evlat olamadım. Hep eğreti durdum.

Benim gibi bır evlada sahip olduğunuz için, bir arkadaşa, bır sevgiliye, bir insana sahip olduğunuz için hepinizden özür dilerim özellikle de anne babamdan .

[hergecehuzun]

Şarkı öneirmisin

Kubilay Karça - Beni Annem Bile Sevmedi

[gelmemeyegidenbirisblog]

"Sevemedi be kimse bizi"

[1gelmegidersinn]

Biri beni niye sevsin ki… annem sevmemiş beni, beni doğuran kadın sevmedi bi başkası niye sevsin. Yıllarca çabaladım gözüne girmek için beni de sevsin diye ama onun gözünde çiçekleri bile benden daha değerliydi. Niye hiç görmedin beni anne neden… en dipteydim ya en dipte tek bi sebebim yoktu sabah uyanmak için, tek bi sebep aradım günlerce bi kere yanıma gelmeni bekledim, nasılsın demeni bekledim, her gece abimle dertleşmelerini dinlerken odamdan benimde yanıma gelmeni bekledim gelmedin…herkesin yanında oldun ama benim yanıma yanlışlıkla bile uğramadın.

[gamze-naz]

Baba.. Görüyor musun bitiyorum ben, günden güne eriyorum sanki. Ruhum bir vazo misali yere sertçe atılmış ve paramparça olmuş gibi.. Seninde payın var o kırıklarda. Ama sen bunu bile bilmiyorsun ki. Çünkü sen o kadar yoksun ki, ölüden farkın yok benim için. Neden onlara o kadar iyiyken bize bu kadar kötüsün ki.. Sen neden bizi hiç sevmedin baba.. Senin istediğin gibi bir evlat mı olamadık? Ama o zmn annem de bizi sevmezdi.. Aksine o senin yerine de sevmeye çalışıyor bizi. Aklıma her geldiğinde 'acaba bizi neden sevmedi' demekten ben yoruldum baba.. Çoğu kızın ilk aşkı babasıyken, sen nasıl benim ilk yara izim oldun, baba? Baba sen o kadar yoksun ki ben babam var demeye korkuyorum.. O kadar şeye ağlamazken konu sen olunca ben o bıraktığın küçük yaralı kız çocuğu oluyorum. Baba.. Baba sen bana neden inanmadın? Beni koruman gereken yerde, senden korunur oldum ben..

[kullerimden]

beni annem bile sevmedi, sen ne kadar tanırsın ki beni?

[terrynoww]

ÖLÜMÜ ÇOK İSTEDİM AMA CESARET EDEMEDİM.

29 senelik hayatımda ölümü düşünmediğim 1 sene olmadı belki de. Çocukken dayak yerdim Allah'a al canımı derdim büyüdüm ezildim Allah'ım al canımı dedim bir insanın anasının babasının fiziki olarak olup bütün zorluklara kendi göğüs germesi ne kadar zor bir bilseniz..

Küçüklükten gelen travmalarım var mesela biri bana bağırınca ellerim ayaklarım titriyor korkuyorum cevap veremiyorum bazen susmakla yetiniyorum bu da bir çok kez ezilmeme neden oldu arkadaşlarım için de..

Beni kimse sevmedi dedim ilk yazım da nasıl anlatsam ben birine aşık olduğum zaman onun çevresindekilerin ona zarar verdiğini görünce susamıyorum bence bununla görüşme sana zarar veriyor diyorum. Tabi ki onun seçimi her zaman arkadaşları oluyor ben her zaman dış kapının dış mandalı ama seneler sonra hep haklı çıkıyorum acaba o insanlar beni sevgisiz alakasız bıraktığı için pişman oluyor mu ki ? Bana sorarsanız benim gibi biri hayatlarında olmadığı için çok mutlulardır.

Beni doğuran ana beni sevmedi ki elin oğlu kızı beni sevsin arkadaş kardeş sevgili olarak....

Dedim ya çok ezildim diye bu sene ilk defa bunu hem kendime hem babama açıkladım bir konuşma sırasında psikolojim o kadar kötüydü ki benim 7 senedir ne çektiğimi hiç biriniz bilmiyorsunuz ben çok ezildim dedim ve ağlamaya başladım.. Asker adamım ama artık sevgisizlik özlem bir ailenin olmaması o kadar ağır geliyor ki insana size anlatamam..

Bu yazımda sadece içimden gelenleri yazdım konu sapmış sıkılmış olabilirsiniz ama ben yazdıkça rahatladığımı farkettim gerçi hiç okuyucum yok ama olsun kendim yazıp kendim okuyorum diyelim.

Eğer bir gün bir operasyonda ölürsem bunu ailem sevdiklerim okur belki.

Annem geçse karşıma düzgün bir şekil de konuşsak tek soru sorardım neden beni sevmedin hep beni kullandın neden ? tek sorum bu olurdu. Şuan annem beni başka adama değişti onuda söylemek isterim. Ben doğu görevime giderken o adam gelmesin yanında sen tek gel dediğim için benimle görüşmedi. Ya ben bir operasyonda vurulsam ölsem ? Sen bir annesin bu senin vicdanına sığar mı ? Eğer ki sığarsa eyvallah. Eğer diyorsan benim tek kızım var sen yoksun. O zaman boynum kıldan ince. Ama bir insanın annesinden soğumasını size anlatmak isterim. Nasıl bir his biliyor musunuz ? Anne kelimesi geçince kalbiniz nötr kalıyor ne sevgi ne özlem hiç bir şey yok 29 senelik evladını 1 senelik hiç tanımadığın adama değişiyorsan oğlunun kalbinde en küçük kırıntı da bile olamazsın. Sen benim annem olamazsın. Sen benim psikolojik sorunlarımın en önündesin. Keşke anneannem ölmeseydi de sen ölseydin o kadının kalbi o kadar temizdi ki bir gün sinirlendiğim de anneme sen annen gibi bir anne asla olamazsın dedim. Annemin bana cevabı biliyorum ve olamam annem gibi demişti. Benim annem dediğim şahıs hayatını kızına ve yanındaki adama adadı babam hala annemi seviyor. Bugün annem gelse eve dönücem dese babam beni siler. Yani anlayacağınız bugün ölsem arkamdan ağlayan 1-2 kişi anca var oda arkadaşlarım ve sevgilim. Eğer doğu görevinde ölürsem hakkım aileme kesinlikle helal olmasın.

Sadece içimi dökmek istedim. Beni dinlediğiniz zaman ayırdığınız için teşekkür ederim. İyi geceler.

21.09.2022 20.23

[gribirbariyerdenibaretimbombos]

Merhaba. Ben Elif. Bunu okuyorsanız büyük ihtimale bunu biliyorsunuzdur. Bu yazı bu bloga attığım en uzun ikinci yazı olacak, yani tahminlerimce. Çünkü bu yazıda ilk gerçek aşkımdan bahsedeceğiz. Dikkat etmemiz gereken şey ilk aşkımdan değil, ilk gerçek aşkımdan bahsedecek olmamız. 

Eğer benimle yeni tanışmış biri olsaydınız büyük bir ihtimalle benimle ilgili ilk düşünceniz ne kadar şıpsevdi olduğumla ilgili olurdu veya belki de bana aşka aşık derdiniz. Fakat gel gör ki ben bunların hiçbiri değilim. İlk aşkım yedi yaşlarımda annemin çocukluk arkadaşının oğlu yani benim de çocukluk arkadaşım olan Doğukan’dı. Hatta Doğukan’a o kadar aşıktım ki anneme bile anlatmıştım! Kimse de beni durdurup dememiş ki ‘Elif sen n’apıyorsun? Kızım daha yedi yaşındasın bir bekle.’ İlk aşkım böyleydi ve çok gariptir ki Doğukan’ı hiçbir karşılık almadan 13 yaşıma kadar sevdim ve vazgeçişim tek bir gecede oldu. 

Ve sevgili Ulaş... İlk gerçek aşkım. Son bir buçuk senedir hayatımdaydı. Fakat biz son bir aya kadar konuşmadık bile! Tanışmamız bir sohbet grubunda olmuştu. O İstanbul’da, ben ise İzmir’deydim. Arada ne söylemesi ne de yazılması kolay kilometreler vardı. Ulaşla ilk tanıştığımız zamandan itibaren onunla asla duygusal bir bağ kuracağımı düşünmedim. Fakat sonra bir şeyler oldu ve on sekiz gün önce bir iişkiye başladık. Her şey çok güzeldi. -Buraya kadar bakıldığında ‘Nerede bu aşk?’ diye düşünebilirsiniz. İnanın ben bundan sonrasında bile o bağın hangi sırada, hangi anda oluştuğunu hâlâ anlamıyorum.- Sonra sözler verilmeye başlandı, sonra hayaller kurulmaya, sonra kilometreler sayılmaya... Ve bundan sonrası tam bir hüsran. Bir anda tavırları değişti. Bir anda o kadar soğuk bir insan oldu ki tanıyamadım. Ve bu sabah, saat tam 11:31′de bir mesaj yazdım; bir şey mi oldu? Ve cevap çok gecikmedi, saat 11:47′de bir yeni mesaj; elif, ben yapamıyorum, aklımda başkası varken olmuyor. 

İşte tam o an, tam o saniyede fark ettim; ben aşık olmuşum. Ve tam o an, aşk Dünya üzerindeki en acımasız duyguydu. En çok can yakan, en çok içimi yakan o duygu. Ve hayatıma hoş geldin; ‘ellerimi şimdi kim ısıtacak?’ sorusu. 

İşte bu benim gerçek aşk hikayem. Şuan tarih 30 Mayıs 2022 · 02:56. 

Ve son olarak, 

Merhaba Ulaş,

Bu benim sana veda mektubum. Şu hayatta ellerimi ısıtmasını isteyebileceğim tek kişi sendin. Bana basketbol öğretmesini istediğim tek kişi sendin. Sabaha kadar konuşmalarımı dinleyen tek kişi sendin. Babamın kırdığı kalbi toplamayı teklif eden ilk kişi sendin. Kalbime gelip hoş gelen ilk kişi sendin. Yanına yatıp yıldızları izleyecek kadar güvenebileceğim tek kişi sendin. İyi ki vardın, keşke hep var olsaydın. Seni seviyorum. Bu arada seni seviyorum dediğim ilk kişi de sendin. Senden vazgeçişim nasıl olacak bilmiyorum çünkü bana gelişini daha çok yeni anlamıştım.

Başka bir evrende, Kordon’da, çimlerde senin yanında olabilirim. Birlikte yıldızları sayarız. Bitince de ayrılırız. Belki hiç sarılamadık, belki Alsancak sokakları bizi hiç tadamadı fakat bir köşe başında, elinde bir mimoza buketi, her zaman oralarda bir yerlerde olacaksın. Bu evren bizi sevmedi ama başka bir evrende yanımdasın sevgilim.

Ben senden gidemem, sende özle dön olur mu? Daha diyecek çok şeyim var fakat bugünlük bu kadar. Renkli rüyalar sevgilim.

~🦋✨