#aslanım | Explore Tumblr posts and blogs

hataysekshikayelerisblog · 4 months ago

Text

Çok Hızlı! (18) (Orhan 36 Y., Bursa)

Karımın 40'ı çıkana kadar öyle böyle idare ettim. Akşamları iş çıkışı gidip kızımı seviyor, kayınvalide ile yemek yiyor, sonra evime gelip yatıyordum. Bir akşam eve geldiğimde Behiye abla kapıyı açtı, "Konuşmamız lazım!" deyip içeri çekti. Çok güzel bir masa kurmuştu. Rakıları doldurdu. Dertleşip içmeye başladık. Sonra, "Hayat devam ediyor!" deyip, günlük işlerden konuştuk. Gecenin ilerleyen saatlerinde de elimden tutup yatak odasına götürdü. Gayet normal bir seks yaptık. Zaten nerdeyse 1.5 aydır boşalmamıştım. O akşam 3 kez boşaldım ve orda uyudum.

Sabah güzel bir kahvaltı hazırladı. Beraber çıkıp evlerin inşaatına gidip durumu kontrol ettik. Sonra da Fatma'yı alıp yemeğe gittik. Yemek dönüşü üçümüz Behiye ablanın özel odasına gittik. 1.5 ay sonra hapımdan almıştım o gün. Behiye abla, "Sen otur aslanım!" dedi. Fatma da, "Senin yokluğunda birbirimizle idare ettik!" dedi. Sırayla belden bağlamalı yarakla birbirlerini siktiler. Sonra da beni yatağa aralarına alıp, biri yarağımı emip amına alırken, diğeri ağzıma oturup amcığını dilletti. Akşama kadar çeşit çeşit pozisyonlarda sikiştik, defalarca boşaldık...

Akşam üzeri telefonuma baktığımda Nur'dan mesaj gelmişti. Kocası bir iş görüşmesi için Konya'ya gitmiş, orada ortak olarak tekrar dükkan açmayı konuşuyorlarmış. "Ne zaman dönecek?" dedim. "En az bir hafta yok!" dedi. "Ozaman, Güzin'e 3 gün izin istediğini, Konya'ya gidip kocanla konuşman gerektiğini söyle!" dedim. Altınoluk'taki otel sahibi aradı o anda. Daha önce zaten, Assos'da bir otel olduğunu, onu almak üzere görüşmeler yaptığını söylemişti. "Yarın toplantı var, gelebilir misin?" dedi. "Gelirim!" dedim. Behiye ablaya anlattığımda, "Tamam beraber gidelim!" dedi. "Ben yalnız gidip 1-2 gün kafa toplamak istiyorum!" dedim. "Tamam aslanım, nasıl istersen!" dedi. Güzin'i aradım, "Ben yarın Altınoluktayım!" dedim. "Ya Nur böyle böyle diyor, 3 gün izin istiyor?" dedi. "Yalnız idare edebilir misin?" dedim. "Ederim!" dedi.

Nur ile anlaştım, ertesi gün için Konya'ya 3 günlük gidiş dönüş bilet aldı. Beraber Altınoluğa gittik. Yolda arabada bile, elele, konuşa konuşa kararımızı verdik, kocasından boşanacaktı. Nur'u otelde bırakıp toplantıya girdim. Otel Assos yolunda bir yerdeydi. Çok güzel işlek bir oteldi. Fakat sahibi çok yaşlanmış, son birkaç yıldır işletmecilere kiralamış, ama ne gereken özeni göstermişler, ne de paralarını tam tahsil edebilmiş, birkaç defa otelin üstüne çökmeye kalkmışlar. Oturup konuştuk ve oteli almaya karar verdik. Yarı yarıya ortak alacaktık. Altınoluğa dönüşte Behiye ablayı arayıp anlattım ve "Hayırlı olsun, bir otelin daha oldu!" dedim. "Otelimiz aslanım!" dedi...

Akşam Cunda da, Nur ile elele gözgöze bir rakı, balık, ayvalık yapıp otele döndük. Odaya çıkınca soyunup birer duş alıp gecenin bulanıklığını attık. Duştan çıkan meleğime baktım bornoz içinde, yanıma çekip bornozunun bağını çözdüm. Islak saçlarını koklayıp her santimini öptüm, yaladım, hatta küçük ısırıklar attım. Defalarca birbirimizi emerek, içinde dakikalarca kalarak, Ahlar Ohlar Aşkımlar arasında boşalıp, duş alıp seviştik. Sabah seherinde ikimizde yorgun ama mutlu uyuduk. İkinci gün gezip dolaşıp ikinci geceyi de zevk denizinde geçirdik. Üçüncü gün sabahtan Çanakkale'ye geçip, orda gezip dolaşıp Bandırma üzerinden Bursa'ya döndük.

Onu evinin yakınlarında bırakıp büroya geçtim. Güzin gülümseyerek karşıladı. "Hayırlı olsun!" dedi önce, sonra da, "Nur ile 3 gün nasıldı, doydunuz mu?" dedi. Ulan biz biletleri bile alıp, mevzuya kılıf hazırlamış, ama oteli unutmuştuk. Muhasebeci ile konuşurken öğrenmiş. Behiye abla da biliyormuş, patronu aramış hayırlı olsun diye, o da Nur hanım var yanında demiş. Aman sanki hesap verecektim. "Ne o kız, kıskandın mı?" deyip elini tutup arka tarafa geçirdim, güzel bir sakso ile ağzına yüzüne boşaldım. Sonra da domaltıp güzelce götünden siktim. Güzin, "Sen hepimize yetersin Orhanım!" diye diye orgazm oldu. Bilse takviye hapı olmasa...

Akşam çıkınca çocukluk arkadaşım Murat'ı aradım, uzun zamandır oturmamıştık. Bir yere oturup konuştuk. Onun işsiz olduğunu öğrenince, "Yarın büroya gel, bakalım!" dedim. Kafam çakır olmuştu, ama kızımı özlediğimi farkettim. Kaynanayı aradım. "Gel, uyumuştu ama az sonra uyanır, mama saati yaklaşıyor!" dedi. Kızım 1.5 yaşına gelmiş, tam sevilme çağında, baba demeyi öğrenmiş, çok tatlı bir çocuk olmuştu...

Mamasını yerken biraz sevdim. Ama, "Uyku düzeni bozulmasın, kal burda, sabah seversin!" dedi kaynanam, yatırdı kızımı. "Ben gider sabah gelirim!" dedim. "Bak alkollüsün, gir yat, oda çok!" dedi. O zaman, "Dolapta var mı bir şeyler?" dedim. "Olacak!" dedi. Rahmetli de benim gibi akşamcıydı. Birşeyler getirdi. Bir bira da kendine açtı ve "Beni de alıştırdı rahmetli, arkadaşlık ederdim ona. Zaten kız da mamasını yedi, sabah ancak uyanır!" dedi. Konuşmaya başladık. "Tekrar evlenecek misin?" diye sordu. "İstemiyorum, ama kızıma..." dediğimde susturdu, "İstemiyorsan evlenme, ben onu büyütürüm, dert etme, ama çok gençsin, yalnızlık zor gelirse?" dedi sustu. Kaynanam 47 yaşındaydı. "Sen de çok gençsin, kıza bakacağım diye köreleceksin. Bir yol bulmalıyız!" dedim. "Sen beni düşünme, ben başımın çaresine bakarım. Sen kıza sevgini göster, babalığını eksik etme yeter!" dedi. "Tamam, anlaştık!" dedim, kadeh tokuşturup anlaşmamızı onayladık.

Sabah uyandım. Salonda üçlü koltukta sadece boxerla, üzerimde bir pike örtülü, masa dağınık, ama üçlü koltuğun önündeki sehpada bardaklar, bira boşları hatırlamaya çalışırken, içerden kızımın sesi geliyordu. Koridora çıktım. Yatak odasının ve kızımın odasının kapıları açıktı, oraya doğru yürüdüm. Kaynanam sırtı dönük, götünün arasına girmiş pembe bir tanga ve pembe bir sütyen takımla, yatakta domalmış, yatağa yatırdığı kızımı seviyor, "Uyanmış mı prensesim?" deyip, güldürüyor, mıncıklıyordu.

Birkaç dakika seyrettim. Yarağım kalkmaya başlamıştı Kaynanam taş çatlasa 65 kiloda, tahmini 1.70 boyunda, çok güzel bir kadındı, ama bugüne dek hep kaynanamdı. Kızımla oynarken, (tam domaltılıp arkadan amına pompalanma pozisyonunda) tangasının yanlarından amının dudakları taşmış, kızımı severken yaptığı hareketler yüzünden götünü sallıyordu. Yarağım resmen taş kesilmişti, sanki kaynanamı değil, sikişmek üzere eve attığım bir kadını seyrediyordum...

Ne kadar sürdü bilmiyorum, ama kızım parmağıyla beni gösterip, "Ba-ba!" dediği anda, kaynanam yatağa kızımın yanına devrilip, pikeyi üstüne çekti. Ben de, "Gel kızım babana!" dedim elimi uzatıp, ama orda boxerla dimdik yarağımla dineliyordum. Kaynanam benden tarafa bakmasa da, yandaki makyaj aynasından yarağıma baktığını görüyordum. Kızımı kucağıma alıp içeri gittim. Birkaç dakika sonra kaynanam üzerine geçirdiği günlük bir elbise ile gelip kızımı kucağımdan aldı. "Mamasını yedirip, sana kahvaltı hazırlayayım!" dedi. "Gerek yok, hazırlanın dışarı kahvaltıya gidelim!" dedim. "İşin yok mu?" dedi kaynanam. "Bugün yok!" dedim. Hatırladım ki gerçekten günlerden pazardı.

Çıkıp FSM'de güzel bir kahvaltı mekanına gittik. İlanlarından görmüştüm. Çocuk oyun alanı ve animatörler vardı. Oturduktan sonra, kızımı cam kaplı devasa bir alandaki çeşit çeşit oyuncakların olduğu bakıcı dolu bir bölüme aldılar. Kızım ne kadar mutlu görünüyorsa, kaynanam o kadar düşünceliydi. "Sabahki olay için kusura bakma, geçip gitmeliydim, tuvalete kalkmıştım, ama manzara karşısında çivilenip kalmışım, özür dilerim!" dedim. "Asıl dedi ben özür dilerim, beni öyle gördüğün için! Ama gece çok fena sarhoş olduk ikimiz de, gece fena sıcak bastı, üstümdekileri çıkardım, ama senin içeride uyuduğunu unuttum!" dedi. "Gül hadi, olur bunlar!" dedim, hafif tebessüm etti.

"Yalnız ben masadan sonrasını hatırlamıyorum, kopmuşum valla!" dedim. "Ben de parça parça hatırlıyorum!" dediğinde, "Bir şey yapmadık değil mi?" dedim dalga geçer gibi. "Masada belim ağrıdı deyip koltuğa geçtin, sonra ben çerezleri tazelerken bira alıp geldin mutfaktan, ben de 3'lü koltuğa yanına geldim. Bir ara sarılıp karşılıklı ağladık. Sonra sızacak gibi olunca kayınpederinin şort tişörtlerinden vereyim dedim, pantolonu sıyırıp ha boxer ha şort sıcak zaten dedin. Kaldırıp odaya yatağa götüreyim dedim, ilk an ayağa kalktın, koltukaltına girip yürütmek isteyince, eğilip beni öpüp sağol dedin, sonra da koltuğa bırakıp kendini horlamaya başladın, ben de üstünü örtüp gidip yattım!" dedi. Biraz utanır gibi oldum.

Kahvaltıdan sonra hayvanat bahçesine gittik. Kızım çok mutluydu, ama huysuzluk etmeye başladı. Yolda arabada koltuğunda uyudu. Eve gidip kızımı yatırdık. Kayınvalide birer neskafe yaptı. Sigara yapıp balkona oturduk. "Birşey soracağım!" dedim kaynanama. "Sor!" dedi. "Ben başımın çaresine bakarım dedin akşam, o nasıl olacak?" dedim. Kızardı ve "Konuşturma beni!" dedi. "Merak ettim, bu senin kadar beni de ilgilendiriyor!" dedim. "Rahmetli şeker hastasıydı. Zaman zaman sorun yaşardı. O yüzden bana birkaç oyuncak almıştı!" dedi. "Anladım, ihtiyacın olursa söyle, internetten getirtirim!" dedim. "Niye sana söyleyeyim, ben de alırım!" dedi. "Oldu, kurye eve plastik yarak getirsin!" lafı ağzımdan çıkıvermişti. "Haklısın, onu düşünemedim!" dedi. "Sen beğendiğini yolla bana whatsapdan, ben büroya getirtir, sonra sana getiririm!" dedim.

"Sabah ne kadar seyrettin beni?" dedi. "Bayağı uzun!" dedim. "Evet, önünden belli oluyordu!" dedi gülümseyerek. Sonra, "Soru sırası bende!" dedi ve "Hiç olmadın mı biriyle 2 aydır?" dedi. "Olmadım!" dedim. "Dokunmadın bile mi?" dedi. "Dokunmadım!" dedim. Biraz utanır ve suçluluk duyar gibi, "Ben dayanamadım!" dedi. "Aaaa!" dedim. "Evet, sanırım ben de orda buldum yastan çıkış yolunu. Sabah ondan kazık gibiydi seninki, yoksa bana kalkmadı!" dedi gülerek.

"O manzaraya kalkmaması mümkün mü?" dedim. "Hadi ama, pörsüdüm!" dedi mutfağa girerken. Arkasından gidip tezgah ile arama aldım. Yüzü bana dönüktü. Bacağımı iki bacağının arasına sokup belinden kavradım. Dizimle amına baskı yaparken dudaklarına uzandım. "Yapmamalıyız!" dedi. "Neden?" dedim. Tekrar, "Yapmamalıyız!" dedi, ama pozisyonda kalmaya devam etti. Kalçalarını avuçlayıp tezgaha oturtum ve "Emin misin?" dedim. "Bilmiyorum, bana zaman ver!" dedi. "Peki!" dedim, yanağından öpüp, tezgahtan indirdim, mutfak masasına geçtim. O ara kız uyandı, onunla oynadım bir saat kadar (o ara hiç konuşmadık). Sonra çıktım evden.

63 notes · View notes

annabthesolitarywriter · 3 months ago

Text

I WILL ALWAYS PROTECT YOU

GLOSSARY (VALARIN)

Valide: Mother.

Aslanim/Aslan Parçam: My little lion cub (literal), sweetheart, my boy (any endearment you can think of. It only applies to boys though, not to little girls).

Ne olur: please.

Benim aslan oğlum: My little lion of a son (literal) see right above.

Iyi Geceler: Good night.

Emredersiniz: As you wish/as you command.

"Valide?"

Elenna turned and her lips instantly curved into a smile. "My Mírion. Aslanım. Come."

She picked him up and held him close. "You are getting so big. It is hard for me to hug you like I once did. You are too tall."

The child wrapped his arms around her neck, his cute little face partially covered by his tousled hair.

"Do not be sad, Mamma. I will always love and care for you. You are right though, I am no longer a little boy. I started my training today and Father was very impressed. He handed me a wooden dagger and taught me how to hold it." He sighed. "He was very patient with me, but I do not understand why Papa would have me practice with a wooden weapon. Everyone else practices with real swords and daggers."

"You should not question your father's decisions, aslanım."

"I did not say anything to him, Mamma," Mírion retorted. "I knew you would not approve so I refrained from making any comments. But I will not deny I was disappointed. I thought Papa would have me use a real dagger. I thought I was trustworthy enough to deserve it. I thought I would have my own sword. Anárion was gifted his very own last year, why can I not have one? Is it because I have been a bad boy?"

"No, my sunshine, of course not." Elenna kissed the top of his head. "How can you even entertain so silly a notion? You are your father's heir; you had better remember it."

"Does that mean I can do no wrong ever?"

Elenna smiled. "It means you will be a commander of Maiar one day."

Mírion frowned. "I do not think I want to be Papa's heir."

"Why would you say that, aslanım?"

"Papa has to die in order for me to become his heir. I don't want papa to die, it is not fair. He can't die."

"Worry not, my sunshine. It will not come to pass, I promise. Your father will always be by your side."

"Can you stay forever as well?"

The former lady of Ithilien gulped, her heartbeat quickening. "I am not sure it is allowed."

Mírion's eyes widened as he straightened up. "Why!?"

He kissed his forehead and sat on her armchair, rocking him gently. "Shush, aslanım, shush. Do not despair. I will never leave you. My love will never leave you, aslanim. Do you know why?

"I think so."

"Do tell me, then."

"I am bound to you. You are a part of me and you will always be in my mind and in my heart."

"That is right, benim aslan oğlum. We will never be parted, you and I."

The child nodded and yawned.

"Are you tired?"

"A little."

"Would you like me to tuck you in?"

Mírion shook his head. "Can you sing something?"

"Of course, aslanim, but...your father is usually the one who..."

"I like your singing voice very much, Mamma. Sing something for me, ne olur."

"What would you like me to sing?"

"It is up to you. You decide."

"I..."

"Mamma?"

"Yes?"

"Are you alright? If you wish to rest, I can go to my room. I can do without the singing if you don't..."

"My beautiful boy, you do know there is nothing I would deny you, do you not?"

"You said it so many times. Yet, I do not want to upset you. You look sad."

"I am not sad, Mírion."

"Am I hurting you? It has been so long since I sat on your lap and I imagine I am a lot heavier now."

"Do not be ridiculous, aslanim. You could never hurt me or upset me."

Mírion looked at her pensively. "Am I going to have another sibling?"

"What makes you think that?"

Mírion jumped off her lap, his eyes now fixed on her midsection. "Could you stand up?"

Elenna nodded.

"Turn to the side."

The former lady of Ithilien did as she was asked and stood still for a few minutes as her son stared at her, his arms folded. He truly was the spitting image of his father.

"There, I see it."

"What is it that you see, my child?"

"Your stomach looks..."

"Fat?"

"Pillowy. I do not know what the right word is, but i could tell the difference when you hugged me. It felt much...softer. Again, I do not know whether that is the right word."

Elenna smiled and took a deep breath.

"Am I right?" He insisted. "Am I going to have another sibling?"

Elenna exhaled as her hand went to her belly. "You are, aslanım."

He ran to her and hugged her. "May I touch it?"

"Go ahead."

Mírion hesitantly placed a hand on his mother's belly and retracted it almost immediately. "I do not feel anything. It is odd."

"He or she is still too small to move,but I can assure you that you will have another sibling in a few months."

"Are you hoping for another boy?"

"What about you? What do you hope for?"

"I would like to have a baby brother. Girls are a handful and want to draw all the time. I tried to talk Wyn into practicing with a sword, but she wouldn't listen to me. I had to help her fold her dresses and it was so boring. I am glad she likes the dress I gave her as a birthday present. She wears it nearly everyday, much to Esme's dismay."

"It is a way to show you how much she loves you."

Mírion pressed his lips into a thin line. "She asked me about you. She constantly asks about you, Mamma. She would like you to visit her and wonders why you never do so. Are you scared of her, perhaps?"

"No, of course not. I..."

Mírion glanced at her. "What is it?"

"Does her constant blabbering displease you? Is that why you never spend time with her?"

"That is not it, Mírion. I..."

"Mamma? What is it?"

"I think I need to lie down."

Mírion's eyes remained fixed on her. "Are you alright?"

He stiffened, his palms now clammy. "Should I send for someone?"

"No, there's no need." She attempted at a smile. "There is no need, my boy."

"What can I do?"

He held her by her arm trying to steady her. "I don't think you will able to make it to your bed without tripping. I could take you there myself, but I don't think I am strong enough yet. We would probably end up getting hurt and it would make matters worse. Is the baby fine, do you reckon?"

Elenna nodded before she lost her footing and fell forward. Mírion yelled as she held onto him, his hands instinctively reaching for her waist. He did not know what needed to be done, but he decided to trust his instincts. He wrapped his arm around her waist and allowed her to fully lean on him.

"Mamma!?"

"I am fine, my sunshine. We are both fine."

"What else can I do? What must I do?"

"Nárael should be in her room next to my chambers. Fetch her if you can."

"Will she hear me from here? I won't leave you alone." He was shaking. "Where is everybody else? Handalimë, Elenya..."

"I sent them off. They deserve some much needed rest."

"Are they not supposed to serve you though? Should they not be with you at all times?"

"They are not required to be around me every day." She breathed in. "Do not call for Nárael. I changed my mind, leave her be. I feel much better already."

"Do you? Can you stand?"

"I might as well try."

"Do you need help?"

She caressed his cheek. "No, sunshine. I can do it on my own."

"Try to sit up first. Can you do that?"

"I think so."

Mírion turned away and rushed to her desk. He filled a cup with water and ran back to his mother. She took it and gulped it down. "Thank you."

"Would you like more?"

"There is no need. I will get up now."

She slowly rose to her feet, Mírion holding her. He had her sit on her armchair until she was well enough to walk to the bed. There she sat and took several deep breaths while Mírion cleaned the now empty cup and placed it back on her desk. He turned to his mother and smiled at her. Elenna's eyes filled with unshed tears as she mentally thanked Eru for blessing her with such a caring, dutiful son.

"You did not have to do that, aslanim. I was going to have the maids tidy the room tomorrow."

"It really is no bother. Papa has all his soldiers wash their own tabards and polish their own armors. I suppose I will have to learn as well and cleaning a cup is a menial task. To this regard, I would like to be in charge of my own chambers from now on. I meant to speak to you about before..."

He lowered his gaze. "Does it happen often?"

"It occurs on occasion, that is all."

"Why does it happen, Mamma?"

"It is nothing worth losing sleep over, my sweet boy. I simply get tired."

"I get tired too, but I have never fallen that way. It looks scary."

"It is not scary at all, aslan parçam."

He sat next to her. "It might be dangerous for you and the baby."

"You sound exactly like your father."

"I am certain he would agree with me. Does he know about the baby?"

"I have not told him yet."

"How come?"

Elenna bit her inner cheek. "I..."

Mírion took her hand. "Are you afraid?"

Elenna pursed her lips and wrapped her arm around his shoulders. "Don't concern yourself with such matters." She ran her fingers through his thick, dark hair. "You are still so young..."

"I will help you if I can."

He noticed a lonely tear rolling down her cheek. "Are you crying, Mamma?"

"No, my boy."

"I saw you..."

"Shush, oğlum. I am fine."

"Is the baby alright?"

"Of course. Would you like to say goodnight? You look exhausted, aslanım."

"I think I will go to sleep. I have my training tomorrow. Papa says we will we practice every day." He pulled his mother close and kissed her stomach. "Sleep well, baby brother...or sister." He paused. "Please be a brother. I will teach you swordfighting and we will have fun."

He smiled. "İyi geceler, Valide."

"Good night to you, my boy. I will rest a little as well. Would you still like me to sing to you?"

Mírion nodded. "Mamma?"

"Yes?"

"Will you visit Wyn? She really wants to see you."

"I..."

"I will come with you. We can visit her together sometime this week."

"I suppose it could be arranged."

"She will be very happy."

"I know," she clung to him. "I know."

"Thank you, Mamma." He yawned. "Could you sing that lullaby Papa used to hum all the time? The one Wyn liked."

"I cannot seem to remember how it goes. I do recall the melody, but the words do elude me at the moment."

"Oh, it is something along the lines of..."

He focused, his gray eyes glinting. "Nenni Desem Uyurm'ola..."

Elenna raised an eyebrow. "I do not know this lullaby."

"Papa sang it every night when we couldn't sleep."

"I do not think I know the words to it. I am sorry, aslanim."

"I can sing it to you, Mamma, don't worry," he readily quipped before he lightly tapped on her belly. "And to you, too."

He cleared his throat. "Nenni Desem Uyurm'ola... Üstüne Güller Gelir M'ola..."

He sighed. "I can't sing like Papa. It's so frustrating."

"Don't force it. Lie down and get some sleep."

"Papa's singing is excellent even when he's tired."

Elenna rolled her eyes and kissed his cheek. "My beautiful boy, get some sleep now."

"Emredersiniz, Mamma."

She glanced at him as he hugged his pillow and closed his eyes, quickly falling asleep. She ran her hand through his hair once more as she placed his little hand on her belly. She noticed how his lips curved into an understated, yet visibly noticeable smile and her eyes filled with tears. No one would take that boy from her. They would never be parted. Her beautiful son, his father's heir. Her pride and joy. The best part of her. No, no one would ever be able to part them. Not even Gorthaur, not even Morgoth. No one.

She glanced at him fondly before she too closed her eyes and drifted into sleep, her hand on his. Despite all that she had suffered, she knew she was lucky. Mírion was a testament that Eru had not yet forsaken. Her little boy, her light in her dark, dark world.

She suddenly stirred. Someone was talking to her.

"I love you, Mamma. I will always protect you, I promise. I won't ever let you go."

She sighed and hugged him tightly. Life could still be meaningful, after all. Life could be beautiful. Life was beautiful.

Just a little snippet I thought of as I was editing the image of Enna and baby Mírion. I think it's my best edit yet. Look how cute they both are. They have my whole heart.

By the song I kind of included in the snippet is an actual Turkish lullaby called "Nenni" Desem Uyurm'ola?

youtube

This is the original version sang by actress Selma Ergeç, which is included in the official Muhteşem Yüzyıl (Magnificent Century) soundtrack album.

youtube

This is the same song sung by (I think) Halit Ergenç and it's how imagine Eönwë to sound when singing Valarin lullabies to his children. I personally love both versions, but I love Halit's a tiny bit more.

Anyway, I hope this snippet found you well and I hope you enjoyed it!

Other OCs that were mentioned (check character profiles for more details):

ESME

Half-Elven/Half-Human nanny to the Eönwë and Elenna's children. Actress: Caitlin Stasey.

NÁRAEL

Maiarin lady-in-waiting to Elenna, Maia of Aulë. Actress: Sophie Turner

HANDALIMË

Elenna's Lady of the Chamber and main lady-in-waiting. Maia of Vána. Actress: Gülcan Arslan

ELENYA

Lady-in-waiting to Elenna. Maia of Varda. Actress: Yasemin Allen.

14 notes · View notes