#arnold brocklin

[joostjongepier]

Wat? �� Porträt der Mutter des Künstlers (1850) en Graf Hans Haubold von Einsiedel (1855) door Ferdinand von Rayski, Die Toteninsel (1883), Selbstbildnis mit fiedelndem Tod (1872), Selbstbildnis mit dem Weinglas (1885), Der Künstler und seine Frau (1863/64), Ackerfiguren in Vorfrühling (1884) en Ruggiero und Angelica (1873) door Arnold Bröclin, Kinderkleinschule in Amsterdam (1880), Flachsscheuer in Laren (1887), Die Gartenbank (1916) en Blumenstauden am Gärtnerhäuschen (1928) door Max Liebermann en Spaziergang (De Überfall) (1878) door Max Klinger

Waar?   Alte Nationalgalerie, Berlijn

Wanneer?   11 augustus 2024

De tweede etage van de Alte Nationalgalerie is gesloten. Over twee weken begint daar de Caspar David Friedrich-tentoonstelling. Die wordt momenteel ingericht. Van Friedrich dus vandaag geen schilderijen.

Wel zijn die er van Ferdinand von Rayski. Deze schilder leerde ik een paar dagen geleden kennen in het Albertinum in Dresden. Het portret in Biedermeier-stijl van zijn moeder is voor Von Rayski bijzonder licht. Half naar de toeschouwer gedraaid kijkt ze die aan met een beetje geamuseerd lachje. Heel anders van stijl is het portret van de elf jaar oude graaf Hans Haubold von Einsiedel (1844-1868). De jongeman kijkt de beschouwer recht aan, zelfverzekerd maar niet arrogant. Het portret is levendig en niet al te formeel. Na Rayski’s dood werd zijn werk snel vergeten, maar de Jahrhundert Ausstellung van 1906 zorgde voor een herontdekking van zijn werk.

Eveneens in het Albertinum verbaasde ik me over de verschillende stijlen die Arnold Böcklin in zijn schilderijen toepaste. Ik noemde toen zijn beroemde Toteninsel. Dat schilderij, of ten minste de derde versie van vijf, hangt hier in de Alte Nationalgalerie. Het werk ademt een ongekende melancholische sfeer. De boot met een doodkist nadert een trap waar hij zal aanleggen. De trap geeft slechts uitzicht op intense duisternis. Twee elementen lichten op in het donkere schilderij: de figuur achter de doodskist en een waterval in de rotsen links. De melancholisch sfeer is er ook in het zelfportret van de kunstenaar. Achter de schilder speelt de dood op een viool. Ik heb zomaar het gevoel dat het geen al te vrolijk melodietje is. Ook in dit museum is duidelijk dat Böcklin zich niet tot één stijl beperkte. Vergelijk zijn zelfportret met wijnglas, het portret van de kunstenaar en zijn vrouw en Ackerfiguren im Vorfrühling en Ruggiero und Angelica. Vier totaal verschillende schilderijen, waarvan ik niet direct zou verwachten dat ze van dezelfde schilder waren.

Een hele zaal is gewijd aan werk van Max Lieberman. Er is zowel werk uit zijn vroege periode, zoals Kleinkinderschule in Amsterdam en Flachsscheuer in Laren, als impressionistische schilderijen uit een latere periode. Voorbeelden hiervan zijn: die Gartenbank en Bluimenstauden am Gärtnerhäuschen. Dit laatste schilderij herinnert me sterk aan mijn uitsapje naar Liebermanns villa aan de Wannsee bij mijn vorige bezoek aan Berlijn.

Max Klinger leerde ik kennen in het Museum der bildende Künste in Leipziig. Hier in berlijn hangt een heel interessant schilderij. Het werk toont een surrealistische scène. Een man met hoed staat met zijn rug tegen de muur, een vuurwapen in de hand. Om hem heen staan vier mannen die stokken vasthebben. Eén raapt ook nog een steen op, De man recht tegenover de man met hoed, heeft zijn stok recht vooruit gestoken. Als je alleen naar deze twee mannen kijkt, lijkt het haast een executiescène, waarbij de man met hoed voor een vuurpeloton staat. Een peloton van één man weliswaar. En degene die een vuurwerp vastheeft is ‘het slachtoffer’. Het werk heeft verschillende titels gehad: ‘Rode muur’ (zoals Klinger het in brief noemde), Spaziergänger (zoals het oorspronkelijk tentoon werd gesteld) en Der Überfall.ferd

[witchqueenofthemoon]

Sappho, Arnold Brocklin.

[saint-of-the-pit]

The Plague by Arnold Bocklin, c.1898.

[mi4014callumspence]

Arnold Brocklin

Brocklin was a swiss symbolist painter in the late 19th century who is most know for his work depicting paintings in a more brutal and heavy tone. His most notable painting is “centaur battle” in which he  depicts centaur fighting in a very gruesome and graphic way which is unique in the sense of most painting that depict any kind of battle scene is in either one of two directions either a stand still or is more representative of a battle yet this uses very real and brutal ways of depicting the violence. With heads being pushed into the dirt and rocks used to cave heads. This to me is creative as it gives us something in a very visceral way that appeals to our sub conscience but masks it with a group of mythological creatures.

Another painting in which Brocklin shows another element of his creativeness is in his painting the deposition in which he shows the death of christ ,a common scene but most people choose to show christ in a positive light yet he depicts him in a gruesome way using the colour green for his skin tone making him appear unsightly.

His work in the majority of cases makes heavy use of symbolic images such as christ and mythical creatures but he choses to show them in a way in which reverses the stereo type that is commonly associated with. Mythical creatures are beautiful and the death of Jesus should be a sacred thing yet he chooses to show them in graphic battle scenes and unicorns that appear sickly and on deaths door and jesus body with broken hands and green skin with woman refusing to look at him.

[thecolorblockcurator]

Meerestille, Arnold Brocklin

[pullthetriggers-blog]