#ang aga mo naman buwan

[melovesanneeeee]

You were red and you liked me cause I was blue. You touched me and suddenly I was a lilac sky, and you decided purple just wasn't for you.

ｉｎａａｓａｍ ａｎｇ ｐａｇｌａｙａ ｎｇ ｂｕｗａｎ

ｎａ ｌａｇｉｎｇ ｍａｇ-ｉｓａ//

GANDAAA♡

[solreix]

sakusa kiyoomi as yn's minsan childhood friend, madalas kaaway. at ngayon, boyfriend daw?

"ang kupad."

umirap siya sa hangin nang marinig ang salitang iyon galing kay sakusa. hindi niya pa nga nasusuklay ang buhok, at hindi pa siya nakakapag-pulbo!

"napaka-aga mo kasi, nagmamadali ka ba?" inis niyang sagot habang nakatingin sa salamin.

nakita niya pang inirapan siya nito bago sumagot, "first day na first day kasi nagpapa-late ka."

dumila siya rito. "first day na first day kasi, gusto mong mauna sa lahat! wala pa ngang magtuturo niyan sigurado."

"iiwan na kita—"

nang akmang tatayo si sakusa mula sa sofa nila, agad niyang pinagpag ang pulbo sa mukha at itinulak ang buhok gamit ang kamay. agad siyang tumakbo pa-pintuan, making sure nauna siya kay sakusa dahil magsasapatos pa siya.

"ma! alis na kami!" sigaw niya habang nagsisintas. muli, dumila siya kay sakusa dahil sa bagal nito maglakad, nauna siyang matapos magsintas kaysa makalabas ito ng gate. "disney princess ka masyado maglakad kasi kaya gusto mong maaga."

"kaysa sa'yo na darating sa campus nang pawis na pawis?" sagot nito.

"mama mo," asar niya rito.

"dugyot."

nanlaki ang mata niya, at nagpanggap na gulat. suminghap pa siya para mas dramatic bago tiningnan ang tabi. "dugyot si tita? susumbong kita!"

kitang-kita niya kung paano mangunot ang noo ni sakusa sa narinig. gusto niyang tumawa dahil dito, pero pinipigilan niya ang sarili para mas maasar ito.

bumilis tuloy ang paglalakad ni sakusa at dahil sa haba ng biyas nito, naiiwan siya. agad niya itong hinabol at tumalon upang abutin ang leeg nito, at sumabit.

"'wag ka mang-iwan!"

"get off me," naiinis na tinanggal nito ang braso niya mula sa leeg.

this time, hindi niya na mapigilang matawa nang makita ang pamumula ng buong mukha nito. umabot pa sa leeg. "sensitive talaga ng balat mo! konting lapat lang ng kamay ko namumula ka agad."

"marumi ka kasi," sagot nito, inayos ang suot na face mask.

"ang kapal-kapal ng mukha mo, hoy—"

alam niya namang hindi siya marumi, pero dahil sa dumi na 'yan kaya lang naman sila nagkakilala ni sakusa. bagong lipat pa lang sa tabi nila ang pamilya nito nang umuwi siyang puro putik mula bewang hanggang paa.

hindi niya makakalimutan kung paano siya nahusgahan nito pagpasok na pagpasok pa lang niya sa sariling bahay. malinaw na malinaw pa sa utak niya ang mukhang tahimik na batang lalaki, na nakasuot ng yellow t-shirt na may mukha ni sponge bob at short na kulay itim. nasa tabi ito ng isang magandang babae na kulot din ang buhok, at nakikipag-usap sa mama niya.

"yuck." hindi man lang ito nag-abalang hinaan ang boses!

kinder pa lang sila noon kaya dapat normal pa lang na marumi sila kalalaro. well, nahulog siya sa kanal kaya siya ganoon karumi sa totoo lang pero hindi na kailangang malaman iyon ng batang si sakusa.

sumama ang timpla ng mukha niya at kumuha ng putik mula sa damit. tumatakbo siyang lumapit sa batang mukhang bubuyog dahil sa suot nito at ikinalat ang putik sa mukha ni sponge bob sa damit nito.

"ayan, yuck ka rin!" at saka siya humalukipkip.

parehong nagulat ang mga mama nila sa nangyari, at ilang sorry ata ang nasabi ng pareho sa isa't isa. dahil mas malaki ang kasalanan niya, lagi siyang sinasabihan ng nanay niya na puntahan si sakusa para sabay silang pumasok at nakasanayan na nila ito.

"duduraan kita pag-uwi, ayaw mo akong hintayin!" sigaw niya nang muling magkaroon ng distansya sa pagitan nila.

"hindi kita isasabay," sagot nito kahit nakatalikod.

akmang sasagot siyang muli nang may humarang na lalaki sa kaniya. "uy, hoshi!" nakipag-apir pa siya kay hoshiumi.

"wala ka namang jowa diba?" bungad nito.

pabiro siyang sumimangot. "mapanakit naman bungad mo, dalawang buwan tayong hindi nagkita."

humalakhak si hoshiumi. "tanga! irereto kita, crush ka kasi ni kanoka!"

nanlaki ang mata niya. "kanoka–kanoka amanai!? yung sa volleyball?"

ngumisi ito. "oo, pre. type mo?"

"sinong hindi may type sa kaniya—"

"yeah, but sadly may boyfriend siya."

naputol ang sasabihin niya nang may sumingit. iniangat niya sa katabi ang tingin at nakitang si sakusa ito, wala na ang suot na face mask at wala ring ekspresyon sa mukha.

"weh? tingnan mo! maka-react kanina akala mo naoffend ko siya!" sumimangot si hoshiumi. "sayang naman patay na patay sa'yo 'yon—pero i-interrogate kita sa jowa mo next time! late na 'ko!"

bago pa man siya makareact, nakalipad na paalis si hoshiumi. nilongon niyang muli ang kasama. tatlong beses. mabagal. at pasama nang pasama ang naging pagkurap niya habang nakatitig kay sakusa.

"anong eksena 'yon?" tanong niya.

umangat ang kaliwang kilay ng kausap. "bakit? gusto mo si kanoka?"

"hindi—pero kahit na!" lumalim ang gitla sa noo niya. "epal ka sa love life! at boyfriend—sinong boyfriend ko?"

ngumisi ito, at tumagilid ang ulo. "ako."

ilang segundong katahimikan ang namutawi sa pagitan nila bago siya nakahanap ng isasagot. "may... may hd ka sa'kin?"

this time, noo naman ni sakusa ang nangunot. "hd?"

suminghap siya. "h. d. hidden desire!"

nalaglag ang panga ni sakusa. sumara ang bibig nito, at muling bubukas pero isasara muli. tila hindi alam ang sasabihin. sa huli, bumuntong hininga lang ito, umiling, at tinalikuran siya.

"hoy! hindi ka pa nga nanliligaw!" habol niya.

humarap ito sa kaniya kahit naglalakad. "i will, tanga. pinaalis ko lang magiging sagabal."

[pansamantalamo]

| 1002022

Sobrang nakakatampo. Kagabi gutom na gutom ako parang tinutusok bituka ko dahil uminom ako ng gamot, kape at isang tinapay lang kinain ko sa cafe. Nakisuyo ako magpaluto kahit noodles kase syempre hindi naman ako taga dito, sira lababo nila barado, sa likod pa maghuhugas. Akala ko maiisip nya na "ay ipagluluto ko to kase may sakit to e di pa kumakaen". Kaso inabot na ng madaling araw hindi man lang nya ako naisip. Sabi nya pagod sya dahil pinalaba ko daw sa kanya yung isang piraso kong uniform. Sa totoo lang di ko naman sya paglalabahin e. Ngayon lang naman dahil hindi ko na nalabhan dahil kulang pa mga gamit na panglaba sa bahay gawa ng nagayos kame ng gamit dahil sa bagyo.

Akala ko pag gising ko. Aasikasuhin ako, kase syempre isang buwan kame di nagkita at nagkasama. Akala ko pagluluto ako ng almusal. Kase alam nya umiinom ako ng gamot, hindi ako pwede mag skip dahil nakapag skip nako kahapon ng umaga. Kaso ganun pa din nakikiramdam ako. Aga nya nagising. Akala ko magluluto man lang. Kaso wala talaga. Ako nalang bumili ng almusal sa palengke. Dinamihan ko na ng bili para kahit papaano may makaen ako. Bumili na ako ng madali maluto, cup noodles para pag nagutom nalang ako. Tska para bukas na din pag pasok ko. Ayaw ko na din kase sya ma istorbo bukas ng umaga kase alam ko mapapagod sya sa work.

Wala naman ako hiling sa kanya. Yung konting pag isip lang sana saken. Simpleng kumaen na ba ako?. Natatawa nalang ako kase pag magkalayo kame tinatanong nya ano ulam ko. Pag sinasabi ko na gulay at isda. Sasabihin nya gulay na naman?. Pero pag kasama ko naman sya halos wala naman ako sa oras kumaen. Halos di ko mainom gamot ko. Para ngang mas ok pa sa bahay kase dun kahit gulay naiinom ko gamot ko.

Payat na nga ako. Dami na ngang bawal saken na pagkaen. Hindi pa ako kakaen.

Hindi ako yung taong mapag bilang ng nagawa ko na sa tao. Hindi ako mapanumbat. Pero minsan sana naisip nya na yung mga pinapadala nya saken na damit ko na ginagamit nya nilalabhan ko yun paguwe. Kapag magkikita kame lagi ko syang iniisip kung kumaen naba sya kasi kakaen kame. Ang dami ko pang inoorder para sa kanya. Kahit na anong gusto nya binibilhan ko sya lalo na pagkaen. Lahat yun ginagawa ko ng hindi na sinasabi sa kanya na "e bat ako ganito", "ako nga ginawa ko na yung ano mo e".

Sobrang nakakasama ng loob talaga. 1month akong naghintay na makasama sya. Tapos parang gusto ko nalang umuwe at mag work nalang ulit. Para magipon ng pera para kumaen nalang kame sa labas, mag order. Para di na ako makisuyo magpaluto pa sa kanya.

Kahit naman kase anong hintay ko, hindi man lang nya maisip yung simpleng ganitong bagay bagay.

Ngayon ang sakit ng likod ko na naman. May UTI na naman siguro ako. Tapos hindi ko alam ano kakainin ko. Mag nonoodles ako dahil No choice ako e. Nahihiya ako sa mga kasama nya sa bahay kahit pa sabihin na friends ko sila. Iba pa din yung girlfriend sa friend.

[benefits1986]

2 AM Pre-game

The Last One standing may just be lurking or stalling.

Marami ka bang kausap? Me: Oo. Mula umaga hanggang gabi. As in. Pagod na ako, pero push.

So, hindi ka na single? Me: Pota. Akala ko naman work usapan.

Puro ka work, mula noon hanggang ngayon.

Me: Linawin mo kasi. This is what ultra femme era x depression looks like. Taken ako. Taken for granted by myself.

Wow ha.

Me: Lul. Single pa rin ako. Duh. What's new?

Siguro mas tamang tanong is: Are you emotionally available already? Me: TACCA. Malandi ba ako?

Hindi nga e.

Me: Good. Very good. Busy lang talaga ako. Maraming ganap forda bonus and my doggo babies and syempre, travel fucking funds na mailap.

Nakapili ka na ba? Girl or boy?

Me: Akala ko nakapili na ako ng final answer, however... pandemic hits shifted my gears. UGH. Baka mahina na talaga ako sa chixx kasi matanda na ako. LOL. Kidding aside, kung sino ka mang Last One ka, hindi ko sure ang kasarian mo. Sa red flags, green flags and beige flags na lang talaga magkakatalo.

So, paano?

Me: Look. Ang red flag kong malala is iiwan din naman ako kahit ibigay ko lahat ng kaya ko pati hindi ko kaya. So, yun. Finished na. I know I need to sort that bit out.

Manifest mo kasi.

Me: Dinadaan ko na lang sa dasal talaga.

So, pinagdadasal mo na?

Me: Oo. With feelings pa. Abangan. Pero parang nasusuka at nasasakal pa rin ako each and every fucking single time I do. With tiny tears pa kasama.

-----

So, I've been asked these questions a good number of times since pandemic started. Mukha ba talaga akong taken? Hahahaha. Or tulad nga ng follow through ko sa mga tanong sa akin, baka naman, this time around, apart from dressing depression to the nines, eto na nga ang hinihintay kong healing ng inner children ko. WAW.

Dati, I am bulletproof sa mga ganitong tanong. As in. Iwas levels is effortless. Kamustahin. Follow up question. Probe. Probe. Projective techniques slanted sa bias ng kausap. Tanungin ang family, health at iba pa. Sobrang dali lang kahit introvert ka pa. Kamustahin ulit kasi mas open na. And I, thank you! Next. Tapos, may empath badge pa ako. Hahahahahahaha. Very, very, very good. Intruder averted and vanquished.

Pero ngayon, parang iniisip ko na lang pre-game ito para 'pag dumating na ang real ball game toward the endgame, ready na ako. LUH. Mature roles na ba talaga tayo? Hahahaha. Hassle lang talaga sa "emotional availability" bit kasi it bites hard pa rin. Para akong sinampal 'pag ganito ang takada. Tumatalino na yata mga kausap ko these days. Tapos ako, hindi ko sure kung evolution or downgrade szn ba 'to. CHZ.

Ang aga-aga na naman at syempre, tatawid natin ang YE paganaps para sa Q1 no laptop leave sa ngalan ng buwan sa Japan. Tacca kasi talaga e. Ayoko na lang mag-talk. Ako na. Ako na muna talaga. Hahahaha. Pero, I know, I know, matatawid ko 'to kasi gestation szn is ending soon. Birthing pains are coming so, iire ko na 'tong baby dragon na 'to in an organic manner. Fuck.

Sana maka-score tayo ng sakura at full moon x Mt. Fuji pero 'di ko pa nacheck 'yan para maexcite ako ng malala. Hahahaha. Sana rin mabook na ang tickets sa lahat ng Harry Potter nooks and crooks. Sana rin 'di ako maunderwhelm sa biggest HP studio kasi parang mas maganda pa rin sa West Side as a crazy Asian. Todo ang buhos ng mga algo-powered content bits pero syempre ilang araw lang tayo doon sooooo, choose wisely na lang. Excited lang talaga akong makasama muli ang aking travel buddies na sobrang namimiss ko lalo.

Bummer pa rin na ekis ang Iloilo rachada trip na pawelcome sana ng NYE dahil sa dami ng family-related ganaps. UGH. Ganda pa naman ng plano kong mag-run away sa drama na first holiday na deds na si ina. Hahahahaha. Shemay ka, Lord. Shemay ka talaga. Kidding aside, eto na 'yung ako na hinaharap ang mga feelings ng 80+ family members even when I know I've done the best that I can sa pagtawid sa lola ko kahit na hassle 'yung kapalit sa work. Hahahahaha. First time ko na maging "unavailable" noong Q1 2023 after years of always trying my best to not miss things kahit minor or major pa. Hayyyy.

'Yung liver ko ni-align ko na e. Iinom ng malala and kakain ng malala with an officemate na super love ko ka-collab dapat sa serene parts ng Iloilo tapos tatawid sa Danj x Sugar Beach x Punta Bulata. HAYYYY. Side trip to Guimaras. Hayyyyyy. Pero, that can wait.

I'll do a separate thought fart for auditing 2023 para mas focused. CHAR.

Eto namang middle child kong si Vidi, nagpapansin na naman e buong araw na nga kaming magkasama. Ayaw niya pang wala akong tulog at umaga na ako umuwi kahit nagpaalam naman ako ng 3 days in advance.

Gusto pa nasa tabi ko. UGH. I know that he is not getting any better saka 'di talaga ako sanay na hindi siya independent. I guess, eto 'yung bawi szn niya or inuurat lang talaga niya ako. LOL. As a suplado, unbothered, silent doggo babe, naninibago pa rin ako, pero kawawa siya e. Hahahaha. Siguro rin eto 'yung szn naming mag-ina na evolution of dog show niya. As a naturally hindi papansin beast, Vidi is teaching me to put Vici, my favorite manipulative firstborn at his right place. Doon sa sahig. Doon sa gilid. Sa siksik side ng sofa bed ko. And also, kahit fan ako ng queen sized bed, mga ilang months na akong sa sala natutulog katabi si Vidi tapos si Vici siksik. Happy pa rin naman silang two magkatabi, pero bilib naman talaga ako kay Vidi na he is claiming his rightful space. Bardagulan vibes nga lang.

And soooo, papakainin ko na mga babies ko then work, work, work. Hustle, hustle, hustle, hustle pa more with grind sa weekend plus holidaze catch up sesh. Then, checking bahay ni ina details in time for Xmas 2023 Pajama Party edition x biking. Napa-order na ang betamax at isaw baboy na tawang-tawa tita ko bakit 'yun lang daw gusto ko. Mas matatawa siya kasi hahanap ako ng siomai sa Sta. Cruz para 'yun lang kainin ko sa Noche Buena, though feeling ko ubos agad 'yun.

[extrariceandeverythingnice]

Juney

Jobem

Gian

Sa park…

[scene 1][lights on]

Juney:​wala pa din pinag-bago dito noh… ?

Gian:​oo nga eh.. tulad pa din nung dati J

Juney:​remember yung unang nagkakilala tayo?

Gian:​ha? .. hmmm…<magri-ring yung phone nya> di ko maalala.

Juney:​seryoso?! Hmp! Ok.

Gian:​…… ..hehe, biro lang J syempre naman noh. Pano ko makakalimutan e halos isang buwan pa lang nakakalipas.

Juney:​nakatambay pa ‘ko dito nun e, nag-papalipas oras

Gian:​oo, tapos galing ako dyan sa school, nakita kita. Tinanong kita kung ano homework sa English

Juney:​halata namang gusto mo lang ako makausap nun.. hahaha..

yun yung unang beses na nakausap kita eh. sa school kasi para kang ewan.. loner.. weird. haha.

Gian:​hala, hindi naman.. e noon lang kasi ako nagkaroon ng dahilan para makausap ka

Juney:​joke lng hehe.. tapos noon ko lang din nalaman yung name mo

Gian:​oo nga eh, ang sama. Samantalang ako kabisado ko buong pangalan mo nun.. lagi ko pa nga inaabangan yung “present” mo pag tinawag ka sa attendance

Juney:​ganon?? hahaha...

anyways, wala ka bang naalala?

Gian:​naalala... na ano? <mag-ri-ring uli yung phone> … ay teka lang

Juney:​this Friday…

Gian:​sa Friday..?? <nagte-text>

aahh… .. ay oo nga pala!

Juney:​oh ano meron??

Gian:​ano pa nga ba.. edi exams natin sa Psychology. Tama?

Juney:​hay nako.. Oo na lang. hmp…

Sino ba yang ka-text mo??

Gian:​ah.. wala to, reminder lang

Juney:​reminder daw.. sino nga??

Gian:​ang kulit naman, reminder nga lang

Juney:​sino nga?

Gian:​wala. sya nga pala ‘kita uli tayo dito ha?

Juney:​hmp, sino muna yang katext mo? sino?

Gian:​ay ang kulit..

[lights off]

[scene 2]

[lights on]

Gian:​eto na yun eh…!

Jobem:​whatever… dito pa talaga eh noh

Gian:​ok fine. ako lang ang masaya

Jobem:​aba, napansin mo din

Gian:​kainis ka naman eh

Jobem:​oh bakit.. akin na nga yang bulaklak…

​hmmm… teka

Gian:​oh ano, ok ba yung flowers?

Jobem:​… pwede na.. kaso… dapat sana red flowers eh

Gian:​eh bakit red pa? pare-parehas lang naman yun di ba? anong pinag-kaiba?

Jobem:​kasi pag red parang… mas romantic … ?

Gian:​ganon? Ok naman tong binili ko ah

Jobem:​ok ok ka dyan. Eh kung itapon ko kaya ‘to, noh??

Gian:​ui grabe ka, wag naman…

Jobem:​itapon ko na lang noh.. tapos bili ka uli.. yung RED ha??!

Gian:​ano ba? Tumigil ka nga. Promise next time.. red flowers na talaga. Di ko na kakalimutan

Jobem:​siguraduhin mo lang.

Saka… yung chocolates? Nasaan??

Gian:​chocolates ka dyan…

Jobem:​chocolate…! Duh! Di ba sinabi ko sayo, chocolates and flowers! Ay… nakalimutan mo pa yata.. tsk, ano ba yan ??

Gian:​joke lang. syempre meron noh. Makakalimutan ko ba naman yun?

Oh eto yung chocolates..

Jobem:​wow! uhmm… Teka…, di naman eto yung sinabi ko ah! Ano ba naman!! palpak ka lagi!

Gian:​ano na naman ba??! Ang dami mong reklamo!

Jobem:​hahaha.. joke lang. hehe

Ok to… hmmm… anu kaya lasa neto. Mukang masarap, buksan ko ah…

Juney:​Wow!! Flowers and chocolates… ang sweet sweet naman.

Gian:​whoa!! Bat ang aga mo?! 2:30 pa lang ah

Juney:​oh, bat parang gulat na gulat ka??! Dapat matuwa ka na lang at maaga ako, di ba??

Jobem:​hi! You’re Juney right? I’m Jobem

Juney:​Jobem… ? at ikaw, sino ka?? hindi mo ba alam kung ano ako nang kasama mong yan??!

Jobem:​alam..

Gian:​teka, Juney nagagalit ka ba?? Pwede ba ko magpaliwanag??

Juney:​bakit?? ano pa ipapaliwanag mo?

Jobem:​nako.. eto na tayo…

Juney:​narinig ko lahat ng usapan nyo.. nakita ko! Wala ka na dapat sabihin pa! at may chocolates and flowers pa talaga noh?! ano, sige itatanggi mo pa?! isang buwan pa lang tayo Gi bat nagawa mo na to?! ano bang kasalanan ko?? naging tapat naman ako di ba??? saktong sa monthsary pa talaga natin! ang galing mo, talaga bang plano mo to? pagtapos mo sya i-date at 3pm ako naman?? ang galing galing!! hindi mo manlang ba inisip ang mararamdaman ko? sabi mo mahal mo ko pero paano mo nagawa sakin to?? bakit mo pa ako pinagtyagaan ligawan ng apat na buwan kung lolokohin mo lang din ako?? bakit??!!! balak mo lang ba talaga ako saktan???

Gian:​ano ba iniisip mo? kung iniisip mong…

Juney:​ano magpapalusot ka pa?

Gian:​hindi ko sya….

Juney:​hindi mo sya ano??! sige magsinungaling ka pa!!

​at ikaw babae ka, alam mo naman pala di ba? kilala mo pa nga ko…! hindi ka ba nahihiya???

Jobem:​hep hep hep, teka nga muna.. kumalma ka nga..

​halika nga dito Gian, ano ba balak mo ha? ano nangyari sa girlfriend mo?? tignan mo nga!

Gian:​di ko alam! ano ba gagawin ko?! di ko na alam!

Jobem:​ano ba? mag-isip ka nga please?? bat pa kasi pinapatagal mo pa? bakit hindi mo na lang sabihin??

Gian:​eh paano ba? bigla na lang sya nagalit. di ko na alam gagwin ko

Jobem:​dapat kasi sinabi mo na agad.

Gian:​hindi ko na nga alam pano umpisahan! bigla sya nagalit tapos ayan, umiyak. di ko na alam!!

Jobem:​deretsahin mo lang! ano ba?!

Gian:​paano??!

Jobem: edi sabihin mo na ate mo ako!

Juney:​ano??! ate mo sya??

hahaha I’m sorry

Jobem:​ano ka ba, si Gian dapat mag-sorry… hays.. nakakahiya

Gian:​eh kasi naman ikaw, nagalit ka agad

Juney:​hahaha.. sorry talaga . akala ko kasi… ..ahahaha

Jobem:​oh hayan, ok na.. tsk. kaw talaga Gian, parang napakababaw na bagay hindi magawa, palpak lagi

Gian:​eh kasi naman eh… ang hirap pag naunahan na. hehe. sorry naman

Jobem:​yun na nga eh, dapat inunahan mo sya.

Juney:​sorry talaga. lalo na sayo ate. haha

Jobem:​ayos lang, kahit naman siguro ako ganyan din gagawin ko kung sakaling mangyari sakin to

​i-su-surprise ka kasi sana nya since first monthsary nyo nga

Juney:​hehe ganon po ba?

Jobem: pa-text text pa nga yan sakin yan eh, tinatanong kung ano magandang ibigay sayo. saka gusto

ka rin nya ipakilala sakin

Gian:​wala kasi ako idea kung ano ibibigay sayo eh

Jobem:​oh ano pa nginingiti-ngiti mo dyan?? ibigay mo na… !

Gian:​ay oo, sya nga pala.. for you.. happy monthsaryJ

[lights off]

___________________________________ ___________________________________ ___________________________________ ___________________________________

Hahhahahahhahahahahah! Grabe na kalkal ko lang to from sa GC namin sa theatre hahahahahahhaha!!!

Eto ung panahon na sobrang busy namin sa practicum. Ung literal na nangangapa ka sa pagtuturo sa public school tas ang demanding ng coordinating teacher mo tas papasok pa tong theatre tech hahaha.

Dko din alam kung pano to nairaos talaga hahahhaa pero uno kaming lahat sa groupong yan. Hahah

Theatre techniques/2012

[oikaw-ugh]

[KUROO, BOKUTO, OIKAWA, AND KENMA AS YOUR SUKI IN YOUR SARI-SARI STORE (Filipino Haikyuu AU)]

An alternate universe where Haikyuu boys are in the Philippines setting

I don't see a lot of Filipino hcs/imagines so here we are.

Kaway-kaway sa mga pinoy BSJSSHSOSBSK

Warning(s): 'Suki' is a term used for a frequent customer while Sari-Sari store is a sole proprietor type of business common in the Philippines. (It's like a mini convenience store)

Kuroo Tetsurou

May-ari ng sari-sari store ang nanay mo kaya ngayong bakasyon, ikaw ang ginawang tindera.

Hindi ka naman makapalag. Pinapaswelduhan ka naman ng libreng snacks, eh hehe.

Pero ang hindi mo alam, araw-araw mo palang makakasalamuha ang mga tambay at lasenggo sa lugar niyo.

Isa na roon si Kuroo, dakilang tambay sa basketball court ng baranggay niyo.

Maingay, palabiro, minsan umiinom din. Tuwing bumibili, laging pawisan kaya ayaw mo.

Hate mo rin 'yan dahil madalas bumibili 'pag nasa gitna ka ng match sa ML grr

"Tao po!"

Ikaw na namatay at tinatrashtalk na ng mga kasama mo sa ML: "Anong sa 'yo?"

"Isang ice water lang hehe"

BSJDHSODBDKDJKDKD

"Tao po!" Sisigaw 'yan kahit kitang-kita na nakaupo sa ka sa may mesa.

"Anong sayo?" Ikaw sa masungit na tono.

Sisipol 'yan sabay ngiting aso: "Ay, andiyan ka pala, Miss Ganda. Pabili namang ice water, oh."

Bolero! Kala mo naman makaka-discount sa pambobola niya sa 'yo.

Favorite product: ice water, asin na taglimang piso, at mik-mik.

Minsan isasama pa niyan ang barkada niya may topak din gaya niya. Tatambay sa harap ng tindahan niyo parehas pawisan pa dahil sa laro.

"Tol, kung ang olive oil gawa sa olive, vegetable oil gawa sa vegetable, kung gagawin ba akong oil, hot oil tawag sa 'kin?" Si Kuroo na may seryosong tingin.

Barkada niyang uto-uto: "Hala baka, tol. Baka!"

Pero kahit ganiyan 'yan, sweet din naman minsan.

Lalo na kung gabi na. Makikita niyan na sinasara mo na tindahan niyo, saka aandar topak niyan.

"Magsasara ka na, ganda? Ang aga pa, ah? Usap muna tayo?"

"Umalis ka na, Kuroo. Magsasara na kami." -ikaw na maarte pero pasulyap-sulyap sa kagwapuhan niya.

"Joke lang, Miss Ganda. Hintayin kong sarado na talaga. Mahirap na baka biglang may sumulpot na magnanakaw, nakawan ka pa."

Siyempre magi-guilty ka habang binibilang mo ang pera, nakatitig siya sa'yo sa labas. Minsan, nakikipag-usap. Madalas nakatitig lang kasi ayaw kang istorbohin.

'Pag ilalagay mo na ang mga harang, tatayo na 'yan mula sa pagkakaupo sabay sabing "Night, Miss Ganda. See you bukas. Pa-reserve ako ice tubig." Tapos kakaway sa 'yo bago uuwi papunta sa kanila.

Madalas din tumambay sa inyo lalo na 'pag may umiinom na mga lasenggo. Madalas may away lalo na kung sobrang lasing na kaya nagbabantay.

"Uy, Manong Ukai, inuman lang kung inuman! 'Wag mo sapakin si Manong Takeda."

"Pambihira naman kayo uminom, oh. Umuwi na nga kayo! Ang hihina, mga tukmol."

"'Pag ako magalit, ako uubos ng Tanduay niyo."

"Bilisan niyo na nga uminom! Hindi niyo ba ipapasara si Y/N ng tindahan, ha?"

Bokuto Koutaro

Bilang mabait na anak, nagrepresenta ka na magbantay sa tindahan niyo ngayong bakasyon.

Kaso, di mo naman in-expect marami palang umuutang dito sa lugar niyo.

HATE NA HATE MO YUNG MGA UMUUTANG PERO DI NAMAN MARUNONG MAGBAYAD (Kahit na ganiyan ka rin naman minsan)

Kaya matik na na hate na hate mo si Bokuto.

Tropa pips 'yan ni Kuroo na madalas niyang isama sa tindahan niyo.

Favorite product: ice water, cornbip, at noodles

Naalala mo 'yung hot oil na punch line ni Kuroo? Si Bokuto yung nagsabing baka hot oil nga si Kuroo

Palabiro pero yung sense of humor pang jejemon. Yung tipong mahilig mag-tiktok ng mga jejemon remix na mga kanta? Si Bokuto 'yan.

Remember palautang siya, 'diba? Araw-araw 'yan.

"Y/N, pwede bang umutang? Isang cornbip. Pero pwede mamaya ko na ihabol ang bayad, ha? Naiwan kasi sa bahay ang pera ko."

'Yung pinakakinakainisan mo yung magbabayad nga siya, pero KULANG NAMAN.

"Y/N, isang noodles nga."

"Hala, Y/N, kulang pera ko. Piso lang dala ko. Habol ko nalang ang nine pesos mamaya ayos lang?"

NAGBAYAD KA PA NAKAKAHIYA NAMAN SA 'YO.

Minsan sasabihin niyan na ilagay nalang sa pangalan ni Kuroo.

"Sabi ni Kuroo hindi ko raw ilagay sa pangalan niya ang mga utang mo." -Ikaw

"Ay hehe. Ganun ba? Kay Akaashi nalang, please."

Nakakainis si Bokuto pero minsan, gusto mo rin siya.

'Di ba marami siyang utang? Bultuhan siya kung bumayad.

Tatambay yan si Bokuto kasama si Kuroo galing sa basketball court, pawisan.

"Ay, Y/N, bayad ko. 350 yan, ah. Baka isipin mo 'di na talaga ako babayad." Sabi ni Bokuto sabay bigay sayo ng nakatiklop na tigbebente.

"Babayad ako siyempre. Peyborit tindahan ko kaya 'to. Peyborit tindera rin." Sabay kindat

Oikawa Tooru

Magbabakasyon ka sa bahay ng tita mo buong bakasyon kaya ikaw ang ginawang tindera.

Walang sense pero hayaan mo nalang.

Marami ring tambay dito at mga athlete kuno kaya amoy araw din.

Ang customer na kilalang-kilala mo ay si Oikawa.

Paano ba naman, kung bibili, NAKABUNTOT ANG MGA GIRLS AT BAKLA SA KANIYA

"Oikawaaaa picture nga tayo, flex kita." -Tiktoker na sa gilid ng kalsada lage nagsho-shoot

"Oikawaaa, laro kayo mamaya sa court? Ayusin mo, huh? Libre kitang fishballz." -sabi nung pamintang grade seven palang

"Oikawaaaa, libre naman diyan hihi" -pabebeng talande na gustong mapansin ni Oikawa.

Aakalain mong may fan meeting sa harap ng tindahan niyo 'pag siya bumibili!

May mga araw din namang walang fans, PERO MAY BAND MEMBERS. (Iwaizumi, Issei, at Hanamaki)

Magugulat ka nalang tatambay 'yan sa harap ng tindahan kasama ang iba pa niyang tropa, may dalang gitara at barbeque stick (for drums)

Minsan nalilito ka kung pumupunta ba to sa tindahan niyo para bumili or magpa-fanmeeting at mag live performance?

Favorite nilang tugtugin: Hinahanap-hanap Kita, Ang Huling El Bimbo, at Buwan.

Pero siyempre, bumibili rin naman 'yan.

"Hi, Y/N. Isang Cobra nga. Blue, wag 'yung purple. May naaalala ako, eh. (Shiratorizawa)

Walang blue at purple na Cobra-

First meeting niyo, FC na kaagad siya.

"Hello, Te, isa ngang--hala! Hindi ikaw si Ate, ah? Sino ka?" "Y/N"

"Kaano-ano mo si Ate, Y/N?" "Tita ko"

"Ahhhh kaya pala. Kasingganda mo, eh."

Bolero si Kuroo? Bolero rin si Oikawa pero taymstu.

Mahangin din 'to SOBRA.

"Hi, Y/N. Init ngayon, no? Pero mas hot ako, 'di ba?"

Tatango ka nalang kasi kung hindi ka iimik, uulit-ulitin niya 'yan hanggang sa sumang-ayon ka.

PERO kahit ganiyan 'yan, aminado kang nakakabilib siya mag-volleyball.

Kita kasi ang court sa may tindahan kaya nakikita mo siya maglaro.

Pinakahate niyang kaaway 'yung kabilang baranggay. Sa baranggay Shiratorizawa.

"Tssk. Naaangasan talaga ako sa mga taga-Shiratorizawa. Sarap upakan amp."

Pero kahit ganiyan 'yan, may mga pagkakataon namang mabait at gentleman siya sa 'yo.

Yung ibang tambay na dabarkads niya na dumadamoves sa 'yo, pinipigilan niya.

"Tumigil ka nga. Ayaw ni Y/N ng mga ganiyan."

"Mabait si Y/N kaya dapat mabait din jowa niya."

"Magpakatino ka muna bago ka pumorma kay Y/N ulol."

Good payer naman si Oikawa. Walang utang kasi kung kulang pera niya, sagot ng mga kasama niya!

Kenma Kozume

Hindi mo maintindihan bakit pinagbantay ka ng tindahan ng nanay mo ngayong bakasyon kahit na slow ka magsukli.

Minsan nauuto ka pero may mga mababait din namang mga customer.

Pero nasa tabi mo ang calcu, in case lang naman hehe.

Ayaw mo sa maiingay kaya ayaw mo sa mga customer na tambay at lasenggo.

Ayaw mo rin sa mga bata kasi masyadong maingay at makulit. Ang trip mong customer ay 'yung mga tahimik.

GAYA NI Kenma.

Hindi kayo friends pero kilala mo siya sa mukha.

Mukhang laging puyat. May headphones na nakasaksak sa tenga, nakasuot kahit mainit tapos may dalang PSP.

SUKI MO SA LOAD. Gamer ata kasi 50-200 kung magpa-load sa 'yo.

Favorite product: Load, Head and Shoulders, ice (madalas nauutusan)

AT TINUTULUNGAN KANG MAGSUKLI KASI ALAM NIYANG MATATAGALAN KA. (Customer goals ugh ✨👌)

"Dalawang head and shoulders po. Six ang sukli."

Minsan, siya pa gumagawa ng transaction para sa 'yo. (Customer goals talaga ✨👌)

"Bigyan mo nalang ako ng seven para twenty ang ibabayad ko sa 'yo."

Ako Ikaw na bulok sa math: ???

Walang imik kaya gustong-gusto mo 'pag siya bumibili.

Minsan sa sobrang tahimik niya, ikaw na nagi-initiate na magsalita kasi natatahimikan ka sa kaniya.

Siya 'yung type ng customer na magiging crush mo? Sobrang mysterious, eh.

Kahit tahimik siya, mabait din naman. Tinutulungan ka 'pag tungkol sa techy stuff. Dumadaldal din siya 'pag tungkol sa ganito ang usapan.

One time, tinulungan ka niyang mag-download ng mga kanta sa internet ('wag gayahin, guys)

Tinuruan ka pano i-print ng landscape ang files mo.

At tinuruan kang mag-install ng games sa laptop mo.

One time, siya nag reboot ng cp mo kasi may virus daw di umano.

Inayos niya rin ang storage space mo one time, ang email mo, ang ML mo, LAHAT NA kulang nalang pati buhay mo

Best part? NO CHARGE!

"Y/N, isang ice nga. Kamusta pala yung Sims 4? Na-install mo sa laptop mo?"

"Maraming cheats sa Sims. Gusto mo manghingi? Ibibigay ko bukas."

[tami-mendoza]

ang daya mo naman! sobrang daya mo. sabi mo walang iwanan, sabi mo hanggang dulo magkasama pa rin tayo pero bakit ang aga mong umalis?

akala ko madali ang palimot lalo na’t ikaw ang unang tumalikod, pero sa bawat lugar at bawat sulok nang lugar kung saan natin binuo ang napakagandang kwentong kay aga mong tinapos ay mga halakhak at tawa mo ang nagbabalik tanaw. Minsan meron din mga hikbi pero mas marami ang halakhakan. Sa tuwing magbabalik tanaw ako sa ilang pirasong larawan na naitago ko, nagdudulot ito ng saya ngunit may halong lungkot. punong puno ng tanong na walang mahanap na sagot...Bakit? Bakit ang aga mong sumuko? Bakit ang dali mong napagod? Bakit hindi mo nailaban? bakit? bakit? bakit?

ilang buwan na ang nakalipas ng huli tayong magkita, sariwa pa rin sa alaala ang mga salitang huli nating binitiwan, mga mabubulaklak, matalinhaga, mapanlinlang. ilang buwan ng lumipas ngunit sariwa pa rin ang lahat ng sakit na dulot ng mga panahong isininugal ko ang lahat sa pag aakala na sapat na iyon para lumaban at manatili ka.masakit ang katotohanan na naglaan ako ang oras panahon at emosyon sa isang taong madaling sumuko at mawalang ng dereksyon. hanggang ngayon humahanap pa rin ng sagot na wala naman kasiguraduhan na magkakaroon ng sagot.  Mahirap, mahirap magtapos sa isang bagay na hindi pa buo ang sagot. katulad ngayon ang hirap tapusin dahil mga mga tanong pa rin na walang sagot, mahirap tapusin dahil marami pang mga kwentong hindi buo. mahirap lumakad paabante kung ang bawat bahagi ng pagkatao mo ay nagkakasabit sabit sa mga hindi matapos tapos na katanungang pilit na nag uugay sayo. 

Bakit ba kasi ang duwag mo? Bakit ba kasi mas pinakinggan mo sila kaysa saatin? hanggang bakit nalang talaga ako dahil kahit isa man sa mga bakit ko ay ayaw mo na talagang sagutin.

[chemicalocean2]

June 17, 2020 - Today my sister came out to me

Nag text sya sakin kahapon, tinatanong nya kung kelan sya pwedeng dumaan ng bahay dahil may pinapadala daw si Mama na mga niluto nya para samin ni Gian. Since maghapon akong nag iisa sa bahay today dahil pang gabi pa shift ko at maghapon sa trabaho si Gian, kanina ko sya pinapunta.

Ang aga nyang dumating, 10:30am palang ata yun, pinag almusal ko muna tas sabi ko laro muna kame nang COD. Tumingin sya sakin, sabi nya may gusto daw syang sabihin.

“Gusto ko personal sabihin sayo para makita ko reaction mo. I’m talking with someone, ilang buwan na. She is a girl.”

Nakatingin lang ako sakanya kase di ko alam kung nag bibiro ba sya or seryoso. Patawa tawa pa sya ng konti kaya tinanong ko kung ano ba talaga ang gusto nyang sabihin sakin. Sagot nya “Totoo nga, taga pilipinas sya and I like her.” I was just speechless. Nag iisip ako, kase January nag bakasyon kame sa pilipinas kaya iniisip ko kung sino sino ba mga nakilala nya doon. “Wag kanang mag isip, di mo sya kilala”. Medyo confuse ako?!

Wala akong masabi nung una kase di ko talaga alam kung anong sasabihin ko. Nabigla ako hindi dahil sa babae sya napaibig, kundi dahil napaibig sya. Let me explain to you. Buong akala ko talaga hindi sya interesado makipag relasyon sa kanino man. Clear nya laging sinasabi yun samin kaya nga lagi kameng nag bibiro na tatanda syang mga pusa at aso lang ang kasama. Tas alam nya na mahirap ang ugali nya kaya mahirap talaga syang lapitan. 

“Akala ko nga din walang magkakagusto sa bitch-y ugali ko, yun pala nasa pilipinas lang sya.”

Medyo na recover na ako sa shock, tinanong ko kung ilang taon na ba yung girl, kung taga saan sya sa pilipinas, kung anong pangalan, tas pakita sakin isang picture. Biniro ko pa, sabi ko pag pangit yan sasabihin ko talaga, na hindi ko pipigilin, sabi nya okay lang sakanya kase atleast honest ako. She’s cute actually, medj matured lang mukha pero cutie sya. Sa facebook lang naman daw sila nagkakilala tapos sobrang funny nya daw (which is weird kase sobrang weird din ng humor ng kapatid ko), lagi daw silang tawa ng tawa, nag vivideocall lagi. 

“I don’t define myself as a lesbian, I’m bisexual. I just like her maybe it’s already love, idk. But I’m enjoing talking to her”.

Gusto nya din daw sanang sabihin kina Mama pero ginustong sabihin muna sakin kase gusto nya nga ng honest reaction. Sinabi ko naman sakanya kung anong iniisip ko. It’s fine with me, she already know that. It’s fine as long as masaya sya sa taong minamahal nya. I love her at full support ako sakanya. I’m happy na ako ang unang sinabihan nya, at happy ako na malaya nyang sinabi sakin, hindi sya natakot. I’m proud of her. 

Happy pride month potatoes!! 

[littleinfinitiy]

January 31, 2024

Today is your big day mahaaaaal!!

Ang aga mo pa umalis nyan pero kabado yan HAHAHAHAHA normal mna yung kabahan kahit sino naman. Lalo na malaking bagay sayo yang gagawin mo ngayong araw. And i know kayang kaya mo yan. Nireview natin yan e! Yun lang din matutulong ko mahal e samahan ka magreview hehe. Ako naman may sariling agenda din kasi may assignment ako sayo naalala mo pa ba yun? Kaya eto na gagawin ko na assignment ko HAHAHAHA

Ewan ko ba bat tinurukan ako ang buong akala ko urine gagawin HAHAHAHAA sakit kaya!!!! Pero mas masakit kung iiwan mo ko. Hoy HAHAHHA (pero masakit talaga kung iiwan mo ko i mean yung turok hahaha) mabilis lang din naman ako natapos like minuto lang tapos na agad ako. Kumain lang ako saglit sabay punta na agad terminal kasi luwas na luwas na talaga ako HAHAHAHA tapos around 12 pm ata yun.

Nagchat ka ng emoji lang. Taka ako bakit? Napano kaya to? Ang tagal mo pa magreply parang ewan. Tapos biglang "pasado". My heart!!! Nakakaproud lang. Sabay tingin sa taas. Sabi ko. Galing mo talaga. Pero deserve man nya yun kasi sobrang dami nyang pinagdaanan lately. Atleast she have this thing na sobrang ikasasaya nya din for sure. Congrats mahal!!! You're almost there! Malayo pa pero malayo na. Hehe nandito lang ako sa likod mo okay? Pag nahihirapan ka na nandito ako okay? Nandito ako palagi. Alam kong alam mo yan hehe

Bumyahe na din ako agad. Sakto lang din para macongrats kita in person na nasabi ko nung gabi sayo idk if u remember mahal while we were cuddling sabi ko "congrats nurse katrina!" Proud na proud ako sayooooooo. It may not look like at sometimes pero deep inside mahal proud ako sa mga nagiging achievements mo sa buhay. Kahit minsan nagkakamali ako. Kahit minsan may mga nasaaabi akong di mo nagugustuhan or nakakasira ng mood mo. Still i'm so proud of you mahal. Teka bat napunta pala sa kung gano kita kamahal? HAHAHAHAHA alam mo na yuuuuun. Pero mas importante ngayon yung ninamnam ko dito sa blog ko yung pagpasa mo sa assesment mo hehe. Ang galing galing mooooooo! Masaya ako para sayo! Konti paaaaa. Nandito lang ako okay? Ulit ulit e no? Bat ba blog ko to e!HAHAHAHAHA

Basta kung san ka man dalhin ng pangrapa mo mahal, isama mo ko ha? Di pwedeng hindi aba. Narinig mo na kong humilik di na pwedeng di ako kasama sa mga pangarap mo 🤣 kidding aside mahal, alam ko namang gagalingan mo pa sa mga susunod na araw e. Mahihirapan ka pero i know for sure malalagpasan mo yun. Nandito kaming mga nagmamahal sayo. Nandito kami ni td para sayo. (Namiss ko tuloy si td bigla kaynis hahaha abavyu td kooo!).

And lastly gusto ko palang magpasalamat sa araw na to. Huling araw ng buwan. Humabol pa tayo ng medyo roller coaster memories. Kasi halo halo e. Taas baba. HAHAHAHA tamang chill lang nung gabi kela lei hanggat sa bago matapos e may humabol pa hehe kahit ano pa yan mahal. Kahit sobrang hirap na. We'll fix it. I'll stay. Kasi gusto ko ikaw na makasama ko for good. Mahal na mahal kita katrina! ❤️

[benefits1986]

Boses Bosses

Are we really products of the bosses we choose and we don’t choose? CHZ.  This is not about burning bosses to the ground. Ibahin naman natin atake para hindi same old shizummms. I could have talked about AHEB (A Huling El Bimbo) today, but, iniisip ko, next time na because ‘di ko rin naman po-post for a larger audience and may rerun like Mula Sa Buwan but uhmmm. Missed Zsazsa Zaturna because super daming ganaps outside Manila the past weeks.  One thing that I realized is that bosses have more insecurities than their subordinates. Yep. That’s correct. Hindi pa naman ako naging super boss but I have looked after junior na mga around 12 in my past life with my co-heads. Plus managing a pool of writers and editors din. Sama mo pa diyan ‘yung 7-day shoot sa Cambodia, the land of no English, turo-turo lang with a super lean prod team from Pinas. Tapos ‘yung lahat ng kausap mo talaga super work-life balance meaning 5PM tapos na dapat work with long breaks like manood ng football para happy sila. KOLs + team nila na lolollollollololl. Jusq. Dyslexic AF po tayo kaya talagang kahit may mga notes, emails and messages ako sa kanila, UHM. For a time, akala ko pa nga colorblind na rin ako kasi parang naiiba ‘yung mata ko when checking artworks na ‘di calibrated ‘yung screens at times. LOL. So far, hindi pa rin naman lalo ‘pag puro red ang chine-check. HAHAHAHAHA. Lagot na naman tayo kay Paps J as in Papa Jesus neto. Ako pa lang ‘yun. Dyslexia pa lang ‘yan. And kahit naman meron o wala kang skills or pake, at the end of the day, BOSS means gagawaan mo ng paraan because lagot ka rin sa boss mo. :D Plus, ‘yung chance na makapag-impart ka ng kahit katiting na worthwhile thing sa mga nasasakupan mo.  I remember my first mentor. Sabi niya, always strive to be a servant leader. Parang shepherd. Also, sa kanya ko rin natutunan ‘yung lessons about the geese pero Blue Eagle siyang nagpunta sa all-girls’ school. LOL. Lastly, siya rin nagsabi sa akin ng quote that goes something like: You don’t plant a tree to enjoy its shade. OPAK. Will talk more about this first mentor, my second dad sa Gemini szn para in time for his birth month. ‘Di ko siya boss pero siya talaga unang naniwala sa akin nung as in walang-wala akong alam sa mundo ng marketing. Though may mga times na away mode kami lalo na nung siya nasunod kung saan ako magiintern, because, of his innate ego boost shizzummmzzz, ako po ang sinangkalan niya. LELS. End of sharing.  Side Note: Siguro dahil mahilig ako sa blue saka first mentor ko is from tapat ng Diliman, if walang ikot, either UA&P ako on grant or dito. In fairness sa law school naman ng Katips, may mga friends (not super close though pero close enough) na mga mapuso at talagang nakikipamuhay with feelings sa mga nangangailangan. In fairness naman. Saka sumasabak talaga sa mga social issues na for the next gen. Law school na ba talaga next? HAHAHAHA. Slanted on digital laws for women, children and queerdom? HUY. Ang aga-aga na naman ng shitballs mo. Since may AI naman na, baka naman mas magiging madali ng mag-digest ng santambak na data. Diliman first and only, ‘pag hindi ubra, try natin Katips. Choosy? Kaso, TBT, Katips is more progressive sa syllabus. Maroon lang talaga first choice ko. Saka mas madali mag-commute. :D Check ko nga curriculum saka tuition. LOL. Check ko lang. Baka ‘yung onting grey hair ko, maging silver fox look na sa dami at tambak ng ganaps but, digital law. WHOOOPIE. Isa-isa lang. Stabilize ko muna H2 ng buhay ko.  Won’t enumerate all bosses because millennials are known to be career jumpers. LOL. Discuss ko na lang din ito some other time, ‘pag sinaltik ako.  My first boss naman is from healthcare research. Gig economy ito kasi nga, nung nag-stop school ako, sabi ko, gusto ko ng raket. Kahit ‘di super taas pay, I need to make up for the time na nag-first year ako ulit, walang credited units. UGH. Super cuddly lady neto. Saka OG stat girl sa Diliman to the point na ‘pag tests nila, naka tables pa sila. HAHAHAHA. She is very grounded na kahit siya na country manager nung firm nila, practical pa rin siya and super simple. Dami niya ring kwento about her daughter and how much she loves her daughter. Syempre, introverts attract introverts. Kaya, vibin’ kami. Shet. Sobrang introvert ko pala noon.  Siguro, ang pinaka pak na insight na nabitbit ko as a data transcriber tapos eventually, naging taga-tulong sa mga deck nila for presentation to pharm clients is at the end of the day, how do you make data dance. Syempre, consumerist pa rin kahit healthcare. Actually, intayin mo ang Genome Project paganaps. May trials na sa Osaka sa cure for cancer na personalized. HAHAHAHAHA. Hindi ito chismis kasi I have a friend na nilipad magulang dun. Dammmnnn. Long way to go pa, pero andito na. Also, very important ang insight. Wala pang AI shizzzummzz nun, and thankful ako kasi, iba ‘pag nakikinig ka sa mga woes ng patients and ng med practitioners. Won’t disclose a lot of it na kasi, we don’t do that shit.  Second boss, consumer insight x strat sa agency. Eto gigil sa life. And super duper sungit pero introvert. Hahahahahahaha. Syempre, ‘di kami vibin’ nung una pero wala e, napunta rin sa coffee x laptop huddles kasi the office cube is constricting talaga. ‘Di pa ako nagyoyosi neto kasi ‘di pa ako spiraling mode much noon. Sa kanya ko naman narealize na sa corp set up, sobrang daming kuda pero onti lang din naman bangka at sagwan. Also, know your worth kahit sunog is everywhere. Nag-mind mapping na ako noon pa pero, nakita ko na best pa rin ang yellow pad or scratch paper para mas dalisay ang iyong pitch ideas. Wala pang digital noon pero ‘yung framework naman, still the same. Perhaps pinaka memorable na project ko is to interview 100 people na walang bayad sa transpo stations. Shet. Sanay naman akong makipag usap pero ‘yung probing, nahasa po talaga tayo. KOL sa kanto levels. Ganern. Tapos para lang naman sa bagong slant ng isang cold cuts brand. EMS. Akala mo naman napaka importante ng pulso ng masa. LOL.   Siya rin nagsabi na lahat ng work paulit-ulit talaga so pili na lang ako ano ‘yung gusto kong ulit-ulitin pero pak ang pay and benefits. Wala lang talagang maasahang work-life balance sa ad. And that’s the bomb that dropped and popped + pooped. Alam ko naman ‘to pero syempre, naive kuno.  Third boss, still agency pero client management ang forte. Eto super chill, tahimik pero dammmnnn angaling mag-people manage. As in. Sobrang toxic ng accounts niya. Tapos ang coping niya is simple: Umiwas sa stress but know when to put your foot down. OG talaga kasi people are drawn to him. From the CEO to the kuya guards and ate tagahugas ng one too many french presses. Ang galing din netong mag-mitigate ng sunog. Kahit wildfire na, sobrang kalmado niya. Even ‘pag nagmumura siya, steads. Ganern. Sana all na lang talaga ako until now. Try ko pang mas maging kalmado like this Kuya. Very kuya talaga siya. Pati emails niya, messages, he shared tips paano maging swabe. UGH. Sana all.  The job offer in my dream job (noon) came before grad. OPAK. Pero, gagi po tayo. Since ad life is going to get in the way of taking care of mom, tatanga-tanga po tayo. Nag-NO si accla with feelings. Pero ‘di na naman nag-explain. Wala akong kahit isang connection sa kahit anong agency, kaya, sobrang galing na nabigyan ako ng chance pumili ng department ko. HAHAHAHA. Oks din ang pay grade and benefits, pero hard pass ---a very hard NO ko ‘to. LOL. Nagsisi ba ako? For a time, yes. Kasi, andun na ako e. Even mother dragon cried over this.  Fourth boss naman owner ng niche local brand. Sobrang girlboss niya pero beyond those chinky chixxx eyes, ang pinaka na hit akong sinabi niya about entrep: Ang challenge and win ng isang entrep is huli kang susweldo. OPAK. E ang yaman na neto. As in old rich gaming tapos FilChi pa. Ganda rin lagi ng OOTD niya. Siguro that time, mga 15 years tanda niya sa akin, pero slayiiinnnggg. Also, super generous neto kasi when I told her I’d be resigning, sabi niya, I can do hybrid plus she can give me UA&P masteral. Small company lang kami pero doing better than bigger fashion retail brands. I told her na mom needs me more this time and that I am super thankful sa stint ko sa kanya and marami akong natutunan. Also, I said no sa masteral offer niya kasi it’s too generous if mag-hybrid ako. She wished me well naman din.  The fashion world is my could-have-been game. Kasi ‘yung agency stint ko sobrang far-reaching niya saka events din is fun BUT tiring. Reason naman why I didn’t continue is because mhie, dumating na po ang Uniqlo, Forever21 at mega Adidas franchise noon sa Pinas. So, local brands don’t have a fighting chance kahit pa, lagyan mo nga KPop shizzzummzz and all the fashion week ganaps ang brand mo. :(  And soooo, napunta na tayo sa digital. Research, writing, befriending the bots and the likes. LOL. Fifth boss, naging parang tatay kong sobrang strict AF. HAHAHAHAHA. Mhie, ewan ko ba. Start up ‘to tapos sobrang ni-try ko lang sa JobStreet kasi wala namang mawawala ‘di ba? Try lang. Syempre, honest tayo na wala tayong alam except sa online selling + socmed + website nung previous org ko. Ganun lang. Did you know that back in 2010, you can easily earn 15-20K a month sa online selling? HAHAHAHAHAHA. Malinis ‘yun. Takehome tapos nasa bahay ka lang and doing your shit. Mas malaki pa sa mga unang pay ng ibang juniors. :D Tapos, I can look after mom pa. ‘Pag naman copywriting and pitch decks, 1 project starts from 5K to 20K din depending sa budget at nego skills mo? LOLOLOLLOLLOLL. So, swerte din kasi may access tayo sa ganitong gig economy. Email mo lang, a few F2F meet pacute, then poof. Game na. Basta may laptop + decent connection ka ng DSL. Chz.  Sooooo, learning, unlearning and relearning mode tayo. ‘Di naman siya paradigm shift pero talagang dito ko nakita ang next era. :D Shems. Daming ganaps. Daming game-changing eme. Saka maganda sa startup, you really fail and move fast. Siguro, ang pinaka grabeng naganap is nagbuild kami ng microsite in 7 days with a KPI of qualified leads for a BPO org. Shems. HAHAHAHAHAHA. 10 kaming under ng co-founders so inhouse lahat. Wala pang AI noon so, nganga tayong lahat. Natawid naman pero mhie, test of patience, pake and pakikipagkapwa-tao talaga ang project na ‘to. Syempre, maraming luha, pawis at dugo. Pero, looking back, sobrang nakita ko na flat orgs make the dream, the KPI, work and work hard. LOL.  Kung sukatan naman ng deadlines, ‘yung old website namin na chumawmaw na ngayon pero may laban pa rin naman, Dec. 24 namin naianak. Kape, yosi, inom, North Park, work, work, sunog, patay sunog, repeat.  Tawang-tawa pa ako kasi eto rin ‘yung time na may opportunity akong maging blogger/content creator slanted sa plus sized fashion. Boss ko is not a fan of KOLs. Ako naman, na-invite previously sa very few events. As a sort of tatay, sabi niya, ingat sa content creator’s world. Alam ko naman din ‘yun. Gusto ko lang siyang iprobe. Honestly, content creation is not difficult kahit noon, at lalo ngayon. Pero, curating content and distributing it ---’yan ‘yung talagang ball game at warzone na rin. ‘Di ko naman tinuloy itong blogging kasi I don’t like seeing pics of me. HAHAHAHA. Apaka babaw po. Pero, isama mo na rin diyan ‘yung whatever you publish is meant to be consumed by the public. Public trial lalo sa Pinas where socmed is chizmiz hub. ‘Di rin ako fan ng KOLs kasi iba pa rin ‘pag ikaw mismo naka-discover and nakapag-assess kung ang isang brand ay for you or not for you. Don’t get me wrong, content creators give you option, pero don’t be a passive content consumer. GIGO --garbage in, garbage out. Ganernnnn.  PS: Wala akong bylines masyado. Dati dream ko ‘to pero, di naman sa pagbubuhat ng bangko, nakapag-ghostwrite na po tayo for Forbes.com back in 201X. LOL. Maganda rin traction ng article pero syempre, outdated na ang content kaya natabunan na ‘yan nina Neil Patel, et al. CHZ. Hassle kasi bylines lalo sa cancel culture at clout chasers. Ako lang ‘yan a. Ako lang.  This boss and I had one too many really passionate discussions but, dito ko talaga na-train ang Taurus Twosome upgbringing ko --how to deal with real talk. HAHAHAHAHA. It was always tough and cutting but sabi nga niya, we agree to disagree. I’ve had 2 stints with this org and recently, may offer ulit... full work from home with few meetings F2F. Budol. Plus, puwede car plan. HAHAHAHA. Pero, sabi ko nga, since nakapag-start up na ako, iba ‘pag may access ka sa more manpower and more funding. I still am a startup girl. ‘Di na mawawala ‘yun.  Dito naman ako natutong mag-scope and mag-estimate ng makatao at maka-org na mga contracts. HAHAHAHAHHA. Shemay po. Pati aircon at OT ng mga tao at ekstrang tao ‘pag may putok na putok na deadlines na sabay-sabay ROAR mode, need talagang maitawid. Kaya ‘pag sinabi kong, kaya mong gawin ang isang pirasong task today, alam ko kaya mo yesterday ‘yan. CHZ. Pero sige, pad ko pa para happy ka, ako at stakeholders natin.  Speaking of startup to corp, ‘yung first expat boss ko naman... LinkedIn lang din. Try-try. Ganern. Eto naman ‘yung pinaka pak boss sa looks, sa demeanor saka pati sa angas. Pak na pak. Galing din siyang startup so, siya nga nagsabi na startup is life pero ‘yung funding and failing, easier blow siya sa corp. Hassle mag-translate ng content to English with context, mhie. Pero, wala e. Ginusto ko ‘to. Also, siya naman nag-open sa akin na the world is flat and ‘yung what if ko na mag-try abroad because ‘di ako masyadong bagay sa Pinas nagstart. E kaso, nagka-pandemic tapos hyperinflation pa. Saka ‘di ko talaga kaya ‘yung micro racism. Hindi sa boss ko a. Sa mga trips ko outside Pinas. Partida, puro Asian countries pa lang ‘yan pero I kennat.  Sabi nga ng startup tatay ko, while he and his fam are outside Pinas, iba pa rin sa Pinas. Kaya ‘yung invites sa HK na ilang taon na po nating nakukuha with gingko biloba and access to SA ng mga designer brands + exclusive employee mega sale + ganda po talaga ng pay grade like pang-BGC condo na po with parking, nagno-no pa rin po tayo, opo. Tanga ko ba? Kahit Herman Miller po ang patake home nila, at the end of the day, upuan pa rin ‘yan. Kahit nakabangko ka, puwede kang magtawid ng deadlines at magpatay ng sunog. In the same manner, kahit naka dress to the nines ng well-curated designer fully paid pieces, ‘pag ni-look down ka because of your race and/or gender, cancelled lahat ng bitbit mo; kahit alam mong mas magaling ka naman talaga sa kanila, English pa lang. LOL. Not naman all ha, pero a lot. A whole lot.  Over the years, my stints are not just based on titles and the pay. Thankful din ako kasi andito ako, here and now. Had I been darang sa kamunduhan, malamang I have soooo much more, almost all, but sabi nga ni Ariana in venti voice: Almost is (always) never enough. CHZ. Let’s goooowwww, 2023 and beyond. Para sa road to 2024. Fight kahit papaos na naman yata ako!  PS: Walang bad boss. Bosses are human beings. Kung baga, you just don’t meet eye to eye or you’re not on one page. Akala mo naman lovelife noh? Shet. ‘Yung workaholic past life ko, naghe-hello. Pero we don’t that anymore UNLESS kailangan talaga. 

[ameeeee]

Lanao Del Sur

Ngayong papalapit na ang pasko, siguro marami na sa atin ang nagpaplano kung saan magandang pumunta at mamasyal. Maraming mga magagandang tanawin dito sa Pilipinas. Sa Luzon man, Visayas o kaya naman sa Mindanao. Noong Mayo 23 2017, nang magsimula ang labanan sa Marawi laban sa Maute group. Makalipas ang 154 na araw ay natapos din ito noong Oktubre 23 2017. Marami ang buhay na nasawi at mga arkitekturang napinsala gayunpama'y nanatili pa rin ang pagkakaisa ng mga Maranao. Ngayon, tunghayan natin ang kaibig-ibig, kaakit-akit at kagila-gilalas na Lanao Del sur!

Ang Lanao del sur ay nasa rehiyon ng ARMM at ang kapital nito ay ang Marawi City. Ito ay may 1,158 na barangay at may 39 na munisipyo. Ang mga nakatira rito ay ang mga Maranao. Ang ibigsabihin ng salitang Maranao ay “mga tao sa lawa” sapagkat ang mga Maranao ay namumuhay at naninirahan sa paligid ng Lake Lanao sa loob ng maraming siglo at sila ay isa sa labintatlong pangkat etnolinggwistiko sa Mindanao at Palawan. Muslim ang relihiyon ng mga Maranao kaya’t maraming mga mosque sa loob at labas man ng Marawi, ipinapakita nito kung gaano kalakas ang kanilang pananampalataya. Maranao, Filipino (Tagalog), Cebuano at Arabic naman ang gamit nilang wika. Tulad ng ibang tribo ang mga Maranao ay may mayaman ding tradisyon at kultura. Isa rito ay ang kaugalian nilang ang mga kabataan ay palaging napapailalim sa pagsumite ng mga may edad na. Ang mga kabataan ay dapat sumunod sa mga kautusan o kahilingan ng mga matatanda. Ang pagsunod sa kaugalian na ito ay nagsisilbing pagsasanay sa pag-aayos ng pag-aasawa at upang mapangalagaan na rin ang uri ng pamumuhay ng mga Maranao. Bukod sa kanilang kultura at tradisyon, mayroon rin silang mga panitikan. Isa na rito ang Darangan, ang Epiko ng Maranao. Ang mga Darangan ay nasusulat sa wikang Maranaw. Ang lalong popular sa lahat ay ang Bantugan, na paulit-ulit na binibigkas sa dating pagkakakatha sa palibot ng Lawa ng Lanaw. May ilang mga Muslim ngayon na nakapag-uulit sa kabuuan ng Bantugan. Ang Alamat ng Lawa ng Lanao naman ay pumapatungkol sa pinaggalingan o kung paano nabuo ang lawa ng lanao. Ipinapakita rin nito ang pagkamalikhain ng ating mga ninuno tungkol sa pagpapaliwanang ng kanilang kapaligiran. Gusto nilang bigyang halaga ang kalikasan sa pamamagitan ng mga kuwento at alamat. Isa rin sa kanilang mga tradisyon o paniniwala, kapag daw may paglalaho o eklipse, hinahampas nila ang mga lata at bakal upang magkaingayan. Ito’y upang mawala raw agad ang eklipse. Itong paniniwala o kaugalian ay ginagawa rin sa Kotabato. Ayon kasi sa kanilang alamat, noong unang panahon, ang buwan ay nilunok ng isang napakalaking ibong kung tawagin ay minokawa.  Nang marinig ang sigawan ng mga tao ang minokawa ay sumilip sa pagitan ng mga ulap at binuksan ang tuka.  Sa pagbubukas niya ng tuka, ang buwan ay nakatanaw.  Sa kalakihan ng minokawa, ang daigdig ay nangagdilim kapag nagdaraan siya sa palipad. Binabantayan ng minokawa ang pagsikat ng araw upang iyon ay isunod niyang lunukin.  Subalit siya ay bigo at nawalan ng pag-asa kaya’t siya ay lumisan sa Lanaw at Kotabato. Naniniwala ang mga tao na kapag bumalik si minokawa ay tiyak na isusunod niya ang araw at pagkatapos ay ang daigdig. Ang Lanao del sur ay hindi lang mayaman sa kultura, tradisyon at panitikan, sila rin ay mayaman sa mga magagandang tanawin. Ito ang ilan sa mga makapigil hiningang mga tanawin at sulit na puntahan sa Lanao Del Sur.

1.) Asik Asik falls

2.) Lake Lanao - ito ang pinakamalaking lawa sa Mindanao at ang pangalawang pinakamalaki sa Pilipinas

3.) Aga Khan Museum - nandito nakatago ang karamihan sa mga koleksyon ng mga Art Crafts at sining ng mga Maranao.

4.) Mount Makaturing

Mayaman rin ang Lanao Del Sur sa mga Art Crafts.

Taraka ay isang malaking bahagi ng kasaysayan sa Lanao Del sur. Ito ay isa sa mga catalysts ng Islamization ng mga Maranao sa ika-16 na siglo at ang tahanan ni Baab Ur-Rahman Masjid, ang pinakalumang moske sa lalawigan.

Ipinahayag ng National Museum bilang National Cultural Treasure ang torogan. Ito ay tahanan ng mga mayayamang maranao o ang mga datu  o sultan. Ang pinakasikat ay ang Dayawan Torogan sa Marawi City. Ito ay gawa sa kahoy at may disenyo na tawag ay okir.

Ang Tugaya ay ang Paete ng Mindanao. Ngunit ang sining na ito ay higit pa sa mga mahuhusay na woodcarvings. Ito ay tungkol din sa paghahagis ng brassware, back-strap loom weaving, hand-made tapestry stitching, at gold smithing. Halos lahat ng tahanan sa Lawa ng Lanao ay may isang craftsman na ang mga kasanayan at kasiningan ay pinapahalagahan.

Kung ikaw ay pupunta rito sa Lanao del Sur, ihanda mo ang iyong tiyan sa mga masasarap at natatangi nilang mga putahe!

Ang karaniwang putahe ng mga Maranao ay mailalarawan sa paggamit ng maraming niyog na ang tawag ay tono at gumagamit rin sila ng mga pampalasa tulad ng turmeric o kalawag. Isa sa mga sikat nilang putahe ay ang Palapa, ito ay may scallion na may sili at katas ng niyog.

Sa lahat, ang mga katangian ng mga Maranao ang nangingibabaw at umaangat. Kahit pa man sila'y nakaranas ng matinding  pagsubok,  sila pa rin ay nananatiling masayahin at magiliw sa kabila ng mga masasakit na pangyayari Iyan ang mga Maranao, Iyan ang Lanao Del Sur!

Talasanggunian:

https://salindila.wordpress.com/2017/02/24/ang-alamat-ng-lawa-ng-lanao/

https://www.kapitbisig.com/philippines/tagalog-version-of-epics-mga-epiko-darangan-epikong-maranao_935.html

https://www.kapitbisig.com/philippines/tagalog-version-of-legends-mga-alamat-sa-lanao-at-kotabato-alamat-legend_294.html

https://www.tripadvisor.com.ph/Attractions-g6090501-Activities-Lanao_del_Sur_Mindanao.html

https://triptheislands.com/destinations/exploring-lanao-del-sur-3-attractions-that-should-be-on-your-must-visit-list-2/

https://pia.gov.ph/provinces/lanao-del-sur

https://lanaodelsur.gov.ph/about/history/

[conveyed0]

lord, siya na 'to pls (medyo love story ni Moira Batumbakal)

Viah Angelica Padrid | inspired by APO Hiking Society's "Panalangin"

Ako si Moira Batumbakal, nag-iisang anak nina Jojo at Tina Batumbakal, isang 18 years old at graduating senior high school student sa Lamberto Uy Valderama University. Miyembro rin ako ng isang choir dito sa simbahan ng San Pedro. Isa rin akong MMMM: Maganda, Matalino, Mabait, at Masipag pero NBSB... Hindi ko alam kung bakit, wag mo ‘kong tanungin.

Para malaman ninyo, palagi akong nasa simbahan. Syempre dahil member ako ng choir, puro practice at serve ang ginagawa ko bukod sa pag-aaral. Pero pagtapos ng ilang taon nang paglilingkod ko, nadagdagan ang dahilan ko para ganahan pumunta sa simbahan t’wing Linggo.

“Uy Moi, anong oras schedule mo sa simbahan this week?” tanong ni Solomon, ang nadagdag na dahilan ko sa pagseserve.

“Hmm...” kunwari kong pag-iisip. “Hindi ko pa alam e, ikaw ba?” nice one, Moi.

“Tara, sabay nalang tayo. Oks ba sayo ang 10 am at 11 am mass?” tanong niya. Ang aga naman ng 10 am, baka mainit pa no’n. Pero pagdating kay Sol...

“Okay! Sige, Sol!” sagot ko sa kanya.

Syempre, alam mo na kung bakit hindi ko tinanggihan si Sol. Sino ba naman ang aayaw sa kanya? Lahat ng magagandang katangian ng isang lalaki ay nasa kanya na. Sigurado akong hindi lang ako ang magkakagusto sa kanya.

Naalala ko noon, isa sa pangarap ko ang makilala ang “The One” ko sa simbahan dahil isa sa gusto ko sa lalaki ay spiritual katulad ni papa Jojo. Simula no’n ay ipinagdasal ko ‘yon at nagulat na lamang ako nang nakilala ko si Solomon sa choir

Napagtanto kong wala akong edad na isinama sa dasal ko kung kailan ko siya makikilala kaya ang sinabi ko nalang kaagad kay Lord ay, “Lord, siya na ‘to pls!”

9 am na ng umaga at papunta ako sa terminal ng tricycle ng barangay kung saan daw kami magkikita ni Sol.

"Beh, bilisan mo naman maglakad. Para kang naglalakad sa buwan!" sabi ko kay Betty, ang bestfriend at choirmate ko. Sinama ko na rin kasi dun lang din naman ang punta niya.

"Gagi kasi baka pagpawisan tayo pag nagmadali tayong maglakad! Kailangan kong dumating sa simbahan nang fresh 'no!" pagrarason niya naman. Paano kasi, kasabay rin ni Sol ang boyfriend ni Betty na si Carlo.

Napahinto ako sa paglalakad. Narito na kami at kitang-kita ko na sila Carlo at ang happy crush kong si Solomon. Ang gwapo niya, yung aura niya ay yung tipong magpapari. Nakapolo na puti, plantsadong slocks, at nakaayos ang buhok na para bang hindi magugulo ng hangin.

"Uy Moi, bakit ka huminto?" pagtataka ni Betty. Hinawakan ko naman siya at tinignan.

"Tignan mo nga kung fresh pa ako." sabi ko at dahilan ng pagtawa ni Betty.

"Kailan bang hindi, Beh??? Para kang baliw. Tara na." sabi ni Betty.

"Good Morning, Moi!" pagbati ni Sol sa akin at nginitian ko lang siya. Nahihiya ako 'no!

Si Carlo naman ay tinanguan lang ako at nilapitan si Betty.

Hindi na rin kami nagtagal sa terminal dahil sumakay na kami papunta sa simbahan. At take note! Kaming dalawa lang ni Sol sa tricycle dahil bawal daw ang maramihan kaya hiwalay kami ng tric nila Betty.

Mabilis ang mga pangyayari ngayong araw. Natapos kaagad ang dalawang misa at ngayon ay pauwi na sana ako nang may bumulong sa akin.

"Wag ka muna umuwi, Moi. Kain tayo, libre kita." si Solomon. Bakit niya binulong? At bakit naman bigla 'tong nag-aaya?

"Moi, alis na kami ni Carlo. Ingat kayo ni Sol ha." sabi ni Betty sabay kindat niya sa akin. So ako lang ang di nakakaalam. Weird ha.

SOL'S POV

Nandito na kami ni Moira sa McDonalds. Sa paglalakad namin, para kaming hindi magkakilala dahil hindi kami nag-uusap.

"Bakit pala hindi sumama sila Betty at Carlo?" tanong ni Moira habang kumakain kami.

Ito na, Solomon...

"Ahh, nirequest ko kasi sa kanila kasi may sasabihin ako sa'yo." sabi ko nang diretso kay Moira. Tumungo naman si Moira sa akin. Para akong tanga, kinakabahan ako.

Panalangin ko sa habang buhay Makapiling ka, makasama ka 'Yan ang panalangin ko

Tamang-tama ang tugtog na nagplay dito sa loob ng McDonalds. Nagulat naman si Moira... Hinihintay akong magsalita.

"Nang nakilala kita noon 3 years ago sa ministry, pakiramdam ko tinupad ni Lord ang hinihiling ko sa kanya noon pa." panimula ko. Go, Solomon.

At hindi papayag ang pusong ito Mawala ka sa aking piling Mahal ko iyong dinggin

"Gusto kita, Moi. Pwede ba kitang ligawan?" tanong ko sa kanya.

MOI'S POV

"Gusto kita, Moi. Pwede ba kitang ligawan?" tanong ni Solomon sa akin.

Hindi ko alam na gusto niya rin pala ako. Buti nalang umamin siya...

"Gusto rin kita, Sol." sabi ko naman sa kanya.

"Iyon din ang dasal ko noon at pagtapos ng ilang araw, nakilala kita. Ewan ko, pero dun na rin nagsimula na magustuhan kita." pag-amin ko rin sa kanya.

At wala nang iba ang mas mahalaga Sa tamis na dulot ng pag-ibig, Nating dal'wa

Nagtitigan kaming dalawa at natawa nalang dahil siguro sa hiya.

"Ano ba 'yan! Ngayon lang tayo naging corny!" pagbibiro ko sa kanya.

"Ano naman?!" sabi niya sa akin.

At pagtapos no'n ay umuwi kaming dalawa nang magkahawak ang kamay.

Pinakilala ko rin siya kila mama kahit kilala naman na siya. Mapilit kasi 'tong lalaking 'to.

[missnonsense]

The Rebound

Alam mo yung nagtataka ako kung bakit sobrang aga mo naman kasing dumating di ba pwedeng sa mga panahong nakamove na talaga ako. Umamin ka kasi kaagad sa panahong saktong kakabreak lang namin ng Ex ko. Ang sabi mo nun "gusto kita" , "crush kita". Sana yung crush na durugin na lang eh kaso hindi.

Di ko ba alam kung bakit pakiramdam ko ang sama sama ko kasi alam ko namang hindi pa ako handa pero pumapayag ako sa tuwing sinasabi mong sasamahan mo ko sa kung anong trip ko. Pero sa mga panahong gusto kong maglabas ng sama ng loob at umiyak ay ikaw kasi yung nasa tabi ko. Hindi ko kasi magawang sabihin sa mga kaibigan ko yung tungkol sa Break up namin ng Ex ko kasi ayokong magalit sila sa kanya.

Ikaw ang naging sandalan ko sa mga panahong yun. Pero nagulat ako nung sinabi mo nang Mahal mo na ko. Akala ko nga pinagtitripan mo lang ako kasi baka naawa ka lang sa sitwasyon ko pero ganun ba talagang magalaga ung nantitrip lang? Ganun ba talaga magalala ung nangtitrip lang? Ganun ba? Totoo ba talaga? Kaya't ang sabi ko na lang sayo pagisipan mo munang mabuti kasi ayaw kitang masaktan at baka magamit lang kita, Kaya ayaw ko ring pumayag na magpaligaw dahil di ko rin sigurado kung masusuklian ko nga ba yung pagmamahal na nararamdaman mo.

Ang sabi mo lang sakin ay handa ka naman sa kung anong magiging desisyon ko at magaantay ka sakin. Pero kung sasabihin ko na ayaw ko sayo dun ka lang titigil.

Napakasimpleng salita "Ayaw ko na sayo" pero di ko magawang masabi. Kasi ba hindi pa ko handa na maging single talaga kaya sayo ko nabubuntong ung mga atensyon na ito. Natatakot lang talaga ako na masaktan ka.

Mas lumalim pa ang pagkakakilala natin sa isa't isa unti unti mong nalaman ung kwento ng buhay ko at ganun din yung sayo nalaman ko na kailan lang ay nagamit ka din pala ng previous mong minahal, di man naging kayo pero sobra sobra mo siyang minahal ayun nga lang naramdaman mo at sabi mo ay pinaramdam di naman niya na ginamit ka lang, kaya tinigilan mo. Biruin mo binilhan mo pa siya ng sobrang mamahaling regalo na kailangan mo pang bayaran ng ilang buwan kahit alam mong di niya maibabalik ung feelings.

Sa totoo lang natatakot ako na baka pareho lang natin rebound ang isa't isa na baka kaya nagiging sweet tayo sa isa't isa ay dahil sa kanya kanya nating pangangailangan lamang.

Di rin naman kita masisi kung ganun.

Nung araw na tinawag mo ko pero ang lumabas sa mga labi mo ay ang espesyal na tawag mo sa kanya ay nagulat talaga ako, tinanong mo ko nun kung galit ako, ang sabi ko naman ay hindi. Hindi naman kasi talaga ako galit kasi una sa lahat wala naman akong karapatan dahil wala namang tayo at di naman kita masisisi. Pero gusto kong sabihin na nasaktan ako nung marinig un sayo.

Sa tuwing sinasabihan mo ko ng "I love you" at "I miss you" di ko talaga magawang di magduda kung totoo ba talaga

Pero gusto kong magpasalamat kasi sobrang laki din ng nagawa mo sakin. At gusto kong magpasalamat kasi dumating ka sa buhay ko.

Gusto ko mang sabihing "I love you too", ay di ko alam kung yun na nga ba talaga nararamdaman ko sayo. Natatakot kasi talaga ako na masaktan ka at higit sa lahat ay masaktan din akong muli.

[standupdaarling]

Alam mo hindi mo naman kailangan ibalik lahat, pero minsan kailangan mo lang ng paliwanag. Na bakit isang araw nag bago sha, mantalang nito umaga lang you guys have the same page. Tapos isang araw ni wala ng text sakanya. Tangina sobrang kupal. 70% masaya ako para sakanila. Pero 30% naisip ko din na ndi nya deserve maging masaya.

Wednesday, nun nakita ko sha. Laki ng pinagbago nya, para sha naging masaya nun nakita ako. Sa 3 buwan cguro na nakikita ko sha, don ko lang sha narinig magsalita more than 5 words. Ganado sha. Hangang niyaya nya ako maginom. Pagkauwi ko ng bahay, may friend request ako galing sakanya, may message din. Nasan na daw ako. Nun inaccept ko un friend request, tumawag sha. Nagulat ako. Pero since nagkikita na kami ayoko maging rude, sinagot ko. Para close agad kame. Cguro 4 na oras nya ako sinuyo na pumunta sakanila. Pero sabi ko pass, lakas ng snow. Hangang nakatulog na sha.

Thursday, morning nagmessage sha. Masaya shang kausap. Mahaba. May sense. Parang interasado sayo. Niyaya nya padin ako sakanila. Dahil nga nagkikita kayo, sabe ko sakanya, cge magyosi tayo. Pero sabe ko hindi ako papasok sainyo. Kahit malamig hindi ako pumasok, Nun kame lang madaldal sha, tumingin sha sa height ko. Sabe nya singtangkad ko un asawa nya. Hanggang na kwento sha, balo. My isang anak. My sense sha kausap. Ang gaan agad ng loob ko sakanya. Hangang niyaya ko si micka pumunta, nag oo naman sha. Nagbeer kame. Don sa loob ng bahay nila. Tapos nagwashroom si micka, dalawa kaming naiwan. Hinalikan nya ako, nagulat ako. Pero un pakiramdam iba. Parang nakuha nya na agad un gusto mo. Parang nakalimutan mo my mahal ka. Tapos dumating tropa nya, 4 na kame. Nagyosi kaming dalawa. Hinalikan nya ulit ako. Pero this time, lumaban ako. Pero mga 12am umuwi na din ako. Tinext nya ako, sabi nya katulad ng asawa nya, pinaasa ko sha. Hindi na ako nagreply.

Friday, okay na okay kame. Nagising pa nga ako sa tawag nya. Niyaya nya pdin ako sakanila. Kaya Sabe ko sakanya, kain kame sakanila. Sabi ko pa nga kain lang ha. Sabi ko pa mga 6pm anjan na ako, pero nadelay. Pero hinintay nya padin ako hangang 8pm, sabi nya gutom na daw sha. Don ko naramdaman na iba talaga un relasyon pag magkasama. Mas masaya. Mas nakakakilig. nun hindi kame magkasama, sobrang kulit nya. Tawag dito, tawag jan. Magtetext ata every 30 minutes. Hangang nagkita kame. Kumain kame. Kwentuhan. Sabi ko pa nga, si micka parang bet ka. Kaya inadd nya sa fb. Tapos Nakita pa nga ako ng tatay, tapos naghi naman ako: sabi ko pa kain po. Hangang ngpaalam tatay nya aalis daw sha. Tangina don na nangyari. Sobrang bilis ng pangyayari, kausap nya lang anak nya, gang nababye sha. tapos nagmml ako. Hangang hinalikan nya ako, ndi ko na natapos un laro kahit brawl lang pero this time ndi kame lasing, alam namin ginagawa namin. Hinalikan nya ako, malakas sha, tapos dinala nya ako sa kwarto, hangang nagyari na. After non naginuman kame, 4 na oras ata kaming nagkkwentuhan. Pag nagyoyosi kami, sobrang sweet ko kainis! Tangina sayang oras ko. Hanimal! Tapos bago mag 12 may nagyari pa ulit, tangina oo umisa pa. Hangang nakatulog na sha, nun narinig ko ng mahimbing tulog nya, umuwi na ako. Ndi na ako nakapagpaalam.

Saturday, ang aga nya nagtext. sabi nya sakin bakit umuwi ako. Bakit hindi ako nagpaalam. Hindi agad ako makapagreply, un guilt nasakin pa eh: pero Sabi ko, pano lakas ng hilik mo di ako makatulog. Nakareceived din ako ng message kay micks, nangamusta daw sha. Pero shmpre wala lang sakin, naginuman naman dba. Sabe pa ni micka, kung ano ano pinagsasabi, mejo bastos. Since bff ko micka naiinis ako sa attitude nya, like bro, my ngyari lang kagabi tapos katext mo bff ko. Pero ndi ko pinansin nun una. Niyaya nya padin ako sakanila pero ayoko. Aniversary nila nun asawa nya, shmpre respeto. Saka naiinis ako sknaya, pano kausap si micka, tapos kausap din ako hangang ndi ko na sha tinetext, pero tawag sha ng tawag saka text, kaya di ako nakatiis pinarangka ko sha. Inaway ko sha, alam mo un jowang nag first fight ganun ako nun gabi yon: asar na asar ako. Sabi ko sayang ka mabait kapamandin. Basta dami kong sinabe sakanya. Masama. Mabuti. Sabi ko din na ndi lahat ng makikilala nyo ganun lang gusto sainyo. Parehas kameng puyat. End of the day okay kami. Masaya ako kasi ndi kame nagpaalam sa isat isa.

Sunday, nagtetext pa din sha. Pero this time my micka na sa picture. Umaga palang, kausap nya na ako. Niyaya nya ulit ako sakanila, Dinala ko un cake na pinaromise ko skanya. Pag baba ko ng sasakyan, kausap nya pa tropa nya. Hinalikan nya ako sa pisngi na parang jowa ko tangina naman. Sabi ko magcoffee kami. Double double un sakanya, black coffee un sakin. Nagdrive around kame, hinawakan nya un kamay ko habang nagddrive. Sabi ko pa kung single cguro ako, kawawa na ako kasi kausap mo si micka eh. Pero sabi nya kung single ka di ko gagawin un shmpre. Sabi ko din na gusto non tatanungin sha kung pede manligaw. Grabe ang saya sa pakiramdam. Na ayan lang oh. Un tao anjan lang, anytime na gusto mo makita anjan lang, hanggang nakabalik kame sakanila. Naligo sha. Kwentuhan kame. Gusto nya daw yon, un aasarin ka tapos lalambingin. Kaya nya sinasadya un kay micka. Tangina. Hangang sa may ngyari. Tangina oo may nagyari. After non, niyaya ko sha magyosi, tapos umuwi na ako, humingi sha ng kiss pero di ko na binigay. Tangina diko alam last na pala yon. Sobrang nafeel bad ako, tinawagan ko un isa.. pero after 10 mins na nakauwi ako tumawag sha. Oo tumawag sha, pero di ko sinagot. Hangang nakatanggap ako ng message kay micka, nagtatanong daw un isa kung pwede manligaw. Oo kung pwede manligaw, di ko alam irereact ko. Joketime ba nagyayari ngayon. Tangina totoo ba na ganito ngyayari. Hindi ko sha minessage buong araw, pero di na ako nakatiis. Sabi ko saknaya kamusta un cake ginamit ko lamg un para makausap sha. Hangang naggabi na kausap ko sha. Umabot sa point na blocked ko un isa para mabigay ko un atensyon para saknya. Nun magkausap halos 2 oras. Kung ano ano. Hangang nakita ko umiiyak nalang sha, nilabas nya yon sakit na. Un sama ng loob nya kasi namatay asawa nya, kinuwento nya kung pano naging miserable buhay nya, pero naging okay sha ulit. Umiiyak talaga sha. Na ako un naging comfort zone after how many months. Gusto ko sha puntahan. Gusto ko sbihin sknya na okay lang yan andito na ako aalagaan kita. Hangang tinanong ako ni micka, sabi nya mukang okay naman sha dba, sabe ko oo. Hangang pumayag na sha. Tapos after namin magusap, sabi ko baka ndi na ako makatawag kaya matulog kana. Nagreply sha ng okay, sabi ko sakanya sana maging happy ka, pag masaya ka masaya din ako. Nagthank you sha. Pero nun gabi yon di ako masaya sa sinabe ko. Kaya minessage ko sha, sabi ko 'di mo ba talaga ko mahihintay. Pero hindi sha nagreply. Tinawagan ko na sha..

Hello.

Hello nabasa mo ba un text ko?

Anong text?

Yon message ko.

Anong mahihintay? What do u mean?

Willing ako sumugal.

You dont have to.

Okay... Atleast sinabe ko sayo para wala akong pagsisihan sa huli. Sorry nagising pa kita.

Sorry din...

[cbg-eja]

Sunday - September 27 - Day 30

BIEN: Mga 4:40 am ako nagising d ayaw ko na matulog di naman na ako inaantok ginawa ko lang hanggang mag 5:00 am is titigan mga pictures mo and I can’t believe parin na akin ka. Sabi ko sa sarili ko “shet this is my girl? napaka swerte ko naman” ewan ko d hindi parin ako makapaniwala eh. Alam mo ba gustong gusto ko naririnig na sinasabi mo sakin yung “sa'yo lang ako” ang sarap sa tenga and puso eh, alam mo naman ding seloso ang d mo kaya siguro i like hearing that Hahaha pero Akin kalang talaga!! Walang aagaw! Mapapaaway ako ng di oras Hahaha jk 😂 pero sayo lang din ako d. I’m giving you the assurance na sayong sayo ako. Sorry madrama Hahaha

Tinext ako ni mama kaninang umaga kinakamusta ako tas tinanong kung nakapag simba ako tas kung nabati ko na daw ba si mommy (kapatid nya yun d, birthday nya kasi today, nasanay lang rin kaming tawagin syang mommy kasi mga anak nya mommy tawag sakanya) don’t worry mameemeet mo naman silang lahat sooon 😊 but first kila mama at papa muna syempre then after sa mga tiga Bulacan neee 😊

Kaninang mga after lunch nasad ako d ☹ di kasi ako sanay na ganito Sunday ko tas hindi pa ako makakapag simba today hayyss inisip ko nalang na looking forward ako at mag uusap na tayo kaya umokay naman ako but feeling ko talaga may kulang Sunday ko ☹

Saw your ig story, cinnamon ba yun d? parang nahihilig kana sa cinnamon ahh pero sorry madadagdagan pa ng sweet ref mooo Hahaha hintayin mo lang yung cakeee so excitedddd 😊

Texted you one dot. Nag message kasi si ex sa ig sabi lang naman nya is pakibura ko daw chat namin sa messenger. Ayaw ko replyan hanggat hindi ko napapaalam sayo d. Hindi ko alam, gusto ko mag paalam muna sayo eh pero nabura ko naman na matagal na pati ig chat namin.

Nag brewed coffee ulit akooo Hahaha sakto sa panahon eh malayup!! lakas ulan eh jan ba d? Naulan ba? kumain kana pala? I’m sure yung binigay ni mama mo yung kinain mo, sarap ng mga food mo ngayoooon, kainggit Hahaha 😂

---------------------

DIANE: Ang aga ko ata nagising ngayon pero yung totoo lumipat lang ako ng higaan tapos natulog ulit hahahaha nagstart ako ng paint by numbers pero inaantok talaga ako. Paggising ko 7PM na tapos super dilim nagulat ako. Yung mama ko naiinis na sakin kasi kahapon tulog ako magdamag tapos ngayon din HAHAHAHA ngayon lang naman ulit to eh. Naligo agad ako tapos pagkakita ko sa phone ko may text ka. Well, wth hahahaha. Nakaka-ewan ung feeling. This is just my thoughts pero sana maintindihan mo. Di tayo makakasimula hangga’t nanjan siya naka-aligid sayo at nagmemessage pa. I know how that goes. I understand na bago pa lang kayo nagbreak at halos 2 months na pero di mo maalis yun sakanya dahil may walong taon kayong pinagsamahan. Naiisip ko pa lang yung 8 years, kahit ako manghihinayang. She will never hear a thing from me dahil di ko naman talaga ugali yon. Ayokong pumatol sa totoo lang, wala ni katiting na urge sakin para imessage siya gaya ng pag-message nya sakin kasi I always want to be the better person. Naiintindihan ko yung side nya dahil nasaktan siya pero tuwing nagkakaganyan siya feeling ko ang laki ng kasalanan ko sakanya. Sinabi mo naman ng wala talaga pero sometimes,honestly..I can’t take that off my mind. Its a good thing na nangyari to kasi parang hiningi ko to as a sign. Sabi ko pag sa loob ng isang buwan at hindi nagmessage yung babae, its a good sign to continue. Pero sabi ko kapag once na nag-message to, its a sign to take it slow o kaya wag na lang muna kasi may nasasaktan tayo. To tell you the truth, this is what I am afraid of, this is what’s holding me back and I can’t stand to see a person miserable tapos tayo ang rason bakit siya malungkot. I want to be happy of course. I want to be happy with you, you know that. Nasatin ang desisyon pero kung ako ang tatanungin mo ngayon, I dont wat to give you up but please lets take it slow. Pero if the wait is no longer bearable I will understand if hindi na lang. This is just my thoughts pero thank you for telling me na nagmessage sya. Wala lang yun for you pero ako nalulungkot ako for her. Siguro nakita o kung gaano na na ako ka-late natulog kagabi pero eto lang tumakbo sa utak ko. Lutang nanaman ako bukas pero bahala na.

[parakaycbg]

9272020 // Ang aga ko ata nagising ngayon pero yung totoo lumipat lang ako ng higaan tapos natulog ulit hahahaha nagstart ako ng paint by numbers pero inaantok talaga ako. Paggising ko 7PM na tapos super dilim nagulat ako. Yung mama ko naiinis na sakin kasi kahapon tulog ako magdamag tapos ngayon din HAHAHAHA ngayon lang naman ulit to eh. Naligo agad ako tapos pagkakita ko sa phone ko may text ka. Well, wth hahahaha. Nakaka-ewan ung feeling. This is just my thoughts pero sana maintindihan mo. Di tayo makakasimula hangga't nanjan siya naka-aligid sayo at nagmemessage pa. I know how that goes. I understand na bago pa lang kayo nagbreak at halos 2 months na pero di mo maalis yun sakanya dahil may walong taon kayong pinagsamahan. Naiisip ko pa lang yung 8 years, kahit ako manghihinayang. She will never hear a thing from me dahil di ko naman talaga ugali yon. Ayokong pumatol sa totoo lang, wala ni katiting na urge sakin para imessage siya gaya ng pag-message nya sakin kasi I always want to be the better person. Naiintindihan ko yung side nya dahil nasaktan siya pero tuwing nagkakaganyan siya feeling ko ang laki ng kasalanan ko sakanya. Sinabi mo naman ng wala talaga pero sometimes,honestly..I can't take that off my mind. Its a good thing na nangyari to kasi parang hiningi ko to as a sign. Sabi ko pag sa loob ng isang buwan at hindi nagmessage yung babae, its a good sign to continue. Pero sabi ko kapag once na nag-message to, its a sign to take it slow o kaya wag na lang muna kasi may nasasaktan tayo. To tell you the truth, this is what I am afraid of, this is what's holding me back and I can't stand to see a person miserable tapos tayo ang rason bakit siya malungkot. I want to be happy of course. I want to be happy with you, you know that. Nasatin ang desisyon pero kung ako ang tatanungin mo ngayon, I dont wat to give you up but please lets take it slow. Pero if the wait is no longer bearable I will understand if hindi na lang. This is just my thoughts pero thank you for telling me na nagmessage sya. Wala lang yun for you pero ako nalulungkot ako for her. Siguro nakita o kung gaano na na ako ka-late natulog kagabi pero eto lang tumakbo sa utak ko. Lutang nanaman ako bukas pero bahala na.