#alchemiczne koncepcje

[yellowmanula]

Alchemicy wyobrażali sobie wielokrotnie słońce jako coś czarnego, dzięki czemu zyskiwało ono w ich oczach na złożoności, stawało się połączeniem przeciwstawnych zasad życia, co w psychologicznej interpretacji Junga przekształca się w fuzję świadomości (Sol = Słońce = dzienna zasada bytu) oraz nieświadomości (Sol Niger = „anty-słońce” = nocna zasada bytu).

W tym ujęciu czarne słońce nie jest utożsamiane z całkowitą negatywnością — jest raczej traktowane jako konieczny element, w którym człowiek musi się zanurzyć, by się odrodzić i powstać do nowego życia. Za cień słońca uznawano także lunę, czyli księżyc — będący w tradycji alchemicznej emanacją siły komplementarnej wobec mocy słońca"

Piotr Śniedziewski, "Obraz czarnego słońca w wybranych utworach francuskich i polskich romantyków (rekonesans)", 2015