#akkoorden

[majestic-salad]

Spreek-Je-Eigen-taal-Dag hoi nu is het zing in je eigen taal dag waarbij ik er achter kwam dat er toch echt weinig nederlandse liedjes zijn die ik mooi vind maar deze is wel lief en ik ken de akkoorden ongeveer :)

Ook meteen een begin aan songfestivalposten oeps

[rcvandenboogaard]

Het Kremlin heeft geen behoefte aan pottekijkers

Onder de vele dieptepunten waarvoor het Kremlin sinds de inval in Oekraïne gezorgd heeft, is de arrestatie van een buitenlandse correspondent misschien niet de ergste, maar wel tekenend voor het niveau van beschaving waarvoor Poetins regime tekent. De Amerikaan Evan Gershkovich, 31-jarige correspondent van de Wall Street Journal, zit sinds eind maart vast in de beruchte Lefortovo-gevangenis, op…

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Hoe overleven de Abraham-akkoorden na 7 oktober? https://www.indegazette.be/hoe-overleven-de-abraham-akkoorden-na-7-oktober/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[joeytaxgitaar]

Van een jonge leerling tijdens gitaarles in Arnhem een opname gemaakt. Hij speelt uit Guitartain deel 1 van Marcel van Dorst 'El Toro'. Een vlot gitaarstuk met akkoorden en solo's in Spaanse sferen. Met akkoordbegeleiding van mij en op de achtergrond ook een backtrack. Prima techniek en muzikaal gespeeld, Olé!

[dagenvanonrust]

Ze zeggen dat er een storm op komst is

Bij het ontwaken deze ochtend overkwam me een gevoel dat ik niet kon plaatsen. Een soort onbehaaglijk, droevig gevoel, alsof er iets ergs staat te gebeuren, iets waar ik geen vat op heb en alleen maar lijdzaam zou kunnen toekijken hoe de tragedie zich ontvouwt. Ze zeggen dat er een storm op komst is, misschien heeft het daar wel mee te maken. 

Op dit moment glijden donkere wolken over de huizen en de eerste druppels kletteren al tegen het raam. Ik heb je nodig, lieve maan, maar je bent nergens te bespeuren. Toch weet ik dat je er bent, ergens aan de hemel, hoog of laag, nieuw, vol, wassend of afnemend, je bent er, altijd, ook als ik je niet kan zien. Een beetje zoals de liefde van een ouder die je maar om de zoveel tijd ziet, of die van een voormalige geliefde die je tien jaar na de relatiebreuk nog steeds ieder jaar een kaartje stuurt om je een gelukkige verjaardag te wensen. 

De afgelopen dagen waren ronduit leeg. Ik heb niemand gezien, niemand gesproken, behalve enkele kassiersters en de getatoeëerde apothekeres van de apotheek op de hoek van de straat die zei dat het belangrijk is om mijn medicatie niet op een lege maag in te nemen. Ik maakte een of ander flauw grapje waar ze niet om moest lachen. 

De regen valt nu met bakken uit de hemel, in de verre verte hoor ik de eerste donderslag… 

De afgelopen dagen waren ronduit leeg en ik had te veel tijd om na te denken. Ik dacht na over mensen die wensen dat ze konden vliegen maar geen idee hebben waar ze dan heen zouden gaan. Dagenlang, nachtenlang heb ik daarover zitten nadenken, tot het me ineens te binnen schoot. Het was een hete nacht in de vroege zomer en het duurde eeuwen voor ik eindelijk in slaap was gevallen. Ik droomde dat ik achterna werd gezeten door een roedel wolven. Ze kwamen dichter en dichter en elke keer ik me omdraaide, zag ik hun glimmende tanden, ik hoorde hun gegrom. En net voordat een van de wolven me te pakken kreeg, werd ik wakker, badend in nachtzweet, mijn hart op hol. Maar toen wist ik het, eindelijk wist ik het. 

Ik begrijp nu dat het niet zozeer is dat mensen ergens heen willen vliegen, maar eerder dat ze ergens van willen vluchten, en er is zoveel waar we van zouden kunnen vluchten. Wolven, noodweer, armoede, oorlog, huiselijk geweld, slechte schoolresultaten, werkgevers die je op zaterdag bellen om langs te komen om nog even dit of dat dossier in orde te brengen, lange rijen aan de kassa, veel te luide muziek in cafés, drugsverslavingen en alle andere soorten verslavingen, liefdesverdriet en alle andere soorten verdriet. Maar misschien nog het meest van onszelf. 

…Ik kijk uit het raam. De straten staan blank en er lijkt geen einde te komen aan de regen. De donder wordt luider en af en toe verlicht een bliksemschicht de kamer… 

Weet je nog, lieve maan, toen ik vertelde dat het mijn droom was om even sierlijk en poëtisch te kunnen schrijven als John Williams? Of dat ik zo goed kon componeren als die andere John Williams terwijl ik nog steeds alle akkoorden door elkaar haal? Ik vraag me af of zij zichzelf wel wilden zijn, of zij ook ergens van wilden vluchten. Geld en roem zijn veel, maar lang niet alles. Misschien wilden zij ook graag iemand anders zijn, Shakespeare of Mozart of wie ze ook bewonderden. Of misschien wensten zij wel dat ze nooit waren beginnen schrijven of componeren en wilden ze liever iemand middelmatig zijn, iemand die vrij is van de verwachtingen van anderen, vrij van verantwoordelijkheden, vrij van het leven. 

En nadat ik ontwaakte en die angstaanjagende droom van me had afgeschud, maakte ik ook de bedenking… ik denk dat ik nu wel begrijp waarom mensen bang zijn om te sterven en niet om te leven. Misschien is het wel zo dat mensen die bang zijn om te sterven bang zijn om hun kinderen niet te zullen zien opgroeien, bang dat hun ouders niet trots genoeg op hen waren omdat ze hun schooldiploma niet behaalden, bang omdat ze er spijt van hebben dat ze nooit tegen dat ene meisje zeiden hoe ze zich voelden en omdat ze uit onzekerheid en zenuwachtigheid hun hoofd wegdraaiden toen dat meisje hen probeerde te zoenen. 

…Ik stel me voor hoe het water van onder de deur de woonkamer binnenstroomt. Ik voel mijn voeten nat worden… 

Misschien zijn mensen wel gewoon bang om te sterven omdat ze niet alles uit het leven haalden wat eruit te halen viel. Omdat er veel meer inzat dan ze zich voor mogelijk hielden.

…De donder wordt oorverdovend, de bliksemschichten oogverblindend, en het water reikt inmiddels tot aan mijn knieën… 

En ik denk dat het zo lang duurde vooraleer ik tot dit besef kwam omdat mijn eigen leven bestaat uit niets anders dan getatoeëerde apothekeressen zonder humor, goedkope wijn, nachtelijke wandelingen, kruiswoordraadsels, bedenkelijke horrorfilms uit de jaren ‘80, verloren vriendschappen, geliefden die ik gekwetst heb en spijt en spijt en spijt van dingen die ik gedaan heb of net niet gedaan heb.

…Het water komt tot aan mijn middel, het stijgt nu razendsnel…

En ik ben bang om te sterven omdat ik niemand trots heb kunnen maken, omdat ik geen kinderen zal zien opgroeien, omdat ik mijn hoofd wegdraaide toen ze mij wilde zoenen, want ik was elf en had nog nooit iemand gezoend, en ze zal nooit weten wat ik voor haar voelde omdat ik me erna te hard schaamde en haar niet meer aan durfde te kijken.

…Het regenwater staat inmiddels zo hoog dat ik het kan proeven… 

Ik denk aan alles wat ik in het leven verkeerd gedaan heb, aan de vrienden die geen vrienden meer zijn en aan de harten die ik heb gebroken. Ik denk aan wat ik had kunnen hebben, aan alles wat ik aan me voorbij heb laten gaan, aan de dromen die slechts dromen bleven. Niemand zou ooit trots op mij zijn, ik zou nooit een boek of een symfonie schrijven, en ik zou mijn jeugdliefde nooit vertellen wat ik voor haar voelde. 

…Het lukt me nauwelijks nog mijn hoofd boven het water te houden en ik dreig te verdrinken in mijn eigen spijt. Het onweer bevindt zich vlak boven mijn hoofd. Ik hap nog een laatste keer naar adem en probeer, in die laatste seconden die nog resteren, te berusten in het leven dat in een oogwenk aan mij voorbij is gegaan. En plots…

…Begint het water te zakken. In een onwezenlijk snel tempo begint het te zakken, alsof iemand de stop van een vol bad heeft uitgetrokken; als een film die achterstevoren wordt afgespeeld verdwijnt het weer richting de deur en er blijft geen druppel meer over. 

Ik kijk uit het raam. De regen is gestopt en de wolken maken plaats voor een heldere hemel, vervuld van sterren. En ik zie de maan, hoog aan de hemel, die me vredig toelacht. En ik ben blij. Het geluksgevoel wentelt zich als een warm deken om me heen. Want ik leef, en er is nog tijd. Nog tijd genoeg om plooien glad te strijken, om haar te vertellen wat ik voor haar voelde, om iemand trots te maken, op welke manier dan ook, want misschien hoef ik helemaal geen boek te schrijven, of een symfonie, of wat dan ook, misschien is het genoeg om gewoon mezelf te zijn en te appreciëren wat ik heb, ook al is het niet veel. Maar vooral om vrede te nemen met het leven en al haar onvolmaaktheden. 

Ze zeiden dat er een storm op komst was. 

Ze zeiden niet dat de storm ook zou gaan liggen.

[keynewssuriname]

Poetin dreigt met wapens voor Noord-Korea als westerse steun aan Kiev niet stopt

De Russische president Vladimir Poetin heeft gedreigd Noord-Korea van wapens te voorzien als het Westen militaire steun aan Oekraïne blijft geven. Deze uitspraak deed hij na een bezoek aan Vietnam dat volgde op zijn reis naar Pyongyang. Na kritiek op de akkoorden en bezoeken besloot Poetin aan het einde van zijn staatsbezoek aan Vietnam nog meer olie op het vuur te gooien. Hij verklaarde bereid te zijn Noord-Korea te bewapenen als het Westen doorgaat met het leveren van wapens aan Oekraïne. "Degenen die deze wapens leveren, denken dat ze niet met ons in oorlog zijn. Ik heb ook in Pyongyang gezegd dat we ons het recht voorbehouden om wapens te leveren aan andere regio’s in de wereld als ze dat blijven doen", zei Poetin in Hanoi. Begin juni had hij al gedreigd om wapens te leveren aan derde landen als reactie op de wapenleveringen van het Westen aan Oekraïne. Poetin waarschuwde Zuid-Korea tegelijkertijd voor wapenleveringen aan Oekraïne, nu dat land heeft aangekondigd het verbod op dergelijke leveringen te heroverwegen. “De levering van dodelijke wapens naar de oorlogszone in Oekraïne zou een zeer ernstige fout zijn”, aldus Poetin. “Ik hoop dat dat niet gebeurt. En als het toch gebeurt, zullen we een gepaste beslissing nemen waar de Zuid-Koreaanse leiders waarschijnlijk niet blij mee zullen zijn.” De uitspraken van Poetin werden in de Verenigde Staten “ongelooflijk verontrustend” genoemd. “Het zou het Koreaanse schiereiland destabiliseren”, zei Matthew Miller, woordvoerder van het ministerie van buitenlandse Zaken. “En afhankelijk van het soort wapens dat ze leveren, zou het een schending kunnen zijn van resoluties van de VN-Veiligheidsraad die Rusland zelf heeft gesteund.” Read the full article

[rotterdamvanalles]

Three Jacksons in 1957. Van links naar rechts: Piet van Gorp, Harry van der Velde, Piet Koopmans

The Three Jacksons was een bekend Nederlands accordeontrio. Vanaf de oprichting in 1940 bestond de groep uit de beroepsmuzikanten Harry van der Velde (tevens de zakelijk leider) (1908-1977), Piet van Gorp (1915-2008) en Piet Koopmans (1917-1971). Na het overlijden van laatstgenoemde maakte Jaap Valkhoff (1910-1992) tot de opheffing in 1977 deel uit van het trio. De naam The Three Jacksons was gekozen vanwege hun bewondering voor bokser Joe Jackson. De naam Jackson sprak in die tijd namelijk tot de verbeelding van een groot publiek.

De Rotterdamse accordeongroep trad altijd op in fantasie-marine-uniformen. Hun speciaal in Italië gemaakte Galanti-accordeons hadden in de balg de kleuren rood, wit en blauw van de Nederlandse vlag (rond 1969 werden het Accordiola-accordeons). Zij speelden meestal medleys van de bekendste nummers van het moment. Ieder had zijn vaste positie in het trio. Zo speelde Piet Koopmans de improvisaties, Piet van Gorp hield zich aan de strikte melodie en Harry van der Velde zette daar in nauw samenspel met zijn collega’s harmonisch-ritmische akkoorden tegenaan. Ze speelden verschillende soorten muziek: draaiorgel-imitaties en internationale en Hollandse hits verwerkt in de bekende Three Jacksons medleys. Op het repertoire stonden ook operette- en opera-melodieën.

Na de Tweede Wereldoorlog kregen The Three Jacksons al snel aanbiedingen om in het buitenland op te treden. In 1947 vertrokken zij naar Nederlands-Indië voor optredens voor de Nederlandse militairen. In de jaren 1950 speelden zij in België, Frankrijk, Italië, Noorwegen en Duitsland. In de jaren 1960-1970 traden zij op voor Hollandse clubs in Canada, Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland.

Het trio speelde in vele programma's van de radio-omroepen zoals De bonte dinsdagavondtrein en Herman Emmink op zondag. Ook bij de Nederlandse televisie en de Duitse zenders traden zij regelmatig op.

The Three Jacksons traden op met onder anderen Willy en Willeke Alberti, Tonny Eyk, Jan Blaaser, Fred Kaps, The Kilima Hawaiians, Caterina Valente, Anneke Grönloh, Tom Manders, Annie de Reuver, Mieke Telkamp, de Zangeres Zonder Naam, Trio Los Paraguayos en Rudi Carrell. In 1962 stonden ze drie maanden in het Circus Theater in Scheveningen in de Rudi Carrell Show met onder meer Rob de Nijs & The Lords, het acrobatenduo The Crocksons (later Bassie en Adriaan) en De Mounties. Voor liefdadigheidsinstellingen traden zij vaak belangeloos op.

Foto en Informatie komen van wikipedia

[thegazete24]

Waarom in Israël niet van eerdere ervaringen wordt geleerd

Waarom leert Israël maar niet van de eigen strategische blunders? Die dateren al van de Oslo-akkoorden en de Tweede Intifada die daarop volgde, nu …Waarom in Israël niet van eerdere ervaringen wordt geleerd

[ruwolf]

https://www.martinvrijland.nl/nieuws-analyses/zitten-de-palestijnen-uit-gaza-al-lang-hoog-en-droog-in-dubai-als-onderdeel-van-de-deal-in-de-abraham-akkoorden/

[astroblogs]

[lerenspelengitaar]

Hoe online gitaar leren spelen

Als je net begint met gitaar spelen, kan het moeilijk zijn om te weten waar je moet beginnen. Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen begint als beginner en dat het leerproces doorgaat. Met de juiste instelling en hulp kun je snel vooruitgang boeken en een geweldige gitarist worden. Een van de meest effectieve en gemakkelijkste manieren om gitaar te leren spelen is het volgen van een online gitaarcursus voor beginners. Hieronder staan enkele stappen die je kunt nemen om online gitaar te leren spelen zonder enige voorafgaande ervaring.

Maak een plan: Voordat je begint met online gitaarlessen is het belangrijk om een plan te hebben. Bepaal hoeveel tijd je per dag of week kunt besteden aan gitaaroefeningen. Maak een schema en houd je eraan om regelmatig te oefenen. Investeer in een goede gitaar: Voordat je begint met gitaar spelen, is het belangrijk om er een te kopen die bij je past. Met zoveel soorten gitaren beschikbaar, is het belangrijk om te weten welk formaat en type gitaar het beste voor je zal werken. Kies de juiste lessen: Er zijn veel online gitaarcursussen voor beginners. Kies een cursus die bij jou en je leerstijl past. Kijk naar de inhoud en vergelijk verschillende cursussen voordat je een keuze maakt.

Leer de basis: De basis van de gitaar is essentieel voor elke gitarist. Leer hoe je de gitaar vasthoudt, hoe je de akkoorden speelt en hoe je de gitaar stemt. Deze technieken vormen de basis voor meer divers onderzoek. Oefen met videolessen: Veel online gitaarcursussen voor beginners bieden videolessen aan. Hiermee kun je zien hoe je vaardigheden en oefeningen werken, en dat is erg handig als je nog steeds niet zeker weet of je het goed doet. Bovendien zijn videolessen vaak visueel aantrekkelijk en maken ze de les gemakkelijker dan eenvoudige uitleg.

Oefen met noten: Noten zijn een belangrijk onderdeel van het gitaar spelen. Oefen het lezen van muziek en het spelen van de liedjes die je leert. Dit zal je helpen de noten op de gitaar te herkennen en de technieken die je hebt geleerd toe te passen. Oefen regelmatig: Oefening isde sleutel tot succes bij het leren gitaar spelen. Hoe meer je oefent, hoe sneller je vooruitgang zult boeken. Oefen de technieken en oefeningen die je leert elke dag een paar minuten. Je kunt ook verschillende liedjes en melodieën oefenen om aan je techniek en timing te werken. Het is belangrijk om te onthouden dat gitaar leren een continu proces is. Wees dus geduldig en blijf oefenen.

Bekijk je inspiratiebronnen: Bekijk video’s van professionele gitaristen om te zien hoe zij hun technieken gebruiken. Dit zal je helpen nieuwe ideeën op te doen en je technieken te ontwikkelen. Luisteren naar verschillende muziekstijlen kan je helpen om te leren hoe verschillende technieken worden gebruikt en hoe ze van toepassing zijn op je eigen muziek.

Contact opnemen met docent: Bij veel online cursussen kun je contact opnemen met een docent of helpdesk, zodat je persoonlijk advies kunt krijgen en al je vragen kunt stellen. Dit kan u helpen sneller vooruitgang te boeken en te blijven genieten van het leerproces. Dit is vooral handig als je vastloopt of onzeker bent over een bepaalde techniek of concept. Met de hulp van docenten kunt u specifieke problemen oplossen en uw vaardigheden verbeteren.

Zoek hulp bij je gitaarleraar of een online gitaargroep: Een online gitaarleraar of gitaargroep kan je helpen de juiste techniek te leren en je vragen te beantwoorden. Leraren kunnen ook specifieke oefeningen geven die zijn afgestemd op jouw leerproces en je helpen sneller vooruitgang te boeken.

Behoud je passie: Gitaar leren spelen moet leuk zijn, dus zorg ervoor dat je plezier hebt in het leerproces. Probeer nieuwe dingen uit, experimenteer met muziekstijlen, speel je favoriete nummers. De gitaar is een prachtig instrument en niets geeft meer voldoening dan het spelen van je favoriete liedje of deuntje. Als je enthousiast en gefocust blijft, met de juiste instelling en de hulp van online cursussen, zul je snel verbeteren en een geweldige gitarist worden.

Een geleerde vaardigheid toepassen op een liedje of zang: Een van de beste manieren om een vaardigheid te verbeteren en te onthouden is deze toe te passen op actuele muziek. Zoek een liedje dat je wilt spelen en oefen stap voor stap. Zo kunnen we onze technieken verfijnen en in de juiste context gebruiken. Oefen met een metronoom en een blokfluit: Een metronoom helpt je je timing te verbeteren door een consistent tempo in te stellen. Door je spel op te nemen kun je je vooruitgang bijhouden en zien waar je je kunt verbeteren. Wees niet bang om fouten te maken. Het is normaal om fouten te maken als je begint met gitaar spelen. Fouten maken hoort bij het leerproces en is nodig om te groeien als gitarist. Wees niet bang om fouten te maken, blijf gefocust en gebruik de feedback die je krijgt om te blijven groeien en verbeteren.

Oefenen in verschillende stijlen: Speel verschillende muziekstijlen, van pop tot blues tot rock. Dit zal je technieken en vaardigheden helpen diversifiëren en je uitdagen om nieuwe dingen te proberen. Het zal ook je muzikale horizon verbreden en je helpen je eigen unieke stijl te ontwikkelen. Oefen met andere gitaristen. Oefenen met andere gitaristen kan een geweldige manier zijn om te leren en te groeien als gitarist. Ze kunnen ideeën uitwisselen, feedback geven en van elkaar leren. Sluit je aan bij een muziekgroep of zoek een groep gitaristen online om met elkaar in contact te komen en samen te oefenen.

In principe zijn er veel stappen die je kunt nemen om gitaar te leren spelen zonder enige ervaring. Door een plan te maken, een geschikte online gitaarcursus te kiezen, de basis te leren en regelmatig te oefenen.

Onthoud dat gitaar leren spelen een proces is en tijd kost. Door regelmatig te oefenen, hulp te zoeken en door te zetten, kun je de basis van het gitaar spelen leren en je vaardigheden geleidelijk verbeteren.

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Verdieping in de Abraham-akkoorden: Een blik op de toekomst https://www.westnieuws.be/verdieping-in-de-abraham-akkoorden-een-blik-op-de-toekomst/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[joeytaxgitaar]

In Arnhem tijdens gitaarles van halfgevorderde leerling een filmpje opgenomen. Hij speelt uit GuitarTrain deel 2 van Marcel van Dorst het stuk 'Malaguena'. Een flamenco-achtige gitaarstuk in de stijl van een dans uit de stad Malaga in Spanje. Met solo's, akkoorden en arpeggio's. Het is een vlotte dans en hier prima gespeeld!

[jurjenkvanderhoek]

LANGS DE DRADEN VAN PAUL VERHEUL KLINKEN KLANKEN ONHOORBAAR

Een lied zingt zich in de koorden van Paul Verheul. Leg ik mijn oor te luisteren hoor ik de akkoorden tussen de oren. Het is een gedacht geluid dat zich aan me opdringt, bij me opkomt. Ik zal de draden willen plukken, tokkelen. Met de vingers aanraken om de sound te voelen, de vibratie. Als met de hand langs spijlen van een hek. De snaren van een harp. Een akkoord aanslaan. Maar tonen klinken niet in Afslag BLV. Althans niet hoorbaar in de ruimte. Het is er stil. In gedachten zet ik het geluid aan. Bij het zien van de geïnstalleerde werken van Paul Verheul hoor ik het spel, de samenklank. Zien zoals je nog nooit gehoord heb. Het is een slagzin met een andere betekenis. Maar borrelt hier zo bij me op. Als vanzelf. Dit werk maakt dat waar.

Paul Verheul maakt de ruimte hoorbaar in zijn gespannen draden. Hij verbindt het ongrijpbare karakter van licht, lucht en ruimte tot een grijpbare installatie. De sfeer daar kruipt langs die draden. De luchtstroom speelt ermee. Gaand langs de installaties laat de tocht het kunstwerk bewegen. 'Song' is één van de installaties met touw in Afslag. De koorden hangen los gespannen van de ene wand naar de andere muur. Het beweegt zich geladen vrij in het onhoorbare lied van de ruimte. Het is transparant, de sfeer kan er overlangs en tussendoor mee spelen. De luchtdruk die de bezoeker in beweging zet brengt leven in het schijnbaar dode materiaal. De titel van het werk verbindt met muziek, maar de installatie kan ook een vertaling van de vloedlijnen op het strand zijn. Het water dat af en aan wassend een song noteert in het zand. Zonder woorden, zonder notenschrift.

Op dit moment vult Paul Verheul de ruimte van Afslag BLV met zijn kunstzinnige onderzoek. Hij tracht te ontdekken wat draad als materiaal doet. Met hem, met de ruimte, met de kijker. Daarvoor heeft hij het canvas als het ware uit elkaar getrokken. Draad voor draad gerafeld. Niet om er in eerste instantie op te schilderen. Maar om het te gebruiken als drager van de sfeer. Wat brengt het hem als kunstenaar. Wat geeft het de bezoeker. Welke gedachte roept het op. Kan ik iets met het gebaar dat hij in het materiaal tot uitdrukking brengt.

Verheul is een beeldend kunstenaar met fascinatie in het onderzoek naar de betekenis van gebaren en materialen in zijn werk. Daarbij blijft hij niet aan de oppervlakte van de zichtbare werkelijkheid. Hij graaft zich dieper in de materie in. Komt met abstract schijnende beelden uit de aardlagen naar boven. In zijn installaties is de zwaartekracht van wezenlijk belang. Die natuurlijke kracht trekt het kwetsbare materiaal naar zich toe. Waardoor dit vermogen er een duiding aan geeft, waarvan Verheul dankbaar gebruik maakt. Want deze gravitatie plooit de uitdrukking ongemakkelijk. Terwijl Verheul deze ombuigt naar eigen inzicht. Hij gebruikt de energie om de installatie speels en soepel te laten zijn.

Door onbezonnen horizontaal draden te trekken door verticaal gehangen koorden tekent Verheul het verhaal in de ruimte. Deze zijn als het ware de noten op de zang. De averechts getrokken lijnen vormen een speels transparant gordijn. Hier is de boodschap helder uitgebeeld, terwijl het vertelde verhaal weleens steken laat vallen. In de 2D werken, die goed beschouwt toch wel ruimtelijk zijn, zet Verheul een expressieve belijning op het los getrokken doek. Het gedubbelde garen geeft doorzicht. Het te kleuren maakt het tot een fysiek gelaagde uitdrukking. Er zit een tastbare diepte in de compositie. Het maakt het werk levendig en transparant. De klanken druipen er van de doeken.

Wanneer Verheul dan tekeningen maakt, schetsen die meer zijn dan een concept voor een installatie. Dan gaat hij met schwung los. Dan is het projectmatige verdwenen. Hij is hierin de tekenaar die op begrijpbare manier het verband tussen weven, schrijven en het maken van markeringen bestudeert. Hij voert handelingen uit die sporen en onderbrekingen met zich meebrengen, lees ik op het informatieblad bij de expositie. Er ontstaan ritmes van beweging. Verheul tekent lijnen naar zich toe en stoot al krassend andere af. Scheurt delen weg om nieuwe elementen te laten opkomen. Het verleden breekt door het heden heen. Aanwezigheid van vlakken vult de afwezigheid van patronen op.

De muur – lees het papier - is telkens opnieuw bekrast, waar de schoonmaker de pleisterlaag voortdurend opheldert. De kunstenaar gumt uit en schuurt weg. Om de onderlaag te reinigen. Er blijven sporen achter van eerder gebruik. Deze maken deel uit van een nieuwe vormgeving. Het werk is in gesprek met zichzelf. En vertelt een verhaal in dynamische expressie. In zijn installaties en gelaagde werk durft hij de heersende regels van de kunst los te laten. Houdt hij zich niet aan de formaliteiten en gaat een eigen weg. Hoewel de mores van de kunst allang niet meer leidend is voor veel kunstenaars. De academische grondslag staat zijn onderzoekende karakter niet in de weg. Hij laat dat fundament waarop zijn kunnen vorm kreeg onder zich. De grond waarop zijn kunst groeit is vruchtbaar gebleken. Die basis geeft hem de brutaliteit om met zijn werk een verfrissende en vernieuwende kijk op de schilderkunst te geven.

Expositie ‘Steady Pace’, werken van Paul Verheul bij Afslag BLV, dependance van Museum Belvédère in het centrum van Heerenveen, Minckelersstraat 11. Te zien tot en met 20 augustus 2023.

[dagenvanonrust]

Einzelgängers deel 2: Een ander soort liefde: Hoofdstuk 5

Ik sla willekeurig een paar keer een snaar aan. De G-snaar moet wat bijgesteld worden, zoals altijd. Dan zet ik mijn vingers op de tweede fret van de A en D-snaar en speel het E-mineur-akkoord. Ik kijk Luna aan. Ze zit in kleermakerszit op de vloer, haar kin steunend op haar handen en kijkt me bewonderend en verwachtingsvol aan, en weer voel ik die liefde waarvan ik nooit had gedacht die nog eens te mogen ervaren. Ik speel opnieuw de E-mineur en begin het eerste nummer te spelen dat me te binnen schiet, dus vervolgens speel ik het D-akkoord, dan een C en nogmaals een D, en voor ik het goed en wel besef ga ik helemaal op in mijn gitaarspel en neurie zachtjes de zanglijn van het nummer dat ik schreef in een periode dat niets meer ging, niets meer lukte, en ik voor het eerst voelde hoe het is om helemaal alleen te zijn. 

Tot mijn verbazing begin ik nu echt te zingen, niet bijzonder luid, maar wel met de overtuiging van de persoon die ik vroeger was, voordat alles mis ging en ik nog onbevreesd op podia durfde te staan, en ik zing de eerste strofe: 

When I was lost and broken beyond repair 

You were the only one that seemed to care

The castles we built went up in air

And now I know there’s no one there

Now that you’re gone I can’t forget

The way you looked, your face all red

Eyes filled with tears spoke of regret

I still hear all the things you said

Ik speel een geïmproviseerd instrumentaal stukje met octaaf-akkoorden, maar wanneer ik aan het refrein wil beginnen, merk ik dat mijn stem meer en meer begint te beven en krijg ik het gevoel dat mijn keel opzwelt, maar ik ga dapper door, en ik zing: 

I loved you more when we were strangers

And I couldn’t see behind the mask

…

En dan, midden in het refrein, voel ik de tranen opkomen. Mijn handen beginnen te trillen en de gezichten van iedereen die ik mis, iedereen die ik gaandeweg mijn leven heb verloren, flitsen voor mijn ogen en ik vraag me af waarom ik dat zomaar heb laten gebeuren. 

En net zoals Corey Taylor brak voor een zaal vol mensen toen hij zijn nummer Snuff speelde, breek ik in mijn slaapkamer voor de ogen van het enige meisje in de wereld dat ik wil imponeren, wier liefde ik zo graag voor mij wil winnen. Alleen is mij geen publiek gegund dat het van me overneemt terwijl ik mezelf probeer te vermannen tot ik weer in staat ben het nummer verder te zetten. 

De gitaar ligt inmiddels op de grond - ze viel met een luide knal. Ik dacht dat ik een snaar hoorde springen maar zeker ben ik niet. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen terwijl de tranen blijven komen en ik probeer mijn huilbui zo geluidloos mogelijk te houden, alsof dat enigszins zou helpen om er toch niet helemaal als een volslagen idioot uit te zien. 

Luna is inmiddels naast me komen zitten met haar armen om me heen - haar haar kriebelt in mijn neus. Dan word ik zachtjes op het bed geduwd. ‘Ben… wie heeft je toch zoveel pijn gedaan?’ 

Iedereen, wil ik zeggen, maar ik kan geen woord uitbrengen. Ik snik en schok en voel hoe Luna dicht tegen me aan komt liggen, en als stilte zou kunnen spreken, was er geen houden meer aan, geen dam die deze stroom aan woorden enigszins zou kunnen tegenhouden.

Luna slaat haar arm om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik voel haar warmte, haar adem in mijn nek, haar oprechte medeleven, haar liefde, misschien. Na me een tijdje op haar ademhaling gefocust te hebben, merk ik dat ik kalmer begin te worden. Plots ben ik vermoeider dan ooit en het lukt me niet langer mijn ogen open te houden. Ik voel hoe ik in slaap begin te vallen en ga naar waar ik nu het liefst wil zijn. Gewoon even nergens.

[svennie]

Titel

op deze blauwe aarde

leeft een vrouw met engelen stem

zij is voor mij de ware

zij is de enige die ik ken

I've never met her in person

been talking to her for god knows how long

what we have in common

is that we communicate through song

soms ben ik onbeholpen in mijn liefdestaal

gebruik ik niet-passende woorden

toch zingt ze mijn teksten, allemaal

en verzint ze daarbij passende akkoorden

sometimes when i'm angry or upset

i spit fire and she receives an earful

at the end of the day, when I crawl back to bed

i discover she created something wonderful

ik deel met haar, zij deelt met u

wij zijn nooit samen arm in arm gezien

zij een ster, ik een parvenu

ik platvloers, maar zij is verre van een boerentrien

one day soon when i'm cashed up again

i will venture to fly where she lives

i will make myself known to her and then

proceed to shower her with gifts

zorgvuldig schaaf ik mijn woorden bij

voor haar de mooiste zinnen

ik zet mijn beste versjes op een rij

misschien laat ze me dan binnen

i once asked another to make my song for her known

it carried all my love, respect and a healthy fear

truer words were never spoken, that of a man grown

mature; and it is called: in your atmosphere

u weet het niet maar toen ik ziek was

herinnerde zij mij aan mijn eigen krachten

de teksten die ze las

kwamen rechtstreeks uit mijn gedachten

the last thing she's said to pull me through:

"Whenever you want to begin, begin

I am the woman who wants you to win

and I've been waiting, waiting for you"

de meesten die mij kennen, zien maar één kant

ik heb in meer dan één wereld geleefd

door mijn handen glijden twee soorten zand

het Engels en het Nederlands, allebei uitgeleefd