#abdelkader benali

[happinez-spiritueel]

Hoe langer je stil met elkaar kunt zijn, hoe dichterbij de ander is.

[cowbrains]

Subhana (2008) - Ahmed Ben Ali

Ahmed Ben Ali was born in 1971 in Benghazi. He went to boarding to school in Canada for 8 years, and returned to Libya. For a couple of years he also worked in the UK. Music was never his main job but his “main hobby” as Ahmed says. While going to school and also living in the UK he was always playing music and playing in bands. But it would take him years until he started recording his own music after many of his friends encouraged him to do so. This culminated in recording his first album, which he released in 2003. Since then he recorded maybe 40 tracks and released two more albums. He also started playing gigs in Libya with his own band.

In 2008 a friend of his decided to set up a youtube account for him by starting with two uploaded tracks. He then passed the account to Ahmed, who proceeded with uploading two further songs before he unfortunately happened to forget the password to the account. The account remained untouched since 11 years. At some points two of the tracks from this account started gaining traction. “Sibhana”, the infectious Libyan reggae, which you can also hear on this release and “Damek Majeb”, the second track on this 12 inch. Funnily “Damek Majeb” was uploaded by his friend including the caption “New libyan traditional music remixed by Ahmad Benali. Hope you enjoy!”, so I assumed the song was a folkloric title modernized by Ahmed Ben Ali, just like a lot of other people who heard the track. When I asked him about the original track he started laughing: „You know this is all a misunderstanding. For whatever reason my friend wrote this little sentence but actually it’s an original composition that I did. It’s not a cover or a remix or anything like that. When I saw what my friend wrote I thought it was funny so I didn’t change it.” The other track “Sibhana” is a song whose lyrics are loosely based on the poem „سبحان اللي هنتك وهونتيني“ by the Libyan poet AbdelKader Bouhedma.

Ahmed Ben Ali works as a technical engineer and records music in his own home studio. There he operates as his own sound technician and his own producer recording the music plus writing the lyrics. A one man musical army. Contextualizing his own style Ben Ali pointed out that “The Libyan folkloric rhythm is very similar to the reggae rhythm. So if Libyan people listen to reggae it’s easy for them to relate because it sounds familiar. This is the main reason why reggae became so popular here. [...]We played the reggae Libyan style, it’s not the same as in Jamaica. We added our oriental notes to it and if you mix both it becomes something great.” With a bit of laughter he added: “And to me it’s still original reggae, it’s Libyan style, not some bullshit.”

x

[twafordizzy]

Benali: 'Eet mij op'

bron beeld: volkskrant.nl Het is een hartverscheurend en pijnlijk verhaal over een hoofdpersoon die de dood van zijn vader beschrijft. Een vader die zich bezondigt aan één van de zeven: gulzigheid. Abdelkader Benali (1975) is de schrijver van dit korte fragment. Hij wilde kinderen en kreeg ze. Acht in totaal. Maar die waren er niet voor niks. Niet uit darwiniaanse overlevingsdrang maar omdat hij…

[hasjo]

no atay, only kisan

shot at Cobra Museum in 2022, exhibition: The Other Story by guest curator Abdelkader Benali

[jurjenkvanderhoek]

DE NEDERLANDER IS NEDERLANDS, NOU EN

Is de Nederlander onverschillig? Lapt de man of vrouw het aan de laars wat men van hem of haar denkt? Je zou het denken bij de titel van het boek van Patrick van Gompel, waarin hij onderzoekt waarom de Nederlanders zo Nederlands zijn. Nou en. Door verschillende deskundigen uit binnen- en buitenland te bevragen probeert de auteur het antwoord luid en duidelijk voor eens en voor altijd vast te stellen. Journalist Van Gompel, met zijn neus tegen de grens in België geboren en getogen, is geboeid door dat land van kikkers, klompen en koeien. In het laatste hoofdstuk net voor het slot van het boek, beschrijft hij zijn onweerstaanbare drang om een beeld te geven van de Nederlanders. “Nederland is een mooi en boeiend land met fijne mensen.” Maar voor het zover is licht de schrijver met hulp van anderen de Nederlander en het Nederland door.

Als een röntgenoloog legt Patrick van Gompel het land onder een vergrootglas. Alle kanten worden uitgelicht, iedere hebbelijkheid en onhebbelijkheid belicht, iedere aardigheid en elke eigenaardigheid doorgenomen. Om een vinger te krijgen achter de delta en de polderbewoner, gezien vanuit het perspectief van de zuiderbuur, de Belg die hij is. Door er ervaringsdeskundigen bij te halen wordt de lezer van zijn boek een compleet beeld voorgeschoteld. Hij is daarbij niet over één nacht ijs gegaan. Figuren die Nederlander zijn bekijken de zaak van binnenuit of hebben geven met helicopterview in vogelvlucht een standpunt. Niet als WC-eend of de slager die zijn eigen vlees keurt. Als tegenwicht beschouwen buitenlanders die binnenlanders werden en andersom de Nederlander op een steenworp afstand.

Is het boek van Patrick van Gompel een handleiding vraag ik mij af. Weet ik na het lezen ervan mijn eigen identiteit, ken ik nu mijzelf. Van Gompel spreekt in eerste instantie niet mij aan als Nederlander. Ik ben tenslotte een Fries. Hij wil de doorsnee maken van dit type mens voor alle andere bewoners van deze aardbol. Daarmee komt zijn uitgave op een hoger plan, wordt van onderzoeksboek met analyse en research een geschiedenisboek door historische feiten helder te stellen en aanschouwelijk te maken. Het leert mij niet alleen al de bijzonderheden van mijzelf te kennen, maar ook de historie waarom ik en met mij alle Nederlanders ons gedragen zoals wij ons in dit land opstellen.

De Nederlander bestaat niet stelde Máxima vast. De Nederlanders struikelen massaal over de uitspraak van de toen kersverse prinses, ze voelen zich in hun diepste waarde aangetast. Maar natuurlijk is dè Nederlander een farce. Iedere streek, provincie en gewest heeft de eigen gewoontes en karakteristiek, daar kun je geen grote gemene deler van maken, hoogstens een doorsnee van geven. En dat gemiddelde, die generale identiteit, probeert Van Gompel aan te tonen. Hij krijgt hulp van een legertje wetenschappers op het gebied van ziel en karakter van het Nederlands-zijn. Van Abdelkader Benali tot Lale Gül en van Arnon Grunberg tot Tommy Wierenga.

Deze mensen, de geïnterviewden, worden eerst kort aan de lezer voorgesteld voordat Van Gompel met hen in gesprek gaat. Dat ik weet op welke manier deze ter zake kundig zijn en aangevoerd kunnen worden als getuige a charge. De Nederlander krijgt in de beklaagdenbank veel karakteristieken aangemeten. Beschrijvingen die hem niet persoonlijk beoordelen, maar als groep kenmerken. Op zijn (en haar) beurt is daar niets tegen in te brengen, het wordt gezegd. De gedraging hoeft geen weerwoord, het is algemeen bekend en staat als zodanig te boek. De geschiedenis heeft het volk getekend. De religieuze tweedeling Luther en Calvijn het land gekwalificeerd. Van die kerkelijke historie is echter weinig heel gebleven, de genootschappen zijn als een kaartenhuis ineen gevallen. In het voorheen christelijke Nederland worden kerken voor andere zaken dan de zondagse diensten ingericht. Maar de geest van de theologen en reformatoren waart nog wel door het land, zit in het DNA van het volk.

Veelal kijkt de Nederlander van zich af wanneer deze op doen en laten wordt aangesproken. Hij en zij is vervult van zichzelf en sluit maar al te graag de ogen voor de historie, schijnt maar niet te willen leren van de geschiedenis. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het slavernijverleden en de Zwarte-Pieten discussie. Patrick van Gompel schrijft hierover zeer verhelderend in zijn boek “Nou en”. Het waren de Nederlanders die mensen vanuit andere landen tewerk stelden. En dit onder valse voorwendselen nog tien jaar volhielden nadat globaal de slavernij was afgeschaft. In de oorlog keek men opzij toen duizenden Joden werden afgevoerd. Men hielp de bezetter zelfs in hun poging een bevolkingsgroep uit te roeien. Ze wisten het niet of wilden het niet weten. Kort door de bocht is Zwarte Piet minder historisch correct als hij wordt opgevoerd. In calvinistische kringen werd niet Piet geweerd maar de katholieke Sinterklaas.  “Als je er over nadenkt zijn het natuurlijk wel symbolen van misstanden uit het verleden”, lees ik ergens in het boek. “Als daar zoveel mensen onder lijden ga ik daarin mee.” Patrick van Gompel wil zich in zijn boek niet mengen in de verhitte discussie. Hij wil geschiedenissen en achtergronden uitdiepen om te ontdekken waarom Nederlanders zich zo gedragen als dat ze doen. En vooral op welke manier de niet-Nederlander daarnaar kijkt.

Het is een leerzaam boek. Niet alleen voor de buitenlander die de Nederlander als bijzonder mens in deze wereld wil leren kennen, maar ook voor die Nederlander zelf om te weten hoe er naar hem en haar wordt gekeken, en belangrijker wat er over hen gezegd wordt. Zijn het aannames of beoordelingen, vooroordelen of vanzelfsprekendheden. Naar aanleiding van geraadpleegde literatuur, gelezen boeken en geopende bronnen kon Van Gompel dit standaardwerk maken. Maar van meer waarde zijn de mensen waarmee hij heeft gesproken, die hem uit de doeken hebben gedaan waarom de Nederlanders zo Nederlands zijn. Het is een interessant naslagwerk om de Nederlander te leren kennen. Om te weten waarom hij zich zo presenteert. Hoe de wereld naar hem kijkt en hoe hij naar de wereld kijkt, én hoe men onderling naar elkaar kijkt.

Een aantal landkaarten ontvouwt het leefgebied van de Nederlander. De omgeving waar hij zich veilig voelt en dat met hand en tand schijnt te moeten worden verdedigd. De Nederlander is trots op Nederland en dat mag iedereen weten. Hoe dit zo is gekomen en waarom dat zo door de tijden klinkt, op die vraag geeft Patrick van Gompel het antwoord. Verschillende antwoorden, want geen mens is gelijk – ook de Nederlander niet. Het boek leest prettig, vlot zonder voetnoten en verwijzingen. Tussen de tekst door zijn liedteksten gestrooid, songs waarin Nederland op muziek is gezet. Deze liedjes staan in een speellijst achterin het boek opgesomt. Te beluisteren via het digitale Spotify. Nog eens bladerend door het boek hoor ik op de achtergrond ‘Veerpont’ van Drs.P en ‘Pa’ van Doe Maar of ‘Ben ik te min’ van Armand en ‘Zwart wit’ van Frank Boeijen.

NOU EN. Waarom de Nederlanders zo Nederlands zijn. Patrick van Gompel. Uitgeverij Vrijdag, 2023.

[haarlemupdates]

Schrijver Abdelkader Benali verzorgde zondag 26 november de Hannie Schaftlezing. De naam Hannie lijkt op Hanna, de naam van zijn dochter. Een naam die hij en zijn vrouw weloverwogen hebben gekozen: „Je naam is als het paard waar de ruiter op rijdt.” De lezing is een onderdeel van de Hannie Schaft Herdenking. Het verhaal van Benali tijdens de Hannie Schaftlezing gaat over namen. Hij is op het idee gekomen doordat Hannie zich bezighield met de diefstal van persoonsbewijzen. Benali is in die geschiedenis gedoken. Een Nederlandse persoonsbewijzenmaker, de ambtenaar Lambertus Lentz, had het perfecte persoonsbewijs gemaakt dat niet te vervalsen was. Een donker kenmerk van dit bewijs was dat de letter ’J’ (van ’Jood’) op dit bewijs het doodvonnis van de eigenaar betekende. Onbedoeld was deze bureaucraat verantwoordelijk voor heel veel Joodse slachtoffers. Lambertus Lentz was in de ogen van de Duitse bezetters de perfecte ambtenaar en Benali trekt dit door naar de ongelukkige geschiedenis van de toeslagenaffaire, waarin dragers van buitenlandse namen op basis van een algoritme de dupe werden en verdacht werden van oplichting. De vraag is: "wat doet een naam met je, hoe gaan wij met namen om? Je naam is veel meer een deel van je identiteit dan je misschien denkt.” De herdenking was omlijst door afwisselende muzikale optredens van Eline Selie, Doris Baaten, Roos van Erkel, Arnout Bultje, Naima Bayo, Erik Vlasblom, Bas Maassen en de Junior Class van de opleiding Musical Master in Amsterdam. Een reportage van Foto Ad Schaap.          

[kinetize]

Tot nu toe heeft Marokko nog maar een handvol landen toegelaten om hulp te bieden na de zware aardbeving van vrijdagavond. ‘Logisch’ vindt schrijver Abdelkader Benali. “Ze willen de regie in eigen hand houden,” zegt hij in Op1. “Marokko wil een autonoom land zijn en...

[ilovetheater-nl]

Schrijver Abdelkader Benali maakt voorstelling over moeder

Schrijver Abdelkader Benali maakt voorstelling over moeder

Schrijver en presentator Abdelkader Benali is het komende theaterseizoen te zien in zijn solovoorstelling Moeder en zoon. Een intieme voorstelling over ouderschap, liefde, opoffering en de universele band tussen moeders en zonen. Gebaseerd op het gelijknamige boek dat hij in maart 2022 uitbracht. Het is zijn derde theatervoorstelling na Brief aan mijn dochter (met Lavinia Meijer) en Kalief van…

[arifnews]

Nederlandse en Belgische schrijvers aanwezig op omstreden boekenbeurs Rabat

Nederlandse en Belgische schrijvers aanwezig op omstreden boekenbeurs Rabat

De Marokkaanse autoriteiten hebben gisteren de schrijver Ali Othman gearresteerd voor de ingang van de internationale boekenbeurs in Rabat. De schrijver ging naar de beurs om buiten het gebouw kopieën van zijn boek gratis uit te delen. Ali Othman werd niet uitgenodigd vanwege zijn kritiek op het Allawitisch Koninkrijk. De kritische schrijver werd bij zijn aankomst direct gearresteerd door de…

[neodebono]

Groot Lijsttrekkersdebat Escamp Maandag 7 maart

Alle Escampers verzamelen! Vanavond vanaf 18:30 uur vindt in de Sportcampus Zuiderpark het Groot Lijsttrekkersdebat Escamp plaats. Kom en laat je horen! #gr2022 #verkiezingen #moerwijk #escamp #denhaag #zuidwestopznbest

Op maandag 7 maart 2022 wordt het groot lijsttrekkersdebat georganiseerd in de sportcampus Zuiderpark. Waarom een lijsttrekkersdebat?Er staan veel veranderingen op de planning voor de wijken in Escamp. Bewoners hebben te maken met doorbraakplannen, sloop en nieuwbouw, armoede en gebrek aan kansen en perspectief voor de jeugd. Tijdens het debat krijgen de lijsttrekkers de kans om aan u duidelijk…

[bogdanblogned-blog]

Dit artikel gaat over een gevoeligere topic vooral voor mijn generatie, genaamd sociale meida. De schrijver en presentator Abdelkader Benali heeft een krankzinnig voorstel: een slot gooien op de sociale media. Als Instagram fanaat en millenial ben ik uiteraard tegen deze stelling. Maar wat zou mijn mening waard zijn zonder argumenten?   

Volgens Benali  doet niemand lief en staat iedereen in haatstand. Dit is uiteraard onjuist. Niet iedereen doet mee aan discussies en ruzies op sociale media. Als je een account vindt die telkens in je feed komt met haat berichten naar een bepaalde mening/ lifestyle van mensen (bv. de LGBTQ+ community of een bepaald geloof) kan je die gerust ontvolgen en zelfs blokkeren. Er zijn genoeg accounts die positiviteit en aanvarding als thema hebben op hun accounts. Of misschien zelfs een onschuldige fotograaf met foto’s van de natuur die jou rustiger maken van alle ‘negativiteit’ die je op sociale media vindt. Uiteraard zijn er hypocrieten, dat heb je ook op straat, niet alleen op Twitter. Mensen zullen ruzie maken met of zonder sociale media en ik vind zelfs dat sociale media de ‘echte’ wereld een pak rustiger houdt. De mensen kunnen zich dan bezig houden met ruzie maken op Twitter in plaats van het uit te vechten op straat. 

Besluit 

Sociale media maakt het eigenlijk rustiger zonder we het door hebben. Dit is natuurlijk mijn eigen visie hierop en niet iedereen is hiermee akkoord, wat ik snap omdat ik zelf niet met iedereen akkoord kan zijn. Mensen zullen negatief blijven en een minder open-minded opinie hebben over bepaalde onderwerpen.

BENALI A., ‘Een radicaal voorstel: we gooien een slot op de sociale media’, De Morgen, 25 maart 2019, internet, https://www.demorgen.be, 25 maart 2019  

[horatiuswillneverdie]

Meisje

Meisje, meisje, meisje kijk omhoog naar het spiegelbeeld van de toekomst dat je voorgeschoteld wordt, kijk, kijk toch verder, want je blikt breekt het ogenblik,

en ziet hoe alles waterig en schitterend is, die poel van leven waarin oceanen worden uitgegooid, in jouw naam, in jouw plaats, is dit zoals jij het wilt? Meisje, meisje, meisje,

lief, droom maar lekker, droom maar lang met open ogen, vol van morgen, wees niet bang. Gelukzalig jij voor wie gisteren alleen maar gisteren is, niet de dagen aaneengeregen vol met mist en regen

vol met kommer en wat kwel, vol met modder. Meisje, meisje, ik kijk naar jou, wens je dromen, wens je vrouw.

[noordje]

Met Noordje naar Het Cobra Museum

Het Andere Verhaal is de titel van een tentoonstelling in het Cobra Museum, die is samengesteld door de schrijver Abdelkader Benali. Hij wilde graag moderne kunst uit Marokko laten zien en werk tentoonstellen van Nederlandse kunstenaars met Marokkaanse roots zoals hijzelf.

[haarlemupdates]

De Hannie Schaftlezing zal dit jaar verzorgd worden door Abdelkader Benali. Benali is schrijver, kunstfotograaf en programmamaker en werkt op dit moment aan een boek over kansengelijkheid in het basisonderwijs. Benali zal zijn visie geven op het belang van opkomen voor de vrijheid. De Nationale Hannie Schaft Herdenking, waar de lezing een onderdeel van is, vindt dit jaar plaats op zondag 26 november in PHIL Haarlem. Op deze dag herdenken wij gewapend WO II verzetsstrijder Hannie Schaft en vieren haar leven.     Benali werd geboren in Marokko en kwam op vierjarige leeftijd naar Nederland. Zijn werk omvat een breed scala aan maatschappelijke thema’s waarin de complexe wederkerigheid van menselijke relaties voorop staat. Dit is ook te lezen in zijn bekroonde boeken Bruiloft aan Zee, Yasser, De Langverwachte en De stem van mijn moeder. In 2020 werd hij voor zijn bijdrage aan de Nederlandse taal onderscheiden met de Gouden Ganzenveer. Info Herdenking 26 november in PHIL Haarlem (voorheen Philharmonie) Aanvang: 13.00, inloop vanaf 12.30 | Lange Begijnestraat 11 | 2011 HH Haarlem. Vrije toegang zonder aanmelding vooraf. De Herdenking wordt opgenomen en zal na een paar dagen terug te kijken zijn via onze website: https://www.hannieschaft.nl Nationale Hannie Schaft Stichting De Nationale Hannie Schaft Stichting wil mensen – vooral ook jongeren – inspireren om het verschil te kunnen maken wanneer het erop aankomt en op te komen voor vrijheid en gelijkwaardigheid in de geest van WO II verzetsstrijder Hannie Schaft. Vanuit een diepgaande overtuiging over onrecht, gelijkwaardigheid en het belang van een democratische rechtsstaat, kwam zij in actie voor onze vrijheid. De stichting organiseert jaarlijks de Nationale Hannie Schaft Herdenking en de Hannie Schaftlezing op de laatste zondag van november. De Stichting is politiek neutraal en onafhankelijk. De herdenking wordt mede mogelijk gemaakt door: Nationaal Fonds voor Vrede, Vrijheid en Veteranenzorg (Vfonds), Gemeente Haarlem en Nationaal Comité 4 en 5 mei.        

[reneleijen]

BN’ers voeren actie tegen "exposen"

BN’ers voeren actie tegen “exposen”

Een groep BN’ers wil de strijd aangaan met ‘expose’-accounts op sociale media. Daarop staan, vaak gestolen, foto’s van mensen, voorzien van nieuwe bijschriften, meestal discriminerend of haatzaaiend. ‘Wij kunnen niet langer zwijgen over een ongrijpbare en desastreuze bedreiging’, schrijven onder anderen Abdelkader Benali, Tofik Dibi en Najib Amhali in een online petitie. Ze zeggen ‘niet meer te…

[arablit]

Three to Read: Maghrebi Women Writing in Dutch

Three to Read: Maghrebi Women Writing in Dutch

The Maghrebi-Dutch authors best-known in English are probably acclaimed Moroccan-Dutch writer, playwright, and journalist Abdelkader Benali, Moroccan-Dutch short-story writer Hafid Bouazza, and the award-winning Moroccan-Dutch poet Mustafa Stitou. All three are accomplished authors whose work should be more widely translated, but for Women in Translation Month (#WiTMonth), we focus on three…