#YugNyoung

[secretsantagot7]

[Secret Santa] Yugyeom x Jinyoung by Adriftway

by Adriftway

“เฮ้ ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่ามานอนบนเตียงคนอื่นตามใจชอบสิเฟ้ยยย ย่าาห์! คิมยูคยอม”  จินยองพูดด้วยความหงุดหงิด ส่วนอีกฝ่ายก็ยังคงนอนเล่นหูเล่นตาสบายใจเฉิบอยู่บนเตียงนอนของเขาราวกับเย้ยๆเขาว่าแน่จริงก็เข้ามาดึงเองสิ  เขาก็อยากจะไปลากเจ้าเด็กอวดดีนี่ลงมาอยู่หรอกถ้าไม่ติดว่า...

“พี่ก็ช่วยดึงผมขึ้นหน่อยสิครับ ผมพึ่งปั่นงานส่งลูกค้าเสร็จไม่แรงลุกแล้วเนี่ยย” เด็กโข่งพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน              “ฉันไม่หลงกลนายเป็นครั้งที่สองแน่ เดี๋ยวนายก็ ก็...” จินยองหน้าแดงก่ำคิดถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน

“ก็อะไรคร้าบบ~” เด็กแสบพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้แกล้งแฟนตัวเอง  หึหึ มันน่าจับฟัดซะจริงๆเลยนะ คนที่ชื่อ ปาร์คจิยองเนี่ย คิมยูคยอมคิดก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเอง

“ย่าห์ ฉันจะไม่พูดซ้ำแล้วนะ ถ้าไม่ไปอาบน้ำก็ไปนอนนอกห้องนู่น” พอรู้ว่าตัวเองใกล้จะแพ้ คุณชายปาร์คก็รีบเก็กทำเสียงคุณแม่จอมโหดทันที

“คร้าบๆ ไปแล้วครับ” ยูคยอมลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัว ก่อนที่จะ...ฟอดดดดด “หอมชื่นนใจ ฮ่าๆๆ”

“อ้ากกกก” คนถูกหอมหน้าดำหน้าแดงไม่รู้ว่าโกรธ เขินหรืออะไร  เขาไม่เคยชินสักทีกับการแสดงความรักของเจ้าเด็กนี่ พวกเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเพราะเป็นเพื่อนบ้านกันถึงตอนหลังยูคยอมจะย้ายไปแล้วแต่ยังได้ติดต่อกันอยู่เสมอ เขาโตกว่าคิมยูคยอมถึง 3ปีแม้ว่าเจ้าเด็กนั้นจะไม่เคยจะเคารพเขาเลยก็เถอะ (ทีตอนเล็กๆนะตามเขาต้อยๆเรียกพี่จินยองๆ) พวกเขาคบกันตั้งแต่ม.ปลายทะเลาะตบตีกันมาก็มากแต่มีตอนที่ทะเลาะกันรุนแรงจนต้องเลิกกันไปครั้งนึงมันเป็นเรื่องเมื่อ 4ปีก่อนผมอยู่ปี3 และยูคยอมเพิ่งขึ้นมหาลัยปี 1

@ใต้ตึกคณะของปาร์คจินยอง

วันนี้เขาอยู่ทำงานที่คณะจนเย็นไม่รู้ว่ายูคยอมจะรอนานรึยัง จินยองคิดก่อนจะเมสเสจไปหาว่าเลิกเรียนแล้วขณะที่เดินออกมาจากตัวตึก

“ว่าไงจ๊ะ น้องจินยองคนสวย ให้พี่ไปส่งมั้ยน้องงงง” ตัวประกอบ A ตะโกนขึ้นมาก่อนที่จะมี B,C มาเป็นลูกคู่

จินยองไม่เข้าใจว่าแค่เขาหน้าหวานกว่าผู้ชายทั่วไปเล็กน้อย ทำไมถึงต้องชอบมีพวกผู้ชายมาคอยขายขนมจีบหรือต้องมาแซวเขาเหมือนกลุ่มคนพวกนี้ด้วยนะ

“วิ้ดวิ้วววๆๆ ให้พี่XXXไปส่งเถอะจ๊ะ เดินไกลเดี๋ยวจะทำให้ขาสวยๆของน้องเมื่อยซะเปล่าๆ ฮ่าๆๆ” ปกติแล้วเขามักจะเลี่ยงที่จะเจอกลุ่มคนอยู่แล้วแต่ไม่คิดว่าเลิกเย็นขนาดนี้ คนพวกนี้ยังจะอยู่กันที่นี่อีก เฮ้อ สงสัยต้องนัดยูคยอมไปที่อื่นซะแล้วสิ จินยองคิดก่อนจะรีบเดินหนีไปเร็วๆ

“จะรีบเดินหนีพี่ไปไหนเล่า มาคุยกันก่อนซี่” ตัวหัวโจกคว้าแขนจินยองไว้ ก่อนจะลูบตัวเขาอย่างกระลิ้มกระเหลี่ย ขนเขาขนลุกพรึ่บด้วยความขยะแขยง

จินนยองพยายามสะบัดออก แต่แรงบีบที่แขนก็ยิ่งมากขึ้น กระชากกันไปมาจนกระทั่ง

“เฮ้ยย ทำอะไรว่ะ ผลั๊วว!!!” เสียงดังมาจากด้านหลัง ก่อนเจ้าตัวประกอบAจะถูกต่อยแล้วก็เกิดการตะลุมบอนกัน พวก B,C  ก็ลุกกรูกันเข้ามาแยกทั้งสองคนออกจากกัน เป็นรุ่นพี่ปี4 อดีตเดือนมหาลัย พี่เจย์นี่นา!

“เจย์มึงอย่ามายุ่ง เก๋านักหรอว่ะ!!!” ตัวประกอบAตะโกนใส่พี่เจย์ 3ต่อ2 สถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้วไง ตึกนี้ก็อยู่ห่างจากคณะอื่นๆเย็นขนาดนี้ผู้คนรอบๆก็ไม่มีอยู่เลย เขาก็บู้ไม่เป็นซะด้วย ทำไงดีเนี่ย ! จินยองคิดอย่างจิตตก

“ลูกพี่ อย่าไปมีเรื่องกับมันเลย มันเป็นลูกนักการเมืองแถมตอนนี้พี่ยังติดทัณฑ์บนอยู่ด้วย” เจ้าB กระซิบ

“เออ! ถือว่ามึงโชคดีไป คราวนี้กูจะปล่อยมึงไปก่อนล่ะกัน” ก่อนที่จะสลายตัวไป

ไม่รู้ว่าใครปล่อยใครไปกันแน่ในขณะที่เจ้านั่นโดนไปสองสามหมัด ส่วนพี่เจย์ยังคงดูดีแม้จะมอมๆเซอร์ๆหน่อยก็เถอะ

“ผมขอบคุณพี่มากนะครับที่มาช่วยผมไว้ ไม่ยักรู้ว่าพี่ก็บู้เป็นด้วย” แม้จะจิตตกจากเหตุการณ์ไปเมื่อครู่ แต่เขาก็ยังคงแซวรุ่นพี่อย่างขำๆ เพื่อแก้บรรยากาศอึมครึมนี่

“หืม ยิ้มสวยนะเราเนี่ย หึหึ” พี่เจย์ยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มหน้ามาใกล้ๆ ราวกับมีรังสีนักล่าแผ่ออกมา

“เอ่อ...หรอครับ”ผมรู้สึกแปลกๆ ขณะที่กำลังจะถอยออกมา

“มายุ่งอะไรกับแฟนคนอื่นว่ะ ผลั๊วว!!” อย่างกับเดจาวูจินยองอึ้ง ทำไมมีแต่คนชอบใช้กำลังรอบๆตัวเขานักเล่า!!

“คิมยูคยอม นายทำอะไรเนี่ย ไปต่อยพี่เขาทำไม!” เขาถามคิมยูคยอม ก่อนจะสะกิดใจได้

“นายกำลังเข้าใจผิดนะ เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิด” จินยองรีบเข้าไปหยุดคิมยูคยอมไว้ หมอนี่ยังทำท่าจะเข้าไปต่อยพี่เจย์อยู่ตลอดเลย เขาไม่เคยเห็นเด็กแสบในอารมณ์นี้มาก่อน อย่างกับว่ามีไฟลุกในตาของเจ้าเด็กนี่อย่างนั้นแหละ

“งั้นพี่จะให้ผมเข้าใจว่าไร ในเมื่อมองยังไงก็คือพี่จูบกับมันอ่ะ”ยูคยอมชี้หน้าชายแปลกหน้าด้วยนัยตาเขียวปั๊ด

“มือหนักเหมือนกันนี่ไอหนู” พี่เจย์เช็ดเลือดที่มุมปาก  

“เรียกใครว่าไอหนูว่ะ”

“ยูคยอมพอแล้ว เขาเป็นรุ่นพี่นายนะ” จินยองห้ามปรามอย่างใจเสีย

“รุ่นพี่แล้วไง ไม่มีปัญญาหาแฟนเองจนต้องมายุ่งกับแฟนชาวบ้านรึไงว่ะ”

“เห้อออ เสียดายจังพี่นึกว่าเราโสดเลยกะจะจีบซะหน่อย” พี่เจย์พูดพลางขยิบตาใส่ ผมไม่รู้ว่าพี่พูดจริงพูดเล่นนะแต่หน้าพี่แม่งโคตรกวนตี-เลย คิมยูคยอมเริ่มดิ้นแรงอีกแล้ว แม่งเอ้ยวันนี้มันวันอะไรของปาร์คจินยองว่ะ?

“เอาไว้เบื่อกินเด็กเมื่อไหร่แล้วโทรมาหาพี่นะครับจินยอง” แล้วพี่แกจะมาโบกมือจากไปง่ายๆงี้หรอว่ะ กลับมาแก้ความผิดที่ตัวเองก่อไว้ก่อนเซ่

“ใครเด็กว่ะ ไอบ้าเอ้ย กลับมาให้ต่อยซะดีๆ” ยูคยอมยังคงโวยวายไม่หยุด ก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่ผม

“ทำไมพี่ต้องมาห้ามผมด้วย ไปเข้าข้างมันทำไม”

“เลิกเรียกพี่เจย์ว่ามันสักที มันไม่สุภาพเข้าใจไหม” จินยองเปิดโหมดคุณแม่ขึ้นมาซะอย่างนั้น

“ทำไมต้องเรียกกันอย่างสนิมสนมด้วย!”

“มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับเด็กอย่างนาย” ผมเผลอพูดประชดไปด้วยความหงุดหงิด

“ใครเด็ก ผมตัวโตกว่าพี่แล้ว พี่เลิกมองผมเป็นเด็กซะทีเถอะ!” ยูคยอมพูดด้วยความฉุนเฉียว

“ตราบใดที่นายยังใจร้อนไม่ยอมฟังใครอยู่อย่างนี้ มันก็คือเด็กนั้นแหละ!” ไหนๆผมก็ทนกับนิสัยเอาแต่ใจของหมอนี่มาเต็มทนแล้วเหมือนกัน คิมยูคยอมควรจะต้องโดนดัดนิสัยซะบ้าง

“โธ่โว้ยยย” ยูคยอมกระชากผมเข้ากับผนัง แล้วทุบด้วยกำปั้นดัง ตึ้ง!

“อย่า เรียก ผม ว่า เด็ก” เขาพูดเสียงเข้มเน้นในแต่ละคำ ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน ให้ตายเถอะ            แล้วไงว่ะ ฉันเป็นพี่แกนะโว้ย มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้

“ฉันจะพูดแล้วนายจะทำไม นายมันเด็ก นายมันเด.. อื้ออ” ริมฝีปากของยูคยอมกดเน้นย้ำลงมาที่ผมเหมือนลงโทษกันยังไงหยั่งงั้น

“อ๊ะ!” บัดซบ คิมยูคยอมใครให้นายมาบีบก้นพีชฉัน จังหวะที่ผมเผลอเปล่งเสียงออกมาหมอนั่นก็ดันลิ้นตวัดเข้ามาแล้ว จูบนี้ของยูคยอมมันช่างร้อนแรงและดิบเถื่อนจนทำให้ผมใจเต้นโครมคราม ปกติจูบของพวกเราอย่างมากก็เป็นแค่ปากแตะปากเท่านั้นเองนะ รสจูบในตอนนี้จึงทำให้ผมรู้สึกสับสนมึนงงไปหมด ผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว

“อื้อออ” เหมือนกับนกรู้ในที่สุดยูคยอมก็ยอมถอนจูบออกไปซะที

“แฮ่กกๆๆ แฮ่ก เจ้า..แฮ่ก บ้า” ผมแทบจะทรงตัวไม่อยู่ถ้าไม่ได้อ้อมกอดของหมอนี่มาช่วยประคองไว้

“ผมม...” พอเงยหน้าขึ้นไปก็ได้เห็นใบหน้าแดงก่ำไปถึงหูของเจ้าเด็กคิมเหมือนกับตกใจปนเขินอายในสิ่งที่ตัวเองพึ่งทำลงไป

“ฉันไม่ให้อภัยนายแน่ คิมยูคยอม” ผมประกาศกร้าวก่อนจะใช้จังหวะที่เจ้านั่นเผลอวิ่งกลับหอตัวเองไป

Yugyeom’s Part

บ้าที่สุด!! ทำไมพี่จินยองต้องไปเข้าข้างมันด้วยเล่า สรุปผมก็ยังไม่ได้ฟังจริงๆสักทีว่าเรื่องที่ผมเห็นในวันนี้มันเป็นยังไงกันแน่ พออารมณ์เย็นลงแล้ว ผมโคตรเสียใจที่ทำรุนแรงกับพี่จินยองไปแบบนั้น คนอย่างปาร์คจินยองน่ะไม่มีวันนอกใจผมหรอก! พี่เขาเป็นคนซื่อสัตย์และจริงจังแค่ไหนเรื่องนั้นผมรู้ดี ยิ่งคิดถึงสิ่งที่ผมทำลงไปในวันนี้แล้วรู้สึกแย่ชะมัด พรุ่งนี้วันเสาร์ต้องไปเคลียร์กับพี่เขาให้รู้เรื่องให้ได้

เด็กน้อยคิมยูคยอมตัดสินใจอย่างตั้งมั่น แต่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ฟ้าจะเป็นใจให้เขารึเปล่านะ?

วันเสาร์ 15:30 หอปาร์คของจินยอง

สวัสดีครับ วันนี้ผมคิมยูคยอมตั้งใจแต่งตัวพิถีพิถันแบบสุดๆ ในชุดสูทสีฟ้าสดใสผูกไทสีน้ำเงินเข้มบวกน้ำหอมอ่อนๆแม้ว่ามันจะขัดกับอากาศร้อนๆที่ประเทศไทยไปแบบสุดๆก็ตามแต่ถ้าพี่จินยองพอใจล่ะก็จะอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละฮะ  แถมผมยังซื้อช่อดอกไม้และหนังสือที่พี่เขาบ่นอยากได้มาอีกด้วย งานนี้พี่จินยองไม่ใจอ่อนก็ให้มันรู้ไปสิ ที่เสียเวลาสุดๆก็ตอนคิดกะท่องบทเพื่อจะมาขอโทษนี่แหละ แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้เขาได้มาถึงหอพี่จินยองเรียบร้อยแล้ว รู้สึกประหม่าไม่น้อยเลยแฮะ อ่ะแฮ่มๆ เขาวอร์มเสียงในลำคอเล็กน้อย

“........” แต่ภาพที่เห็นทำเอาผมช็อกไปสนิท ทำไมไอเจย์อะไรนั่น มันถึงออกมาจากห้องพี่จินยองได้ล่ะ บัดซบผมได้แต่หลบอยู่ข้างผนัง สองคนนั้นพูดคุยหัวเราะกันคิกคัก ก่อนเจย์จะเดินลงบันไดไปอีกทาง แม่งเอ้ย! ผมทรุดตัวลงพื้น กุมหัวอย่างคิดอะไรไม่ออก นี่มันหมายความว่ายังไงกัน ก่อนที่จะรู้สึกตัวผมก็ไปอยู่หน้าห้อง1704 ของพี่จินยองเรียบร้อยแล้ว

“ปังๆๆ” ผมทุบประตูไปอย่างแรงด้วยความโมโห บ้าเอ้ย

“ปังๆๆ พี่จิยองเปิดออกมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ ย่าห์ ปังๆๆ ผมรู้นะว่าพี่อยู่ในนั้นน่ะ”

End Yugyeom’s Part

เสียงเคาะประตูที่ดังสนั่นเพราะกลัวว่ามันจะรบกวนห้องคนอื่น ทำให้ผมต้องลุกไปเปิดอย่างเสียไม่ได้              คิมยูคยอมเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย คดีเก่าผมยังไม่ทันคิดบัญชีเลยนะ

แอ่ดดด

“ย่าห์ เป็นบ้าอะไรฮ่ะ เกรงใจคนอื่นเขาซะบ้างสิ คิมยูคยอม ถ้าจะมาโวยวายอย่างไร้สติล่ะก็กลับไปซะเถอะ” จินยองยอมรับเลยว่าเขารับมือกับยูคยอมเวอร์ชั่นนี้ไม่ถูกเลยจริงๆ ทางที่ดีคงต้องให้กลับไปสงบสติอารมณ์ก่อนนั้นแหละ

“ทำไม! เพราะว่าผมไม่ใช่ชายชู้ของพี่รึไง ถึงได้ไล่กันนัก”

จินยองอึ้งกับคำพูดที่รุนแรงนั่นก่อนจะตั้งสติตอบกลับไปว่า “ฉันไม่รู้ว่านายพูดเรื่องอะไร ถ้าเรื่องพี่เจย์ล่ะก็ฉันได้บอกไปแล้วว่ามันไม่มีอะไร แล้วกรุณาอย่ามาใช้คำพูดถ่อยๆแบบนี้ออกมาอีกนะ”  

“พอกันที เลิกทำตัวมาสั่งสอนผมสักทีเถอะ พี่อย่าทำเหมือนผมโง่นักเลย ผมเชื่อใจพี่ ผมคิดว่ารู้จักพี่ดีที่สุดแต่ที่จริงแล้วก็ไม่เลย... พี่แม่งแสแสร้งเก่งว่ะ เหอะ หลอกซะผมเกือบเชื่อสนิทใจเลย ฮ่ะฮะฮะๆๆ” ราวกับว่าคิมยูคยอมที่เขารู้จักได้เสียสติไปแล้ว

“นายเป็นบ้าอะไร ฉันไปหลอกอะไรนายตอนไหน ช่วยมีสติแล้วฟังฉันอธิบายเรื่องเมื่อวานซะ” จินยองเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

“ให้ฟังคำโกหกหลอกลวงจากพี่แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา ผมตาสว่างแล้ว พี่ก็แค่เห็นผมเป็นน้องชายโง่ๆข้างบ้าน จะหยิบมาเล่น จะเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้งั้นสินะ ดีเลย! งั้นช่วยเขี่ยผมออกไปจากชีวิตพี่สักทีเหอะ ผมเจ็บจนเอียนเต็มทนแล้วว่ะ” ยูคยอมมองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา ผมตัวเย็นวาบแทบไม่อยากจะเชื่อหูและสายตาตัวเอง แฟนเด็กคนที่คอยมอบรอยยิ้มและอ้อมกอดที่อบอุ่นให้แก่เขา นี่มันคนเดียวกันจริงๆเหรอ รักเรามันมาสุดทางแล้วรึยังไงกันนะ หึ ก็ดีเขาก็เบื่อที่จะพูดแล้วเหมือนกัน

“ได้ ในเมื่อนายเชื่อว่าฉันเลวไปแล้ว...เราก็คงไม่มีอะไรจะต้องพูดกันอีก เราขาดกันแค่นี้เถอะ คิมยูคยอม”     จินยองพยายามกลั้นน้ำเสียงสั่นเครือของตัวเอง

“อ่ะ ผมให้ ตอนแรกตั้งใจจะเอามาให้อยู่แล้ว ถือซะว่าเป็นของขวัญบอกลาก็แล้วกัน พี่จะเอาไปทิ้งหรือจะทำอะไรก็แล้วแต่เลย มันเป็นสิทธิ์ของพี่แล้ว” ยูคยอมยัดช่อดอกไม้กับหนังสือใส่มือจินยอง ก่อนจะเดินกลับไปไม่แม้แต่จะหันกลับมา จินยองปิดประตูแล้วนั่งพิงประตูอย่างไร้วิญญาณ

“แม่งเอ้ย มันจะจบลงแค่นี้จริงๆงั้นเหรอว่ะ” จินยองรำพึงกับตัวเอง น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลมาราวกับทำนบแตก

“ฮึก ฮึก ฮืออออ ฮืออออ ฮืออ” เสียงร้องไห้ดังต่อเนื่องในห้อง...ราวกับแผ่นเสียงที่เล่นซ้ำไปซ้ำมาในคืนนั้น

Yugyeom’s Part

@โรงอาหาร มหาลัยOOO

“เฮ้ย อะไรว่ะ กูไม่อยู่เดี๋ยวเดียวทำไมมึงถึงเลิกกับพี่จินยองได้ว่ะ แล้วไอพี่เจย์ที่มึงพูดถึงก็คืออดีตเดือนมหาลัยคนนั้นที่ฮอตๆอ่ะนะ” แบมแบมร้องออกมาอย่างตกใจหลังจากได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนที่ทำสีหน้าอมทุกข์อยู่ตอนนี้

“เออ คนเดียวกันนั้นและ แต่เรื่องมันป็นไปแล้วว่ะ ช่างแม่งเหอะ กูไม่อยากจะคิดถึงมันอีกแล้ว”

“ปากมึงพูดงี้แต่สีหน้ามึงบอกชัดเจนเลยว่าเลิกคิดไม่ได้อ่ะ”

“แล้ว กูควรจะทำไงดีว่ะ อยากจะลืมๆๆให้หมดทุกอย่างเลยว่ะแม่ง”

“มันจะไม่มีทางต่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆหรอว่ะ บางทีมึงอาจจะเข้าใจผิดไปเองจริงๆก็ได้นะเว้ย ขนาดกูรู้จักพี่จินยองมาได้ไม่เท่าไหร่ ยังคิดเลยว่าถ้าจะเลิกกันจริงๆเรื่องมือที่สามนี่ตัดไปได้เลยอ่ะ” แบมแบมไม่อยากพูดกระทบแผลสดเ��ื่อนเท่าไหร่แต่ก็ต้องการจะเตือนสติเพื่อนรักท���่กำลังถูกพิษรักแรงหึงเล่นงานอยู่

“แต่กูเห็นกับตาเลยนะเว้ย ครั้งแรกอาจจะเป็นเพราะมุมได้ แต่อีกครั้งที่เจอหน้าห้อง ขนาดกู เขายังแทบไม่ให้กูเข้าไปเลยแล้วมึงจะให้กูคิดยังไง ยืนคุยกันอี๋อ๋อหน้าห้องกันซะขนาดนั้นอ่ะ” ยิ่งพูดสีหน้ายูคยอมยิ่งแย่ลง

“โอเคๆ พอก่อนๆ ฉันว่าของอย่างนี้คงต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่ะ” แต่ถ้าทั้งรุ่นพี่กับนายหันหน้ามาคุยกันดีๆก็น่าจะปรับความเข้าใจกันได้เถอะ เฮ้ออ ก็ทำตัวเด็กกันทั้งคู่นั้นแหละน้า ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นสองคนนี้ทะเลาะกันซะเมื่อไหร่ รุ่นพี่จินยองที่ว่าสุขุมก็กลายเป็นเด็กขี้ประชดประชันไม่ต่างจากคิมยูคยอมเลยสักนิดเดียว เพราะฉะนั้นนี่อาจจะเป็นบททดสอบที่สองคนนี้จะต้องเจออยู่แล้วก็ได้ ไม่ว่าช้าหรือเร็ว แบมแบมได้แต่รำพึงอยู่ในใจ

“เฮ้อออ อาจจะอย่างมึงว่าก็ได้ เพราะตอนนี้กูคงเข้าหน้าเขาไม่ติดแล้วว่ะ” ยูคยอมได้แต่ถอนหายใจออกมา โกรธก็โกรธเขาอยู่แท้ๆแต่กลับคิดถึงมือกับแก้มอันนุ่มนิ่มของพี่จินยองซะได้ ไอหัวใจไม่รักดีเอ้ยย!

End Yugyeom’s Part

หลังจากเหตุการณ์นั้นทั้งผมกับยูคยอมก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผ่านไปก็หลายเดือนจนปิดเทอมไปแล้ว มันทำให้ผมได้คิด คำว่า ทิฐิ คำเดียวทำให้ผมกลายเป็นคนปากหนักได้ขนาดนี้เชียวหรอ ชีวิตที่ไม่มีเด็กนั่นทำไมมันถึงน่าเบื่อจังนะ จะบอกว่าชอบที่ทะเลาะด้วยก็คงไม่ใช่ เสียพลังงานชีวิตจะตายไป ฮ่ะๆๆ จินยองหัวเราะกับตัวเองอย่างแกนๆ

“ก็อกๆๆ จินยองจ้ะ เปิดประตูให้แม่หน่อย” เสียงหวานๆดังออกมาจากด้านนอก

“ครับแม่” เขาเปิดประตูออกไป

“พรุ่งนี้ บ้านเราจะจัดปาร์ตี้คริสมาสต์ มีญาติๆมาร่วมด้วยเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปช่วยแม่จ่ายตลาดด้วยนะจ้ะ”

“ได้ครับ”

“โอเคจ้ะ แล้วรีบนอนได้แล้วนะลูกเดี๋ยวจะโตไม่ทันหนูยูคยอม โฮ๊ะๆๆ” คุณแม่หัวเราะแล้วเดินจากไป

เหอะๆ แค่ได้ยินชื่อ ใจผมมันก็ปวดหนึบขึ้นมาอีกแล้วสิ แต่ว่าแม่ครับต่อให้ลูกแม่นอนเร็วแค่ไหนก็สูงสู้เจ้าเด็กโย่งนั้นไม่ได้หรอกนะครับ เฮ้อออ

วันนี้ทั้งวันผมออกไปจ่ายตลาดกับเข้าครัวกับแม่ทั้งวัน จนเหนื่อยสายตัวแทบขาดเลย ถึงแม้ตอนบ่ายคุณป้าจะมาช่วยด้วยก็เถอะ

“พี่จินยองๆ มาเล่นวิดิโอเกมส์กันเถอะ” สาวน้อยที่ติดเกมคนนี้ชื่อว่า แจนครับเป็นลูกของคุณป้าดรุณี ญาติห่างๆของฝั่งแม่ผมอีกที แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมพึ่งมารู้ได้ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาว่าพี่ชายของเธอก็คือพี่เจย์นั้นเอง ตอนที่รู้เรื่องนี้ผมล่ะอึ้งไปเลย โลกช่างกลมอย่างที่เขาว่ากันจริงๆนะครับว่าไหม วันนี้พี่เขาก็มานะครับซึ่งหลังจากที่รู้ว่าเป็นญาติกันพี่แกก็ไม่เคยมาทำตัวแพรวพราวใส่อีกเลย แถมยังขอโทษผมเรื่องที่ทำตัวเจ้าชู้ใส่อีกต่างหาก ฮ่ะๆๆ

“ติ๊งหน่องง”

“จินยอง ช่วยไปรับแขกแทนแม่ทีนะลูก”  เสียงแม่ดังมาจากในครัว

ผมเดินออกไปรับแขกที่หน้าบ้าน ก่อนจะชะงักไปแปบนึง ที่อยู่หน้าบ้านก็คือครอบครัวคุณคิมโดยพ่วงเจ้าเด็กแสบคิมยูคยอมที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆมาด้วย คงโดนบังคับมาล่ะสิท่า เฮ้อ วันนี้เขาควรทำหน้ายังไงดี

“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ไม่ได้เจอกันนานนะครับ”  จินยองยิ้มต้อนรับผู้ใหญ่ทั้งสอง

“สวัสดีจ้าหนูจินยอง โตขึ้นหล่อเป็นกองเลยนะเรา” คุณป้าพูดขึ้น

“คุณป้าก็ยังคงสวยไม่สร่างเลยครับ”ผมพูดชมด้วยความจริงใจ ก็คุณป้ายังคงดูเยาว์วัยเสมอๆเลยนี่นา แล้วผมก็เชิญพวกเขาเข้าไปในบ้าน

“ไง” ผมทักคิมยูคยอมที่ด้านรั้งท้ายด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก

“อืม” ยูคยอมตอบเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

ผมเดินตามเข้าไปพวกพ่อๆแม่ๆก็กำลังทักทายกันด้วยความดีใจที่นานๆจะเจอกัน ก่อนที่แม่ผมจะแนะนำคุณป้าดรุณีและลูกๆของเธอ ใช่ครับทั้งยัยแจนกับพี่เจย์นั้นแหละ ยูคยอมดูอึ้งๆที่ได้พบกับคนที่มีคดีเก่ากัน เจ้านั่นกำหมัดแน่นเชียวล่ะ ถ้ารู้ว่าเป็นญาติกันแล้วก็ช่วยเข้าใจทีเถอะ เขาไม่อยากอยู่โดยไม่มีเจ้าเด็กแสบข้างกายอีกแล้ว

“พี่จินยอง ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน” ยูคยอมพูดแล้วจับมือผมดึงออกไปที่สวนทันที พวกผู้ใหญ่ดูจะงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเด็กๆไป

“ยูคยอม เบาๆหน่อยฉันเจ็บ” ผมบอกเขาหลังจากเดินออกมาไกลได้สักพัก

ยูคยอมหยุดนิ่ง มือที่จับอยู่ก็กลับกุมแน่นขึ้น

“นี่ใช่ไหมเรื่องที่พี่พยายามจะบอกผมน่ะ” เสียงยูคยอมนิ่งจนผมเดาอารมณ์เขาไม่ออก

“ชะ ใช่ แต่ฉันก็พึ่งรู้หลังจากที่ยัยแจนกับพี่เจย์มาหาที่หอนั่นแหละ”

“งั้นวันนั้นที่ผมเห็นก็...” ยูคยอมเหมือนคิดอะไรขึ้นได้

“วันนั้น?” ผมย้ำด้วยความไม่เข้าใจ

“ก็วันนั้น เอ่อ ที่ผมไปอาละวาดที่ห้องพี่” ยูคยอมดูรู้สึกผิดมากๆในขณะที่พูด ทำเอาผมใจอ่อนยวบ

“วันนั้นนายเห็นหรอ งั้นที่นายดูหัวเสียมากๆนั้นก็!” ภาพทุกภาพดูจะประติดประต่อกันจนผมเข้าใจเรื่องทุกอย่าง

“วันนั้นมันไม่มีอะไรเลยนะ พี่เจย์แค่มาเป็นเพื่อนยัยแจนเพื่อจะเอาแผ่นเกมที่ฝากซื้อก็แค่นั้นเอง” จินยองรีบอธิบายด้วยความรวดเร็ว

“แล้วทำไมผมถึงเห็นแค่พี่เจย์ที่หน้าห้องพี่เล่า” ยูคยอมถามด้วยความไม่เข้าใจ สรรพนามที่เรียกพี่เจย์ก็เปลี่ยนไปโดยที่ตัวเองก็ไม่ทันได้รู้สึกตัว ตอนนี้พอใจเขาเปิดรับฟังทุกอย่างแล้วเรื่องมันดูง่ายจนเขารู้สึกตัวเองงี่เง่ามากๆที่ปล่อยให้เรื่องมันค้างคาจนถึงตอนนี้

“พี่เจย์เขาแค่ขึ้นมาเอามือถือที่ลืมไว้น่ะสิ” จินยองอธิบายด้วยความใจเย็น ความรู้สึกยินดีที่ยูคยอมเข้าใจเรื่องนี้แล้วมันเอิ่มล้นเต็มหัวใจเขา

“แล้วๆๆ ทำไมพี่ถึงต้องยิ้ม ต้องส่งสายตาหวานเชื่อมใส่พิ- ”

จินยองโน้มคออีกฝ่ายลงมาแล้วจูบอย่างดูดดื่มเพื่อปิดปากเจ้าหนูจำไมอย่างคิมยูคยอม ตอนแรกยูคยอมที่นิ่งอึ้งจากการที่จินยองเป็นฝ่ายเริ่ม ก่อนจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ดีจนเกินไปเสียด้วยซ้ำ มือไม้ของเด็กเจ้าเล่ห์เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปมาทั่วแผ่นหลังเขา ลิ้นของเราสองคนตวัดเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ยูคยอมจูบเขาอย่างนุ่มนวลและทะนุถนอมก่อนจะถอนจูบไปอย่างอ้อยอิ่ง

“พี่จินยอง” ยูคยอมละเมอเรียกชื่อเขาคล้ายกับติดอยู่ในฝันหวาน

“เลิกสงสัยในตัวฉันสักทีเถอะคนที่ฉันรักก็มีแต่นายแค่คนเดียวนะ เจ้าบ้า” จินยองพูดเสียงแผ่วเบาด้วยความขวยเขินราวสาวน้อยแรกแย้มที่ริอาจบอกรักผู้ชาย

“ผมก็เหมือนกัน” ยูคยอมคว้าตัวเขาเข้ามากอดไว้แนบอกจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นรัวราวกับกลองศึก

“ผมก็รักพี่ พี่จินยอง พี่คนเดียวเท่านั้น” ยูคยอมพูดเน้นย้ำด้วยความหนักแน่น ก่อนจะรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่อกเสื้อ

“พี่จินยอง พี่ร้องไห้หรอ”

“ใครจะไปร้องกัน เจ้าบ้า บ้าๆๆ ทำไมถึ���ไม่ยอมฟังกันตั้งแต่แรกเล่า”จินยองก้มหน้าแนบอกคิมยูคยอมแน่นไม่ยอมให้เห็นหน้าตาที่กำลังร้องไห้อย่างหนักของตัวเองอยู่ ขณะที่มือก็ทุบหน้าอกเจ้าเด็กแสบไม่หยุด

“ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ ผมปล่อยให้อารมณ์มาควบคุมตัวเองจนพูดจาทำร้ายจิตใจพี่ไป” ยูคยอมปล่อยให้ตัวเองโดนทุบหน้าอกอยู่นั้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษออกมา  ก่อนจะเชยคางคนขี้แยเพื่อปาดน้ำตาที่เลอะไปทั่วแก้มให้อย่างอ่อนโยน

“ผมเรียนรู้จากเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ผมสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์อย่างที่แล้วมาอีก พี่จินยอง เรามาเริ่มต้นใหม่กันได้ไหม ให้โอกาสผมได้อยู่เคียงข้างพี่อีกครั้งเถอะนะ ผมเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อคิดว่าจะไม่มีพี่ข้างกายอีกแล้ว” ยูคยอมย่อตัวลงจนสายตาเราอยู่ในระดับเดียวกัน

“นะครับ” ยูคยอมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

“ฉันเองก็ขอโทษนายเหมือนกัน... เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะยูคยอม” ผมยิ้มให้ยูคยอม

ยูคยอมได้ยินก็ยิ้มจนตายี ก่อนจะเข้ามากุมมือทั้งสองข้างของผมแล้วก้มลงจูบอย่างแผ่วเบา

“ผมจะไม่ทำให้พี่เสียใจที่เลือกผมอย่างแน่นอน” ยูคยอมเงยหน้ามองมาที่นัยน์ตาผมและยิ้มให้อย่างหวานเชื่อม

จากคำมั่นสัญญาในตอนนั้นจนผ่านมาแล้ว4 ปี ผมรู้สึกขอบคุณทุกๆเรื่องราวในตอนนั้นที่สอนบทเรียนสำคัญให้กับเรา พวกเรารู้จักปรับตัวเข้าหากันมากขึ้น รับฟังกันมากขึ้น จนตอนนี้เข้าถึงวัยทำงานด้วยกันทั้งคู่ พวกเราก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันเองสุขบ้างทุกข์บ้างปนๆกันไปแต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยก็คือความรักความเข้าใจที่มีให้กันเสมอมา

“พี่พิมพ์อะไรอยู่เนี่ย ทำหน้าตามีความสุขจัง” ยูคยอมที่อาบน้ำเสร็จก็เข้ามาถามพี่จินยองที่ทำหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ที่หน้าจอคอม เด็กแสบกำลังจะอ่านแต่ก็ไม่ทันคนมือไวที่รีบปิดโน้ตบุ๊คไปซะก่อน

“อะไรกัน มีความลับกับผมงั้นหรอฮะ” ยูคยอมแกล้งทำหน้างอ

“พอเลย เด็กทำมันก็น่ารักอยู่หรอก แต่หน้านายเนี่ยซี้ ฮ่าๆๆ” จินยองหัวเราะ

“หน้าผมมันทำไมหรอครับ หึๆ” ยูคยอมพูดพร้อมกับขโมยหอมแก้มจินยองไปทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว

“นี่~~~” จินยองทำแก้มป่องก่อนจะเข้าไปจุ๊บที่ปากคิมยูคยอมเพื่อเอาคืน

“หึๆ ราตรีสวัสดิ์” เขาหัวเราะใบหน้าเอ๋อๆของยูคยอมแล้วรีบขึ้นไปนอนคลุมโปงบนเตียง

“พี่ผิดที่มายั่วผมเองนะ แล้วถ้าไม่ได้นอนก็อย่ามาโทษกันล่ะ” คิมยูคยอมพูดขึ้นอย่างมันเขี้ยว สงสัยคืนนี้จะได้เล่นผีผ้าห่มทั้งคืนอย่างแน่นอน

[secretsantagot7]

[Secret Santa] Yugyeom x Jinyoung by ParkDear94

by ParkDear94

“อะไรเยอะแยะขนาดนี้ว่ะเนี้ย”

 เสียงนุ่มของจินยองที่กำลังหัวเสียกับของภายในโต๊ะเรียน

“เอาจริงๆมึงควรชินได้แล้วน่ะ นี่ใกล้คริสมาสต์ล่ะ กูว่าต้องมีเยอะว่านี้อีก”

 ไอ้เตี้ยข้างผมพูดขึ้น

“แต่นี่มันเยอะไปป่ะว่ะไอ้แจ็ค”

“มึงมันคนฮอตเว้ยยย ฮ่าๆ”

โป้ะ!  เข้าให้ ไอ้สั้น

“สัสจิน เจ็บโว้ยยยย”

“ไม่ต้องบ่นมากก กลับบ้านได้แล้วเว่ยย เล่นบาสมาเหนื่อยๆ”

“จ้าๆ พี่จินคนแมนน”

“ยัง ยังไม่ไปอีก”

“เอ้า มึงก็ไปดิ่ว่ะ”

“ไปดิ่ไป ฮ่าๆ”

 สองเพื่อนรักก็เดินทางกลับบ้านกัน และในระหว่างทาง

“เออมึง แล้วไอ้เด็กโย่งที่มาตามจีบมึงอยู่ไหนล่ะว่ะ ช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเลยว่ะ”

“ไม่-“ “พี่จินนนนนนนนนน”

พูดยังไม่ทันขาดคำก็โผล่มาข้างหลัง สัสตกใจหมด แต่น้องมันหล่อจังว่ะ…เห้ยๆไม่ๆไอ้จิน มึงชอบผู้หญิงเว้ยๆท่องไว้ๆ

“พูดถึงผี ผีก็มาว่ะ”   นี้ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงเพื่อนตัวสั้นข้างผมเนี้ย

“โห้ยยพี่ ผีไรจะหล่อขนาดนี้ “

“หลงตัวเองไม่มีใครเกินอ่ะมึง”

“โบราณเขาว่าผู้ชายด่าแปลว่าผู้ชายรัก”  เอ๊ะ กูว่ามันแปลกๆ

“มันต้องผู้หญิงด่าป่ะมึง” ไอ้สั้นเถียงขึ้นมา

“เออน่ะพี่ มันก็ใช่ด้เหมือนกัน”

“เอออออ แล้วแต่มึงล่ะกัน กูไปล่ะ”

“อ้าวๆ ไอ้สั้นๆ แล้วกูอ่ะ”

“มึงก็กลับกับน้องมันดิ่ว่ะ บ้านอยู่ข้างกันไม่ช่หรอ”

“ช่ายพี่ เดี่ยวผมจะพาพี่กลับบ้านเอง ไม่ต้องห่วงครับ”

“ฝากเพื่อนพี่ด้วยน่ะน้อง มึงอย่าไปฉุดน้องมันล่ะ ฮ่าๆ”

สัสแจ็ค โธ่ ทำไมถึงกล้าทิ้งกู ฮื่อออ

“ให้ผมช่วยถือไหมพี่ เต็มมือเลยนั่น”

“ช่วยไม่ได้ คนมันฮอตอ้าเนาะ”  มั่นหน้ามากเลยกู -,,-

“ถ้าพี่ฮอตแบบนี้ ผมก็แย่ดิ่”

“อะไรของมึง กูฮอตแล้วเกื่ยวไรกับมึงว่ะ”

“เอ้า ก็ผมจีบพี่อยู่น่ะ เนี้ยย จีบตั้งแต่เด็กจนพี่จะจบมัธยมล่ะ”  

 น้องมันพูดเล่นเว่ยไอ้จินนน มึงอย่าหวั่นไหวๆ

“ไม่บอกไม่รู้น่ะเนี้ย”

“งั้นก็รู้ไว้ส่ะน่ะพี่ ผมต้องได้พี่เป็นแฟนก่อนสิ้นปีนี้แน่นอน”

“พี่เอาใจช่วยน่ะครับ อ่ะ ถึงบ้านล่ะ เข้าบ้านดีๆล่ะ”

“คร้าบบบ ฝันดีนะครับที่รักของผมมมมม!!!!”

 ไอ้เด็กบ้านี้ เดี่ยวเหอะ แล้วไอ้หัวใจนี่มันจะเต้นแรงทำไมล่ะโว้ยยยย

ณ ห้องนอน เวลา 23:15 น.

 ร่างบางกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง  “ก็ผมจีบพี่อยู่น่ะ เนี้ยย จีบตั้งแต่เด็กจนพี่จะจบมัธยมล่ะ”  โอ้ยยยย ทำไมสลัดคำพูดของน้องแม่งไปไม่ได้เลยว่ะ  “ผมต้องได้พี่เป็นแฟนก่อนสิ้นปีนี้แน่นอน” ยิ่งประโยคนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เอ๊ะ สิ้นปีนี้อีกกี่วันว่ะ วันนี้วันที่ 24 นี้หว้า อีกไม่กี่วันล่ะ เอ้ยๆ ไม่ดิ่ว่ะ ไอ้จินมึงต้องไม่หวั่นไหวเว่ยยยย งื้ออออออออออ ทำไม่ได้ T-T

 ที่จริงก็พอจะรู้ตัวแหล้ะว่าน้องมันจีบเรา แต่น้องมันชอบทำเป็นเล่นนี้หว้า ไม่เห็นมีอะไรชัดเจนเลย ใครจะไปคิดเข้าข้างตัวเอง แต่พอน้องมันมาบอกตรงๆแบบนี้ ก็พอจะรู��ใจตัวเองแล้วล่ะ ที่เหลือก็อยู่ที่น้องมันอ้าเนาะ

ตึง! เสียงไลน์ข้างเตียงดังขึ้น

FR’Jackkie: ไอ้จินนน  พรุ่งนี้ว่างป่ะ

JY’Parkkie: วันหยุดก็น่าจะว่าง

JY’Parkkie: มีไร

FR’Jackkie: ป่าว�� เผื่อมึงไม่ว่าง

FR’Jackkie: งั้นกูจองตัวมึงพรุ่งนี้น่ะ

JY’Parkkie: จะพากูไปไหน

FR’Jackkie: เอาน่า

FR’Jackkie: เดี่ยวมึงก็รู้เอง

JY’Parkkie: เออๆ เข้าใจล่ะๆ

JY’Parkkie: แล้วให้ไปเจอที่ไหน

FR’Jackkie: คอนโดกู

FR’Jackkie: ทุ่มนึง

JY’Parkkie: โอเค เจอกัน

อะไรของไอ้แจ็คมันว่ะ เอาเถอะ เดี่ยวไปล่ะคงรู้เอง นอนก่อนดีฟ่า ฝันดีน่ะครับทุกคน

ณ ห้าง BN เวลา 17.30 น

   ตอนนี้ผมก็มาเดินเล่นที่ห้างใกล้บ้านไอ้แจ็คฆ่าเวลาล่ะครับ จริงๆว่าจะไปบ้านมันเลย แต่นึกขึ้นได้ว่าจะมาซื้อหนังสือตาม #จินยองอ่าน ของวงก็อตเซเว่น เห็นเขาดังมากเลยล่ะครับ หนังสือที่เขาอ่านก็มีหลายแนว ผมได้มาหลายเล่มแล้ว ตอนนี้ก็ได้มาเพิ่มอีกสองเล่ม และตอนนี้ก็น่าจะได้เวลาล่ะ ไปบ้านไอ้แจ็คเลยดีกว่า

  แต่เอ๊ะ คนนั้นใครว่ะ ทำไมหลังคุ้นจังง แหมม เดินมากับผู้หญิงส่ะด้วย ท่าทางกระหนุงกระหนิงเชียวว น้านน ผู้ชายหันมาล่ะ เอ๊ะ

“ ยูคยอม…..”  ทำไมเจ็บที่ใจจี้ดเลยว่ะ

“พี่จิน-“ “เดี่ยวพี่”

ฮึกก ไม่รู้นานเท่าไหร่ที่ผมวิ่งมาหรือเรียกแท็กซี่ จนตอนนี้ก็มาถึงคอนโดไอ้แจ็คล่ะ ไม่รู้ตัวแต่ก็มาถึงจนได้ เก่งจริงๆเลยึงจิน

“อ้าวมึง ทำไมมาเร็-“

“อึกก ฮื่อออ ไอ้แจ็คมึงง”

“เห้ยยย มึงเป็นไรเนี้ยย เข้ามาก่อน”

“อึกก ขออี๊กก ไอ้แจ็คคค ไปเอาโซจูมาให้กูอีก”

“พอแล้วว มึงกินเยอะไปแล้ว”

“เยอะอะไร แค่สองแก้วเอง งกอ้อ อึกก”

“สองแก้วบ้านมึง มึงแดกเข้าไปสองขวดแล้วเนี้ย แล้วตกลงจะบอกกูได้ยังว่าเกิดไรขึ้น”

“อึกก มึงมันใจร้ายย ใจร้ายยกับกูมากๆเลย ไหนบอกจะจีบกูไงง อยากได้กูเป็นแฟนก่อนสิ้นปี แล้ว อึกก ที่ไปกับผู้หญิงคนนั้นน ฮื่ออ คือไรว่ะ ฮึกก หลอกกูหรอ”

“สัสเด้ย แผนแตกจนได้”

“อะไรว่ะ”

“อ้อเปล่าๆ เดี่ยวกูมา”

  “โหลล ไอ้ยูคค มึงทำไรของมึงว่ะ ไอ้จินถึงได้เป็นแบบนี้”

“ใครจะไปรู้ว่าพี่เค้าจะมาเดินห้างว่ะพี่ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง”

“เมาเละเลยดิ่”

“โห้ยย รู้สึกดีที่มีคนหึง ฮ่าๆ”

“ไม่ต้องมารู้สึกไรเลยมึง มาคอนโดกูเร็วๆ เสียแผนหมด”

“กำลังไปครับ เดี่ยวเจอกัน”

“เคๆ”

 โห้ยยยย ไอ้จินจะมีแฟนทั้งที่ทำไมมันยากเย็นแท้ล่ะครับบบ คนหล่อล่ะเหนี๊อยเหนื่อยย จริงๆคืนนี้มันน่าจะโรแมนติกกว่านี้น่ะถ้าไอ้จินมันไม่ได้ไปห้างแล้วไปเจอไอ้ยูค เห้ออ เอาเป็นว่ารอดูสถานการณ์ก่อนล่ะกันครับ

“เห้ยยย ไอ้จินนน มึงจะแดกไปทั้ง 3 ขวดไม่ได้โว้ยยย”

“แล้วมึงจะ-“

ติ่งต่องง

“เดี่ยวกูไปเปิดประตูก่อน”

“เออๆ”

“อ่ะเข้ามา เคลียร์กันดีๆน่ะมึง ถ้ามันพูดมากไม่ยอมเป็นแฟนก็จับปล้ำเลย กูแนะนำ”

“นั้นเพื่อนพี่น่ะ ฮ่าๆ แล้วพี่จะไปไหน”

“กูไม่อยู่เป็นก้างหรอก ไปหาเอินๆของกูดีกว่า”

“เอ้า ไปส่ะล่ะ”

  ร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องเห็นร่างของจินยองนอนฟุบอยู่กับโซฟา

“อืออ ไอ้แจ็ค ใครมาอ้าา”   ยังคงฟุบหน้ากับโซฟา

“….”

“เงียบไหมอ้า”   ใบหน้าที่แดงจัดของร่างบางที่เงยขึ้นมา

“เห้ยยย”

“ไงครับพี่”

“ไงอะไรล่ะ ไอ้แจ็คค แจ็คเว่ยย อยู่ไหนน”

“พี่แจ็คไม่อยู่หรอกครับ”

“นี่วางแผนกับไอ้แจ็คหรอ ฮึกก ทำไม แค่ตอนเย็นยังหลอกไม่พอหรอ ฮื่ออ”

“เดี่ยวครับ พี่กำลังเข้าใจผมผิดน่ะ”

“เข้าใจผิดเรื่องอะไรล่ะ อึกก น้องมาจีบพี่แค่อยากเล่นๆมันก็ถูกแล้วนิ ผู้หญิงคนที่เดินกับน้องต่างหากที่เป็นตัวจริง ฮึกก ทำไมว่ะ ไม่ชอบแล้วจะมาทำให้หวั่นไหวทำไม ฮื่ออ ทำไมต้องให้ควมหวัง”

“ใจเย็นๆดิ่พี่ อยู่นิ่งๆก่อน คนที่เดินกับผมไม่ใช่แฟนผมหรอกน่ะ”

“เออก็ไม่ใช่แฟนไง เอ๊ะ แล้ว…”

“เขาเป็นเพื่อนสนิทผมเอง ผมแค่ให้เขาไปช่วยเจ้านี้ไง”  ยื่นสิ่งที่อยู่ในมือไป

“…สร้อย?”

“ใช่ไง ผมมันผู้ชายแมนๆเตะบอล เลือกอะไรแบบนี้ไม่เป็นหรอกน่ะ เลยให้เพื่อนไปช่วย”

“แล้วจำเป็นต้องชิดขาดนั้นไหมล่ะ เหอะ”

“เพื่อนมันแกล้งอ่ะพี่ มันก็มีแฟนอยู่แล้ว”

“หงึ”  ดูทำหน้า มันโคตรจะน่า…

“พี่ ผมรักพี่จริงๆน่ะ ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้แต่มาตอนนี้คือรักมากๆแล้ว คบกันน่ะ”

“อือ”

“อืออะไรครับ”

“คบไง”

“คบกับใครพูดให้ชัดๆหน่อย”

“คบกับคิมยูคยอมไงครับ พอใจยังง”

“ฮ่าๆๆ น่ารักที่สุดเลยครับ”

“หงึ ขี้แกล้งอ้า”  ทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว ไม่ทงทนมันแล้วเว้ย

“อึก-“  อืออ นุ่มมากเลย ปากของพี่จินยองเนี้ย

ตุ้บๆ  “อืออ พอแล้- อ่ะ ยูค พอได้แล้ว”

“บอกให้ผมชื่นใจทีสิ่ครับ พี่จินยอง”

“อะไรเล่า!”

“พี่อ้า เมื่อกี้ผมก็บอกไปแล้ว ผมอยากได้ยินจากปากหวานๆของพี่น่ะ”

“งื้อออ รัก”

“อะไรน่ะพี่”

“ไอ้เด็กบ้า รักน่ะ”

“รักเหมือนกันครับ อยู่ฉลองคริสมาสต์กับผมไปนานๆน่ะครับ”

“งื้ออ จะพยายามทำให้ได้น่ะ ยูคยอมเด็กโง่”

จากผู้เขียน:

ปล. แต่งมาจากใจเลยค่ะ ผิดพลาดหรือไม่ชอบยังไงก็ขอโทดล่วงหน้าเลยนะคะ ซานต้าคนนี้ไม่ค่อยมีความสามารถด้านนี้เท่าไหร่5555 สุดท้ายก็ขอให้มีความสุขในปีนี้นะคะ