#Ya Tahammül Ya Sefer

[demvakti]

İçimdeki yalnızlığı fark etmişti, ben de anlatmaya doyamamıştım...

[alperen1emre]

Mazi daima mevcuttur. Kendimiz olarak yaşayabilmek için, onunla her an hesaplaşmaya ve anlaşmaya mecburuz

[dareyynn]

Oooo @berceste-i çiçeğimm gelmiş hoş gelmiş safalar getirmişşş 💐💖

[sonbirkursun]

Özür dilerim karşına çıkmayacağım dedim yüz yüze görüşmek istedim aramayacagım dedim aradım çünkü senin olmayışın zor geliyor bu sana hissettiğim şey takıntı değil sadece çok seviyorum seni şevval bu sevgiyle de ne yapıcam bilemiyorum o yüzden hep yanına gelmek istiyorum yanımda arıyorum seni sesini duymak istiyorum sensiz bir dakika bile geçirmeye tahammül edemiyorum o yüzden bu kadar çok denedim çok gelmeye çalıştım sana her seferinde beni sevmediğini duydum kendimi sevdirebilirdim bana kalsa yüzümü görsen belki bir şey hissederdin içinde belki bir şey canlanırdı bu kadar imkansız değildik ya biz birbirimizi çok seviyorduk yüzüme baktın zamanı hatırlıyorum o kadar güzel bakıyordun ki bana yaptığın kek geliyor aklıma elimi tutuşun beni öpüşün şevval biz çok güzeldik seninle eskiden içim dayanmıyor seninle böyle olmaya canımdan çok sevdiğim insanın gitmesine dayanamıyorum alışamıyorum alışmak da istemiyorum bana yine öyle bak yine öyle elimi tut yine sev öp beni istiyorum ben seni her şeyin bitmesi için her şeyi silip atmak için sevmedim kafamı nereye çevirsem seni görüyorum kokun durmadan burnuma geliyor gözlerin geliyor gözümün önüne o yüzden bu durumda benim için çok zor şevval ben seni hala her şeyden daha çok seviyorum hala seni bekliyorum anlıyorum ama seni bi insanı sevmemek nasıl bir şey biliyorum sana saygı duyuyorum istemediğini defalarca kez söyledin sevmediğini defalarca kez söyledin içinde zaten bir şey olsa bunları söyleyemezdin farkındayım bunların ama olmadı yani dediklerine rağmen seni düşünmeyi seni istemeyi bırakamadım geçen sefer tamam çıkmayacağım karşına dedim yine yapamadım ama bu sefer tamam şevval söz veriyorum sana istenmediğim yerde durmayacağım karşına çıkmayacagım hoçakal kendine çok dikkat et her şey için teşekkür ederim

.d

[bazenyazmakistersin]

Sidney, Avustralyada’da dördüncü senemi bitirmek üzere olduğum şu kavurucu sıcak günlerden hepinize selamlar!

Efsane bi macera… Aşırı güzel şeyler, aşırı yorucu şeyler ve hassiktir dediğim bir takım şeylerde olmak üzere toplamda neredeyse dört sene olacak. Dile kolay!

Sanırım bu dört sene içerisinde ortalama 6-7 ev değiştirdim ama son 3 senedir aynı mahallede yaşıyorum. Büyük olasılıkla 2024 Eylül ayında kontratımın bitmesine yakın bahçeli bir eve ya da hiç olmazsa 2+1 daireye taşınmak istiyorum. Çok acil işlerim olduğundan dolayı 1+1 oturduğum daireden çıkamayıp kontratımı bir sene daha uzatmak durumunda kalmıştım. Taşınma sebebim kısaca çok fazla Hintlinin ülkeye yerleşmesi ve onların çoğunluk olarak yaşadığı Parramatta bölgesinin ev sorunu olduğundan dolayı bizim buralara taşınmaya başlamaları. Bir diğer sorun ise sanırım biraz sıkıldım ve yeni insanlar tanımak istiyorum.

Grafik tasarımcı olarak çalıştığım şirkette şubat ayında 3 seneyi devireceğim. İşler yolunda gidiyor ve bir yandan da sanırım yaklaşık üç veya dört ay önce bir arkadaşımla burada reklam ajansımızı kurduk. Şimdilik sunumlar hazırlayıp toplantılara gidip müşteri almaya çalışıyoruz. Ama bunu yaparken çalıştığım yeri aksatmıyorum çünkü belki kendi girişimim olumsuz olabilir o yüzden akıllı adımlar atmak lazım.

2023 Mart ayında İstanbul’a ailemi görmeye gittim. İstanbul bana çok hayal kırıklığı ve üzüntü yaşattı. Aslında güzelim kültürü olan ve insanları olan memleketimin bu halde olmadı derinden etkiledi, Avustralya gibi kültüre sahip olmayan ve yeni olan bi yerin nasıl bu kadar mimari ve sosyal olarak disiplinli olup da Türkiye’nin bu kadar bunlardan kopmuş olmasını kaldıramadım. İstanbul’a ilk girişimden itibaren mimari çirkinliğe tahammül pek edemedim, halbuki doğma büyüme İstanbulluyum ve nasıl yaşarken gözüme batmamış. Bir diğer durum ise insanlar aşırı sinirli, anksiyetik ve hoşgörüsüz olmuş. Kızmıyorum, insanlar bu hale bilinçli olarak getirildi. Diliyorum bütün insanlarımız güzel günleri hep birlikte görürler.

Sanırım 2024 Eylül ayında tekrar gideceğim ama bu sefer daha kısa kalmayı düşünüyorum.

Türkiye’ye bir gün geri döner miyim bilmem ama şu an için hiç istediğim bir şey değil.

Hepinize sevgiler,

Güzel kalın.

[sevdaderlerbana]

Seni değil sevgini aradığım dönemler oluyor. Kaybeden sendin ama bende kaybetmiştim hissettim. Seni suçladım, affedemedim bu sefer senden nefret etmeye çalıştım. Ama o zamanlar nefret ederken dahi hislerimle uğraşıyordum. Sokağa çıksam karşıma çıktığında yüzünü göreceğimi düşünmemeye çalışıyordum. Sonra başka bir kalbe şarkılar söyledim. İşe yaradı, başardığımı düşündüm. Ama bir gün onun için önemsiz uyandım. Tahammül edemeyeceği bir detay, kullanabileceği birisş ve onun günah keçisi. Keyfine göre davrandığı ama söze gelince sevdiği oldum. Ondan hiç beni sevdiğini söyleyen güzel bir mesaj almadım. Ya da senin gibi hiç elimden tutmadı. Senin gibi beni kabullenmek yerine her zaman tek bırakıp bazı şeyleri tek başıma halletmek zorunda bıraktı. O böyle yaptıkça senden nefret ettim, çünkü o sevgisizliğine gözüme sokmaya başladıkça benim aklıma senin yaptıkların geldi. Benim için aştığın mesafeler, elimden tutup bırakmadığın ve ağlamama dayanamadığın zamanlar. Eğer bu yazdıklarımı okursan seni sevdiğim anlamını çıkarman yanlış olur, hayır seni sevmiyorum. Onu seviyorum ve beni bu duruma soktuğun için senden hep nefret edeceğim. Beni kabullenemeyen birisine sığınmak zorunda bıraktığın, kendimi beni sevsin diye paralayışımı asla unutmayacağım. Teşekkür ederim 17.

[alperen1emre]

1 - Adın ne PUAHAHBSALSLQŞDMAİDŞ

11, 12, 13 💅🏻💅🏻💅🏻💃

sen benimle taaşuku talat ve fitnat mı geciyosun sbznsnsbz

11-sıkı dostlar

12-Şımarık wnsmssnhsbs

13-Korkuyu beklerken,Ya tahammül ya sefer

[istanbuldasonikihafta]

15 Ağustos 2023

Saat de 8. 33

iSTANBUL'DAKİ hava bir insan olsaydı da ona sarılsaydım keşke. Bu Ağustosa rağmen bulutlu ve sisli. Kuleler bile zar zor seçiliyor.

Tabii nem var biraz. Nem rahatsız edecek derecede artacak ve sonra yağmur yağacak muhtemelen. Aklıma, Şeyda'nın bana Çengelköy Defteri'ni alışı geldi. Ben onu Emre'ye almıştım sonra da işte kaldırıp atmıştım. Sana verdiğim kıymetler, sana verdiğim değerler.

Kolay aldığım şeyler değildi tabi. Kolay attığım şeyler de olmadı. Şimdi bana hiç alttan almadığımı falan söylüyor da. Nisan ayında, altın da altından alırken yaptıkları ve yazdıkları aklıma geldi de şu an. Nisan ayında da hala işte "bir mazimiz var, seninle yaşadıklarım, yaşadığım şeyler dolayısıyla, seninle iyi ayrılmamı gerektiriyor" "seni kötü hatırlamaya tahammül edemem" falan gibi çocukluklar.

Neden çocukluk? Biriyle aranızdaki ilişkinin iyiliğinin sadece sizin adımlarınız ve sizin atmadığınız adımlarınızla ilişkiliymiş sanmak çocukluğu. Öyle değil, karşındakinin de niyeti yoksa olmuyor. Niyet ne kadar önemli ya.

Ben bu sefer hiç öyle niyetler etmedim. En fazla "ne yapıyor bu adam görelim bakalım" niyeti. Onca yaptıklarından sonra ona güvenip de "bu sefer inanmak" niyetini alacak değildim. "Bu sefer anlamak" niyetini bile almadım. Aldırabilirse buralardayım, diye takıldım. Aldıramadı.

Tabii üzülmemek için tüm bu görüşme seaslarında İlişkimiz yok, ben neden senin varlığından bile kimseye bahsetmiyorum sence gibi sorularla sadede gelmesine uğraştım. O gelmedi. Ben üzüldüm. Sonunda, ilişki olmadığını iddia ettiğim ilişkisizlikten ayrılmak bile, bir ayrılık tecrübesi olarak yaşanıyor benim için, ve öfkelendiriyor haliyle.

O beni en çok anlama ve bırakmama arzusuyla gelmiş olabilir. Yaaa. Dağ oluyor bağ, bağ oluyor dağ olmuyor. Yok o bakarsan bağ bakmazsan dağ olur idi. Benim ihtiyacım olan at olur meydan olmaz meydan olur at olmaz.

Atımı ve meydanımı bulmak için Ankara'ya gidiyorum. Meydanda bir iki gösteri yaptıktan sonra atımı alır İstanbul'a gelirim belki. Üsküdar'ı geçmem ama. Bana hala İstanbulun en yaşanabilir yeri Üsküdar geliyor. Belki diğer anadolu semtleri ne bileyim işte bazı kadıköy sokakları da öyledir. Gelmek nasip olur mu? Bilmiyorum.

Bildiğim, bu konularda Emreye zerre kadar güvenmemenin beni çok rahatlattığı. Öyle çünkü. Babamın bile bu taşınma işlerindeki rahatlığı beni hayrete uğrattı. Dedi ki tamam o zaman sen tezini yazmaya devam et. Misafirhaneye gidersin, işe başlarsın, sonra biz tanıdıklarımıza haber salarız. Sana bulurlar bir ev. Aynen öyle ya. Gidip geleceksen de İstanbul'daki ev dursun bir süre daha dedi.

Cengiz hocanın bile sözü bana ne kadar iyi geldi. İnşallah demiş ya adam, inşallah, tezi beraber bitireceğiz.

Ama emre ne diyor. Yine bir, desteğini esirgeme örneği. Ankara'ya giderken sana yardım etmeyeceğim. Yani, bu adama G E R Ç E K T E N ihtiyacım olsaydı ne olurdu acaba? Bana "Ankara'ya git, dünyanın kaç bucak olduğunu gör" dedi. Görecekmişim, ve onunla öyle konuşmaya başlayacakmışım. Benim "beddualarıma" sinirlenen ve bunu kendi haklılığı ve ululuğu ve bedduaların kötülüğü üzerinden temellendiren bir adam için ilginç bir istek cidden.

Bedduam falan da yok ha. Azıcık öfkem yatışsın, hemen vazgeçerim. Ha tabii, önceden bunu da söyleyemezdim. Bana işkence ederek, bende olmayan ama bana atfettiğin kötülüklerin hepsini bünyesinde toplamış bir kadınla ol, diyorum. Veya, beni sevdiğin gibi sevil diyorum. Böyle kaşıkla gösterip kepçeyle alınan bir sevgi. Verdiğini de gani gani bulsun, her ne veriyorsa. Vermiyor demiyorum ama kendimi Pavlov'un kız arkadaşı gibi hissediyorum. "Şöyleyse böyle" "böyleyse bu kadar."

Neyse, ne kendisine inanacak ve ne de kendisiyle evlenmeye kalkışacak kadar kendisini iyi tanıyor oluşum yanıma kar. Yanıma kar olanlar içimi neden tırmalıyor acaba?

Yaşananlar dolayısıyla herhalde. Kullanılmışlık hissim, kendisine hem kalben hem sosyal açıdan olduğum yara bantları vazifeleri, paratoner işlevim ve elbette kendi kaybettiklerim dolayısıyla.

Bu adam hayatımda olmasaydı, hayatıma girecek düzgün bir adam olabilirdi belki de. Birkaç ayrılık bile yaşasaydım gerçekten ve gerçek bir tecrübe olurdu belki. Şimdi olan şey sadece uzun dönemli bir işkence gibi hatırlanmaya mahkum.

Bir de tabi, giderken bu kadar kötü hisle başederek gitmemek de isterdim.

Ama bilemeyiz, belki hayırlı olan budur. Olmayacak şeyin taze enerjisi beni kendi hayatıma daha dört elle sarılmaya iter. Olamaz mı, olabilir elbette.

Nedense aklıma 2021 Hazirandaki o kavgadan sonra aldığım son hal geldi. Öyle kalbim çarpıyor öyle çarpıyordu ki ritmi kaymıştı. Bir yerlerde nedense kendime ama içimden ona hitaben "benim de annem babam var ya" dediğimi falan hatırlıyorum.

Sonra tabi, "ben maydonozum" dediğim yer. Korunmak ve kollanmak için yeterli derecede cocuğu, kocası bilmem işte toplumsal kodlar gereğince daha muteber bir insan olmadığım için gözden çıkarıldığım esnada. Kimim ki ben, tek başına yaşayan bir maydonoz dediğim yer.

Bana hala "kendini bir maydonoz olarak gördüğün için Ankaraya gitmek istiyorsun" falan diyor.

Hayır, gerizekalı, kendimi bana tek başına yaşayan ve korunmaya ihtiyacı olmayan ve kaybetse kaybı sadece kendisine dair olacak, değersiz bir ot gibi hissettiriyorsun.

Gitmemin ise bir çok sebebi var. Ve bu sebepleri nedense hiç düzgün konuşamadığımızı onun da anlamadığını fark ediyorum.

Para dediğimde verebileceği bir şey olduğunu söylüyor. Sanki sözüne itimat edilir bir adammış gibi. Bir de senden aldığım para ile çalışarak aldığım para bana aynısını mı hissettirecek. Sen de çalışma o zaman. Tüm gününün anneni mutlu etmeye hasret. Kİ o da memnun olur. İş bulamadığı zaman, işim yok diye depresyona girip, sonra bir tur da beni bırakmış bir adam için hayli duygulu teklifler, gerçekten.

Dün, bir instagram postunda, kendisinin açılıp açılmadığını merak eden insanlara, "başkasının üzerinde olan ilgi, insanın kendi ölümüne karşı koyduğu bir anda olmama biçimidir" diye cevap vermiş. Tabi anda olamamak yazmamış. Kendi duygusunda duramamak yazmış. Ki bu aralar benim de kendimde gördüğüm şey bu. Belki de uzun bir süredir de. adının teşhisini yeni koydum.

kendi duygusunda duramamak, çünkü kendi gerçeğine bakmak ve orada kalabilmek çoğu zaman acı vericidir, dolayısıyla dikkatimizi kendimizden başkasına, dışarıda olana yöneltiriz, falan.

Uzun süredir, evde sabahları coşkuyla kısmetse olur izleyen bir insan oluşum, tamamen bununla alakalı. Kendimi dıuymamak. Defalarca Harry Potter da bu işe yaramıştı zamanında. Bunu ne zaman yapmaya başladığımı hatırlıyorum da, 2021'deki Şubat ayının ayrılığından sonra, hayli manidar. Durması çok zor yerlerdi, gerçekten de.

Tezi bitiremeyeceğim için korkuyorum tabi. Bu iş meselesi çıktığında da coşkuyla çalışmaya motive olmamın sebebi buydu. Haşmetmeapları, bana şyu an öfkeli oluşumu, tezimle veya gitme işleriyle ilgilenmek istememememin bir karşılığı olarak kendisine sardırdıgımı söylüyor.

Teşhisler müq. Keşke öyle olsaydı. Ama bazen hissettiğim duygu o kadar yoğun oluyor ki başka bir şeye izin vermiyor. Neyse, Bugun daha iyiyim. Kendimi anlatma gayem yok. Buraya anlatmak yetiyor. Aynı duvar. Aynu muhatapsızlık. Aynı duyguzluk.

Kalkıp kahvaltı yapacağım ve Kısmetse olur dinleyeceğim evet. Duygularım içinde durması zor birileri hala.

[etaali]

“Eğer dayanamıyorsan terk-i diyar et” dedi.

“Aşkın çaresi ya tahammül ya sefer”

[izmirdezemheri]

"Kısa süren hafif bir yer sarsıntısı gibi gelip geçti ölüm. Gökyüzü yeniden maviye boyandı. Korna sesleri yeniden duyuldu."

[birnurtalebesi]

İçinde olması gereken bir şeyin kaybından hangi mağaraların ücrasına saklandığımı, oradan hiç çıkmamak üzere kendime davalar aradığımı anlıyorum. Her şeyi tamamlayacak olan o şey. Ancak onunla var olabilirim. Irmak bir başlangıç. Bir düş. Ama bir yol ve bir yoldaş.Ne tabiat parçası ne çiftlik hayali. Ne kaçıp gitmek, ne ekip biçmek. Sefer de içimde, tahammül de.

[semusblog]

Kısa süren hafif bir yer sarsıntısı gibi gelip geçti ölüm.

Gökyüzü yeniden maviye boyandı.

Korna sesleri yeniden duyuldu

...

Sefer de içimde, tahammül de.

[yazankadinm]

Bir şehir özlenir bir anı özlenir bir insan özlenir her şey özlenir de giden özlenmez,kalan yaralıysa..

Yazankadın

[1-yolcu]

Neslimizin nasipsizliği aradığının ne olduğunu tanıtacak bir mürşide rastlamamış oluşudur, devrimiz makine gıcırtısının ahlâk ilahilerini susturduğu devirdir.

Mustafa Kutlu

[bayanuzakli]

[tefani1]

"ne kaçıp gitmek, ne ekip biçmek. sefer de içimde tahammül de."