#YürümeninFelsefesi

[quaerens-s]

“Kalabalık, yapım aşamasındaki metalaşmış bir geleceğin tecrübe edilmesidir. Bu geleceğin savurup sürüklediği birey, anonim dalgalara sunulan bir ürüne indirgenir. Sunulan birey, akıntıya uyum sağlar. Kalabalık içinde olmak, tüketiliyor olma intibası uyandırır: bedeni kısıtlayan hareketler, bedeni sarsan ani krizler. Sokaklar, bulvarlar tarafından tüketilir insan. Tabelalar ve vitrinler yalnızca meta değiş-tokuşunu ve dolaşımını güçlendirmek için vardır.”

| Frédéric Gros, Yürümenin Felsefesi (s. 155)

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2020/12/travel-ankara-109-ayas.html

Bu mektuba bir yanıt adresi ekleyemiyorum, zira bir sonraki durakta kendimi hangi yollardan, nereye, niçin ve nasıl sürüklenmiş bulacağımı ben de bilmiyorum!  ( Arthur Rimbaud, Aden' den Mektup, 5 Mayıs 1884 )

( Frédéric Gros, Yürümenin Felsefesi )

.

.

.

.

.

[ Ankara, Ayaş, 10.12.2020 ]

[farklibirsey]

günler boyunca ikamet ettiğim yer bu tabiattır"

[planetdiaries]

MEDİTASYON ve YÜRÜME ÜZERİNE

Ağustos 2021 Ķaçkar Dağları yürüyüşümden esinle...

Meditasyonun özünde zihnin sürekli düşünceler üreterek enerjisini bir nevi tüketmenin önüne geçmek yer alıyor. Bunu sağladıktan sonra insan, kendi için göreli,  hayatın  amacı ne ise artık, o yönde daha özgüvenle, korkusuzca ve zahmetsizce ilerliyor. Bu amaç kimi için, yaradana yakınlaşmak olabiliyor ya da bilimin sırlarını keşfetmek. Veyahut birçoğumuz için  daha keyifli bir yaşam sürmek. Keyifle yaşam sürmek acılardan kaçınmak anlamına geldiğinde zihnimiz yaşamı sonsuz bir mücadeleye dönüştürebiliyor, olanı olduğu haliyle kabul etme uygulamasına  Meditasyon bir zemin hazırlıyor.

Bugüne kadar  birçok meditasyon tekniğiyle tanıştım, uyguladım. Anlıyorum ki  bağdaş kurup nefesi takip etmek en çok bilinen ve kadim bir teknik olmakla beraber her kişinin kendine en uygun meditasyon tekniğini keşfetmesi paha biçilmez. Şunu da eklemek gerekiyor ki birçok guru, bir kez kendine en uygun tekniği seçtiğinde ona sarılmanı ve sebatla onu uygulaman�� öneriyor.

Kendi adıma, yalnız başına uzun doğa yürüyüşleri yapmanın en çok işe yarayan metotlardan biri olduğunu gözlemledim.

İş, bütün yolları yürürken bir makine gibi düşünce üreten zihinle, kişinin  ilişkisinde saklı.

Kaçkarlar'da tek başıma gercekleştirdigim üç günlük kamplı doğa yürüyüşü bana,  birkaç yıl önce Nepal'de katıldığım 10 günlük Vipassana inzivasini anımsattı.

Saatler boyunca yürürken zihin apansız düşünceler üretiyor. Sana yıllar önce kazık atanlar, hakkını yiyenler, sevgini karşılıksız bırakanlar vb.  madalyonun bir yüzü, anlamak için çaba sarf etmediklerin,  ilişkilerdeki huysuz tutumların, görmezden geldiğin haksızlıklar vb diğer yüzü madalyonun.

Yıllardır zihnin döndürüp dolaştırdığı düşünceler yumağını görmezden gelmek, ya da onlara kapılıp gitmek yerine nefesi takip ettiginde zihnin gerçek kudretini ortaya koyması için bir alan açılıyor.

Bunu bağdaş kurarken de yapmak mümkün, alnından terler damlatan bir tepeyi çıkarken de.

Dağlarda, doğada yürümek göründüğü gibi değildir.  Aşağıdan baktığınızda  yakınmış gibi gözüken bir zirve yolu, bir tepeyi aştığınızda karşınıza ansızın aşağıdan hiç görmediğiniz ya da görseniz de zihnin kavrayamadigi bir tepenin ortaya çıkmasıyla sonu gelmez bir çabaya dönüşebilir.

Kaçkarlardaki yürüyüşümün son gününde 2500 metre irtifada sadece yer yer  çalıların, papatya ve ismini bilmediğim türlü dağ çiçeklerinin bulunduğu zorlu bir tepe çıkarken, önümden bir kelebek geçti.

Durdum. Uçarken onu izledim.  Sonuna dek. Ta ki bir çiçeğe konup kanatlarını kapayana kadar. Sonra yürüyüşüme devam ettim. Bir çalı kuşu havalandı yanıbaşımdan, uçtu uçtu... İzledim.  Ta ki gözden kaybolana kadar. Bir çiçeğe baktım uzun uzun. Hep gördüğüm, hiç bakmadığım. Üç bin metrenin üzerinde, yaşamın yokalayazdığı irtifadaki varlığını düşündüm. O gün yürüyüşümün devamında kendiliğinden ortaya çıkan bu yeni  meditasyon tekniğini uyguladım. Önümden her bir canlı geçtiğinde, durdum ve onu kendi doğası içinde acelesizce izledim. Ta ki gözden kaybolana, ya da varlığını sonuna kadar özümseyene dek. Bir yandan da her bir sol adımımda nefes alıp, bir sonraki solda nefes vererek.

Ve tempomu bu nefesin aynı rutinde devamını sağlayacak şekilde ayarladım. Hızımı değil, nefesimi ayarladım. Nefes alırken zorlandıysam tempomu yavaşlattım.  Zihnim elbette tüm kirli tabaklarıyla mutfağını sere serpe döktü ortaya. Görmezden gelmedim, nefes almaya devam ettim. Ve ne zaman ki bir canlı görsem durup izledim. Çokça da bir akarsuyun nasıl zahmetsizce vadilerden aktığını... Her vadiden şırıl şırıl akarak tabandaki büyük vadide bir araya gelen, bir çanakla karşılaştığında, içini dolduran, göle dönüşen ve sonra suyun geçit verdiği yer neresiyse oradan, akmaya devam eden suları izledim. Nasıl da zahmetsizce bir güç var doğanın kendisinde.

Esas��nda, ondan gelen insanda olanın tıpkısı. Doğayı izlediğinde ve zihni tüm kalabaliklarindan bir nebze de olsa özgür bırakabildigin anlarda beliren sonsuz bir kudret.

[dusunce-sarkaci]

"İnsanlar ve meşgaleleri kilise, devlet, okul, ticaret, alım satım işleri, imalat, tarım, hele ki tüm ürkütücülüğüyle politika; bunların tabiatta ne denli az yer kapladığını anladığıma o kadar memnunum ki."

Henry David Thoreau / Yürümek

[bey-za]

"We are prisoners of our own. We complain of the tyranny of social opinion, but it is nothing compared to the tyranny of individual opinion, says Thoreau. We're obsessed with our own judgment. For Thoreau, walking is not about finding yourself, but about creating opportunities to reshape yourself. "

-

"Kendi kendimizin esiriyizdir. Toplumsal görüşün tiranlığından yakınırız ama bireysel görüşün tiranlığı yanında o hiçbir şeydir, der Thoreau. Kendi yargılarımıza saplanmışızdır. Thoreau için yürümek kendini bulmak değil, kendine yeniden şekil vermek için imkan yaratmaktır. "

📖 - Yürümenin Felsefesi / A Philosophy of Walking

[world-of-kar]

[savasbitti]

yürümenin felsefesi, nasıl yürünür bunu öğretmiyor. yazar Frédéric Gros bunu bir çocuğun bile zorlanmadan yapacağını her fırsatta dile getiriyor. kitap yürümeye nasıl anlam kazandırılacağını anlatıyor. bunu yaparken de birçok yazar, şair ve filozoftan örnekler sunuyor. "yürümek spor değildir. bir ayağı diğerinin önüne atmak çocuk işidir. yürüyenler karşılaştığında ne bir sıralama vardır ne de puanlama. yürürken hangi yoldan geldiğini, en güzel manzaranın hangi patikadan görüldüğünü anlatır, görüşün hangi noktada daha iyi olduğundan bahseder. buna rağmen bir aksesuar piyasası yaratılmasından geri kalınmamıştır: devrim niteliğinde ayakkabılar, inanılmaz çoraplar, müthiş sağlam pantolonlar... alttan alta sporcu ruhu da işe dahil edilir: yürümüyoruz artık, "trekking yapıyoruz." ağırdan almak namına şimdiye dek yürümekten daha iyi bir şey bulunamamıştır. yürümek için iki bacağınızın olması yeterlidir. gerisi fasa fisodur. hızlanmak mı istiyorsunuz? o halde yürümeyin, başka bir şey yapın; tekerleklileri kullanın, kayın, uçun! yürümeyin. ve unutmayın, yürürken takdire şayan tek şey gökyüzünün parlaklığı, manzaranın görkemidir. yürümek spor değildir. bir kez ayakları üstünde dikildi mi, olduğu yerde kalamaz insan." s. 9 #yürümeninfelsefesi #FrédéricGros https://www.instagram.com/p/B9_yr74JXyi5vRwRkKgMTvsEUdY7Ae9PhdKJ6w0/?igshid=h7eqf6b1jbd7

[yinedemeliha]

Akşam yürüyüşleri...

[pdrneokur]

PDR NE OKUR? | Frédéric Gros - Yürümenin Felsefesi ° ° °"Huzur yalnızca yolu takip etmekten gelir. Sıkıntı ve trajediler, yaşamlarınız ve bedenlerinizdeki boş tarlaları eşeleyen şeylerdir. Siz uzaklarda yürürken bütün bunlar, durumunuzla alakasız ve müphem oldukları için rafa kalkar, bu yüzden huzur sizi yürürken yakalar. Büyük tutkuların yarattığı yorgunluğun, stres altında ezilen harala gürele yaşamların tatsızlığının yerini sadece ama sadece yürüyüşün amansız bitkinliği alır. Huzur artık hiçbir şey beklemiyor olmanın, yalnızca yürümenin, yalnızca ilerlemenin hissettirdiği tazeliktir." Frédéric Gros #fredericgros #yürümeninfelsefesi #kolektifkitap #kolektifyayınları #okudumbitti📚 #okumakgüzeldir #kitapsözleri #kitapalintisi #yürümek #felsefe #instakitap #bookstagram - #regrann https://www.instagram.com/p/B2T2PiCAPOq/?igshid=ysifl3ppxr7z

[quaerens-s]

“...çünkü yürürken her şey mantıklı hale gelir: Bacaklarınız ağırlığı taşır ve "Tamam, işte bu," diye düşünürsünüz, “oraya gitmeliyim, orası güzel.” Başkaları aylaklık ettiğinizi düşünür, halbuki sözkonusu olan bir fikri, sizi sürükleyen, ileri taşıyan bir fikri izlemektir. Sözcükler dudaklara geliverir; yürüdüğünüz gibi konuşursunuz. Her şey sahicidir.”

| Frédéric Gros, Yürümenin Felsefesi (s. 133)

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2015/03/golge-gezgin.html

Yürümenin tarihi incelenirken Wordsworth mutlaka karşınıza çıkar; bu tarihçiyle uğraşan pek çok kişi onu uzun gezintileri fikir babası sayar. Yürümenin hala sadece yoksulların, berduşların, haydutların ve seyyar satıcıların işi olduğu bir dönemde ( 18. Yüzyıl sonu ), yürümenin doğayla birlik kurmayı, bedeni tatmin etmeyi, manzara karşısında tefekküre dalmayı sağlayan şiirsel bir eylem olduğunu idrak eden ilk kişi Wordsworth’ tür. Bacaklarını felsefenin hizmetini sunan ilk kişilerdendir. Fransa’ yı baştanbaşa yaya katetmiş, Alpleri aşmış, İngiltere’ deki göller yöresinde gezmiş ve şiirlerini yazarken gezilerinden beslenmiştir. Ömrünün büyük bölümünü adadığı ve ölümünden sonra yayımlanan otobiyografik şiiri Prelüd üç yürüyüşün birleşmesinden ortaya çıkmıştır sanki: çocukluğundan yetişkinliğine kadar çıktığı yürüyüş, Fransa ve İtalya yollarındaki yürüyüş, son olarak da o dengeli ve tınılı mısraların yürüyüşü: “ İşte böyle süzüldüm o sessiz yoldan Bedenim yudumluyordu sükuneti Öyle bir iyileşme ki uyku gibi dingin Ama daha da tatlısı. Tepen, arkam, önüm,  Her yanım huzur ve bir başınalıkla çevriliydi.”

( Frédéric Gros, Yürümenin Felsefesi )

.

.

.

.

.

[ Ankara, Altındağ, Ulus, 11.09.2020 ]

[farklibirsey]

"bana seyyar bir yaşam gerek. güzel bir havada, güzel bir ülkede telaşa gelmeden yol yürümek ve yürüyüşün sonunda da hoş bir manzarayla karşılaşmak"

[dusunce-sarkaci]

"Kapıların ardında, güneşin altında rüzgârı soluyarak yaşamak hiç kuşku yok ki insanın karakterini bir miktar kabalaştıracak, tıpkı ağır işçiliğin ellerin narinliğinden çalması gibi, doğamızın daha ince niteliklerinin üzerinde kalınca bir üst deri oluşmasına neden olacaktır. Öte yandan evde kalmak ise elleri yumuşak, pürüzsüz ve narin kılarken, buna kimi etkilere karşı hassasiyetin artması eşlik eder. Güneş biraz daha az parlayıp rüzgar üzerimizde biraz daha az estiğinde, belki de entelektüel ve ahlaki gelişimimiz açısından bazı etkilere karşı daha hassas olmamız gerekiyordur; hiç şüphesiz kalın ve ince deriyi hakkıyla oranlamak da önemli. Fakat bana göre o ölü deri çabucak düşecek, doğal ilaç ise gecenin güne, kışın yaza, düşüncenin deneyime dönmesindeki oranda bulunacak. Düşüncelerimizde gün ışığı ve havanın etkisi de o ölçüde artacak. İşçilerin nasır tutmuş elleri haysiyetin ve kahramanlığın zarif dokusuna aşinadır, dokununca yürekleri titretir, aylaklığın cansız parmakları, o ellerin yerini tutamaz. Emeğin nasırlı ellerinden ve güneş yanığı yüzünden uzakta, tüm gün yatakta yatıp kendini arınmış sanmak düpedüz kendini aldatmaktır."

Henry David Thoreau / Yürümek

[gezentecom]

Bugün youtube kanalım gezente de size bu ay okuduğum üç kişisel gelişim kitabı tavsiye veriyorum. Video linki bio da @beyhanbudak #kendineiyidavrangüzelinsan kitabı ve @ikigaibook #ikigai son dönemlerde çokça okunan bir kitap ve #fredericgros #yürümeninfelsefesi kitapları. Hepsini çok severek okuyorum sizelere de tavsiye ederim ☺️ #kitaptavsiyesi #kitapönerisi #kitapsözleri #kitaptavsiyeleri #neokuyorum #neokudum #beyhanbudak #lensbible #roamtheplanet #lifeofadventure #beautifuldestinations #livefolk #earthpix #stayandwander #artofvisuals #travelstoke #naturelovers #neverstopexploring #awsomeearth #travelguide #moodygrams #vzcomood #optoutside #travelcommunity #travellingthroughtheworld https://www.instagram.com/p/CBIQEsyBY9T/?igshid=zt9rlv56dats

[ilaypolat-blog]

Yürümek bir spor değildir.Çocuk işidir. Yürümek için iki bacağınızın olması yeterlidir. Akıllı insan sessizlikte yürür. Çünkü sessizlik her şeyi şeffaflaştırır. Her şey sakin, tetikte ve istirahat halindedir. Yürüdükçe çoğalırız. Tek başına yürüdüğümüzde bile kısa bir süre sonra iki kişi oluruz, ruhumuz da bize katılır. Yürürken çevremizdeki ağaçların, çiçeklerin, canlı her şeyin yakınlığını, sevgisini de kazanırız. Yürümek kafayı boşaltır, zihni dünyanın mevcudiyeti ile doldurur. (Yürümenin Felsefesi kitabından) #YÜRÜYÜŞ #spor #diyet #diyetisyen #yürümeninfelsefesi #motivasyon https://www.instagram.com/p/B4kAHP9IiV1/?igshid=2unzdtg2akgi