#Vakantie Zeeland met hond | Explore Tumblr Posts and Blogs

offtoljubljana · 4 years

Text

128. Let’s go to the beach, beach, let’s go get away

4/07/2020

Opmerking toegevoegd achteraf: Deze blogpost werd lang, want dit is de post voor zowel zaterdag als zondag. Ik was zaterdag te moe om te posten. In het weekend heb ik zowat 100 foto’s gemaakt en die kan je allemaal hier vinden.

Get a cup of tea.

Hallo vanaf het strand. Welk strand? Geen idee! Ik zoek het op als ik thuis ben. (EDIT: bij Strunjan Nature Park). Vanochtend werd ik helaas om 7:30 wakker, terwijl ik mijn wekker om 8:30 had gezet. Uiteindelijk kwam ik rond 9:10 mijn bedje uit nadat ik Animal Crossing had gespeeld. Ik heb nog nooit de 8AM muziek gehoord, want normaal speel ik niet tussen 8:00 - 9:00. De Ables waren zelfs nog dicht.

Deze outfit noem ik “Bubblegum Cheerio”, vernoemd naar Bubblegum Bitch van MARINA en de Cheerios van glee.

Ik moest zo vroeg op staan, want vandaag was het een reisdag. Rond 9:45 stond Cristina voor mijn deur (ze zei eerst 10:00 dus ik heb mijn ontbijt niet helemaal opgekregen).

Rond 10:00 waren we compleet. Een Duitse vriendin van Cristina ging mee (Tabea) en zij had weer 2 andere Duitsers meegenomen. Ik geef eerlijk toe dat ik niet precies weet hoe de laatste twee Duitsers heten (ik ga ervan uit dat ze mijn naam ook niet meer weten), maar het klonk als Aly en Joanna.

We gingen eerst naar de grotten. Het zijn de Škocjan Jame, de Škocjan grotten. Ze staan op de UNESCO Heritage lijst.

Het was ongeveer 50 minuten rijden vanaf Ljubljana en om 11:30 begon de tour. Het was zowat 2 uur lang en op een moment waren we 160 m onder de grond. Het was verboden om foto's te nemen, want dan zou het te lang duren. Het licht beschadigd namelijk de grot, dus de mensen van de tour legden uit dat ze een strak schema handhaven. De lichten gaan ook uit als de laatste persoon uit dat gedeelte is. Het is eigenlijk best eng als je ziet dat de lichten achter je uitgaan, want dan is het één zwart gat. Er waren twee delen: silent dry cave en messy wet cave. Door het tweede deel stroomde namelijk de Reka rivier. Reka is rivier in het Sloveens. Het heet dus de rivier rivier. Het was heel mooi en er waren ook nog resten van de bouwwerken van de eerste explorers. Zij hebben met de hand allemaal trappen gemaakt.

In de grot was het 12 graden en daar waren we op voorbereid. Ik had mijn bikini onder mijn trui en lange broek en ik had luchtige kinderkleding in mijn rugzak.

Bij het einde van de grot konden we wel foto's maken. Toen was het tijd voor nog 300 traptreden naar boven. In de grot zelf hadden we er al 500 gehad. Als je het echt niet meer aankon, dan mocht je mee met de lift maar ik dacht FUCK IT. Ik ben buiten dus ik hoef geen masker meer. Ik krijg nu meer lucht. Dit gaat goed.

Dit ging niet goed, maar ik had wel mooi uitzicht dus het was het wel waard. Ik had mijn trui nog aan maar ergens midden op die lange trap besloot ik om me om te kleden, want het was niet te doen. Ik deed snel mijn topje aan. Ik had toch een bikini eronder aan. Weer het rare gedoe dat een bikini totaal anders is dan ondergoed. Achter ons liep een Nederlands koppel en zij bezweken ook van de hitte. We waren nu buiten en het werd heet.

Het koppel was er ook wel klaar mee en op een moment was er een uitkijkpunt in de zon en ik hoorde ze afvragen of het mooi was (en waardevol om ervoor in de zon te staan) en ik zei: "Ja, het is mooi".

We onderbreken het verhaal voor een belangrijke mededeling: een natte Border Collie liep net langs. Een andere hond is nu aan het zwemmen met het baasje.

Oké. We hadden de 300 trappen overleefd en we stonden voor een keuze: rechtdoor naar de receptie of 200 meter rechtsaf naar een uitkijkpunt. Alweer: ik kom hier voorlopig niet terug, dus ook al ga ik dood van binnen, op naar het uitkijkpunt.

Het was het waard wegens het geweldige uitzicht maar ook wegens de harde wind. Dat was fijn. Je kon ook helemaal naar beneden kijken en het was raar om te bedenken dat ik daar liep. Cristina, Tabea en ik namen dus even een rustmoment (de anderen waren al naar de receptie gelopen, want die liepen heel ver voor ons) en we hadden het over Kroatië. Het is inderdaad jammer. Ik mag Kroatië in en uit, want ik heb mijn Temporary Residence Permit, maar ik ga natuurlijk niet alleen. Zij hadden ook Residence aangevraagd en het was ook klaar, maar toen ging alles dicht wegens Corona en ze hebben het nooit kunnen ophalen. Het is blijkbaar nog steeds dicht.

Maar ze waren blij voor mij over Nederland. Groene lijst, bitches! Ze waren best wel verbaasd, want iedereen vertelden ze dat Nederland het vreselijk deed qua maatregelen (en be honest, dat klopt ook), maar volgens Sloveense standaarden is Nederland een veilig land. Om eerlijk te zijn voel ik me nu ook beter over de vakantie in Zeeland. Hier in Slovenië voel ik me comfortabel om te reizen, want het is nog steeds veilig (.... hopelijk blijft dat zo). Dit reizen zou ik namelijk nooit goedkeuren in een land zoals Amerika. Don’t go the fucking LA beach!

Anyway.

Inmiddels was het heet. Het weer is weer warm. Gisteren was het ineens 19 graden (ik had weer eens een lange broek en een jas aan), maar nu is het terug naar de 31 graden. Zo blijft het ook even.

We aten fabrieksijs bij het eetgedeelte van de ingang (er is dus Bueno ijs) en toen gingen we weg.

Het was het wel waard. De grotten waren heel mooi.

Het originele idee was om naar Izola te gaan voor het strand, maar de anderen hadden veel goede dingen gehoord over Moon Bay (of Yue Bay, zoals ik het noem, want dat is een locatie in de Avatar wereld en yue is nu eenmaal maan), dus we gingen richting Moon Bay. Nou, we kwamen er niet. De navigatie liet ons via wegen rijden die doodlopend zijn. Er was wel een parkeerplaats, maar dat was voor een ander strand en het was helemaal vol.

We reden weg en stonden even stil om dingen op te zoeken en toen kwam een vrouw ons helpen. We waren blijkbaar in beschermd natuurgebied met stranden, dus overal zaten mensen om te helpen. De parkeerplaats was dus voor het huidige strand, maar het was vol. De eerstvolgende lag 10 minuten lopen verderop. Vanaf die parkeerplaats naar Moon Bay was 40 minuten lopen. Er is geen andere goede manier om er te komen met de auto.

Dan maar dit strand. We parkeerden de auto en liepen door de hitte. Het eerste deel van het strand was mega druk. Er was ook een speeltuin en een restaurant. Cristina en ik hadden beiden geen eten mee, dus we kochten een veel te dure salade (€6,50 voor wat stukjes tomaat, feta, komkommer en veel paprika in balsamico) en zochten de rest.

Het is geen zandstrand maar een strand met grote stenen. Het is niet fijn om op te lopen en te liggen. Nu snap ik waarom zo veel locals een dikke slaapmat meenamen. Er was ook een beetje schaduw bij de bosjes, maar dat werd steeds minder.

Het water is heerlijk en rond de 20 graden, maar de stenen zijn zeer glad en het is moeilijk om in en uit het water te komen. Ik viel, maar mijn handen vingen de val op. Ouch. Het water is ook zeer helder en er zaten allemaal kleine schelpjes op de stenen onderwater.

Het strand is geen echte aanrader, want je ligt niet lekker op de stenen en er is bijna geen schaduw. Als je van zonnen houdt en als je een dikke slaapmat of iets soortgelijks meeneemt, dan is het wel een aanrader. Helaas zou ik niet van zonnen en ik heb geen slaapmat.

Het is wel echt heel mooi. Als je in het water zit, dan ze je de witte klif. Aangezien het zo glad is, ga ik het niet riskeren om mijn telefoon mee te nemen voor een foto.

Inmiddels is het 18:08 en tijd gaat dus echt mega snel. Rond 13:00 waren we klaar bij de grotten. De schaduw blijft krimpen. Ik heb mijn handdoek in een kussentje gevormd om op een paar grote stenen in de schaduw te zitten, maar mijn voeten zijn weer in de zon. Ik ga misschien nog even het water in.

Ik begin een beetje hoofdpijn gekregen. Daarom had ik die hoed gekocht! Nou, raad eens wie de hoed niet heeft meegenomen! Na 128 blog posts is het wel duidelijk dat ik niet de slimste ben.

***

18:29

De anderen hebben net verteld dat de Boni gisteren is afgelopen. Gelukkig heb ik nog de Roza Slon gehaald.

***

5/07/2020

Het is 7:34. Ja. Wow. Helaas werd ik alsnog voor mijn wekker wakker, namelijk rond 6:00. Om 7:00 ging die wekker en Animal Crossing rond 7:00 is een ervaring. Het is mooi wegens zonsopkomst, de muziek van 7AM is cool, de "nacht" critters zijn er nog (eindelijk een hammerhead shark!!!) en de helft van mijn villagers slaapt nog. Zelfs de Nook's Cranny is nog dicht.

Ik wil niet dezelfde fout als gisteren maken, dus ik ga nu eerst ontbijten voordat ik de rest doe. Cristina rijdt rond 8:30 bij haar huis weg.

Je voelt pas hoe moe je bent als je je bed uit komt. Vandaag gaan we naar Vintgar Gorge en dan naar Lake Bohinj. We moeten wel vroeg, anders wordt het weer te heet om rond te lopen. Oh ik ben niet gemaakt voor dit weer.

Ik ben niet gemaakt om zo vroeg op te staan. Kan je geloven dat ik 1,5 jaar geleden rond deze tijd al zat te werken bij VdV? Wack.

Ik moet het verhaal van gisteren nog afmaken. Ik had thee gezet en ik zat achter mijn computer, maar nadat ik de foto's naar mezelf had gestuurd, dacht ik: NOPE.

Ik heb 3 minuten Hamilton gekeken (Schuyler Sisters aka Best Song Ever) om mijn thee te drinken. Rond 23:00 lag ik in bed. Ik geef toe dat ik eventjes een paar blog posts heb teruggelezen (alsnog, ik denk dat ik hilarisch ben), maar ik denk dat ik misschien voor middernacht sliep. Wat een concept!

Ik schrijf dit op mijn notitie app dus dit is een pointer voor mezelf: zet hier een gif neer van een verbaasde kat. (EDIT: done!)

De thee zat in de thermoskan, dus de rest van de thee drink ik nu op. Hoera.

Maar oké. Terug naar gisteren. De Boni is voorbij. We wilden wat eten en Cristina zag op de Boni app dat er Boni plaatsen in de buurt waren. Toen vertelden de anderen ons dat de Boni maar t/m 3 juli liep, want dat is het einde van het semester. Toen keken Cristina en ik op onze apps en yes, het is voorbij.

Shit.

We waren beiden zeer verdrietig. We waren onder de indruk dat we t/m midden juli hadden. Ik hoorde dat van Rita. Cristina hoorde dat van anderen. Deze drie Duitsers kwamen er ook eergisteren pas achter. De Roza Slon was dus op de laatste Boni dag. Goed dat ik mijn gut feeling volgde en het ben gaan halen, want ik was bijna te lui om die 10 minuten te lopen. Ik was gewoon luier om te gaan koken.

Dan maar op het strand eten halen. De plek waar we eerder de salades gingen halen, had ook ander eten. Cristina en ik hadden honger. We gingen zitten en toen we wilden bestellen, zei de ober dat we dat aan de andere kant moesten doen. Toen bleek dat de keuken dicht was. Het was open van 12:00 - 18:00. We waren net te laat. We konden wel nog een tosti bij de bar halen, dus dat deden we.

Als drinken probeerde ik nu de normale Cockta met suiker. Het was niet veel beter. Cockta is goed, maar niet geweldig.

Rond 19:30 besloten we te gaan, want we hadden maar betaald parkeren t/m 19:58. Toen zeiden Aly en Joanna dat ze terug naar het strand gingen. Aly was namelijk haar beurs (of portemonnee voor de Rotterdammers die dit mogelijk lezen) kwijt. Oh kut. Ik stelde voor dat de rest alvast naar de auto liep om daar te kijken en daarna zouden we ze oppikken.

Op weg naar de auto heb ik was foto's gemaakt van de omgeving en blijkbaar hadden we maar t/m 18:58 betaald, maar we hadden geen boete. Ook vonden we de beurs snel, dus we belden de anderen en we pikten ze op.

Uiteindelijk reden we naar de Hofer in Koper, want de rest wilden eten kopen. Alles is vandaag dicht en Aly gaat vannacht terug met de trein naar Duistland, dus ze moest eten hebben voor de reis.

Toen was het nog een uur terug naar Ljubljana. Cristina bracht ons naar huis en ik was moe en ging meteen douchen. Toen at ik mijn restjes Pad Thai (mijn laatste Boni) en ik kookte wat pesto pasta voor vandaag om mee te nemen. Ook was K.K. Slider op mijn eiland.

En toen? Toen ging ik naar bed.

En nu is het 8:00 en ik fluisterde net (tegen de lucht): "ik ben al 2 uur wakker wHAT THE FUUUUCK".

***

11:45

Wandelen. Do not recommend.

***

13:33 en ik ben bij Lake Bohinj, oftewel één van de bekendste meren van het land. Ik ben alleen, want Cristina en Tabea zijn een berg aan het beklimmen. We zijn vandaag met z'n 3en. Aly gaat namelijk weg en Joanna had andere plannen.

Vintgar Gorge was prachtig. Ik heb belachelijk veel foto's genomen en ik heb een paar video's gemaakt. Hopelijk gaat deze klote site ze allemaal goed uploaden. (EDIT: lmao fu tumblr)

Er was ook een Amerikaans (?) gezin met drie kleine kinderen en wij gingen voor en de moeder zei: "Let the ladies go first."

"Why do the ladies go first?"

"It is a very good principle to have."

Ik zag ook een paar Nederlandse auto's. Volgens Tabea lijdt de omgeving aan het gebrek van Nederlanders, dus ze zijn vast blij dat Nederland nu op de groene lijst staat. Het lijkt erop dat de fam makkelijk het land binnen komt, tenzij er iets vreselijks gebeurd in deze week. De greenlisting heeft vast geholpen.

Er waren ook veel honden. Het was grappig om te zien dat de grote pitbull gedragen werd, terwijl een kleine loslopende chihuahua alles zelf kon. Maar het was dus heel mooi en het water was ongelofelijk helder. Je zag de vissen zwemmen. Ik ken de geschiedenis van deze Gorge niet, dus dat ga ik zo opzoeken. Tenminste als dat lukt. De data is niet geweldig.

Ik wist dat het 2 uur zou duren, maar de terugreis was dus via het dorpje Vintgar en via de bergen. Dat, uhm, dat vond ik eigenlijk echt niet leuk. Er waren wat mooie delen en we liepen als het ware boven de Gorge aan de andere kant, dus dat was cool, maar ik kon niet wachten tot en met het voorbij was.

Inmiddels begon de temperatuur te stijgen en aangezien is vreselijk niet-atletisch ben, kan ik niet echt zeggen dat ik ervan genoten heb. Wandelen. Dat is echt niets. Cristina en Tabea waren de hele tijd gezellig aan het kletsen, maar ik was vermoeid wegens mijn zwakheid.

Hier is het moment dat jullie mogen lachen. Het is oké. Ik en sport/enige vorm van lichamelijke activiteit zijn geen vrienden.

Dus toen de anderen het idee hadden om nog een wandeling te doen, oh BOY. We gingen naar Lake Bohinj en vanaf een bepaalde berg is er geweldig uitzicht over het meer. Dat klinkt cool, maar het zou minimaal 3 uur duren om die berg op en af te gaan. Het is niet helemaal vanaf de top van de berg, maar er is dus een uitkijkpunt.

Eén deel van mij: ik wil het niet voor ze verpesten en ik kom waarschijnlijk niet meer terug, dus nu is mijn kans.

Ander deel van mij: FUCK NO.

Het andere deel won, want ik kan dat uitzicht ook via Google Images zien, maar ik wilde het niet voor de anderen verpesten, dus ik gaf aan dat ik het helemaal oké vond als ze mij gewoon bij het meer afzetten. Dat doet iedereen. Shoppen? Zet mij maar voor een paar uur in een boekenwinkel. Activiteit? Zet mij maar ergens voor een paar uur neer. Ik geniet daar veel meer van dus het is een win-win situatie. Zij hebben een coole berg en ik heb een chill meer.

Zie je het al voor je? Ik, met mijn zwakke conditie, 3 uur wandelen tijdens het warmste deel van de dag? Pfff.

Maar ja, Vintgar Gorge! Een aanrader? Het was zeker mooi en ik heb er geen spijt van, maar ik zal niet terug komen. Misschien in de winter, want ik zou best wel willen zien hoe het eruit ziet met sneeuw en ijs, maar nu was alles al mega glad dus dan zou het nog gladder zijn. De terugreis was gewoon meh, maar ik ben heel blij dat ik ben gegaan. Ik kan me voorstellen dat natuurliefhebbers dit geweldig gaan vinden. Het is ook cool dat ze in 1906 een stenen brug voor een trein hebben gebouwd op 33,5 m hoogte!

Daarna was het tijd voor Bohinj.

We reden naar het meer en Google raadde een andere weg aan, want er was file rondom Bled. Google liet ons toen langs Lake Bled, één van de mooiste plekken van het land, rijden. Dit was de eerste keer dat ik Lake Bled zag, maar zelfs voor de anderen was het mooi. Ik heb geen foto's gemaakt, want we zaten in een bewegende auto en er waren veel bomen, maar thuis ga ik kijken of ik een goede foto vind. (EDIT: yeeeee)

(x) (x)

De weg naar Bohinj was ook heel mooi. Het is gewoon fijn om iets anders van Slovenië te zien. Ljubljana is een mooie grote stad, maar de Sloveense country side is ook heel mooi. Ik had waarschijnlijk ook meer genoten van mijn wandeling door het dorpje Vintgar als het weer niet zo warm was.

Bij Lake Bohinj hadden we een geweldige parkeerplaats en we besloten om snel te lunchen. Iedereen had eigen lunch mee en ik had dus mijn spinazie pasta pesto. Nu had ik wel eten (en mijn hoed), maar ik was de vork vergeten.

Shit.

Ik was oprecht bijna geneigd om met mijn handen te eten, want ik heb toch hand sanitizer bij me (Corona tijden!) en toen zei ik eventjes: "This is why my sister always has a pair of chopsticks with her!"

Dit is niet helemaal waar, maar Lu is inderdaad slim genoeg om stokjes mee te nemen als ze denkt dat ze het nodig zal hebben. Toen herinnerde Cristina dat ze toevallig stokjes in haar tas had. Ze had sushi bij de Mercator gekocht en dan krijg je van zo'n uitschuif stokjes erbij. Die had ze niet gebruikt. Wat een toeval.

Alweer een onderbreking! Er is een hond op met het baasje op een surfplank. Of zoiets. De mevrouw staat erop met een peddel en zo bewegen ze. Er zijn veel van die planken.

Het was een mooi zicht en er was en eend en veel vissen en een eend. Een goede plek voor lunch!

Het water is zo helder. We zagen ook veel paragliders afdalen vanaf de top van de berg.

We hadden even lunch en toen besloten we om op te splitsen. Zij namen de auto mee naar de berg om vanaf een bepaalde parkeerplaats te gaan wandelen. Ik ging foto's maken van de vissen, dus ik deed mijn slippers aan.

Daarna ging ik lopen. We waren namelijk op een relatief saai stuk van het meer en de anderen gaven aan dat ik verder kon lopen naar een beter strand met beter zicht. Nu ben ik op het meer toeristische deel. Er is namelijk een volle parkeerplaats. Ik zit nu op het gras onder de bomen. Ik kon nog verder lopen naar een strandeel dat meteen naar het water gaat (hier moet ik drie traptreden naar beneden, wat een schande), maar daar zijn alleen kiezelstenen in de schaduwdelen.

Cristina en Tabea zijn al een uur weg, dus ze zijn er bijna. Ik ga misschien zo het water in, maar ik zit hier fijn met mijn musical playlist en mijn snacks. Chill.

Dit is nou een strand dat ik zou aanraden.

***

15:12 stranden met kiezelstenen zijn vreselijk. De meneer met waterschoenen weet hoe het zit. Mijn slippers vallen namelijk af. Er zijn hier ook vissen.

Rationele brein: je moet er in 1 keer ingaan en dat is even koud, maar dan went je lichaam aan de temperatuur van het water.

Emotionele brein: stapje voor stapje het water in.

***

15:31

Eén mevrouw hier heeft dezelfde bikini. Primark buddies. Je kan ook een bakje friet halen, maar daar heb ik geen zin in. Wanneer is de laatste keer dat ik friet heb gehad? Het laatste dat ik me herinner was bij de Lars & Sven voor lockdown.

Oh nee. Bij de FANY& MARY had ik ook friet. Dat was misschien twee weken geleden.

***

15:54

Ik heb een deel door het water gelopen. Mijn slippers bleven gelukkig aan mijn voeten hangen. De vissen gingen natuurlijk meteen voor me weg.

Living on the edge met mijn telefoon, maar de stenen niet zijn gelukkig niet glad.

In de schaduw is het fris, maar in de zon is het heet. Dan kies ik de schaduw.

***

16:12

Waarom dragen zwemmer een heel pak + muts? Zijn ze dan meer gestroomlijnd? Er gaat namelijk weer een zwemmer het meer in. Net was er een zwemmer die helemaal naar de overkant was gezwommen en terug.

Oh ik denk dat deze dat ook van plan is.

Blijkbaar eten vissen ook brood, want een meisje blijft brood in het meer gooien voor de vissen.

***