#Uy Havar!

[yurekbali]

Uy Havar! - Ahmed Arif Yangınlar, Kahpe fakları, Korku çığları, Ve irin selleri, aç yırtıcılar, Suyu zehir bıçaklar ortasındasın. Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay! Pusatsız, duldasız, üryan Bir cana bir de başa Seher vakti leylim – leylim Cellât nişangâhlar aynasındasın Oy sevmişem ben seni... Üsküdardan bu yan lo kimin yurdu! He canım... Çiçekdağı kıtlık, kıran, Gül açmaz, çağla dökmez. Vurur alnım şakına Vurur çakmaktaşı kayalarıyla Küfrünü, Medetsiz, Munzur. Şahmurat Suyu kan akar Ve ben şairim. Namus işçisiyim yani Yürek işçisi. Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş, Ne salkım bir bakış Resmin çekeyim, Ne kınsız bir rüzgâr Mısra dökeyim. Oy sevmişem ben seni... Ve sen daha demincek, Yıllar da geçse demincek, Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm, Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim, Yaran derine gitmiş, Fitil tutmaz, bilirim. Ama hesap dağlarladır, Umut, dağlarla. Düşün, uzay çağında bir ayağımız, Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri Düşün, olasılık, atom fiziği Ve bizi biz eden amansız sevda, Atıp bir kıyıya iki zamanı Yarının çocukları, gülleri için, Herbirinin ayvatüyü, çilleri için, Koymuş postasını, Görmüş restini. He canım, Sen getir üstünü. Uy havar! Muhammed, İsa aşkına, Yattığın ranza aşkına, Deeey, dağları un eder Ferhadın gürzü! Benim de boş yanım hançer yalımı Ve zulamda kan - ter içinde, âsi, He desem, koparacak dizginlerini Yediveren gül kardeşi bir arzu Oy sevmişem ben seni... - Ahmed Arif, Uy Havar! (Hasretinden Prangalar Eskittim)

[aylakadaminiz]

Yangınlar,

Kahpe fakları,

Korku çığları

Ve irin selleri, aç yırtıcılar,

Suyu zehir bıçaklar ortasındasın.

Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay!

Pusatsız, duldasız, üryan

Bir cana bir de başa

Seher vakti leylim - leylim

Cellat nişangahlar aynasındasın.

Oy sevmişem ben seni...

Üsküdardan bu yan lo kimin yurdu!

He canım...

Çiçekdağı kıtlık, kıran,

Gül açmaz, çağla dökmez.

Vurur alnım şakına

Vurur çakmaktaşı kayalarıyla

Küfrünü, Medetsiz, Munzur.

Şahmurat Suyu kan akar

Ve ben şairim.

Namus işçisiyim yani

Yürek işçisi.

Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,

Ne salkım bir bakış

Resmin çekeyim,

Ne kınsız bir rüzgar

Mısra dökeyim.

Oy sevmişem ben seni...

Ve sen daha demincek,

Yıllar da geçse demincek,

Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,

Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,

Yaran derine gitmiş,

Fitil tutmaz, bilirim.

Ama hesap dağlarladır,

Umut, dağlarla.

Düşün, uzay çağında bir ayağımız,

Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri

Düşün, olasılık, atom fiziği

Ve bizi biz eden amansız sevda,

Atıp bir kıyıya iki zamanı

Yarının çocukları, gülleri için,

Koymuş postasını,

Görmüş restini.

He canım,

Sen getir üstünü.

Uy havar!

Muhammed, İsa aşkına,

Yattığın ranza aşkına,

Deeey, dağları un eder Ferhadın gürzü!

Benim de boş yanım hançer yalımı

Ve zulamda kan - ter içinde asi,

He desem, koparacak dizginlerini

Yediveren gül kardeşi bir arzu

Oy sevmişem ben seni...

[dilperisanimmmm]

Uy havar

[irrasyonelhayat]

Ve sen daha demincek,

Yıllar da geçse demincek,

Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,

Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,

Yaran derine gitmiş,

Fitil tutmaz, bilirim.

Ahmed Arif, Uy Havar

[baysherlockholmes]

ne de güzel demiş ahmed arif: "ama hesap dağlarladır../ umut, dağlarla."

[nazenderr]

Tabiat tüm bu olaylardan habersiz anın tadını çıkarmaya devam ediyor.. Çiçeğin böceğe ihtiyacı var, böceğin çiçeğe, insanın insana. Hadi insan kısmını atlıyalım biz bu tablonun içinde kırıp döken,inciten, zehirleyen bir figür olarak manzarıyı yeterince katlediyoruz...

Benim amacım başka bir hava estirmek, mavisi başka, yeşili başka, mübalağa olmasa börtü böceği bile başka diyeceğim bir hava. İnsandan, kalabalıktan, uzun uzun apartmanlardan uzaklaşıp şöyle küçük bir köy yolunda gül kokulu kuşburnu çiçeklerini koklaya koklaya yolların tozuna toprağına aldırış etmeden, akar suların coşkusunu, servi ağaçlarının gölgesinde güneşlenen kurbağaların şarkılarını duyabileceğiniz bir hava...

İnternete bağlanma gibi bir probleminiz de varsa eğer daha çok alışıyorsunuz çiçekle böcekle zaman geçirmeye... Ben zaten toprağın kızıyım, çamurdan tencerelerim, günebakan köklerinden bebeklerim vardı. Bu havaları oldum olası bilirim. Bu havalar mahvediyor insanı, sonra bir özlüyorsunuz bir özlüyorsunuz, uy havar, leylim leylim..

[yurekbali]

“90’ıncı doğumgününde Ahmed Arif’in anısına...”  Haberin var mı taş duvar?  Demir kapı, kör pencere,  yastığım, ranzam, zincirim,  uğruna ölümlere gidip geldiğim  zulamdaki mahzun resim  haberin var mı?  Görüşmecim yeşil soğan göndermiş,  karanfil kokuyor cıgaram,  dağlarına bahar gelmiş memleketimin...  _Ahmed Arif, İçerde  Türk Edebiyatı’nın en iyi şairlerini sayarken çok değişik isimler söylenebilir, ama pek çok insan şu iki ismi tereddütsüz söyler: Nâzım Hikmet, Ahmed Arif...  Ahmed Arif...  Sadece bir kitabı vardı onun. Ama ömrünün 50 yılını adamıştı şiire. Hem şiire adamıştı, hem halkına... "Ben halkımın mazlum ve gariban bir ozanıyım. Böyle olmak da yüce bir onurdur." diyordu. Bazı kişiler, son 50 yılın en iyi kitabını yazdığını söyleseler de, O, tevazuyu elden bırakmayıp, Nâzım Hikmet’in memleketinde böyle laflar edilmemesi gerektiğini dile getiriyordu; şiire ve şaire olan sevgisi ve saygısıyla...  Ahmed Arif’in hayatında Nâzım Hikmet gibi Cemal Süreya’nın da yeri bir başkadır, çok sever kendisini... “Hasretinden Prangalar Eskittim” isimli kitabının Önsöz’ünü de Cemal Süreya yazmıştır (Ama nedense son baskılarda bu Önsöz yayınevlerince kitaba dâhil edilmemiş). Her yaştan, her kuşaktan insanın beğenisini kazanıp okunan kitap, hâlâ en fazla baskı yapan kitaplar arasındadır.  Ahmed Arif şiirlerine ilgi o kadar büyük olmuştur ki; bir öğretmen, nikâhında şeker yerine, satın aldığı 500 adet Ahmed Arif’in şiir kitabını dağıtmıştır.  Bir röportajında da sormuşlardı Ahmed Arif’e:  "Tek kitapla şair olunur mu?" diye...  "Tek kitapla peygamber olunuyor da şair neden olunmasın." cevabını vermişti.  O tek kitapta, “torbasında ekmeği, matarasında suyu kalmayan”ların dizeleri vardı. Bu ülke halklarının sonsuz kederleri vardı dizelerinde. Umudu, hasreti, sevdası olanların dizeleri vardı. Ve o dizelerde “Üşüyorum, kapama gözlerini” dediği Leyli’si (Leyla Erbil) vardı.  Onurun, alçakgönüllülüğün, umudun, inceliğin, korkusuzluğun şiirini yazan, hayatı işkencelerden-hapishanelerden geçen, alnı ak, yüreği pırıl pırıl, şair adabı-şair ahlâkı bakımından bizlere örnek gösterilmesi gereken, halkına ve yaşadığı topraklara kocaman bir kalp ve benzersiz şiirler veren büyük ustayı, unutamayacağımız Ahmed Arif’i en derin saygıyla, sevgiyle, özlemle anıyoruz...  @yurekbali  * * *  Uy Havar! / Ahmed Arif  Yangınlar,  kahpe fakları,  korku çığları  ve irin selleri, aç yırtıcılar,  suyu zehir bıçaklar ortasındasın.  Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay!  Pusatsız, duldasız, üryan,  bir cana, bir de başa,  seher vakti leylim - leylim  cellât nişangâhlar aynasındasın  oy sevmişem ben seni...  Üsküdar’dan bu yan lo kimin yurdu!  He canım...  Çiçekdağı kıtlık, kıran,  gül açmaz, çağla dökmez.  Vurur alnım şakına,  vurur çakmaktaşı kayalarıyla  küfrünü, Medetsiz, Munzur.  Şahmurat Suyu kan akar  ve ben şairim.   Namus işçisiyim yani,  yürek işçisi.  Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,  ne salkım bir bakış  resmin çekeyim,  ne kınsız bir rüzgâr  mısrâ dökeyim.  Oy sevmişem ben seni...  Ve sen daha demincek,  yıllar da geçse demincek,  bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,  ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,  yaran derine gitmiş  fitil tutmaz, bilirim.  Ama hesap dağlarladır,  umut, dağlarla...  Düşün, uzay çağında bir ayağımız,  ham çarık, kıl çorapta olsa da biri  düşün, olasılık, atom fiziği  ve bizi biz eden amansız sevda,  atıp bir kıyıya iki zamanı,  yarının çocukları, gülleri için,  herbirinin ayvatüyü, çilleri için,  koymuş postasını,  görmüş restini.  He canım,  sen getir üstünü...  Uy havar!  Muhammed, İsa aşkına,  yattığın ranza aşkına,  deeey, dağları un eder Ferhad’ın gürzü!  Benim de boş yanım hançer yalımı  ve zulamda kan - ter içinde âsi,  he desem, koparacak dizginlerini  yediveren gül kardeşi bir arzu  oy sevmişem ben seni...  _Ahmed Arif, Uy Havar!  _Görsel: Hakan Arslan 

[arbreseteau]

AHMED ARİF(1927-1991), POETE LIBRE  “Je suis ouvrier en toute honnêteté, c’est-à-dire Ouvrier de tout mon cœur. Sans peur, sans marchandage, un être à l’état brut.”(p61,Uy Havar!)     Ahmed Arif, Le Cercle de Poésie Anatolienne. Si nous

[menemennpastirma]

Ve ben şairim. Namus işçisiyim yani Yürek işçisi.

- Ahmed Arif / Uy Havar

#sözler #anlamlısözler #güzelsözler #manalısözler #özlüsözler #alıntı #alıntılar #alıntıdır #alıntısözler #şiir #edebiyat

[kirilmisbirseyler]

uy havar Yangınlar, Kahpe fakları, Korku çığları Ve irin selleri, aç yırtıcılar, Suyu zehir bıçaklar ortasındasın. Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay! Pusatsız, duldasız, üryan Bir cana bir de başa Seher vakti leylim -leylim Cellat nişangahlar aynasındasın. Oy sevmişim ben seni... Üsküdardan bu yan lo kimin yurdu! He canım... Çiçekdağı kıtlık, kıran, Gül açmaz, çağla dökmez. Vurur alnım şakına Vurur çakmaktaşı kayalarıyla Küfrünü, Medetsiz, Munzur. Şahmurat Suyu kan akar Ve ben şairim. Namus işçisiyim yani Yürek işçisi. Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş, Ne salkım bir bakış Resmin çekeyim, Ne kınsız bir rüzgar Mısra dökeyim. Oy sevmişem ben seni... Ve sen daha demincek, Yıllar da geçse demincek, Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm, Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim, Yaran derine gitmiş, Fitil tutmaz, bilirim. Ama hesap dağlarladır, Umut, dağlarla. Düşün, uzay çağında bir ayağımız, Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri Düşün, olasılık, atom fiziği Ve bizi biz eden amansız sevda, Atıp bir kıyıya iki zamın Yarının çocukları, gülleri için Herbirinin ayvatüyü, çilleri için, Koymuş postasını, Görmüş restini. He canım, Sen getir üstünü. Uy havar! Muhammed, isa aşkına, Yattığın ranza aşkına, Deeey, dağları un eder Ferhadın gürzü! Benim de boş yanım hançer yalımı Ve zulamda kan-ter içinde, asi, He desem, koparacak dizginlerini Yediveren gül kardeşi bir arzu Oy sevmişem ben seni...                     

Ahmed Arif

[aydncyln-blog]

Ve sen daha demincek, Yıllar da geçse demincek, Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm, Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim, Yaran derine gitmiş, Fitil tutmaz, bilirim. Ama hesap dağlarladır, Umut, dağlarla.

[tkdmrrmzn-blog]

Düşün,uzay çağında bir ayağımız Ham çarık,kıl çorapta da biri Düşün olasılık,otom fiziği Ve bizi biz eden amansız sevda Atıp bir kıyıya iki zamanı Yarının çocukları,gülleri için Koymuş postasını, Görmüş restini He canım Sen getir üstünü

[siyahincibeyazlale]

Uy Havar ben sevmişem.

[yurekbali]

2 Haziran... Büyük şair Ahmed Arif’in aramızdan ayrılışının yıl dönümü... (23 Nisan 1927, Diyarbakır - 2 Haziran 1991, Ankara) Ahmed Arif’in adı, bu ülkenin ve dünyanın şairler defterine özenle yazılmıştır. Nüfus kaydına bakıldığında adı aslında Ahmet. Sonradan şair kimliğiyle birlikte adının sonundaki “t” harfini değiştirerek “Ahmed” adını kendine uygun bulmuş. Bu ad “yakıştırması” Ahmed Arif’te o denli içselleşmiştir ki, adını yanlış yazanlara çok kızdığı da bilinir. Çocukluğundan beri haksızlığa zerre tahammül edemeyen şairin, isminin doğru yazımı konusunda ısrarcı olması kararlı duruşunun varlığıdır. Ömrünün 50 yılını şiire adayan Ahmed Arif, sadece adı bile yetecek olan bir tek kitap bıraktı ardından; “Hasretinden Prangalar Eskittim”. Her biri dimdik kaya gibi dizeler, şiirler... Eğilip bükülmeyen bir gerçeklik aşkı. Yürek işçiliği. Namus işçiliği. Acısıyla, sevinciyle, öfkesiyle... “Torbasında ekmeği, matarasında suyu kalmayan”ların dizeleri vardı kitabında. Bu ülke halklarının sonsuz kederleri, umudu, hasreti, sevdası olanların dizeleri ve o dizelerde “üşüyorum, kapama gözlerini” dediği Leyli’si, Leyla Erbil’i vardı. Öyle ki her mısrayı, hasretinden prangalar eskiten yüreğiyle işlemişti. Ahmed Arif’i en derin sevgi, saygı ve özlemle anıyoruz... * * * “Kirvem, hallarımı aynı böyle yaz rivayet sanıl��r belki. Gül memeler değil domdom kurşunu paramparça ağzımdaki...” - Ahmed Arif, Otuzüç Kurşun * * * “Öyle yıkma kendini, öyle mahzun, öyle garip... Nerede olursan ol, içerde, dışarda, derste, sırada, yürü üstüne üstüne, tükür yüzüne cellâdın, fırsatçının, fesatçının, hayının... Dayan kitap ile, dayan iş ile, tırnak ile, diş ile, umut ile, sevda ile, düş ile. Dayan, rüsva etme beni.” -Ahmed Arif, Anadolu * * * “Uy havar! Muhammed, İsa aşkına! Yattığın ranza aşkına! Deeey, dağları un eder Ferhad’ın gürzü! Benim de boş yanım hançer yalımı ve zulamda kan ter içinde, asi. He desem, koparacak dizginlerini yediveren gül kardeşi bir arzu, oy, sevmişem ben seni...” - Ahmed Arif, Uy Havar! * * * - Görsel: Erdoğan Karayel (Ahmed Arif)

[biruyumsuz]

bir cana bir de başa, seher vakti leylim leylim

[besinhaberajansi]

Ahmed Arif: Bir aksilik olursa, kitabın adını “Uy Havar” yahut “Suskun” koymakta serbestsin

http://dlvr.it/Q8TSqW