#Tunezja

[tripandopl]

Czy to Zanzibar? Nic bardziej mylnego! To jedna z plaż na Djerbie, czyli wyspie, która będzie idealnym wyborem na urlop w październiku!

[kronika-ilustrowana]

Сценка на тунисской улице

[xxyovruxx]

[witekspicsoldpostcards2]

GABES / KABIS - TUNEZJA / TUNISIE

[witekspicsoldpostcards]

Tunisie - Tunisians - cavaliers.

[koval-ptaki-birds]

137) Struthio camelus; Struś czerwonoskóry, struś, struś masajski, struś północnoafrykański, common ostrich (struś zwyczajny), ostrich - gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny strusi (Struthionidae). Struś czerwonoskóry zamieszkuje w zależności od podgatunku różne rejony Afryki:

S. c. syriacus; struś syryjski, Arabian ostrich (struś arabski), Syrian ostrich, Middle Eastern ostrich (struś bliskowschodni) – dawniej był bardzo powszechny na Półwyspie Arabskim, w Syrii, Iraku i izraelskim Negewie; wyginął około 1966 roku; był najmniejszym podgatunkiem strusia. Azja Zachodnia: Iran, Irak, Izrael, Jordania, Kuwejt, Oman, Katar, Arabia Saudyjska, Syria, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Jemen

S. c. camelus; struś czerwonoskóry, North African ostrich (struś północnoafrykański), red-necked ostrich (struś czerwonoszyi), Barbary ostrich (struś berberyjski) – mieszka w Afryce Północnej. Historycznie był to najbardziej rozpowszechniony podgatunek, rozciągający się od Etiopii i Sudanu na wschodzie przez Sahelu do Senegalu i Mauretanii na zachodzie oraz na północy do Egiptu i południowego Maroka. Obecnie zniknął z dużych części tego zasięgu i pozostał tylko w sześciu z 18 krajów, w których pierwotnie występował, co skłoniło niektórych do uznania go za krytycznie zagrożony. Jest to największy podgatunek, o wysokości 2,74 m (9 stóp 0 cali) i wadze do 154 kilogramów (340 funtów). Szyja jest różowoczerwona, upierzenie samców jest czarno-białe, a upierzenie samic jest szare. Afryka Północna: Algieria, Republika Środkowoafrykańska, Czad, Egipt, Etiopia, Libia, Mali, Mauretania, Maroko, Sudan, Sudan Południowy, Togo i Tunezja; Afryka Zachodnia: Benin, Burkina Faso, Kamerun, Ghana, Niger, Nigeria i Senegal

S. c. massaicus; struś masajski, Masai ostrich, pink-necked ostrich (struś różowoszyi), East African ostrich (struś wschodnioafrykański) – ma kilka małych piór na głowie, a jego szyja i uda są różowe. W okresie godowym szyja i uda samca stają się jaśniejsze. Jego zasięg jest zasadniczo ograniczony do południowej Kenii i wschodniej Tanzanii oraz Etiopii i części południowej Somalii. Afryka Wschodnia: Burundi, Demokratyczna Republika Konga, Etiopia, Kenia, Rwanda, Somalia, Tanzania i Uganda

S. c. australis; struś brązowosterny, South African ostrich (struś południowoafrykański), black-necked ostrich (struś czarnoszyi), Cape ostrich (struś przylądkowy), southern ostrich (struś południowy) – występuje na południe od rzek Zambezi i Cunene. Hoduje się go ze względu na mięso, skórę i pióra w regionie Little Karoo w prowincji Cape. Afryka Południowa: Angola, Botswana, Demokratyczna Republika Konga, Namibia, Republika Południowej Afryki, Zambia i Zimbabwe.

Za podgatunek strusia czerwonoskórego uznawano też strusia szaroskórego (S. molybdophanes), jest on obecnie traktowany jako osobny gatunek. Ponadto występuje również struś afrykański czarny – mieszaniec s. północnoafrykańskiego (S. c. camelus) ze s. południowoafrykańskim (S. c. australis) – cechuje go krępa budowa ciała, jest to najczęstsza forma w hodowli. Rozpowszechniony jest pogląd, że strusie żyją w Australii. Zostały tam jednak introdukowane.

Zagrożony struś ucieka, ale może też zadać obrażenia, a nawet zabić swoimi silnymi nogami. Może kopać tylko do przodu. Wbrew powszechnemu przekonaniu strusie nie zakopują głowy w piasek, aby uniknąć niebezpieczeństwa. Ten mit prawdopodobnie pochodzi od Pliniusza Starszego (23–79 n.e.), który napisał, że strusie „wyobrażają sobie, kiedy wetkną głowę i szyję w krzaki, że całe ich ciało jest ukryte”. Opinia ta może być skutkiem błędnej interpretacji wkładania przez strusie głowy w piasek, aby połykać piasek i otoczaki, lub, jak sugeruje „National Geographic”, ich obronnego zachowania leżenia nisko, tak że z pewnego dystansu może się wydawać, że zakopały głowę. Innym wytłumaczeniem jest zachowanie ptaka podczas upału, kiedy to układa na piasku wyciągniętą szyję i głowę.

[michaladamski1987]

Wszędzie dobrze, ale w domku najlepiej… czas wracać ze słonecznej i baaardzo ciepłej Djerby! 🥰

#stylzycia #wakacje #naszewakacje #djerba #wyspadjerba #tunezja #hotel #aljazira #aljazirabeach @aljazirabeach #czasdodomu #czaswracać #love @robert_krupinski #polskichłopak #polskichlopak #polishboy #polishguy

[olostrzyz]

Wczoraj siatkówka dzisiaj piłka ręczna sezon halowy w pełni. Tunezja vs Korea Płs. #stadiumguide #3dsport #3dpress #schlamacco #rsnrsn #groundhopping #rasenreisen #handball #pilkareczna #krakow #krakow #szczypiorniak #malopolska #małopolska #tauronarena #korea #tunisia (w: TAURON Arena Kraków) https://www.instagram.com/p/CmzADm9oPkI/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[travelless]

Mahdia - Tunezja

[traveliadapl]

Djerba rajska wyspa. Na Djerbie słońce świeci przez okrągły rok. Ma wspaniały klimat, niekończące się plaże i ciepłe morze prawie pozbawione fal. 🍉🥝🍅🍌🍋 Zapraszamy po wakacje 📞📞📞 rezerwacje 713405050 #djerba #tunezja #beach #sun #instatravel #photograhy #travelagency #ilovetraveling #ilovetravel #writetotravel #travelbloggerlife #travelagency #travelphoto #travel #trip #holidays #instatraveling #instatraveller (w: Traveliada.pl) https://www.instagram.com/p/BuyhUTUgq6V/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=12leg1bj3ysxj

[wiadomosci-sportowe]

https://trafnetypy.com

[witekspicsoldpostcards]

TUNIS - TUNEZJA

[koval-ptaki-birds]

24) Garrulus glandarius; Sójka, sójka żołędziówka, Eurasian jay (Sójka euroazjatycka) - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. Nie jest zagrożony.

Wyróżnia się następujące podgatunki w oparciu o różne odcienie w upierzeniu, kształt czapeczki i barwę, zamieszkujące odpowiednio:

Grupa podgatunków Glandarius:

Garrulus glandarius hibernicus – Irlandia

Garrulus glandarius rufitergum – wyspa Wielka Brytania oraz północno-zachodnia Francja

sójka (zwyczajna) (Garrulus glandarius glandarius) – Półwysep Skandynawski, Europa Wschodnia po dorzecze Peczory, Wiatkę i Symbirsk, północne i wschodnie Bałkany, Europa na północ od Alp po Pireneje i Galicję

Garrulus glandarius fasciatus – południowa i wschodnia część Półwyspu Iberyjskiego

Garrulus glandarius corsicanus – Korsyka

Garrulus glandarius ichnusae – Sardynia

Garrulus glandarius albipectus – Półwysep Apeniński, Sycylia oraz bałkańskie wybrzeża Adriatyku i Morza Jońskiego

Garrulus glandarius graecus – od Peloponezu po Kosowo, południową Serbię i Bułgarię

Garrulus glandarius ferdinandi – turecka część Tracji i południowo-wschodnia Bułgaria

Garrulus glandarius cretorum – Kreta

Garrulus glandarius glaszneri – Cypr

Grupa podgatunków Cervicalis:

Garrulus glandarius whitakeri – północne Maroko i północno-zachodnia Algieria

Garrulus glandarius minor – środkowe Maroko oraz góry Atlas w północnej Algierii

sójka algierska (Garrulus glandarius cervicalis) – Tunezja, północna i północno-wschodnia Algieria

Grupa podgatunków Atricapillus:

Garrulus glandarius samios – Samos i Ikaria

Garrulus glandarius anatoliae – Anatolia, zachodnia Azja Mniejsza oraz Rodos, Lesbos i Kos. Na wschodzie sięga po północny Irak i góry Zagros

Garrulus glandarius iphigenia – Krym

Garrulus glandarius krynicki – okolice Kubania, Kaukaz i Zakaukazie oraz północna Azja Mniejsza na wschód od miasta Samsun

sójka jasna (Garrulus glandarius atricapillus) – Liban, Syria, Izrael i Zachodni Brzeg

Monotypowa grupa Hyrcanus:

sójka perska (Garrulus glandarius hyrcanus) – Elbrus i południowy brzeg Morza Kaspijskiego

Grupa podgatunków Brandtii:

sójka tajgowa (Garrulus glandarius brandtii) – od północnego Uralu i jego wschodnich stoków w części środkowej i południowej przez Syberię po Bajkał, Ałtaj i Sajany

Garrulus glandarius kansuensis – wschodni Tienszan i zachodnia Mongolia Wewnętrzna

Garrulus glandarius pekingensis – wschodnie Chiny (południowa część prowincji Liaoning, Pekin, Shaanxi, Hebei)

Grupa podgatunków Japonicus:

sójka japońska (Garrulus glandarius japonicus) – środkowa Japonia (Honsiu i Oshima)

Garrulus glandarius tokugawae – wyspa Sado (u wybrzeży Honsiu)

Garrulus glandarius hiugaensis – Kiusiu (południowo-środkowa Japonia); takson uznawany przez część autorów za synonim G. g. japonicus

Garrulus glandarius orii – Yaku-shima (południowa Japonia)

Grupa podgatunków Bispecularis:

Garrulus glandarius sinensis – południowo-środkowe, południowe i wschodnie Chiny oraz północna Mjanma

Garrulus glandarius taivanus – Tajwan

sójka himalajska (Garrulus glandarius bispecularis) – zachodnie Himalaje na wschód do zachodniego Nepalu

Garrulus glandarius interstinctus – wschodnie Himalaje i południowo-wschodni Tybetański Region Autonomiczny

Garrulus glandarius persaturatus – północno-wschodnie Indie (południowy Asam)

Garrulus glandarius oatesi – północno-zachodnia Mjanma

Grupa podgatunków Leucotis:

sójka białolica (Garrulus glandarius leucotis) – Junnan, wschodnia Mjanma i środkowa część Półwyspu Indochińskiego

Garrulus glandarius haringtoni – zachodnia Mjanma.

Zamieszkuje niemal całą Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. W Europie areał na północy kończy się w okolicach koła podbiegunowego. Gatunek częściowo osiadły; populacje z północy i wschodu podejmują czasami dalsze wędrówki na południowy zachód; mogą wtedy tworzyć wielkie, choć często luźne stada, liczące kilkaset do tysiąca osobników. W Polsce rozpowszechniony w całym kraju, liczny ptak lęgowy. W górach spotykana do wysokości 1400 m n.p.m. W kraju najczęściej widywana w grądach i borach z domieszką drzew liściastych, a najrzadziej w górskich lasach regla górnego i rozległych monokulturowych borach. Polskie populacje są w większości osiadłe, ale przez kraj przelatują sójki z krajów, gdzie warunki zmuszają je do migracji. Obce osobniki z północnej i wschodniej Europy pojawiają się od marca do kwietnia i jesienią od września do października. Szczególnie dużo pojawia się ich na Wybrzeżu, choć dolatują też do innych regionów kraju. W niektórych latach przeloty są tak liczne, że mają charakter inwazji. W minionych dekadach notowano stada złożone nawet z tysiąca sójek.

Podział na podgatunki sporny. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżnili 34 podgatunki, podobnie Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (z tym że wyróżnia dodatkowo podgatunek G. g. persaturatus, a G. g. hiugaensis uznaje za synonim G. g. japonicus), z kolei autorzy serwisu Birds of the World wyróżniają aż 40 podgatunków. Opisano jeszcze więcej podgatunków, ale ich status jest wątpliwy, a w większości odnoszą się do mieszańców; są one obecnie traktowane jako synonimy istniejących podgatunków. Niektóre z podgatunków są przez część autorów podnoszone do rangi gatunków, np. IUCN za osobne gatunki uznaje sójkę himalajską (G. (g.) bispecularis) i sójkę białolicą (G. (g.) leucotis).

IUCN uznaje sójkę za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji, wstępnie obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, zawiera się w przedziale 30–66 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji oceniany jest jako stabilny. Uznawane przez IUCN za osobne gatunki sójka himalajska i sójka białolica również zaliczane są do kategorii najmniejszej troski, a trend ich liczebności uznaje się za stabilny. Na terenie Polski, sójka jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. Na Czerwonej liście ptaków Polski została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). W latach 2013–2018 liczebność populacji lęgowej na terenie kraju szacowano na 546–664 tysięcy par; liczebność tych ptaków rośnie.

Sójka symbolizowała niegdyś bezsensowne gadulstwo. W wierszu Sójka Jana Brzechwy czytamy o ptaku, który „wybiera się (...) za morze, ale wybrać się nie może” – odwiedza rodzinę w całej Polsce i ostatecznie nie opuszcza kraju. Ptaka w zimowej scenerii przedstawił Józef Chełmoński na obrazie Sójka.

[michaladamski1987]

Kiedy mówisz do Mamy - „robię zdjęcie”, a Ona i tak patrzy gdzieś indziej! 😂❤️❤️❤️

#stylzycia #wakacje #naszewakacje #djerba #wyspadjerba #tunezja #wycieczka #love @robert_krupinski #uliczka #uliczneżycie #atrakcje #atrakcjeturystyczne #guellala #muzeum #museedeguellela #bugenwilla #Mama #Mamcia #polskichłopak #polskichlopak #polishboy #polishguy

[zyciestolicy]

Tunezja liczy, że turyści z Europy Wschodniej, w tym z Polski, uratują gospodarkę

Tunezja liczy, że turyści z Europy Wschodniej, w tym z Polski, uratują gospodarkę

Z gospodarką mocno dotkniętą przez Covid-19, Tunezja liczy, że Rosjanie, Polacy i inni mieszkańcy Europy Wschodniej uratują jej sektor turystyczny, ponieważ “są mniej przejęci pandemią” – pisze we wtorek AFP. Potrzeba pracy jest silniejsza niż strach przed zakażeniem – powiedział ratownik Ajmen Abdallah, spoglądając na w połowie pustą plażę w śródziemnomorskim kurorcie Sousse. Jeśli nie…

[artusbiuropodrozy]

Djerba to miejsce kameralnych miasteczek 🏘️, gdzie dominuje niska zabudowa pobielanych domów z dachami w kształcie 🕌 kopuł, tradycyjnych arabskich targowisk. Jest to idealny wybór dla ludzi szukających odpoczynku 😄 od pośpiechu i głośnych dużych kurortów. TUI BLUE Ulysse kompleks tylko dla💃🕺 dorosłych, który zapewnia wszystko, czego oczekujesz od wakacji - doskonałą obsługę, komfortowe pokoje, 🍽️ restauracje, bary, strefę 🧖 Spa i świetny serwis. Sprawdź szczegóły propozycji i skontaktuj ☎️ się z nami, powiedz czego potrzebujesz, a my To dla Ciebie zorganizujemy. http://artus.biz.pl/RWD/d015ef03158585b40c5b19d6b4714a99a366cda9c769ae55cc8b3a3eb5f0d627/?depd=24.09.2020&ad=2&ch=0 . . . . . . . . . . #tunezja #djerba #tui #blue #for #two #resort #klimatyzacja #windsurfing #jazdakonna #sportywodne #tenis #sport #animacje #rowery #basen #fitness #siłownia #wellness #dladorosłych #wifi #urlop #dżerba #boeing #poland #kitesurfing #horse #surfing #tennis #artusbiuropodrozy (w: Tunisia) https://www.instagram.com/p/CFRl1t4D5pc/?igshid=1garrctk1ul24