#TIjger

[johnnyslittleanimalblog]

Siberian tiger - Tiergarten Nurnberg by Mandenno Photography

[zootoo]

Siberian Tiger - Pairi Daiza by Mandenno Photography

[applescabs]

my dog is eating catfood and my cat is eating dogfood.

[dutchjan]

April 07, 2023

[pinkloow]

Hallo! Mijn naam is Pinkloow, ik ken deze site alleen door te zoeken naar Sims 4-items, maar verder is deze site totaal onbekend voor mij. Haha! Ik hou enorm van schrijven, lachen en eten. Dit zijn mijn dagelijkse hobby's. Mijn blognaam is ontstaan ​​omdat ik een knuffel tijger heb met een bloem op zijn oor. Een roze bloem om precies te zijn. Daarom wilde ik de naam PinkFlower gebruiken. Ironisch genoeg was die naam echter al in gebruik. Daarom heb ik een aantal aanpassingen gemaakt aan het woord 'Bloem', waardoor het geaccepteerd werd!

[koningkaart]

[lisadevriese]

Le Tigre at Primavera sound festival 2023

[bebetos]

TiggerrRRRRrrrr collectie van @trixie.baby ontdekt het op https://www.bebetos.nl/?s=tiger&post_type=product. #tiget #mrtiger #trixie #tijger #rugzakmetnaam #etuimetnaam #tijgerrugzak #tiger #animalbackpack #gepersonaliseerd #gepersonaliseerdcadeau #kraamcadeau #schooltas #rugzakmetnaamkind https://www.instagram.com/p/Cn_4pYbj4PZ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[paranatellonta]

The Queen’s Wedding Dress

One evening, a moth landed on the queen’s bedroom window, a moth so beautiful that the queen was certain it had to be magic: its feathered antennae seemed to sparkle in the light of dusk, its white body was covered in black polka dots, and around its head it seemed to be wearing a furry shawl.

“This is what I want my wedding dress to look like,” the queen said, and her tailors got to work.

The cut of the first dress was just right, but the contrast of the black dots on the white fabric was too harsh. In their next attempt, the tailors diluted the dye to a faded grey, but that way the pattern didn’t stand out—and the furry shawl was always too thin or too thick. Finally, the queen accepted the tailors’ design, because she appreciated their hard work and felt bad about how picky she’d been. But in truth, the dress still wasn’t right, for the wings on her back couldn’t take her up to the sky and her dark eyes would see as little in the dark as when she wore anything else.

That night, the moth returned. The queen tried to shoo it away from her dress, afraid it might take a nibble out of the light fabric. But the magical moth reached out a leg and offered the queen a choice. In the morning, the wedding dress flapped back and forth in the draft of the open window, and the queen had flown to freedom.

—

[Image description: Photo of a white moth, more specifically a white ermine, sitting on a the glass of a window.]

[johnnyslittleanimalblog]

Siberian Tiger - Zoo Amneville by Mandenno Photography

[zootoo]

Sumatran Tigress - Zoo Maubeuge by Mandenno Photography

[5-pp-man]

you know when you first meet someone and you just really click, and you end up spending a brief period of time together that feels like the best fucking time of your life. and then it takes ages before you meet up again, but its the same thing. just hanging out having a blast, but only for a short moment.

and then. finally. you meet up again and you really get the chance to actually know each other. and it turns out that, no, it wasn't just the rush of meeting someone new, they're a really fun and overal solid person.

that's what it's like to bingewatch a show and then rewatch it again years later.

[thedreamlifeofbalsosnell]

'Rustig aan, tijger' van Joost de Vries: Generatie Y en de dingen van het hart

De zeven verhalen in Rustig aan, tijger gaan niet alleen over liefde, ambitie en ijdelheid, maar vooral over elkaar nodig hebben en daar niet aan willen toegeven. Joost de Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.

Joost de Vries (1983) – volgens Marja Pruis de jeune premier van de Nederlandse letteren – bracht Rustig aan, tijger uit op 6 april, op het hoogtepunt van de coronacrisis. Welk beter moment dan een lockdown om een boek uit te geven over de behoefte aan intermenselijke relaties?

De hypermobiele, globetrottende personages van Rustig aan, tijger zijn gefortuneerde YouTube-sterren, overspelige reclamejongens en -meisjes, erudiete maar bijklussende schrijvers, lepe leden van niet zo onschuldige leesclubjes of saaie ministers in nauwe schoentjes. Zoals het leden van Generatie Y betaamt, zitten ze emotioneel op slot en jagen ze onvermoeibaar hun ambities na, of dat nu in Amsterdam, Menorca, Riga, Dublin, Abu Dhabi of New York is.

            Rustig aan, tijger, Joost de Vries’ eerste verhalenbundel en zijn  tweede boek bij uitgever Das Mag, ligt zeker in dezelfde lijn als zijn voorgaande fictiewerk (stilistisch onovertroffen, gevatte dialogen, fijnzinnige humor, veelvuldige intertekstualiteit), maar het valt op dat deze verhalen persoonlijker zijn. Deze keer geen verdwenen cultschrijvers (Clausewitz, 2010), geen spokende professoren in Hitlerstudies (De republiek, 2013) of elkaar beconcurrerende broers (Oude meesters, 2017), maar wel bijdetijdse personages. Door onverdroten over zijn eigen wereld te schrijven, toont De Vries zich in Rustig aan, tijger een alert kind van zijn tijd.

In 2019 liet De Vries het werk aan zijn nieuwe roman links liggen ten voordele van een verhaal over de hippe medewerkers van een Amsterdams reclamebureau. Dat werd het tweedelige ‘Brief uit Menorca’, het vierde en vijfde verhaal van Rustig aan, tijger, samen een soort epicentrum van waaruit de andere verhalen uitwaaieren. Een hele reeks personages komt terug in de overige verhalen, al dan niet in een los verband, als hoofdpersoon of in een bijrol (er zijn ook kostelijke cameo’s van politicus Thierry Baudet en auteur Zadie Smith). Uitgever Das Mag spreekt over een “boom van verhalen” en suggereert zo dat de som van de delen een groter geheel vormt.

In het eerste deel van ‘Brief uit Menorca’ mijmert Diski (die zichzelf sust voor de badkamerspiegel met de woorden “rustig aan, tijger”) van op de Balearen in een brief aan zijn ex-geliefde Sylvia over de successen die ze behaalden met het reclamebureau waar ze samen werkten. Na een grote opdracht in Cannes liet Sylvia Diski echter zonder pardon zitten voor een miljonair. In het tweede deel van ‘Brief uit Menorca’ schrijft de Muis, een aan kanker overleden ex-collega en tevens beste vriendin van Sylvia, van gene zijde een antwoord aan Diski, een aangrijpend hoogtepunt van de bundel.  

In de verantwoording onthult De Vries dat ‘Brief uit Menorca’ een herschrijving is van het eveneens uit twee delen bestaande verhaal ‘Paula’ uit ’s Nachts komen de vossen (2009) van Cees Nooteboom, bekroond met de Gouden Uil in 2010. Er komen zelfs een aantal letterlijke citaten in voor, zoals achterin netjes vermeld (De Vries is sinds een plagiaatbeschuldiging blijkbaar waakzamer geworden als het op bronvermelding aankomt). Zo’n bewerking van een “superieur” verhaal is best leuk, maar de onmiskenbare kwaliteit van het origineel wordt nergens gehaald, waardoor een als hommage bedoelde bewerking uitloopt op niet meer dan een niet onaardige stijloefening.

Het openingsverhaal ‘Creatief schrijven’ daarentegen is meer gelaagd én geslaagd. De verteller is een schrijver die Joost de Vries heet en als bijverdienste schrijfcursussen geeft (in De republiek zat ook al een personage met de naam van de auteur). Hij verzucht: “Ik vind het moeilijk maat te houden met citaten, ik sla te vaak een meta-toon aan […].” Nog voor je denkt alweer een modieus stuk autofictie te gaan lezen, heeft het personage De Vries je te pakken met zijn knagende verhaal over schuld, jaloezie en verloren liefde: op de begrafenis van een vriend ontmoet de verteller de ex-vriendin van de overledene. Tijdens een trip in Riga hadden ze een kortstondige affaire, waar de vriend nooit achter is gekomen.

Overspel is een thematisch belangrijke gemeenschappelijke deler met Nootebooms bundel. De Vries strooit gretig met knipogen naar al dat liefdesbedrog: indertijd noemden de twee geliefden elkaar Wronski en Anna, naar de hoofdpersonen van Tolstojs bekende overspelboek Anna Karenina, ‘Anna’ leest Graham Greenes The End of the Affair, het derde verhaal ‘Het einde van de geschiedenis’ is de vertaalde titel van diezelfde klassieker en in ‘Huis gevonden via Funda’ voelt de verteller zich verwant aan Odysseus, evenmin een toonbeeld van trouw.

De verteller in ‘Creatief schrijven’ drijft het postmoderne gehalte nog meer op en lardeert zijn sappige relaas met passages uit literair-kritische theorieën van onder meer E.M. Forster (een ik-persoon nooit in de spiegel laten kijken, “rustig aan, tijger”) en James Wood, maar lapt al schrijvend – hoe kan het ook anders – de richtlijnen zelf aan zijn laars, net als de échte Joost de Vries in Rustig aan, tijger. Een stelregel van James Wood is bijvoorbeeld dat een schrijver een personage nooit mag introduceren door een foto van hem of haar te beschrijven. Foto’s spelen niet alleen een cruciale rol in Rustig aan, tijger (de foto van Sylvia en de Muis in een glossy in ‘Brief uit Menorca’ of de compromitterende foto van de minister in het slotverhaal ‘Smile’), maar ook in ’s Nachts komen de vossen, in het bijzonder in de verhalen ‘Gondels’, ‘Heinz’ en ‘Paula’. De eerste zin van dat laatste verhaal luidt niet voor niets: “Ik geloof niet in geesten, maar wel in foto’s.”

Het metaniveau waarop De Vries graag balanceert, komt nog letterlijker naar voren in ‘Droomduiding’ en dat meteen al in de eerste zin: “De therapeut was een narcolept.” Dat is volgens de vertelster Nadia een “lekker vette” opener, zoals de openingszin van Willem Frederik Hermans’ Nooit meer slapen, “De portier is een invalide.” Én, u raadt het al, bij Nooteboom: “Gondels zijn atavistisch.” Nadia is in therapie en leest met haar boekenclub Sigmund Freuds Droomduiding. Haar vader heeft met zijn “pseudo-memoires” een bestseller geschreven en heeft allerlei theorieën over de schrijfstiel. De tijd van fictie is voorgoed voorbij, stelt hij, want “niemand zat nog op verzonnen verhalen te wachten”. Reden genoeg voor De Vries om zijn verbeelding de vrije loop te laten, helaas niet altijd met het verhoopte resultaat, zoals in het bijna delirische en weinig geloofwaardige ‘Het einde van de geschiedenis’.

De Vries lijkt voortdurend een hoger soortelijk tekstgewicht na te streven. Zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes zal Rustig aan, tijger voor sommigen te gekunsteld maken, een kunstmatigheid die versterkt wordt door de vreemde namen van sommige personages (Lollercopter, Puck, Jip, Diski) en het overvloedige gebruik van gecursiveerde Engelse termen en zinssneden, inmiddels een handelsmerk van de anglofiele auteur. Bovendien slaat De Vries de lezer rond de oren met citaten, alsof zijn hele leesgeschiedenis erdoor moet. Name- en factdropping lijkt hij tot een hogere kunst te willen verheffen om zodoende zijn status als intellectuele schrijver te schrijven.

Tegelijk schrijft De Vries met een zodanige naturel, lichtvoetigheid en veerkracht dat alles precies op zijn plaats valt, en dankzij een scherp gevoel voor ironie komt hij met heel veel weg. Rustig aan, tijger is een eigenzinnige ode aan het moderne leven en uiteindelijk een meer dan geslaagde uitstap naar het verhalengenre.  

Verschenen op: De Lage Landen (volledige tekst achter betaalmuur) en op papier in Ons Erfdeel, 25 augustus 2020

Rustig aan, tijger van Joost de Vries, Das Mag 2020, ISBN 9789493168282, 220 pp.

[only-when-i-write]

The week before my period my body sides with my two cats and adds ten more times of me going into the kitchen for a glass of water and having to yell YOU JUST ATE before purposefully walking back out.

so… I’m having toast as third dinner. It has a one (1) centimeter thick layer of black-n-orange hagelslag with the little tiger faces on top.

[koningkaart]

[polldermodel]

Welk brood koop je bij de super van onderstaande

Gwn halfje bruin, goedkoopste pak

Volkoren brood

Zak krentenbollen

Zak witte puntjes/bolletjes

Wit (tijger) brood

Croissantjes vd bakkersafdeling

Pistoletjes vd bakkersafdeling

Saucijcenbroodjes/frikandelbroodjes

Speltbrood

Dure zak van een "oothentieke" bakker verser dan vers jadada (duurrr)

Ik neem alleen drank vanwege mn acute gebrek aan levenslust (zie resultaat)