#StillForEdit

[issawrites]

To the guy I thought would be my first and last,

You have once made me brave and made me believe in everything that I have never thought of giving importance in life.

You sort of made me into who I am today. Thanks to you, I realized my worth in this world full of judgemental hypocrites.

I'm done saying sorry to the things I've "done" even though I deserve to hear it more from you.

You're the kind of guy who would never ever give a chance to someone to explain their side, when you're being drawn by your anger.

You easily believe rumors from others without even knowing the truth, without even asking the person involved.

You easily shut people off for no reason.

You don't know how to say sorry without being sarcastic.

You don't know how to love wholeheartedly.

You don't know how to be loyal.

You don't know how to listen and understand.

You don't know how to consider and treasure a friendship.

Lastly, you don't know how to be real.

(sorry for being "judgemental")

Masakit mang aminin lahat yan, pero totoo. Kahit ako, hindi ko na alam kung ano pa ba yung totoo sayo. Sabihin na natin na hindi pa siguro natin buong kilala ang isa't-isa, pero wala kang karapatan para siraan ako sa ibang tao lalong lalo na sa circle of friends "natin". And don't you dare tell me na wala kang sinasabing iba sa kanila, kasi I have every proof that I could easily slap to your face.

SANA KINAUSAP MO AKO NG MAAYOS. Sana inalam mo muna lahat lahat. Ano bang nagawa ko sayo para pag bintangan mo ako, para siraan ako, para baliktarin ako, para magalit ka ng ganyan?

What you did was unforgivable. Nakakasira ka ng well-being. Naiintindihan mo ba yung mga nagawa mo?

1. Pinagbintangan mo ako sa bagay na hindi ko naman ginawa. Ako ba yung nagpakalat? For the nth time, sasabihin ko sayong hindi ako. Kung may natitira pa akong respeto sa pinagsamahan natin, ito yun. Yung hindi ko ikakalat sa iba. GO AND ASK MY FRIENDS kung may alam sila. Mapapahiya ka lang sa mga isasagot nila sayo.

Do you know the pain I felt nung nalaman ko sa iba, na yan yung sinabi mo sa iba nating kaibigan? Grabe. You almost killed me, walang halong biro. Puro absent ako noon. The reason why? Walang araw na hindi ako titigilan ng sakit ng ulo ko kakaisip ng paulit ulit sa mga nalaman ko. Muntik na rin akong mag collapse, enough para bumagsak yung ulo ko sa edge ng upuan. Alam mo ba yun? Ilang araw akong hindi nakatulog, kasi yung isip ko, pilit iniisip kung ako nga ba talaga yung nagpakalat. Ilang araw mo ring pinasakit yung ulo ko. YOU GAVE ME A REASON TO DOUBT MYSELF. Nawalan ako ng tiwala sa sarili ko. Nawalan ako ng gana na alagaan yung sarili ko, kasi sabi ko, hindi ko na ata talaga deserve mabuhay. Sabi ko rin, hindi ata siguro talaga deserve ng mga kaibigan ko na magsabi sila sakin ng mga secrets nila.

2. May "notion" kayo ni girl friend, na pinagseselosan ko kayong dalawa. Alam mo bang nakakainis kayong dalawa? Una sa lahat, kung nagseselos man ako noon, ikaw yung unang nakakaalam eh. Plus, hindi ko kakausapin si girl friend. Kung may pinagselosan ako, alam mo kung sino yun. Una at huling beses yun na nagselos ako.

Pero alam ko namang hindi mo na 'to tanda, so what's the point? Ineexplain ko yung side ko sayo. Masyado ka kasing pre-occupied na pakinggan yung iba kesa sakin na nakasama mo, na nakalandian mo for less than two months.

3. Alam ko kung kanino ko sinabi na, WAG KANG KAIBIGANIN. No need to tell it to others. Pati tuloy siya nadamay.

Do you even know the real reason why I told her that? Nakakainis ka kasi hindi mo ako binigyan ng chance to explain myself.

Sinabi ko yun para hindi ka na plastic-in. Kasi may pakialam pa ako sayo kahit hindi na tayo nag-uusap. Sana pala hindi na lang ako nagkaroon ng pakialam no? Sana pala hindi ko na lang inisip yung mga taong minsan ko na ring nakasama. Nakakainis. Alam mo kung bakit ko yun sinabi? Lahat ng taong nilalapitan mo, nakakausap mo, nakakasama mo, nakakatawanan mo, inaakala mong kaibigan mo, inaakala mong totoo sayo, may problema sayo pero hindi mo nahahalata. Una pa lang sinabi ko sayong ayoko na may nap-plastic, nam-mlastic sa paligid ko. Naranasan ko yan diba. Anyway, alam kong hindi mo na rin 'to tanda kasi nung una pa lang na nagkkwento ako, wala kang pakialam. Easily said, sinabi ko yun para tumigil na sila. Hindi lang siya, sila.

Minasama mo kasi. Kung sana open ka sa explanations, hindi aabot sa ganito lahat.

4. May mga bagay kang hindi alam nung gabing uminom ako, na nadamay si boy friend. Kung ano yung gusto kong ipaalam sayo noon, yun LANG mismo yung dumating sayo. Okay pa nung time na hindi mo nakita yung My Day niya diba? Pero nung nakita mo, dun ka na nagalit. Nagsabing bullshit yung action ko. Well inamin ko namang guilty ako don. And fyi, hindi ako nalalasing. Iba yung effect sakin ng alcohol. Mas worse pa sa mga nalalasing lang. Hindi mo na naman 'to alam kasi nga hindi mo naman inalam/inaalam yung totoo.

Funny, kasi wala kang kaalam alam sa totoong nangyari yet you still had the guts na "awayin" ako.

5. Dahil sakin, hindi pala kayo agad naging public ng bebe mo ngayon. Uhm, thank you, for still, at some point, considering my feelings. Kung talagang kinonsider mo nga. HAHAHAHAH. Hindi ko kasi alam kung matutuwa ba ako sa nalaman ko o ano eh. Gusto kong maiyak at matawa upon hearing it from your girl's friend. Hindi ko alam kung totoo 'to pero I have a voice record about this.

Sana nung una pa lang, sinabi mong wag na natin ituloy yung landian moment natin. Sana hindi ka nagsalita ng tapos na hindi ka magkakagusto sa bebe mo ngayon. Sana nagsabi ka agad. "Pinahiya" mo lang ako sa lahat eh.

Sana kung confused ka sa feelings mo, hindi mo na lang dapat ako dinamay at ginamit. Yan yung dating eh. Sana kung madali ka rin lang naman palang ma-fall sa kakaasar sayo sa isang tao, sana tinapos mo agad yung kung anong meron dati. Hindi yung magiging cold ka, mang aaway ka, tapos kinabukasan, akala mo wala lang nangyari. Nakakagago. Kung madali ka palang ma-fall dahil lang sa ginawan ka ng poems, nagsabi ka dapat. Madali naman akong kausap. Edi sana tinapos agad, hindi na pinatagal pa yung pagpapaasa at paglolokohan. Nakakasira ka ng emotional well-being.

6. Ang dali dali mong i-chat yung mga close friends ko about sa nangyari sa atin dati. Fyi, you're the one giving all the info (or may mutual friend pa tayong nagsasabi) sa kung anong totoong nangyari. Sa totoo lang, ang alam lang nila eh yung pang iiwan mo sakin sa ere. Yun lang.

Gusto mo daw pala akong makausap para may maayos pa sa dapat pang maayos? Para wala ng awkward moment? Bakit? Sino bang nagbigay sakin ng reason para layuan ka at hindi ka kausapin. Hindi ba ikaw? May dapat pa bang ayusin? Hindi ba ikaw yung sa una pa lang, hindi nagbigay ng maayos na closure? Hindi ba ikaw yung tumapos sa lahat? Nam-block ka pa nga eh. Hindi mo ako pinag explain. Hindi ka nakinig.

Nag reach out ako ng maraming beses. So, nasaan ka noong mga panahong gusto kitang makausap? Nasaan ka noong mga panahong gusto kong i-save kahit "friendship" man lang natin? Wala ka. Ayun, puro iwas ka. Like wth. Ako ba talaga yung at fault? Haha. May nagawa ba akong sobrang bigat? Sobrang makasalanan na ba ako? Haha.

Nagmukha akong kahiya-hiya. Nagmukha akong t*nga kakahanap sayo. "Nakita niyo ba siya? Pumasok ba siya? Kumusta ba siya? Iba na ba yung number niya? Anong meron sa kanya?" Lagi akong nagtatanong sa mga friends ko, na "friends" mo rin. Pero yun, laging sabi, hayaan mo na siya. Move on. Paano ako makaka-move on noon kung ang dami mo namang iniwang tanong sa isip ko diba? Haha. Sa kaka-reach out ko sayo, pati mga friends ko nakulitan na sakin eh. Tipong, "paulit ulit na lang ba yang tanong mo? Hayaan mo na nga kasi."

So dumating din naman sa point na napagod at super na-drain akong makipag-reach out sa tulad mo. Sabi ko, fckkk, ano bang pinaggagagawa ko sa buhay ko?! Ang daming lumalayo sakin. May nagawa ba akong mali? Hahahaha. Yun pala, yun yung sinabi mo sa kanila na hindi naman totoo. Na ewan ko ba talaga kung bakit sa dinami-dami ng taong napagsabihan mo about dun, BAKIT AKO PA YUNG NAISIP MONG NAGPAKALAT NUN, EH HINDI NGA AKO.

Ang tagal kong gustong makipag reach out sayo. Bakit ngayon pa, na medyo okay na ako. Bakit parang kasalanan ko na naman na hindi kita pinapansin? Ako ba yung nagsimula? Hindi ba ikaw naman?

Gusto mo akong makausap? Sige, marami namang paraan. Pero bakit parang ang lumalabas, ako na naman yung parang "dapat" maunang makipag reach out sayo?

For clarity, tanggap ko naman yung pang iiwan mo sa ere. May mga taong nang g-ghost at may mga taong nakaka-experience talaga ng pang "g-ghost". Nahirapan akong mag move on kahit walang naging "tayo". Bakit? Sarili ko mismo yung nawala dito. Ang dami mo pang iniwang tanong sakin. Oo, sobrang nag invest "lang" naman ako sayo ng feelings ko after mong i-confirm yung kung ano ba talagang meron. Kasi nga diba, "never assume unless otherwise stated". Ang pangit naman nung "walang label". Hindi naman ako ganun ka-t*nga para ibigay ko sayo agad yung feelings ko. Pero naging t*nga naman ako sa maraming bagay haha.

Pero yung hindi ko matanggap sa ginawa mo, siniraan mo ako. Gawain ba yan ng matinong lalaki? To think, lalaki ka. Hindi ko lang din talaga in-expect na gagawin mo yun without even confronting and knowing the "truth". I expected a lot from you.

Ang dali dali para sayo na mag explain at magkwento sa ibang tao, pero sakin, hindi mo nagawa.

Ang galing galing mong makinig sa sabi-sabi ng iba, pero sa akin hindi mo nagawa.

Ikaw nga siguro yung taong kahit nag explain na ako ng paulit ulit, kahit hindi mo naman na "deserve", kapag sarado yung isipan mo na tumanggap ng mga explanations, wala na lang talaga para sayo.

Sayang yung effort ko na i-save yung "friendship" natin eh.

I can't make you understand something you're not ready to accept and hear. Last na 'to. Pagod na ako sa issue na 'to, pagod na ako na mapakinggan na inaasar asar ako sayo. Mas lalong pagod na ako sa presence mo. Every time na nakikita kita, pinapaalala mo lang sakin lahat. Pinapaalala mo kung gaano ako ka-tanga at kung gaano ako kahina. Ang tagal ko rin namang tumahimik. Ang tagal kong umintindi. Ang tagal kong nagtimpi. Ang tagal kong umiwas ng umiwas. Nakakapagod. Nakaka-drain.

Kung gusto mo talaga akong makausap dati pa, marami namang paraan. Hindi mo lang talaga ginawa silently. Kailangan kasi talaga masisi mo ako eh. Kailangan, malaman ng iba na ako yung at fault. Kailangan, malaman ng iba na hindi ako trustworthy. Grabe ka. Ano ba talagang nagawa ko sayo 'no? Pero sana kasi, hindi yung magk-kwento ka pa sa iba. KASI NGA WALA SILANG ALAM.

Pero mas better "siguro" kung wala ng usapang magaganap. Hindi ko rin naman alam yung mangyayari kapag kinausap mo ako. Pwedeng kausapin mo ako in a "rude way". Pwedeng ibato mo sakin yung mga bagay na kung saan mahina ako. Pwedeng madala ka lang ng guilt mo tapos magagalit at maiinis ka na naman. "Trauma". Na-trauma ako sa ugaling ipinakita "mo/ninyo" sakin. Akala tuloy ng iba, ang plastic plastic ko na. Akala tuloy nila, sobrang sama ko. Irespeto mo na lang yung mararamdaman ng bebe mo kapag kakausapin mo ako. Kahit pa sabihin niyang okay lang, kung san ka sasaya, trust me, at some point masasaktan pa rin yan.

Kulang pa 'tong mga sinulat ko. May ibang mga bagay pa na hindi ko maisip kung bakit dahil dun, nagalit ka. Sa akin kasi yun, hindi mo man lang iningatan. Tinanong kita ng maayos pero anong sabi mo? Ang taray taray ko. Haha. Wow.

You should be happy kasi sa simula pa lang, may gusto na sayo yung bebe mo. Alam mo yan. Hindi ka mahihirapan mag assume assume ng mga bagay bagay.

You should be happy kasi hindi naman pangalan at dignity mo yung nasira. SA AKIN.

You should be happy kasi una pa lang, hindi ko na ipinagsiksikan yung sarili ko na sumama pa sa "circle of friends" natin.

You should be happy kasi ako na yung humiwalay. Ako na yung nag adjust. Ako yung nakaramdam na mag-isa lang ako. Ako yung nakaramdam na walang naniwala sakin kahit pinilit kong ipinagtanggol yung sarili ko.

You should be happy kasi hindi na ako tumatambay sa kahit anong tambayan sa school.

You should be happy kasi ako yung sobrang nahirapan na mag adjust sa lahat ng bagay. Ako yung nahirapang hanapin ulit yung sarili ko.

You should be happy kasi wala akong pinagsabihan ng buong nangyari, ng buong nararamdaman ko. HAHAHAHAH. Kinaya ko ngang itago lahat ng 'to, sana ikaw rin?

Sabagay, hindi lahat ng taong strong, magiging strong hanggang dulo.

≈

Are these reasons enough for you to know why I don't want to talk to you?

Ah, one more thing. If ever mang nalaman mo 'tong account and post ko, don't you dare say na what I wrote here and what I did here is pure bullshit. First of all, I HAVE NOTHING BUT WORDS TO SAVE MYSELF right now.

I've been thinking these past few weeks on how to save myself from whatever I'm suffering right now. Kasi clearly, I let you trigger my a and d. Don't worry, I don't blame you for this. I blame myself because I let "it" happen.

At this point, I surrender everything to God. All my worries, including you lol -.- . I don't know, maybe I'll just go with the flow. Whatever happens, happens.