#Silas do santos

[moonysprettypoison]

about me!🧸🍒

@moonysprettypoison /moony/riri! 🧸🍒🔐

Hii this is my blog, where I post anything from my poetry, moodboards, vent, books, my own pictures, I’m literally just a girl!! I like writing so you can always request things!

do not: copy my poetry or post them as yours! do not repost my pictures without giving me credit

dni: nsfw accounts, copycats, men, racists, homophobes, transphobes, fascists, pedos

#intj, aquarius, slytherclaw, moon lover, reader, wannabe writer, poetry, tt editor, music, cinematography, being alone, blood red!

#cas & the nbhd coded #notfromthisworld #inmythoughts #ihateppl #opinionatedgirl #biggestintrovert #anti-ppl

#writings/poetry

me in another universe; {my tattered soul} #Emory Scott 💔🔐—

{my exiled poet & loner} #Jude Sinclair🔏🚬

Sage Donahue, Jude Sinclair, Remus lupin, regulus black, coraline Whittaker, Silas Hawthorne, Kai mori, Spencer Hastings, Hope Mikaelson, teal van doren, Jasmine santos, Elsa (frozen), Beth harmon!

{my brand 🔐❤️}; ™lyraabbott🍒, ™Emory Scott🧸🔐💔 ™Silas Hawthorne!💍 ™Jude Sinclair🔐 ™TealRonan

🎧: the nbhd, cas, ca, the weeknd, Jhene aiko, Hozier, maggie lindemann! rnb, pop, indie, all music genres!

🎞️; tvdu, Sherlock Holmes bbc, m.d house, Brooklyn 99, law and order SVU, the rookie, divergent, the darkest minds, the alienist (so underrated), dead poets society, the perks of being a wallflower, good will hunting, derry girls, ondskan {evil}

📖; the folk of the air, from lukov with love, vicious prince, the hollow boys series {literally my number #1}, archers voice, and the picture of Dorian gray!

💌; dps, marauders era, Harry Potter, golden trio era, tvdu, Sherlock Holmes, devils night series, the hollow boys series, ondskan {evil} and I’m probably in more fandoms but I can’t let come up with them rn!

🧸; vanilla candles, editing, books/reading, writing, criminology, psychology, fashion, music, deep conversations, watching series n movies, poetry, metaphors, the moon, the ocean, misunderstood mean characters, leather jackets, being alone,

{ a little rant }

I love and read classic literature,poetry, romance, fantasy, and literally every genre of books!

{if you judge ppl based on what they read then get the fuck away from me!}

I also read dark romance! yes I can read books without smut! no I’m not a 🌽 addict, and no I don’t Stan books like haunting Adeline who romanticizes abuse and grape!

{abuse/grape ≠ dark romance}

On socials I’m judesinclairsgf or moonysprettypoison so search that up! I use wp, letterboxd, goodreads, tiktok (2 acc), Pinterest, Spotify

{moonysprettypoison 🍒🧸🔐💌}

[pupsmailbox]

hallo can u do names that are related to heaven/saint

I couldn't tell if you meant heaven/saint theme or similar to the names of heaven/saint so I did both. I already have themed list here!

HEAVEN︰ aaliyah. aaron. aiden. aria. aron. aurora. autumn. belen. charlotte. destiny. devin. devon. divinity. dream. elijah. ella. ellen. epiphany. essence. evan. faith. gabriel. gavin. grace. gravity. haben. hafwen. hailey. happy. harley. harmony. harper. havana. haven. hayden. hazel. heavenly. heavynne. helen. hellen. hibine. hoffman. honesty. hope. hovan. huffman. hunter. iris. ivan. ivy. jackson. jacob. jade. justice. kai. karen. kellan. kellen. kevin. lennon. liam. light. luna. mia. mila. miracle. nevaeh. nova. phoenix. porsche. princess. promise. quinn. raven. river. rowan. royalty. sage. scarlett. serenity. sincere. skye. skylar. stephen. tegan. trinity. willow. winter.

SAINT︰ ace. amara. apollo. aria. asher. atlas. august. aurora. bane. benjamin. brynn. caine. caleb. cash. chany. chicago. cielo. damir. donte. elijah. ezra. halo. harper. hendrix. iolo. ivy. jade. kai. kaia. kain. kaine. kairo. kash. kayne. kent. king. kingston. knox. kyd. legend. luca. luna. mars. maverick. maynor. messiah. monte. nate. neptune. noah. noe. north. nova. olivia. paladin. phoenix. prince. quinn. rainer. reign. remi. rhys. river. roman. romeo. ronin. rosary. rowan. royal. rue. ryder. sage. said. saige. salem. samad. samant. samhita. sandhya. santa. santi. santo. santos. sawyer. schmidt. senta. seven. shanda. shandi. shanetha. shanta. shanti. shaunta. shawnda. shenandoah. shiloh. sigmund. silas. sioned. siyanda. skanawati. smith. smitty. sondo. sonnet. sontee. sophia. steel. suewinda. sunday. sunita. suniti. tatiana. thane. theo. wayne. zain. zaine. zane. zayne. zion.

[cristotudoemtodos]

“Tudo parece estar trancado? Está difícil a situação? Que o Espírito de Deus incline o seu coração a adorar como Paulo e Silas na prisão.” - Josnei Borges dos Santos

[peryodismo2425]

Walang Kupas: Mula sa Pisngi hanggang sa Paaralan

Ni Rima Millora | Nobyembre 9, 2024

Sa gitna ng komosyon ng mga atletang naglalakad habang may sunong na asul na mat, makikita si Coach Ey sa tabi ng altabos na pumipili ng kanta at kinakausap ang mga miyembro ng UPIS Pep Squad. Kilala siya sa kanyang kolorete na hindi kumukupas gaano man katirik ang araw; sumasalamin sa matatag niyang pagmamahal at tiyaga sa kanyang maraming propesyon, ano mang hamon ang dala ng mga ito.

Kilala sa UPIS bilang guro ng high school at Head Coach ng UPIS Junior Maroons Pep Squad si Arjay Calso, o mas kilala bilang Coach Ey o Sir Ey. Sa labas ng UPIS, isa siyang courtside reporter para sa Mapua Cardinal. Isang propesor ng kolehiyo para sa Unibersidad ng Santo Tomas at Pamantasang Mapua; ang UPIS ang tanging high school na pinagtuturuan ni Sir Ey. 

Tulad ng kolorete, tila nagbabago ang mukhang ginagampanan ni Sir o Coach Ey araw-araw, ngunit ano man ang pinagkakaabalahan niya, walang hulas at buong-puso niya pa ring inaalay ang kanyang sarili at kakayahan sa kanyang mga tungkulin.

Sir Ey

Para sa ilan, si Sir Ey ang kanilang guro sa Advanced First Aid and Nursing Care at Sports Conditioning. Nagsimula siyang magserbisyo sa UPIS noong 2017 nang mag-apply siya bilang substitute teacher para sa mga estudyante ng Grado 3 hanggang Grado 11. Nasanay si Sir Ey sa pagtuturo ng mga asignaturang Anatomy and Physiology at P.E. sa kolehiyo, kaya’t noong nagsisimula pa lamang siya sa UPIS, naging hamon sa kanyang magturo ng mga estudyante ng elementarya at high school. Sa kabila ng pagharap niya sa UPIS na may panibagong estilo sa parehong mukha, hindi pa rin kumupas o nagkulang ang kulay ng kanyang pagtuturo. Minamahal siya ng kanyang mga estudyante rito, at karamiha’y kinagigiliwan ang kanyang istilo.

Binahagi ni Sir Ey na mayroong mga araw na pumapasok siya sa paaralan at pansamantalang nalilimutan kung ano nga ba ang asignaturang pupuntahan niya sa araw na iyon, kaya naman ginawa niya nang background ng kanyang cellphone ang iskedyul niya sa pang-araw-araw.

Bagaman aminado siya na mahirap pagsabay-sabayin ang pagtuturo ng iba’t ibang asignatura sa iba’t ibang pamantasan at paaralan, pinagpapatuloy pa rin niya ang pagtuturo sa UPIS dahil kaya pa ng kanyang iskedyul, at gusto niya pang manatili rito. Sa dami umano ng kanyang mga ginagawa, ang labingwalong taon ng karanasan sa larangang ito ang pinakanakakatulong sa kanyang magawa ang lahat ng kanyang tungkulin nang mahusay. 

Coach Ey

Kasabay ng pagiging guro, siya rin ang head, at natatanging coach ng UPIS Pep Squad sa kasalukuyan. Hindi planado ang pagpasok niya rito; nakatanggap siya ng alok mula sa UPIS para sa posisyong ito kasabay ng pagtanggap sa kanya bilang isang substitute teacher dahil mayroong karanasan si Coach Ey bilang mananayaw para sa UP Pep Squad mula taong 2000 hanggang 2003. Sa panahon na tinanggap niya ang posisyon sa UPIS Pep Squad, coach din siya ng Mapua Pep Squad, kaya’t mas naging panatag ang loob niya sa pagtanggap ng nasabing alok.

May hamon umano ang pagiging coach habang UAAP Season dahil sabay-sabay ang mga laro na kailangang daluhan ng UPIS Pep Squad: laro ng boys’ basketball, girls’ volleyball, at boys’ volleyball. Ngayon, mayroon na ring swimming at table tennis. Ngunit upang makadalo ang Pep Squad sa mga laro, kailangan na lagi nilang kasama si Coach Ey, ngunit nag-iisa lang siya at may mga pagkakataong higit sa isang laro ang isinasagawa sa isang araw. Ika ni Coach Ey, “Imagine, may mga days na tatlong games ‘yung pinupuntahan ko from one venue to another, and then wala ring funding masyado for UPIS Pep.”

Dagdag sa mga hamon niya bilang isang coach ang kakulangan ng pondo para sa mga atleta, partikular ng Pep Squad. Bagaman sa kabuuan, kulang ang pondo ng ating mga varsity team, kadalasan pa raw na nao-overshadow sila kumpara sa ibang mga koponan, na lalong nagpapahirap ng pagdalo nila sa mga laro. “We wanted to do our job efficiently, kaya lang wala rin masyadong funds so we really have to choose din kung ano ‘yung mga games na pupuntahan namin, and kailangan ma-prioritize depende sa budget na mayroon kami,” kwento ni Coach Ey.

Pera na rin mismo ni Coach Ey ang ipinambabayad nila sa paghatid at pagsundo ng jeep. Mayroon naman daw ibinibigay na pondo ang Parent-Teachers Association o PTA, ngunit nahuhuli na ito at hindi kumpletong nababawi ang kanyang mga ginagastos.

Sa kabila ng lahat ng ito, hindi naman mag-isa si Coach Ey sa pagharap sa mga balakid na nararanasan ng Pep Squad, dahil katuwang niya umano ang buong koponan. “Grabe ‘yung passion, ‘yung discipline, ‘tsaka ‘yung skill ng mga members ng Pep Squad, so gumagaan ‘yung trabaho ko. [...] I think hindi naman siya magiging possible kung ako lang; nagtutulungan talaga kami ng team.”

Patuloy na binibigyang-diin ni Coach Ey na sila-sila rin ng mga miyembro ng koponan, at ng ibang atleta ng UPIS, ang nagtutulungan dahil sa kakulangan ng suporta mula sa unibersidad. Makikita ng kahit sino na umaapaw ang pagmamahal niya para sa Pep Squad at sa kanyang trabaho. Wala siyang mas nais kundi ang ikabubuti ng koponan, pati ng kanyang mga estudyante.

Ey Calso

Sa dami ng samot-saring  mga mukha na ipinipinta ni Sir Ey sa bawat araw: isang propesor, guro, coach, at tagapag-ulat, inaaliw niya na lang daw ang sarili niya sa pagporma at pag-aayos. Kinagigiliwan niyang magpaganda para sa kanyang sarili at mga minamahal sa buhay. Hindi naman ito napupunta sa wala dahil kinikilala siya ng karamihan, kundi ng lahat, sa kanyang tatak na rosas na blush at winged eyeliner. 

Hindi raw siya mukhang tradisyunal o karaniwang guro. Maaaring isipin o sabihin ng iba na sobra ang pagporma niya, ngunit ani ni Sir Ey, “What’s important is you know how to teach.”

Sa pitong taon na karanasan ni Sir Ey sa UPIS bilang guro, coach, at suki sa pagiging  emcee, natutuhan niya raw dito na maging mas matatag at well-rounded. “Kung hindi ka resilient, kulang ‘yung pagiging hardworking mo.” Sa tulong ng mga karanasan niya sa UPIS, masasabi raw ni Sir Ey na naging mas apasyonado siya sa pagtuturo. Napagtanto niya na upang makahabol sa lahat ng ganap niya sa buhay, huwag dapat mawala ang apisyon; ang pangunahing nagtutulak  sa kanyang magpatuloy. 

“I’m giving all my best at the moment so hangga’t nandiyan; hangga’t gusto ng UPIS ‘yung serbisyo ko, I think okay naman (sa akin na manatili).”

Lampas sa mga leksiyon niya sa loob ng silid-aralan, tatatak sa sinumang makakasalamuha si Sir Ey ang pagkakaroon niya ng kumpiyansa sa kanyang sarili at sa lahat ng kanyang gampanin—na importante ang pag-ibig sa iyong mga tungkulin, mahusay na pagtupad sa mga ito, at patuloy na pagkakaroon ng bilib  sa iyong sariling kakayahan.

[solreix]

shimizu kiyoko has always been out of reach for hitoka. she's so near, yet also so far. she was one of those shining stars in the sky, while hitoka was one of those silently wishing for it.

3rd na siya. prelim match ng karasuno, at nandito siya sa bleachers dahil ang isang manager ang hinayaan niyang katabi nila coach ukai para masanay ito. pero it seemed like hindi naman ganoon ka-kailangan dahil masyadong composed ang co-manager niya.

sa ilang matches niya nang pagsama sa team, hindi pa rin talaga nawawala ang kaba niya. kulang na lang ay dalhin niya ang lahat ng santo sa mismong match para mas makapagdasal siya.

pero hindi iyon ang punto. kanina pa siya halos magvibrate sa nginig nang may marinig siyang tumawa nang mahina sa tabi niya. paglingon niya ay nakita niya ang dating co-manager niya.

shimizu kiyoko.

"k-kiyoko—" she blurted.

"hi hitoka! late na 'ko, 2nd set na ba?"

tumango si hitoka. she couldn't help but stare in awe at her senior. shimizu was wearing a simple black blouse with white collar, and white skirt that reached her knees. her hair wasn't tied up, and she's wearing her glasses today.

she's always so beautiful.

"how are they?" shimizu asked, her eyes never leaving the players on the court with the same gentle eyes she used to have as she watched them before.

kahit na hindi tumigil ang tibok ng puso niya, inilipat niya ang tingin sa team. "same old same old." tumawa siya, saglit na na-distract habang inaalala ang away ni hinata at kageyama, maging ang insulto ni tsukishima. "yamaguchi has improved so much. nakaka-proud makita siyang ganito."

shimizu nodded. "i know. kung nandito lang si sugawara, maiiyak iyon sa tuwa."

she smiled. "the new players are adjusting well also. magagaling sila, and i can see the team going even further in the future."

"ikaw? kumusta ka?"

kung kanina ay na-distract siya, muling bumalik ang bilis ng tibok ng puso niya. she swiftly turned her eyes to shimizu's direction, only to be met by her eyes. kulang na lang ay magkaroon ng sound effects ng puso sa paligid niya habang nakatitig siya sa mata nito.

"i'm—i'm okay," she managed to say. "hindi ko kinalimutan ang mga turo mo, and those are what kept me going."

shimizu smiled, her eyes dropping before they met hers again. "that's good. and i can see you're doing so well on your own. i'm so proud i can call you my junior."

at nakuha na naman siya ni shimizu.

hindi siya sumagot; simple siyang ngumiti dahil hindi niya kayang magsalita. she was trying to hold herself back from saying things she might regret later on.

palaging ganito. sa tuwing kasama niya ito, kausap, katawanan—her heart was so full, sometimes it's getting heavy as it screamed. sa bawat interaction nila noon, kulang na lang ay sabihin niya ang nararamdaman niya.

and she held herself back. until now, pinipigilan niya ang sarili dahil alam niyang hindi naman pareho ang tingin nila sa isa't isa. masyadong malayo si shimizu.

"kumusta?" it's her turn to ask.

"hmm?" hinampas nito ang noo. "malapit na midterms namin, so iyon pinagaabalahan ko ngayon. medyo mahirap, pero kinakaya naman."

boyfriend—

hitoka, magtigil ka.

"that's... good to hear." she bit her lower lip.

hitoka could still remember the first time she knew. it was a random day, silang dalawa pa lamang ni shimizu ang nasa court at nag-aayos ng upuan para sa practice match nila.

"dito lang 'yan, hitoka."

"okay!"

dahan-dahan, isa-isa niyang isinalansan ang mga upuan. she could hear shimizu doing the same. nang matapos siya ay agad siyang tumalikod para magtanong ng gagawin nang makita itong nakaupo na sa makinis na sahig ng court katabi ng mga plastic.

"anong ginagawa mo?" tanong niya nang makalapit.

her mouth went ajar when she realized what she's doing. ini-isa-isa nitong ilabas ang mga pagkaing nasa tatlong plastic, at mukhang may binabasa.

"oh this? someone gave this bags of food para raw sa players. binabasa ko lang nutrition facts to make sure na okay sa kanila," she said, straight face, but with the most gentle voice.

oh.

saglit na natulala si hitoka. hindi niya alam kung anong sumunod na nangyari, basta ang alam niya ay lalo lamang siyang nahulog sa babae.

she's always cognizant to the fact that she's attracted to shimizu. pretty, smart, and so so kind. she's the type of girl you'd wish for. pero she thought it would be nothing serious.

until that day.

simula noon ay palagi siyang on edge. hindi niya alam kung pa'nong hindi siya nahahalata, pero nagpapasalamat siya roon dahil hindi niya kayang lumayo ang loob nito sa kaniya. she'd take whatever shimizu could give, kahit kapalit nito ang masaktan siya—mainggit sa mga taong malayang nakakapagbigay ng deserve nitong admiration.

masyadong malayo si kiyoko.

that's what she believed. kaya naman hindi niya alam kung anong nangyayari ngayon.

"hitoka... how are you?"

"what do you mean?"

nangunot ang noo ni hitoka nang tila biglang hindi mapalagay si shimizu sa tabi niya. pansin niya ang paghigpit ng hawak nito sa sariling kamay na nasa hita.

"are you seeing someone?" biglang tanong nito, her eyes suddenly went to her, and suddenly, their eyes were talking.

umiling si hitoka. "hindi—wala sa isip ko."

hindi nagbago ang ekpresyon ng mukha nito. matigas. pero namumula. "balita ko kay hinata, maraming gustong mag-aya sa'yo."

"tinatakot naman nila," mabilis niyang sagot. ang daldal ni hinata.

"kung hindi nila tinakot? may gusto ka?" malumanay niyong dugtong.

hindi niya sinagot. "para saan 'to?" nalilito siya.

nag-uusap ang mata nila, oo. naiintindihan niya ang sinasabi ng mata nito, at gusto niyang umiyak sa tuwa kung tama ang pagkakaintindi niya, pero gusto niyang manggaling sa bibig nito mismo.

pinanood niyang huminga ng malalim si shimizu. "pa'no kung ako?"

"kiyoko—"

"pa'no kung ako ang mag-aya sa'yo kasi gusto kita?"

masyadong naging malayo ang tingin niya kay shimizu. masyadong malayo na hindi niya napansing ito ang lumalapit sa kaniya. at ngayon, nasa tabi niya na nga ito.

umiling si hitoka. "hindi naman ako tatanggi."

[sincerelyjea]

I Left The Church And Here Is Why:

When I was a child, I was baptized as a Catholic. We usually go to church every Sunday, but I honestly don't feel like it.

Don't get me wrong ha; I have high respect sa lahat ng religion except sa mga naniniwala kay Quiboloy. This is just based on my own PERSONAL opinion.

I remember that during my early days I always wanted to be part of "Salubong," Pero alam ko sa sarili ko na it won't really happen because I am really scared of religious figures inside the church, especially the statues of saints. I don't know why, but I can't even stare at the small Santo Niño we have in our house (May superstition kasi ako noon na naglalakad 'yon tuwing madaling araw lol).

As someone who was born into a Catholic family, we are always encouraged to attend Catholic events such as the "Simbang Gabi," "Alay Lakad," and more, but never did I get the point of worshipping or praying with religious figures (No offense meant to those who are doing it) Maybe it's just their way of remembering God and His sacrifices; I don't know.

Before I graduated from primary school, I can recall that I talked to my mom and said that I do believe in God. I really am, but I don't want to join them anymore in church because I am trying to figure out myself. Pumayag naman sila maybe because they are confident naman na they raised me and my brother right.

During first year highschool, I have a teacher who is so kind talaga hindi lang sa akin kundi sa aming lahat. And then one day, they invited the whole class to attend campus ministry (Sa Apex ako nag-secondary btw and mayroong campus ministry doon every week handled by a preacher from CBBC. I don't know kung anong tawag sa ibang religion pero parang "Bible study" s'ya or "Cell group" ganon.)

And yeah, that's the start of everything. Naka-balik ulit ako sa church pero this time hindi na sa Catholic. Wala ng mga santo and everything. Literal na building lang with a pulpit for preaching and Sunday school rooms. Everyone brings their own Bible (unlike Sa Catholic na usually Pari lang ang nagbabasa).

I became active in praising and serving the Lord. I tried my best not to miss any fellowship inside the campus, area, church, or Sunday school. Literally, the involvement is there. Masaya ako. At the same time, grabe rin talaga yung character development ko doon kaya rin pinayagan ako ng magulang ko to be baptized there and change my religion. After several years, I was practicing piano na kasi I really wanna join the orchestra. Hindi lang natuloy kasi nga I decided na to left the church. Pinag-isipan ko siya nang mabuti at matagal. Mahirap syempre but it's for my own good na rin kasi a lot of things aren't aligned with my principle na.

Listed below are the reasons why I won't go to church again:

• Maraming misogynist which is a big NO for me kasi sobrang laki ng respeto ko sa mga kababaihan and naniniwala ako sa kanilang kakayahan, likewise sa mga kalalakihan.

• Maraming homophobic. Siguro pinaka-worst na narinig ko ay ayaw daw ng Diyos sa mga bakla kaya daw si Adan at Eva lang ang unang ginawa. Tapos kapag bakla ka daw, magdudusa ka sa impyerno. Like kailan pa naging basis 'yon??

• Marami dyan didiktahan ka. "You cannot say this", "You have to do this", "You have to wear this" and "You have to be like this". Ako pa naman yung tipo ng tao na kapag ayoko, ayoko. Hindi mo ako mapipilit.

• Para sa akin hindi puwedeng sunod ka lang ng sunod. Hindi porket sinabi, gagawin mo. Hindi porket ginagawa ng isa, gagayahin mo. Truth hurts pero some members of a church are blind followers. They are selfish. May mga times na hindi nila iniisip ang kapakanan ng iba.

• Some people think they are always right. They are manipulative and narcissist.

• Biggest pet peeve ko talaga ay yung mga taong masyadong religious pero ang contradicting ng ugali. Practice what you preach ika nga.

Siguro nga, too much religiousness is toxic. Tho I am aware naman that a church isn't a place for saints but for sinners to repent. Still, I would rather keep my relationship with God private na lang than be surrounded by this kind of people.

Hindi man na ako pala-church, hindi naman ako nakalimot. Palagi pa rin akong naniniwala at nagtitiwala. I'm still listening to worship song. I'm still reading my Bible. I'm still praying and trying to be a good example.

Lahat ng mayroon ako sa panginoon pa rin. Sa kaniya palagi lahat ng papuri.

[pensamento-em-jesus]

Versículo do dia: “Perseverai na oração.” (Colossenses 4.2)

É interessante observar como boa parte das Escrituras se ocupa com o assunto da oração mesmo em contextos sobre equipamentos, cumprimento de normas ou pronunciamento de promessas. Não lemos as páginas iniciais da Bíblia, sem nos depararmos com estas palavras: “Daí se começou a invocar o nome do SENHOR” (Gênesis 4.26). E, ao final das Escrituras, o “amém” de uma súplica intensa ecoa em nossos ouvidos (Apocalipse 22.20). A Bíblia está repleta de orações. Em um ponto, encontramos um Jacó lutando; em outro, um Daniel que orava três vezes ao dia e um Davi que, de todo o coração, invocava o seu Deus. No monte, vemos Elias; no cárcere, Paulo e Silas.

Temos inúmeros mandamentos e milhares de promessas. O que isto nos ensina, senão a sagrada importância e necessidade da oração? Estejamos certos de que era propósito de Deus se tornassem manifestos em nossa vida todos os assuntos aos quais Ele deu proeminência em sua Palavra. Se Deus fez tantas afirmações a respeito deste assunto, é por que Ele sabe que necessitamos muito da oração. Tão profundas são as nossas necessidades, que, até chegarmos ao céu, não poderemos deixar de orar. Você tem necessidades? Não. Então, temo que você desconheça sua própria pobreza. Você não precisa pedir a misericórdia de Deus? Nesse caso, que a misericórdia dele lhe mostre a sua miséria! Uma pessoa que não ora é uma pessoa sem Cristo. A oração é o sussurro da criança confiante, o grito do crente pelejador, o descanso do santo moribundo que vai ao encontro de Jesus. É a respiração, o lema, o conforto, a força, a honra de um cristão. Se você é um verdadeiro filho de Deus, há de procurar a face de seu Pai e viver no amor dele. Ore para que neste ano você seja mais santo, humilde, zeloso e paciente. Peça a Deus uma comunhão mais íntima com o seu Senhor. Entre com mais frequência na sala de banquetes do amor dele. Suplique que você seja uma bênção e um exemplo para os outros e que viva mais para a glória de seu Senhor. O lema deste ano deve ser:

“Perseverai na Oração”.

  Autor: CHARLES SPURGEON

[allah-name-above-all-names]

Of course, if GOD is all-knowing, He knows what to do with Vishnu. If it's really that Vishnu is the cause of evil and sufferings. Their destiny or fate is predetermined by the LORD God. I don't believe in the concept of hell— eternal fire and torment.

Overheard~

“Though it's not that clear where all of these things will lead, we've got clues already. Considering Vishnu's ignorance and perhaps arrogance of heart that led to evil and cruelty and wickedness, perhaps Vishnu needs to cry and soften his heart a bit. God is gracious and willing to extend grace and mercy towards Vishnu, including Allah. That's how LOVE prevails 🙏🏼🫶

Forgiveness and unity and harmony over all creations, and so the desire of everyone 'SANA MASAYA NA LANG PAGKATAPOS NG LAHAT NG ITO'. It's hard to think that those who have done us wrong and not God's children or people can still see and even talk to us in the new heaven and earth. Maybe they will have their own world as Vishnu their own leader and god who will have many realizations after all that we've been through. But I still believe that GOD made a way so that even Vishnu's creations will recognize that goodness shall prevail and their wicked ways will lead them nowhere but self-condemnation. It's true that the LORD God does not condemn. He made ways to ensure that Vishnu will have introspection with the help of everyone. 😌

There will be crossovers, that's for sure. Come to think of this or imagine: A particular person who let's say committed a crime and the aggrieved party finds it hard really to forgive that person. Am I willing to talk to him or her after this lifetime? It's tough to answer that question because we can't still see the broader picture of what's happening in the world, in different dimensions or realms. And it's easy to say that forgiveness is easy to extend to that person when you're not the one who experienced the pain and sorrow that that person has brought in my life. Just a suggestion, perhaps Jesus Christ's nailing on the Cross could help? Still applies the 'Forgive them, Father for they do not know what they are doing'..

But's let's all 'WAIT AND SEE', with high hopes and positivity until the end.

I believe GOD has already been preparing His surprises, rewards and let's call it, 'DISCIPLINE' and not punishment towards Vishnu and his creations. I don't know but I have this vision that Vishnu will realize what it is like to be content and satisfied and that he'll be reunited with them in a place fit for them. Again, not eternal torment but sort of suitable for all of them. Not annihilation ha. But who knows?

So ito na nga po, the nonstop laughters and crying. We will all remember everything the earth life, and even the pre-earth life. Pa'no na lang ang LORD God and all good Gods and Deities who saw everything and witnessed us all lived here? Justice first before mercy, the LDS teaching. How will justice be served? Stay tuned! 🫢

But why is that the 'No mercy, no mercy' is resounding in my mind? 😭(Let's ask Sir Moises Santos aka Kuya Mer of Hermosa Water District 😂)

Sooo lengthy. Maybe I haven't seen it all. All the real bad happenings in the world. That's why it's easy to think this way.. But nakakainis lang talaga kasi whenever you think of the spiritual forces of darkness ruining the happy moments like now. Kaya sana, even their evil deeds and works will contribute to the nonstop laughters. And to balance the nonstop laughters (baka kasi hindi po makahinga 🤭), the wrongs done to you and recall it will surely bring tears, randomly or out of the blue. Kaya lahat tayo bipolar. Bipolar simply means having laugh-and-cry moments. I'm sure of this. Even sila, kahit ang ending ay they'll have their own place to live eternally. Not hypocrisy but just wanting to live in harmony after everything. Uhm okay, but what about the disorder associated with bipolar? Science, the medical field simply recognize that brain's disorder and has no known cause and needs treatments depending on the individual who acquires it.

MAY GOD'S UNENDING LOVE AND FORGIVENESS BE WITH YOU ALL, AND BE WITH US ALL (I mean His presence, in the latter phrase 🤪😂) Ganyan talaga ang buhay. And lastly, I'm sure of this that fairness and equality will be given to all creations. Promise! 😉

Nagmamadali 'yarn? Kahit ako nabibitin at nababanas kapag natitigil tayo sa kakatawa dito 😩

Ps. Marami pa dapat isaayos dito sa mundo kung gano'n man nga mangyayari. Sa sistema na lang ng gobyerno, sa politics, sa administration. 'Wag na tayo lumayo. Domino effect po kasi.

“That's when the real work really began.”

“....exciting times ahead.”

More prayers and love. Sana may realizations na si Vishnu. How can we take glimpses of Vishnu's current perspectives like now, real-time?

[leandrodiasjf]

4° Festival Gastronomico de Ewbank da Camara

4° Festival Gastronomico de Ewbank da Camara   4° Festival Gastronomico de Ewbank da Camara Dias 16 e 17 de Novembro Ewbank da Camara Entrada Franca   Programação Sábado dia 16/11 19H Leo henry 21H Safadiar 23H Duda Paiva Logo Após baile do Scooby   Domingo 17/11 12H Som Mecanico 14H Joyce Santos 17H Grupo alquimia 19H Ligeirinho Safoneiro 21H DJ Silas Nunes    

[evietempura]

Blog #2: Paglabag sa Pamantayan ng Lipunan: Pagsusuri sa Spiderman: Across the Spiderverse 🕷️🕸️🩶

Larawan mula sa: https://pin.it/1RyxOouUU

Sa isang lipunan, may mga pamantayan o tuntunin na sinusunod ng mga tao upang mapanatili ang kanilang lugar sa lipunan. Maaaring ito’y mga paniniwalang kailangang sundin, o mga pananaw na nakabuo ng isang kalakaran na magpapatuloy sa maikling panahon. Ang mga pamantayang panlipunan na ito ay bumubuo ng pagkakapareho sa pagkakakilanlan ng isang lipunan.

Ngunit sa isang mundong pinahahalagahan ang pagpapahayag ng sarili, nagiging mahirap hanapin ang tunay na sarili sa gitna ng mga taong kapareho ang edad o demograpiko. At sa pakikibaka upang matagpuan ang kanilang pagkakakilanlan at lugar sa lipunan, dumarating sa puntong kailangan nilang masira ang kung ano ang itinuturing na normal sa lipunan kinabibilangan nila. Ito ang kwento ng Spiderman: Across the Spiderverse.

Buod ng Kuwento

Ang Spider-man: Across the Spiderverse, na idinrekta ni Joaquim Dos Santos, Justin Thompson, at Kent Powers, ang ikalawang pelikula sa Spiderverse na serye. Ito ang karugtong o sequel sa unang pelikula, ang Spider-man: Into the Spiderverse. Tungkol ito sa pangunahing tauhan na si Miles Morales at ang pagbabago niya nung naging Spiderman siya (Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023) ⭐ 8.6 | Animation, Action, Adventure, 2023).

Matapos muntikang bumagsak ang buong multiverse, bumalik si Miles at ang kanyang mga kaibigan mula sa iba’t ibang multiverse upang matuloy ang kanilang mga buhay. Gayunpaman, isa sa mga kaibigan niya mula sa multiverse, si Gwen Stacy, bahagi siya ng isang elite na grupo ng mga Spider na pinamumunuan ni Miguel O’Hara na layuning talunin ang mga anomalya na nagbabago sa “time and soace continuum”. Habang bumibisita si Gwen sa mundo ni Miles, palihim na sinundan ni Miles si Gwen upang malaman kung ano ang tungkol sa elite na grupo ng mga Spider na ito. Natuklasan niya na sila ang “Spider society” kung saan ang lahat ng Spider-Men ay nagkakaugnayan at nagtutulungan upang labanan ang mga anomalya at mga kalabanan talaga nila sa mga iba’t ibang mundo.

Masayang sumali si Miles dahil sa Spider society, lahat ng Spider-Man, anuman ang kanilang kakayahan, maramdaman parin nila na nabibilang sila. Gayunpaman, naging sentro ito ng kwento dahil naramdaman niyang hindi siya tunay na kabilang sa Spider society. Sinabi sa kanya ni Miguel O’Hara, ang lider ng kanilang lipunan, na ang mga “canon events” na dapat mangyari upang maging tunay na Spider-Man ng kanilang mundo. Ibinunyag ni Miguel na si Miles ang orihinal na anomalya na nagdulot ng mga glitch sa multiverse.

Nagtapos ang pelikula sa pagtakas ni Miles matapos ang laban niya kay Miguel O’Hara at sa Spider society upang makabalik siya sa kanyang sariling mundo. Sa huli, natuklasan niya na ang spider DNA na nagdala sa kanya doon, hindi para sa kanyang tunay na tahanan, kundi nakalaan para sa Miles ng unibersong iyon.

Makikita sa Spiderman: ATSV na mayroong mga isyu ng identidad at kinabibilangan sa mundong na pareho lang sila lahat. Naging inaasahang na si Miles Morales ang may problema sa kanyang pagiging siya, kung siya ang Spiderman o hindi talaga. Sa dalawang mahalagang eksena, dito ang mga may masusing kahalagahan ng paggalugad ng pagkakakilanlan laban sa mga inaasahan ng lipunan.

Ang Kuwento ni Gwen

Isa sa mga eksenang nagpapakita ng isyu sa identidad ang kuwento ni Gwen. Ipinakikita siya bilang isang taong nagdadalamhati sa pagkamatay ng kaibigan niyang si Peter Parker. Nangyari ang insidenteng ito sa kanilang prom, kung saan biglang naging halimaw si Peter. Nang nalagay sa panganib ang lahat, nagbago si Gwen bilang Spiderwoman, ngunit bumangga siya sa isang gusali upang talunin ang halimaw. Sa huli, nalaman niyang hindi direktang siya ang naging dahilan ng pagkamatay ng matalik niyang kaibigan.

Nagkaroon ng galit ang kanyang ama, ang lider ng pulisya, sa insidenteng ito, kaya nagtago si Gwen ng kanyang pagkakakilanlan bilang Spiderwoman. Ipinapakita nito kung paano may pagkakahiwalay ang kanyang sarili, at kung ibubunyag niya ang kanyang doble-buhay sa kanyang ama, posibleng kamuhian siya ng sariling magulang.

Nang nalaman ng kanyang ama na siya ang Spiderwoman, napuno ito ng pagtanggi at muntik na siyang arestuhin, dala ng labis na dalamhati. Isa ito sa mga sandaling nawawala siya sa sarili bilang Spiderman at kung paano humaharap ang kanyang mga emosyon upang malaman kung saan siya nababagay.

Larawan mula sa: https://midnight-in-town.tumblr.com/post/720385952899579904/in-defense-of-gwen-in-across-the-spider-verse

Ang Itinatakdang Kapalaran ni Miles

Isa pang mahalagang eksena ang nang ipinaliwanag ni Miguel kung ano ang tunay na Spiderman. Sinabi niya na ang isang Spiderman kailangang dumaan sa mga “canon events.” Hindi dapat pakialaman ang mga ito at, sa pagdaan ng mga pangyayaring ito sa kanilang buhay, matutuklasan nila ang kanilang tunay na pagkakakilanlan bilang Spiderman. Isa sa mga pangyayaring ito ang pagkamatay ng isang hepe ng pulis sa harapan ng kanilang mga mata, na nagdudulot ng matinding pagdadalamhati sa bayani. Nang nalaman ni Miles na ang kanyang ama ang sangkot, hindi niya ikinatuwa ang kapalarang ito.

Kalaunan, kinontra ni Miles ang pananaw ni Miguel na kailangan ng isang Spiderman ang pagdanas ng lahat ng ganitong trauma upang maging isa. Sinabi ni Miguel na ang pagsira sa mga “canon event” makakaapekto sa multiverse, dahilan para mawalan siya ng pagiging Spiderman. Nawalan siya ng mga mahal sa buhay, maging ang kanyang anak na babae, dahil hindi niya sinunod ang mga ganitong pangyayari, na naging sanhi ng kanyang kapahamakan. Pagkatapos nito, nabunyag na si Miles ang orihinal na anomalya at siya ang pangunahing dahilan kung bakit mahirap ang pagharap sa mga anomalya.

Nagkaroon ng habulan, at sa mga salitang binitiwan ni Miles, “Nah, imma do my own thing,” nakalaya siya sa mga limitasyon ng lipunan sa kanyang pagkakakilanlan. Ang eksenang ito nagpapakita kung paano binibigyang-kahulugan ni Miles ang sarili bilang Spiderman. Ang mga “canon events” sumisimbolo sa mga patakaran ng lipunan kung ano ang dapat nilang maging upang matanggap. Ipinakita ni Miles ang pagtutol sa ideyang ito, na kaya niyang maging sarili niya nang hindi kinokontra ang pagiging Spiderman. Taliwas sa krisis ni Gwen, ipinakita ni Miles na ang pagkakakilanlan hindi lamang nakabase sa sinasabi ng lipunan tungkol sa iyo; nasa iyo ang kapangyarihang tukuyin kung sino ka talaga bilang isang tao.

Larawan mula sa: https://www.deviantart.com/dracoawesomeness/art/The-spider-verse-Nah-I-ma-do-my-own-thing-1045025785

Sa konklusyon, ipinaliwanag ng ATSV kung ano ang kinakailangan upang maging Spiderman: kung paano ang pagkakaroon ng doble-buhay ay nakakaapekto sa iyong pagkakakilanlan, hindi lamang bilang Spiderman kundi pati na rin sa sarili mong buhay. Sa kanilang murang edad bilang mga kabataan, karaniwan ang pagkakaroon ng krisis sa pagkakakilanlan. Mahalaga ito sa buhay ng isang kabataan upang mapanatili ang balanse sa kanilang pagkatao at kilalanin kung sino talaga sila (Identity Crisis in Adolescents: Find Yourself Before Getting Confused | Bangkok Hospital, n.d.). Inilalarawan ito ng ATSV sa paraang ang pagiging sarili nila at pagiging Spiderman ang kanilang paraan upang malaman kung saan sila nababagay sa mundo, may o walang inaasahan mula sa lipunan.

Mga Sanggunian:

Identity Crisis in Adolescents: Find yourself Before getting Confused | Bangkok Hospital. (n.d.). https://www.bangkokhospital.com/en/content/identity-crisis#:~:text=Teenage%20identity%20crisis%20forces%20teenagers,their%20own%20identity%20(Commitment)%20.

In defense of Gwen in Across the Spider-Verse. Imaginary World of Blinding Lights. https://midnight-in-town.tumblr.com/post/720385952899579904/in-defense-of-gwen-in-across-the-spider-verse

Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023) ⭐ 8.6 | Animation, action, Adventure. (2023, June 2). IMDb. https://www.imdb.com/title/tt9362722/Midnight-In-Town. (2023, June 17).

The spider verse-Nah I’ma do my own thing! by DracoAwesomeness on DeviantArt. (2024, April 23). DeviantArt. https://www.deviantart.com/dracoawesomeness/art/The-spider-verse-Nah-I-ma-do-my-own-thing-1045025785

mga dividers mula kay: @cafekitsune at @kgymz

[headlinerportugal]

Samuel Úria no Sá da Bandeira: entre o rock e a reflexão sobre o novo milénio | Reportagem Completa

Samuel Úria a estrear novos temas no Porto | mais fotos clicar aqui Foi em pleno dia Mundial da Música, terça-feira dia 1 de outubro, que Samuel Úria nos fez chegar ao ano 2000, no Teatro Sá da Bandeira, após ‘Canções do Pós-Guerra’, o seu último disco editado em 2020.

Assim, ‘2000AD’ estreou os palcos em plena terça-feira chuvosa, com os já habituais e irrepreensíveis Jónatas Pires à guitarra, Silas Ferreira nos teclados, António Quintino no baixo e Tiago Ramos na percussão, que tiveram ainda companhia em palco de nove vozes, entre as quais Inês Maia com quem o artista interpretou o tema ‘Ei-lo’.

Samuel Úria em dueto com Inês Maia | mais fotos clicar aqui Após quatro anos passados, Samuel Úria demonstrou não ter perdido a sua capacidade de conexão com o público, oferecendo tanto qualidade musical como humor, partilha experiências passadas e pensamentos sobre o mundo, que tanto caracterizam a sua introspecção refletida de igual modo nas suas letras.

Apesar de uma produção de palco simples mas eficiente, permanecia a dúvida sobre o título do novo álbum que ocupava, em letras grandes, o background. A dúvida foi sendo esclarecida ao longo do espetáculo que transportou os presentes para o imaginário do artista relativamente à mudança de milénio repleto de esperanças românticas e otimismo que, passados 24 anos, se revelaram uma desilusão.

Perspetiva de palco com Samuel Úria e seus parceiros de banda | mais fotos clicar aqui O repertório percorreu um extenso caminho desde novos temas aos cinco álbuns já editados pelo músico de Tondela, que cativou a atenção dos presentes do início ao fim com o seu já característico rock energético, havendo espaço para baladas em ‘‘Lenço Enxuto”, “É preciso que eu diminua” e na estreante “Xico da Ladra”, tendo sido provavelmente o ponto alto da noite a interpretação de “Águas de Mil”, produzida para as festividades dos 50 anos do 25 de abril.

A mudança de milénio pode de facto estar a ser uma desilusão face às esperanças que lhe foram depositadas, no entanto, o novo milénio trouxe-nos Samuel Úria e, enquanto ele nos continuar a trazer noites como esta e músicas como se avizinha o novo álbum, teremos sempre com que aquecer o coração.

Reportagem fotográfica completa: Clicar Aqui

Lotação esgotada no Teatro Sá da Bandeira | mais fotos clicar aqui Texto: Joana Santos Fotografia: Jorge Resende @ arroba75 (Instagram)

[claudioxe]

E logo, durante a noite, os irmãos enviaram Paulo e Silas para Bereia; ali chegados, dirigiram-se à sinagoga dos judeus. Ora, estes de Bereia eram mais nobres que os de Tessalônica; pois receberam a palavra com toda avidez, examinando as Escrituras todos os dias para ver se as coisas eram, de fato, assim. (Atos 17:10-11)

Cuidado! Ouçam com atenção as pregações que explicam a Bíblia, mas confiram se o que está sendo pregado é conforme o que está escrito na Bíblia. Porque, por falta desse zelo e cuidado, muitas vidas estão sendo enganadas e sendo induzidas ao caminho do erro. Procure o SENHOR de todo coração, para que lhe conceda o Espírito Santo, que te ensinará e revelará o que está escrito e a intenção de Deus em cada passagem. A quem tem fome e sede da Palavra de Deus, o Próprio Deus o saciará.

Aba Pai, OhSenhorJESUS, Vem Jesus, Sérgio Madureira!!!

[scarlats-world]

#56

O

Ouço som de adoração aqui neste lugar

Eu sinto a glória do Senhor descendo sobre o altar

Eu vejo labaredas sobre a congregação

O céu está se abrindo agora

Está chovendo unção

O óleo santo lá do trono eu quero receber

E na presença do altíssimo vou me render

Hoje o meu vaso de alabastro eu quero quebrar

Diante dele o nardo puro eu vou derramar

Vou me derramar!

Um terremoto santo eu já começo a sentir

Rompendo as portas, os ferrolhos não vão resistir

Pois como Paulo e Silas adoraram na prisão

Essa igreja hoje se rende em adoração

Não há cadeias que resistam a glória de Deus

Não há inferno que impeça o seu trabalhar

Quando o louvor ungido chega ao trono do Senhor

Ele derrama sua glória em meio ao louvor

Eu sinto seu poder enchendo este lugar

Eu vejo línguas repartidas que acabam de chegar

Eu posso até ouvir a voz de Deus bradando com poder

Eu creio pela fé que o milagre vai acontecer

Os querubins estão descendo agora sobre este lugar

Purificando nossos lábios com as brasas do altar

Como Isaías a visão do trono hoje eu quero ver

Eis-me aqui Senhor, derrama sobre mim o teu poder!

O óleo santo lá do trono eu quero receber

E na presença do altíssimo vou me render

Hoje o meu vaso de alabastro eu quero quebrar

Diante dele o nardo puro eu vou derramar

Vou me derramar!

Um terremoto santo eu já começo a sentir

Rompendo as portas, os ferrolhos não vão resistir

Pois como Paulo e Silas adoraram na prisão

Essa igreja hoje se rende em adoração

Não há cadeias que resistam a glória de Deus

Não há inferno que impeça o seu trabalhar

Quando o louvor ungido chega ao trono do Senhor

Ele derrama sua glória em meio ao louvor

Eu sinto seu poder enchendo este lugar

Eu vejo línguas repartidas que acabam de chegar

Eu posso até ouvir a voz de Deus bradando com poder

Eu creio pela fé que o milagre vai acontecer

Os querubins estão descendo agora sobre este lugar

Purificando nossos lábios com as brasas do altar

Como Isaías a visão do trono hoje eu quero ver

Eis-me aqui Senhor, derrama sobre mim o teu poder!

Eu sinto seu poder enchendo este lugar

Eu vejo línguas repartidas que acabam de chegar

Eu posso até ouvir a voz de Deus bradando com poder

Eu creio pela fé que o milagre vai acontecer

Os querubins estão descendo agora sobre este lugar

Purificando nossos lábios com as brasas do altar

Como Isaías a visão do trono hoje eu quero ver

Eis-me aqui Senhor, derrama sobre mim o teu poder!

Vem transbordar a tua igreja com o teu poder

O teu poder, com teu poder

[ofutebolistadesofa]

QUEM É DANIEL MARCO? (Parte 1)

Por Daniel Marco | jornalistadfmarco@gmail.com

Nasci em Paulista, Pernambuco, sessenta e quatro dias após a final da Copa do Mundo de 1978, na Argentina. Desde que me entendo por gente, gosto de futebol.

Minha primeira lembrança de contato com o jogo, vem dos meus seis anos de idade, quando ganhei um campo de futebol de botão e os times do Cruzeiro e do Atlético Mineiro. Eram botões lindos, de acrílico. Depois vieram Seleção Brasileira, Flamengo e Vasco da Gama.

Minha primeira Copa do Mundo, foi a do México, em 1986. Me lembro do beijo na bola dado por Platini, antes de mandar a bola nos Champs-Élysées, do pênalti do Zico, meu herói futebolístico da infância; e do choro do meu tio, imóvel diante da eliminação para os franceses, após as grandes penalidades.

Graças à profissão de meu pai, publicitário, e de meu tio, artista plástico e professor, tive acesso não somente aos livros e aos discos deles, mas, também, à prancheta, ao papel e às canetinhas, como também aos lápis de cor. Isso me permitiu criar os meus próprios times de botão e fazer os que ainda não tinha.

O futebol me foi didático. Adorava pegar emprestado o atlas geográfico na biblioteca da escola, e procurar os países que disputaram as Copas do Mundo. Memorizava as capitais e decalcava os mapas. Adorava as bandeiras.

O São Paulo de 1986 me despertou a paixão clubística. Adorava ver Müller, Silas e Careca. Achava o Müller parecido com o Michael Jackson. Viagem de criança.

O primeiro título do São Paulo que me lembro foi o Paulista de 1989, contra o São José. Mesmo são paulino, gostava dos outros times. Comemorei o título Brasileiro do Bahia, em 1988. "Bobô, não é bobo não".

Jogava futebol de botão na sala da casa da minha madrinha, sob os olhos do meu padrinho, que me achava um perna-de-pau nas peladas na rua. Meu padrinho, o grande responsável por me apresentar Pelé, Ademir da Guia, Rivellino, Julinho Botelho, entre tantos outros craques do passado.

Adorava ouvir meu tio contando suas histórias de jovem dos anos sessenta e seus testemunhos sobre os Beatles, o Iê-iê-iê, a primeira Coca-Cola e, claro, o Santos de Pelé.

Fiquei mal quando o São Paulo perdeu o Brasileiro de 1990 para o Corinthians. Fui às alturas quando o Corinthians levou de três na primeira final do Paulista de 1991. "Show de Raí no Morumbi", era a manchete de capa do Caderno de Esportes da Folha. Adorava devorar os Cadernos de Esportes dos jornais. Decorava escalações, assistia aos jogos com caneta e papel na mão, para anotar os nomes dos jogadores, técnicos e árbitros dos jogos da tevê.

A Libertadores de 1992 não vi. Morava no Sul de Minas Gerais, na belíssima Cambuquira, onde o sinal da OM não chegava. Sabia dos resultados graças a um colega de escola, que tinha parabólica em casa. Tive de esperar dois dias para ler o jornal com a cobertura da final contra o Newell's Old Boys.

Assisti à final do Mundial Interclubes de 1992 sentado ao pé da cama do meu tio, que me deixou ir dormir tarde naquele dia, quebrando o protocolo da casa. Foi difícil segurar o grito de campeão na hora do segundo gol do Raí, de falta. Raí, aliás, o meu herói futebolístico da pré-adolescência.

[continua...]

[boowhumps]

Whumpril 2024

Day 7 - Hesitation

⚠TW⚠

- Swearing

- Mentions of Past Trauma

- Alternative Universe To OG Storyline

Enjoy!

~~~~~~~~~~

Amne sat in her room, or, what would soon not be her room.

Selyna's words were stuck in her mind, playing on repeat like a record.

"In about a week's time, you'll be back in the overworld.

Selyna told her that almost a week ago.

And tomorrow, her life would change forever.

Amne couldn't stop thinking about it. Soon.. soon she'd be back in that wretched place she once called home, away from everything that had been her life for almost two years now..

Hell, it hadn't even been two years, more like 3 months, but still..

Her new life, her new identity, they'd all be gone soon.

She would leave behind her friends, her family..

Roman..

..Silas..

All of them, like they were nothing but a temporary filler.

It made Amne feel like shit.

..she wouldn't even be Amne anymore..

Amne Soles would cease to exist, and Karyme Sain-Santos would come back, permanently.

She hadn't even told anyone yet, in hopes that something in the revival process would go wrong, but everything was going exactly as it should.

...

Amne didn't want this.

Why would she want this?

Those people, the ones she trusted at some point were now nothing but a faded memory. She knew that most of them weren't at fault, but the hatred still lingered..

Amne couldn't let this happen.

She couldn't let the revival happen.

She couldn't go back, not now, not ever.

...

So she had a plan.

While everyone slept, she would make her way to Selyna's soul room, and from there, put an end to the revival.

Her soul. She had to get rid of her soul.

Once and for all.

~~~~~~~~~~

Day turned to night, and Amne anxiously waited for everyone to go to sleep.

Unlucky for her, mostly everyone here were insomniacs like herself, so she had to stay up very late.

Amne couldn't help but be annoyed at Silas for helping her fix her sleep schedule, because now it was increasingly hard for her to stay awake.

Every couple of seconds, like clockwork, Amne almost drifted off. She couldn't risk falling asleep, because if she did, she would lose her only chance.

So she fought the exhaustion, and kept wide awake until silence finally fell throughout the castle.

Amne pushed herself out of bed, and slowly crept out of her room, her cloak secured around her, keeping her warm.

The soul room wasn't in the castle, rather in a seperate building, so she had to travel through the castle grounds, and then the village, all without being noticed.

This wouldn't be easy, but she had to do it.

So, Amne silently as well as slowly made her was through the halls of the castle, before finally reaching the entrance.

All she had to do now was open it, and then-

"Amne.?"

Amne stopped, turning around slowly.

Kairo stood there, looking confused.

"Kairo, why are you still up.?" Amne asks, keeping calm.

"I couldn't sleep, so I went to the library to get a book.." She responds. "..why are you awake..?"

Amne goes over to her. "Don't worry, I was just going out to get some fresh air."

Kairo perks up. "Oh, that makes sense."

Amne nods. "Go back to your room, I'll only be out for a bit."

Kairo nods in response before walking off softly.

As soon as she's out of sight, Amne lets out a breath of relief. That was too close of a call, she couldn't risk another one..

Amne sighs, and slips out of the castle, unbeknownst to everyone else.

~~~~~~~~~~

The walk to the soul room was eternal, as well as stressful, but finally Amne made it inside.

She was glad to be out of the cold, and also proud that she made it through unnoticed.

Now, she moved onto the final part of her plan.

Destroying her new soul.

Normally, this would be impossible, but Amne had an advantage.

An advantage in the form of a parasite.

"W̯ͤ̾ͣ͝ḣ̖̻͛̓o̯̱̊͊͢ ā̤̓̍͘r̴̨̦͕̝ẹ̿͋̒̕ y҉̃̀̋̑o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇ c͕͗ͤ̕̕ā̤̓̍͘l̙͖̑̾ͣl̙͖̑̾ͣỉ͔͖̜͌ṇ̤͛̒̍ĝ̽̓̀͑ p̞̈͑̚͞ā̤̓̍͘r̴̨̦͕̝ā̤̓̍͘s̠҉͍͊ͅỉ͔͖̜͌t̲̂̓ͩ̑ẹ̿͋̒̕..?" Nahdiye mumbles coldly.

Amne sighs. "You know I don't mean it in a bad way."

"W̯ͤ̾ͣ͝ẹ̿͋̒̕l̙͖̑̾ͣl̙͖̑̾ͣ.. ḣ̖̻͛̓o̯̱̊͊͢w̦̺̐̐͟ c͕͗ͤ̕̕ā̤̓̍͘ṇ̤͛̒̍ I̍̅̀̎̊ bẹ̿͋̒̕ o̯̱̊͊͢f̵͖̜̉ͅ ā̤̓̍͘s̠҉͍͊ͅs̠҉͍͊ͅỉ͔͖̜͌s̠҉͍͊ͅt̲̂̓ͩ̑ā̤̓̍͘ṇ̤͛̒̍c͕͗ͤ̕̕ẹ̿͋̒̕.?" It asks.

"I'm sure you'll like to hear this, but don't get used to it." Amne warns. "I need you to take over, and destroy my new soul."

"O̖̼ͩ͌͐ḣ̖̻͛̓, A̷͙ͭͫ̕ṇ̤͛̒̍ĝ̽̓̀͑ẹ̿͋̒̕l̙͖̑̾ͣ ĝ̽̓̀͑o̯̱̊͊͢ṇ̤͛̒̍ẹ̿͋̒̕ r̴̨̦͕̝o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇ĝ̽̓̀͑ẹ̿͋̒̕, ḣ̖̻͛̓ư̡͕̭̇ḣ̖̻͛̓?" It says.

"Not rouge," Amne replies. "Just doing what is best for myself."

"I̍̅̀̎̊ṇ̤͛̒̍t̲̂̓ͩ̑ẹ̿͋̒̕r̴̨̦͕̝ẹ̿͋̒̕s̠҉͍͊ͅt̲̂̓ͩ̑ỉ͔͖̜͌ṇ̤͛̒̍ĝ̽̓̀͑.." It says. "I̍̅̀̎̊ c͕͗ͤ̕̕ā̤̓̍͘ṇ̤͛̒̍ ḿ̬̏ͤͅo̯̱̊͊͢s̠҉͍͊ͅt̲̂̓ͩ̑ c͕͗ͤ̕̕ẹ̿͋̒̕r̴̨̦͕̝t̲̂̓ͩ̑ā̤̓̍͘ỉ͔͖̜͌ṇ̤͛̒̍l̙͖̑̾ͣy҉̃̀̋̑ ḑ̴̞͛̒o̯̱̊͊͢ t̲̂̓ͩ̑ḣ̖̻͛̓ā̤̓̍͘t̲̂̓ͩ̑, A̷͙ͭͫ̕ḿ̬̏ͤͅṇ̤͛̒̍ẹ̿͋̒̕s̠҉͍͊ͅỉ͔͖̜͌ā̤̓̍͘."

"Good, but remember," Amne says. "Only my soul, no one else's."

"O̖̼ͩ͌͐f̵͖̜̉ͅ c͕͗ͤ̕̕o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇r̴̨̦͕̝s̠҉͍͊ͅẹ̿͋̒̕, o̯̱̊͊͢f̵͖̜̉ͅ c͕͗ͤ̕̕o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇r̴̨̦͕̝s̠҉͍͊ͅẹ̿͋̒̕.." Nahdiye replies. "I̍̅̀̎̊'l̙͖̑̾ͣl̙͖̑̾ͣ f̵͖̜̉ͅo̯̱̊͊͢l̙͖̑̾ͣl̙͖̑̾ͣo̯̱̊͊͢w̦̺̐̐͟ o̯̱̊͊͢r̴̨̦͕̝ḑ̴̞͛̒ẹ̿͋̒̕r̴̨̦͕̝s̠҉͍͊ͅ, ḑ̴̞͛̒o̯̱̊͊͢ṇ̤͛̒̍'t̲̂̓ͩ̑ y҉̃̀̋̑o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇ ẹ̿͋̒̕v͒̄ͭ̏̇ẹ̿͋̒̕ṇ̤͛̒̍ w̦̺̐̐͟o̯̱̊͊͢r̴̨̦͕̝r̴̨̦͕̝y҉̃̀̋̑."

Amne nods. "Just.. make it quick."

She gets no reply, but her body suddenly shaking lets her know the response.

A change that used to be painful now only felt uncomfortable, but soon, Amne lost control.

Nahdiye adjusted to being in control before trying to locate the soul.

The task was easy, as the soul was right in the middle of the room, unguarded.. as if waiting for it to arrive.

Nahdiye made its way over to it, stopping right in front of it.

The souls only protection was a glass container. Glass never managed to stop Nahdiye.

It was actually surprised, since it thought that after the possession it did on Amne, Selyna would consider a better way to store important artifacts or entities.

It was not a matter of worry, since this ignorance made Nahdiye's job easier.

With a swing of its claw, the glass container shattered into a million pieces. The soul was left unprotected, just as it needed to be.

Nahdiye grabbed the soul, staring at it momentarily. It was always a shame to destroy one of these, with how long it took to create, but it had to be done.

In the end, why waste time on a soul who doesn't wish for life?

Nahdiye extends its claw, preparing to crush it..

Until a door slams open.

Nahdiye is caught off guard, and has no time to react as its restrained.

Selyna looks down at it with a blank expression, eyes narrowed.

"𝑌𝑜𝑢 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑛𝑜𝑡 𝑟𝑜𝑏 𝐴𝑚𝑛𝑒𝑠𝑖𝑎 𝑜𝑓 ℎ𝑒𝑟 𝑛𝑒𝑤 𝑐ℎ𝑎𝑛𝑐𝑒." She says coldly.

Nahdiye narrows its own eyes, annoyed. "I̍̅̀̎̊ o̯̱̊͊͢ṇ̤͛̒̍l̙͖̑̾ͣy҉̃̀̋̑ ā̤̓̍͘c͕͗ͤ̕̕t̲̂̓ͩ̑ o̯̱̊͊͢ṇ̤͛̒̍ c͕͗ͤ̕̕o̯̱̊͢ḿ̬̏ͤͅḿ̬̏ͤͅā̤̓̍͘ṇ̤͛̒̍ḑ̴̞͛̒, ṇ̤͛̒̍o̯̱̊͊͢t̲̂̓ͩ̑ c͕͗ͤ̕̕ḣ̖̻͛̓o̯̱̊͊͢ỉ͔͖̜͌c͕͗ͤ̕̕ẹ̿͋̒̕."

Selyna looks surprised. "𝑌𝑜𝑢 𝑚𝑒𝑎𝑛 𝑡𝑜 𝑡𝑒𝑙𝑙 𝑚𝑒 𝑠ℎ𝑒 𝑤𝑎𝑛𝑡𝑒𝑑 𝑡ℎ𝑖𝑠.?"

Nahdiye huffs. "A̷͙ͭͫ̕s̠҉͍͊ͅḳ̯͍̑ͦ ḣ̖̻͛̓ẹ̿͋̒̕r̴̨̦͕̝ y҉̃̀̋̑o̯̱̊͊͢ư̡͕̭̇r̴̨̦͕̝s̠҉͍͊ͅẹ̿͋̒̕l̙͖̑̾ͣf̵̵̵͖̜͖̜͖̜̉̉̉ͅͅͅ."

It closes its eyes, and in seconds, Amne falls back into control. She gasps at the sudden change, looking around before her gaze lands on Selyna

"w-wait.." Amne starts.

Selyna looks over to her, her expression unreadable. "𝑇𝑒𝑙𝑙 𝑚𝑒 𝐴𝑚𝑛𝑒𝑠𝑖𝑎, 𝑤ℎ𝑦 𝑎𝑟𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑑𝑜𝑖𝑛𝑔 𝑡ℎ𝑖𝑠.?"

Amne narrows her eyes. "Like you would understand.."

Selyna looks away from her. "𝑇ℎ𝑖𝑠 𝑠𝑜𝑢𝑙 𝑖𝑠 𝑟𝑒𝑎𝑑𝑦, 𝑖𝑡 𝑠𝑒𝑒𝑚𝑠."

Amne's eyes widen. "No.. I still had time.!" She shouts, trying to stand, only to fall back down.

"𝐴𝑚𝑛𝑒𝑠𝑖𝑎, 𝑦𝑜𝑢 𝑚𝑢𝑠𝑡 𝑡𝑒𝑙𝑙 𝑚𝑒 𝑡ℎ𝑒 𝑟𝑒𝑎𝑠𝑜𝑛𝑖𝑛𝑔 𝑏𝑒ℎ𝑖𝑛𝑑 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑎𝑐𝑡𝑖𝑜𝑛𝑠, 𝑜𝑡ℎ𝑒𝑟𝑤𝑖𝑠𝑒, 𝐼 𝑐𝑎𝑛𝑛𝑜𝑡 𝑝𝑟𝑜𝑡𝑒𝑐𝑡 𝑦𝑜𝑢 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑗𝑢𝑑𝑔𝑒𝑚𝑒𝑛𝑡." Selyna says.

"I wanted the soul dead!" Amne shouts. "I wanted it gone!"

Selyna only states at her, unfazed by the yelling.

"I won't go back there, you can't make me go back!" Amne yells, finally brealint down in tears.

Her head hung down as she cried, unable to stop even if she really tried. Her pent up frustrations and anger all boiled over to sadness.

She couldn't ever go back to her old life, even if she really wanted to. There was nothing for her when she was there, why would there be now?

Those people didn't care for her, the people here did.

Her real family were all here.

Amne wanted to stay.

Amne sniffled as she felt a presence in front of her. Slowly, hands cupped her face, tilting her head up by force.

"𝐷𝑒𝑎𝑟, 𝑖𝑡 𝑝𝑎𝑖𝑛𝑠 𝑚𝑒 𝑡𝑜 𝑠𝑒𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑡ℎ𝑖𝑠 𝑤𝑎𝑦." Selyna mumbles. "𝐸𝑣𝑒𝑛 𝑤𝑖𝑡ℎ 𝑡ℎ𝑒 𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑡𝑦 𝑡𝑜, 𝐼 𝑐𝑎𝑛𝑛𝑜𝑡 𝑓𝑜𝑟𝑐𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑏𝑎𝑐𝑘 𝑡ℎ𝑒𝑟𝑒."

Amne can't find it in her to speak as Selyna sighs.

"𝑌𝑜𝑢 𝑎𝑟𝑒 𝑡ℎ𝑒 𝑓𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑡𝑜 𝑑𝑒𝑛𝑦 𝑙𝑖𝑓𝑒, 𝑎𝑛𝑑 𝐼 𝑐𝑎𝑛𝑛𝑜𝑡 𝑏𝑙𝑎𝑚𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑓𝑜𝑟 𝑖𝑡." Selyna says softly. "𝐶ℎ𝑖𝑙𝑑, 𝑖𝑓 𝑦𝑜𝑢 𝑤𝑖𝑠ℎ 𝑡𝑜 𝑠𝑡𝑎𝑦, 𝑡ℎ𝑒𝑛 𝑦𝑜𝑢 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑠𝑡𝑎𝑦."

Amne's eyes widen. "..r-really.?"

Selyna nods. "𝑁𝑒𝑣𝑒𝑟 𝑤𝑜𝑢𝑙𝑑 𝐼 𝑑𝑎𝑟𝑒 𝑡𝑜 𝑎𝑙𝑙𝑜𝑤 𝑎𝑛𝑦 𝑜𝑓 𝑚𝑦 𝑎𝑛𝑔𝑒𝑙𝑠 𝑡𝑜 𝑠𝑢𝑓𝑓𝑒𝑟, 𝑎𝑛𝑑 𝑦𝑜𝑢 𝑎𝑟𝑒 𝑛𝑜 𝑒𝑥𝑐𝑒𝑝𝑡𝑖𝑜𝑛, 𝑑𝑒𝑎𝑟."

Amne is about to speak until the doors open once again. Silas stands in the doorway, obviously confused and concerned.

Selyna backs away from Amne, looking over to Silas in silence.

"What's going on-" Silas asks before he's interrupted by Amne practically barreling into him.

He is quick to embrace her, feeling her sink against him in years. Silas' hands automatically move to her waist and hair as he holds her tightly.

He gives Selyna a look, and she smiles.

"𝐴𝑚𝑛𝑒𝑠𝑖𝑎 ℎ𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑑𝑒 ℎ𝑒𝑟 𝑐ℎ𝑜𝑖𝑐𝑒, 𝑆𝑖𝑙𝑎𝑠."

Silas lets out a breath, looking back down at Amne, who's face is buried in his chest.

Selyna goes over to the door of the room, preparing to leave until she stops, and turns over to the two.

"𝑊𝑒𝑙𝑐𝑜𝑚𝑒 ℎ𝑜𝑚𝑒, 𝑜𝑓𝑓𝑖𝑐𝑖𝑎𝑙𝑙𝑦, 𝐴𝑚𝑛𝑒𝑠𝑖𝑎."

~~~~~~~~~~