#Ránar is

[metal-stills]

Varg - Fara Til Ránar

Napalm Records

2020

Official Video

[human-antithesis]

Bróðir, var þat þín hǫnd

Bróðir, var þat þín hond? Mik dreymir grímu-draum, af dimmum skýflókum, af selju grandi ok hrapmunna hendr komandi frá hvítum ásjónum Hlés dætra. Starandi augu af drungalegu andliti, í sárri kvol, ná stjarn- ljósi mínu. Bróðir, var þat þín hond? Þat hau- ka klif hvarf undir kalt flóð ásynju blóðs ok dansandi kroppar leika enn sitt aldrtila tafl, fjarri neðan við steymandi svarbláan himinn jarðar. Broðir, var þat þín hond? Ek man þau skip nálgask gegnum dimma skýflóka, sem klufu sundr fellihryn fjalla at opnum svarðar strondum jotuns hins forna Boðnar báru mín móðir eitt sinn kvað. En sem þau skip færðusk nær við sjónarrond skýja grátrs ok ór hvítrar Ránar munni, augu mín lokask ok þá birtisk fyrir mér aðeins eitt nafn, aptr ok aptr. Óláfr þrænda buðlingr á þessu landi viðda, Óláfr sá ser færir bitr stríð án enda, Óláfr, dómr yfirvofandi vígnaðrs staffs sem aldrei féll fyrri. Bróðir, var þat þín hond?

English: Brother, Was That Your Hand?

Brother, was that your hand? I dream a dream of night, of dark clouds, of storms and a fist coming from the white faces of the daughters of Rán. Staring eyes of a gloomy face in bitter agony reach my stars of light. Brother, was that your hand? The hand vanishes under cold waves and the dancing bodies play again their game of death far below moving dark-blue skies of the earth. Brother, was that your hand? I remember approaching ships through dark clouds that cleave daughters into open skulls. Giant-old myths my mother once told me. But as the ships approach the scenery of winds and high waves, my eyes close and reveal only one name again and again: Óláfr, king in this land of wood, Óláfr, bringer of bitter wars that never end, Óláfr, impending doom to trees that never fell before. Brother, was that your hand?

[drowningwitchdreams]

It’s hard to find art of Rán. Let’s see what the AI creates.

[ask-the-stormrider-marines]

//But I have that “headcanon” that she’s mistaken for a guy every once in a while anyway. So thanks a lot :) And thanks for the answer in general!//

@hibiscusxqueen​ had answered to this post.

[metalshockfinland]

VARG Release Third Single “Fara Til Ránar”

VARG Release Third Single “Fara Til Ránar”

[Photo Credit: Oliver König]

Today, the wolves of VARG are once again howling the origins of true Pagan Metal, continuing their story of the legendary Viking era. The band has unveiled the third single, “Fara Til Ránar”, from their upcoming full-length, Zeichen (engl. signs) , to be released on September 18 via Napalm Records.

“Fara Til Ránar” starts off with a captivating chorus, offering…

[metaladdicts]

VARG Releases New Single 'Fara Til Ránar'

VARG Releases New Single ‘Fara Til Ránar’

Photo Credit: Oliver König

Today, the wolves of VARG are once again howling the origins of true Pagan Metal, continuing their story of the legendary Viking era. The band has unveiled the third single, “Fara Til Ránar,” from their upcoming full-length, Zeichen (engl. signs) , to be released on September 18 via Napalm Records.

“Fara Til Ránar” starts off with a captivating chorus, offering a…

[the-earthen-one]

WHAT DOES NOT SERVE, I BANISH THEE #SEAWITCH #ocean #pacificocean #rán #ægir #asatru #heathen #witch #pagan #spells 🎵I Turned Around and the Water, Was Closing Around Me🎶 Ægir, fylgja heill leið Inn Ránar-land Tíl sjá máttugr ginnheilagr Logr vættr. (at Rialto Beach) https://www.instagram.com/p/B0Hja9eHU6y/?igshid=1qygbsohk9df4

[nihilsphere]

Duftsins son

Veit duftsins son nokkra dýrlegri sýn en drottnanna hásal í rafurloga? Sjá grundu og vog undir gullhvelfdum boga! – Hver getur nú unað við spil og vín? Sjálf moldin er hrein eins og mær við lín, mókar í haustsins visnu rósum. Hvert sandkorn í loftsins litum skín, og lækirnir kyssast í silfurósum. Við útheimsins skaut er allt eldur og skraut af iðandi norðurljósum.

Frá sjöunda himni að ránar rönd stíga röðlarnir dans fyrir opnum tjöldum, en ljóshafsins öldur, með fjúkandi földum, falla og ólga við skuggaströnd. Það er eins og leikið sé huldri hönd hringspil með glitrandi sprotum og baugum. – Nú mænir allt dauðlegt á lífsins lönd frá lokuðum brautum, frá myrkum haugum, og hrímklettar stara við hljóðan mar til himins, með kristallsaugum.

Nú finnst mér það allt svo lítið og lágt, sem lifað er fyrir og barizt á móti. Þó kasti þeir grjóti og hati og hóti, við hverja smásál ég er í sátt. Því bláloftið hvelfist svo bjart og hátt. Nú brosir hver stjarna, þótt vonirnar svíki, og hugurinn lyftist í æðri átt, nú andar guðs kraftur í duftsins líki. Vér skynjum vorn þrótt, vér þekkjum í nótt vorn þegnrétt í ljóssins ríki. –

Hve voldugt og djúpt er ei himinsins haf og hásigldar snekkjur, sem leiðina þreyta. Að höfninni leita þær, hvort sem þær beita í horfið – eða þær beygja af. En aldrei sá neinn þann, sem augað gaf, – og uppsprettur ljóssins ei fundnar né skýrðar. Með beygðum knjám og með bænastaf menn bíða við musteri allrar dýrðar. En autt er allt sviðið og harðlæst hvert hlið og hljóður sá andi, sem býr þar.

[human-antithesis]

Vandar jǫtunn reisti fiska upp af vǫtnum

Vandar jǫtunn reisti fi ska upp af vǫtnum, ǫldu velgr þat fyllti upp skjá sem kaldir vængir þar væru. Andvígir vér aptr erum, en Óláfr tryggt stýrir ósigruðum her Krists gegnum klungrs lævi til gamallrar glamma ferða traðar Svíþjóðar. Jǫrmungandr ok kaldr haukvǫllr Ránar fyr neðan! Svǫrt sjónrǫnd ofan við leygjar eitr Ægis rifl að stormi, ok býðr velkomin þann ljósa morðvandarhylti er ǫfl ug árin bersk gegn fiskastraum við Rús vǫtn.

Eigi hrædduzk ægi ér fóruð sæ stóran; allvaldr of getr aldar engi nýtri drengi.

Opt varð fars, en forsi flaust hratt af sér brǫttum, neytt, áðr Nóreg beittuð, niðjungr Haralds, miðjan. (Óttarr svarti, Hǫfuðlausn 15)

Hollostu gefr hæsta hring-Þrótt með sér dróttinn saðr, þeims sinna iðrask synða, lausn ok ynði.

Ern skóp hauðr ok hlýrni heims valdr sem kyn beima; ǫrrs ok ǫllu dýrri élsetrs konungr betri. (Gamli kanóki, Harmsól 25)

Óláfr leiðis oss að lǫndum Náríkis, skáldin ok trúboðarnir bera fram Kristsorð á ný.

Braut hafið, bǫðvar þreytir, branda rjóðr, ór landi — meir fannsk þinn an þeira þrekr — dǫglinga rekna.

Stǫkk, sem þjóð of þekkir, þér hverr konungr ferri; heptuð ér en eptir orðreyr, þess’s sat norðast. (Óttarr svarti, Hǫfuðlausn 16)

Ný von rís meðal margra er skildu við land til að fylgja haukstalda gram hirðs stjóra. Óláfr, sannrar trúar veitir, heill sé þér!

Nú skulum gǫfgan geisla guðs hallar vér allir, ítr þanns Óláfr heitir, alstyrkan vel dyrka.

Þjóð veit hann und heita hríðblǫsnum sal víða — menn nemi mǫl, sem innik, mín — jartegnum skína. (Einarr Skúlason, Geisli 7)

Berask maðr und skýjaðri (frægr stóð af því) flœðar (fǫrnuðr) rǫðull stjǫrnu. (Einarr Skúlason, Geisli 2)

Stríðsmaðr ok trúboði er þú, ok fylgjandi þeirra frómu orða frelsarans. Líkr Kristi, skal Óláfr rísa aptr eptir myrka grímu glímu. Svá vér heyrðum síðar þá fregn, at sá hinn hataði jarl, Hákon Sigrðasson, var tekinn til Ránar að brims vegum, en fǫr vor stefnir norðr til Þrándheims. Með nýreista von í brjósti fyrir Kristni ríki í norðri þessa skjálfanda hǫlða grundar, sǫfnum vér fl eirum ok fl eirum berendum skjalda rógs þorna, gríða ok blóðorma þvert um Veradal. Ek trúi að komandi tímar muni vera oss ǫllum dýrð færandi. Hauðtjalda harri, Kristr ok helgr andi, vísa þú rétttrúum stríðsmanni.

[human-antithesis]

Sundvǫrpuðir ok áraþytr

Sundvǫrpuðir ok áraþytr, ómar af jarðar hadds skorning hinna óteljandi sprunda að titrandi hjarna kleif. Ymis bensævar rann nam mik ei spenna. En úr fjarska ek heyrði skaða margra, úr fjarska ek heyrði missi minna hlýra. Ek er á lífi ok spenni faðm um seimaljós marfjalla, en aðrir dátt dansa í svarbláum hranngarði Ránar fyr neðan. Dís sjávar, hefir þú svo margan tekið Gauta setrs víkinga til hallar ofan, þér hafið klofið hauks háfjǫll gegnum skerja fold, mik of sóttan aptr að hrærandi holda grund byrnju hrynelda, dróma ok nýjum skal Sogns grami nú fylgja.

Hljóð gefi hirðimeiðar hrælinns at brag svinnir — gegn vilk þjóð at þagni þá stund, es kveðk — sunda. (Anonymous Poems, Leiðanvísan 6)

Nú hefr fjórum um farit várum lǫgr lagsmǫnnum, þeim er lifa skyldu. En Rán gætir rǫskum drengjum, siðlaus kona, sess ok rekkju. (Friðþjófr Þorsteinsson, Lausavísur 12)

Langr bar út inn unga jǫfra kund at sundi (þjóð uggði sér síðan) sæmeiðr (konungs reiði). (Sigvatr Þórðarson, Víkingarvísur 1)

Siklinga venr snekkjur sælútar konr úti; hann litar herskip innan — hrafns góð es þat — blóði. (Arnórr Þórðarson jarlaskáld, Fragments 3)

[human-antithesis]

Norðsæta gætis, herforingja Ormsins langa

Norðsæta gætis, herforingja Ormsins langa ok vígsburi margs Haddings éls, endi þar líf sitt at sjávar beinum Land-Rǫgnir hvarf at benvargs hreggjum Svǫldrs at ǫldu heimi Wendlanda. Sveinn tjúguskeggr, son Haralds blátǫnn Gorms-sonar, Óláfr sænski, son Eiríks ins sigrsæla ok Einar Hákonarson jarl at Hlǫðum hertóku Óláfs ellifu branda elga með sínum sjátigum ok steyptu vegtaugar jóts grundar tyggi niðr til Ránar dætra. Var sá hergrimmi hjarls dróttinn af úneyttum laufa társ lǫngli drukknan? Dæla dróttins verki at br-jóta aptr ása jaðars andstefni er lokit ok Draupnis dǫggvar hlynr er laus lands ráðanda bræði. Mikill er landstýrandi Hǫrða foldar vǫrðr, en úmyldr konungr. Nú er knǫrr búit, færandi malmdyns hlyn Aðalsteins aptr at vinkers botnum Íslands. Á því fyrra ylgjar tafni grímu galdr fylktisk at leika yggjar bála él við jǫtuns eyki. Eptir lagarmána ok hafs daga Haddingja vals hróka flugs Ánars mær verðr at landa heimi. Fáum fimtum áðr sá geit Týs máli tók við þeim nýja grams róða ok margr breka sunnu askr lét skírask. Hǫrga herr goðabrennir, vargsbrǫðar lǫgsǫgumaðr, réð fyrir guðs ástvinum ok setti reglur strangar gegn hertýgðri blóta fægis andstefni. Mikill hrotta hreggr ríkir á hólmgjarðar nagla. Mǫrg hænahús byggð skjaldaviði úr Haralds haukey, en enginn mið máttr stýrir dróttins liði. Hǫskuldr kemr at garði Kjartans í suðri af orm-sins fálmandi líki. Á siggjar linda fólksstara fangs kringlu mikil fórn var færð. Þrír oksbirnir leystu sitt svarðar strǫnd sem oddbreki þeirra roðar fljóts glóða elris hring ok fyllir steininn. Dreyra fylltir Háars þegnar goða varnendr! Hlóriði, veit oss þursa týs burir. Belja dólgr veit oss sólheima. Hjalma hríðir leid þú þangs lat fyrir oss sjásk hvergi er Krists mark leitar á rauðs uppskeru athǫfn. Því þetta er fyrir fróms legg gjǫrt ok hamra vífs buru forna.

[ENGLISH - The king's life, commander of Ormurin langi]

The king's life, commander of Ormurin langi and good fighter in many battles, found it's end at sea. Óláfr Tryggvason disappeared at the battle of Svǫldr at the coasts of the Wendlands. Sveinn tjúguskeggr, son of Haraldr blátǫnn Gormsson, Óláfr sænski, son of Eiríkr inn sigrsæli and Eiríkr Hákonarson, earl of Hlaðir, conquered Óláf's 11 ships by their 70 and brought the sea king beneath Rán's daughters. Did the fierce king of the useless bow drown? His mission to break the heathen resistance finally comes to an end and Hǫskuldr is released from Óláfr's anger. A great king he was, but a merciless ruler. Now a knǫrr is set, bringing the son of Aðalsteinn back to the dark clouds of Iceland. In the old year storms gather to play a wild game with sea horses. But after nights and days of raven flights the wooden ground becomes black ground. Some weeks ago this kingless land accepted the new faith and many chieftains were baptized. Heathen Þorgeirr, long time lǫgsǫgumaðr, decided for the Christians and set strong rules against the armed heathen resistance. Great dispute reigns the isle. Many churches are build with wood from Norway, but no central power reigns the followers. Hǫskuldr travels to the farm of Kjartan í suðri of the dragon's struggling body. In the first days of the old year's circle, a great sacrifice is made. Three oxes loose their heards as their blood reddens the chieftain's ring and fills the stone. Bloodful we hail ye! Þorr, bring power to us. Freyr, bring growth to us. Njǫrðr, lead life to us. This sacrifice is for the wooden gods and for a peaceful future of this agitated soil. Fylgjur of ours, do not appear when the cross confronts our ritual of the red harvest. For this is for the earth and gods of old.

[human-antithesis]

Þeir heilags dóms hirðar

Þeir heilags dóms hirðar, Þorvaldr Konráðsson inn víðfǫrli ok Stefnir Þorgilsson, lærðir dróttins hirðmenn sǫgðu hjálma buru mjǫk af þeirri fornu ok miskunnríku trú. Lagar mána askr tók trú, fengu allir skírn ok reistu svá patres dei píslar mark. En sem þeir ferðask snævi þakin lǫnd villutrúar mæta þau herskáru andstefni. Hildi var heygð er dróttins liði var meinat at vera. Bestlu rúðs forsar hoggnir ok ins hvíta krists menn af landi hraktir. Eru þetta endalok tímans í synd ok valdleysi gegn Loka? Hú-mit dregr fram drýsla með hvapta hvítgeira, beitta sem vígleiptr, kalda hvítvǫllu rauða sem glóandi álfrǫðul ok tanna hvarf jafn ógeðfellt sem galdra smiðja elds heima. En at Gautavík í Berufirði hvar hið gamla bú brann til Gauts vina, þar Kristni stýrir ok Klerkageymir eru sendir af Rauma Grundu lands stýranda. Skulu þeir gefa ormsins búk nýja trú ok siði. Á helgum degi Mikjáls erki engils tók Síðu-Hallr við skírn. Armdrósar eisu élrunnr kynnti nokkrum arinkjólum sem eggmóts ljós ǫllum um land allt ina nýju trú, en er neyddr til hólmgǫngu við Þorkel frá Stafafelli. Aðeins Krists marks makt gat geira lundr vegit heiðingjann en á þó meira bǫl í vændum. Fórn mikla gjǫrði Galdra-Héðinn sem ok lagði Unfress ǫ́rr sem hann reið yfir Mýrdalssanda. Á Viðblinda galtar svalteigarrafi birtask kvíðvænlegir undirheimar. Yfirborð þundar beðja opnask ok gleypir heilann Niðar Vargs Lunds þrumseila Várar hval en leyfir dróttins vin til lífs. Þá lostar kuldans hungraða hjǫr eptir Þorvaldi inum veila. Hregg-Mímir liggr á orms váða eiðu frammi fyrir ýta dróttins ástvinar axlar fót. Ryðfjónar gekk reynir randa suðr á landi beðs í boenar smiðju Baldrs sig-tólum halda; siðreynir lét síðan snjallr morðhamar gjalla hauðrs í hattar steðja hjaldrs Vetrliða skaldi. En hafskíðsstafr gefr sína bǫrðu braut til Ránar at Búlandsnesi. Steinunn Refsdóttir, móðir Hofgarða-Refs Gestssonar lét sitt svarðar land fljúga af brand-askers Fálkni. Braut fyr bjǫllu gæti bǫnd rǫ́ku Val Strandar mǫgfellandi mellu mǫ́stalls vísund allan; hlífðit Kristr, þás kneyfði knǫrr, málmfeta varrar; lítt hykk at goð gætti Gylfa hreins at einu. Þórr brá Þvinnils dýri Þangbrands ór stað lǫngu, hristi búss ok beysti barðs ok laust við jǫrðu; munat skíð um sæ síðan sundfært Atals grundar, hregg því at hart tók leggja.

[ENGLISH - The missionaries]

The missionaries Þorvaldr Konráðsson inn víðfǫrli and Stefnir Þórgilsson, learned monks told the foster family much about the old and mercyful religion. After we started to believe, they baptized all and erected a cross. But as they traveled around snow white lands of profane believers they spotted armed resistance. A fight arose when the missionaries were refused to stay. Men were killed and the white Christ's supporters driven off land. Is this the end of time in sin and powerlessness against Loki? A dark horizon brings forth demons with blinking teeth, sharp as singing swords, eyes as red as the glowing sun and wide jaws as abhorrent as the abyssal mouth of hell. But to Gautavík in Berufjǫrðr where the old farm burned to the ground, Þangbrandr and Guðleifr Arason are sent by the Norwegian king. They shall give the dragon's body a new faith and order. On the holy feastday of archangel Michael Siðu-Hallr is baptized. Þangbrandr brings the new faith to several farmers and chieftains around the land, but is forced to a duel by Þorkell from Stafafell. With only the power of his cross he is able to kill the heathen but faces further problems. A great sacrifice is made by Galdra-Héðinn who bewitches Þangbrandr while he rides through Mýrdalssandi. On a cold day the feared underworld appears. The surface of the wet ground opens and swallows Þangbrandr's horse but leaves him out alive. Then the cold blade's hunger lusts for Þorvaldr inn veili. Slaughtered he lies on the ground before the preacher's hands. The tester of shields took his victory-tools south to smite the Balder of weapons in his smithy of prayers; brave battler for faith brought down with a clang his axe of awful death on the anvil of Vetrliði's head. But Þangbrandr gives his wood to Rán at Bulandsnes. Steinunn Refsdóttir, mother of Hofgarða-Refr Gestsson, let her venomous tongues fly towards the crushed ship's owner. The shaping gods drove ashore the ship of the keeper of bells the slayer of the son of the giantess smashed Bison on the Seagull's rest; no help came from Christ when the sea's horse was crashed; I don't think God was guarding Gylfi's reindeer at all. Þorr drove Þangbrandr's beast of Þvinnil far from it's place, he shook and shattered the ship and slammed it ashore; never will that oak of Atal's field be up to seafaring again, the storm, sent by him, smashed it so hard into bits.

[human-antithesis]

Friggjar faðmbyggvir er mér falinn

Friggjar faðmbyggvir er mér falinn, tekinn af óþekktum tívum ok sals dreyga. Tekinn til Ránar vegs undir Hlés dætr fyrir framan mig. Hve farsæll hefr verið þú, úlfs faðir! Hve máttvana þið báðir voruð, bǫðvar Njǫrðr ok Jarðar sonr. Hvar dvaldist þú, hvert ferðaðist þú meðan erfiðum svo mikið? Svo virðist sem Njarðar niðjar munu enda. Þrír arfþegar enn eru á lífi, en hvað mun koma? Þetta snáka stríð er hið harðasta, sýrar gráts Njǫrðr, Jarls skýja myrði, þennan þráð er svo kalt að spinna, þetta manna sjót svo erfitt að bæta. Við erum alein milli Jǫtuns krafta ok hins endalausa, djúpa, dǫkkbláa hafs æða ok þerris ósk. Megi hinar ósungnu ævin-Hildir vefja aðra þræði en þá sem við hǫfum lifað. Njǫrðr, Þór ok Freyr. Þið skuluð hjálpa! Njǫrðr, Þór ok Freyr. Gefið þessari menja mjǫrk bjartari framtíð. Njǫrðr, Þór ok Freyr. Haldið Býleists bróðr frá oss. Látið hans fǫlsku ormstungu aldrei mæla aftr í reiðar hljóðgreipar ok heyrnar skildi! Skerið hans góma sverð út, látið hann drekka eitrað sára sund að eilífu. Virðumst hafa gengið inn í hring svika, hræsævar bergja ok fjǫrbrots. Vertu með oss, Móða faðir, lyftu Hrungnis bana í reiði til að mǫlva Jǫtna róm ok Marnars fǫðr. Vápna lækjar eldr. Yggs sverðveðr er að hefjast.

[ENGLISH - My husband is gone]

My husband is gone, taken by unknown gods and by water. Taken to Rán's kingdom somewhere under he white daughters before me. How successful you have been so far, Loptr! How powerless you both were, Njǫrðr and Þórr. Where did you stay, where did you travel while we were struggling so hard? The whole kin of Njǫrðr shall end it seems. Three sons are still alive, but what shall come? This Winter is the strongest, Njǫrðr, this thread is so cold to spin, this house so troublesome to repair. We are alone between the Jǫtun's powers and the endless, deep black-blue sea of the sea queen. May those unsung Norns weave other threads than those that we experienced. Njǫrðr, Þórr and Freyr. You shall help! Njǫrðr, Þórr and Freyr, keep Loptr away from us. Let his Ormstunga never speak again into angry and false ears! Let his tongue be cut out, let him suck poisoned blood eternally. It seems we entered the circle of false words, of evil deeds and death. Be with us, Þórr, raise your hammer in anger to smash giants and evil spirits.

[human-antithesis]

Þat er stormr ok bláköld vatnssmíðin litar regna borg

Þat er stormr ok blákǫld vatnssmíðin litar regna borg. Verǫldin er í spennu ok regnsals ræsir. Ljós fylgir þrumunni ok minning úr æsku minni fyllir mig af ǫrvæntingu. Niðrfǫr styttir líf. Ísheimr fjarðarins drepr alla von ok ek geng út ok lít eftir því fé sem er eftir. Vindrinn rífr af mér kinnarnar ok eitt sinn heitt blóðs valr frostnar. Stormr ræðr ríkjum. Fjallgylðar þakin snjó lokast ok einangra mannalíf ok hvals búðar húð felr ísheim sjónum. Ægir, þinn ísa akr virðist svo nálægt. Njǫrðr, þín hjálp væri lífsbjǫrg. En þat stormar. Þat dregr ok fleygir allri von burt. Banda vinr, hvar hræðast fjall-Gauts fellir krafta þína nú? Hvar bakka ǫldrnar fyrir birtingu afls þíns? Flóðs ásynja er nærri, svo nærri! Mér er fleygt ok Ránar vegr tekr mig ok ek gefst upp fyrir honum. Ek anda byrmǫrk ok lungnanna lǫmun. Þat verðr svart ok ek berst ekki á móti leiptra grundar stilli. Nótt án morguns í greipum þess kalda. Ísǫldr, háfs mǫrk. Dǫkkblátt tómið slekkr eldinn, þrána um betra líf handa fólki mínu. Milli Ægis dættr, í hrauð í himinn upp glóðum hafs sekkr heimrinn. Skemmdr! Brotinn! Dauflega ek sé á sjóndeildarhringnum fugla. Ek sé svart, þat er kalt, kalt. Gyllt sýndist mér verǫldin, svartblá endar hún milli fyllar fjalla. Brimið tekr kaldan, dáinn líkama með sér til endalausra víðáttna Haddingja lands. Frá hlýjum faðmlǫgum vetrtalsins, niðr í þungleikann. Burt frá heiminum með naglfara segls. Eitt líf slǫkknar í þenna Vindsval mǫg.

[ENGLISH - A storm rages and the cold blue water colours the sky]

A storm rages and the cold blue water colours the sky. The world is in motion and the storm tears heavily on it. Lightning follows thunder and the memory from my childhood days frightens me. Downfall, time of life dying away. The rimy world of the fjords kills all hope and I go out to look for the remaining cattle. The wind bites my cheeks and the warm blood freezes. The world is under winter's dominion. Life is surrounded by the snow-covered mountains fo giants. Sheets of ice break the view out on the sea. Ægir, your realm seems so near. Njǫrðr, your help would be a blessing. But still the storm rages on, carrying away all hope. Rán is so very near, so very near. The waves catch me, I am thrown into the waters. Waves surround me - I am theirs. A night without morning in the grip of coldness. Waves of ie, force of the ocean. In a dark blue light, the fire extinguishes as does the thought of a bright future for my family. Between the waves, the world sinks. I can see shadows of birds on the horizon. I see blackness, it is cold, cold. Golden the world seemed to me, blue-black does it end beneath the waves. The ocean carries a cold dead body into the endlessness of it's realm. Away from life's warm embrace, down into fathomless depths. Away from the world with the sails of Naglfar. A life extinguishes in winter.

[human-antithesis]

Lifðu með öðrum, með þínum eigin

Lifðu með ǫðrum, með þínum eigin. Njarðar niðjar er mikilvægasti tilgangur lífsins. Bǫrnin gefa Glasis glóbarr framtíð, Sifjar svarðfestar gleði. Hvað gefr þekking gǫmlum manni ef þat er enginn til að nema? Hvað fylgir hugsun þegar enginn vill heyra hana? Maðr deyr ok veit ekki að hann tekr svo mikla visku með sér í dauðann! Við búum í félǫgum, skǫpum okkar eigið ríki ok heimili milli Ægis aldna ok Belja dolgrs akrar. Faðir minn sigldi með fljóts glóða yfir langa, dǫkka blóðughadda. Mikið hvarf í hvítrar Ránar munni ok margir hǫfðu ekki stigið ilkvistum sínum á steinda jǫrð þessarar eyju. Hve vitr við í ljósheimi héldum okkr gegnum ættar spilli! Freyja vertu með okkr á komandi árum, Hliðskjálfar harri gefðu okkr visku. Nú sjá eikinstafir þessa verǫld gegnum gjǫrðir okkar og goðanna. Sumir dóu, en margir lifa. Ánægðr er ek með þekkingu um náttúruna ok okkr, sem ek get gefið erfinyti mínum. Hvað væri eiki án þessa? Ek kann að nota rúnstafi, að lesa í skýin, þekki heimkringlrs ok vindbreytingar, vegi sem ek veit að ek á að taka. Háværir stormar slǫkkva ekki lítinn eld þegar hann er á ǫruggum stað. Lundr er mesta afrek lífs, fljóts glóða skapar framtíð. Freyja er á okkar hlið.

[ENGLISH - Life among others, life among your kin]

Life among others, life among your kin. Family is life's only meaning. Children mean the future of the family, the woman happiness. What good is knowledge to an old man if he cannot pass it on? What becomes of a thought that nobody wants to hear? Many have died unaware of the rich knowledge they took with them. We live in communities and forge our own realms and homes between Ægir's waves and Freyr's fields. Father sailed across the deep dark sea with our whole family. Much was lost to the ocean and many could never set their feet upon this stony ground. We have been wise throughout generations of our family. Freyja stay with us in the years to come! Óðinn give us your wisdom! Glad I am about my wisdom about Nature and about us which I will pass on to my offspring one day. What would man be without it? Rune-staves I know to use, clouds to read. I know about Nature's ways, wind I know to respect, paths to tread. Heavy storms may end but never will the flame that is kept protected! Family is the highest good in life, giving future and life. Freyja, you are good to us.

[human-antithesis]

Kastar heljar brenna fjarri ofan Ǫnundarfirðinum

Kastar heljar brenna fjarri ofan Ǫnundarfirðinum ok fylgir manna dolgs hungri, glóandi ásýndum. Níðhǫggr, þetta er máltíð þín. Bræðr tveir, Hǫskuldr ok Sigfús, synir Aðalsteins, hafa undan. Ǫrlǫg svanfolda sólar hǫkta enn þótt slokkni fjarðar elgs vangs hæsta sjarna. Baugar Baldrs sem grasbítr, auðr sem bú, víðsbál sem fjara, marka bǫl, allt til heljar sent. Þá, gunnr alls viðars hers við Vindsvals kǫldu hendr, Himintǫrgu vargr tekr úlfs bága mála, gengr með kǫst heljar at mǫrkunum. Vindahlés hjálms fyllr, þú ert vitni mitt á þessari grettis sótt hrægeitungs flugs. Þessi heila borg er tekin, sá fyrri álfoldar eldr slokknaðr ok minna Alda garðs hyrja skýja grjót af hjǫrlegi útþynntr. Markar meinþjófi hefi ek þǫgn gefit ok með markar bǫli farit um svá erfa megi landrif þetta. Landvætti skal leiða fyrir mín bráu tungl. Dæla dróttinn harla ok hrekktir á brott af Úlfljóts lǫgmætu vitneskju þeir ungu synir hjarna háturns sem berjask sín á milli um skarar fjǫll. Hjarar Baldr, Héðins snót, hverri lýsheims eisu skal fylgja? Hvert skulu Niptir leiða oss á hvítum sléttum lígalla? Víðisbǫl svarar skerandi hjlóði ok dregr Hǫskuldar freðit glaumberg inn um handrar tjǫlg aldrslita. Ránar miskunnarlausu dætr eru eins nærri ok hafa verit brimis draugi fjǫlð hrafnára fyrr. En þetta unga hold flýr myrkrit. Manns hǫnd dregr hans sævar bál úr ægis hirð, aptr til landa heims skóga. Ragna kunnfára siglir heim til alls viðar hers. Aptr til fjarðjarðar arfleið hafnar fýra. En gullhringa geymir, kaldr af langri leiðar þvengs sútar gǫrgu, finnr lýs bæjar log at hálsi ormsins. Í þǫgn ok í laun, Sigfúss heyrir sǫgur um nýtt upphaf foldar beina af vǫrum Þorvalds Konráðssonar ins víðfǫrla.

[ENGLISH - Fire burns from afar over the Ǫnundarfjǫrðr]

Fire burns from afar over the Ǫnundarfjǫrðr and supports Surtr's hunger with a glowing presence. Níðhǫggr, this is your meal. Two brothers, Hǫskuldr and Sigfúss, sons of Aðalsteinn, are able to flee. The family's fate lives on, but all other life extinguishes at the fjord's highest star. Kin and animals, wealth and home, ground and shore, spirits and ghosts, all sent to the underworld. As the fire is fought by Vindsvalr's cold hands, Blóð-Þorsteinn overtakes the scorched ground by walking with a torch at it's borders. Heimdallr, you are my witness in these winters of raven flights. The land is taken, it's former owner extinguished and my son's deadly rain of headless blood outweighed. With fire I have given silence and with fire I walk to inherit this earth. Landvættir shall be led by my fearless eyes. Homeless and chased away by Úlfljótr's lawful knowledge, young sons of Aðalsteinn fight themselves over giant heads. Killed father, burned mother, what sprit shall we follow? To where will the norns guide us in white plains of death? The wind answers with a howling sound and drags Hǫskuldr's freezing body into the fjord's arm of roaring death. Rán's merciless daughters are as near as they were to grandfather's spirit many years ago. But this young flesh flees from the dark. A human hand drags his blue body out of Ægir's kingdom, back to worlds of wood. This ship sails back to the old wooden kingdom. Back to Norway's lineage of the family. But the second son, cold from a long and lonesome winter walk, finds a foster family at the dragon's neck. In silence and hidden, Sigfúss listens to stories about a new beginning of the world told by Þorvaldr Konráðsson inn víðfǫrli.