#PEVA film

[haveyouseenthisbalkanfilm]

[cixiruopu]

Black coarse-grained PEVA Film For Daily Use

Material: PEVA (polyethylene)

Process: Extrusion flow extension

Color: the conventional color is red, yellow, blue, purple and black, and other colors can be customized according to customer needs

Width range: 2,100 mm

Thickness range: 20-200 um

Indicators: comply with GBT4456-2008, FDA21CFR177.1520, TPCH packaging environmental protection test standards, ROHs and EN71-3 regulations. Characteristics of the PEVA color film: + PEVA is non-toxic, environmentally friendly and biodegradable. + Excellent coloring performance to ensure a firm and stable color. + With outstanding moisture resistance and dust proof, it is a high-quality raw material for making dustproof cover and bath curtain. + Once molding, bright color, never decolor.

[branislavurban]

B. Urban - EXYU  kinematografija

Ko to tamo peva - 3 od 3 Domaći film 1980

[yuehongfabrics]

COOLING WATERPROOF FABRIC USED SUMMER MATTRESS COVER

The company adheres to the "customer first, forge ahead" business philosophy and adheres to the "customer" principle to provide customers with high-quality services.

This kind of fabrics are waterproof first,which are some raw fabric laminated with some different film,such as TPU/PE/PVC/TPFE/PEVA film.At the moment,those fabrics can be functional,flame retardant;antibacterial;the oil resistance and so on.The fabrics’ weight,film specifications,and the composite fabrics’ width are all optional.If you need,we can try our best to do it.

[everythingsinred]

hw for my balkan culture class last quarter was to watch “ko to tamo peva” and like. non-balkan people simply WOULD not understand that movie i genuinely dont know if they rly got it

[ogrettmen]

Kim Şarkı Söylüyor Orada

Pek bilinmeyen, izlenmeyen bu tarz filmler her zaman insana bir şeyler katar. İster olay örgüsü, mesajı ister içindeki değerli müzikler ile. Bu filmde de birçok şey bulacaksınız. İzlemenizi tavsiye ederim :)

[sonechkaandthedynamos]

hi Sofia! do you have any list of your favorite movies or what you recommend in general? ♥️

Hi! Thank you for asking <3 Here are some of my absolute favourites (in chronological order). It's going to be a long one:

Silent cinema: I really like Alice Guy-Blaché's work (you can find a lot of her short films on youtube), as well as Lotte Reiniger's films. I liked The Phantom Carriage (Körkarlen, 1921), Charlie Chaplin of course (City Lights <333) and German Expressionism is one of my favourite artistic movements of all time, so I would also recommend The Cabinet of Dr. Caligari (Das Cabinet des Dr. Caligari, 1919), Metropolis (1927) and the ones starring the one and only Louise Brooks: Diary of a lost girl (Tagebuch einer verlorenen, 1929) and Pandora's Box (Die Büchse der Pandora, 1929).

Golden Age of Hollywood: To be or not to be (1942), Arsenic and Old Lace (1944), All about eve (1950), A streetcar named desire (1951) (brilliant acting, the tension, the horror...!!!), The Apartment (1960) (Jack Lemmon and Shirley MacLaine are perfect in this one)

Hitchcock: my personal favourites are Spellbound (1945), Rope (1948) and Strangers on a train (1951)

Audrey Hepburn: Roman Holiday (1953), Sabrina (1954), my absolutely criminally underrated favourite Love in the Afternoon (1957) and Charade (1963)

French New Wave: Hiroshima Mon Amour (1959), Le Bonheur (1965) (I want to watch more Varda films)

Truffaut, my beloved: all the Antoine Doinel films, Jules et Jim (1962)

G*dard: Breathless (À Bout de Soufflé, 1960) and Pierrot le Fou (1965) (Jean-Paul Belmondo makes these films, honestly), Masculin Féminin (1966) (Jean-Pierre Léaud and Chantal Goya are perfect, and I have "les enfants de Marx et du Coca-Cola" tattooed in my brain).

Ingmar Bergman: (I have only seen a couple) The Seventh Seal (Det sjunde inseglet, 1957), The Devil's eye (Djävulens öga, 1960) (I remember laughing a lot with this one. I watched it for research and it did not disappoint. One of my favourite interpretations of Don Juan, hands down.)

Fellini: (idem) one of my favourite films ever is 8 1/2 (1963), but I liked La Dolce Vita (1960), too. Would recommend :)

Czechoslovak New Wave: I loved every single one that I have seen. Věra Chytilová and Juraj Herz give me life: Black Peter (Černý Petr, 1963), Something Different (O něčem jiném, 1963), Daisies (Sedmikrásky, 1966), The Cremator (Spalovač mrtvol, 1969) (one of my absolute favourites), The Ear (Ucho, 1970)

Mel Brooks: The Producers (1967), Blazing Saddles (1974). Some of the funniest films I have ever seen. Dark humour done right.

John Cassavetes and Peter Falk cinematic universe: Husbands (1970), Mikey and Nicky (1976). I wouldn't be who I am today without these. I have a lot to say about how the films and its characters are constructed but this is just a list so I'll leave the rambling for another post.

Misc. USAmerican cinema from the 60s and 70s: The Gay Deceivers (1969) (watched it because of the meme, stayed because of everything else), Cabaret (1972) (my favourite musical ever).

70s soviet cinema: Office Romance (Служебный роман, 1977). I know, I know. It's the only film with this plot that I like, and the fashions are top notch.

Kubrick: my faves are Dr Strangelove (1964), A clockwork orange (1971), the criminally underrated Barry London (1975) and Eyes Wide Shut (1999) (I liked Schnitzler's novella, too, but Nicole Kidman is just radiant in this film).

Buñuel: I liked Un perro andaluz (1929) and Viridiana (1961), but my absolute fave is The Discreet Charm of the Bourgeoisie (Le Charme discret de la bourgeoisie, 1972) (I am patiently waiting for Fernando Rey to become tumblr's new it girl)

80s shenanigans (USAmerican): Moonstruck (1987) (Cher and young Nicholas Cage, what more do you want), Heathers (1988) (Winona Ryder and Christian Slater <333)

80s yugo: (I have to watch more of them, I know) Who's singin' over there? (Ko to tamo peva, 1980) (I will gladly write an essay about the structure of this film, the use of the singers as both bards/storytellers and characters is absolutely brilliant and seamless <333)

Perestroika: Flights in dreams and in reality (Полеты во сне и наяву, 1982) (the only mid-life crisis movie that I like, and I'm forever in love with Oleg Yankovsky's acting), Nostalghia (1983) (I'm not a Tarkovsky girl yet but I'll get to it), Courier (Курьер, 1986) (as someone has already pointed out, manic pixie dream boy representation <3 also Anastasiya Nemolyaeva is so good in this film)

Period dramas: Little Women (1994) (Greta Gerwig's version did some things better, but overall I prefer this one), Sense and sensibility (1995), Pride and Prejudice (2005), Persuasion (2007) (Sally Hawkins as Anne Elliot!!!), A royal affair (En kongelig affære 2012) (I mean it’s Mads Mikkelsen and Alicia Vikander. Also Mikkel Følsgaard. In short, bi panic the movie), The Favourite (2018), Emma (2020).

Wong Kar-Wai: I loved Fallen Angels (1995) and especially In The Mood for Love (2000) (one of my favourite films ever, every rewatch changes me as a person)

90s misc.: Eat, Drink, Man, Woman (1994) (also one of my faves, and my icon, which I get asked about every other month, is from this film), Brother (Брат, 1997) (brilliant, Sergei Bodrov is so good in it. Don't talk to me about the second film though).

2000s timeless faves: Bend it like Beckham (2002) (need I say more), The Devil wears Prada (2006), Mamma Mia (2008) (I didn't like the sequel though), 500 days of summer (2009) (my misunderstood darling)

Wes Anderson: my absolute favourites are The Darjeeling Limited (2007) (both underrated and misunderstood imo) and The Grand Budapest Hotel (2014) (one of my favourite films of all time)

Other 2010s faves: Ex Machina (2015) (and I say this as someone who doesn't love sci-fi), Knives Out (Daniel Craig having fun <3)

That's it for now I think

[titoist]

do you happen to know any films that actually have a focus on the serbian national psyche's relation to yugonostalgia? i am open to anything but if its borderline incomprehensible to nonserbs thats perfect. thanks!

unfortunately, i am completely out of touch with the serbian cultural zeitgeist - mostly because the wide majority of modern serbian media is complete trite, masturbatory nationalism or equally-masturbatory reality tv - and am, for for all intents and purposes, an inner immigrant. &, thus, am absolutely *not* an authority on this. though i'm sure some underground films exist, the national mien would generally just not be accommodating to that type of work. i would defer to my pal @vetulicolia, since she might know of some ex-yugo film along those lines that i don't. every day i pound and scream because the "2 hour black and white film about the serbian government shown through the eyes of a pigeon" thing isn't a real film. but i do have a few recommendations for movies that were made *during* the existence of yugoslavia, which i find to be somewhat prescient, & which still hold up shockingly well. among them would be Balkanski Spijun(The Balkan Spy), Davitelj Protiv Davitelja(Strangler VS. Strangler), & Varljivo Leto '68(The Elusive Summer of '68). of course, Ko To Tamo Peva is a classic & the most popular among them, but is not particularly relevant. Tito i Ja might be fun if you can find it, also. though hunting down english subtitles for all of those might be... a tad hard....

[swasanindustry]

PEVA FILMS FOR MEDICAL & PACKAGING INDUSTRY

In the dynamic world of materials science, Polyethylene Vinyl Acetate (PEVA) films are making significant strides, particularly in the medical and packaging industries. Known for combining the beneficial properties of Polyethylene and Ethylene Vinyl Acetate, PEVA films are durable, flexible, and free from harmful chemicals like phthalates and PVC. This unique composition makes them an ideal choice for medical applications, where they are used in products such as surgical drapes and sterile packaging for instruments. Their hypoallergenic properties and resistance to microbial contamination further enhance their appeal in healthcare settings, ensuring patient safety and meeting stringent sterilization requirements.

[cixiruopu]

EVA silver gray ice pack lining film

PEVA material: the lining of PEVA (polyethylene-vinyl acetate copolymer) material, which is an environmental protection, non-toxic, tasteless, flexible and low temperature, water resistance, corrosion resistance of the polymer material. As an ice pack lining, PEVA can effectively block the external heat, maintain the internal low temperature environment, and ensure the cooling effect of ice packs, drinks or other refrigerated items. Its excellent flexibility and low temperature resistance enable the lining to maintain good performance in the face of temperature changes, which is not easy to become brittle or rupture.

[branislavurban]

B. Urban - EXYU  kinematografija

Ko to tamo peva - 1 od 3 Domaći film 1980

[yuehongfabrics]

COOLING WATERPROOF FABRIC USED SUMMER MATTRESS COVER

This kind of fabrics are waterproof first,which are some raw fabric laminated with some different film,such as TPU/PE/PVC/TPFE/PEVA film.At the moment,those fabrics can be functional,flame retardant;antibacterial;the oil resistance and so on.The fabrics’ weight,film specifications,and the composite fabrics’ width are all optional.If you need,we can try our best to do it.

[exyu-rock-lovers]

Ovih sedam rok pesama su obeležile odrastanje u Jugoslaviji - II deo

Nikad se u SFRJ nije toliko vrištalo kao pred dolazak Plavog orkestra

6 Suada – Saša Lošić / Mladen Pavičić

Plavi orkestar je bio fenomen koji je buknuo, planuo, spržio sve čega se dohvatio, i samo se ugasio. Devojčice koje su pre trideset godina vrištale zbog Loše i ekipe danas su žene u najboljim godinama. Nije im loše. Valjda.

Bila je to – svi viđeniji muzički kritičari će reći – jedna pesma ispod svih kriterijuma! Nit tamo, nit ovamo. Niti narodna, niti zabavna, niti… Ništa! Samo nekako vesela, ta Suada. A, opet, taj album, taj Soldatski bal, na kom je Suada bila na prvoj poziciji ploče, prodat je u – više od 1.000.000 primeraka!

Ti si meni sve, ti mi daješ sve, i kad tebe ne ima, teško mi je…

O, kako je to blesavo zvučalo! Ništa pežorativno, ovo je više jedna simpatična odrednica. Kao što su i sve one klinke bile simpatične u svom ludilu zbog četvorke iz Sarajeva.

Vrištanje na sve strane

Saša Lošić je imao devetnaest godina kad je objavljena Suada. I Bolje biti pijan nego star i Good by teens i sve ostale hitove s tog prvog albuma.

Muzikom je počeo da se bavi mnogo ranije, još kao srednjoškolac, ali je sve to bilo uglavnom dečački neozbiljno. Malo je falilo – a o tome se malo zna – da napusti i muziku i pisanje pesama i sve, jer se formiranje muzičke grupe nije poklapalo s njegovim zamislima. A i kritičari nisu bili baš blagi prema nečem što se tek pojavilo i što se zvalo Plavi orkestar.

Ipak, izdržao je i to i odlazak u JNA, a kad se vratio, „plavi momci“ su već imali tri snimljene pesme (gore već pomenute) i žurka je mogla da počne. Objavili su album za „Jugoton“. Sve tekstove je potpisao Saša Lošić, osim „najglavnije“ – nju su, kako to stoji na omotu, napisali Loša i Mladen Pavičić Pava.

Teško da je iko mogao da predvidi onoliku ciku i vrisku i čupanje kose i šta sve ne stotina hiljada devojčica širom Jugoslavije te 1985, kad je Plavi orkestar sa Sašom Lošićem Lošom objavio taj, kažu, najprodavaniji album svih vremena u SFRJ.

Suada je bila pesma koja je pucala na sve strane, sa svih radio i TV stanica, sa svih naslovnih strana smejala su se četvorica tinejdžera iz glavnog grada BiH i sve je bilo haotično i veselo. Ili već tako nekako.

Pred koncert u Beogradu narodna milicija nije mogla da izađe na kraj s razgoropađenim tinejdžerkama koje su htele sve od Loše, Pave i Ćere I i Ćere II: kosu, jaknu, patike, kačket. Bio je to jedan od žešćih stampeda u glavnom gradu Jugoslavije. I svi su vrištali! U stvari, SVE su vrištale!

I to ne samo u Beogradu! Gde god da se Plavi orkestar spremao za koncert, morali su da se spremaju i momci u plavom – da razgrnu masu raspomaljenih devojčica!

I dalje mrzimo nedelju

Ali šta je to bilo u toj Suadi da se klinke (više one, a manje klinci) toliko raspomame i razvrište? Na ovo bi – ako nemaju preča posla – mogli da odgovore sociolozi, psiholozi i, možda, politički analitičari. Pošto oni sve znaju.

A kad smo već kod politike (čak i kad se pomenu „gud baj tins“ stihovi), čini se da – i da nije bilo rata – teško da bi se Plavi orkestar održao. Tinejdžeri odrastu i zabave ih drugi jadi (poso-kuća, kuća-poso, kredit, itd…), nema se vremena za „bubuljičave pesme“, prevaziđe se to. A s druge strane, Plavi orkestar je bio fenomen koji je buknuo, planuo, spržio sve čega se dohvatio, i samo se ugasio.

Suadu valjda više niko ne sluša. Šta je bilo, bilo je. One klinke koje su zbog nje (a zapravo zbog Loše, Pave i braće Ćeramida) vrištale danas su žene u najboljim godinama, supruge i majke. Više ne vrište. Ali mora da se iščuđavaju svojoj deci – kakve to danas gluposti slušaju.

I, da! I dalje mrze nedelju zbog ponedeljka. Da ih neko pita za Lošu, verovatno bi rekle – da, loše se osećaju. Ne zbog Loše nego zbog ponedeljka. I tako već godinama… Loše se osećaju…

Trideset godina je prošlo, a Loša još nije skinuo onu kapu! Ako to nekog još zanima. A njemu za Suadu treba skinuti kapu, jebi ga… što rekli pesnici. Aj‘ ti prodaj nešto u milion i kusur primeraka!

HAJDEMO, DRUGOVI MOJI

Ako te ikad

budu pitali,

gdje li su sada oni dani svi.

Samo sa

suzama u očima

plačem jer nisi moja jedina.

7 Žene i muškarci – Buldožer, Boris Bele

Zbog male jezičke barijere rok grupe iz Slovenije nisu bile masovno popularne u ostatku SFRJ. Buldožer nije pevao na slovenačkom, ali džaba, takođe nije bio mnogo popularan. Dok nisu stali i objasnili (na srpskohrvatskom) da su žene ženstvene, a muškarci pravi muškarci.

Oni se nisu napinjali da postanu popularni. Svirali su i pevali svoje, pa ko ih sluša – sluša, ko ih ne sluša – isto dobro.

A oni su bili više nego dobra grupa za svoje vreme. I ispred njega. Buldožer, Slovenija.

Iz te tamo daleke, hlade, ali bratske Slovenije stizalo je na srpskohrvatsko govorno/pevačko područje dosta kvalitetnih grupa tih sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka (vidi pod Lačni Franc, Lajbah, Pankrti), ali nisu dobacivali do baš neke masovnosti u SFRJ. Kao što je to bio slučaj s Dugmetom, Čorbom ili, na primer, Pušenjem.

Na slovenačkom

Lačnom Francu, odnosno Zoranu Predinu, recimo, trebalo je jedno četiri-pet godina da cela Juga čuje za hit Ne mi dihat za ovratnik, iako je Lačni Franc i pre toga imao dobre, kvalitetne pesme. Ipak, ta im je bila prelomna. Posle nje mnogi su obratili pažnju na Lačnog Franca.

Slično je i s Pankrtima bilo. Pevali su i Lepi in prazni i Totalna revolucija i Računite z nami (kao parodiju na Balaševića, i to žestoko i pankerski gnevno), ali ih je masovna popularnost zahvatila tek kad su obradili pesmu Bandiera rosa. Doduše, pesma nije bila autorska, već italijanskih partizana.

Avanti popolo, alla riscossa… pevalo je i staro i mlado tad. Naročito mlado.

Ni grupa mladih umetnika pod imenom Buldožer (osnovani još 1975) nije bila naročito zapažena. Osim što su rok kritičari bili oduševljeni kad su ih čuli. I to odmah posle prvog albuma Pljuni istini u oči. S tog se albuma izdvojila pesma Život, to je feferon (tekst napisao Marko Brecelj), a sa albuma Zabranjeno plakatirati (nema nikakve veze sa Srbijom 2016!) pesma Doktore, pomozite.

I tu ih je kritika izuzetno dobro prihvatila, ali masovna publika nije. Da su u to vreme postojale ankete, kao ovo danas, i da se postavilo pitanje koliko pesama grupe Buldožer znate, verovatno da bi odgovor s najviše procenata bio: šta je to Buldožer?

E, tako su tada prolazili Boris Bele, Marko Brecelj i ekipa.

Na srpskohrvatskom

E, ali! U Izlogu jeftinih slatkiša, četvrtom albumu po redu, našla se jedna pesma – i to na samo kraju, tek da popuni ploču – posle koje za Buldožer ništa više neće biti isto! E da je tada napravljena anketa koliko pesama grupe Buldožer znate, verovatno da bi 90 odsto odgovora bilo – jednu!

Žene su stvarnost, žene su bajke, žene su žene, žene su majke… Malo ko te 1981. nije znao ove stihove. Žene i muškarci bila je pesma posle koje su za Buldožer čuli i oni kojima rokenrol nije u krvi. Žene i muškarci su se vrteli po svim radio-stanicama i možda slušaocima nije bilo važno ni ko to tamo peva, ni ko je pesmu smislio, komponovao i tome slično, ali im je bilo simpatično da pevuše nešto lagano i neopterećujuće.

Dakle, trebalo je da prođe jedno šest-sedam godina da se rad članova grupe Buldožer omasovi. Bez obzira na to što su oni bili jedna od retkih rok grupa iz Slovenije koja je pevala na srpskohrvatskom, kako se tada zvao zvanični jezik pokojne YU, pa je to kao trebalo da im bude olakšavajuća okolnost za probijanje na tržište i među publiku.

Samo što to – ta potreba za probijanjem i popularnošću – kao da nije bio prioritet Borisa Belea i Marka Brecelja, praktično sive eminencije grupe. Oni su uglavom bili tu (na bini i pred mikrofonom) da se samo dobro zezaju. Pravili su performanse, ismejavali razne društvene pojave, bili Rambo pre Amadeusa, komponovali muziku za film… i, sve u svemu, uživali su za sebe. E, sad, to što je određen broj ljudi i uživao u tome, to im je samo plus.

Veliki plus su im donele Žene i muškarci. Ako ste bar deset godina života proveli u SFRJ, mora da ste barem jednom čuli: One ih mole, one ih mole / da ih vole, da ih vole / jer žene vole, vole žene – samo kad su zaljubljene!

I to je to! Sušta istina. Samo što se pesma ne završava romantično… Takva su vremena bila. Pa kaže:

Muškarci su pravi muškarci (ah, ti muškarci…)

Al‘ umjesto da ih miluju,

da miluju milinu,

da ih grle, da ih svuku –

oni ih tuku i zaključavaju u kuhinju…

„A sada je sve drugačije!“, Jura Stublić, Film.

EMANCIPACIJA I SLIČNE TEME

Žene su

stvarnost,

žene su bajke,

žene su žene,

žene su majke,

žene su ukras prirode,

žene su

ženstvene, žene su ženstvene.

(Piše: Branislav Bjelica)

[thedraganuzelac]

‚‚ Another brick in the wall part 2.“ ... by Roger Waters

    Vrhunac kritičkog opusa Pink Floyda objavljen je 30 . novembra 1979 . , u vidu duplog , novog konceptualnog albuma - The Wall , nove monumentalne epske avanture sa ubitačnom Floyd krstaricom i socijano kritičkom intonacijom nošenom dahom Rogera Watersa ... Nakon epskih devetomesečnih radova pojavio se ,, Zid“ ( nešto kasnije i kao film nastao u saradnji sa briljantnim britanskim filmskim režiserom Alanom Parkerom – pod istim nazivom, Watersovskim scenarističkim angažmanom i Bobom Geldofom , tadašnjim liderom benda ,, Boomtown rats“ u naslovnoj ulozi propale muzičke zvezde – Pinka(Barrett) ili alter ega Rogera Watersa i njegove tragične mladosti - odrastanja bez oca poginulog u užasu Drugog svetskog rata) ...

… Rodžer Voters je ovako opisao osnovnu ideju albuma The Wall : „Osnovna ideja cele stvari jeste da, ako se izoluješ, počinješ da propadaš.“.

… Bio je to album koji je zaokružio na epohalan način Watersov koncept sagledavanja modernog sveta iz socijalno kritičkog ugla i počeo da ruši sve zidove koji nas razdvajaju i dele , deset godina pre zvaničnog pada najvećeg zida podele – Berlinskog zida ... Bio je to još jedan Pink Floyd ,, magnum opus“ , jedan od najbitnijih , krucijalnih albuma sedamdesetih godina 20. veka , glavni zamajac Watersove solo karijere i album koji je doneo kultni hit singl (prvi singl Floyda nakon deset godina , u Britaniji) – Another brick in the wall( protestnu pesmu, podeljenu u tri nezavisna dela koja savršeno funkcionišu kao celina) i niz ništa manje značajnih pesama poput : One of my turns , Mother, Don’t leave me now , Confortably numb , Hey you , In the flesh , Run like hell ... Album je izašao 1979. godine, dok je istoimeni film izašao 1982. godine… Film se sastoji od video-spotova koji prate životnu priču Pink Flojda, glavnog junaka filma. Video-spotovi, odnosno pesme, idu istim redom kao i na albumu i tako se formira priča o liku koji postupno postaje izolovan od sveta sopstvenim mentalnim zidom… Stvaranju tog zida doprineli su pogibija njegovog oca u Drugom svetskom ratu, kao i  prevelika zaštita njegove majke i na kraju razvod braka koji je potvrdio ubeđenja njegove majke, kojima ga je hranila od malena, a to je da se nikome više ne može verovati…

We don't need no education

We don't need no thought control

No dark sarcasm in the classroom

Teacher, leave them kids alone

 Hey, teacher, leave them kids alone

 All in all it's just another brick in the wall

All in all you're just another brick in the wall

 We don't need no education

We don't need no thought control

No dark sarcasm in the classroom

Teachers, leave them kids alone

 Hey, teacher, leave us kids alone

 All in all you're just another brick in the wall

All in all you're just another brick in the wall

[Spoken:]

Wrong! Do it again!

Wrong! Do it again!

If you don't eat your meat, you can't have any pudding!

How can you have any pudding if you don't eat your meat?!

You! Yes, you, behind the bike sheds, stand still, laddy!

… Odrastanje uz majku , bez oca koji je poginuo kao samo još jedna cigla u zidu bezdušnog društva , prošarana je brutalnim scenama stradanja , bolnih sećanja , košmara , usamljenosti ... Tata , šta si to ostavio za mene ... sve u svemu to je samo još jedna cigla u zidu ... Zid predstavlja psihičku barijeru koju Pink gradi svojim strahovima i traumama i mada on ima fizički kontakt sa svetom, postaje sve otuđeniji na duhovnom planu. Svaki traumatizujući događaj iz njegovog života on doživljava kao još jednu ciglu u zidu. Prva u nizu cigli je odsustvo figure oca u njegovom ranom detinjstvu… Posledice bezumnog rata su pogubne – razoreni ljudski životi , razorene porodice , nebriga za pojedinca i atmosfera bez ljubavi , saosećanja i topline ... Usamljenom dečaku ostavljena su samo bleda sećanja i svet izgrađen maštom , maštom nesretnog odrastanja ... Uteha od licemernog društva bila je samo još jedna besmislena zahvalnica poginulima , mrtvo slovo na papiru – od novog obećanog sveta ostali su samo bol i laž , zastava Britanije čiji se crveni , engleski krst pretvara simbolično u krv koja se sliva u šaht ljudskog zla i bezdušnog otpada ... Good bye , blue sky – ironičan je i sarkastičan Watersov komentar na domete i uspehe modernog demokratskog društva zasnovanog na licemerju , praznim pričama , demagogiji i lažima , brutalnosti , gramzivosti , sili ...

… U verziji sa albuma The Wall drugi deo pesme "Another brick in the wall" (sastavljene iz tri dela, gde svaki od tri dela pesme ima sličnu ako ne i jednaku strukturu teksta i muzike, i svaki deo je glasniji i puniji ljutnje od prethodnog dela, menjajući tako raspoloženja od tužnog prvog dela, preko protestnog drugog, pa sve do besnog trećeg dela pesme)  sledi nakon pesme The Happpiest days of our lives(naslov ove pesme je brutalno ironičan. Iako dani u školi treba da predstavljaju najsrećnije i najbezbrižnije dane u našem životu, oni su često obeleženi osećanjima poniženja. Voters za nastavnike kaže: „Nastavnici nikada ne motivišu učenike da rade prave stvari, niti ih zainteresuju za nešto, već se samo trude da ih održe mirne i dobre, i da ih smeste u pravilne kalupe kako bi otišli na univerzitet i bili „ispravni”) sa poznatim Voresovim vriskom(sličan vrisku u pesmi "Careful With That Axe, Eugene"). Te dve pesme su nekada puštane zajedno, posebno na rock radio stanicama, zbog njihove povezanosti u značenju. U pesmi se glasno čuju bubnjevi, kao i bas gitara. Deo pesme je snimljen sa školskim horom koji peva sa bendom zajedno drugu strofu. Kad pesma završi čuju se zvukovi i glasovi sa školskog dvorišta, zajedno sa učiteljem koji pokušava upravljati životima dece vičući na njih kao npr: ,,Wrong! Do it again!" i ,, If you don't eat yer meat, you can't have any pudding! How can you have any pudding if you don't eat yer meat?!"…

… Ne treba nam obrazovanje , ne treba nam kontrola misli , niti mračni sarkazam u učionicama ... učitelji , ostavite nas decu na miru ... sve u svemu to je još samo jedna cigla u zidu jetko se osvrće Waters na brutalnost , ispraznost i čvrstu ruku obrazovnog sistema – Another brick in the wall part 2 obrušava se na čisto zaglupljivanje i kontrolu misli koji od mladih ljudi prave morone , mleveno meso , poslušnike , moderne robove i buduće ratnike sistema , nove tempirane bombe i glinene golubove za nove besmislene ratove smišljene u kuhinjama vladara radi još većeg bogaćenja i uklanjanja buntovnih i nepodobnih delova sistema – sistema bogaćenja samo za privilegovane ... Mama , da li da podignem zid? ... Bezosećajnost , cinizam, perfidnost i strah vladaju svetom – cilj igre je zadržati vlast po svaku cenu , prigrabiti za sebe sve i slomiti volju pojedinca , pretvoriti ga u društveno korisnog roba , ratnika , praznu , bezosećajnu i bezimenu ljušturu bez pameti i osećanja , još jednu ciglu u zidu ...

… Nakon što ga uvredi učitelj za vreme nastave( ismevajući njegovo pisanje pesama, njegov rani kreativni pokušaj izražavanja osećanja koje društvo pokušava da uguši u mladom čoveku), mladi Pink(čitaj Waters) zamišlja kako sva deca protestuju i dižu ustanak protiv škole… Što se filmske verzije pesme tiče, prepune sjajnih animacija, simbolike, muzike i nadahnutosti, energije koja gledaoca u potpunosti uvlači u priču, poistovećujući ga sa svetom glavnog junaka pesme, Pink se zamisli na školskom času… Zamišlja nekolicinu učenika kako marširaju na putu dok ne padnu u nekakav uređaj (nešto kao ogromne mašine za mlevenje mesa) i izlaze iz njega svi jednaki sa nekakvim maskama preko lica( maskama bezličnosti koje društvo pokušava svima da nam okači, oduzimajući nam osnovno pravo na različitost i svaku vrstu slobode), tako da se ne mogu prepoznati… Kada počne britka i katarzična Gilmurova solo deonica na gitari, deca krenu uništavati školu sa čekićima (sličnim kao u delu sa marširajućim čekićima kada Pink umisli da je nacistički vođa) i stvaraju lomaču, i izvlače učitelja iz goruće škole… Pesma završi kada se Pink počne češati za ruku, po kojoj ga je udario učitelj sa ,,vaspitnim” štapom za vreme nastave(događanja tokom prethodne pesme) i u trećem delu ove monumentalne Votersove protestne pesme odluči dovršiti zid nakon tuge i boli nakon što ga je supruga izdala… Odlučuje da ne treba ništa od nikoga (,,Don't think i need anything at all.") i odvaja se od ljudi za koje smatra kako su bili samo ,,bricks in the wall". ("All in all you were all just bricks in the wall.") …

Ne treba nam obrazovanje

Ne treba nam kontrola misli

Ni mračni sarkazam u učionicama

Nastavnici, ostavite decu na miru

Hej, nastavniče, ostavi decu na miru

Sve u svemu, to je samo još jedna cigla u zidu

Sve u svemu, ti si samo još jedna cigla u zidu

 Ne treba nam obrazovanje

Ne treba nam kontrola misli

Ni mračni sarkazam u učionicama

Nastavnici, ostavite decu na miru

Hej, nastavniče, ostavi nas, decu, na miru

Sve u svemu, ti si samo još jedna cigla u zidu

Sve u svemu, ti si samo još jedna cigla u zidu…

 … Album ,, the Wall „ , kao i monumentalna, trodelna protestna Votersova himna – Another brick in the wall, triptih usmeren protiv svake vrste otuđenosti i gušenja slobode pojedinca u modernom svetu gde caruju licemerje i nasilje svake vrste, znameniti singl po kojem će većina pamtiti Floyde, ne ulazeći u dublju, suštinsku analizu jednog veličanstvenog kreativnog opusa, retkog u okvirima rokenrola - blistava su Pink Floyd remek dela , surova slika stvarnosti i raspada svih istinskih sistema vrednosti , slika nihilizma sveta bez ljubavi i duše , gde se jedino možete ,, obogatiti“ na nesreći i poniženju drugih ili prodajući vlastitu dušu , snove , ideale i dostojanstvo za sitnu lovu ... Ukoilko nemate odgovora u vašem srcu i duši , ostaje vam samo da se nadate da nećete biti ,, zatvoreni , jer ste uhvaćeni na delu pokazujući osećanja“ ... I proglašeni ludima ili možda razapeti na zid , mekog srca umetničkog ...

 By Dragan Uzelac, never be another brick in the wall, septembar 2019.

[manitat]

Maratonci trče počasni krug je srpski film snimljen 1982. godine u režiji Slobodana Šijana, a scenario je napisao Dušan Kovačević na osnovu svoje pozorišne predstave koja je nastala desetak godina ranije... Malo je poznato da su Maratonci zapravo kritika tadašnjeg autoritarnog sistema. Autora je tadašnja vlast podsećala na pogrebno preduzeće, a svi su na vlasti bili doživotno i nije bilo naznake kad će otići... Iako u to vreme zvanično nije bilo cenzure, postojala su određena tela koja su odlučivala šta sme pred publiku a šta ne sme. Tako su razne komisije nekoliko puta odlagale početak snimanja filma, a na prvu verziju scenarija stavljena je zabrana... Iz filma je izbačena scena koja bi gledaocima dala pravu sliku o ulozi služavke Olje (Melita Bihali) u porodici Topalović. Naime, ona Topalovićima nije služila samo za održavanje domaćinstva nego bukvalno za sve, pa čak i za seks. U pomenutoj sceni Laki (Bata Stojković) ulazi u sobu i zatiče svog dedu Aksentija (Mija Aleksić) u krevetu sa služavkom Oljom i povikne: Šta to radiš, večeras je moj red! Ova scena je obrisana zbog nesuglasica Melite Bihali i snimatelja Bože Nikolića... Prema originalnom scenariju za predstavu Maratonci trče počasni krug, starost članova porodice Topalović je sledeća: Pantelija - 150 godina, Maksimilijan - 126, Aksentije - 102, Milutin - 79, Laki - 44, Mirko - 24... Kuća porodice Topalović nalazi se na Kosančićevom vencu, na uglu Zadarske i Srebreničke ulice, i danas je u očajnom stanju... Inspiracija za lik Đenke (Bora Todorović) najverovatnije je bio predratni snimatelj Kosta Novaković koji je bio stručnjak za erotski film. Njegov studio se nalazio u Kursulinoj ulici i najčešće su ga posećivale devojke iz bogatih porodica koje bi želele da postanu popularne, a on ih je fotografisao gole. Njegovo najpoznatije ostvarenje je Grešnica bez greha iz 1930. godine, koje, iako obiluje slobodnijim scenama, nije klasifikovano kao erotski film... Čovek koji iz bunara vadi mrtvo prase isti je glumac koji je u filmu Ko to tamo peva vikao: Buši, ha, ha, ha! Reč je o glumcu amateru Stanojlu Milinkoviću iz sela Grabovac kod Svilajnca... Pored kuće na Kosančićevom vencu, film je sniman na različitim lokacijama u Beogradu, ali i u Pančevu. Kuća Bilija Pitona nalazi se na Topčideru, a scena gde je Laki pregazio gospodina Rajkovića snimana je u Pionirskoj ulici na Košutnjaku. U Pančevu je snimana čuvena scena obračuna između Topalovića i Bilija Pitona, kao i scena gde Đenka viče da ponovo radi bioskop, koja je snimana na Gimnazijskom trgu u ovom gradu...