#Michiel de Jong

[mitjalovse]

Scandinavian players do not really differ from one another despite the usual styles signifier that lot. While I agree I cannot really equate Scandinavian rockers and pop musicians, hear me out – these scenes are not so rigibly bordered there. Look, Within Temptation shouldn't have sounded so poppy, but they do. True, this might be my opinion, but I believe they and many of their peers did the most for the popularity of different metal genres. Sure, they weren't the epitome of their idioms, they ended up being the gateways. I assume some checked the other musicians in their brand, since Within Tempation enticed them with their work. This is nothing to be sneezed at, this type is also needed, we rarely think of that fact.

[rotterdamvanalles]

Justus van Effenstraat in 1922.

Het woonblok Justus van Effen is een mijlpaal in de Nederlandse volkshuisvestingbouw. Veel Rotterdammers zullen wel eens van het woonblok hebben gehoord maar weten misschien niet waar het ligt of zijn er ooit geweest. Toch is het huizenblok van architect Michiel Brinkman internationaal bekend. Revolutionair was de bovenstraat, een verhoogde woonstraat voor de woningen op de eerste verdieping, de eerste galerij van Nederland.De opdracht tot de bouw van het woningblok kwam van ir. August Plate, directeur van de gemeentelijke woningdienst. Plate wilde huisvesting voor de minst draagkrachtige. De woningnood bij deze groep was enorm opgelopen en het idee was om via zo’n groot complex veel mensen tegelijk aan een woning te helpen, een sociaal idee.Het wooncomplex bestaat uit 273 woningen die in een blok van 4 woonlagen met een omtrek van 80 bij 150 meter, vier ingangen telt. Dit blok omsluit een binnenterrein waar wat kleinere huizenblokken staan. Het gebruik van een galerij, een verhoogde woonstraat aan de binnenkant van het blok, werd toen in Nederland nog nergens toegepast. De galerij is van zeer grote invloed geweest op de Nederlandse architectuur. Ze dient als inspiratie zoals bij eerste galerijflat van Nederland, de Bergpolderflat van Willem van Tijen.De woningen bestaan uit één etage woningen op de begane grond en op de eerste verdieping. Hierboven op zijn maisonnettes gevormd op de derde en vierde woonlaag met een entree op de galerij. De woningen hebben centrale verwarming (voor het eerst toegepast in de volkswoningbouw in Nederland)De in 1984 gestarte renovatie van het inmiddels wereldberoemde Rijksmonument is uitgevoerd door architectenbureau L. de Jong in samenwerking met de Rijksdienst van Monumentenzorg. Van twee maisonnette woningen is één woning van ca. 100 m2 gemaakt zodat er weer gezinnen met kinderen in het complex kunnen wonen.

[stevenberghuis]

Luuk de Jong & Michiel Kramer zijn de 2 Nederlandse voetballers die ik zoooooooo enorm haat. Ik kan die 2 echt niet uitstaan🤢

[vrijaziatisch]

"Waar Brussel het een probleem vindt dat Chinese gesubsidieerde auto’s op de Europese markt komen, vind ik het juist fantastisch. Mensen krijgen een betaalbare elektrische auto. Die komst dwingt bestaande bedrijven bij ons scherp te blijven.”"

[christophe76460]

BIOGRAPHIE DE PHILIPPE BALDÉE

Philippe Baldée, en néerlandais Philips Baelde, en latin Philippus Baldaeus, est un pasteur protestant néerlandais baptisé le 24 octobre 1632 à Delft et mort en 1671 ou 1672 à Geervliet. Il a accompagné une force d'invasion néerlandaise à Jaffna durant l'occupation néerlandaise de Ceylan, et a été le premier européen à rendre compte de la vie, de la langue et de la culture des Tamouls du nord de l'île. Son récit, comparable au Mahavamsa, a immédiatement été publié en néerlandais et en allemand, avec de belles illustrations. Il a été publié en anglais par Ceylon Government Railway en 1960.

Il consacre de grands développements à l'état religieux, civil et domestique des endroits qu'il a visité et présente la mythologie hindoue. Il y traduit aussi le Notre Père en tamoul : malgré ses erreurs, il s'agit du premier traité sur une langue indienne imprimé en Europe.

De retour aux Pays-Bas, Baldée y a mené une vie de pasteur jusqu'à sa mort précoce.

Philippe était le fils de Jan Baldée (1610-1636) et Maria de Jonge (Junius). Son père était d'origine flamande. Son arrière-grand-père avait quitté Ypres en 1584 après l'occupation de la ville par Alexandre Farnèse. Ses parents s'étaient mariés en 1629. Son père était marchand et vivait sur Voldersgracht. Sa mère était la fille d'un pasteur local, Isaac Junius. En 1630, ils eurent un premier fils, Jacob, qui mourut probablement en juin 1636. En septembre et octobre, ses deux-parents Junius le suivirent dans la tombe. Sa sœur Maria fut baptisée le 16 novembre 1636, la veille de la mort de sa mère. Quatre jours plus tard, son père fut lui aussi enterré dans la Nouvelle église de Delft. Philippe Baldée se retrouva donc orphelin à 4 ans.

Après tous ces décès, dont certains étaient dus à la peste sévissant alors à Delft, on suppose qu'il fut élevé par son grand-père Michiel. Il suivit d'abord l'école élémentaire, puis s'engagea sur les traces de son oncle maternel Robert Junius, « le Réformateur de Formose ». En janvier 1645, Junius était revenu à Delft, s'y était marié et avait composé un rapport détaillé de ses expériences en Orient.

Philippe Baldée étudia un an et demi la philosophie, la logique et les langues orientales à Groningue (1649), puis la théologie à Leyde (1650-1654). En 1654, il épousa sa cousine Maria van Castel (morte en 1655). Après des discussions avec Arnoldus Montanus (en), il entra au service de la Compagnie néerlandaise des Indes orientales (VOC). Il partit en octobre 1654 avec sa femme. À partir de juillet 1655, il vécut à Batavia, puis se rendit à Makassar et à Malacca. Devenu veuf, il épousa Elisabeth Tribolet à bord d'un navire en route pour Ceylan. Après l'occupation de l'île par Gerard Pietersz Hulft, et sa mort, il servit à partir de 1657 sous l'autorité de Rijcklof van Goens, qui occupa la côte de Coromandel et Negapatnam en 1658.

Baldaeus servit à Jaffna et à Galle, prêchant en néerlandais ou en portugais.

Une nouvelle campagne contre les Portugais commença depuis Jaffna, traversant Mannar, Tuticorin et Nagapattinam et se terminant en Inde du Sud. Ces régions étaient peuplées de Tamouls catholiques, qui étaient des hindous convertis. En 1660, les hollandais finirent par contrôler la totalité de l'île, à l'exception du Royaume de Kandy, isolé à l'intérieur des terres. (Cornelis Speelman fut le premier gouverneur de Ceylan.) Lorsque les hollandais occupèrent la côte de Malabar en 1661, Baldée en faisait partie. Vers 1662, il revint à Ceylan, où il apprit le sanskrit et étudia l'hindouisme.

Baldée s'installa au nord de l'île, peuplé de Tamouls. Il apprit le tamoul et se renseigna sur leur vie et leur culture. Il fut un des premiers européens à étudier longuement la région. Il fit également des dessins et des peintures de la vie à Ahmedabad, une ville commerçante du Gujarat où il n'était en fait jamais allé.

Baldée devait à la fois servir l'église réformée hollandaise et ses paroissiens, d'anciens catholiques de conversion toute récente. Parmi les soldats de la VOC, il y avait aussi beaucoup de luthériens, particulièrement allemands, dont la foi était considérée par les pasteurs comme une rivale, qu'ils attaquaient souvent dans leur sermons.

La paroisse de Baldée comprenait la totalité des côtes du Sri Lanka, plus les îles voisines et la partie tamoule du Sud de l'Inde, un territoire gigantesque qui avait été divisé par les Portugais en 32 paroisses, chacun avec une église et une école, de nombreux moines et un collège des Jésuites. Leur défaite et la reddition de Jaffna se traduisit par un vide dans la diffusion du christianisme. La guerre avait été brutale et la plupart des catholiques avaient été tués : il ne restait qu'une quarantaine de membres du clergé.

Pour seulement quatre prédicateurs calvinistes, la tache était donc herculéenne. La mission jésuite de la côte de Coromandel, à Madura, bénéficiait d'un bon support du public. Ses prêtres étaient célèbres, notamment François Xavier, Roberto de Nobili, Joseph Constant Beschi, Jean de Britto, et ils étaient célibataires, sans familles à nourrir.

Baldée étudia leurs écrits et leurs méthodes. Il suivit leur modèle, voyageant seul d'église en église, au service des anciens catholiques. 12 387 d'entre eux furent convertis au calvinisme. Leur éducation religieuse était importante pour Baldée, qui découvrit avec embarras qu'elle était très superficielle. Les Tamouls étaient des chrétiens « de nom », surnommés « chrétiens de riz », allusion au riz qu'ils recevaient lors de leur conversion.

Baldée avait une bonne compréhension de la culture et de la religion des Tamouls et des Cinghalais. Bien que surtout intéressé par leur conversion, il fit aussi des efforts pour améliore leur éducation : au moment de son départ, il était responsable de l'éducation religieuse de 18 000 enfants.

Son zèle entraîna cependant des conflits avec la VOC, qui ne voulait rien dépenser pour la diffusion du christianisme ou l'éducation des autochtones. La VOC était une compagnie commerçante et elle n'hésitait pas à contrarier les prédicateurs calvinistes sur les questions ecclésiales. Elle fournissait une aide financière au Collegium Indicum de Leyde et espérait plus de docilité.

La compagnie s'opposa aux suggestions de Baldée pour l'amélioration de l'éducation religieuse et la conversion des Tamouls, et décida que les fonds nécessaires seraient réunis en distribuant des amendes pour la violation des règles des écoles. Baldée refusa de se conformer à cette décision et fut presque accusé de malversations financières par le gouverneur. Il ne put continuer ses études linguistiques, car sa hiérarchie, sous pression de l'état, estima qu'il s'agissait d'une perte de temps.

En 1665-1666, Baldée revint aux Pays-Bas par le Cap de Bonne-Espérance. Apparemment il ne s'était engagé que pour dix ans. En 1667, il rédigea une plainte détaillée auprès du gouvernement au sujet de la rapacité de la VOC et de la manière dont elle entravait les affaires ecclésiales à Ceylan. Contrairement à ce qu'il espérait, on ne lui offrit pas de poste au Collegium Indicum. En 1669, il fut obligé de s'installer dans une petite ville, Geervliet, au sud de Rotterdam. C'est là qu'il mourut à seulement 39 ans, sans doute en 1671, puisque sa veuve se remaria en juin 1672 avec Pieter Baldée.

Il laissait derrière lui un ouvrage très complet sur les pays qu'il avait traversé, la Description des pays des Indes orientales de Malabar, Coromandel, Ceylan, etc. (Amsterdam 1672), où il présente la mythologie hindoue et des éléments de tamoul, notamment une traduction du Notre Père. Cet ouvrage était dédié au bailli Cornelis de Witt.

Il existe aujourd'hui à Trincomalee un Baldeus Theological College qui forme des prédicateurs calvinistes pour l'Asie.

Les néerlandais occupèrent Jaffna de 1656 à 1796, dont le tamoul contient encore aujourd'hui des mots portugais et hollandais.

Les îles du détroit de Palk, entre l'Inde et le Sri Lanka, reçurent le nom de villes des Pays-Bas comme Leyde (aujourd'hui Kayts (en)) et Delft. À Point Pedro, au milieu de la place du marché, une inscription sur une plaque de calcaire indique un endroit où Baldée a régulièrement prêché le christianisme aux Tamouls.

L'ouvrage comporte les sections suivantes :

« Description détaillée de la côte de l'Inde orientale ou des zones de lagons de Malabar et Coromandel » (comprenant un « Court guide des arts du langage du temps »)

« Description de la grande et célèbre île de Ceylan »

« Idolâtrie des païens de l'Inde orientale. Une description véridique et détaillé de la religion des hindous et de leurs idoles. »

[mariuskalander]

Tweeted

RT @FTalentScout: Eredivisie top scorers: 🇳🇱Sydney van Hooijdonk - 16 goals 🇬🇷Anastasios Douvikas - 16 🇳🇱Xavi Simons - 15 🇲🇽Santiago Giménez - 14 🇳🇱Luuk de Jong - 12 🇺🇸Ricardo Pepi - 12 🇬🇷Vangelis Pavlidis - 12 🇳🇱Michiel Kramer - 12 5/8 players aged 23 or less. https://t.co/cWGcd1vb1v

— Mario Calandra (@MariusKalander) May 12, 2023

[actuma]

Voorlopige eindstand na landelijke actiedag giro555 is 88,9 miljoen euro

Na de landelijke actiedag die vandaag werd gehouden in Nederland voor de slachtoffers van de aardbevingen in Syrië en Turkije is er ongeveer 88,9 miljoen euro opgehaald. Even na 19.00 uur stond de teller al op bijna 55 miljoen euro en dat liep daarna dus nog een stuk verder op. De actiedag begon vanmorgen op een stand van 28, miljoen euro. er hebben ongeveer 200 bekende Nederlanders en vertegenwoordigers van de Syrische en Turkse gemeenschap meegewerkt aan het belpanel of via sociale media. "Het is overweldigend hoeveel geld er gegeven is door heel Nederland", reageert Giro555-actievoorzitter Michiel Servaes. "Er zijn zo ongelooflijk veel mensen in actie gekomen door ons panel te bellen of online te doneren, maar ook door het hele land zijn acties opgezet door jong en oud. En al dat geld is hard nodig en wordt goed besteed aan de noodhulp in Turkije en Syrië. Giro555 blijft open voor de slachtoffers van de aardbeving." Read the full article

[boekreviewsvannenad]

Top 3 gelezen boeken

''Oorlogswinter'' van Jan Terlouw.

''In de ban van de ring'' van JRR Tolkien.

''Later'' van Stephen King

Oorlogswinter is een Nederlandse roman geschreven door Jan Terlouw en uitgegeven in 1972. Het is een verhaal dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog en volgt de belevenissen van de 15-jarige Michiel die in een klein dorpje in de buurt van Arnhem woont. Dit zijn twee redenen waarom ik vind dat het een goed boek is:

Het boek biedt een unieke en indringende blik op de Tweede Wereldoorlog en biedt daardoor een goeie blik op deze periode. Ik vond het heel interessant om over die moeilijke tijden te lezen en ik heb ook veel geleerd. Door de ogen van de jonge Michiel, die langzaam maar zeker betrokken raakt bij het verzet, krijgt de lezer een beeld van de onzekerheid, angst en spanning die destijds in Nederland heerste. Het boek geeft op een aangrijpende manier weer hoe gewone mensen in een oorlogssituatie moeten zien te overleven en hoe de keuzes die ze maken soms verstrekkende gevolgen hebben.

Het boek is geschreven in een toegankelijke en meeslepende stijl die het verhaal extra kracht geeft. De personages worden goed uitgewerkt en het verhaal zit vol met spannende en ontroerende momenten. Het boek is geschikt voor een breed publiek en wordt dan ook veel gelezen door zowel jongeren als volwassenen (mijn vader heeft hem laatst opnieuw gelezen en hij vond hem erg boeiend).

"In de ban van de Ring" is een roman geschreven door J.R.R. Tolkien. Het verhaal volgt de hobbit Frodo en zijn andere hobbit vrienden op een gevaarlijke missie om de Ene Ring te smelten, een ring die de macht heeft om de wereld te vernietigen en die vroeger in handen was van de kwaadaardige Sauron.

Het boek heeft een epische verhaallijn die lezers meeneemt op een onvergetelijk avontuur door Midden-aarde. Het bevat ook een rijke cast van personages, elk met hun eigen unieke persoonlijkheid, motivaties en achtergrondverhalen. Het is moeilijk om niet gehecht te raken aan personages zoals Frodo, Sam, Gandalf en Aragorn terwijl ze strijden tegen Sauron en zijn leger van kwaad.

Diepgaande thema's en symboliek: "In de ban van de Ring" is meer dan alleen een fantasieverhaal; het bevat ook diepgaande thema's en symboliek die resoneren met lezers van alle achtergronden. Het gaat over de strijd tussen goed en kwaad, de kracht van vriendschap en loyaliteit, de verleiding van macht, de menselijke zoektocht naar betekenis en de rol van het individu in de geschiedenis. Door deze thema's en symboliek te verkennen, inspireert het boek lezers om na te denken over hun eigen leven en de wereld om hen heen.

Later van Stephen King heb ik eerlijk gezegd meer dan een jaar geleden gelezen maar hier is wat ik daar nog van weet:

"Later" heeft een goed verhaal die de lezer van begin tot eind in zijn greep houdt. Het verhaal volgt Jamie, een jongen met bovennatuurlijke krachten, terwijl hij probeert om te gaan met de geesten die hem achtervolgen. Het boek zit vol met onverwachte gebeurtenissen en spannende momenten die mij op het puntje van zijn stoel liet houden.

Sterke karakterontwikkeling: King staat bekend om zijn vermogen om personages tot leven te brengen, en "Later" is daarop geen uitzondering. De lezer volgt Jamie terwijl hij groeit en verandert in de loop van het verhaal, en ontmoet een reeks interessante en goed ontwikkelde bij personages. Door de karakterontwikkeling voelt het verhaal niet alleen boeiend en spannend, maar ook realistisch en meeslepend aan.

[cadwalladery]

Films seen in 2019

# 74 - Holiday (Isabella Eklöf, 2018)

[beautiful-belgium]

Michiel van Coreyen de Jonge - Ecce Homo (1551 - 1600)

© KIK-IRPA, Brussels 

[zoueriemandzijnopmars]

Dutch and Flemish Childrenʼs Media - Part 1: Books

Part 2: TV  - Part 3: Studio 100 - Part 4: The Rest

When youʼre studying a language you often want to learn something about a corresponding culture as well, however, I have always had trouble finding resources on things meant for kids. Childrenʼs books are rarely mentioned in literature lists and nobody really wants to talk about the songs they listened to as a child.

This series will be dedicated to childrenʼs media in the Dutch language. Because of my own age most things I say will mainly be relevant for children born in the late nineties or early zeroes. (But thatʼs probably the biggest part of Tumblrʼs demographic anyway.) I have tried to include Dutch and Flemish media, but because Iʼm Dutch, the Dutch will most likely be over represented.

If you think I missed something, feel free to add it yourself or send me a message and I’ll edit this post.I have sorted this list by author.

For each author I shortly describe their genre and most well known book. Then I will mention 2-3 more books by them (probably ones I liked). The authors that I feel are exceptionally well known will get a * behind their name. An (f) behind a book means that the book has been made into a movie or series (or both). (No guarantees on the quality of the movie or series)

Thea Beckmann

Mostly known for her historical childrenʼs fiction. Her main characters are often young girls, but her  best known book is Kruistocht in spijkerbroek(f)about a 17 year old boy who ends up going back in time to the childrenʼs crusade. Most of her books can be read from 8 years old.Other notable books are: The Geef me de ruimte trilogy (historical), The Kinderen van Moeder Aarde trilogy (dystopian) and Hasse Simonsdochter (historical).

Marc de Bel*

A very popular Flemish author of which I’ve unfortunately read nothing. I think either the Blinker(f) series about a boy who goes on adventures with his friends, or De Zusjes Kriegel(f) about triplets who cause a lot of mischief is his best known book. Other notable books are: Het ei van oom Trotter (contemporary fantasy) and Blauwe Snoepjes (realistic).

Dick Bruna*

Well known for his picture books in his characteristic drawing style. Most well known for the Nijntje(f) (Miffy) books about a young rabbit who does fairly daily stuff like going to the zoo or the sea. His books are mainly meant for toddlers.

Marianne Busser en Ron Schröder

They are a married couple writing picture books in rhyme. They are probably most well known for their Liselotje books about a young princess. Their books are meant for children slightly older than for the Nijntje books.Other notable books are: Pietertje Pet (picture books), the Muis en Egel series (picture books) and Koen en Lot (beginning readers).

Tonke Dragt*

Well known for her fantastical (weird) books. Most well known for De brief voor de Koning(f) a fantasy/adventure book a bit in the style of King Arthur myths. It tells the story of 16 year old Tiuri who just before he gets knighted gets a mysterious assignment of bringing a letter to the king of the neighbouring country. The book was voted best childrenʼs book of the past 50 years in 2005.Other notable books are: Ogen van Tijgers (science-fiction), De Zevensprong (f)(mystery) and Verhalen van tweelingbroers (adventure).

Paul van Loon

Writer of childrenʼs horror stories. Best known for the Dolfje Weerwolfje(f) series about an 8 year old boy who discovers heʼs a werewolf and adventures follow. Most of his books can be self read from as soon as children can read, though some might be a bit difficult at first.Other notable books are: De Griezelbus(f)(horror) and Foeksia de miniheks(f) (fantasy).

Mirjam Oldenhave

Basically only known for her Mees Kees(f)books about a school intern who due to a shortage in teachers (very real actually here) has to teach 10 year olds all on his own. His methods are unorthodox, but he does clearly care a lot for the kids. The narrator is the student Tobias whose father died and whose mum now struggles with depression.

Francine Oomen

Mostly known for the Hoe Overleef Ik series(f) following the teenager Rosa through puberty. The books discuss a lot, from moving to another town and divorcing parents to sexuality, drugs and teenage pregnancy.Other notable books are: Lena Lijstje (realistic) and De Computerheks(contemporary fantasy (actually I donʼt know how well known this is, but I really liked them)).

Annie M.G. Schmidt*

A writer of books for younger children (though she also wrote television and radio shows and songs for adults). The adults are usually pretty useless. I honestly canʼt decide her most well known book, because on the one hand we have Jip en Janneke about two neighbour kids who play together. And on the other hand we have Pluk van de Petteflet(f) about a young boy who (on his own) comes to live in an apartment complex and basically has to deal with multiple adults who want to destroy nature.Other notable books are: Floddertje (realistic), Minoes(f) (contemporary fantasy) and Otje(f) (realistic).

Carry Slee

On the one hand known for her books about teenagers dealing with heavy things like drugs and eating disorders, but has also written books for younger children. I would say that either Spijt!(f) about a boy who commits suicide after being extremely bullied or Afblijven(f) about a girl who starts to use drugs to become less self conscious is her most well known book.Other notable books are: De kinderen van de Grote Beer(realistic), Iris en Michiel(realistic) and Timboektoe(f)(realistic).

Jan Terlouw

An ex-politician who writes books that often contain a critique on society. Most well known for Oorlogswinter(f) about a 15 year old boy in the last winter of the Second World War. He gets involved in the resistance. Other notable books are: Koning van Katoren(f) (fantasy-like), Pjotr(historical) and Briefgeheim(f) (thriller).

Mark Tijsmans

Another Flemish author I haven’t read. Probably best known for his Wiet Waterlanders series about a boy who goes on adventures with his friends. Other notable books are: Het Geheim van te veel Torens (detective) and De Ridders van de Ronde Keukentafel (arthurian retelling).

Jacques Vriens

An ex primary school teacher who writes mostly books set in a school setting (but also a few historical novels) I am just going to say that his most well known book is Achtste groepers huilen niet(f) about a 12 year old girl that gets diagnosed with leukaemia. Other notable books are: Meester Jaap (funny/realistic), Oorlogsgeheimen(f)(WOII) and Tien Torens Diep(f) (historical).

I would also like to point out the existence of the Kinderboekenweek in the Netherlands. Every year in autumn, 10 days long thereʼs a focus on Dutch childrenʼs books (especially with a certain theme). Prices for the best Dutch childrenʼs book are awarded (de Gouden Griffel/Penseel by a professional jury and de Prijs van de Nederlands Kinderjury/Jonge Jury by popular vote). But, most importantly, if you buy for childrenʼs books for a total of more than €12.50 you get a free extra book. Het Kinderboekenweekgeschenk is every year written by a Dutch writer of Childrenʼs books and ties into the theme of the year.

[dutch-and-flemish-painters]

Gillis Coignet - Perseus turning Atlas to stone - 

In Greek mythology, Atlas (Greek: Ἄτλας, Átlas) was a Titan condemned to hold up the celestial heavens for eternity after the Titanomachy. Atlas also plays a role in the myths of two of the greatest Greek heroes: Heracles (Hercules in Roman mythology) and Perseus. According to the ancient Greek poet Hesiod, Atlas stood at the ends of the earth in extreme west. Later, he became commonly identified with the Atlas Mountains in northwest Africa and was said to be the first King of Mauretania. Atlas was said to have been skilled in philosophy, mathematics, and astronomy. In antiquity, he was credited with inventing the first celestial sphere. In some texts, he is even credited with the invention of astronomy itself.

Atlas was the son of the Titan Iapetus and the Oceanid Asia or Clymene. He was a brother of Epimetheus and Prometheus. He had many children, mostly daughters, the Hesperides, the Hyades, the Pleiades, and the nymph Calypso who lived on the island Ogygia.

The term Atlas has been used to describe a collection of maps since the 16th century when Flemish geographer Gerardus Mercator published his work in honor of the mythological Titan.

The "Atlantic Ocean" is derived from "Sea of Atlas". Furthermore, the name of Atlantis mentioned in Plato's Timaeus' dialogue derives from "Atlantis nesos" (Ancient Greek: Ἀτλαντὶς νῆσος), literally meaning "Atlas's Island."

Gillis Coignet, Congnet or Quiniet (c. 1542 – 1599) was a Flemish Renaissance painter, who was strongly influenced by the Italian style. He painted historical and mythological subjects of an easel size, but was more successful in landscapes, in candlelight subjects, and moonlight. He was a Lutheran, which probably influenced his moves from Antwerp to Amsterdam and then Hamburg. He spent most of the 1560s in Italy.

Gillis was born in Antwerp, the son of Gillis the Elder, a scientific instrument maker, and Brigitta Anthonis. In the certification book of the city of Antwerp of 1579 he claimed to be 37 years old, in that of 1586 he claimed to be 43, thus he was born ca. 1542 and, if his statements are correct, he was born between April and September of that year. He had the misfortune to be born with a large hairy mole in his face, hence his nickname Gillis met de Vlek (Gillis with the Spot). According to the Guildbooks of the Guild of St. Luke, Gillis was apprenticed to Lambrecht Wenslyns. Van Mander's claim that he stayed with the art dealer Anthony Palerme for some time is correct. The latter testified in 1586 that Gillis had been boarding with him when his parents were still alive (i.e. before 1562). In 1561 Gillis was admitted to the Guild of St. Luke as a Master.

In the second half of the 1560s he journeyed through Italy, where he visited inter al. Florence, Rome, Naples and Sicily. According to the Florentine Accademio del Disegno, Giulio Cognietta fiamingo P(ictor) was present at their meeting of 16 January 1568. In Terni (Umbria) he worked with a painter called Stello on frescoes and an altar in fresco style. According to Van Mander, Stello was Flemish, Nicole Dacos identifies this Stello as a member of the family of painters Stellaert from Mechelen. Both painters are mentioned in a document as members of a group of decorators who embellished the salon of the Villa d'Este under the supervision of Frederico Zuccaro, they also worked on an embossed grotesque in the Palazzo Giocosi. Apparently Gillis also worked for Francesco de' Medici.

After 1570 he returned to Antwerp where he employed a number of apprentices. In July 1571 the painter Willem vanden Bosch wrote to the Duke of Alba that Gillis would like to enter the service of the Duke.

Gillis was married to Magdalena de Kempeneer, but it is uncertain whether he married her before or after his Italian journey. They had only one child Juliana (?- about 1616).

At the end of the 1570s they lived in the house De hove van de Jonge Voetboog, which belonged to the Guild of St-Joris (St. George). In March 1580 he and his wife bought the lifelong usufruct of the house for 750 guilders on the condition that the Guild members could use the bowling green at any time. The house stood in the Schuttershofstraat and had a rent value of 40 guilders.

For the monthly quotisation, a special tax levied to pay for defence against the Spaniards, Gillis Coignet's family was taxed at 2 guilders 10 stivers indicating that Gillis enjoyed affluent circumstances. At that time Gillis was considered to be a Martinist (i.e. a Lutheran).

In 1581 Gillis became a member of the Armenbus of the Guild of St. Luke. The Armenbus was founded in 1538, following the example of other trades, and was formed to support the members who by sickness or accident were unable to support their families or whose relatives were too poor to pay for the burial service. After joining the Armenbus there was a waiting period before the benefits could be enjoyed. The Armenbus was chaired by two 'busmeesters', in the first year one was 'medebusmeester' (deputy chairman) and in the succeeding year became 'hoofdbusmeester' (chairman). In 1582, one year after joining the Armenbus Gillis became mede-busmeester, in the following year he became hoofdbusmeester with Philip Galle, the engraver, as medebusmeester. This same year Gillis seems to have persuaded a number of his relatives to become members of the Armenbus, including his brothers the physician Jacob and the court mathematician Michiel together with their wives.

In 1584 Gillis became Dean of the Guild of St. Luke, a post he would continue to perform during and shortly after the siege by the Spaniards. It therefore can be no surprise that doubts about his religion and his behaviour were raised after the Reconciliation. In 1586, however, Anthony Palerme and Jan van de Kerckhove testified that Gillis had behaved himself "with all modesty and peacefulness". Gillis also testified on behalf of other Guild members, e.g. he testified together with Philip Galle and Gerard de Jode that Marten van Valckenborch and his son-in-law Henrick van Steenwijck were citizens of the town.

It appears that Gillis had no intention to leave the city at that time. He paid his dues to the Guild for 1585-86, and on 3 October 1585 he and Philips Galle, the new Dean, examined the accounts of the Guild. Apparently some difficulties arose, a dispute occurred and a conciliatory meeting with the elders (= previous deans) was held on 26 October 1585. His last appearance in the Guildbooks dates back to Ascension Day 1586, when it became apparent that the accounts he and Ambrosius Vrancken had drawn up did not balance.

In the Spring of 1586 Gillis sold the usufruct of the house to Hendrik Jennen. A note from Philip Galle, written after 4 September 1586, makes clear that Gillis had left town.

Gillis went to Amsterdam, where he became a citizen in 1589. According to van Mander he was a successful painter in Amsterdam, and influenced the art scene in that city considerably. Van Mander also asserts that it was Gillis Coignet who persuaded Hans Vredeman de Vries to come to Amsterdam.

On 6 April 1588 he was a representative for the Lutheran community of Amsterdam. On 15 March 1590 he had a dispute with the Calvinist painter Adriaan Conflans. It is not clear whether their religious beliefs had anything to do with this dispute, but it is not impossible as the relations between Lutherans and Calvinists in the Amsterdam at that time were very bad indeed.

About 1593-94 Gillis went to Hamburg, "because of his religion or something else" according to van Mander, and he is last mentioned in Amsterdam on 21 January 1593, when he was a witness at a baptism. His painting Lottery on the Rusland, painted in Amsterdam, is dated May 1593, while The Last Supper was painted in Hamburg dated 1595. Gillis died in Hamburg on 27 October 1599 and was buried in the Jacobskirche.

His daughter Juliana married Philips van der Veken; she died before or during 1616. Her husband tried, as the executor of her will, to recover the money which her father had lent to the city of Antwerp.

[rotterdamvanalles]

Het Justus van Effenblok aan de Justus van Effenstraat, 3 mei 1950.

Het Justus van Effencomplex is in 1918 ontworpen door de Rotterdamse architect Michiel Brinkman. De opdracht kwam van ir. A. Plate, toenmalig directeur van de Gemeentelijke Woningdienst. Hij wilde de huisvestiging voor de minst draagkrachtigen verbeteren. Het idee was om via een groot complex veel mensen tegelijk aan een woning te helpen. In september 1922 werd het complex voor de eerste keer opgeleverd, fonkelnieuw en hypermodern.

Het wooncomplex is opgetrokken uit gele IJsselsteen en roodbruine baksteen en bestaat uit vier woonlagen met een plat dak. Het complex heeft een omtrek van 80 bij 150 meter en telt vier ingangen. Het blok omsluit een binnenterrein waar wat kleinere huizenblokken staan. De voordeuren van de woningen liggen aan het groene binnenterrein en niet, zoals gebruikelijk, aan de omliggende straten, waardoor het woonblok de intieme sfeer heeft van een dorpje in de stad. Het telde in totaal 264 woningen.

De woningen bestaan uit één etage woningen op de begane grond en op de eerste verdieping. Hierboven op zijn maisonnettes gevormd op de derde en vierde woonlaag met een entree op de galerij. De woningen hebben centrale verwarming (voor het eerst toegepast in de volkswoningbouw in Nederland). Bovendien waren er allerlei voorzieningen in het complex gemeenschappelijk, zoals wassen, drogen en strijken. Die opzet zou bijdragen aan de saamhorigheid van de bewoners, zo hoopte architect Brinkman.

Het gebruik van een galerij, een verhoogde woonstraat aan de binnenkant van het blok, werd toen in Nederland nog nergens toegepast. De brede galerij langs de tweede verdieping maakte het bakkers en melkboeren mogelijk om met hun karren naar boven te gaan. De galerij is van zeer grote invloed geweest op de Nederlandse architectuur. Ze dient als inspiratie zoals bij eerste galerijflat van Nederland, de Bergpolderflat van Willem van Tijen.

De in 1984 gestarte renovatie van het inmiddels wereldberoemde Rijksmonument is uitgevoerd door architectenburo L. de Jong in samenwerking met de Rijksdienst van Monumentenzorg. De oorspronkelijke 264 kleine woningen (gemiddeld 50m2) werden samengevoegd tot 164 ruimere appartementen. De luchtstraat werd integraal vervangen en de authentieke gele gevels aan het binnenterrein wit geverfd. In 1985 kreeg het complex de status van Rijksmonument. Ondanks de ingrepen voldeed het gebouw al snel niet meer aan de moderne wooneisen en raakte het in verval.

In 2000 besloot Woonstad Rotterdam tot een grootscheepse restauratie. Uitgangspunt was het herstellen en terugbrengen van het gebouw in zijn oorspronkelijke waarde, waarbij het moest gaan voldoen aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Aan de restauratie ging een visieprijsvraag vooraf die werd gewonnen door Molenaar & Co architecten en Hebly Theunissen architecten. Voor de ruimtelijke herinrichting van de binnenterreinen tekende Michael van Gessel Landscapes. Het bijzondere energieconcept is van W/E adviseurs. De werkzaamheden van aannemer Jurriëns Bouw begonnen in 2010.

Het aantal woningen werd verder teruggebracht. De 154 woningen voldoen nu aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Waarbij veel oorspronkelijke details zijn hersteld die bij de eerste renovatie verloren waren gegaan. De gevels zijn in de originele staat teruggebracht, de trappenhuizen vernieuwd, de aluminium kozijnen zijn vervangen door houten reconstructies van de oorspronkelijke kozijnen, maar ook zijn de woningen voorzien van CO2-gestuurde ventilatie en vloerverwarming en zwaar geïsoleerd. Verwarming én verkoeling gebeurt door een centrale installatie voor warmte- en koudeopslag (WKO) die onder het voormalige badhuis is geïnstalleerd, op de plek van de oude stookkelder. De ingrijpende restauratie heeft twee jaar geduurd en 30 miljoen euro gekost. Op 6 september 2012 vond de officiële oplevering plaats. Het Justuskwartier, zoals het na de restauratie is gedoopt, is dan precies 90 jaar oud.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[goth-metal-and-burtonfreak]

Cornelis Evertsen de Jongste

Cornelis Evertsen de Jongste werd geboren op 16 november 1642 in Vlissingen. Hij was een befaamde kaperkapitein en Luitenant-admiraal van de staatse vloot. Hij onderscheidde zich in zeegevechten tegen Engeland en Frankrijk en was een fervente aanhanger van de Oranjes, wat hij liet zien door het dragen van een Oranje sjerp. Ook was hij bekend met zijn bijnaam, Keesje de duivel, vanwege zijn opvliegende karakter.

Cornelis was de zoon van Cornelis Evertsen de Oude, een luitenant-admiraal en Johanna Gorcum. Ook was hij de neef van luitenant-admiraal Johan Evertsen en de neef van diens zoon viceadmiraal Cornelis Evertsen de Jonge. Het is dan ook erg gemakkelijk om hem te verwarren met zijn andere familieleden.

Al op tienjarige leeftijd voer Cornelis mee op het schip van zijn vader. Op dertienjarige leeftijd nam hij officieel dienst in de marine voor een loon van 10 guldens per maand. 6 jaar later werd hij gepromoveerd tot tweede schipper op het schip van zijn vader. Nog eens vier jaar later, in 1665, werd hij benoemd tot een kaperkapitein. Hij kreeg een kapersbrief waardoor het hem gerechtigd was om koopvaarders van Engeland aan te vallen.

Cornelis deed mee aan de Vierdaagse zeeslag in 1666. Tijdens deze slag zag hij hoe zijn vader dood werd geschoten. Ook deed hij mee aan de tweedaagse zeeslag in datzelfde jaar. Tijdens deze slag stierf echter zijn oom. In 1673 ontmoette hij per toeval het eskader van Jacob Binckes. Zij besloten om hun vloten samen te voegen en veroverden zo Nieuw-Nederland, een gebied waar nu het huidige New York ligt. Ook wilde hij in 1673 het eilandje Sint-Helena veroveren, hetzelfde eiland waar Napoleon Bonaparte later naartoe was verbannen en stierf, maar de VOC was hem net voor.

Op 20 september 1679 werd Cornelis viceadmiraal, zo volgde hij zijn neef Cornelis op. Nadat Willem III stadhouder van Nederland werd en koning van Engeland, werd Cornelis de eskadercommandant van de Engels-Nederlandse vloot en voer hij uit tegen Frankrijk. Tijdens de slag bij Beachy Head in 1690, lieten de Engelsen de Nederlandse vloot in de steek. Dankzij een slimme truc van Cornelis wist hij de Nederlandse vloot te redden van de Franse overmacht.

Uiteindelijk kreeg Cornelis een functie aan wal en liet een mooi landhuis bouwen in Zuid-Afrika. Cornelis stierf op 16 november, op zijn verjaardag, 1706 in Middelburg als een succesvolle kaper en admiraal. Hij heeft het voor elkaar gekregen om levend uit de zeeslagen te komen, wat niet vaak gelukt is door andere admiralen uit zijn tijd.

Nog een puntje wat ik graag wil toevoegen. Ik heb Willem III wel eens eerder genoemd in mijn artikel over de moord op de gebroeders de Witt. Iedereen die wel eens de film Michiel de Ruyter heeft gezien, is misschien wel opgevallen dat Willem III wat homoseksuele trekjes had. Het is niet 100% zeker dat Willem III homoseksueel was maar er zijn sterke aanwijzingen dat hij mannelijke minnaars had.

Cornelis Evertsen de Jonge is mogelijk een van de mannelijke minnaars van Willem III van Oranje geweest. Cornelis was nooit getrouwd en had een behoorlijk hechte band met Willem III. Nog een aanwijzing is dat Cornelis in zijn testament een groot geldbedrag achterliet aan Marinus van der Heul, een onbekende man. Dit kan een pseudoniem zijn geweest voor Willem III.

Hier is een portret van Cornelis Evertsen de Jonge geschilderd door Nicolaas Maes in 1680.

[vrijaziatisch]

"Waar Brussel het een probleem vindt dat Chinese gesubsidieerde auto’s op de Europese markt komen, vind ik het juist fantastisch. Mensen krijgen een betaalbare elektrische auto. Die komst dwingt bestaande bedrijven bij ons scherp te blijven.”"

[renzomt]

dagboek p100-p200

In de geest van Berger vormt zich het idee dat Camille hem bij deze zaak betrekt en dat als hij Novak vindt ook rust zal hebben. Hij beleeft dit als een "Kairos" moment, de laatste ultieme kans om zijn leven te veranderen.

Daarom is hij vastbesloten en bijt hij zich vast ondanks zijn getraumatiseerd dagelijks bestaan. Hij verbaast zich dat hij vastbesloten lijkt Novak te vermoorden en dat dit idee hem weinig afschuw bezorgt. Eigenlijk interesseert de zaak op zich hem niet, maar wel Novak. Die had nooit in zijn leven mogen komen. Vandaar de vastberadenheid en van nu af gaat hij enigszins solo in zijn zoeken, altijd bevreesd dat zijn vroegere collega's dit zullen opmerken.

Het verband tussen de moorden lijkt beperkt tot de vingerafdrukken van Novak en de identieke briefjes. Cécile uit Meurisse werd mishandeld en dan verdronken in haar gootsteen en Claire Collinet in Parijs werd verdronken in haar bad. Cécile was eerder een eenvoudige vrouw, een huishoudster met pensioen, ze had niets met Margritte of Parijs. Collinet was een kleurrijke bohémienne en kunstverzamelaar.

Ze besluiten het spoor van de werkgever van Cécile uit te pluizen. Berger beseft ook dat Margritte de sleutel is. Hij weet echter zo goed als niets over Margritte en na een bezoek aan zijn graf, spreekt hij af met een vriend, kunstkenner die hem weet te vertellen dat enkele jaren geleden in de gevangenis van Sint-Gillis een sociaal project liep waarbij de gevangenen een werk van Margritte mochten naschilderen. Het spoor van de werkgever loopt dood. Maar de loopjongen van Altieri kan wel gelinkt worden aan Claire Collinet. Hij zou haar geschaduwd hebben. Bij de ondervraging wil de loopjongen niet praten over Altieri, maar wel over Novak. Hij moest inderdaad schaduwen en deze keer had het niet met drugs te maken. Ook moet hij een kamer huren voor Novak in Parijs. Met het speciale interventieteam vatten ze post aan de kamer. Als blijkt dat ze leeg is gaan alleen de Franse rechercheur en Berger binnen. De kamer lijkt op eerste zicht niet bewoond. En nu, gaat Berger voor de eerste keer duidelijk solo. Hij kent Novak en weet dat deze enkel een bed en toilet gebruikt..de kamer die niet bewoond leek, was degelijk bewoond door Novak. dat besefte enkel Berger toen hij Novaks pet vond en wegmoffelde. Na het vertrek van de Franse recherche, wacht hij Novak op en volgt hem binnen in zijn kamer. Hij wordt betrapt en er volgt een achtervolging door het volkse nachtelijke Parijs. Novak geeft hem een messteek en zegt hem gerust te laten.

De Franse recherche wordt opgetrommeld om hem naar het ziekenhuis te brengen. Het vertrouwen is geschonden tussen de twee rechercheurs en teams.

De auto van Novak is ondertussen wel gevonden en daarin zat ook een plannetje met een stuk van Brussel, een stratenplan van een deel van Laken. Een speurdersteam is nu daar actief. Berger is ervan overtuigd dat Novak terug in Brussel is. Ondertussen kunnen ze wel met de sociale werker uit Gillis praten, die hen vertelt dat Novak nogal een speciaal geval was binnen de cursus. Hij bleef enkel twee lessen, was heel geinteresseerd maar het leek of de schilderijen hem pijn gaven. Hij was

heel onrustig toen hem het schilderij "de minaars" getoond werd van een man en een vrouw in een hoek van een kamer die elkaar wilden kussen maar hun hoofden waren omzwachteld met een sluier.

De minnaars: een werk uit 1928. het doek om hun hoofden verhindert hun intieme moment. Hun passie wordt uiteindelijk hun eenzaamheid.

Hij raakte totaal in paniek na het zien van dist schilderij.

Tijdens hun onderhoud werd het lichaam van André Michiels gevonden op de Houba De Strooperlaan in Laken. Er werd weer een briefje gevonden.

Het slachtoffer had een zak over het hoofd.

André Michiels werkte als jonge arts in Evere en verhuisde daarna naar Antwerpen. Toen hij vijftig was stopte hij zijn praktijk. In 2003 keerde hij weer naar Brussel.

Dus een nieuw luik aan de puzzel: een gepensioneerde arts na een ex-schoonmaakster van een politicus en een Parijse galeriehoudster.

Berger verliest zich verder in zijn passionele verdriet dat hij linkt aan Novak, Margritte en Camille, wanneer hij leest dat sommigen de doeken om de hoofden zien als een lijkwade.

"Jouw dood zal niet alleen Camille en mezelf bevrijden, Novak. Ze bevrijdt ook jou. Ze bevrijdt ons allemaal, klootzaak. Hij gaat op zoek naar de sjaals van Camille, nog vol van haar geur. Die wil hij dragen als hij Novak vermoordt.

Kairos, de God van de kans, de God van de doorbraak. Wie Kairos ziet verschijnen, moet zijn haarlok grijpen voor het moment weer voorbij is. Als je te lang draalt, glijden je handen van zijn kale schedel. Je ultieme kans om je leven te veranderen is dan voorbij.