#Lisyun qng Geografia

[lookforastronauts]

#98. Lisyun qng Geografia (2014) Geography Lessons

dir. Petersen Vargas dop. Carlos Mauricio

[gaguhantayo]

"Basta magkasama tayo, basta masaya tayo—kahit na ang lahat ng ito'y 'di sigurado."

[ramjoie]

Short Film: Lisyun Qng Geografia

[mia-inbetween-pages]

LISYUN QNG GEOGRAFIA ; Geography Lessons (2014)

directed by: Petersen Vargas

Sa paksa ng pag-ibig, hindi matatangihan ang presensya ng sakit at paghihirap. Dahil dito, importanteng itampok ito ng kahit anong pelikulang iikot sa paksa ng pagmamahal. 

Sa pelikulang Lisyun Qng Geografiya, binihag ni Petersen Vargas ang mga manonood gamit ang mga eksenang melodramatic at nakapapawing musika mula sa lokal na bandang Ourselves the Elves upang ipakita sa mga manonood ang kwento nina Tric at Tib. Sa kuwento, ang matalik na mag kaibigan ang nagpapakita ng kabigatan sa pagkakaroon ng pagbig na hindi maari dahil sa tradisyunal na perspektibo ng mga Pilipino sa pag-ibig. Sa paglitaw ng kuturang LGBT at sa mga pakikibaka ng kanilang pamayanan sa Pilipinas, napapanahon ang kwento ng Lisyun Qng Geografia. Makakatulong ito na ipakita sa mga Pilipino na ang pag-ibig ay pag-ibig, kahit na ito ay lumampas sa kanilang inaasahang kahulugan.

Nagustuhan ko ang karamihan ng aspeto ng pelikula. Mahalagang banggitin na nahahati ang pelikula sa pagitan ng dalawang timeline, ang nakaraan at ang kasalukuyan.  Nakahanap ng isang mapa ang pangunahing tauhan ng kuwento na si Tric. Ginawa ang mapang ito ng kanyang kaibigang si Tib na umiibig sa kanya. Nagbalik tanaw si Tric sa mga alaala ng kanyang pinakamatalik na kaibigan sa pamamagitan ng mga lokasyong iginuhit sa mapa at naaalala ang kanilang pagsasama pati na rin kung gaano kabilis itong nasira dahil sa kontrobersya na pumalibot sa kanilang relasyon sa isa't isa.  Mula sa puntong ito, nasaksihan ng mga manonood ang isang lungkot ng pag-ibig sa pagitan ng dalawang character at nakikinita sa sakit na pinagdadaanan ng dalawa.  

Ang sinematograpia at musika ang tumatak sa aking isipan; maraming maliliit na detalye ang aking nakita na nagbibigay diin sa ugnayan sa pagitan ni Tric at Tib, tulad ng kalsada na pinupuntahan nila sa tuwing sila ay umuwi. Isang makabuluhang bahagi sa kwento ang eksenang ito sapagkat dito masisimulang pansinin ng manonood na ang kanilang relasyon ay nagiging pilit.  Ang paglayo ng dalawang karakter sa bawat eksena na kinunan sa kalsada na iyon ang nagpapakita ng onti-unting pagdidismaya nila sa kanilang pagsasama.  Isang kapuri-puring aspeto ng pelikula ng color grading na nagpapahiwatig din ng paghihiwalay sa pagitan ng nakaraan at ng kasalukuyan dahil binibigyang diin nito ang nostalgia na pinagdadaanan ni Tric habang isinalaysay niya ang mga alaala niya bago nawala ang kanyang ang kanilang pinagsamahan ni Tib.  Isa itong produktibong paggamit ng dalawampung minuto ng pelikula. Maaaring ginagamit ang switch sa pagitan ng nakaraan at kasalukuyan upang lituhin ang madla sa una, gayunpaman, isa itong mabuting paraan ng pag-unra ng kwento sa pagitan ng dalawang character at pakiramdam ni Tric habang tinitingnan niya ang pagkasira ng kanyang relasyon kay Tib. Kahit na sinabi sa Cebuano ang kanilang mga linya, hindi ito humahadlang sa mga manonood sa pakikipag-ugnay sa mga character ng pelikula.  Ang daloy ng mga salita ay nakakatulong sa pagbuo ng mga character at kung paano malalaman ng mga tagapanood ang mga personalidad nito. Hindi ramdam ng manonood na pilit ang mga ugali ng mga karakter, at dahil dito natural ang daloy ng istorya. Sa katunayan,  nagkaroon sina Earl Policarpio (Tib) at Ross Pesigan (Tric) ng isang dinamikong relasyon sa buong pelikula na mapapaisip ang manonood kung  tunay na mag kaibigan ang dalawa sa totoong buhay.  Inilarawan nila ang kanilang mga karakter nang natural, para bang isinama nila ang kanilang mga character sa kanilang aktwal na personalidad.

Isa pa sa mga kahanga-hangang aspeto sa pelikula ang paggamit ng musika ng Ourselves the Elves. Literal na isinalin Lisyun Qng Geografia sa pamagat ng isa sa kanilang mga album, Geography Lessons. Nag-aalay ang buong album sa topic ng unrequited love na akma sa kwento ng pelikula.  Lalo pang naipakita sa mga awit ng lokal na banda ang purong na damdamin ng mga karakter na umiikot sa kalungkutan, pag-ibig at kaligayahan. Ang paggamit ni Vargas ng musika ng isang lokal na banda upang maipakita ang ugnayan sa pagitan ng Tib at Tric ay isang mapanlikhang paraan para maakit ang kanyang madla.  Aminado, naakit ako mula sa umpisa ng sandaling nakita ko ang pagkakasangkot ng Ourselves the Elves sa paggawa ng pelikula. Bilang isang tagapakinig ng mga lokal na bandang indie, isa itong mahusay na paraan upang ipakilala sa mga tao ang lokal na musika sa Pilipinas. Sa pagwawalang-bahala patungo sa lokal na musika bilang jeje at pagsusumikap nang husto, isang mahusay desisyon para kay Vargas ang paggamit ng musika ng bandang Ourselves the Elves.  

 Sa mga kadahilanang ito, nangunguna ang pelikulang Lisyun Qng Geografiya sa aking listahan ng pelikulang napanood namin.  Ang magandang sinematograpia,  emosyonal na diyalogo, at nostalgic na musika ang nagbigay ng nakakaibang pakiramdam sa pelikula. Sa paggamit ng unrequited love bilang paksa ng Lisyun Qng Geografiya, ligtas na isipin na talaga namang nagbigay ito ng hustisya sa pamagat nito sa pamamagitan ng pagpapakita ng  pakiramdam ng sakit at panghihinayang habang dumadaan ka sa mga alaala ng pagkawala ng isang taong minamahal mo.

[instafiction]

Lisyun Qng Geografia (2014), Tric

Fictional Instagram Feeds 

[bluecrasher]

UP Film Institute's Best Thesis is Cinemalaya Best Short Film; Another UP Alumnus wins big

UP Film Institute’s Best Thesis is Cinemalaya Best Short Film; Another UP Alumnus wins big

Poster from http://www.cinemalaya.org/films/shorts-b/pusong-bato-stone-heart

Pusong Bato, a short film by Martika Ramirez Escobar, bagged the Best Short Film in the recently concluded 2015 Cinemalaya Film Festival.

Pusong Bato tackles about the life of “a woman who fell in love with a rock”.

What inspired Escobar was her curiosity about the love brings to the people. That what if someone fell in…

[filmpolicereviews]

Lisyun Qng Geografia

“But for now, let’s wait for the rain to stop.” – Claren Torres It is but fitting for young director Petersen Vargas to start his debut film with a quote from an important person in his life–something that encapsulates the overall mood of what is to follow, and to its extent, works as a tribute to that beautiful part. On the flip side is the real purpose of his work of art: a way to reminisce a…

[degreenifyme]

Lisyun Qng Geografia (Dir. Petersen Vargas)

[swollenimages]

Film photography by Lee Cepeda, Brian Sulicipan, and Petersen Vargas for Lisyun qng Geografia (Geography Lessons, 2014).

Starring Earl Policarpio, around the streets of Balibago.

[pelikula]

This End is a Prelude by Jansen Musico

Lisyun qng Geografia (2014)  D: Petersen Vargas  S: Ross Pesigan, Earl Policarpio

There is always excitement the moment a filmmaker finds his niche, when his work is no longer just a product of a process or a clichéd labor of love, but rather a part of a new oeuvre that has yet to be imagined. The same excitement thrums from Petersen Vargas's Lisyun qng Geografia, an unassuming 29-minute short that maps out the fragments of a fractured friendship.

At 22, Vargas already has a respectable collection of shorts in his pocket—an expanding portfolio that mirrors his growth from a curious student of cinema to a budding filmmaker with a voice. Much like many from his generation, Vargas is prone to being dismissed as another navel-gazing millennial. This observation is warranted, given how his stories and treatment of them have been marked by his indelible awareness of himself. But it is from this unabashed approach of his where his strength as a storyteller comes from.

Vargas’s humble body of work is evidence of improvement. With each short, he refines his tunnel vision, creating for himself a niche he can freely move around in. Vargas is in his strongest when conveying what he knows in a vernacular he knows best. He deconstructs memories and rebuilds emotions from the rubble. Lisyun is one such construction, delicate from the onset, but heavy as a whole.

Though Lisyun takes on a theme that local queer cinema is wont to tell, the short is no run-of-the-mill lovey-dovey pubescent pink flick. Vargas keeps things grounded, keeps the melodrama in check (with actors Ross Pesigan and Earl Policarpio able to hold their own), while being steadfastly stubborn in terms of style. The result is something simple, honest, and heartwarming, a welcome prelude to Vargas’s future endeavors.