#Kathedraal van Porto | Explore Tumblr Posts and Blogs

bonjouronourtour · 2 years

Text

Portugal

13 november (!) - 27 december

🛁 De laatste dagen in Spanje genieten we enorm van de thermale baden in en rondom Ourense. In deze omgeving zijn er heel veel van dit soort baden waarvan de temperaturen rond de 40 graden liggen of zelfs nog warmer. Heerlijk ontspannen dus, vooral nu de temperatuur hier begint te dalen en de zon zich weer minder laat zien. Dat veel van deze baden gewoon gratis toegankelijk zijn maar toch goed onderhouden worden, maakt het extra prettig.

⛰️ Hierna trekken we Portugal in door het prachtige Parque Nacional Peneda-Gerés waar we al uitzeilend over de bochtige weggetjes langs prachtige meren en door hoge bossen rijden. We stoppen in Viana do Castelo. Een stadje aan de kust waar we de middag wat rondneuzen en eindigen bij een Sacre Coeur-achtig kathedraal, hoog op een heuvel met uitzicht op de stad, de rivier Lima en de kuststrook met erachter groene heuvels.

🎄 De dag erna trekken we door naar Porto. Onderweg komen we nog langs de lokale Intratuin of ‘Jardiland’ waar we alvast (16 november) een minuscule kerstboom op de kop tikken om de kerstsfeer alvast maar in huis te halen. Helaas blijkt precies dit exemplaar vol te zitten met een mierennest. Hebben wij weer!

☔️ We arriveren in de eerste grote stad die we in Portugal passeren: Porto. Dit blijkt niet een gemakkelijke stad om doorheen te rijden met een logge camper. Deels vanwege de smalle straatjes, het niet al te beste wegdek en vooral vanwege overal opduikende voetgangers die oversteken en auto’s die zich ertussen proppen in de laatste milliseconde. Het weer helpt ook niet mee: het stort vandaag met bakken uit de lucht. Uiteindelijk komen we dan aan op de plek waar we ons vuilwater en wc kunnen legen en schoon drinkwater kunnen bijvullen. Dit allemaal in de regen. We doen het zo snel mogelijk en zetten de auto dan snel in een parkeervak: klaar, eindelijk. We hebben het gehaald: nu eten en niets meer doen.

🥷🏻 Echter, wordt deze camper parkeerplaats ‘bewaakt’ zo lezen we later online door een dakloze die met zijn gezin in een busje woont op deze parkeerplek. Online omschrijft de één de beste man als vriendelijke dakloze die een oogje in het zeil houdt zodat iedereen hier veilig kan staan en niets gestolen wordt. Met de kanttekening dat hier het liefst wel een biertje tegenover staat. De andere toon die online leesbaar is, is die van een luidruchtige dronkaard die de hele nacht iedereen wakker houdt en een gevoel van schijn-veiligheid geeft. Nogmaals, achteraf lezen we dit pas. Op het moment zelf staan we toevallig naast een wat luidruchtige man, die naast z’n eigen busje loopt te pissen en oude rommel voor zijn busje heeft uitgestald. Je raadt het wel, wij hebben in onze haast niet erg goed opgelet waar we precies gingen staan en leken een gezellig plekje naast een Nederlandse camper te hebben gevonden. Maar ja, de andere kant is bezet door deze dakloze man die ontzettend luidruchtig is. Uiteindelijk merkt hij ons op, probeert hij contact te maken, blijven wij uiterst vriendelijk als hij uitlegt (lees: brabbelt en schreeuwt) dat hij onze camper met z’n leven zal bewaken en sluit hij het gesprek af met de vraag of we nog een biertje voor hem hebben. Heel toevallig niet nee, de walm van alcohol kwam ons al tegemoet. Pas dan lezen we online de reviews en beseffen we dat we hier geen oog dicht gaan doen. We ruimen alles snel op, kijken vooral recht voor ons uit, starten de motor en rijden heel rustig maar ook vrij ongemakkelijk de parkeerplek af. Zeg maar doei rusteloze nacht en hee hallo ruime parkeerplaats met nog meer campers zo’n tweehonderd meter verderop! Prima alternatief en blijkbaar meer mensen die de voorkeur geven aan een rustige nacht zonder ‘parkeer beveiliger’.

🚃 Vanaf hier pakken we na een rustige nacht, de tram richting Porto centrum. We struinen wat rond door de stad, bekijken allerlei moois, genieten van het feit dat het eens niet de hele dag regent, eten een heerlijk wok gerecht in het winkelcentrum waarmee we de dag afsluiten en gaan weer naar huis. Franky staat nog altijd even veilig op de niet-beveiligde parkeerplek net zoals de andere 20 campers en 100 auto’s. We hadden best meer tijd willen besteden aan deze stad, maar gaan de volgende dag door naar het zuiden en vinden een plek in Estarreja.

🧺 Hier betalen we 2 euro voor parkeren en elektriciteit. Hier voert Jacq een nauwkeurige operatie uit aan onze nieuwe kerstboom om deze van mieren te ontdoen. Ook kunnen we hier weer wat wasjes draaien, ontdekken we toevallig. We beseffen tijdens deze reis meer en meer wat een luxe het is om altijd stromend drinkwater, elektriciteit en bijvoorbeeld ook de mogelijkheid te hebben om wasjes te draaien en alles lekker schoon en fris te houden. Dit waren we echt heel erg gewend en in de camper is het ook prima te doen, alleen moet je er even iets meer over nadenken. Waar kan het, waar zijn goede wasmachines? Wanneer is het handig? Hoe lang kunnen we nog? Wanneer komt er een zonnige dag? Of wat kost een droger als het voorlopig wat minder zonnig wordt? Allemaal kleine dingen maar die maken wel dat we beseffen dat thuis even de wasmachine aanzetten weer zo’n dingetje is van ontzettend veel gemak, luxe eigenlijk. Wij zijn blij en dankbaar dat we het altijd zo goed hebben gehad en het ook in de camper nog steeds zo fijn hebben. Dit besef wordt versterkt door wat we om ons heen zien. We zien namelijk meer armoede hier in Portugal. Tegelijkertijd vinden we de mensen hier juist wel veel vriendelijker dan in Noord-Spanje. Hier maken de mensen wel even oogcontact (i.p.v. alleen ff loeren), lachen ze vriendelijk naar je, proberen ze iets meer moeite te doen om je te helpen of te begrijpen. Ze spreken hier ook veel vaker toch een aardig woordje Engels. Dat komt overigens goed uit, want in Spanje konden we ons nog aardig redden in: heel soms Engels, vaker wat Spaans. De Portugese taal is ons alleen wel echt onbekend en klinkt eerder Russisch voor ons.

🛶 Gelukkig komen we desondanks aan in de volgende stop: Aveiro, het Venetië van Portugal. We houden het kort: Zonder er te zijn geweest, raden wij Venetië aan. Aveiro ziet er best leuk uit, maar de gondels zijn met motor en daardoor iets minder idyllisch, de grachten minder in hoeveelheid en de gebouwen redelijk verpauperd. We rijden snel door naar het plaatsje Alcobaça. We vernemen dat op 10 minuutjes hiervandaan familie woont, namelijk een neef van Jacq haar moeder, waar we vervolgens ook direct langs kunnen komen. We hebben hier een gezellige ochtend, waarbij allerlei leuke verhalen worden uitgewisseld onder het genot van een bakje koffie waarna we nog een rondleiding krijgen over hun terrein. Een prachtige plek!

🌊 Wij komen vervolgens aan in Nazaré, bekend om ‘s werelds hoogste golven. Niet voor ons om te bedwingen dus, maar wel gaaf om te zien. Toch vallen ze een beetje tegen, waardoor we snel door gaan naar Ericeira. Hier was Jacq al eens geweest, maar dit idyllische kustdorp, doordrongen met surf vibes, blijkt nog steeds ontzettend gezellig.

🏡 We hebben hier niet lang de tijd want na deze dag verblijven wij een paar nachten bij Jacq’s oom Jaap en tante Lisette, die op 20 minuutjes rijden wonen. We hebben hen een lange tijd niet meer gezien en al helemaal niet samen, maar het is ontzettend gezellig en goed om weer eens bij te kletsen. Met z’n vieren maken we die zaterdag een tour in de omgeving en hebben we er ook fantastisch weer bij. We zien opnieuw Ericeira maar ook andere mooie plekjes waaronder een potentieel perfect surfstrand waar we gezellig samen lunchen. Over eten en drinken sowieso niets te klagen bij onze gastheer en -vrouw. Na een aantal leuke dagen en een punt voor Oranje erbij trekken wij door en bezoeken als eerst het eerder genoemde surfstrand.

🧐 Wat ons inzicht deze ochtend vertroebeld heeft, weten we nog steeds niet. Misschien het (eindelijk) lekker zonnige weer of misschien het beeld van de golven de vorige dag, maar in ieder geval blijkt dat we hier niet erg succesvol zijn in het water. Natuurlijk moeten we weer even inkomen, want het surfen is even geleden. Daarbij is het voor Hendrik de eerste keer na zijn rib-debacle. Toch is het louter en alleen de ruigheid van de golven die we totaal onderschat hebben wat ons kopje onder doet gaan. Na een paar keer zand en zout water gehapt te hebben puffen we uit op het strand. Toch halen we ergens een voldaan gevoel vandaan, nu we eindelijk weer ‘erin’ hebben gezeten. Bonus is dat zelfs de rare capriolen van deze dag geen gevolgen blijken te hebben voor onze lichamen en in het bijzonder voor Hendriks ribben. De dag sluiten we af met een mooie en passie-volle dienst bij Hillsong Portugal, in Lissabon. Helaas loopt de vertaling niet helemaal soepel waardoor we inhoudelijk niet zoveel meekrijgen.

🏰 We gaan de volgende dag door naar Sintra, bekend vanwege haar heuvel met uitzicht en prachtige kastelen en paleizen. We bezoeken de bekendste: Palácio da Pena. Per tuktuk worden we omhoog geracet, terug gaan we met de benenwagen. Het paleis is vooral van buiten heel mooi, in verschillende kleuren en ook het uitzicht vanaf hier is erg gaaf.

Hierna gaan we door naar Cascais, wat dichtbij Lissabon ligt en een mooi en gezellig plekje blijkt. Hier struinen we lekker wat door de gezellige straatjes en scoort Jacq zelfs een mooie jurk. ‘s Middags zien we op een terrasje met nog een paar Nederlanders hoe Oranje de groepswinst binnensleept.

🚃 Met een tevreden gevoel gaan we door naar Lissabon. Zoals meer grote steden is het parkeren met camper niet ideaal, maar we vinden een plek die aan de belangrijkste eis voldoet: veilig. Want dat -zo hebben we gelezen- is niet altijd een zekerheidje hier. Dat we, om in de binnenstad te komen dan wel met trein èn metro moeten, nemen we voor lief. De eerste dag in Lissabon hebben we weer vanouds slecht, Hollands weer en brengen we de dag grotendeels door in een gigantisch winkelcentrum. De tweede dag trekken we de stad in en genieten van alle mooie en ook bijzondere gebouwen, van de gezelligheid en toeristen en het heerlijke weertje.

🍻 Na Lissabon vervolgen we onze reis naar het zuiden. We staan een nacht in Comporta. Naar onze inschatting een megatoeristische plek in het hoogseizoen maar nu lekker rustig. We ontmoeten hier een paar Belgen met wie we gezellig op het strand een biertje doen. Vervolgens komen we in Sines waar we goed zouden moeten kunnen surfen. Verrassend genoeg is het op deze toch aardig industriële plek, inderdaad ontzettend druk met surfers en camperaars. De golven blijken hier net nu heel erg goed te zijn. We horen zelfs dat mensen vanuit het zuiden weer omhoog zijn gereden om hier te kunnen surfen, deze dagen. Wij komen hier wat later op de dag aan en besluiten op een grote parkeerplaats met nog veel meer busjes en campers te parkeren en zien in de camper hoe Nederland de VS verslaat en de kwartfinale bereikt.

🏄🏻‍♀️ De volgende dag gaan we surfen en zijn de golven eigenlijk perfect voor ons waardoor we er heerlijk in komen. We zetten hiervoor de camper strak aan het strand zodat we een ideaal uitzicht hebben op het strand en de golven. Dat is natuurlijk supermooi, elke keer weer. Maar ook praktisch, om te kunnen zien wat de golven doen: waar en wanneer ze precies goed zijn. We besluiten hier te blijven staan voor de nacht, evenals nog een vier- of vijftal busjes, net iets buiten de parkeerplek waar we de afgelopen nacht hadden doorgebracht. We ontmoeten hier nog een leuk Portugees stel en plannen om samen met hen de volgende dag weer te surfen.

👮🏽‍♂️ De volgende ochtend wordt er dan ook al vroeg op onze deur gebonsd. Iets te vroeg eigenlijk maar we denken op dat moment: “Hee die 2 Portugezen zijn wel erg van de tijd en hebben er blijkbaar heel veel zin in vandaag.” Niets blijkt minder waar. Meneer de agent staat voor onze deur. We hadden hier niet mogen parkeren, zelfs niet overdag. Zelfs niet voor een kopje koffie, een wandeling over het strand of wat dan ook. Overnachten al helemaal niet. Of we even € 60,- willen aftikken? “Nou nee, maar we willen wel als de sodemieter naar de parkeerplaats waar we eerder al stonden en wat blijkbaar officieel ook niet mag maar wel getolereerd wordt.” Maar helaas, geen genade. Terwijl wij onze contanten bij elkaar sprokkelen worden we ondertussen nog even door de Interpol lijst gehaald en wat blijkt: we zijn geen terroristen. We krijgen nogmaals op ons hart gedrukt om in nationale parken in Portugal (lees: de hele kust onder Lissabon en meer) niet te parkeren tenzij het specifiek voor campers is aangegeven. “Iemand vermoorden is prima, maar parkeren niet,” eindigt meneer de agent zijn verhaal. Ohja en dat hij van ons geld een ontbijtje voor zichzelf gaat fixen. “Grapje”. Yeah right.

Ondertussen worden onze buren ook bekeurd en wordt iedereen die niet toevallig € 60,- ergens heeft rondslingeren, meegenomen in de politie auto die ze kan droppen bij een pinautomaat naar keuze. Wat een luxe.

Wij parkeren alsnog op de getolereerde parkeerplaats, genieten van nog een dagje surfen en gaan dan door.

🇲🇦 Door naar een officiële camperplaats met wat extra voorzieningen waar we even tijd hebben om onze plannen voor Marokko concreet te maken. Hier boeken we de veerboot naar en van Marokko en gaan we al snel weer verder. We komen er dan ook achter dat de hele Algarve voor ons 1 grote gok wordt, wat betreft parkeren. Een paar jaar geleden hebben ze besloten alle campers en surfers die overal en nergens parkeerden en troep achterlieten, te weren. Maar wel op z’n Portugees: overal, maar werkelijk overal staat een bordje dat je er als camper niet mag parkeren (overdag en ‘s nachts), maar alternatieve mogelijkheden zijn er niet echt. Dus blijft het ongeveer overal de vraag: wordt het hier getolereerd ja of nee? Het blijft gelukkig bij die ene boete.

🤜🏻🤛🏼Ondertussen zijn we Liron tegen gekomen. Hij komt uit Israël, heeft gewoond en gewerkt in Duitsland en de VS, maar is nu werkzaam in Zwitserland maar dan wel vanuit Portugal of waar hij maar wil. Lekker verwarrend dus, maar we hebben het heel gezellig met Liron en hij neemt na een paar dagen zijn nieuwe Braziliaanse vriendin Adrielle mee op pad.

🍽️Zo eten we na een vroege surfsessie een heerlijke Braziliaanse-Portugese lunch.

Ook dineren we met hen de volgende dag in Lagos in een lokaal restaurantje waar we voor het eerst kennismaken met ‘Fado’. Typisch Portugese, dramatische muziek. Recht vanuit het hart en vooral met een trieste toon. Er schieten links en rechts van ons mensen vol. Wij zelf worden er vooral een beetje melig van, voornamelijk omdat de band complete stilte eist en toevallig net een halve meter in onze nek hijgt. Toch leuk om mee te maken.

🏖️ Na Lagos is Albufeira aan de beurt. Alom bekend natuurlijk. En we weten niet of door het stadje juist ‘s zómers meer zombies lopen die nog moeten bijkomen van hun katers van de vorige nacht, of juist nu in de ‘winter’: nu de gepensioneerden hier op hun eigen tempo zich ook als een soort zombies door de straten begeven. Trouwens, wel een leuk stadje.

☀️ Tussen Albufeira en Faro doen we wat stranden aan om te surfen of wat schelpen te zoeken en strandwandelingen te maken. Het is hier in de Algarve gelukkig vaker lekker weer. En we komen erachter dat dit een enorm sjieke regio is waar vooral veel Noord-Europeanen een huis hebben. We horen meer Engels om ons heen dan Portugees.

👋🏻 We sluiten Portugal af met een bezoek aan twee plaatsen. Allereerst Faro. We drinken hier gezellig een kopje koffie met Liron, maar de stad zelf is totaal niet bijzonder. Liron wil nog langs Tavira, wat best een leuk plekje is maar ook niet meer dan dat. We brengen hier nog de nacht door en gaan de volgende ochtend op tijd door naar Sevilla. Best nog een rit en tussendoor moeten er ook altijd praktische zaken gebeuren wat je met een camper nu eenmaal hebt: drinkwater bijvullen, afvalwater lozen, toiletje legen. Leeg wat leeg moet, vol wat vol moet —> en door!

🇪🇸 Terwijl Liron die middag al joggend (hij is gek) ongeveer de hele stad heeft gezien zodat hij als een malle door kan naar het volgende surfstrand, doen wij het nog ff rustig aan. Reismoe worden klinkt verschrikkelijk verwend, maar het bestaat echt. Te veel zien en doen in korte tijd maakt dat onze hoofden soms gaan tollen. Alle indrukken moeten wel verwekt worden en elke 1 of 2 dagen op een andere plek zijn, betekent ook dat je brein automatisch druk is met al het nieuws in zich opnemen en vooruit denkt naar wat er komen gaat en wat handig is, hoe alles te doen etc. Dan is het belangrijk om ook even rust te nemen, niks te doen, bij te komen. Op zo’n moment door razen om bijvoorbeeld Sevilla al even te zien, leidt er alleen maar toe dat je het amper mee krijgt of ervan kan genieten.

💇🏼‍♂️ De volgende dag zijn we juist fris en fruitig, krijgt Hendrik een knipbeurt om 10:00 ‘s ochtends onder het genot van een anijs likeurtje en kunnen we Sevilla aan. Wauw, wat een prachtige stad. Het is Spaans, katholiek en een tikje Arabisch tegelijkertijd. De zandkleurige gebouwen omringd door palmbomen zijn idyllisch mooi. Ook heeft de stad meerdere, maar in ieder geval 1 fantastisch mooi park. En overal duiken tapas-barretjes op, dus helaas moeten wij ook maar weer eens aan een tapasje geloven. Wat een leven! Verder is het ook een drukke stad, dat wel. Maar met onze Hollandse fietsjes is het ideaal om door deze stad te racen en al het moois in 1 dag te zien.

Hierna trekken we door naar Cádiz. Een leuke en mooie stad, met een Arabisch/Oosterse sfeer maar ook met heerlijke Spaanse tapasbarren langs de hele boulevard. We besluiten de volgende dag te surfen in El Palmar. Hier hebben we een paar heerlijke zonovergoten dagen met fantastische surf omstandigheden waardoor we er heerlijk kunnen surfen.

🎄We vieren hier kerst op kerstavond met een tapas-kerst. Liron is al een tijdje onze gast en mee-eter en ook kerstavond spenderen we samen met veel te veel heerlijke hapjes en wijn. We staan ook nog even stil bij Chanoeka wat zijn familie van oorsprong nu viert. De volgende dag is het vooral weer lekker strand wandelen en surfen geblazen, totdat de Guardia Civil ons vertelt dat we hier niet mogen staan. Gek want we hebben ze al een paar keer langs zien komen zonder iets te zeggen. Maar nu, op eerste kerstdag, is het blijkbaar niet toegestaan en moeten we op zoek naar een andere plek.

📖 We komen op een officiële camperplaats uit waar we rustig even kunnen staan en de laatste dagen voor, en eerste dagen in Marokko kunnen uitstippelen. Via Tarifa komen we terecht in Algeciras. Hier staan we nu op een relatief rustig plekje maar toch dichtbij de haven vanwaar onze veerboot ons morgen naar Marokko zal brengen. Een uurtje varen ongeveer, we kunnen Marokko vanaf hier gewoon zien liggen, zo dichtbij al. Toch verwachten we wel een andere wereld, een voor ons nog onbekend land. Dat maakt dat we wat gezonde spanning hebben maar ook enorm veel zin hebben in dit land. Hoe groot de ronde is die we in bijna 4 week tijd kunnen maken, moeten we nog even zien, aangezien de afstanden hier groot zullen zijn. Maar dat lees je in de volgende blog! Tot dan!

Feliz año! Gelukkig nieuwjaar! ✨

0 notes