#Herman de Coninck quote

[d-i-x-i-t]

Toen ik ooit lesgaf, poëzie, aan jongens die daar helemaal niet om gevraagd hadden, was de eerste vraag: moeten we dat kennen voor het examen? Nee, voor het leven, zei ik. En de tweede vraag was: waartoe dient dat dan? Ik vond dat een erg domme vraag, en probeerde kwaadaardig te onthouden wie ze gesteld had. Poëzie dient namelijk nergens toe, en dat is op zich al een verdienste. Deze wereld wordt verpest door zijn utilitarisme, als iets niet meer meteen winstgevend is, deugt het niet. Dus leve het nutteloze. Waartoe dient een wandeling door het bos? Hoeveel is dat waard? Wat mag zo'n bos kosten? Hoeveel kost stilte? Precies de nutteloosheid van poëzie is een protest tegen al wat in deze wereld aan de orde is. Dit is een maatschappij van hebben. Poëzie hoort tot het rijk van het zijn.

Herman de Coninck, Over de troost van pessimisme

[bluestangel]

“The Poetry of Herman de Coninck” by Hugo Brems tr. by Tanis Guest, from The Low Countries: Arts and Society in Flanders and the Netherlands 1997 - 1998

[the-library-and-step-on-it]

Just as this island belongs to the gulls, and the gulls to their cry and their cry to the wind and the wind to no one, So is this island the gulls, and the gulls are their cry and their cry is the wind and the wind no one’s.

Herman de Coninck.

[muizendpotig]

De Coninck schreef:

(...) ik heb niet veel van mezelf

nodig om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig:.

Er is te weinig weinig. De vergevensgezindheid van het niets waarin wij, als we eveneens niets zouden zijn, zouden passen.

(...)

~ Fragment uit Ligstoel (voor Jan Fabre).

[tistje]