#Hani nasıl gidiyorsunuz onu da anlamadım

[uzgunumkomikolamiyorum]

bi şey diyicem burayı nasıl bırakıp gidebiliyorsunuz bakıyorumda ben burası olmasa nefes alamam başka nerede böyle boş yapıcam

[ozlemayral]

Jakarta'da 16.Gün İki haftayı devirdiğim bu şehir, hayatımın en değerli deneyimlerini sunuyor bana. Bir defa bedenin hızlı hareket ederken ruhun geride kalışı diye bir koşturu bu şehirde yok. Sakin olmayı öğreniyor insan zamanla. Yavaş yürümeyi, öfkelenmemeyi, kibar olmayı, tebessüm etmeyi, eşit platformda yaşamanın ne kadar güzel oluğunu, fakir insanların hayata nasıl sakin ve eğlenceli tarafından baktığını ve daha bir sürü şeyi. Bu şehir çok zor bir şehir. Bir defa korkunç bir trafik var, öyle böyle değil tam bir keşmekeş ama kimsenin de buna itirazı yok. Hani bizim ülkemizde biraz trafik sıkışınca kornalara basılır, hatta o da yetmez el kol hareketleri, hatta o da kesmez insanlar birbirilerinin üzerine falan yürürler ya, Jakarta'da böyle bir durum yok. Herkes sakin. İki saat mi beklenecek, bekleniliyor. Taksiler bizim paramıza göre çok ucuz. En uzak mesafeye 6 liraya falan gidiyorsunuz. Ancak ülkede fakir halk çok fazla olduğu için, ve onların para değerlerinde taksi çok yüksek ücretli olduğu için, insanın nefesini tüketen sıcağa rağmen toplu taşım araçlarını kullanıyorlar, yine de şikayetleri yok. Taksi şoförleri çok kibar, inanamadım ve belki tesadüftür dedim ama hemen hemen hepsi çok kaliteli müzikler dinliyorlar. Aslında halkı için genel bir değerlendirme yapmak gerekirse, son derece eğlenceli ve hatta tüm olumsuzlukları yok sayıp inanılmaz keyifli yaşıyorlar. Çok şaşırtıcı yada ben Türk zihniyetiyle çok şaşırdım. Çünkü biz de olsa ülke ayağa kalkar öyle şeyler izliyorum ki detay da, yollar da kapanmamış kocaman çukurlar,-biri düşse ölür ama hiç düşen yok :)- sokak yemekçilerinin tarifi imkansız pis koşullarda pişirdikleri ve bulaşıklarını öyle gizli kapaklı değil aşikar çok pis şekilde yıkadıkları sokaklar, gerçekten biz de olsa bilmiyorum neler olur ama bildiğim yer yerinden oynar. Hoş bizde gizlisi yapılıyor. Hangisi iyi kafam oldukça karıştı bu şehirde.. İnsanların yüzlerinde maskeler var. Önceleri çözemedim sonra öğrendim ki şehrin pis havası, ve sıcak ciltte geri dönüşü olmayan hastalıklara yol açıyormuş. Halkın çoğunun yüzü lekeli... Buraya özel çok hoş geleneksel kıyafetler var. El sanatları bazında değerlendiriliyor, genel olarak "batik" deniyor. Çok sevimli kıyafetler ancak yine ilginç olan böylesi sıcak bir ülke de nasıl bu kadar kalın kıyafetler giyiyorlar onu da anlamış değilim. Yerli halkı montla, kazakla, kalın çoraplarla dolaşıyor. :) Bu gün yeşil bir alan aradık. Parkı olan. Çocuk Bahçesi olan. Yine şaşırtıcı bir durum çocuklarla ilgili özel alan yok bu şehirde. gerçekten yok. Olan da yıkık dökük, paslı demirden. Düşünün ki avm'lerde bile çocuklara ayrılan özel alan yok. Çocuklar hiç düşünülmemiş. Bunun sebebini de bulamadım, nedenini anlayamadım. Vardır illa ki vardır kocaman başkentte dedik. Araştırırken karşımıza "Taman Honda Tebek" diye bir park çıktı. Haydi gidelim dedik ve yola koyulduk. Tabii trafik yine şahane ama galiba alıştım bende sıkıntı yok :) Taksi şöforlerinin çoğu ingilizce bilmiyor ama öyle güzel bir özgüvenleri var ki nasıl oluyor ben de anlamadım, anlaşıyorsunuz. Siz ingilizce o kendi dili derken... Evet tam taksiden inerken taksi şöforü; "dikkatli olun" dedi yani demiş :) Biz de hani turist sandı bizi aklınca kibarlık yaptı diye düşündük. Parka girdik evet gerçekten muhteşem bir ağaç çeşidi ama o kadar döküntü o kadar bakımsız ki... Bir de bir gariplik var anlayamadığımız. Neyse yıkık dökük gerçekten ölmüş bir çocuk parkı bulduk, düşünün ona bile sevindik. Yalnız parkta ağır bir koku, önce anlayamadık sonra parkın ortasından akan bir dere ve derenin içinde pislikler... İnanılmaz bir durum ama bu şehirde kanalizasyon yok :( parkın diğer bölümüne geçtik. Garip garip insan tipleri, çok rahatsız olduk. Taksicinin bize dediği geldi aklımıza. Belki de bu bölge hani Türkiye de vardır ya ailecek gidilemez öyle bir bölgeydi. :) Epey taksi bekledik çünkü bu bölge de bu da sıkıntılıydı. Yani velhasıl bir Cumartesi Jakarta gününe dair yaşadıklarımız bunlar. Hani bir gün yolunuz buralara düşerse bilin istedim :) Özlem Ayral Endonezya Jakarta Günlüğü 09.09.2017 Cumartesi Toman Honda Tebek Parkı