#Gerilir büyür ah

[arsmoriendia]

Sonra bir gün anneler de ölür

Böcekler ve kertenkeleler ölür

Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca

Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür

Sonra o gün çocuklar da ölür

Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk

Sonra büyüdük hepimiz çocuk olduk

Balçıktan bir külçe olan dölleri

En iri elleriyle kepçeliyen

Ve biçimliyen

Ve hep önce kendisiyle biçimliyen

O dehşetli yontucuyu

Doğumu ve gebelik sanatının bütün hünerlerini

Sütten bir mermere eşsiz bir incelikle işliyen

Anneyi o usta nakkaşı

Unutmadık

Önce anne doğurdu çocuğu acıya

Sonra çocuk acıya anneyi ve ölümü kattı

Sonra her şey ve herkes çocuktan var oldu

Geçti sarp kayalardan aştı nice dağlar

İçti ağulu sütünü hayat denen annenin

Sıkıntının kutsal kabında yıkadı ellerini

Hüznü kuşlara dağıttı unutmasınlar diye onu

Acıyı gömdü toprağa gayrı açar mezarlık çiçekleri

Böyle vardı bir ırmak kıyısına

Anne bir tedirginliktir nerede olsa

Bağırgan bir karmaşadır onun sesi

takılır gibi eski bir gıramafona titrek bir iğne

- bu ayıp bu günah

bu çok ayıp günah

-el ne der sonra

ayak ne der

bırakmaz çoçuğu çocukça yaşamıya

ama bir gün anneyle de hesaplaşılır

çocuk yalnız annesine yaşar çocukken

anne yalnız çocuğuna yaşamaz anneyken

bölüşür anneliği babanın kasığında

çocuğun bakışında çelişkidir büyüyen

ağlamak bir soru olur sevginin yarım payında

-ah baba

niye baba

ve bir gün babalar ölür

tanrı bir ürpertidir çocuğun yüreğinde

her tanrı biraz baba gibidir

yiğit ve erkektir çocukları koruyan

umacılar ve peri masallarının korkulu padişahı

çünki tanrıyı yaratan ve öldüren şeyler aynıdır

vurunca acının ilk gölgesi yaratır kuşkuyu

acının padişahı elbette zalim olur

ve bilincin duvarına çarpınca şaşkınlığı

bir soru önce acıya sonra acıya uzanır

-hey tanrı

hani tanrı böylece o gün tanrı da ölür

şimdi annenin yüreğinde ışıyandır

sevginin ıslak soluğuyla örgülü tapınak

bir gün bir kalem bir hokka içindeki kana bulaşır

akıtır mürekkebini sevda denilen papirüse

hani ki bir kuş gelir bir tapınağın duvarına yuva

yapar

çökertir tapınağı daha bir güzelleşir yuva

işte artık ne anne ne tapınak

yıkılır gözyaşlarının sığınağı da

sonra bir gün anneler de ölür

gerilir gıcırtısı bir tüfek tetiğinin

öfke yalnız tekliği besler büyür çocuk

çocuk büyür

sesi nemli yine elleri yine soğuk

hayat sığmıyorsa gövdene yüreğini sığdır çocuk

nemli bir sesi sığdır o gittikçe nemlenen

çocuk çocuk sana bir dost gerekişte yeniden giyiniyor kendini çocuk

bir çiçek gibi kopardı başkalarına uymıyan

yanlarını

kendini üstlemişsin var olmak için

susmalar köprü

çocuk çocuk sana bir aşk gereksen iyilikler ve güzellikler uzmanı

suskunun gizemli sabrı

bir teraziyi en iyi kullanan

iğnenin ve ipliğin mercek gözlü büyücüsü

karnaval gecesinin eğlentisiz parmak çocuğu

ey hayat canbazı

ey ip şaşkını

ezberle o incecik tel üzerinde

hayatı dengeliyen asayı:

aşkın ve dostluğun ayrımı yoktur çocuk

ikisini de doğuran şey aynıdır

bir kuşa bakarken hüzünlendiren, bir güle baktıkça yürek kanatan,

bir yüreği açmadan solduran, bir kadınla yatarken çocuk gibi ağlatan,

uyuz bir kedi gördükçe kanı kudurtan, suyu yüz derece sıcaklıkta donduran,

anneyi üreten babayı çoşturan çocuğu güldüren, seni izmirlere çılgın gibi koşturan,

bir vagon penceresinden şaşkın baktıran, bir mektubu ısrarla bekleten,

umudu dalında çürüten, acıyı dayanılır kılan bir çıbanı irinle onduran aşka merhem sürdüren

güneşsiz bir gök gördükçe öldüren öldüren öldüren.

Sevgi: tragedyanın kaynağı yaşamın kökeni insanı

Var kılan umut

Ah nasıl ayrılır aşk ve dostluk birbirinden

Can canı sever ötesi yok bunun çocuk

Ölümü ve ölümün ölümsüzlüğünü

Sevgiyi ve sevginin ölümsüzlüğünü

Ah elbette aşktır dostluğu mayalayan

Ama kim anlatabilir bu parmak çocuğa

Bir dostla bir sevgili arasındaki ayrımı

Hayır’lara evet’lerle direten

Çirkini öptüren kötüyü sevdiren

Aşkı sevgiliyle değil kendinle yorumla

Kim ki kendini açığa komaktan korkmaz

O saygın bir insandır

Herkes kendi yorumunun cellatıdır biraz da

Böylece lady chatterley de sevilir giovanni de

Böylece lady chatterley ve giovanninin sevgilisi de

Elbette her aşk yalnızca kendine sorumludur

Ama elbette her aşk kendine sorumlu

olunca

bir gün aşk da ölür ve başlar sıkıntısı kuralsız bir çelişkinin

yapışkan bir sevişmenin sancısı doldurur

boşlukları

ve tutku aç bir güve gibi kemirirken sevdayı

dölün pasıyla bulanırken sevginin beyazlığı

ah şimdi kim inandırabilir bu eski çocuğa

aşkın ve dostluğun varlığını

bir gün ansızın yiter dostalar ve sevgililer

etin ve kemiğin sıcaklığıyla solar sevdalar

işte o gün her şey ölür

şimdi bu yüreği nerelerde beslemeli

bütün saksıları kırılıyorken güneşin büyüsüyle

ve ölümler ilençliyorken en masum sevinçleri

ve her sevgi kendisiyle çelişiyorken

şimdi bu nasıl doğmaklar olur yeniden beyazlar ama

şimdi kim kandırabilir sizi

bir ölünün hayat kokan ağzını öpmek için.

[yeniyeniseyler]

Gökhan Alkan – Sensiz Olmuyor (“Seviyor Sevmiyor” Dizi Müziği) (Final Özel)

Gökhan Alkan – Sensiz Olmuyor (“Seviyor Sevmiyor” Dizi Müziği) (Final Özel)

Başrollerini Zeynep Çamcı, Gökhan Alkan, Gonca Sarıyıldız ve Yiğit Kirazcı’nın paylaştığı, atv’nin sevilen dizisi “Seviyor Sevmiyor”un 12 Şubat 2017 Pazar akşamı yayınlanan final bölümü olan, 28.bölümünde “SensizOlmuyor” isimli şarkı kullanıldı. Şarkıyı dizinin başrol oyuncusu Gökhan Alkan seslendirdi. Seviyor Sevmiyor – Final Bölümü Gökhan Alkan – Sensiz Olmuyor – Şarkı Sözleri: “Gerilir büyür…

[kaanozer]

"Sonra bir gün anneler de ölür Böcekler ve kertenkeleler ölür Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür Sonra o gün çocuklar da ölür

Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk

Sonra büyüdük hepimiz çocuk olduk Balçıktan bir külçe olan dölleri En iri elleriyle kepçeliyen Ve biçimliyen Ve hep önce kendisiyle biçimliyen O dehşetli yontucuyu Doğumu ve gebelik sanatının bütün hünerlerini Sütten bir mermere eşsiz bir incelikle işliyen Anneyi o usta nakkaşı Unutmadık

Önce anne doğurdu çocuğu acıya Sonra çocuk acıya anneyi ve ölümü kattı Sonra her şey ve herkes çocuktan var oldu

Geçti sarp kayalardan aştı nice dağlar İçti ağulu sütünü hayat denen annenin Sıkıntının kutsal kabında yıkadı ellerini Hüznü kuşlara dağıttı unutmasınlar diye onu Acıyı gömdü toprağa gayrı açar mezarlık çiçekleri

Böyle vardı bir ırmak kıyısına Anne bir tedirginliktir nerede olsa Bağırgan bir karmaşadır onun sesi takılır gibi eski bir gıramafona titrek bir iğne - bu ayıp bu günah bu çok ayıp günay -el ne der sonra ayak ne der bırakmaz çocuğu çocukça yaşamıya

ama bir gün anneyle de hesaplaşılır

çocuk yalnız annesine yaşar çocukken anne yalnız çocuğuna yaşamaz anneyken bölüşür anneliği babanın kasığında çocuğun bakışında çelişkidir büyüyen ağlamak bir soru olur sevginin yarım payında -ah baba niye baba

ve bir gün babalar ölür

tanrı bir ürpertidir çocuğun yüreğinde her tanrı biraz baba gibidir yiğit ve erkektir çocukları koruyan umacılar ve peri masallarının korkulu padişahı çünki tanrıyı yaratan ve öldüren şeyler aynıdır vurunca acının ilk gölgesi yaratır kuşkuyu acının padişahı elbette zalim olur ve bilincin duvarına çarpınca şaşkınlığı bir soru önce acıya sonra acıya uzanır -hey tanrı hani tanrı

böylece o gün tanrı da ölür

şimdi annenin yüreğinde ışıyandır sevginin ıslak soluğuyla örgülü tapınak bir gün bir kalem bir hokka içindeki kana bulaşır akıtır mürekkebini sevda denilen papirüse hani ki bir kuş gelir bir tapınağın duvarına yuva yapar çökertir tapınağı daha bir güzelleşir yuva işte artık ne anne ne tapınak yıkılır gözyaşlarının sığınağı da

sonra bir gün anneler de ölür

gerilir gıcırtısı bir tüfek tetiğinin öfke yalnız tekliği besler büyür çocuk çocuk büyür sesi nemli yine elleri yine soğuk hayat sığmıyorsa gövdene yüreğini sığdır çocuk nemli bir sesi sığdır o gittikçe nemlenen çocuk çocuk sana bir dost gerek

işte yeniden giyiniyor kendini çocuk bir çiçek gibi kopardı başkalarına uymıyan yanlarını kendini üstlemişsin var olmak için susmalar köprü çocuk çocuk sana bir aşk gerek

sen iyilikler ve güzellikler uzmanı suskunun gizemli sabrı bir teraziyi en iyi kullanan iğnenin ve ipliğin mercek gözlü büyücüsü karnaval gecesinin eğlentisiz parmak çocuğu ey hayat canbazı ey ip şaşkını ezberle o incecik tel üzerinde hayatı dengeliyen asayı: aşkın ve dostluğun ayrımı yoktur çocuk ikisini de doğuran şey aynıdır

bir kuşa bakarken hüzünlendiren, bir güle baktıkça yürek kanatan, bir yüreği açmadan solduran, bir kadınla yatarken çocuk gibi ağlatan, uyuz bir kedi gördükçe kanı kudurtan, suyu yüz derece sıcaklıkta donduran, anneyi üreten babayı çoşturan çocuğu güldüren, seni izmirlere çılgın gibi koşturan, bir vagon penceresinden şaşkın baktıran, bir mektubu ısrarla bekleten, umudu dalında çürüten, acıyı dayanılır kılan bir çıbanı irinle onduran aşka merhem sürdüren güneşsiz bir gök gördükçe öldüren öldüren öldüren.

Sevgi: tragedyanın kaynağı yaşamın kökeni insanı Var kılan umut Ah nasıl ayrılır aşk ve dostluk birbirinden Can canı sever ötesi yok bunun çocuk Ölümü ve ölümün ölümsüzlüğünü Sevgiyi ve sevginin ölümsüzlüğünü Ah elbette aşktır dostluğu mayalayan Ama kim anlatabilir bu parmak çocuğa Bir dostla bir sevgili arasındaki ayrımı Hayır'lara evet'lerle direten Çirkini öptüren kötüyü sevdiren Aşkı sevgiliyle değil kendinle yorumla Kim ki kendini açığa komaktan korkmaz O saygın bir insandır Herkes kendi yorumunun cellatıdır biraz da Böylece lady chatterley de sevilir giovanni de Böylece lady chatterley ve giovanninin sevgilisi de Elbette her aşk yalnızca kendine sorumludur Ama elbette her aşk kendine sorumlu olunca bir gün aşk da ölür

ve başlar sıkıntısı kuralsız bir çelişkinin yapışkan bir sevişmenin sancısı doldurur boşlukları ve tutku aç bir güve gibi kemirirken sevdayı dölün pasıyla bulanırken sevginin beyazlığı ah şimdi kim inandırabilir bu eski çocuğa aşkın ve dostluğun varlığını bir gün ansızın yiter dostalar ve sevgililer etin ve kemiğin sıcaklığıyla solar sevdalar

işte o gün her şey ölür

şimdi bu yüreği nerelerde beslemeli bütün saksıları kırılıyorken güneşin büyüsüyle ve ölümler ilençliyorken en masum sevinçleri ve her sevgi kendisiyle çelişiyorken şimdi bu nasıl doğmaklar olur yeniden beyazlara

ama şimdi kim kandırabilir sizi bir ölünün hayat kokan ağzını öpmek için."

Arkadaş Zekai Özger

[sarki-sozleri]

Seviyor Sevmiyor Sensiz Olmuyor Yerine Konmuyor (Yiğit) Şarkı Sözleri

Seviyor Sevmiyor dizisinin unutulmaz müziği Sensiz Olmuyor Yerine Konmuyor şarkısını ve sözlerini sizler için paylaşıyoruz.

Gerilir büyür ah Bir sebepsiz fırtına Kardeşidir umut aşkın Kalan elinde avucunda Fırtınalardan kurtar beni ya Batırma gemilerimi Umutlar aşkın teknesi ya Umutlarım tükendi Sensiz olmuyor yerine konmuyor Kimsenin eli senin gibi dokunmuyor Karlara inat yürürüm yollarına Adını camlara yazdım okunmuyor Gerilir büyür ah Bir sebepsiz fırtına Kardeşidir umut aşkın Kalan elinde avucunda Fırtınalardan kurtar beni ya Batırma gemilerimi Umutlar aşkın teknesi ya Umutlarım bulutlanır Adına düğümlenir Sensiz olmuyor yerine konmuyor Kimsenin eli senin gibi dokunmuyor Karlara inat yürürüm yollarına Adını camlara yazdım okunmuyor