#Gülgüzelim

[sevgiliplath]

Büyük Adam’ların arkasından büyük ağıtlar yakılır.

Yine de sen bilme, bilme hala özlediğimi. Soğuk kış sabahlarında burunlarımız kızarana kadar yürüyüp hiçbir yere varmadan döndüğümüz gecekondu sokaklarını bile aradığımı bilme. Mahalle fırının camında küçük parmaklarımı gezdirirken çatlamış bir cam parçasının elimi kestiği gibi hala yaralandığımda sarmanı beklediğimi bilme. Sigara içerken izmaritinle kül tablasının tek bir yanına özenle topladığın küller gibi, seni toprağın altında bıraktığım gün benden kalan külleri de bedenimin bir yanında topladığımı bilme. Küçük okul çantamla sabah ezanıyla kapına bırakıldığımda sıcacık kollarında ısındığım gibi artık genç bir kadınken bile hiçbir zaman ısınamadığımı bilme. Aşina olduğum yıllarca hiç değişmeyen o evin vitrininde çerçeveli fotoğrafının önünden geçerken dizlerimin bir anlığına bağlarından koptuğunu bilme.

Bilme ki güzel kızının yüreğinde yeri hiç dolmayan bir boşlukla büyüdüğünü, yukarıdan izlediğin yerde o boşluğu dolduracak sevgilerin hayatımın kapısını çalacağını umut etsen de kıyısından köşesinden bile geçmediğini, seni ve şefkatini aramadığım bir gecenin bile geçmediğini, hata yaptığımda hala gökyüzüne bakıp senden özür dilediğimi bilerek beni izleme.

Çünkü biliyor olsan çok iyi bildiğim o uzun kaşlarını çatar, yüzünü karartır, sesini kalınlaştırır derdin, derdin ki "ben seni böyle yetiştirmedim gülgüzelim. ben güçlü bir kadın yetiştirdim." Üstelik yalan da olmazdı, sen güçlü bir kadın yetiştirdin.

Yalnızca şimdi dönüp aynaya baktığımda, bazen, nadiren de olsa bazen güçlü oluşumla gururlanmak değil hayatın görmediğim sivri köşelerinden korkmak istiyorum. Senin kanlı canlı karşımda durduğun, güçlü olmam gerektiğinde kollarında uyuduğum zamanları özlüyorum.

Yine de sen bilme, senin geçip gittiğin benimse her cephede savaştığım şu hayatın çok matah bir şey olmadığını ben biliyorum.

[obikarawell]

Herşey yıkılsa düzeltmeye güçü bulurum da bi gün o gece lambasının üstünde takılı olan o güle bakınca canım acırsa o zaman kimse beni toparlayamaz...

Yıkılmak üzere duran herseyi ayakta tutan o gül...