#Fake verhaaltjes

[franspas]

[levisgeekstuff]

Spiderman: Fake Red manga

Zelf ben ik een groot liefhebber van zowel Amerikaanse comics als Japanse manga. Toch is die combinatie voor veel medegeeks niet zo evident. Veel fans bevinden ze zich in één van beide kampen en vinden het andere genre maar niks. Wie zorgt de 'Spiderman: Fake Red' manga wel voor een brug tussen beide geekwerelden? Ontdek het in deze review 👉

Om met de deur in huis te vallen: Spiderman: Fake Red is geen simpel Spidey verhaaltje met een mangasaus over. Nee, dit is een volwaardig Spiderman avontuur dat zich kan meten met de verhalen uit de mainstream Marvel comics.

Yu Onomae

Het verhaal draait om Yu Onomae, een middelbare scholier met weinig zelfvertrouwen. Zijn leven neemt een drastische wending wanneer hij Spiderman's kostuum en webshooters vindt in een steegje. Hij trekt het pak aan voor een testrit maar ontdekt al snel dat het niet het kostuum is dat de man maakt...

Ondertussen is de echte Spiderman verdwenen. Mary Jane Watson en Silk proberen uit te zoeken waar Peter Parker is gebleven en wie er rondloopt in zijn kostuum.

Eerbetoon

De thema's in deze manga zijn een duidelijk eerbetoon aan vele klassieke Spiderman elementen. Zo is hoofdpersonage Yu de tiener met pech die worstelt om er bij te horen op school en geen geluk heeft in de liefde. Iets wat we natuurlijk kennen van de allereerste Spidey comics van Stan Lee.

Maar wat deze strip echt laat werken, is dat hoewel Yu de hoofdfocus is, het verhaal weldegelijk plaatsvindt in Spiderman's wereld. Vaste personages zoals J. Jonah Jameson en Tante May maken hun opwachting en blijven trouw aan hun karakter.

Frisse kijk

Ondanks de vertrouwde sfeer zorgt Ōsawa’s interpretatie van Spiderman voor een frisse kijk. Spidey zelf draagt in deze manga een pak dat doet denken aan dat uit het Playstation game. Dat past perfect in de manga setting. (Maar deze strip heeft voor alle duidelijkheid niks te maken met het PS4 spel).

Verdict

Het boeiende verhaal, de energieke tekenstijl en Ōsawa’s duidelijke passie voor het personage maken 'Fake Red' tot een fantastisch leesavontuur. Ik ben dan ook erg blij dat deze strip nu ook in het Nederlands verschijnt in 2 delen bij Panini. Na Pokémon en de Deadpool manga gaan zij dus door met nieuwe manga in het Nederlands. De vertaling (vanuit de Engelse versie van Viz Comics) gebeurde door oude bekende Olav Beemer. Een ding is zeker: deze manga is een aanrader voor elke manga én standaard Spiderman liefhebber!

[hetrodevaandel]

HACKEN DOET GEEN PIJN

Het lijkt er op dat we worden getroffen door een nieuwe epidemie. Steeds meer landen melden de symptomen. Slachtoffers zijn er nog niet gevallen, maar als we de leugenpers mogen geloven, zal dat niet lang meer duren. We hebben het natuurlijk over Russische hackaanvallen. Zelfs de Nederlandse militaire inlichtingen dienst, die bijna nooit uit haar stoffige kast komt, beweerd een succes te hebben gescoord. De Amerikanen, de Duitsers en de Britten lijken allemaal in hetzelfde koor te zingen. Er moet dus wel iets aan de zijn, of toch niet?  Laten we maar eens naar de feiten kijken.

 Vorige week brak er plotseling een alarm los, die we in deze vorm nog niet kende. De militaire inlichtingendienst ging een persconferentie geven. Je denkt dan al snel dat de volgende oorlog voor de deur staat, of dat vijandelijk troepen zijn geland op de Veluwe. Het bleek allemaal minder dramatisch. In april, ja inderdaad, al een half jaar geleden, had men vier Russische mannen gearresteerd. Deze mannen, die legaal binnen waren gekomen, hadden een auto geregeld, en hadden wat apparatuur bij zich. Daar schrik je natuurlijk wel even van.

 Hoewel, de gemiddelde persoon sleept tegenwoordig altijd apparatuur mee; laptop, smartphone, powerbank, koptelefoon, we kennen het allemaal. Maar de inlichtingendienst was alert en arresteerden de mannen meteen. De beschuldiging; ze zouden bezig zijn geweest om de computer verbindingen te hacken van organisaties die onderzoek doen naar doping in de sport, en het gebruik van chemische wapens. Ze hadden het vooral op de wifi verbindingen gemunt, werd er beweerd. Als het zo dramatisch is, denk je meteen dat de 4 toch zeker voor de rechtbank verschenen zullen zijn. Maar niets van dit alles. De mannen zijn aangehouden en vervolgens het land uit gezet. Dat was eigenlijk alles. Wat een drama, half Nederland heeft zeker 4 nachten niet goed kunnen slapen.

 Maar er kwam nog meer. Plotseling hadden ook de Amerikanen weer last van hackaanvallen, en, hoe kan het anders, ook Londen, de hoofdstad van het fake news, blies weer haar partijtje mee. En dat allemaal op dezelfde dag. Een dag later gaven de Duitsers aan dat ze de verhalen zondermeer geloofden, en dat ze natuurlijk achter hun bondgenoten stonden in de strijd tegen de onverschrokken Russische hackers. Natuurlijk werden er in de media weer een aantal blikken “deskundigen” open getrokken, die uren bezig waren om uit te leggen wat er nu precies was gebeurd. Niet dat ze meer wisten dan de gemiddelde persoon, maar deze zogenaamde muilhoeren (betaalde leugenaars) hebben altijd uren onschuldig plezier met dit soort verhalen.

 Als we even serieus naar dit alles kijken, zien we dat het hele verhaal eigenlijk niets voorstelt. Waar zijn immers de bewijzen? Die zijn er natuurlijk niet. Dat geeft men ook wereldwijd toe. Luister maar wat de verschillende overheden zelf zeggen. “We denken met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid  dat de Russische militaire geheime dienst achter de hackaanvallen zit”. Dat betekent eigenlijk niets meer dan: “We vinden het tijd om Rusland voor iets verantwoordelijk te stellen, dus verzinnen we maar weer eens wat verhaaltjes zonder bewijzen.” Je kunt het natuurlijk ook liegen of fantaseren noemen. Het is altijd leuk om dergelijk onzin onderuit te halen, maar er zit wel degelijk een serieuze kant aan. Dit soort verhalen, vooral al ze heel groots gebracht worden, hebben natuurlijk een doel. En het belangrijkste is altijd om juist dat doel te achterhalen.

  Er zijn eigenlijk twee mogelijkheden; het gebeurt vaak dat verhalen zoals deze naar buiten worden gebracht om de aandacht van iets anders af te wenden. Als iedereen dan met deze onzin bezig is, gebeurd er aan het andere einde van de wereld iets heel anders, wat veel gevaarlijker is, en niet gezien mag worden. Het is dan dus zaak om alert te zijn, en net het tegenovergestelde te denken van wat de overheden willen. Dat hebben we gedaan in de laatste dagen, maar echt iets cruciaals is er niet tevoorschijn gekomen. Waarschijnlijk gaat het dan om de tweede mogelijkheid; de langdurige campagne om de bevolking van vooral Europa klaar te maken voor een oorlog tegen Rusland. Men is intussen al jaren bezig om Rusland neer te zetten als gevaarlijk en onbetrouwbaar. Deze zaak past dan weer precies in het beeld.

 Natuurlijk pikt Rusland dit niet zo maar en deze week moest de Nederlandse ambassadeur in Moskou op het matje komen. Dat is natuurlijk een formaliteit, maar er zal toch wel een stevige waarschuwing zijn uitgedeeld. Het westen blijft maar hopen dat het Rusland zo ver kan provoceren, dat President Poetin uit woede over gaat tot onbezonnen gedrag. Dan heeft men eindelijk de aanleiding om de aanval in te zetten. Maar eenvoudig gaat het niet. President Poetin is geen vriend van onbezonnen gedrag, en hij heeft intussen iedere vorm van provocatie al ontelbare keren gezien. Hij weet precies waar de streep is, en hoe hij het westen tot razernij kan brengen.

 Eigenlijk is het niet Rusland, maar juist het westen dat onbetrouwbaar en gevaarlijk is. Kijk naar de zaken rond Skripal en de MH17. De westerse regeringen komen met veel beschuldigingen, maar nooit met bewijzen. Men heeft nog steeds niet gereageerd op de onthulling door Rusland, dat de motor van de Buk raket, die de MH17 neerschoot, in de Oekraïne geregistreerd stond en sinds de productie en doorverkoop nooit meer in Rusland is geweest. De Nederlandse regering, en haar bondgenoten zwijgen hierover. In de Skripal zaak zijn nooit monsters van het gif voor onderzoek naar Rusland gestuurd, ondanks de verzoeken. Ook op dit terrein is men bang voor de waarheid. Het is dus juist het westen dat wat heeft uit te leggen.

 We kunnen zonder moeite vaststellen dat de spanning steeds weer iets verder wordt opgevoerd. Het westen is intussen al weken op zoek naar een nieuwe aanleiding om Syrië weer aan te vallen. Men wilde weer een chemische aanval in scene zetten, maar Rusland publiceerde de details over de hele wereld, en de aanval is nog steeds niet door gegaan. Het moet natuurlijk wel een beetje geloofwaardig blijven. Ook in de Oekraïne worden er steeds dingen geprobeerd. Zo heeft Kiev nu weer luchtdoelartillerie naar de contactlijn in het zuiden gestuurd. Maar de echte aanleiding die het westen zoekt heeft zich nog niet voorgedaan. Laten we dus alert blijven, en ons niet bezig houden met sprookjes over hacken en inmenging. Hacken doet geen pijn, oorlog wel. Laten we vooral dat niet vergeten.