#Eric Belanger

[wubbywubwub]

Daft Punk & friends circa 2007

Photos by Zach Cordner

[darklightithinkihaveatype]

Eric Belanger on Instagram by Rick Day

[oldcountrybear1955]

Giorgio Armani FW 2009 Menswear Collection Runway Show - Eric Belanger

[mael-jeevas]

...ᴄᥙᴧᴀ, ᴏднᴏʙᴩᴇʍᴇннᴏ δᴏᴧᴇᴇ чудᴇᴄнᴀя ᥙ δᴏᴧᴇᴇ ужᴀᴄнᴀя, чᴇʍ ᴄʍᴇᴩᴛь, чᴇʍ чᴇᴧᴏʙᴇчᴇᴄᴋᥙᥔ ᴩᴀɜуʍ, чᴇʍ ᴄᥙᴧы ᴨᴩᥙᴩᴏды...

𑀝ᥙᴩᥙуᴄ Бᴧ϶ᴋ – ᴨᴏɜᴏᴩ ᴄᴇʍьᥙ Бᴧ϶ᴋ

Рᴇᴦуᴧуᴄ Бᴧ϶ᴋ – нᴀᴄᴧᴇднᥙᴋ ᴄᴇʍьᥙ Бᴧ϶ᴋ

Бᴀᴩᴛᥙ 𐌺ᴩᴀуч – ᴨᴩᴏᴋᴧяᴛᥙᴇ ᴄᴇʍьᥙ Бᴧ϶ᴋ

[comic-crazy]

Useful Artist's Portfolios for Ref

Some great artists' greater portfolios in no particular order

Dave Rapoza

Steve McNiven

David Finch

Dan Mora and his Instagram

Ben Caldwell and his Instagram and youtube

Clement Sauve and his DiviantArt

Eric Canete and his Instagram and youtube

Iain McCaig

Matteo Scalera and his Instagram

Oliver Copilel

Sean Gordon Murphy and his Instagram

Travis Charest and his Instagram

Frank Miller and his Instagram

Scott Snyder and his Instagram

Greg Capullo and his Instagram

Marc Silestri and his Instagram

Andy Kubert

Tom King

Jason Aaron and his linktree

Ryan Stegman and his YouTube and Instagram

Ryan Ottley and his Instagram

Steve McNiven

Joshua Williamson and his linktree

Jock and his Instagram

Frank Cho and his instagram

Andrea Broccardo

Andy Belanger

Brad Anderson

Chris Burnham and his Instagram

Clay Mann

Creees Lee and his linktree

Dan Panosian and his linktree

Danny Earls

Derek Hunter and his instagram

Emanuela Lupacchino

Emma Kubert and her linktree

Doc Shaner and his instagram

Gene Ha and his Instagram

Hayden Sherman and his instagram

Jason Badower and his instagram

Jason Fabok and his instagram

[sexymalenavels]

Eric Belanger

[yesterdayandkarma]

Thai Girl _ by Eric Belanger

[lesterplatt]

OLYMPICS - Stronger Together from KEVIN FOLEY on Vimeo.

Production House: Scouts Honour Directors: Kevin Foley & Mark Zibert Producers/EP’s: Simon Dragland & Rita Popielak Cinematographers: Eric Kaskens & Mark Zibert Creative Research: Tricia Zaremba Photographer: Janick Laurent Editorial: Married to Giants Executive Producer: Julie Axell Editor: Graham Chisholm Assistant Editor: Matthieu Belanger Agency: Hulse & Durrell EP: Greg Durrell EP: Ben Hulse Producer: Kelly Parlane Writing: Art Director: James Moslander Copy Writer: Adam Tetreault Online/SFX: The Vanity Lead VFX Artist: Sean Cochrane VFX Artists: Mike Medeiros, Andrew Farlow EP: Stephanie Pennington Producer: Kayla Baxter Audio House: Six Degrees Music & Sound Voice/Music Director: Dan McManus Original Score: Alec Harrison Additional Orchestration: Chris McGuire Re-recording Mixer: John Iaquinta

Colourist - Wade Odlum, Alter Ego Post Service Production Companies: Lisbon, Portugal - AG Films Cape Town, South Africa - Moonlighting Los Angeles - The Media Mob Australia - FINCH

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘All by myself’ van Martijn Doolaard: de queeste van een visuele dichter

ALL BY MYSELF is de neerslag in boekvorm van een kunstenaarsloopbaan, een opzienbarend parcours dat inmiddels ruim twintig jaar omspant. Een titel die vrij vertaald ‘helemaal alleen’ betekent, is in ieder opzicht raak gekozen voor een oeuvreboek dat een gul en uitgebreid overzicht wil geven van het werk van de Nederlandse fotograaf Martijn Doolaard (°Assenede, 1965). Het ‘zelf’ — lees ‘het individu’ — staat immers centraal in Doolaards werk en vormt ontegensprekelijk een van zijn belangrijkste thema’s. Het is bijgevolg weinig verwonderlijk dat nagenoeg al zijn foto’s portretten zijn, met bovendien hoogst uitzonderlijk meer dan één geportretteerde. Dat er tevens een aantal zelfportretten tussen zitten is evenmin een verrassing.

ALL BY MYSELF, een knipoog naar de melige jaren 70-hit van Eric Carmen, suggereert zelfstandigheid, een eigen methodiek, een verworven idiosyncrasie, inclusief onderscheidende kenmerken, eigenste insteken en specifieke technieken. Wie de tientallen foto’s in dit weids ‘verzameld werk’ met een open blik overschouwt, zal inderdaad al snel enkele constanten ontdekken, steeds terugkerende elementen die onlosmakelijk deel uitmaken van Doolaards kunstpraktijk en met de zeggingskracht van axioma’s een geheel eigen uniciteit impliceren.

Het vooropstellen van het individu is zoals gezegd zo’n hoeksteen, een belangrijke almaar herhaalde karakteristiek, maar ook de niet aflatende fascinatie voor het aanhoudend attractieve portretgenre, net als de niet te stuiten voorliefde voor monochrome beelden, zijn zo Doolaard als maar kan zijn. Wat die predispositie voor een  zwart-wit palet betreft, dringt zich volledigheidshalve een kleine kanttekening op: in 2020 namelijk verraste Doolaard vriend en vijand — en niet  in het minst zichzelf — met een nieuwe reeks, volledig in kleur (DANS MET MIJ [AFTER BRAM VERMEULEN]). Een gesmaakte uitstap zo bleek, want kort nadien kwam er een vervolg (AU REVOIR [AFTER GILBERT BÉCAUD]).

Doolaard is een zoekende fotograaf, immer op drift in een zelfopgelegde visuele queeste. Hij werd al een ‘wichelaar’, ‘een flaneur’ of een ‘sporenzoeker’ genoemd en dat is niet zonder reden. Om het metafysisch of ontologisch uit te drukken zou je kunnen stellen dat Doolaard op zoek gaat naar de waarheid achter de beelden die hij zelf gecreëerd heeft. Zijn belangrijkste wapen om tot die waarheid te komen, is de metamorfose of transfiguratie, in de letterlijke betekenis van gedaanteverwisseling of manipulatie van de vorm.

Want Doolaard bewerkt zijn beelden zodanig dat er een nieuwe representatie, een afwijkende  werkelijkheid ontstaat. Doolaard is uit op ambivalentie, ontregeling en bevreemding. Een realistische weergave van het subject — de mimesis — is van geen belang. Nee, op de eerste plaats komen de artistieke interventies, die de beelden een nieuwe picturale identiteit geven. Maar ingrijpen doet de fotograaf nooit vrijblijvend: zo integreert hij in zijn werk heel vaak niet mis te verstane referenties aan door hem bewonderde schilderijen of schijnbaar iconische beelden uit de populaire cultuur (film, televsie, porno, reclame, muziek), waardoor hij een soort van spanningsveld creëert tussen het subject en de kijker.     

In een carrière van vier lustra zijn onvermijdelijk meerdere krijtlijnen uitgezet. Enerzijds zijn er onmiskenbaar enkele obsessioneel weerkerende kenmerken in Doolaards werk, maar anderzijds zijn er voor de goede waarnemer minstens evenveel evoluties, koerswisselingen of verschuivingen te onderscheiden. De werken in ALL BY MYSELF zijn hier chronologisch gepresenteerd, volgens het jaar dat ze werden opgenomen in de collectie Barends & Pijnappel, de inmiddels tot indrukwekkende proporties uitgegroeide fotocollectie van het onvermoeibare duo Anneke Pijnappel en Henrik Barends, tevens uitbaters van de Antwerpse Galerie Baudelaire en bezielers van uitgeverij Voetnoot.

De foto’s in dit meer dan ampel overzichtswerk verlopen volgens reeksen,  die vroeg of laat werden gebundeld in gelijknamige publicaties bij Voetnoot en/of tentoongesteld tijdens exposities in Galerie Baudelaire. ALL BY MYSELF geeft op die manier een veelomvattend beeld van de intense, vruchtbare en ruim twee decennia durende samenwerking tussen Doolaard en Barends & Pijnappel.   

Doolaard doet in 2000 met vier foto’s zijn intrede in de collectie Barends & Pijnappel: twee zelfportretten en twee beelden vastgelegd in Duitsland. Vanaf die eerste foto’s is duidelijk dat Doolaard een eigen visuele poëtica wil opbouwen. Zijn latere handelsmerken zijn al in de kiem aanwezig: alle vier zijn het frappante, plastisch uitgepuurde en monochrome portretten, die niet zozeer de realiteit willen weergeven maar eerder met behulp van welbepaalde manipulaties een zeker gevoel of idee willen uitdrukken. De gezochte wazigheid, de schimmige vegen, de verduisterde ogen, het uitgekiende schaduwspel: het zijn stuk voor stuk eigenschappen en technieken die in later werk veelvuldig en vaak in nog meer uitgesproken vorm zullen opduiken.

In de jaren na die eerste aanwinsten blijven Barends & Pijnappel gretig Doolaards foto’s afnemen. Doolaard waagt zich omzichtig aan enkele motieven en thema’s, die in later werk nadrukkelijker op de voorgrond treden (religie bijvoorbeeld, in ZWARE BENEN, 2002). Het duurt echter tot 2007 voor een eerste, bescheiden  tentoonstelling met vijftien foto’s in Galerie Baudelaire, met als titel BLACK CELEBRATION. De gelijknamige catalogus is met zijn fluwelen cover en achterflap, waarin de hoofdletters ‘B’ en ‘C’ zijn verzonken, ongetwijfeld een van de knapste uitgaves van uitgeverij Voetnoot. Het eerste beeld, ANHALTER BAHNHOF is veelzeggend representatief, een cruxbeeld als het ware, dat Doolaards latere poëtica perfect samenvat. Deze fotografie draait rond kunstgrepen — vervormen, spelen met grijswaarden, ensceneren, manipuleren — de werkelijkheid herleiden tot een vorm die interpelleert, bruskeert en in vraag stelt.

De foto’s hebben als titel een voornaam of een algemene beschrijving van wat erop te zien is (LE PENSEUR, LE MOINE, FEMME FATALE), maar identificatie van de geportretteerde is moeilijk, zoniet onmogelijk. De fotograaf neemt een wisselend perspectief in — zoekend naar de juiste invalshoek: van bovenaf, van onderuit, op ooghoogte — en is even wispelturig als zijn personages, die de blik afwenden, het hoofd geknikt, de torso gedraaid, wég van de priemende lens. Dolaard speelt met sluitertijden, lichtinstellingen, bewegingen tijdens de opname om vaagheid, wazigheid, fluïditeit en anonimiteit te bekomen. De figuren zijn zo vervormd dat Eric Min zich in zijn inleiding zelfs afvraagt of dit wel portretten zijn.

In een volgende reeks van bijna tachtig portretten, samengebracht in CRIME PASSIONEL (2010), wordt de hang naar het onscherpe en onherkenbare nog verder doorgedreven. Sommige beelden lijken wel vloeibaar, als een druppel zwarte waterverf die gestaag vervloeit, degradeert en vertroebelt. Het is een overweldigende serie, waarin Doolaard een verregaande abstrahering tot het uiterste doorvoert. Paradoxaal genoeg is identificering wel mogelijk, want alle foto’s krijgen een titel — de voornaam plus de initiaal van de familienaam, gevolgd door de hoofdactiviteit van de geportretteerde. De bijna onherkenbare personages zijn sterren in Doolaards constellatie: bevriende kunstenaars, schrijvers, uitgevers (Barends & Pijnappel) of familie (moeder en vader Loes en Cornelis, zus Barbara). Zelfs Freddy, de ‘artist’s cat’, krijgt een portret.

Terwijl schaduwen, contrasten en standpunten centraal stonden in grofweg het eerste decennium van Doolaards carrière, begint hij vanaf 2012 expliciet te experimenteren met excessieve beweging (LADY WITH THE SPINNING HEAD #1 & #2). De vegen die ontstaan door de sluitertijd te verlengen — of net het omgekeerde proces, de beweging die bevroren wordt door een korte sluitertijd —, geven de beelden een bijzondere dynamiek. Bovendien zorgt de spontaan ontstane bewegingsonscherpte voor een onirisch effect.

In de reeks MOVED (2013) loodst Doolaard de kijker binnen in een wemelende en woelige dromenwereld. Twee geportretteerden — een man en een vrouw, poserend voor de lens; niet stokstijf of bevroren, maar in volle beweging, bruusk en abrupt — vinden elkaar in het midden van een soort paringsdans — letterlijk, want Voetnoot maakte een catalogus in keerdruk, een boek dat zowel aan de voor- als (ondersteboven) aan de achterkant start. De twee reeksen van vijftien portretten — visuele schreeuwen in een beklemmende lichaamstaal — komen halfweg de publicatie samen en raken elkaar midscheeps.  

In 2014 komt Doolaard met EXPOSED, een reeks suggestieve beelden, waarin een opzettelijk troebel gemaakte vrouwenfiguur erotische poses aanneemt. De titel is meerduidig, want kan zowel ‘tentoongesteld’, ‘blootgesteld’ als ‘ontmaskerd’ betekenen en hint ook nog eens naar ‘exposure’, wat dan weer ondubbelzinnig verwijst naar het strikt fotografische begrip ‘belichting’. Anders gezegd, de fotograaf ontmaskert, grijpt in, legt bloot, brengt aan het licht: de beelden die hij in de studio maakt, bewerkt hij nadien in de digitale donkere kamer.

Het digitaal manipuleren van zelfgemaakte, reeds bestaande of gevonden beelden voert Doolaard voor het eerst consequent door in FICTION ROMANCE (2016), een reeks genoemd naar de song van de Buzzcocks. In amper vijftien raadselachtige, bijna ambigue portretten slaagt hij erin een dramatisch, unheimisch en onttoverd universum te evoceren. De fotograaf experimenteert met technieken die eerder thuishoren in de schilderkunst, om een bepaald effect te sorteren, een zekere toon te zetten of specifieke gevoelens op te roepen: kubistische fragmentering, vinnige vegen, levendige krassen, woelige borstelingen of overlappende vlakken geven deze beelden een ongekende, expressieve intensiteit.  

FICTION ROMANCE is zonder meer en in velerlei betekenissen een keerpunt binnen het oeuvre. Niet alleen omdat de digitale ingrepen op het bestaande beeld nooit eerder zó ver gingen, maar ook omdat die soms radicale manipulaties grotendeels geënt zijn op schilderstechnieken en gedijen op een beeldtaal die de kijker eerder associeert met een schilderij. Die onbevangen versmelting van twee disciplines maakt van Doolaard een evenwichtskunstenaar, een equilibrist die opereert op het vlijmendste scherp tussen fotografie en schilderkunst. Door found footage te  gebruiken, bevraagt hij bovendien de relatie tussen origineel en kopie, tussen bron en eindresultaat.

Doolaard heeft met FICTION ROMANCE ontegensprekelijk zijn speelveld afgebakend en de ijkpunten van zijn praxis met veel overtuiging verankerd: de dubbele methodiek van manipulatie en ‘verschildering’ zal in volgende reeksen zoals FURTHER COMPLICATIONS (2017), SCHIZZI IMMAGINARI (2019) en HOLLEKEN (2019) dan ook prominent en in diverse verschijningsvormen terugkeren. Hinkend op deze twee gedachten weet Doolaard zijn obsessies en verlangens te vangen in sprekende beelden, stuk voor stuk indringende mystificaties die de kijker interpelleren, tot verstilling dwingen en aan het denken zetten. Zelfs de actualiteit sluipt in deze zonderlinge pandemische tijden onverhoeds het atelier binnen, zoals blijkt uit de bijna tribale maskers in HOMME MASQUÉ (2020).   

In 2005 fotografeerde Doolaard als eerbetoon details uit enkele schilderijen van zijn vader Cornelis en ontdeed de werken van hun kleuren (verzameld in het boek IN PLAATS VAN BLOEMEN). Cornelis Doolaard (1944-2018) maakte schilderijen die vaak gebaseerd waren op foto’s die zijn pad kruisten. Zoon Martijn doet iets gelijkaardigs, maar maakt er nieuwe beelden van, met een eigen semantiek en narratologie, zij het zonder ‘gekleurde mantel’. Wanneer vijftien jaar later de wereld op slot gaat omwille van een vervloekt virus en iedereen noodgedwongen op zichzelf terugplooit, breekt Doolaard uit om zich onder te dompelen in een mateloos rijk en daverend coloriet. In de nieuwe reeksen DANS MET MIJ [AFTER BRAM VERMEULEN] (2020) en AU REVOIR (DANS MET MIJ [AFTER GILBERT BÉCAUD] (2021) spatten de kleuren in het rond. De fotograaf treedt zo ver buiten zijn comfort zone en bevestigt zijn visueel dichterschap, steeds  ‘naar eigen goesting en gedacht’, en ja, ook ‘all by myself’.

 All by myself van Martijn Doolaard, inl. Laurent De Maertelaer, Voetnoot 2021, ISBN 9789491738715, 400 pp.

[darklightithinkihaveatype]

Eric Belanger via Instagram

[oldcountrybear1955]

Ermanno Scervino SS 2010 Menswear Collection Runway Show - Eric Belanger

[mael-jeevas]

— Годрикова впадина, улица Певереллов, пятьдесят… — едва слышно выдохнул Блэк, глядя в пространство перед собой. — Крыса!

«31 октября 1981, суббота»

https://ficbook.net/readfic/12883536/33097011

[keynewssuriname]

Juspol en partners houden workshop bestrijding georganiseerde criminaliteit in mijnbouwsector Suriname

Het ministerie van Justitie en Politie heeft in samenwerking met het departement tegen Transnationale Georganiseerde Misdaad van de Organisatie van de Amerikaanse Staten (DTOC/OAS) en de ambassade van de Verenigde Staten in Suriname, een workshop gehouden over de versterking van de strijd tegen georganiseerde illegale mijnbouwactiviteiten in Suriname. Het is een driedaagse workshop die in Torarica is gehoude. Op woensdag 12 en donderdag 13 juni 2024 was deze workshop voor de publieke sector en op vrijdag 14 juni 2024 kwam de private sector aan bod. Het thema was het bestrijden van georganiseerde misdaadactiviteiten in de mijnbouwsector van Suriname. Het uiteindelijke doel van de workshop is het uitdiepen van inzichten van de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de aanpak van illegale mijnbouw, het aankaarten van de dynamiek van deze activiteit en het onderzoeken van effectieve gerechtelijke strategieën voor uitroeiing ervan. De minister van Justitie en Politie, Kenneth Amoksi, vindt dat deze workshop op het juiste moment is gehouden en gaf aan dat het van cruciaal belang is omdat hiermee een van de urgentste uitdagingen van het land aangepakt wordt. Verder geeft de minister aan dat de illegale goudwinning niet alleen een milieuprobleem is, maar dat het aanzienlijke economische en sociale uitdagingen met zich meebrengt die de kern van de samenleving verzwakt. Op het gebied van justitie en veiligheid leidt de illegale goudwinning tot corruptieve belastingontduiking, smokkel en andere aanverwante misdaden die het witwassen van geld faciliteren, zoals drugshandel, illegale wapenhandel en mensenhandel. De veelzijdige aard van dit probleem moet begrepen worden en de strategie die nodig is om het effectief aan te pakken. Op de 1e dag hadden de inleiders het gehad over de verschillende manieren van het komen tot het tegengaan van de georganiseerde illegale mijnbouwactiviteiten, de milieuvervuiling, de noodzaak, het aanpakken van witwassen van geld en het kwikgebruik. Christopher Valdes, de medewerker Economische Zaken bij de Amerikaanse ambassade, heeft in zijn speech gesproken over de transparantie die gestimuleerd moet worden en de samenwerking die Amerika wil aangaan met Suriname om de strijd tegen illegale mijnbouwcontrole aan te gaan. John Grajales Technische specialist op het departement voor het tegengaan van grensoverschrijdende georganiseerde misdaden binnen de OAS was ook een van de inleiders en heeft het gehad over de verschillende manieren van witwassen van geld die verband houden met de illegale mijnbouwactiviteiten type. De plaatsvervangend officier bij de Dienst Openbaar Procesrecht van Suriname Rita Sitaram haalde aan dat, als iemand de mijnbouwwet overtreden heeft, artikel 71 van de mijnbouwwet ter sprake komt. Daarin is aangegeven dat werk verrichten zonder vergunning in de mijnbouwsector strafbaar is. Maar deze wet mag niet zonder de wet economische delicten gehanteerd worden. De Braziliaanse Federale politie attaché in Suriname, Daniel Ladeira Carvalho, heeft gesproken over de illegale goudmijning in Brazilië. Ook hij legde de nadruk op het gebruik van kwik binnen de goudmijning dat heel gevaarlijk is. Genevieve Wijngaarde, een Minerale Geo-wetenschapper bij het Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen van Suriname, vertelde over de verschillende situaties die zich in de goudsector afspelen. Op de 2e dag van deze Nationale workshop ging het over bestrijding van de georganiseerde criminaliteit in mijnbouwsector Suriname. De inleiders waren Delicia Sastrodihardjo van de FIU Suriname, de algemeen directeur, Guyana Gold-bestuur Eondrene Thompson, Eric Canet de Milieupolitie-onderzoeker, en hoofd van het OCLAESP-team in Cayenne, Frans-Guyana, de parlementariër Ronny Aloema en als laatst Jimmy Reece Adjunct-commissaris, technisch geologie en mijnbouwcommissie van Guyana. Deze inleiders hebben het gehad over de ervaring en werkwijze in de landen Suriname, Frans-Guyana en Guyana met als onderwerpen: de analyse van de informatie die melders uit de mijnbouwsector naar de FIU sturen, de goudproductieketen- en goudexperts in Guyana, onderzoekscapaciteiten gericht op up- en downstream-netwerken; toepassing van de wettelijke kaders van de mijnbouw in Suriname en tot slot de manier en invloed van illegale mijnbouw in Guyana. Deze workshop die voor de publieke sector bestemd was is afgesloten met een certificaat uitgereikt door de minister van Justitie en Politie, Kenneth Amoksi. Op vrijdag 14 juni 2024 is de laatste workshop en die is voor de private sector.   Read the full article

[jimmyaquino]

Comic News Insider Episode 1503 - TCAF: Recap & Interview w/ Vera Brosgol!

Comic News Insider: Episode 1503 is now available for free download! Click on the link or follow on Spotify/subscribe on iTunes!

Jimmy returns to TCAF (Toronto Comic Arts Festival), one of his favorite small press/indie comics shows. A super fun and productive weekend where he got 9 interviews w/ the likes of Vera Brosgol, Sarah Whang, Ho Che Anderson, Andy Belanger, B. Mure, Debbie Fong, Peter Kuper, Eric Kim & Caitlin Cass. He also moderated a panel with Mylo Choy. In this episode, you'll hear his recap of the whole show from attendance, exhibitors, layout, dinners, hanging out and more. You'll also hear his great interview with cartoonist Vera Brosgol. Vera talks her new graphic novel PLAIN JANE AND THE MERMAID, the importance of accepting yourself as you are, baking, nature and just what is a Kouign-amann? Thanks to TCAF for a great time and to all of my interviewees for taking the time to hang and talk. More TCAF interview specials will be released over the next few weeks!

Also, get a hold of us!

Thanks for listening!

[thoughtlessarse]

What brings Nigel Farage and Suella Braverman, accompanied by Viktor Orbán, back to Brussels? Notorious far-right figures are descending on the Belgian capital on 16-17 April for "The National Conservatism Conference: Preserving the Nation-State in Europe" – a European version of the Conservative Political Action Conference (CPAC) in the US. The event will bring together politicians, journalists, academics, religious figures, members of the European nobility and shady think tankers –all affiliated with the populist far-right –  at the Concert Noble venue in Brussels to hear inflammatory speeches on topics such as migration, the EU, climate change and LGBTQ+ rights. With important national and European elections on the horizon, protests against the conference – widely seen as a fundraiser for the far-right – are growing. First held in 2019, the annual event has taken place in major cities around the world. Previous attendees have included Georgia Meloni and Marion Maréchal Le Pen. While this year's keynote speakers are Eric Zemmour, Farage, Braverman and Orbán, the conference will also feature speeches by politicians from Belgium's Vlaams Belang, Spain's Vox, Poland's Law & Justice and France's National Rally – standard bearers of Europe's populist far-right. The National Conservative movement is, simply put, an expression of the contemporary far-right, much like Italian Prime Minister Giorgia Meloni, but it disguises itself as traditional conservatism as a way of appealing to the mainstream. The movement is finding a new life on social media, aided by inflammatory posts against immigration and liberal values (often aided by bots) which are designed to shock and reach as many eyeballs as possible.

continue reading

There was Truss at CPAC in Florida, rubbing shoulders with the likes of Steve Bannon and now Braverman to attend The National Conservatism Conference in Brussels, a who's who of little Hitlers in Europe, and we're supposed to believe the Tories are not far-right?

Then we have the BBC apologising to party leader Richard Tice for calling Reform UK far-right while Farage, their honorary president, will hobnob with Europe's mini Mussolinis.

What the fuck are they doing in Belgium? They left the EU, but obviously will be not happy until the EU is destroyed.

[newguyontheblock]

Eric Belanger.