#DJ Mam

[vide0-nasties]

Going to be rambling insanely about Ghost and probably what his feelings on the monarchy would be, coming from one deeply damaged povo to another.

Anyway, specifically around the time the parasite in chief in her idiot hat (thanks Eccleston lub u) died and passed said idiot hat on, I was seeing a lot of (fun and gentle-ribbing, mind you!) posts about Ghost getting razzed about the queen croaking and maybe him being sad about it or something - I don’t really remember bc I have shit for brains and I just latch onto what bits my adhd will allow.

SO. I really don’t think Bruv Innit gave two shits about Liz buying the farm, bc he grew up working class in a working class town to a drug addicted, drug peddling dad, and a fairly nondescript mom who likely didn’t have a way to get her and her kids out of that shit situation (per ‘09 MW lore and some presumption). I imagine dude was dragged around a shitload of council estates and his dad’s friends’ shitty crash pads, no stability whatsoever, where food insecurity was a big ass forever-looming deal, mom had no idea if her 20 year old vauxhall was going to make it another trip to her minimum wage part time job, and school was forever on the back burner bc when it came to school supplies/trips vs eating and keeping the lights on. You can guess which one won.

If we’re also going with him being about 35-40ish, he would’ve been 10-12ish or so around Diana’s divorce and then her death. So, here’s this starving, horrendously abused kid, with his starving, horrendously abused mother and little brother, drowning in a system that is pretty much just letting them sink to the bottom, nothing is being done about the evil sperm donor that ruins everything for them, and he’s obliterated constantly by TV coverage and tabloids and radio DJs talking about this goddamned family’s stupid fucking drama. Charles cheated, Diana left, her poor boys in their fancy private schools with their endless wealth and glowing skin and brand new clothes that don’t stink of consignment shops are sad.

Sorrows - sorrows, prayers. 🫶

It’s a story he’s seen countless times, the only difference is money and coverage. And, realistically, the women in the stories he knows aren’t killed in car wrecks, they’re killed by their infuriated husbands who think they’re owed something catching up. Maybe that’s why his mom doesn’t leave the cocksucker that trapped her, she could’ve ended up another council house Diana that no one gave a shit about.

He grows up, becomes a butcher’s apprentice, joins the army. Straightens his brother out, makes sure his mom is set up nice, finally beats the shit out of his dad. And all the while, there looms the most fucking pointless, parasitic family in England: living off taxes taken from the public, god knows how much land and how many castles, even owning all the fucking swans on the island.

Relics, vampires, leeches.

But, you know, twenty years down the road, he’s pushing 40, his services to the country are done in the dark, the family he tried so badly to save were brutally cut down anyway, and when he goes to Tesco, the price of a fifth of piss Smirnoff is insane, and he’s still got Soap swimming in his head mid-rant bc his mam’s fucking knee replacement appeal has been denied for the third time and she can’t even walk anymore, Gaz is moving for the second time in a year bc he just can’t afford to live close to his parents even on his salary, meanwhile there was a stretch where it looked like Philip was surviving solely by being pumped full of virgin blood and straight stem cells.

So, yeah, if anything he probably said cheers when the news broke and cracked a couple extra jokes that day.

“What d’you call one dead Windsor? A good start.”

Edit: This is picking up some traction. @50cal-fullauto-astarion is my CoD blog if you like my Call of Bullshit stuff, this is my main and I don’t really go into CoD here

[hannahssimblr]

Chapter Seventeen (Part 2)

We get dressed and head off to the festival grounds after that, and Claire, Shane and I agree that we want to go and see Fight Like Apes who are playing at midday. Jen opts to come with us, and I expect Jude to come too, but he decides to go with Joe and Kasper to see some DJ called Tiga, which throws me even more.  Maybe I’m just overthinking. I tell myself he’s being normal, and that he’s probably just playing it cool.

The festival is so busy that day that I don’t see him around again after that, but I try my best to ignore the heavy feeling in my stomach, and the increasing thoughts that maybe I did something to annoy him, or maybe I’m a bad kisser and he’s disgusted by me. Maybe I’m too young and immature, or that he’s figured out that I’m actually a big loser with nothing interesting to say. Maybe everyone is right about me.

Claire is having fun though, and she looks so beautiful dressed all in white in the sun. Every time I think it’s impossible for her to look prettier, she somehow does, and I know I’m not the only one who’s thinking it. I catch Shane looking at her more than once with an expression I’ve never seen him wear before: pure unabashed adoration. Like she’s the sun that lights up his sky. I hope he realises how lucky he is. They’re inseparable all day, and stand together through every concert we go to with their arms around each other, him delivering little kisses to the top of her head as he holds her. Watching them like this makes my heart ache. I want more than anything for somebody to look at me like that, or to touch me like that, but instead I feel heavy with the knowledge that the boy I like is off somewhere, lost in the realm of this gigantic festival, probably with a plastic cup of Corona in each hand, listening to some mindless electronica that he doesn’t even enjoy and not thinking much about me at all. 

I don’t do a good job of hiding my listlessness when Jen and I sit down for lunch together in the shade of the marquee we were just crammed into for a Crystal Castles gig a few minutes ago. 

“What’s up, chicken?” She unwraps a burrito and lays into it. 

“Nothing. I’m tired.”

She nods. “Have you had anything to drink?”

“No.”

She slides the cup of beer she bought for herself across the picnic bench to me and gestures to it like Bon Appetit. “Have one on me, it’ll make you feel better.”

“Won’t drinking just make me feel worse?”

“No! There’s truly nothing a drink won’t fix, right?” She nudges Shane, who’s just joined us at the table with Claire still stuck to his side. He looks at me disapprovingly and then starts to say something boring about how I’m too young to drink, even though he was miraculously fine with Claire doing it yesterday, but Jen just rolls her eyes and tells him to shut up. “You have to stop with this protective-older-brother craic, let her live her life.”

“Well I know her mam, and I know what she’d say if she knew she was drinking.”

“Are you going to tell on her?” 

He knows it’d be heinous to do that, and I know that he never would. I grab the beer and I gulp it down, just to show him that I can. I’ve been drinking since I was fifteen and I know how to handle it as well as he does.

“Better?” Jen asks me, and I nod, even though I find beer to be generally disgusting. The taste transports me to days spent drinking Tesco lager in a field after school until someone throws up. I bring the empty cup over to a nearby bin where a guy with shorn hair is openly urinating. “That’s so foul.” I tell him, letting my horrible feelings seep out of me. I don’t care, he’s a stranger. 

“Piss off.” He suggests, and then directs the stream towards me instead. I jump out of the way too late and it splashes on my wellies. I cry out and try to shake them dry while he cackles with delight. Everything around me seems ugly, I’m so aware of the litter all over the ground, overflowing bins, the horrible man who pissed on my boots, and the smell of distant porta-loos. The sweet, cloying taste of beer in my mouth is making me feel ill. 

Claire is so happy that she’s able to buy alcohol now, so throughout the day I keep giving her money to get me cups of white wine. I drink them quickly, and eventually they do make me feel better, in an synchronously awful kind of way. We go from gig to gig, and I have drink after drink until the day blurs together into one long smear of loud drum beats and bitter wine. I don’t ever really get drunk, the time between each break and the queues for the alcohol stands is so long that I just stay in this queasy purgatory state between states of being until I run out of money and nobody wants to buy anything else for me.

The evening settles down with the smell of bonfires, and eventually we meet up with the three others under the entrance to go and see Foo Fighters, which everyone unanimously decided would be the unmissable gig of the weekend. I feel nervous in anticipation of seeing Jude, now so entirely convinced after a whole day of catastrophizing that he hates my guts, actually, and wouldn’t come to my funeral if I died. 

He’s not that bad, but he’s not being especially friendly either. The only way I can think to describe him is as neutral. Like he’s not experiencing any emotions right now, and when I’m used to him being so lively and expressive it’s very unsettling to be around him. When we start pushing into the crowd I give in to my anxiety and touch Jen’s elbow. “Is Jude okay?”

She nods while rolling her eyes. “Yeah, I think he’s just in one of his moods.”

I didn’t realise he had moods. I can’t think of what to say to that, my thoughts feel fuzzy, so I just utter a dejected: “Oh.”

“Don’t worry about it, he woke up on the wrong side of the bed. I had to see him like this all the time at school. Just ignore him, he’ll be grand tomorrow.”

“Nothing happened to him, did it?”

“I doubt it. He’s just in his head about something, probably.” She leans towards me. “He’s a scorpio.” She explains, as though that’s supposed to mean something to me. 

I’m still trying to remember what scorpios do when we reach the churning centre of the crowd. It makes me anxious, but everybody else is just diving right in, so I do too. I’m wedged between walls of bodies on all sides of me, but there’s a distinct excitement rising all around. I’m still holding on to Jen, the others seem to have been swallowed up by the crowd like they were never there in the first place.

The first thing I can hear is the soft plucking strings of the opening line of The Pretender rings through the air, and then I can’t see Dave Grohl, but I can hear him. The crowd starts to transform from a solid mass of bodies into something fluid, and I realise that I’m being pushed out of the way, my spot being stolen by big men shoving their way to the front, all limbs flailing everywhere, launching themselves through the crowd to try and get closer as the drums start pounding. One of them actually grabs the back of my shirt and yanks me backwards out of Jen’s grip like I have no right to be where I am, no girls allowed in the Foo Fighters mosh pit. Another one crashes suddenly into the side of my ribs and I am so desperate to escape. When a third bangs his body against me he catapults me into the man behind me and tears spring to my eyes. I let myself go totally limp and let the heaving motion of the animal spit me out to the back shoulders shaking, sobbing and alone.  

When I look back at the pulsing crowd I can’t believe I was in there. It’s a rat king of testosterone, men shoving each other around to the music, hands grabbing collars and shoulders, and in the middle of it I see Joe, Kasper and Jude, gleefully participating in the chaos. I can’t help but feel dismayed, remembering how quick he’d been to save me from the crowd yesterday, holding me in front of him and shielding me from pointy elbows and stomping feet, and today when the crowd is bigger and rougher he’s left me to fend for myself. I don’t know what I did. Maybe I’m just too inexperienced, and he wants a woman, not some seventeen year old. I should have let him keep kissing me, I should have let him take me back to his tent and shown him that I’m grown up enough. That’s what a normal girl would have done. 

I go and stand at the very back where I can see the band, but barely. They’re just little black smudges on a blazing stage. I know the songs but I don’t sing along, or dance, or even uncross my arms from my chest. I stand there until they finish, crying my makeup off my face. I feel like a husk. Hollowed out, nauseous, tipsy. 

Prev // Next

[tenbezserca]

08/08/24 godz -05:09

Dawno tu nie wchodziłem, znaczy wchodziłem ale nie pisałem nic od siebie... Czuję się w miarę dobrze, jakieś lekkie stany depresyjne czasami złapią ( ale od czegoś mam trittico - biorę i idę spać) złapałem pracę, zaczynam jutro (piątek) na popołudnie. Świetnie. Nie chce mieć zbyt dużego entuzjazmu ale chyba zaczyna się układać. Dzisiaj jadę na 10:00 na kontenery -3/4 h =150 zł po pracy. Świetnie. Zaiebalem amfe. Tak po prostu. Ścierwo jebane. Mam po nocy. A na kontenerach dam radę, nie mam wyjścia heh. Pracowałem w DHLu niemieckim na sortowni więc wiem z czym to się je. :)

Paulinę odpuściłem całkowicie, oboje się poblokowalismy ( chyba już 2 tygodnie - nie wiem dokładnie bo nie liczę zbytnio ile minęło od tego czasu) boli coraz mniej, chociaż czasami wraca. Wiadomo wraca ale już tak nie rozpierdala jak wcześniej więc jakby hmm "układa się"(?) Dzisiaj prawdopodobnie będę miał przejebane w ciągu dnia - dlaczego? Dlatego że jak zacznie mi puszczać bomba to mam nieprzespaną noc = dostanę pewnie doła (typowe jak nie prześpię) ale za 5 h mam być na rozładunku kontenerów więc zajmę łeb w razie "zwały". Zajebalbym kryształ bo po prostu lubię ta fazę.... Bo ścierwo to ścierwo niby coś się dzieje ale jednak nic konkretnego. Patrzę w lewy górny róg ekranu pisząc to .... Jest godz 05:18 więc spróbuję na siłę zasnąć - chociaż nie da się bo to ścierwo ... Po krysztale śpię normalnie dziwne. Ścierwo to ścierwo nie wygrasz. Leków nie będę brał aby zasnąć bo nie bawię się w DJ'a - jak to mówią " NIE JESTEŚ DJ? - NIE MIKSUJ" Zobaczę jak będzie w ciągu dnia jak to nawija Chivas w palenie zabija ?- Jutro będzie straszny ból ale mordo dziś jest extra! Mam tylko nadzieję że mi nie odjebie i nic se nie wkrece ani nie wpierdole na głowę. Nie mogę se nic wjebac na łeb bo będzie przejebane. Co jeszcze takiego istotnego...? Może to że ścierwo trzyma bo próbuje się zdołować muzyka - nie działa, jak po xanaxie - wyjebane nie czuję nic.... Pierdole wolę to przespać chociaż z godzinę ( bo pewnie będę się wybudzal o ile uda mi się zasnąć jakkolwiek ) bo naprawdę wiem jak to się skończy jak nie prześpię a zacznie schodzić.

Wiem jedno - ten dzień będzie ZAJEBISTY!!!! Musi być i zrobię wszystko aby taki był. Mam nadzieję ...

[moonliched]

Hi neighbour!

The aftermath of pride, as promised! It's a long story, so be warned!

I wasn't able to go to any of the earlier celebrations because I got sick :(, but I was well enough to go to the actual parade, and I was also able to make an outfit for it (artistic recreation linked at the end). Day of, I ended up going with my mam and sibling, and it was a little bit of a rush in the morning because:

1. My mam only decided to go last second (and also to drag sibling in),

2. It was raining,

3. And we had to get a bus.

Luckily, after missing the first bus, we were able to get the next one, and we got in about 10 minutes after the parade started.

It. Was. Amazing! There was so much colour and vibrancy and life from everyone, in spite of the (lashing, mind you) rain. People were so friendly as well! There were groups from mental health services, there were groups protesting the treatment of trans people in healthcare, there were support groups, youth groups, clubs, scouts, performers, people showing their support for Palestine and Ukraine, a mobile library, and so much I ended up missing!

At the end of the parade was "Pride Village" (which my mam found a hilarious name), where a bunch of the services marching had stalls, there was a shop, a quiet area for the nd folk who needed some peace and quiet (though I'm pretty sure it was just called that and they let next to anybody who needed it in), an area for all the Pride sponsors to show off (also the only sheltered spots, which made them very popular), a couple of food stalls (options, if I'm remembering correctly were standard fries/burgers/hotdogs, coffee/tea, some kind of Korean fry, a random assortment of food from Just Eat, rice bowls (I had these, they were sooo good), and a few other things that are escaping me right now), and the stage with a DJ and Sign Language Interpreter.

The first show was done by a drag queen whose name I could not find anywhere, and she sang several songs until she was interrupted by Palestine protesters who, in fairness to them, made some very valid points about the companies funding Pride this year. But their speech felt a little disrespectful to all the people who came to pride protesting for Palestine, as if it was written with the assumption that there wouldn't be so many people showing solidarity.

They were allowed to make their point, though, and the next person on was able to handle the topic and shift in tone with so much grace and respect. I was really impressed by it!

After that, a choir came on to sing. We were able to stick around to listen to one song (it was ABBA, so we had to) but it was still raining and we had a confusing journey home with how all the buses (which suck here regardless) had been diverted for the parade and the Taylor Swift concert traffic, so we ended up getting food and heading.

Even as we were leaving, we were still seeing people dressed up brightly and enjoying themselves and it was just so heart-warming.

In terms of outfits, I was able to get my makeup done the way I wanted to and it lasted the entire day as well, even with the rain! My mam let me do hers since I was still on the high, and that turned out well too (even by her standards). I had my nails painted to match, and here's the link to my outfit!

https://64.media.tumblr.com/3b7f409fb9e5a22a0d5c237c41b94deb/133189c8f19d253d-e8/s540x810/a258fb61fe242f5e96108037d9b047fd5aef1394.jpg

Hope this is enough for you to live vicariously through me!

THE (legally obtained) RAINBOW SHOELACES, yayyy! the outfit looks very cool :D i'm sorry to hear you weren't well, it's a shame to miss anything bc of it :( i hope you're back to 100%!

the Pride Village n food sounds awesome! looks like there was a real variety of stuff to enjoy even in the rain☺️ you got a real gift, i feel like i was there!

pride makeup is the best makeup, and i bet your nails look amazing! it's rly nice your mam and sibling joined in with the celebration. and me too now in spirit! aaaaaaa it sounds like such a kaleidoscope of good memories, i'm so glad you enjoyed your time at pride!!!

btw i rly like your outfit pic, i keep going back to look at it xD thanks for sending, it's improved my day💐🌈

[jazumst]

Przerobiony

Żeby Was... Leżę rozjechany jak żaba na ulicy. Posłuchajcie:

To był weekend na pełnej kurwie. Tylko ja jestem pusty. Bez energii.

//

W piątek miałem dniówkę z Manekinem i Starą Babą. Ona mnie naprawdę zapierdoli psychicznie. To jest ewenement. Stały element gry. Wjeżdża towar i Manekin robi zupełnie wszystko inne niż to co powinna. Tu sobie energetyki dołoży... Oczywiście jeżeli nie pada, bo trzeba wyjść do blaszaka po nie. A to może faktury sprawdzi, śniadanie opierdoli już trzecie, bo wcześniej kawę piła i jadła dwa razy. Jak się już wkurwię to podchodzi, patrzy na paletę i spierdala. Jakby od patrzenia się samo rozłożyło. - Teraz ma Starą Babę. Buzi, buzi. Całuski, całuski. Trajkoczą we dwie. Dodatkowo Stara Baba pierdoli zupełnie jak Manekin. "Tam gdzie poprzednio pracowałam to był dopiero zapierdol! Tutaj to rurka z kremem!" Ale jakoś nie rwie się do pracy. Wiecznie zmęczona i na wszystko ma czas.

//

Po odjebaniu zmiany za ten dom starców pognałem do chaty. Szybki obiad, kąpiel i na strefę kibica. Trzeba było przygotować mnóstwo rzeczy na sobotni turniej przed meczem. Dwa tygodnie prosiłem króla S. żeby mi wytłumaczył co i jak. I chuj. Wychodząc po 22 dalej nie wiedziałem nic. Za to byłem wyczerpany i najebany jak żul.

//

Sobota 8rano już rozkładaliśmy namioty i szykowaliśmy turniej. Dalej nie wiedziałem co mam robić. Na szczęście Karolina, żona pana C., we wszystkim mi pomogła. W ogóle z wielu powodów to złota kobieta. Często jest mi jej zwyczajnie żal. Pan C. ma, już powiem grzecznie, ciężki charakter i często traktuje ją po chamsku. - Turniej wyszedł super, biorąc pod uwagę brak organizacji króla S. Mówiąc wprost - gdyby nie zaangażowanie innych to chuj byłby a nie turniej. Przyjezdni byli zachwyceni. - W półfinałach lunęło. Wszyscy przemoczeni, papiery zalane, prawie wszyscy uciekli. - Po zawodach zaczęliśmy szybko sprzątać, bo: raz, że mamy kosę z KGW które tylko szuka zaczepki, dwa miały być sobótki i ławki mieliśmy znieść na przystań. Z powodu aury zwinęliśmy dmuchańca, a Sołtyska zadecydowała, że sobótki będą w miejscu turnieju, bo przystań jest na zalewowych łąkach i po takim deszczu to by się tam wszyscy zapadli.

//

Organizacja sobótek to nieporozumienie XD Rodzina króla S. to... Ale o nich innym razem. - Wszystko właściwie wzięli od nas. Nawet kurwa swojego grilla i węgla nie mieli. Ba! Wzięli naszego grillmajstra, bo nie mieli nikogo kto by to ogarniał. - Foch za nierozstawienie dmuchańca, ale kto by na takim mokrym w deszczu zjeżdżał i kto by to potem zwinął? - DJ za ciężki hajs produkował się już dwie h przed "imprezą". Mogli puścić YT na to samo by wyszło, a przynajmniej za darmo. - Konkursy były... ... ... Czasami jak się kombinuje żeby było coś nowego to można przekombinować. Tak było i w tym wypadku. To już nawet nie porażka. Żenada w chuj. Żenada. Żenada i tyle.

//

Chujem wieje w naszych pięknych MST. Ludzie się nie znają i nie chcą znać. Każdy siedzi na piździe zamknięty w swojej jamie. Problem w tym, że nawet jak coś się dzieje to organizacja leży we własnych odchodach i dogorywa. Welu ludzi przychodziło, zobaczyło te chujnię i zawracało. Mimo deszczu szło zrobić to lepiej, ale nikt nie był na to przygotowany. Organizatorzy sobótek dużo wcześniej wiedzieli o warunkach pogodowych. Nie zareagowali i wyszło co wyszło. - Dziś o 7 już nie było śladu po imprezach, więc pewnie szybko się zmyli skoro zdążyli wszystko zwinąć.

//

Padam na pysk. Brak snu, stres...

//

Kurwa! Jeszcze między turniejem a sobótkami zrobiliśmy bramę na ślubie siostry znajomego! XD Młodzi musieli być w niezłym szoku jak im czarne Ferrari zajechało drogę i wyszło 30 chłopa z bębnem śpiewając sto lat i kibicowskie przyśpiewki. 10 połówek wódy wpadło :P

//

Padam na pysk. Brak snu, stres i chlanie piwska po 14h dziennie mnie zabiją. Teraz przydałby mi się urlop. Starych nie ma, a jeszcze trzeba chatę ogarnąć, bo wygląda jakby te meliny się u mnie odbywały. Aura nie sprzyja. Jest zimno i leje.

[talia-rumlow]

My Brother´s Best Friend (Rumlow X Reader) Chapter Twelve - Dancing The Night Away!

You lie in bed, thinking, for something that feels like an eternity. You look at the time. Not even midnight. God, how pathetic. Fuck it, YN, you say to yourself, as you get up from the bed. There is no way you’re gonna let him ruin your vacation. Fine, you might be stuck in a car with him when you’re on the road. But that doesn’t mean that you can’t enjoy yourself while you’re here.

You fix your hair and make up, before slipping into your black jeans, and a t-shirt. No need to look fancy, you’re just gonna have a drink… or ten.. Enjoy your own company. Red-Wine-Drunk-Guy is most likely passed out by now. And God knows you need that drink. You need to get out of your head, for at least one night. God knows what kinda car trouble or Brock trouble you’ll face when you hit the road again.

You walk downstairs. You need to clear your head, and walking seems like a perfectly good way to do that. Did Brock really kiss you? Did he say that he didn’t know? Did he sound upset? Arrg.. Fuck it, YN! Maybe he didn’t know. He could be telling the truth. But he still didn’t talk to you after. He and Jack did hit the Town one more night, before they left, and they didn’t invite you to go with. Fuck it, fuck it, for Gods sake. STOP THINKING ABOUT HIM, YN!!

When you get downstairs, you see that the bar is closed. Perfect. Just perfect. You turn to go up to your room again, when an employee stops you.

– Are you looking for the club, mam?

– Huh??

You turn around to face the guy talking to you. He looks young, probably only 20 or so. Blond hair, blue eyes, with a welcoming and helpful smile to go with.

– The club?

You ask. This hotel has a club? Then where is the music?

– It’s in the basement, mam. I’ll show you!

You follow the guy. He keeps talking non stop, about why they decided to open a club in the basement, totally soundproof to shield the guests from the noise, and that it was the only club in town. That he enjoyed to dance when he had time off. You get only half of what he’s talking about. You try to get Brock and the kiss out of your head, but it’s like he glued himself to your forehead. Let’s hope some drinks, and dancing helps.

He wasn’t kidding about the club. It’s beautiful. Nice sitting area, a big dance floor, and a DJ playing all the right tunes. After Jack left, and your mom got sick, you haven’t been out much, so this is a welcoming change.

– Thank you!

You say, as you shake his hand. Not at all a hard grip. You mentally change his age to maybe late teens, before you approach the bar.

– A Warwaru, please!

You tell the bartender. As you look around the club. God, YN! Why are you looking for him? You came down here to forget about him. Remember? You came down here to clear your head. Just get your warwaru, and have a good time.

– Here you go mam! Good choice!

You take the drink, and find a place to sit, still unable to stop searching the crowd for him. Why? Just why did he have to kiss you? You can still feel his lips on yours. Those soft lips on yours. And.. NO, YN!! STOP IT!

After you finish your drink, you contemplate getting another, but decide on the dance floor instead. It’s been a long time since you’ve danced. And even though the dance floor is full of people, you still have room to move around. You let your body move to the beat of the music. It feels liberating. After being your mothers caretaker for so long, this actually feels good. To let yourself loose again. To do what YOU want, for a change. To be able to have a drink, without being scared you’d be called into the hospital. You close your eyes, and give yourself away to the music. The trance tune that’s playing is actually pretty good. A sexy, cool trance, that makes your body want to move. And you can’t help but smile. This is great. You don’t even think about Brock anymore.

Suddenly you feel a couple of hands on your hips, and a body behind you, moving with yours. Good moves, not at all like red-wine-drunk-guy. Perfect! Find yourself a guy tonight, YN! Not for sex or anything, just, maybe some light kissing in a corner of the club. Sounds about right.

You continue to dance, with this mystery guys hands on your hips, and his breath in your ear. You don’t turn around, there’s no need to. This feels good either way. And it gets Brock even further away. The guy behind you smells good. Masculine smell. Good perfume. Just the way you like it. You close your eyes, and lean your head back against the guys shoulder. Taking in that good feeling you get when someone finds you attractive.

– I thought I’d find you here, when you weren’t in your room!

The guy whispers in your ear, well not som much as whispers, more like yells over the loud music. You jump, and turn around to face him.

– Brock!?!

You say. Trying to catch your breath again.

– What are you doing here?

He looks down. Is he nervous or something?

– Looking for you! But, hey, if you don’t want me here, I’ll leave!

He turns away from you. You don’t know why you stop him, but you do. Those hazel brown eyes of his, has you under some kind of spell. He turns towards you again, and before you know it, your lips meet, in a kiss so intense you almost can’t hear the music anymore. His arms around you, pulling you close. Your hands on his hips, pulling your lower bodies together. His tongue wrestling with yours, like it was oxygen, and he’d been half chocked to death.

You need to stop this, YN! This isn’t right! You promised yourself that this, this particular scenario was not going to unfold.

– Not here!

You manage to say to him, before he takes your hand, and you exit the club together. Even when you out the loud music behind you, you don’t say anything. He just holds your hand, walks you over to the elevator, pushes the button, and then you wait. It doesn’t take long for it to arrive.

Almost before the doors to the elevator closes, you’re at it again. Hands roaming each others bodies. Him pushing you up against the wall. His lips devouring yours.

– You’re so hot. You know that?

He manages to say, between kisses.

– Brock!

You’re at a loss for words. Should you let this happen? Should you stop him? Stop you?

The elevator stops at your floor, and again he takes your hand, guiding you to his room. You just follow. You probably should stop it. Probably. But you know, you know deep down inside that you won’t be able too.

Even before the door to his room closes behind you, you’re at it again. Your t-shirt over your head, down on the floor, quickly followed by his. His skin against yours feels so fucking good. Your head is screaming for you to stop this. But your body keeps telling you to continue.

He gets you down on his bed, lies down on top of you. The kisses continues. His lips now, not only on your lips, but on your neck and collar bone as well. Your hands feeling his bare skin. And your lips tasting his skin. Shit, you need to stop this, YN!

His hands starts to unbutton your jeans. Finally you manage to think clearly. You put your hands on his shoulders. Push slightly, to get him to lift himself up from you. He looks down on you. God, those eyes. Now, hungry, and not only hungry. Hungry for you.

– Did I do something wrong, YN?

You search his face. You don’t want to disappoint him, it’s just that you’re not ready, yet. You want him, God, how you want him. But not here, not now. You’ve both been drinking. And you want to be totally sober if this is going to happen at all. You want to remember everything, and you don’t want to regret anything afterwards. If this is going to happen again, you want it to be real.

– No, Brock. You didn’t.. I’m just…. I’m not ready… Yet…

He lets out a breath. Gets up, and sits down beside you. You sit up. Put your hand on his shoulder.

– You didn’t do anything wrong, Brock. OK? I’m sorry. I… I just… I want..

He turns towards you.

– Be sober? I know. And I agree. OK? I’m not mad, YN? I… I just..

You place a soft kiss on his shoulder.

– What, Brock?

He looks at you. Swallows.

– Can…

He starts. But then he stops again. You raise your eyebrows, to gesture for him to continue.

– Can you.. Like.. Stay here tonight.. Anyway?

You send him a little smile.

– I’m not gonna make a move or anything. I.. I just want you beside me. And, well. I want to hold you.

You lean into him, kiss his cheek.

– Sure, Brock.. I can do that…

He lets out a relieved breath, before giving you a hug.

– Good… Thank you, YN!

@nekoannie-chan @there-goes-thefighter @late-to-the-party-81 @here4thefanfics @randomlittleimp

Check out the My Brother´s Best Friend Masterlist HERE!

Check out My Frank Grillo Masterlist HERE!

Previous Chapter

[jamnickowa]

Maxi Jazz z Faithless nie żyje.

Miał 65 lat.  Muzykę Faithless poznałam najpewniej dzięki utworowi Insomnia. I chyba zawsze wymieniałam ich jako jeden z moich ulubionych zespołów.  Jeżeli God Is a DJ - mam nadzieję, że będziesz na najlepszej imprezie, o jakiej się ludziom (i być może innym istotom w tym kosmosie) żyjącym nie śniło. 

[kaczka-dziwaczka]

Wczoraj upiekłam chleb na śniadanko 🙂

Już kiedyś go robiłam więc smakował tak dobrze jak zapamiętałam 😁🤭

Ciepły chleb z masełkiem i serem... mniam😁

Za to na obiad dziś placki z kurczakiem serem i papryką. Myślę że do tego upiekę frytki 🤔

Wróciłam ze sklepu i żałuję że akurat do tej biedronki weszłam.... same starsze osoby, żeby nie było nic do nich nie mam ale to niech nie stoją na środku i nie urządzają sobie pogaduszek.... albo idzie taki i zostawi na środku wózek...

W czwartek byłam na koncercie DJ BOBO😁 było suuuuper😁 rok czekania ale warto było 😁 pamiątkowa strona w moim scrapbookingowym albumie już jest😊

Lato się skończyło... jesień też już prawie się kończy i zaś rok przeminął..

Dziś taka mżawka leci i nie jest przyjemnie. Zimno i pochmurno..

No nic.. trza się dać do sprzątania i mam jeszcze pranie do poskładania 😔 nie lubię tego robić...

Do nastepnego!🤗

[madaboutyoumatt]

Omegaverse - Josh

Josh zacisnął na moment usta, przekrzywiając głowę od razu do Matta. Czy słyszał w tym głosie odrobinę złośliwości? Z ich dwójki to on był tym bardziej ciętym, głównie przez swój brak filtru. Pobyt tutaj trochę go stępił. Azjaci nie lubili przechodzić na inny język niż swój własny, nie pojmując dlaczego mieli rozmawiać po angielsku – języku Josha. W którymś momencie dla swojej własnej wygody uczyłeś się komunikacji w języku koreańskim, a nawet ten miał kilka dialektów. Im bardziej na północ tym robiło się coraz ciężej. To trochę otwierało głowę.

Bycie zakochanym w tutejszej gwieździe, powiązanej bardzo ciasno z koreańską kulturą, na pewno pomagało.

- Mam lekki rozstrzał – Josh przyznał, obracając się bardziej w stronę Matta. Kciukiem przesunął po zewnętrznym szwie jego spodni. – Zazdrosny jesteś całkiem gorący. Ale rozmawianie teraz o Tommym? Ts-ts-ts – zacmokał pod koniec. – Teraz ja jestem zazdrosny, skarbie.

Max miał taryfę ulgową, jak to bywało wśród omeg. Te lgnęły do siebie automatycznie i naturalnie, co podobno miało związek z genami, przeszłością, tworzeniem stad i innymi rzeczami, które teraz Branda średnio interesowały. Był lepszy w filologii niż historii. Chociaż w kontekście Matta miał ochotę powiedzieć dobry w językach. Wciąż go nosiło po występie.

Evans się dopiero o tym przekonywał, omega siedząca kawałek dalej wiedziała o tym aż za dobrze.

- Idę zatańczyć – Jimin podniósł się z kanapy.

- ‘Na parkiet?’ – ktoś zapytał w tle, przechodząc na koreański. Rozmawiali z grzeczności po angielsku dla garstki ludzi. Nawet Amanda potrafiła spleść kilka solidnych zdań, łamiąc język na innych.

- ‘Na platformę.  

- ‘Nie pij niczego – Josh wtrącił się, nie łapiąc się w porę. Ani z uwagą, ani z językiem. To jednak mogła być przyjacielska rada. W końcu Jimin był znany i seksowny. Jego płeć była dodatkową cegiełką na i tak długiej liście potencjalnych powodów dla którego ktoś mógł go wykorzystać. Nie bez powodu przyszła tutaj zamknięta butelka, którą rozlewali na swoich oczach. Ograniczone zaufanie. W tym biznesie nawet bardziej niż dla innych.

- ‘Jak zawsze – sięgnął jednak po drinki na stole, zabierając szklankę Josha. Jasne było, że jak zawsze – nic z nieznanego źródła. A później, pozwalając sobie jeszcze cichszym tonem odpowiedzieć na złośliwość Matta. – Pai kan. Czego tu nie zrozumieć – odwrócił się, ruszając w stronę schodów. Zanim ludzie go zobaczyli tanecznym krokiem zabujał się z innym modelem, na końcu się śmiejąc i grzecznie wychodząc już do ludzi.

Całość trwała maksymalnie pięć sekund. Przez ten czas, Josh zdążył napiąć się i najeżyć. Przekomarzanie to jedno. Bzdurne gadanie o akcentach drugie. Wyciągnięcie tajskiego, tylko po to aby rzucić go w twarz jego partnerowi? To, że Jimin poznał jakieś kilka słów niewiele zmieniało. Obelga była obelgą. Josh rozmawiał po angielsku i tajlandzku, ucząc się koreańskiego też dla Jimina. Jimin za to doszlifował angielski i wyłapał tych kilka słów w drugim języku Josha.

- Co za skurwiel. Zaraz wracam – rzucił w końcu, wystrzelając z miejsca. Niczym rycerz w lśniącej broni gotów chronić cnoty swojej księżniczki.

- Josh, hej, to tylko gadanie! – Amanda spróbowała go zatrzymać, pociągając za materiał spodni. Ten nawet nie obdarzył jej spojrzeniem, idąc prosto na platformę przy DJ. Do Jimina. Który ewidentnie osiągnął co chciał, odciągając ich od siebie. To była podła, ale celna manipulacja.

Max mógłby być dumny z zabiegu… Gdyby nie chodziło o jego najlepszego przyjaciela.

-Cholera. Nie może się oprzeć, debil. Zawsze ręce w gorącą wodę - Amanda prychnęła, ale też spojrzała na Matta. On też był w jej oczach gorącą wodą. Nie taką jak Jimin, ale kilka razy poparzył Josha.

[blogstory]

Oświadczenie od redaktora naczelnego...

Od pewnego czasu teksty piszę w aplikacji mobilnej na smartfonie, a nie jak na początku na laptopie po godzinach lub komputerze stacjonarnym w pracy :D, czy w ostateczności na iPadzie w jakimś przyjemnym miejscu gdzie można się na pisaniu skupić.

Ma to ewidentne zalety, np takie, że od kiedy sprzedałem samochód, mogę czas który inaczej bym zmarnował stojąc w korkach i gapiąc się na twarze współtowarzyszy niedoli, przeznaczyć na coś bardziej konstruktywnego. Pisanie zgryźliwych anty-recenzji, krótkich historyjek, itp rzeczy jest zawsze lepsze niż opędzanie się od śmierdzących staruch w autobusie, które mają tendencje do pokładania się na współpasażerach czy wkurw na dziamgające na cały regulator nastolatki, które swoją drogą często też cuchną (tylko nieco inaczej).

Wkładasz słuchawki wybierasz sobie jakiś kąt gdzie trudno jest się na tobie pokładać i zajmujesz umysł czymś jak najbardziej odległym, i tak znikasz ze śmierdzącej komunikacji miejskiej aż do chwili gdy przychodzi wysiadka.

Jednak zaobserwowałem, że odbija się to na jakości tekstów, po pierwsze nie da się w pełni skupić w takich okolicznościach na pisaniu (mimo immersji w tym co robisz, hałas i inne bodźce obciążają jakąś cześć mózgu - to nie do uniknięcia), dodatkowo klepanie tekstów jednym palcem, jest tak niewygodne, tak nienaturalne , że bezdyskusyjnie negatywnie wpływa na sposób pisania. Nie da się pisząc w smartfonie płynnie i szybko przelewać myśli 'na papier', metoda ta wymusza zwolnienie tempa a co za tym idzie wpływa także na styl.

Dalej mały ekranik, oraz pisanie w tłoku, w biegu, w podróży owocuje większą ilością literówek i innych błędów.

Tym sposobem, gotowy tekst tak naprawdę powstaje po kilku a nawet kilkunastu poprawkach. A zdąża się niekiedy, że cały wpis idzie do kosza bo nie nadaje się do przeredagowania i poprawy.

Dla tego też planuje, powrót do pisania w domu lub przynajmniej do pisania w kawiarni lub w biurze. W miejscach gdzie po pierwsze bedę mógł się nieco bardziej skupić na tym co piszę unikając 'białego szumu' niepotrzebnych bodźców po drugie będę miał warunki aby wyjąć pełnowymiarową klawiaturę.

Zmniejszy się ilość wpisów, będzie za to, mam nadzieję, znaczna poprawa jakościowa. Jakość vs ilość.

A w komunikacji, w kolejkach itp okolicznościach znowu zajmę się układaniem beatów, i pisaniem muzyki w Auxy... Pamiętacie że za młodu gdy byłem przystojnym brunetem, bawiłem się produkcją muzyki oraz Dj-ką? Pożniej wrociłem do tego pierwszego gdy odkryłem, że autor mojego ukochanego oprogramowania do produkcji muzyki REASON Studio popełnił także aplikację mobilną pod tytułem AUXY Music Studio. Nie? To pozwólcie że wam przypomnę...

CLICK ME (uwaga: przygotujcie słuchawki albo włączcie głośniki lub wzmacniacz...)

[binafiles]

happy happiest birthday, ineeeeesss!! selamaaaat memasukii umuur berkepalaaaa 2 😜🤟.

(finallyyyyy 20 yippie yeaay yeaaay). 🪁

time flies, perasaan kemarin lo baru ultah masa udah ultah lagi nyet??!!

selamat bertambah umur cabaaaat, gw mau ngasih doa yang baik baik & kaya orang bener dulu deh. semoga lo sehat sehat terus walaupun lo lagi super hectic banget di kampuus, panjang umur biar kita bisa seneng seneng bareng dan wujudin wishlist kita bareng bareng + ngerasain banyaak hal baik lain nyaa, rezeki lo dilancarin biar bisaa mam enaakk teruuus & belii hal yang bisa bikiin lo happyyy, bahagiaa selalu (INI WAJIB) pokoknya harus bahagiaa terus yaaaa neesss kalau lagi ngerasa overwhelmed atau cape atau stress gapapa buat istirahat sebentar aja gausa lama lama, abis itu dilanjut lagii kegiatan nyaaa. semoga lo selalu bisaaa ngelakuin banyaaak hal yang lo mau & gak pernah dibatesin sama apapun itu. time flies jugaaa kita temenan udah berapa abad ya kira kira & gw seneeeng bgt bisa jadi sepupu sekaligus sahabat lo nes. gw seneng tiap dengerin lo cerita, atau ngeluh apapun itu ke gw. semogaa kita bisa sahabatan teruus sampe 382939 tahun yaaa nesss. gw pengeeen bangeeet liat lo berhasil capai apaa yang lo pengenin selamaaa iniii. makin kesini jugaa kita makin sibuk masing masing, please jagaa kesehatan lo yaaa. jangan telat makan & mim vitamin + air putih yang cukuppp. semoga apa yang lagi lo kerjain, apa yang lagi lo lakuin sekarang ini lancar lancar terus yaaa, haruuus teteppp kuat kuaaaat, gabole nyerah atau ngerasa gimanaa. gw juga gak pengen banget sampe lo ngerasa sendirian soalnyaaa lo masih punyaaa orang orang baik disekitar lo yang careee & sayang sama lo also gw masih disinii yang siaaap dengerin semua keluhan & cerita lo oyyy. woiiii gw proud bener bjir sama lo, gw prouuuuud bener punyaaaa sahabat sekaligus sepupu kayaaa lo. semuaa yang udah lo capai dan udah lo lakuiin gw banggaa bgt liat nyaaa as a bestfrieeend. tetepp cerita & ngeluh samaa gw yaa nes, sekecil apapun itu. mau lo lagii bete, lagi capeee, nemu tempat makanan baru yang enak, abis nyoba hal baru yang ternyata lo jadi sukaa, dll. maaafin gw ya kalau gw belom jadi sahabat yang baik buat lo, masih suka ngeyel atau nyebelin, atau mungkin egois. kurang peka jadi temen atau apapun itu maaf yaaa, tapi gw beneran disini selalu kalau lo butuh sesuatu atau ada apa apaa. makasih yaa inees udah mauu maiin samaa gw, udaah mau jadii sahabat sekaligus sepupuu gw since bocill, YOU MEAN A LOT TO ME. makasih juga yaa lo udah selalu berusaha setiap harinya walaupun gw tau lo drained & capeeee poul, tapi lo keren bangeeet, hebaaat bangeeet jadi harus kuat kuat teruuus yaaaa ineeees. you always got my back and so do i. semogaa apaaa yang lo inginin tercapai di tahuuun inii. gw bakaal selalu support lo teruuus disiniiii. you desserve mam enaaaak & ngelakuin banyaaak hal seruuuu hariii iniiii. enjoooy youuur 20 yaaaa. YOU DID WELL CABAT, YOU ALWAYS DID WELL!!! 🤍😜🤟🥳🫂

♡, sabrina.

[brasilcalling]

DJ Mam, Nando Reis, Arnaldo Antunes, Sônia Guajajara, Djuena Tikuna - Maraka'anandê (Demarcação Já)

On the cover, the work “Symbiosis” by visual artist Roberta Carvalho from Pará, humanizes the Amazon rainforest projecting the faces of riverine people onto the treetops. Following the success of the “Demarcation Now” campaign, spreading the rallying cry for indigenous and environmental causes over 100 million times in its music video (2017), eight editions of the Demarcation Now Remix Festival…

[stephaniefchase]

DJ ZARY pon de stage last night saying if his father wakes him up this morning he gin say “uh not going to school today!” This morning bright & early he hollering “MAM!” ROFL 🤪 and asking me if I enjoyed his set. Yes!! Trozary you were amazing!! 🔥 #dancefest2023 #djclash #mentoredbyDJIndian #risingstar #graydonsealysecondaryschool

[welshkcpembs]

#end#alone#wtf#adjusting#40+#changes#pembrokeshire

Morning. So it’s a Thursday, 19/8/23.

Iv had some changes go on and some

Life/emotional twisty upside downs.

Left the family home 20/June/2023

Moved in with my mam and dad, with children.

Lost my father in law 18/July/2023

Found out children’s dad of 17 years, started a new relationship, texting 22/7/23 ,sexting and she came down to meet him 3/8/23.

To say I was upset, to be honest I was a mess, I left him as we didn’t get on, his hours of working, we were always last, an everything was based round his work. We have always got on, and we are civil, Iv been told Iv been more then understanding, letting his stay in the house, letting him see the children, dam it, he’s free or any responsibility. Iv wrote letters to the council explaining the situation, the financial hardship and emotional abuse along with the controling nature, but explained he was a hard worker and asked them to consider giving him so time.

Things went tits up. He demanded the house keys back, so I have em all. He decided to ask me why he couldn’t see my posts on any platform, he can. I’m not hiding my hurt from anyone. I’m also not looking to start any relationship with anyone.

Iv applied for a home, 3 bedroom will be better then none. Iv filled in forms, givin ID and applied for child maintenance. I’m not sure how he will act when he gets two letters, one from council telling him, he can’t stay and the other from Child Maintenance telling him he needs to pay. I’m sure he will cope, he does Tesco, Legion and gets paid to DJ. He’s brought a 65plate Silver Benz van for his kit.

I’m scared, I’m scared of him, emotionally hurting me, I’m scared that after 17 years I’m never gonna be happy, go lucky,cheeky. I don’t see the light just yet, and I’m public I’m shaking, my hands are trembling, I hope that my 3 children see and adjust positively to this change, and all get to know what’s normal and what’s not. I just want to be a happy for my well-being and my children.

I’m going into Uniform, I’m also signing up to get a OU corse to keep me busy. Physiology and Sociology, this will help with ACF and help me work with the towns people. Iv counselling to go to, when chugs back, doctors appointments to attend.

I’m sure things will be ok, I made this decision for positive reasons, for my children and my health.

What will be, will be.

[starvy]

dj nie chce mi sie myc i nie mam czystych ubran