#Bram de Groen | Explore Tumblr posts and blogs

saulsplace · 14 days ago

Text

Vervolgd om je mening

Het is triest maar waar: Nederland, ooit een land waar René Descartes, Spinoza en John Locke hun geschriften circuleerden, omdat het elders in Europa onmogelijk was, kent steeds meer rechtszaken waarin omstreden uitspraken leiden tot schuldigbevindingen van rechters. Het overkwam Geert Wilders – tegen hem werden twee rechtszaken gevoerd – maar recenter ook Richard de Mos, Jan Bonte, Willem Engel, Raisa Blommestijn, Pepijn van Houwelingen, Gideon van Meijeren. En ook in België speelt het: neem nu Jeff Hoeyberghs en Dries van Langenhove. Zij deden exclusief voor dit artikel hun verhaal, en ook Jan Roos interviewde ik.

De reden dat dit artikel wat lang lijkt, is omdat ik deze mensen heb benaderd om hen persoonlijk aan het woord te laten. Juist omdat zij in het centrum staan van de censuurproblematiek, lijkt het me beter om hun visies hierop te presenteren zónder de gebruikelijke hap-snap zinnetjes die moeten volstaan als ‘weerwoord’ in de mainstream media.

Naïef geloof in de rechtstaat

Als we praten over deze rechtszaken, is het zo nu en dan verleidelijk om in te gaan op de juridische argumenten. Een persoon met een linkse politieke voorkeur dan wel een naïef geloof in de rechtstaat, zal de uitspraak van de rechter citeren en gaan wroeten totdat ze wat vinden om de veroordeling goed te praten. Echter, zo’n discussie is verspilde energie omdat het afleidt van het grotere plaatje: wat ‘toevallig’ dat het uitgesproken rechtse critici zijn die worden vervolgd. Wie uitzoomt, ziet dat dit onmogelijk toeval kan zijn. Hij of zij ziet dat het doel is om met georganiseerde afschrikcampagnes de greep op de publieke opinie te behouden.

Jan Bonte, de omstreden neuroloog die tijdens corona botste met tal van wetenschappers zoals Marc van Ranst, werd onlangs veroordeeld wegens beledigingen aan het adres van Sidney Smeets. Een politicus die namens D66 in de Kamer zat, maar vertrok toen er berichten bleven bovenkomen van jonge jongens die waren benaderd in de seksueel grensoverschrijdende sfeer.

Was het terecht dat Bonte werd veroordeeld? De meningen waren verdeeld. Maar veel ernstiger nog is de veroordeling van het FVD-Kamerlid Gideon van Meijeren. Hij hield een ijzersterk openingspleidooi, waarin hij opriep om de zaak tegen hem niet ontvankelijk te verklaren. Van Meijeren toonde namelijk aan dat leden van het kabinet bij de zaak betrokken waren en dat, door tegen hem te procederen, de scheiding der machten en de onpartijdigheid van het Ministerie van Justitie werden ondermijnd. Dit wist hij aan te tonen door onder meer berichten op sociale media van de minister te citeren.

Ik heb Gideon gevraagd om terug te blikken op de zaak:

Wat is het verwijt aan jou en in hoeverre is dit volgens jou terecht?

Gideon van Meijeren: “Mij wordt verweten dat ik zou hebben opgeroepen tot geweld tegen de overheid – een beschuldiging die niet zomaar onterecht is, maar zelfs een totale omkering van de werkelijkheid. In al mijn uitlatingen heb ik keer op keer expliciet benadrukt dat iedere vorm van verzet vreedzaam en geweldloos moet zijn. Deze oproepen tot vreedzaam verzet zijn zelfs letterlijk vastgelegd in de verklaringen waarop het Openbaar Ministerie zich baseert. Desondanks wordt in een onnavolgbare redenering gesteld dat ik weliswaar heb gezegd dat verzet vreedzaam en geweldloos moet zijn, maar dat ik ‘bedoeld’ zou hebben dat mensen geweld moeten gebruiken.

Deze redenering negeert niet alleen de feitelijke inhoud en werkelijke intentie van mijn uitspraken, maar verdraait deze op een manier die de waarheid ernstig ondermijnt. Het is onacceptabel en zeer zorgwekkend dat zulke verdraaiingen worden gebruikt om mij strafrechtelijk te vervolgen, temeer omdat dit een gevaarlijk precedent schept voor de vrijheid van meningsuiting en de mogelijkheden om vreedzaam in verzet te komen tegen de zittende macht.”

In hoeverre is er bewijs dat de vervolging politiek gemotiveerd is?

Gideon van Meijeren: “De vervolging tegen mij is een politiek proces dat gericht is op het onderdrukken van kritische stemmen en het criminaliseren van een politiek wereldbeeld dat ingaat tegen de gevestigde orde.

Dit blijkt onder meer uit de wijze waarop het Openbaar Ministerie een ‘context’ heeft geconstrueerd rondom mijn zaak. Het OM heeft honderden niet-strafbare uitspraken van mij toegevoegd aan het dossier, zogenaamd om mijn politieke ‘narratief’ te schetsen. Daarbij wordt verwezen naar het zogenaamde ‘kwaadaardige-elite-narratief’, dat de AIVD en NCTV als ‘anti-institutioneel extremisme’ bestempelen.

Het probleem is dat deze ‘context’ feitelijk neerkomt op een aanval op mijn politieke opvattingen. Het OM erkent dat mijn kritiek op de overheid en supranationale organisaties niet strafbaar is, maar gebruikt mijn politieke wereldbeeld toch als basis om mijn intenties te criminaliseren. Politieke overtuigingen mogen nooit het onderwerp van strafrecht zijn, enkel omdat ze afwijken van de heersende mening of als onwelgevallig worden beschouwd.

Verder is mijn preliminaire verweer, waarin ik uitvoerig heb onderbouwd waarom er sprake is van een politiek proces, door de rechtbank nauwelijks inhoudelijk gemotiveerd weerlegd. De rechter heeft zich beperkt tot een summiere afwijzing, zonder serieus in te gaan op de kern van mijn argumenten. Dit wijst erop dat het oordeel niet is gebaseerd op een objectieve beoordeling van de feiten, maar eerder dient om een politiek signaal af te geven.

Ten slotte past mijn zaak in een bredere trend waarbij kritische stemmen in de samenleving steeds vaker het doelwit worden van juridische maatregelen. Dit is kenmerkend voor regimes die afglijden naar een autoritaire staatsvorm. Mijn zaak is daarmee niet alleen een aanval op mij persoonlijk, maar ook op de vrijheid van meningsuiting en de democratische waarden die we zouden moeten koesteren.”

Wat Gideon van Meijeren hier aanwijst is echt súper belangrijk – ik hoop dat de brede massa er niet overheen leest. De rechter en het ministerie erkennen dat zijn uitspraken in isolatie bekeken niet strafbaar zijn. Maar zij schetsen een ‘context’ om zijn wereldbeeld te kunnen criminaliseren. Vrijheid van meningsuiting bestaat dus feitelijk niet meer. Als wij een debat voeren over een hypothetische situatie waarin het geoorloofd is om ons met geweld te verzetten tegen een tirannieke machthebber, zoals vastligt in het natuurrecht, dan herinterpreteert de rechter de context en bent u alsnog een crimineel.

Bewapend met deze kennis – al is het dan slechts een bewapening in woordelijke zin, uitdrukkelijk géén fysieke, al maakt sinds Gideons veroordelings zelfs het vaststellen van dit onderscheid niets meer uit – nemen wij nu een uitstapje naar ons buurland, België. Daar sprak ik met Jeff Hoeyberghs. Lees meer over de achtergrond van zijn vervolging in dit stuk.

Jeff Hoeyberghs: “Vervolging hoort bij censuur. Het doel van de vervolging is om mensen die een specifieke mening uitdragen, met de nek te laten aankijken. De kern is de censuur – de vervolging is slechts instrument. De personen worden opgeofferd om een zeker gedachtegoed taboe te maken.

Mijn gedachtegoed is libertarisch, dat wil zeggen: civiele rechten en ambtscollectivisme, en gericht op de waarheid. En hierom moet ik gecensureerd worden. Omdat ik in het geval van geneeskunde en in algemene zaken, intelligent genoeg ben om de zaak naar waarheid te interpreteren. En hierom wordt ik vervolgd – dit geldt voor ons allemaal, van Willem Engel tot Dries van Langenhove, enzovoorts. De vervolging is slechts een detail – het gaat hierom: ‘Welk gedachtegoed wordt waarom gecensureerd?’ – dít is de essentie.”

Maar mijn idee, Jeff, is dat je eigenlijk wat cabaret uitspraken heb gedaan…

Jeff Hoeyberghs: “Luister! Het sloeg nergens op wat mij is aangedaan! Het past in een kader want men had mij al langer in het vizier. Ik bekritiseer het collectivistische communisme dat nu wordt uitgerold. Hierom kwam ik in het vizier van anti-democratische en autoritaire krachten, die nu landverraad plegen, door de autonomie van de landen en de rechtstaat te overhandigen aan vreemde mogendheden.

Mijn frustratie is dat mensen zoals u – die begrijpen dat er wat mis is en dit willen aankaarten – weliswaar klagen, maar niet met een positief alternatief komen. Mijn positieve alternatief is het libertarisme zoals dit nu in Argentinië wordt uitgerold: het afschaffen van grote delen van de overheid en van de centrale banken.

Op Facebook heb ik in kindertermen het driestappenplan van Javier Milei neergelegd, de president van Argentinië. Het is een positieve boodschap die mensen hoop, doel en richting geeft – iets waar ze samen achter kunnen staan. We zijn verkocht door meelopers en medeplichtige collaborateurs! Zij hebben onze grondrechten uitgehold en ons zónder onze toestemming overgedragen aan vreemde mogendheden! Via libertarisme kunnen we dit proces omkeren.”

Het is een instructief verhaal van Jeff – libertariër worden en de overheid afschaffen, een positief doel en richting bieden, niet slechts klagen. Ik zou zeggen, lees even mijn boek Huis van de Muze (2023) – hier besproken met Jelle van Baardewijk. Hierin legt ondergetekende uit dat je alléén impactvol kunt scheppen als je macht hebt over productiemiddelen, en als je over een groot platform beschikt zodat die scheppingsdrang weerklank kan krijgen. Aan beide voorwaarden wordt niet voldaan onder de huidige machthebbers, onder de deughegemonie. En als jij iets op touw zet om die deughegemonie aan het wankelen te brengen, of zelfs maar een poging doet om iets op te bouwen dat náást die deughegemonie levenskrachtig is, dan krijg je precies over je heen waar alle geïnterviewden in dit artikel mee kampen.

Anderen zullen deze logisch sluitende en door de proefondervindelijke praktijk van het leven gedragen redenering dan weer afdoen als ‘geblackpilled’. Echter, zoom je in op de levens van de mensen die dat roepen, dan zie je dat ze één of ander lullig baantje hebben zonder maatschappelijke impact en dat ze in het dagelijks leven hun mond houden en zich zo goed als totaal aanpassen. Óf ze hebben een uitkering en staan al te ver buiten de maatschappij om nog relevante invloed uit te oefenen. Ze maken dan juist de elites sterker omdat hun impactloze levenswandel een afschrikeffect heeft op burgerlijke mensen die overwegen om óók subversieve gedachten te gaan uiten.

Als je niets meer te verliezen hebt, kun je alles roepen; de elite vindt dit alleen maar mooi, omdat je dan een negatieve ‘social proof’ belichaamt. Precies hierom worden deze intimiderende rechtszaken dus gevoerd tegen mensen met enige statuur – doctoren, media presentatrices, Kamerleden en andere politici.

We gaan door naar Willem Engel. Hij verklaart het volgende: “Mijn zaak is een uitgelezen zaak. De ten laste legging in beide zaken is opruiing. In beide zaken is de bewijsvervalsing evident. Ook de politieke inmenging staat vast, aangezien Dilan Yeşilgöz in mijn zaak voorkomt: zij weigert onder het mom van ‘het belang van de staat’ om de communicatie openbaar te maken die zij over mijn zaak voerde met het Openbaar Ministerie.”

Pepijn van Houwelingen verwijst naar een uitzending van Potkaars, die zijn rechtszaak uitzond. Het FVD-Kamerlid kreeg iedereen op de kast met een bericht op sociale media. Hij plaatste een foto van minister Ernst Kuipers (VWS) en een nazivlag, omschreven als “De façade en de werkelijkheid”. Ook een foto werd getoond waarin Kuipers de vlag hees van de SDG’s, de Sustainable Development Goals. Het hijsen van deze vlag door de minister heeft namelijk echt plaatsgevonden. Het hijsen van de nazi-vlag was een eigen interpretatie van het Kamerlid.

Wat bedoelde Kamerlid Van Houwelingen hiermee? De SDG’s staan formeel voor Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Maar informeel zijn dit doelen die worden opgesteld in kringen die voorbij de nationale politiek reiken. Wie kritisch is op de SDG’s, kan zeggen dat ze worden doorgeramd vanuit transnationale clubs als de EU en de VN. Er is weinig democratische grip op, ze keren voortdurend terug in beleidsdocumenten, rechters beroepen zich erop. Kortom, ze worden doorgevoerd zonder dat het volk er écht wat over te zeggen heeft. Om toch de suggestie van draagvlak te wekken, is er een vlag hijs moment met de minister georganiseerd.

Van Houwelingen benadrukt dat hij met zijn vlag-tweet slechts twee regimes wilde vergelijken, twee ideologieën, die allebei ondemocratisch zijn. Het Openbaar Ministerie had een onvoorwaardelijke geldboete van 450 euro geëist, maar de rechtbank legde een voorwaardelijke boete op omdat Pepijn van Houwelingen de tweet zelf verwijderde en zei dat het niet zijn bedoeling was om Kuipers en Van Gennip in verband te brengen met het naziregime. Niettemin laat het oordeel van de rechter ons achter met de vraag waarom de communistische vlag, waarmee hij tweet met de nazi-vlag verving, dan minder erg zou zijn… Wijst dit op mogelijke ideologische sympathieën en affiniteiten aan de kant van de rechter?

We gaan weer even terug naar België – ditmaal is het woord aan Dries van Langenhove, de Vlaamse nationalist die beslist geen blad voor de mond neemt. Hij werd eerder bekend als leider van de jongerengroep Schild & Vrienden, en zat namens het Vlaams Belang in het Parlement. Maar al gauw trokken de donkere wolken samen rond de veelbelovende loopbaan van deze jonge Vlaming.

Dries van Langenhove:

“Ik ben veroordeeld voor:

Het ontkennen, minimaliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de genocide die tijdens de tweede wereldoorlog door het Duitse nationaal-socialistische regime is gepleegd.

Aanzetten tot discriminatie, segregatie, haat of geweld.

Denkbeelden te hebben verspreid die zijn gegrond op rassensuperioriteit of rassenhaat.

Te hebben behoord tot een groep of vereniging die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie wegens een van de beschermde criteria verkondigt.

Voor deze vier bewezen verklaarde tenlasteleggingen kreeg ik een effectieve gevangenisstraf van 1 jaar, een geldboete van 16.000 euro en een ontzetting uit mijn burgerrechten voor een termijn van tien jaar.

Ik ben het volstrekt oneens met al deze tenlasteleggingen. In wezen gaat het om wat we tegenwoordig ‘haatspraak’ noemen. Echter, zelfs van haatspraak is er in mijn geval geen sprake. De haatspraak zijn politiek incorrecte memes. Deze memes werden echter niet door mij gedeeld en zelfs niet door mij gezien.

Op 29 mei 2017 plaatst een jongeman in onze chatgroep de oproep ‘post eens jullie donkerste humor’. Daarop reageerden een heleboel jongens en meisjes met politiek incorrecte en grove humor. Zo was er iemand die reageerde ‘wat is het verschil tussen een jood en een negerjood? Een negerjood moest van achter staan in de douches’.

Deze jongeman is voor deze mop – die gepost werd onder een oproep voor humor en dus duidelijk grappend was bedoeld – veroordeeld wegens het ontkennen van de Holocaust. Dat de mop de Holocaust helemaal niet ontkent bleek voor de rechter geen belet.

Mijn persoonlijke veroordeling is echter nóg frappanter van de bovenstaande, want ik heb niet eens een mop, meme of bericht gepost of gezien.

De rechter geeft dat zelf ook toe in het vonnis:

‘Zelfs als er geen negationistische berichten of boodschappen van de hand van de eerste beklaagde (Dries Van Langenhove) werden teruggevonden, kan hij strafrechtelijk aansprakelijk zijn.’

Daarna volgt heel wat juridische acrobatie om mij verantwoordelijk te stellen voor de humor die ánderen hebben geplaatst. Ik zou volgens de rechter niet voldoende hebben gedaan om anderen ervan te weerhouden deze humor te posten.”

De volgende die aan de beurt is, is Jan Roos – deze columnist en humorist werd zeer succesvol met het programma ‘Roddelpraat’. Kennelijk kan de gevestigde elite er minder goed om lachen. Jan geeft een toelichting op wat hem is overkomen. Jan Roos: “In ons satirische programma Roddelpraat maakte ik een overduidelijke grap door als ‘woordkunstenaar’ steeds heftiger op te roepen tot actie tegen verslaggevers van PowNed die jaarlijks Sunneklaas op Ameland komen verstieren.

Overduidelijk was dit een hyperbool en een verwijzing naar Akwasi, die daadwerkelijk opriep tot geweld tegen Zwarte Pieten bij een BLM demonstratie op de Dam. Hij werd door het Openbaar Ministerie beschermd, de zaak werd geseponeerd en ook een artikel 12 procedure werd door het OM weggewuifd. Akwasi was immers woordkunstenaar en met een slap excuus kon hij aan vervolging ontkomen.

Nota bene liet ik onze editor er onder het verhaal ‘woordkunstenaar’ bijzetten – iedereen kon duidelijk horen en zien dat ik nooit meende om op te roepen tot geweld. Het was immers overduidelijk een grap met een overduidelijke knipoog naar het Akwasi-verhaal.

Op vrijdag middag 29 november werd er om 15:25 aangebeld. Ik zag twee agenten staan en schrok. ‘Is er iets gebeurd met mijn kinderen of ouders?’ was het eerste dat door mijn hoofd schoot. Na het openen van de deur kreeg ik direct te horen dat ik werd aangehouden voor opruiing en dat ik direct mee moest komen. Overigens stapten de twee agenten mijn huis binnen, wat helemaal niet mag.

Nog voordat ik in een politieauto werd gezet, werd mijn telefoon uit mijn handen gegrist en werd mij verteld dat ik in volledige beperking kwam te staan. Oftewel, ik werd van de buitenwereld afgesloten en kon mijn gezin niet op de hoogte stellen dat ik was meegenomen. Dit gebeurt alleen bij terroristen en zware criminelen. Na 50 meter werd ik overgeplaatst in een anonieme auto van de recherche. Ik kreeg te horen dat we naar Friesland zouden gaan.

Niemand kon mij overigens vertellen wat ik verkeerd had gedaan en waarom ik naar Friesland werd gebracht. Bij navraag of ik mijn gezin op de hoogte mocht stellen, werd het OM gebeld en die verboden dat. In Den Oever werd ik weer overgeplaatst, dit keer in de auto van de recherche Friesland. In Leeuwarden aangekomen werd ik met mijn handen tegen de muur geplaatst, gefouilleerd tot op mijn onderbroek, moest ik alles inleveren tot en met mijn schoenen. Ik werd opgesloten in een cel met cameratoezicht voor 2,5 uur. Daarna pas kwam er een piketadvocaat die mij vertelde waar ik van werd beschuldigd.

Mijn gezin was al op de hoogte want precies 25 minuten na mijn arrestatie viel bij de gehele mainstream media een persbericht in de mail met mijn arrestatie. In het hele land stond ik met naam en toenaam in de pers. Volledig uit de context en natuurlijk zonder weerwoord, aangezien ik in beperking zat. Op hetzelfde moment werd de uitzending offline gehaald. Het was dus overduidelijk een gecoördineerde actie.

En dát voor een grap in een satirisch YouTube-programma. En oh ja, ik heb nooit meer iets gehoord. Niet van politie, niet van justitie. De mainstream media hebben mij trouwens tot op de dag van vandaag ook niet gebeld om mijn kant van het verhaal weer te kunnen geven.

Recapitulatie

Dit relaas van Jan Roos is natuurlijk super schokkend – het is op zich een ultiem knock out-argument tegen iedereen die deze censuur-rechtszaken met spitsvondige juridische argumenten poogt goed te praten. Het feit dat Jan Roos niemand op de hoogte mocht stellen, dat het ‘feit’ waarom hij werd opgepakt evident satirisch van aard was, en dat er onmiddellijk een persbericht was uitgegaan, bewijst dat het om een gecoördineerde campagne gaat, een afschrikbewind.

Next in line is Raisa Blommestijn – u kent haar van haar proefschrift over de Weimar-republiek, haar rol als presentatrice bij Ongehoord Nederland, en als auteur van het voorwoord van mijn boek De Greep op de Publieke Opinie (2023). Zij verklaarde het volgende:

Raisa Blommestijn: “Op 5 december 2024 werd ik veroordeeld tot 80 uur taakstraf, waarvan 40 uur voorwaardelijk, omdat ik migranten die zich schuldig maakten aan een zeer gruwelijk geweldsdelict en poging tot doodslag, in navolging van FVD-politicus Gideon van Meijeren ‘negroïde primaten’ noemde.

Volgens het ‘geheel onafhankelijke’ justitieapparaat ben ik – degene die benoemt hoe ernstig het gesteld is met het geweld van migranten in dit land – het ultieme kwaad en moet met mij wél keihard worden afgerekend.

Het ligt op zich voor de hand: ik ben nu eenmaal geen migrant, ben niet zielig en ook niet zwakbegaafd. Sterker nog, ik zet mij in om het gedrag van die zielige migranten die zich schuldig maken aan moord, doodslag, (groeps)verkrachting en ernstig geweld keihard te veroordelen. En dat maakt me vogelvrij voor justitie. Welkom in de Nederlandse ‘rechtsstaat’!”

Waarvan akte. Haar advocaat, Hakan Külcü, verdedigde Blommestijn in een zaak tegen de eerder genoemde Sidney Smeets. Hierop gebeurde er nog iets schokkends. Smeets diende namelijk een klacht in tegen Külcü in zijn hoedanigheid als advocaat, waarin hij het pleidooi aanvalt dat Külcü hield om Blommestijn te verdedigen.

Toen ik hierover navraag deed, stelde Külcü dat hij de indruk heeft “dat men de grenzen qua aanval aan het opzoeken is om te zien tot en in hoeverre deze grenzen verder verlegd kunnen worden.” Volgens Külcü is het motief van progressieve krachten om dit te doen, om minderheden te “behoeden” tegen “vormen van onderdrukking” die zij in potentie zien aankomen. Het laat zich raden dat zij hierdoor – dus door zelfs de vrijheid van pleidooi van een advocaat te ondermijnen – zélf de onderdrukkers worden waartegen zij de maatschappij zogenaamd willen behoeden.

Richard de Mos – een belangrijke naam die beslist niet mag ontbreken in dit rijtje van illustere vervolgden. Op 21 april is hij vrijgesproken in een corruptiezaak, waarover hij verklaarde dat hij “er nooit aan gedacht had dat hij veroordeeld zou worden.” Immers, “Ik wéét dat ik geen grens ben overgegaan en een goed verhaal heb.”

De zware beschuldigingen die tegen hem werden ingebracht, heeft hij met verbijstering aangehoord. Ook verbaasde het Richard de Mos hoeveel privé-informatie werd geopenbaard over hemzelf, zijn familie en vrienden.

Richard de Mos: “Dat is heel intiem. Ze hebben je afgeluisterd, ze hebben je gevolgd. Ze weten alles van je: je ruzies, je hobby's, welke mensen je aardig vind en niet."

In 2023 leidde onrust over het wel of niet betrekken van Hart voor Den Haag tot de val van de coalitie. De VVD stapte eruit en na de zomer moest een nieuw college worden gevormd. Hart voor Den Haag had het voortouw, maar ondanks de vrijspraak bleef het hoger beroep boven de onderhandelingen hangen.

Richard de Mos: “De Partij voor de Dieren, SP en ChristenUnie/SGP vonden het heel spannend om met onze partij te onderhandelen. Er werd al snel gezegd dat ik geen wethouder mocht worden, terwijl ik ben vrijgesproken. Ze vinden altijd wel een reden. Mijn vertrekpunt dat ik wethouder werd, was de reden om meteen de stekker eruit te trekken.”

Het slepende verhaal blijft hem achtervolgen en leidt tot fysieke klachten en stressklachten. Het zal ook gelden voor alle anderen, die in dit artikel aan het woord kwamen.

Wie tot slot niet in dit indrukwekkende rijtje mag ontbreken is onze eigen Saul, van Saul's Place HQ. Saul van der Bijl was actief voor FVD Breda en was zelfs een tijdje fractievoorzitter, toen hij Marnix van Woudenberg verving. Hij werd onder handen genomen door Zeeman Confronteert, wat natuurlijk niet hetzelfde is als een rechtszaak aan je broek door de overheid, maar wat wel het einde van zijn politieke carrière betekende toen hij in de wandelgangen van het gemeentehuis onder druk werd gezet.

De advocaat Bram de Groen geeft aan dat n.a.v. die uitzending, er inderdaad een onderzoek tot een strafzaak is opgestart tegen Van der Bijl. Hij is verhoord door de politie maar de zaak werd geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Nadien is er nóg een poging gedaan om vervolging bij het Openbaar Ministerie af te dwingen: hiervan werd Van der Bijl pas na een periode op de hoogte gesteld. Toen is hij nogmaals door de politie ondervraagd.

De Groen stelt vast dat “het gerechtshof oordeelde dat er te weinig aanknopingspunten in het dossier voorhanden waren om de door aangeefster beschreven gebeurtenissen en/of aan cliënt verweten gedragingen te kunnen aanmerken als stalking of enig ander strafbaar feit”. Met dit in het achterhoofd, was het dan wel redelijk van de politiek in Breda om zich zó halsstarrig op te stellen?

De journalist Erik J.M. Verbeeck, verklaart het volgende:

“Saul van der Bijl werd door het Hof van beroep te Antwerpen op 14 april 2010 vrijgesproken. Nadat ik door Saul in kennis werd gesteld van wat Strongwood en Zeeman bedisselden kon ik niet anders besluiten dan dat hier politieke motieven aan de basis moeten liggen.”

Het is zoals Richard de Mos al stelde: “Ze vinden altijd wel een reden.” Met grof geweld wordt in de media iemands politieke profiel gesloopt – al volgt er in de rechtszaken achteraf vrijspraak – of was er zelfs al eerder vrijspraak geweest en blijkt alles een storm in een glas water – de schade is al aangericht. De ‘reputatieschade’ zal al helemáál nooit worden gerepareerd, omdat het je domweg niet wordt gegund.

Oneerlijk en kut – ook compensaties voor alle ondergane stress en geldelijke schade kun je vergeten. Wat is het leven in het hedendaagse Westen toch afgrijselijk. Gezegend zijn de simpelen van geest: zij begrijpen nog niet dat door het slopen van Gideon van Meijeren, Jan Roos en alle anderen in dit artikel, ook zij hun vrijheid verliezen.

Besef dat Sid Lukkassen degene is, die dit verhaal over de totale vernietiging van de vrijheid van meningsuiting, dus integraal heeft verzameld, in kaart gebracht en zowel voor Nederland als Vlaanderen, hier gepubliceerd op Saul's Place HQ.

Steun Sid via BackMe en schrijf je in voor Sids Nieuwsbrief. Nieuwsbrief-abonnees zijn harder nodig dan ooit!

1 note · View note

rotterdamvanalles · 2 years ago

Text

Geschiedenis van Rotterdam (Deel 7)

Foto 📸 De Erasmusbrug in 2005.

Het gemeentebestuur en de Rotterdammers zoeken naar manieren om van het kale, kille imago af te komen. Bij een wereldstad hoort ook cultuur. De eerste pogingen verlopen echter moeizaam. De viering van het 650-jarig bestaan van de stad loopt uit op een mislukking.

Een grote stap wordt gezet met de bebouwing van het Weena, in het hart van de stad. In de jaren 70 werden alle plannen om hoogbouw te plegen nog tegengehouden door het stadsbestuur, dat traditioneel werd gedomineerd door de Partij van de Arbeid. Hoger dan het Hilton mocht niet. Het Shell-gebouw naast het Hofplein werd in die dagen door wethouder Hans Mentink laatdunkend aangeduid als 'een erectie van het kapitaal'. Nu wordt dus eindelijk het groene licht gegeven voor hoogbouw.

In enkele jaren tijd gaat de skyline van Rotterdam er in deze periode heel anders uitzien. Langzaam maar zeker krijgt de stad weer enige allure.

Een ander megaproject (uitgevoerd vanaf 1994) is de Kop van Zuid. Het betreft een ambitieus woon- en werkgebied op de zuidoever. Vooral de Erasmusbrug, gebouwd in 1993–1996, wordt een 'uithangbord' van de nieuwe flair van Rotterdam. Het noorden en zuiden van de stad worden tot één geheel gesmeed. Aan de zuidkant van de brug staan onder meer het nieuwe Luxor Theater en de rechtbank.

In 1995 wordt er serieus gesproken over het opheffen van Rotterdam. Onder aanvoering van burgemeester Bram Peper wil men de stad opdelen in een aantal kleine delen, die tezamen de stadsprovincie Rijnmond zouden moeten uitmaken. Het idee is dat een metropool als de Rijnmond, met de grootste haven ter wereld, beter bestuurd kon worden over de gemeentegrenzen heen, als een stadsprovincie. Rotterdam zou daarbij dus moeten worden opgedeeld. Volgens deskundigen is dat geen gekke gedachte.[bron?] Echter, het idee dat Rotterdam zou worden opgeheven gaat er bij veel Rotterdammers niet in. Men strijdt voor een referendum en als dit er komt is de uitslag overduidelijk: bijna 90 procent van de stemmers verwerpt het plan. Daarop wordt het wetsvoorstel ingetrokken. Rotterdam houdt aan deze tijd nog wel de deelgemeenten over, die al eerder waren opgericht, mede ter voorbereiding op de vorming van de stadsprovincie.

In 1998 wordt burgemeester Bram Peper benoemd tot minister van Binnenlandse Zaken. Het afscheid van de stad is bijzonder wrang vanwege de bonnetjes-affaire.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

0 notes

brusseag · 4 years ago

Text

Opdragt 2c

"Er ligt zoveel sneeuw, ik kom te laat om Bram op te halen" denkt Sophie terwijl ze in de file staat op een erg besneeuwde dag. Ze moet haar ex’s broer ophalen om hem naar zijn huis te rijden om zijn verjaardag te vieren, hoewel ze geen deel meer uitmaakt van de familie weten ze dat Bram haar vertrouwt en dat ze de beste auto heeft om in dit weer te gebruiken, ze heeft een Range Rover Defender. Hoe dan ook, ze dacht dat ze er snel zou geraken maar iets blokkeert de weg, ze weet niet wat het is, ze denkt dat het een of ander ongeval is, tot haar baas haar opbelt (ze werkt voor een krant) en haar zegt dat ze een artikel moet schrijven over een gevangene die ontsnapt is uit de plaatselijke gevangenis, Sophie woont vlak naast die gevangenis. Zo komt ze te weten waarom de weg is afgesloten: de weg is afgesloten omdat er momenteel een grote klopjacht aan de gang is om de ontsnapte gevangene te zoeken, blijkbaar is hij zeer gevaarlijk en heeft hij een partner, dus wordt iedereen aangeraden thuis te blijven of op zijn minst het gebied te vermijden. Sophie moet absoluut naar Bram toe om zijn verjaardagsfeestje te vieren dus neemt ze de langere weg naar Bram. Als ze daar aankomt is Bram extatisch en kan hij niet stoppen met praten over de taart die hij aan zijn moeder heeft gevraagd, het wordt paars en blauw met een groene dinosaurus erop getekend. Om zich te verontschuldigen voor het feit dat ze te laat was, besluit Sophie hem zijn cadeau eerder te geven, en wat denk je: hij vindt het geweldig !, het is een doos lego's met een dinosaurus-thema. Hoewel ze een beetje (ok misschien wel veel) te laat zijn, is de hele familie opgelucht, met dat hele verhaal over de ontsnapte gevangene, ze waren zo ongerust en natuurlijk was Sophie vergeten hen te waarschuwen, Sophie is erg vergeetachtig. Bram is weer eens extatisch om zijn familie te zien en wordt nog opgewondener als hij zijn taart ziet: het is precies wat hij wilde:)

Sophie besluit haar werk in te halen en schrijft het beste verslag dat ze ooit heeft geschreven, haar baas belt haar weer op en vertelt haar dat ze helaas net te weten zijn gekomen dat de gevangene (genaamd Vince Greenwater) een auto heeft overvallen en de chauffeur heeft ontvoerd en haar heeft opgedragen hem naar Amsterdam te rijden, ze zijn een paar keer gesignaleerd maar iedereen dacht dat zij zijn partner was waar iedereen het over had. De politie ontdekte dat toen ze haar lichaam dood op een veld vonden met haar auto nergens te bekennen. Sophie herschrijft het artikel zonder er echt bij stil te staan dat haar dat ook had kunnen overkomen als ze niet in de file had gestaan. Ik denk dat je nooit weet hoeveel geluk je echt hebt.

1 note · View note

offtoljubljana · 5 years ago

Text

117. Pech, fiets weg

16/06/2020

Oké, laten we eerste de goede dingen doen voordat we naar het slechte deel gaan. Dan is het ook meteen een chronologische volgorde. Luister ondertussen mee naar mijn nieuwe glee playlist Klaine? In MY 2020?

Zoals de playlist beschrijving al zegt: klainer 12 in 2020 here we go lads.

En misschien dachten jullie dat jullie eronder uit kwamen, maar nee, vandaag weer Animal Crossing! GOED ANIMAL CROSSING NIEUWS, BOYS!!!

Achtergrond: de dieren in je eiland komen of willekeurig op je eiland wonen, of je kan gaan zoeken naar een bepaald personage als je een lege kavel heb. Dit doe je via mystery islands. Een reis naar zo’n eiland kost 1 Nook Miles Ticket (2.000 Nook Miles) en het is een heel gedoe. Mensen spenderen soms 100 van die NMT en uren om een bepaald beestje te vinden.

Dat vind ik te veel werk, maar ik besloot vandaag om eens te gokken op Merengue, mijn favoriete personage. Met een max. van 20 NMT ging ik!

En na 4 van die dingen kwam in de clown Pietro tegen.

Ik had hem bijna genomen, want hij is de meme hemzelf. Maar nee, ik bleef door gaan voor Merengue. Na 6 NMT had ik het bijna opgegeven, want ik was al een uur bezig, maar toen dacht ik: oké, nog 1 en dan sluit ik af.

GUESS WHO?

IK HEB MERENGUE!!!! YEEEEEEEET!!!!!! JA, DIT VRAAGT VOOR EEN YEET!

Oké, inmiddels was het 20:00 en om 21:00 wilde ik weer in de stad zijn. Ik had namelijk dat festival opgezocht en om 21:00 zou een balletvoorstelling met gratis toegang beginnen.

Waarom ook niet?

Ik at mijn restjes burek en om 20:30 stapte ik op de fiets. Rond 20:50 kwam ik aan op het universiteitsplein (oftewel Kongresni Trg) en het was druk. Als je een kaartje had, dan kon je zitten, maar dat had ik niet. Aangezien het gratis was, was het niet erg dat je vanuit buiten de hekken kon kijken. Dat stond ook vol. Er hing weer een goede sfeer. Er was een zeer drukke pomeranian en heel veel mensen hadden ijsjes.

Goed idee. Ik bedacht: nu kan ik na de voorstelling alsnog een ijsje halen, aangezien ik in de middag vol zat.

Normaal staan er meer stoelen, maar wegens Corona waren er minder plekken zodat er meer afstand kon komen. Zoals je ziet, besloten groepen om toch samen te gaan zitten, maar ja, dat zijn mensen die bij elkaar horen.

Er zat ook een “flaw in the plan” in mijn ijsjesplan: op de flyer stond dat de show 70 minuten zou duren. Dan zou de VIGÒ al dicht zijn. IJs dan maar een andere keer.

Het was een mooie show. Het was gewoon dans. Dansliefhebbers kunnen waarschijnlijk een meer diepgaande recensie geven dan “mooi”, maar dat is het enige wat ik kan zeggen. Quote van de dag: “We love it when we see proper choreography with two boys”. Het had wel een onnodig lange curtain call.

Een curtain call na 30 minuten. De show was dus maar 30 minuten? Ik was een beetje door de war, maar ze waren overduidelijk aan het buigen en toen de lichten uitgingen, stonden mensen ook op. De bewaking hield mensen niet tegen, dus de show was 40 minuten korter dan gedacht.

Toch nog tijd voor ijs! Ik liep naar VIGÒ en de Vigò smaak was er nog, dus die kon ik eindelijk proberen. Ik nam er ook aardbeien bij. Het was heel lekker. Ik liep terug naar het park, maar ik zag dat het kunstwerk van een paar dagen geleden nu verlicht was.

Helaas is het moeilijk om verlichting te fotograferen in het donker. De kleuren zijn eigenlijk blauw, paars en groen, maar op de foto lijkt alles blauw.

Oh en het kasteel was ook verlicht. Dat is altijd zo, maar ik had er nog geen (slechte) foto van gemaakt.

Terug in het park. De show was dus echt voorbij. Ik dacht even dat het gewoon een pauze zou zijn, maar nee.

Dingen die je ziet in het park:

De hyperactieve pomeranian was er nog steeds.

Een man die een seksclub adverteert. Hoe? Zo:

Een kind dat spontaan begint de dabben.

Dronken mannen.

De paraplu’s worden dus ook verlicht.

Alweer, de foto is niet geweldig. Eigenlijk was het blauw en geel. Ik heb er ook een video van gemaakt. De verlichting ziet er niet beter uit, maar de verlichting had een patroon.

En nu naar het nadelige gedoe. Ik at mijn ijsje op en ik besloot om naar huis te gaan. Ik liep richting het plein, want ik had mijn fiets geparkeerd in de straat tussen het plein en het parkje, en ik zag mijn fiets niet. Huh?

Ik wist zeker dat ik het hier had gezet.

Ineens zag ik iets hangen aan een leeg fietsrek: mijn kabelslot (sorry pa, ik zei dat het een kettingslot was, maar ik bedoelde een kabelslot). Ik pakte mijn sleutel om te checken of dit slot bij mijn sleutel paste en yup, dit was mijn slot.

En waar was mijn fiets?

Weg.

Bram, Jasper, oren dicht.

WHAT THE FUCKITY FUCK FUCK IS THIS SHIT?? WHICH PIECE OF UTTER HORSESHIT NICKED MY FUCKING BIKE??? YOU FUCKING CUNT!!!!

Oké, het is veilig. Maar ja, fiets weg. Ik keek voor de zekerheid nog even rond, maar hey, mijn slot hing aan dat fietsrek, dus het is zeker dat daar mijn fiets geparkeerd stond.

Mijn eerste gedachte was: “oké, buskaart kopen!”

En toen: “... ik kom uit Nederland en daar is dit me nog nooit gebeurd en nu wordt mijn fiets gestolen in Slovenië???”. Er was iets ironisch aan de situatie, maar op dat moment kon ik er de humor niet van inzien.

En toen: “ach, de krau is dus echt terug op straat.”

Ik hoopte dat ik mijn fiets nog kon zien, want één keer in Nijmegen werd iemands fiets gestolen en toen zag ze de dader erop fietsen. Zo kreeg ze haar fiets terug, want ze riep keihard: “Yo, dat is mijn fiets!”, maar ik had niet dat geluk.

Waarom hier? Sanne schreef dit al:

Dan maar de bus. Gelukkig hoefde ik niet mega lang te wachten. Lijn 14 was gelukkig best leeg. Blijkbaar kunnen we ook weer op alle plaatsen gaan zitten. Zo kwam ik dus thuis met gebogen schoudertjes, want mijn fiets is weg en ik ben verdrietig, en nu zit ik aan de thee. Wat een einde van een mooie dag.

Ach, ik denk gewoon aan hoe blij ik was om Merengue te zien en alles is weer goed.

#117 #blog post #june

4 notes · View notes

laurapraat · 4 years ago

Text

Een nieuw hoofdstuk

Het is even een tijdje flink stil geweest rondom alles. Er is de afgelopen maanden zo enorm veel gebeurd. Dat ik er gewoon weg niet meer aan toe ben gekomen. En heel eerlijk gezegd …. Had ik de puf ook even niet. Er voor mijn kind vooral zijn en het vechten tegen alles en iedereen was even te veel.

Inmiddels hebben we 3 maanden geleden bloed afgestaan voor het genetisch onderzoek. Op de uitslag hiervan zitten we nog steeds te wachten hopelijk komt dit snel!

De maanden verstreken en we kwamen steeds dichterbij het moment dat Bram afscheid van de peuterspeelzaal zou gaan nemen en zou gaan starten op de basisschool. Met het complete team van fysio, bekkenbodem therapie en logopedie. schoven we aan tafel met zijn juf van de peuterspeelzaal, de juf die Bram zou gaan begeleiden, De Ib’er het samenwerkingsverband en het wijkteam. Voor een groot overleg. Dit was eigenlijk allemaal enorm positief. Er werd een huisbezoek ingepland, de eerste oefen dagen werden besproken, papieren ingevuld en ondertekend en de eerste echte schooldag werd afgesproken.

Bram ging voor de eerste keer wennen. De juf was positief bij het ophalen. Een flinke opluchting voor ons. De dag erop gesprek met de juf en het wijkteam voor de nodige extra zorg…. En daar ging het mis …. De Ib’er schoof aan en eigenlijk alles was beloofd en afgesproken was, Leek nu in eens onmogelijk, Advies van het wijkteam: Medisch kinderdagverblijf of speciaal onderwijs. Die woorden vielen rauw op mijn dak….. Het plaatje wat ik in mijn hoofd had brokkelde compleet af. Medisch kinderdagverblijf ging het zeker niet worden. Dan maar speciaal onderwijs…… Meer keuze was er niet werd geschetst. Alles werd stil gelegd en we zouden contact houden over de aanvraag voor het speciaal onderwijs.

Kwaad en verdrietig ging ik op huis aan….. Snikkend heb ik mijn moeder gebeld. Het was zo enorm oneerlijk. Waar hebben we anders al die jaren en zeker de afgelopen maanden zo enorm hard voor lopen knokken?! Waarom was de peuterspeelzaal nooit met deze feiten gekomen ?

Ik heb daarna meteen contact gezocht met zijn leidster van de peuterspeelzaal. Het verhaal uitgelegd en of hun konden helpen hierin. Bram zou voorlopig daar blijven tot er ergens een plekje voor hem zou zijn.

De dagen verstreken, En ik heb non stop het internet zitten afstruinen. Al snel kwam ik er achter dat Bram geen eens in aanmerking kwam voor speciaal onderwijs. Zijn problematiek is niet zwaar genoeg. Kortom scholen bellen en mailen in de omgeving. Gesprekken en smeken waren dagelijkse kost.

Ik heb me kwaad moeten maken. De instanties persoonlijk gebeld en ze eens de waarheid gezegd. Fout op fout kwamen aan het licht………

Een kind observeren zonder de achtergrond informatie, Niet luisteren naar de vaste leerkrachten die hij op dat moment had, En informatie die nooit doorgegeven was die wij wel aangeleverd hadden. Alle verslagen zelf opnieuw moeten sturen. En instanties proberen in te laten zien hoe ze met zulke stommiteiten de toekomst van een jong kind zo enorm kunnen verpesten…..

Vanwege de zorgplicht die de basisschool had na het aanmelden van Bram moesten hun mee helpen in het zoeken naar iets passends, Maar gelukkig wilde een basisschool graag met ons persoonlijk in gesprek. Hup Bram mee naar het gesprek en vooral gevraagd of ze hem gewoon een kans konden geven. Al snel volgde er een groot gesprek met de nieuwe basisschool erbij. Bram mocht bij hun wel starten. De dag na zijn verjaardag kreeg hij eindelijk groen licht. De dag erop een telefoontje met in welke klas hij zou komen en even later belde de juf zelf.

Er werden afspraken gemaakt en Bram mocht extra dagen komen wennen. Bram vierde zijn verjaardag op de peuterspeelzaal, deelde zijn afscheidstraktatie uit en nam afscheid van iedereen.

Vandaag was het dan zo ver. En ik kan alleen maar zeggen dat ik een vrolijk mannetje na afloop weer thuis had zitten. Die weer straalt en weer echte draken streken uithaalt. Het ging goed en de juf was echt positief. De school pakt de zorg enorm goed op tot nu toe. En ik heb echt het gevoel dat hij echt een eerlijke kans krijgt zoals elk kind. En dat is het enige wat wij vroegen…..

Op de peuterspeelzaal is het ook altijd goed gegaan met wat simpele extra aandacht. Aandacht die op een basisschool ook prima mogelijk is. Ik heb uitspraken gehoord van mensen die duidelijk niet wisten waar ze over spraken. Tja Bram heeft een spier achterstand. Daardoor is ontlasting ophouden echt nog een dingetje….. De juf van de eerste school zei dood leuk : Gewoon geen luier meer aangeven dan leert hij het snel genoeg…. Ja tuurlijk….. Want die spieren denken vast: Goh lekker zo’n luier ik laat lekker alles lopen, Het geeft toch geen rotzooi…. Helaas zullen er nog vaak zat momenten van onbegrip komen ben ik bang…

En wat ik de afgelopen maanden heb geleerd is: Dat we helaas de finish nog niet hebben gehaald. Dat het blijft knokken. En dat ik niet weet wanneer dat over zal zijn. Dat vooral je mond open trekken en zelf achter dingen aan gaan heel erg belangrijk is. Maar vooral…. Leeuwinnen kracht ! Blijven vechten en niet zomaar ergens mee akkoord gaan. Want ten slotte word er al 4 jaar lang geknokt en weet ik als zijn moeder toch echt een stuk beter wat hij kan.

#basisschool #eerstedag #ontwikkelingsachterstand #spraaktaalproblemen #kansen #samenwerkingsverband #wijkteam

0 notes

antonieniessen · 8 years ago

Photo

6 juni 2017

Hammam

Another lovely day. In de eetzaal loopt een 15 jarig ventje stage. Zijn naam is Emrecan Ozdes. Gewoon 6 dagen werken in de week. Ruim 10 uur per dag. In Turkije doen ze niet aan ARBO wetten. Daar werken mensen kei- en keihard en Emre is daar een voorbeeld van. Iedere dag met een big smile op zijn gezicht. Altijd vriendelijk en altijd vrolijk. In Nederland had er allang weer een advocaat aan tafel bij een talkshow gezeten om moord en brand te schreeuwen. Vandaag hebben Jen en ik 2 zwembrilletjes aangeschaft. Jenny staat inmiddels bekend als Jenny ''Kromowidjojo''. Als mensen mij eenzaam en alleen op het strand zien liggen weten ze alweer hoe laat het is. Dan is moeders weer fijn een stukje aan het zwemmen. De koffie bij Coco Beach smaakte weer voortreffelijk en na lang aandringen hebben we vandaag het aangeboden stuk taart geaccepteerd. Thanks, Kezban.

In de middag zijn Bram en Frits gearriveerd in het hotel. Samen met hun vrouwen. Bram is ruim 25 jaar geleden mijn elftalleider geweest. Vorig jaar stond hij ineens naast ons in de eetzaal. Apart om iemand na zoveel jaar in Turkije tegen te komen. Zij komen al heel lang in Içmeler en zitten de laatste jaren ook in hotel L'Etoile. We mogen Bram en Frits gerust Turkije deskundigen noemen. Altijd leuk om af en toe even terug te gaan in de tijd. In de namiddag zijn Jen en ik naar de hamman geweest. Bij L’Etoile Spa van Hatice. Het was heerlijk. Sauna, een flinke wasbeurt met veel schuim, lekker gescrubd worden en daarna een zeepmassage. Schoner dan schoon. Als extraatje hebben we ons ook laten masseren. Het is geen schande om eens in de zoveel tijd jezelf een beetje te verwennen.

Tijdens het aankleden zie ik bij Boulevard dat Sandra Reemer plotseling is overleden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier toch wel van schrik. Helaas wordt het bericht over haar dood weer overschaduwd door zgn ''goede bekenden'' van Sandra, want lijkenpikken staat nu eenmaal hoog op de agenda in BNer land. Wat een nare mensen. Ook hoorde ik dat Anneke Grönloh bekend heeft gemaakt dat ze stopt met zingen. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Via Facebook krijg ik iets mee over de zaak tegen Bill Cosby. Ik vind het een grof schandaal dat deze notoire smeerpijp nog vrij rondloopt. Dit is je reinste klassenjustitie. Gevalletje OJ Simpson. 's Avonds genoten van een heerlijke koffie bij Lighthouse. Als ik onze eerste week samenvat kom ik tot de conclusie dat ik hier volkomen ontspannen in de rondte loop Geen ''wolla'' en geen boevenkoppies waar ik me in Amsterdam groen en geel aan erger. Hier voel ik me relaxed. Welterusten !

2 notes · View notes

maxvorst-blog · 5 years ago

Text

Cultuurdouche dag 3 woensdag

Woensdag vandaag hadden we de college tour ik vond deze zeer interessant er kwam iemand van KPN vertellen dit vond ik wat saaier. De beste heer van Flora Holland vond ik echter zeer interessant zijn baan vond ik wel wat hebben tribe lead en wetend dat hij ook fontys heeft gedaan is dan leuk om te weten het geeft een gevoel van met deze studie kan ik gaan doen wat hij doet. Tussen de interviews en de college tour hadden we even wat tijd. We zijn toen gaan met de groep samen gaan zitten en gaan brainstormen en ideeën in de groep gooien. We hadden het idee eerst om 2 handen in elkaar te 3d printen en daar hartjes snoepjes te bestrooien. Dit sloeg wel terug op de onderwerpen namelijk 3D printing en vriendelijkheid. Toen krijg iemand het idee om het kunstwerk groen te maken en stelde voor dat we ons moesten gaan richten op vriendelijkheid naar de aarde. Ik was hier echter een beetje op tegen want dat vond ik meer met duurzaamheid te maken te hebben. Dit heb ik ook gezegd. daarna hadden we de interviews iets belangrijks dat ik heb geleerd is dat je als tb-er veel verandering doorvoert en dat mensen hier niet altijd positief op reageren. Onze tutor hebben we ook geïnterviewd dit vond ik het leukste in interessantst Jan Bram vertelde dat hij voor KPMG had gewerkt. Ik wist niet dat dit mogelijk was omdat ik dacht dat dit alleen accountants waren. Deze dag gaf mij een geruststellend gevoel dat ik een opleiding had gekozen waar je veel mee kan worden en ook goed carrière kan maken.

0 notes

omroepcastricum · 6 years ago

Link

CASTRICUM – Overweegt u om uw tuin groener te maken? De gemeente Castricum stelt subsidie beschikbaar voor het vergroenen van bestaande tuinen.

Doordat het klimaat verandert worden we geconfronteerd met langdurige droogte, zoals de droogte van afgelopen zomer, of juist met heftige regenval.

Verharden tuinen veroorzaken steeds meer het effect van een kurkdroge grond of wateroverlast. Voor het regenwater is er steeds minder bodem om in weg te lopen. Dit gaat ten koste van het grondwaterpeil of juist de afvoer.

De gemeente stimuleert daarom groene tuinen. Met de subsidie wordt 50% van de realisatiekosten met een maximum van € 1.000,- onder bepaalde voorwaarden vergoed. Deze subsidieregeling geldt nog tot het einde van dit jaar.

Ook Bram de Vries is zich bewust van deze klimaatveranderingen. Hij kreeg subsidie om een sedumdak te realiseren (groen dak). Volgens meneer De Vries is zijn sedumdak een groot succes. “Afgelopen zomer, met het warme weer, was het in de ruimtes onder het groen dak beduidend koeler dan andere jaren met mooi weer.”

Hij zou het anderen zeker aanraden om ook een regenwatertuin te realiseren. Tevens verwacht meneer De Vries dat het in de winter weer voordelen heeft bij het behouden van de warmte.

Meer informatie: https://cas105.nl/1Xkx4CW of mail naar [email protected]. Daarnaast kan u contact opnemen met Niels Blokker via 06-194 296 81.

foto: Bram de Vries op zijn sedumdak bron: https://cas105.nl/1Xkx4CW

#Castricum #Limmen #Akersloot #Bakkum #De Woude

0 notes

dirklagast · 7 years ago

Text

Opnieuw 5 Nederlandstaligen in de Koekelbergse gemeenteraad

Waar iedereen zich thuis voelt – Où chacun se sent chez soi

Bij de verkiezingen van 14 oktober 2012 werden 5 Nederlandstaligen verkozen in de Koekelbergse gemeenteraad: Robert Delathouwer (sp.a), Dirk Lagast (sp.a), Khadija Zamouri (Open Vld) [allen verkozen op de Lijst van de Burgemeester], Tinne Van der Straeten en Bram Moerman (beiden Ecolo-Groen).

Het tragisch overlijden van Bram Moerman in…

View On WordPress

#gemeenteraad #politiek

0 notes

rotterdamvanalles · 3 years ago

Text

Geschiedenis van Rotterdam (Deel 7)

In enkele jaren tijd gaat de skyline van Rotterdam er in deze periode heel anders uitzien. Langzaam maar zeker krijgt de stad weer enige allure.

In 1998 wordt burgemeester Bram Peper benoemd tot minister van Binnenlandse Zaken. Het afscheid van de stad is bijzonder wrang vanwege de bonnetjes-affaire.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

Foto 📸 De Erasmusbrug in 2005.

1 note · View note

ninelicks · 7 years ago

Photo

Wie // Het beste van 2017 volgens Nick.

Wat // Tweeduizendenzeventien was een kutjaar, maar er waren ook hoogtepunten als Lowlands (een van de beste edities ooit) en een contract bij De Arbeiderspers. En er kwam een hoop moois uit qua muziek, film en literatuur.

ALBUMS | 1. The War on Drugs // A Deeper Understanding 2. Roxeanne Hazes // In mijn bloed 3. Four Tet // New Energy 4. Bicep // Bicep 5. LCD Soundsystem // american dream 6. Spoon // Hot Thoughts 7. V.A. // Welcome to Paradise (Italian Dream House 89-93) 8. Destroyer // ken 9. Mac DeMarco // This Old Dog 10. Future Islands // The Far Field 11. Thundercat // Drunk 12. Lorde // Melodrama 13. Pavel Dovgal // Aura 14. Spinvis // Trein vuur dageraad 15. James McAllister, Sufjan Stevens, Nico Muhly, Bryce Dessner // Planetarium

MEEST GELUISTERD (volgens Last.FM) | 1. Joep Beving // Solipsism 2. Mac DeMarco // This Old Dog 3. The War on Drugs // A Deeper Understanding 4. Pavel Dovgal // The Aura 5. Four Tet // New Energy 6. Spoon // Hot Thoughts 7. Lorde // Melodrama 8. The Blaze // Territory 9. Roxeanne Hazes // In mijn bloed 10. Thundercat // Drunk 11. Burial // Untrue 12. Alan Parsons // The Time Machine 13. Gorillaz // Humanz 14. Lana del Rey // Lust For Life 15. Spinvis // Trein vuur dageraad

TRACKS | 1. The Blaze // Virile 2. Roxeanne Hazes // Ik was toch je meisje 3. The War on Drugs // Pain 4. Four Tet // Two Thousand and Seventeen 5. Arcade Fire // Everything Now 6. Kamasi Washington // Truth 7. Spoon // WhisperI’lllistentohearit 8. Destroyer // Sky’s Grey 9. The National // The System Only Dreams In Total Darkness 10. Moses Sumney // Plastic 11. Thundercat // Show You the Way (Feat. Michael McDonald) 12. LCD Soundsystem // other voices 13. Yaeji // Drink I’m Sippin’ on 14. SZA // Drew Barrymore

FESTIVALS/FEESTJES | 1. Lowlands @ Biddinghuizen (Future Islands, Linde Schöne, Adonis) 2. Verjaardag @ Ot En Sien 3. Life & Death @ Thuishaven 4. These Guys @ NDSM 5. Bingo met Marja van Katendrecht @ SS Rotterdam 6. DJ Harvey @ Marktkantine 7. Festifest @ Noorderlicht

SHOWS (incl festivals) | 1. Future Islands (Lowlands + Oedipus Brewing) 2. Gorillaz @ Ziggo Domes 3. Roxeanne Hazes @ Melkweg 4. Roy Ayers Ubiquity @ Melkweg 5. Jameszoo Quintet @ Paradiso 6. Her @ Bitterzoet 7. Thundercat @ Paradiso 8. Jamiroquai @ Ziggo Dome 9. Status Quo @ Sparkasse Stadium Mönchengladbach 10. British Murder Boys @ Basis

IN DE BIOS GEZIEN | 1. American Honey 2. Goodfellas 3. Nocturnal Animals 4. T2: Trainspotting 5. Moonlight 6. mother! 7. Manchester by the Sea 8. Dunkirk 9. Taxi Driver 10. Daphne 11. 20th Century Women 12. Vele hemels boven de zevende 13. Baby Driver 14. Het is waar maar niet hier 15. Once Upon a Time in the West

GELEZEN | 1. Kees Quirijns - Maanheuvel 2. Marlon James - A Brief History of Seven Killings 3. Max Porter - Verdriet is het ding met veren 4. Erik Jan Harmens - Hallo muur 5. Arnon Grunberg - Blauwe maandagen 6. Anne-Marieke Samson - Klootzakjes 7. Delphine de Vigan - Niets weerstaat de nacht 8. Philip Roth - Alleman 9. Seppe van Groeningen - Aards paradijs 10. Özcan Akyol - Eus 11. Rolinde Hoorntje - De club 12. Jason Rekulak - De wonderjaren van Billy Marvin 13. Mick Johan - Totemdier Arafat 14. Jan van Mersbergen - De ruiter 15. Hendrik Groen - Zolang er leven is

GESCHREVEN | 1. Roxeanne Hazes @ Playboy 2. Hopper Penn @ VOGUE Man 3. Spinvis @ Playboy 4. Bram Tankink & Laurens ten Dam @ Bicycling 5. Viviane Sassen @ VOGUE 6. 125 jaar Van der Velde @ Libris Blz. 7. Rick Brandsteder @ Playboy 8. Surfers Scheveningen @ VOGUE Man

#Nick #2017

0 notes

offtoljubljana · 5 years ago

Text

88. Finally, some good fucking food

7/05/2020

Huh. Déjà vu. Ik zit weer eens een keer een blog post te schrijven vanuit het centrum en oh boy, ik zit weer op precies dezelfde plek als [goede blogpost nummer hier] 5. Een gepassioneerd stuk over waterverf... en mijn dagje in het centrum. Het goede nummer voeg ik toe als ik thuis ben, want ik ken natuurlijk niet mijn hele blog uit mijn hoofd. Dit is al nummer 88!

Het is nu 16:38 en ik ben rond 15:15 vertrokken vanuit huis. Eerst heb ik wat spullen van Barbara ingepakt en ze heeft nog echt veel spullen hier. Hopelijk past alles.

Aangezien de haast voor Sociologie verdwenen is, besloot ik om van de dag te genieten. Ik doe misschien dadelijk nog wel iets voor de uni. Sinds ik in de vorige het idee om ijs te gaan eten had geformuleerd, kon het me niet los laten.

Ik fietste dus naar het centrum met de gefixte fiets en het fietspad hier is zo slecht. Eenmaal in het centrum besloot ik om eindelijk langs de randen van het centrum te fietsen. Ik heb dus een nieuw stuk gezien en het was heel mooi. Ik had foto's moeten maken. Op een moment was ik wel op een doodlopend einde dus ik heb de fiets een paar traptreden af moeten tillen en ik kwam weer op een drukke weg. Ik was het centrum uitgegaan.

Ironisch gezien was ik op de drukke weg dat naar de Faculty of Arts leidde dus daar ben ik ook even gestopt.

Hierdoor wist ik ook dat ik bijna bij de kunstwinkel was, dus daar heb ik een waterverf napje gekocht, want ik wilde altijd minstens 1 kleur meenemen uit Slovenië. Het werd emerald green van W&N Cotman. Yup, weer een groen.

Ik heb nog een paar foto’s gemaakt voor Dani. Misschien post ik die apart in een photoset. Dani wilde deze kunstwinkel namelijk graag zien en dat waren we ook van plan om te doen, maar hey, Corona.

En toen was het tijd voor ijs. Ik fietste terug door minder bekende wegen en zo kwam ik weer in het centrum.

Met dit goede weer en met de open horeca waren er meerdere plekken met ijs. Dus ik heb uiteindelijk bij Zvezda ijs gehaald. Aardbeien is dus een luxe smaak. Deze ijssalon ligt naast een sushi tent en het terras was vol. Alle lege tafels waren gereserveerd. Back in business.

Het ijs was van een taartenwinkel. Ik ben er langsgelopen met de fam in januari, daarom herinnerde ik het. Ook herkende ik het logo ergens van, maar ik wist niet wat.

Met deze gedachtegang besloot ik om langs het horeca deel van de rivier te lopen en om wat foto’s te maken.

Je ziet het niet op deze foto’s, maar de lege terrassen zijn weer gevuld. Het is nog steeds leger, want de grotere afstand tussen tafels leidt tot minder mensen en niet alles is open, maar het geeft een goed gevoel om weer een gevulde stad te zien. Ik liep helemaal tot aan het einde en het theehuis waar ik maanden geleden met Rita en Sanne ben geweest zat helemaal vol.

Het geeft gewoon een goed gevoel om mensen weer zo buiten ze zien zitten. Een gezin zat te lunchen. Vriendengroepen aten ijsjes. Het terras van dat sushirestaurant was dus vol.

En de rest schrijf ik wel als ik thuis ben. Wordt vervolgd...

***

21:35 en ik ben al sinds 18:30 of zo thuis, maar toen ging ik rond 19:30 Animal Crossing spelen met een paar anderen en poef, het is 2 uur later.

Ik kwam thuis nadat ik over het irritante fietspad had gereden en Matjaz zat in de tuin met een bouwwerker. Hij is zeer blij dat de steden weer mega druk zijn. Erasmus gaat weer beginnen. “You still have time to find a guy.” ... yeah, met dat in je achterhoofd, luister mee naar Hayley Kiyoko Official Playlist. Amen.

Damnit, ik had dus toch mijn Hayley Kiyoko tour shirt aan moeten doen.

Maar ik ga nu even thee halen en dan het bovenste deel opknappen.

***

Sophia zit in de keuken te leren. Kath en Sophia hebben morgen tentamen en ze zijn echt al dagen rond aan het lopen met notities en boeken en ik hoor ze constant elkaar overhoren. Anouk is er soms voor moral support. Sophia zat een video te kijken over de grenzen van de EU en waarom die grenzen niet in Europa liggen, want het koloniale verleden van Europa is nog steeds geen verleden. “These asterix never really end, but this video must.” Damn, dude.

***

21:55. Alright. Terug naar het hoofdgedeelte. Ik liep dus de straat met alle terrassen af en toen ging ik naar de straat parallel links. Dat is een winkelstraat. Ik was maar één keer zo ver gekomen en dat was in januari.

Hmm... met deze foto wilde ik de nadruk leggen op de rijen huizen boven elkaar, maar de auto’s zijn overduidelijk het midden punt van de compositie, waardoor de aandacht daar naartoe gaat.

Het is niet eens scherp! Jack Zimmermann zou zich schamen.

In mijn verdediging: a) door de zon zag ik mijn scherm bijna niet en b) ik heb de telefoon een beetje naar boven gedraaid en als ik het nog meer naar boven zou richten, zou mijn ijs uit het bakje vallen.

Op het kruispunt van deze straat en een andere, is een fonteintje. Daar ging ik even zitten om in de schaduw mijn ijs op te eten. Dit was mijn uitzicht.

Dit is de rest van die winkelstraat die parallel aan de straat met terrassen loopt. Als je hier naar rechts draait, ga je een weg omhoog. Deze weg ben ik nog nooit ingegaan.

Dit is dus een mysterie voor de volgende keer. Ik kon niet zeggen dat het heel rustig zat, want op twee plekken in de buurt werd er luidruchtig gebouwd. Ik zat ook naast een gezin en op een moment praatten ze met een man in het Engels. Hij werkt op de universiteit en hij claimde dat er waarschijnlijk geen internationale studenten meer in de stad waren.

Dude. I’m right here.

Na mijn ijsje liep ik door de winkelstraat. Aangezien ik dus maar 1 x zo ver ben gekomen, kende ik de winkels hier niet. Meeste winkels zijn dus ook weer open, maar niet alles. De toeristische souvenirwinkels zijn ook dicht, want er zijn geen toeristen.

Wel binnenlandse toeristen, of tenminste, zo leek het. Er waren best veel gezinnen op de fiets. Hier gaan de scholen voorlopig nog niet open, in tegenstelling tot Nederland. Bram gaat maandag weer naar school. Maar ja, Sloveense ouders moeten hun kinderen nog langer vermaken. Dan gaan ze maar fietsen.

Er fietsen veel mensen hier, maar er zijn ook veel skeelers en elektrische steppen. Die gaan hard.

Er zijn ook veel honden. Dat merkte mam ook al op in januari. Ik geniet juist van alle fluffy dogs rondom me. Er waren echt een paar leuke. Er was een kleine in de rij bij de ijssalon die graag opgepakt wilde worden. Op een terras zat een grote hond lieflijk te kijken naar de bal in de handen van het baasje. Een Pomeranian genoot heel erg van gekrap onder de kin. Er was ook een klein hondje en een peutertje zat op de grond met de hond te spelen. Oh, my heart.

De favoriete was een opstandige pug die weigerde te lopen. Het baasje moest aan de lijn trekken, maar de hond gewoon om de paar stappen liggen. Uiteindelijk heeft het baasje de hond weten te laten lopen door middel van spelen.

Oh DOGS!

Ik liep dus door t/m ik bij de Ljubljana Town Hall aankwam. Daar heb ik het bovenste gedeelte op mijn telefoon geschreven.

Gelukkig kon ik nu makkelijk mijn tekst vanuit de notities app naar tumblr krijgen. De vorige keer moest ik mijn notitie opslaan als bestand. Toen naar mezelf sturen via WhatsApp. Daarna via WhatsApp Web downloaden op mijn computer en converteren naar een Word bestand. En daarna knip - plak naar tumblr.

Daarna liep ik terug richting het bekende plein. Op weg liep ik langs een ijswinkel die vorige week ook al open was en weer stond er een rij. Weten die mensen niet dat er een goede, minder drukke ijswinkel naast het sushirestaurant ligt?

Er liep ook een man te FaceTimen om zijn kind de stad te laten zien. Helaas is mijn data te shit, anders had ik het ook kunnen streamen.

Vanaf de 3 bruggen heb ik een foto gemaakt van de straat met terrassen om het te vergelijken met een week geleden. Nog steeds niet mega vol, maar voller.

Oh en ja, mensen waren aan het kanoën. Toen een ommekeer van 180 graden. De andere kant met nog meer cafés was nu ook voller. Vorige week waren ze nog bezig met het schoonmaken en nu zat het mega vol.

Ik liep tot aan de brug met alle sloten van de liefde en iemand had een nieuw iets opgehangen.

Bedoelen ze nu dat de stad voor eeuwig een relatie zal hebben met het virus? Dit was niet de enige interessante nieuwe additie. Sommigen hadden koffie koppen en een handschoen aan de brug gehangen.

En hier komen mijn belabberde fotokunsten weer. Iemand had ook kinderspenen aan de brug gehangen. Dat had op een centrale positie op mijn foto moeten staan.

COMPOSITIE!!!

Toen over de brug naar de lege markt (er was vandaag geen markt) en zo terug naar het plein. Ik besloot weer even te zitten bij het mini model van de stad om van het plein te genieten.

Naast en achter me was een hele groep 13 - 15 jarigen en boy, waren ze irritant en druk. Je weet wel, kleine kut kindjes die denken dat ze stoer zijn door naar mensen te gillen en ze daarna uit te lachen. Kids, zoek betere vrienden. Als je het gevoel hebt dat je voorbijgangers belachelijk moet maken om vrienden te hebben, dan heb je een zielig leven en een zielige groep vrienden.

Het was wel een grote groep zeg. Ik ga ervan uit dat het limiet van 2 mensen allang is opgeheven, want er waren heel wat groepen vrienden en de politie liep rond en heeft niemand aangesproken, maar zo groot?

Ik ben dus wel bang dat mensen nu weer heel snel laks worden (zoals Matjaz, die keihard roept dat het nu voorbij is). Ik hoorde dat in Nederland de winkels ook weer overvol waren. De overheid zet stap A en de Nederlanders/Slovenen rennen meteen naar stap B of verder. Er werd amper afstand gehouden. Mensen omhelsden elkaar en schudden handen.

Ben ik te panisch of hebben al die mensen last van een gevoel van “false security”? Ik had Sanne en Caroline op de hoogte gehouden van mijn kleine trip naar het centrum en op een moment stuurde ik Sanne ook een voice note met mijn frustraties. Kind, ga toch weg!

Op een moment was ik wel een beetje klaar met het geschreeuw van die kinderen. Toen was het tijd.

Yup.

Tijd.

Tijd voor wat? Tijd om eindelijk die fucking burger te halen waar ik al een maand op zat te wachten. Alsnog, ik zei altijd dat als het mogelijk was om weer naar de stad te gaan, dat ik een burger van No. 12 zou halen, dus dat deed ik ook. De man achter de gril vond het best wel interessant dat ik nog steeds hier. Op een moment vergat hij dat ik geen Sloveen was en hij verontschuldigde zich heel erg. Dude, no problemo. Ik kan bedenken dat Sloveens weer de hoofdtaal is in de horeca nu dat alle toeristen wegblijven.

Maar toen, eindelijk:

(Ik heb bijna 10 minuten erover gedaan om een goede Sue Sylvester gif te vinden, aangezien de GIF finder van tumblr niet de goede gaf. Als je door de “sue sylvester” tag gaat, dan krijg je echt een overzicht van alle rare shit dat Sue heeft gedaan in glee.)

Ik wilde weer op het plein gaan zitten om te eten, maar tot mijn ongenoegen waren die kinderen er nog steeds, dus ik liep rechtdoor en ik ging aan het water zitten waar ik zo vaak zit.

Toen gewoon even gezeten, dicht bij FANY & MARY. Daar ben ik een paar keer gaan drinken met Caroline, Barbara, Kath, Anouk en nog een paar belgen. De terrassen zijn nu dus groter wegens de grotere afstand. Ik kan me niet herinneren of de terrassen eerst ook al tot aan het water kwamen.

Er zijn ineens mega veel terrassen. Alles wat buiten kan, kan buiten.

De McDonald’s is wel nog dicht. Ik had eigenlijk verwacht dat zij ook wel ergens een terras gedeelte zouden maken. Het was inmiddels na 6 uur en ik had het wel gehad, dus op naar huis! Toen ik door de mainstream van het centrum reed, wist ik eindelijk waarom ik de ijswinkel herkende. Het is van hetzelfde merk als het café met alle taartjes. Je weet wel, die van januari. Ik was er op mijn eerste dag naartoe gegaan om Sanne’s verjaardag te vieren. Dit café was wel gesloten, maar misschien is dat omdat het hotel gesloten is.

Zoveel throwbacks. Dat pizza afhaalpunt is ook weer open. Daar ging ik geregeld naar toe en Caroline ook. Volgende keer pizza!

En ja, dat was mijn dag.

***

Uh, het is 23:24 en ik was totaal vergeten dat ik nog moest eten, dus ik heb net een half uur staan koken (duurt langer met maar 1 pit).

Oh man, ik begon wel honger te krijgen. Hoera. Nu ga ik misschien The Flash kijken.

#88 #blog post #may

1 note · View note