#AvuçlardaKalan

[sonergumus-blog]

"Avuçlarımda Saklı Bir Hikaye: Dokunuşun Sessiz Yankısı"

Yüzünü avuçlarımın arasına almak, bilirsin, bu öyle sıradan bir eylem değil. Biraz şiir gibi, biraz da öyle içe dokunan bir şarkı gibi. Sanki her dokunuşta kalbime bir damla umut damlıyor, ama aynı anda içimde koca bir hüzün dalgası yükseliyor.

Hani sen de bilirsin ya, bazı dokunuşlar vardır, hem sevdirir kendini, hem de kaybolur avuçlarında. İşte öyle bir şey. Senin yüzüne her dokunduğumda, hem geçmişle vedalaşıyorum, hem de geleceğe tutunmaya çalışıyorum.

Sana dokunurken, o ince çizgilerde kayboluyorum, her biri bir hikâye, her biri bir yara. Ve belki de en çok o yaralara dokunuyorum, çünkü en çok orada tanıyorum seni.

Ellerimdeki bu sıcaklık, sadece bir mutluluk değil; biraz yalnızlık, biraz da eksiklik var işin içinde. Çünkü sen ne tam varsın ne de tamamen yoksun, ve ben her dokunuşta, o aradaki boşlukta yaşıyorum.

Bu, tüm mutlulukların ellerime inme şekli değil belki, ama tüm özlemlerin izini bulma hali, ve her dokunuşta biraz daha kendimi kaybetme biçimi.

(Soner GUMUS)