#Adrie van der Heijden

[ronnydeschepper]

Theo’s Buitelingen (61): De doctor Einstein van de Lijmbeekstraat

Het zit op de bank en het zapt. Een gekende uitdrukking. Het overkomt zelfs mij weleens, zoals de afgelopen Kerstdagen van 2023. Plots schoot toen in een flits een bekende kop door het beeld. Een happy family in Kerstsfeer met de verschijning van een blij ogende Adrie van der Heijden als pater familias. In een tv-commercial over de actie  “De Herinneringen Kerstbal” van Alzheimer Nederland.…

[twafordizzy]

Adri van der Heijden worstelt met de vorm

In Gevouwen woorden van schrijver A. F. Th. van der Heijden volg je als lezer delen van briefwisselingen tussen de schrijver, zijn uitgever, redacteur en andere betrokkenen bij het totstandkomen van zijn boeken. Het zijn verslagen van worstelingen met de tijd, de plek waar te schrijven en de vorm. In onderstaand geval gaat het over de poging om in Leiden aan een roman te werken. In De Doelen…

[torentialtribute]

Excelsior fans shower sick children with cuddly toys during defeat by Feyenoord

Feyenoord invited children from the Sophia Children's Hospital in Rotterdam to a competition

Dutch supporters then threw the gifts to the sick children of the upper layer ]

By the way

Joe Strange for MailOnline

Published: 13:14 GMT, August 20, 2018 | Updated: 16:48 GMT, August 20, 2018

The Dutch giants had invited patients from the Sophia in Rotterdam. Children's hospital and their families to attend the Eredivisie clash free of charge.

And the children received a memento of their special day after the visiting fans of hundreds of gifts from the top of De Kuip.

A bear and a minion fly through the air after being launched from the top layer of the stadium The incredible gesture was captured by Fox Sports on the camera, while Feynoord on Twitter went to thank the visiting supporters for their

It is not the first time that a shower of hugs can be seen on the top flight of the Netherlands, with ADO Den Haag fans who have orchestrated a similar show of support during a match against Feyenoord two years ago.

The children of the Sophia Children's Hospital in Rotterdam got another surprise on their special day

Cuddles are littering the ground behind the goal after being thrown too far by fans Robin van Persie opened the score in the 18th minute before Jeremiah St. Juste and Jan-Arie van der Heijden completed the route in the second half.

The result moved Giovanni van Bronckhorst's side up to the seventh in the table, three points behind leaders AZ Alkmaar and the second placed PSV.

Share this article or comment on:

Source link

[omroepcastricum]

CASTRICUM – Onlangs is Tonio’s blik, een aangrijpend foto-memoir en een uniek portret van Tonio van der Heijden verschenen. Zondag 27 mei gaat auteur Mirjam Rotenstreich bij Boekhandel Laan in gesprek over de totstandkoming van het boek.  

Mirjam Rotenstreich (1959) is geboren en getogen in Amsterdam, waar ze samen met haar man, Adri (A.F.Th.) van der Heijden, nog steeds woont. Hij publiceerde de requiem roman Tonio (2011) gewijd aan hun gestorven zoon. In 2016 werd het boek verfilmd door Paula van der Oest. Mirjam schreef verschillende succesvolle romans.

Zoon Tonio van der Heijden was een enthousiast fotograaf. Drie jaar na zijn dood besloot Mirjam Rotenstreich het beeldarchief van haar jonggestorven zoon te openen. Er bleek een hoofdrol weggelegd voor zijn twee Noorse boskatten, Tygo en Tasha, die hij op beeld zette.

Zij ontdekte in de foto’s de aanzet tot een verhaal. Een verhaal dat ze zelf af moest maken.  Mirjam neemt je mee op reis door het oog van Tonio’s camera.

De lezing bij Boekhandel Laan, aan de Burgemeester Mooijstraat 19 in Castricum begint om 14.00 uur en is gratis toegankelijk.

[4c-leesdossier-amy]

‘Tóóóóóóó-niii-ióóóóó…!’

Het verliezen van je kind is het ergste dat een ouder kan overkomen en dit is precies waar Tonio over gaat. Het boek is gedeeltelijk gebaseerd op de dagboekaantekeningen van de schrijver zelf, oftewel op zijn eigen ervaringen.

De ‘requiemroman’ geschreven door A. F. Th. van der Heijden, is vorig jaar verfilmd en de film werd Nederlandse inzending beste niet-Engelstalige film voor de 89e editie van de Oscars. Het boek en de film zijn beide zeer geprezen en daardoor ook erg aantrekkelijk om te lezen.

 A. F. Th. van der Heijden

De schrijver, A. F. Th. van der Heijden, is bekend om het schrijven over zijn eigen ervaringen. Natuurlijk is er een verschil tussen fictie en werkelijkheid, maar hij laat zichzelf wel inspireren door de gebeurtenissen in zijn leven. Bij Tonio is dit bijvoorbeeld te zien doordat hij schrijft over hoe hij zijn boek, Kwaadschiks, wilde afschrijven. Dit staat ook in het boek als een boek in voorbereiding en is nu uitgekomen. Ook staat op een van de covers die het boek heeft gehad de foto van Tonio verkleed als Oscar Wilde, die in het boek genoemd wordt.

 Kort samengevat gaat het boek over Adri die te horen krijgt dat zijn zoon, Tonio, in het ziekenhuis ligt na een ongeluk. Samen met zijn vrouw Mirjam gaan ze zo snel mogelijk naar hem toe, maar zijn vrouw voelt al aan dat dit niet goed gaat aflopen. In het ziekenhuis krijgen ze te horen dat het een hopeloos geval is en ze de beademing gaan stoppen. Hun enige kind komt te overlijden. Adri was net begonnen met zijn 100 dagen plan voor het schrijven van een nieuw boek maar stopt dit nu. In plaats daarvan denkt hij terug aan het verleden: aan hoe hij zijn vrouw heeft ontmoet en wat er tussen hen is gebeurd. Zijn vrouw en hij kunnen niet stoppen met denken over Tonio en besluiten dat ze erachter willen komen hoe hij tot zijn lot is gekomen.

Maar de grote vraag zoals altijd bij verfilmde boeken, is de film even goed als het boek?

Natuurlijk heeft iedereen hier een ander antwoord op, maar hierbij het antwoord als je het aan mij zou vragen.

  Het boek is, zoals op het eerste oog al blijkt, erg dik. Het eindigt op de 633e pagina en is daarmee zeker niet een boek dat je eventjes leest. Alle gebeurtenissen zijn erg nauwkeurig en uitgebreid beschreven. Dit is natuurlijk goed om de lezer zo veel mogelijk op te laten gaan in het verhaal, maar maakt het soms te langdradig.

In het begin bijvoorbeeld laat A. F. Th. van der Heijden je bijna wachten tot het verhaal eindelijk verder gaat. In de film is dit anders, een film duurt namelijk geen eeuwen.

Doordat de tijdsduur van een film veel beperkter is dan de dikte van een boek krijgt de regisseur minder de vrijheid om alles te laten zien. Dit gaat natuurlijk wel sneller via beeld, maar woorden vertellen soms simpelweg meer dan een beeld, ons Nederlandse spreekwoord hierover even negerend.  

De kritiek op veel films die gebaseerd zijn op boeken is vaak dat ze bepaalde stukken weglaten of dat de schrijver of de lezer zich het anders had ingebeeld. Het weglaten van stukken is hier juist een voordeel, het boek werd soms simpelweg te langdradig waar de film net wat stukjes oversloeg.

Wie de achterflap bijvoorbeeld heeft gelezen weet al dat Tonio is overleden, maar dit wordt in het boek pas op de 139e pagina bevestigd. In de film wordt er natuurlijk niet meteen verteld dat Tonio is overleden, maar in het boek was het stuk ervoor echt te lang.

Dagboekaantekening

Het boek is gebaseerd op de dagboekaantekeningen die A. F. Th. van der Heijden heeft gemaakt. Deze heeft hij verwerkt tot een lopend verhaal, maar op een gegeven moment schrijft hij een van deze aantekeningen letterlijk op met wat commentaar erbij.

De volgende observaties neem ik letterlijk uit mijn dagboekaantekeningen van 15 juni 1988 over, omdat ik niet dichter dan zo bij Tonio’s geboorte kan komen:

           ‘Met al die gezwollen, passief neerhangende ledematen deed het mormeltje me aan een bos peen denken, … De kleine jongen had zijn eerste houvast.’

Bladzijde 96, Hoofdstuk II ‘Wie is de derde dan?’, 8

Dit stukje laat je realiseren dat je hier zijn verhaal leest. Dit verhaal is niet bedacht, maar beschrijft deze gebeurtenis uit zijn leven. Dit maakt alles nog heftiger en nog meer echt. Het laat zijn exacte gedachtes op dat moment zien. In de film heb je dit niet, natuurlijk is het een lopend verhaal, maar er zit een verschil in.

Een film kijk je met de gedachte in je achterhoofd dat het allemaal verzonnen of bedacht is, ook al is het gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Wij zijn zo gewend aan films dat ze niet meer echt voelen. Bij boeken is dit hetzelfde, maar dit stukje laat je realiseren dat dit eigenlijk bijna een groot dagboek is. Een dagboek waarin iets vreselijks beschreven staat.

 Zoals altijd wel blijkt is de film absoluut niet hetzelfde als het boek, maar dit kan eigenlijk ook niet. Wel vond ik het een zeer goede verfilming en ook de schrijver heeft gezegd tevreden te zijn met de verfilming. Natuurlijk zitten er verschillen in: aan de ene kant is het boek veel langdradiger dan de film, maar aan de andere kant is het ook persoonlijker.

Als je niet houdt van dikke boeken, kan je de film bekijken, maar het boek is zeker ook de moeite waard voor als je een keer iets anders wilt.

 Bron:

http://www.nu.nl/film/4321793/van-heijden-tevreden-met-verfilming-tonio.html