Euripides – Hypsipyle, fr. 757 (M. T. Cicero – Tusculanae Disputationes, III, 25, 59)
Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅ[στις οὐ πονεῖ βροτῶν·
θάπτει τε τέκ[να χἄτερα κτᾶται νέα,
αὐτός τε θνῄσκε[ι· καὶ τάδ᾿ ἄχθονται βροτοὶ
εἰς γῆν φέροντες [γῆν. ἀναγκαίως δ᾿ ἔχει
βίον θερίζειν ὥ[στε κάρπιμον στάχυν,
καὶ τὸν μὲν εἶ[ναι, τὸν δὲ μή· τί ταῦτα δεῖ
στένειν ἅπε[ρ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν;
[LAT] Mortalis nemo est quem non attingit dolor morbusque; multis sunt humandi liberi, rursum creandi, morsque est finita omnibus, quae generi humano angorem nequicquam adferunt. Reddenda terrae est terra, tum vita omnibus metenda, ut fruges. sic iubet necessitas.
[HIS] No hay mortal al que el dolor y la enfermedad no alcance; muchos deben enterrar a sus hijos y de nuevo engendrar; y la muerte es el fin para todos; en vano estas cosas afligen a la raza de los hombres. La tierra debe volver a la tierra: así pues la vida es para todos como los cultivos. Así lo manda la necesidad.
1 note
·
View note