#ไคฮุน

[ncoverblood4-blog]

NC OVERBLOOD 19

SEHUN PART

            “ อื้อ ”

            ผมครางเบาๆในลำคอเมื่อจงอินบดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจแบบนี้มันจะเป็นเรื่องที่ถูกหรือเปล่า แต่ผมแค่อยากให้อะไรมันเคลียๆไป ทั้งความรู้สึกของจงอิน หรือแม้กระทั่งความรู้สึกของผมเอง ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย คงไม่ร้ายแรงอะไรมากนักหรอกมั้ง

            ผมกำมือข้างที่จงอินยึดไว้เหนือหัวผม เพราะในใจลึกๆของผมก็กลัว และไม่ได้ตอบรับอะไรไปมากมาย ผมไม่ใช่ไม่เคยมีประสบการ์ณเรื่องแบบนี้ อย่างน้อยผมก็เคยมีแฟนเป็นผู้หญิง ถึงแม้ครั้งนี้มันจะต่างก็ตาม

            ผมเริ่มจูบตอบคนด้านบน ลิ้นหนาเข้ามาลุกล้ำเกี่ยวกระหวัดลิ้นผมจนแทบละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ผมกับเขาไม่เคยจูบกันแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก เขาก็ปล้ำจูบผมอยู่อย่างแน่นจนผมแทบขาดอากาศหายใจ

            จงอินถอนริมฝีปากออกไป เขามองหน้าผมอีกครั้งเหมือนเว้นระยะให้ผมได้มีอากาศหายใจ วูบนึงที่ผมเห็นเหมือนตาเขาเปลี่ยนสี แต่มันก็แค่แปปเดียวเขาก็จูบผมอีกครั้ง

            กายแกร่งแทรกเข้ามาระหว่างขาผม บดเบียดจนแนบชิดกันไปทุกสัดส่วน มือหนารั้งขาผมขึ้นข้างนึง ก่อนที่นิ้วของเขาจะค่อยๆเกี่ยวขอบกางเกงของผมลง จงอินเลือกจะละริมฝีปากและมืออีกข้างที่ยึดผมไว้ เพื่อมาช่วยรั้งกางเกงให้มันพ้นไปจากขาของผม จนผมต้องหลับตาลงเหลือเพียงผ้าชิ้นสุดท้ายที่ปิดไว้อยู่ และในทันทีทันใด เข้าก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง มือหนาสอดเข้ามาในเสื้อนอนลูบวนไปทั่วหน้าท้อง ก่อนจะใช้มือรั้งขอบเสื้อผมให้ขึ้นมาอยู่เหนือแผ่นอก

            ลิ้นหนาค่อยๆไล่เลียริมฝีปากของผมตั้งแต่ริมฝีปากล่างไล่ขึ้นไปยังริมฝีปากบน จนมายังขอบปากเหมือนไล่เก็บทุกอย่างที่มันเลอะอยู่ ก่อนจะไล่เลียมาจนใบหูและขบลงไปเบาๆเหมือนหยอกเล่น เขาดูดหนักที่หลังใบหูของผม จนผมต้องกัดริมฝีปากแน่นเพราะอารมณ์ที่ค่อยๆถูกปลุก

            “ ฮึก แฮกก ”

            ผมสะท้านหอบ เมื่อใบหน้าคมละจากคอลงไม่ไล่ฟัดที่แผ่นอก ของผม ผมสะดุ้งรู้สึกแสบแปลบๆเมื่อรู้สึกถึงฟันที่ขบไปทั่ว จนท้องผมมันโหวงจึงต้องปล่อยเสียงครางออก���าเบาๆเมื่อเรียวลิ้นอ่อนนุ่มปัดป่ายไปมาที่ยอดอก ก่อนจะก้มลงดูดดุนด้วยความหื่นกระหายโดยที่มืออีกข้างก็ไล่ลูกไปทั้งเนื้อทั้งตัวของผม

            “ อึก อ๊า ”

            ผมครางหนักขึ้นเมื่อโพรงปากอุ่นๆสลับดูดดุนทั้งสองข้างจนเปียกแฉะอีกทั้งยังมีปฏิกริยาแข็งขืนสู้ลิ้นขึ้นมาโดยที่ลิ้นชื้นก็ยังจี้ลงไปหนักๆจนผมแอ่นอกขึ้นตามสันชาตญาณของตัวเองที่ผมก็เลือกจะยอมให้มันเป็นแบบนี้เอง ผมก็ไม่เห็นจะต้องฝืนอะไรมากมาย

            “ อะ อื้ม ”

            การปล่อยตัวปล่อยใจตามอารมณ์ไม่ได้แย่อะไรมากมาย มือหนาที่เคยล็อกผมไว้เลื่อนขึ้นมาดึงข้อมือของผม ก่อนจะจับมันไปวางที่กลุ่มผมสีดำของเขา ก่อนจะลงลิ้นแรงขึ้นจนผมสะท้านเฮือกกำกลุ่มผมสีดำนั้นไว้แน่น

            ความเย็นวาบๆที่ผมพึ้งรู้สึกตัวเมื่อกางเกงชั้นในถูกรั้งออกไปจนไปอยู่ที่ตรงข้อขาเมื่อไรก็ไม่รู้ จงอินเบียดตัวลงมาทาบผมไว้จนแทบรวมร่างกันได้ ก่อนที่ผมจะกระตุกไปทั้งตัวจนต้องเลื่อนมือมากำแขนเสื้อของร่างหนาไว้แน่น เมื่อรู้สึกที่นิ้วที่ค่อยๆสอดเข้ามาในร่างกายผมช้าๆ

            “ เจ็บ ”

            เจ็บ..จนน้ำตาเล็ด ร่างกายผมพยายามต่อต้านกับอะไรที่ยัดเยียดเข้ามา ปลายเท้าผมจิกเกร็งลงกับเตียง เมื่อมันอึดอัดจนแทบจะตาย

            แค่นี้ผมยังจะแย่ แล้วมันจะไปโอเคกับไอสิ่งที่กำลังแสดงอารมณ์จนดุนดันหน้าขาผมไว้อย่างนี้ได้ยังไง

            “ อย่าเกร็ง ปล่อยสบายๆ ”

            เสียงกระซิบที่แผ่วเบาดังขึ้นก่อนจะรู้สึกถึงโพรงปากอุ่นๆที่ดูดดุนยอดอกผมอีกครั้ง ท้องน้อยที่ตีมวลขึ้นมามันทำให้ผมเชิดหน้าปล่อยเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว จนลืมความเจ็บจากนิ้วไปชั่วขณะ เพียงพอได้มารู้อีกทีมันก็ค่อยๆขยับเข้าออกจนควานไปทั่วเพื่อขยับรอรับอะไรที่ขนาดใหญ่กว่านี้

            “ อื้อ ”

            ผมกัดฟันครางเมื่อความเสียดตอนแรกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น ผมจิกเล็กลงบนต้นแขนจงอินที่ฟัดกับยอดอกผมไม่หยุด นิ้วเรียวกระทุ้งเข้ากับจุดที่เรียกเสียงครางจากผมได้อย่างดี จนผมกระตุกเกร็งอยู่หลายครั้ง ความคับแคบที่เริ่มชินถูกลุกล้ำเพิ่มมาอีกนิ้วก่อนจะกระแทกซ้ำกับจุดเดิมจนขาทั้งสองข้างของผมมันขยับไปมาเพราะทนความรู้สึกไม่ไหว ทนไม่ไหวจนน้ำตาผมมันไหลออกมา

            “ ร้องไห้ทำไมฮึ ” จงอินถามผมทั้งๆที่นิ้วก็ยังขยับในตัวผมไม่หยุด

            “ ไม่..ฮึก..รู้ ”

            “ ไม่ชอบที่จะทำแบบนี้แล้วจะยอมทำไม ” คนผิวเข้มกระซิบอยู่ข้างหู ก่อนจะจูบซับหลั��ใบหูเบาๆ

            “ ไม่อยาก ฮึก ยุ่งด้วยแล้ว ” ผมตอบไปพรางกัดปากแน่นกลั่นเสียงสะอื้นของตัวเอง

            “ ไม่แน่หรอกเซฮุน.. ”

            “ ........... ”

            “ แล้วถ้าเกิดว่าผมรักคุณล่ะ ”

            “ อึก..เจ็บ..ผมเจ็บ..ไม่ไหวแล้ว.. ”

            END SEHUN PART

              KAI PART

            คนใต้ร่างผมร้องลั่นเมื่อผมค่อยๆแทรกกายผ่านความคับแคบนั้นเข้าไป ความอ่อนนุ่มที่โอบล้อมตัวตนของผมจนไม่สามารถแทรกผ่านเข้าไปได้ มันทำให้ผมต้องกัดริมฝีปากแน่น

            “ ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ ”

            ผมพยายามพูดปลอบประโลมกับคนที่หลับตาแน่นเกร็งตัวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเพราะความเจ็บ มือเรียวของเซฮุนกำแน่นจนผมต้องเลื่อนมือตัวเองไปจับเอาไว้

            ..ไม่ว่ายังไง..ผมก็ไม่ชอบให้เขาเจ็บ

            ร่างโปร่งหลับตาแน่นทั้งน้ำตาส่ายหน้าไปมาเหมือนทนไม่ไหว ผมเลื่อนตัวขึ้นไปก่อนจะจูบซับเบาๆบริเวณหน้าผาก ไล่ลงมาที่เปลือกตา ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากลงมาที่ปลายจมูกโด่งๆ ก่อนจะเลื่อนไปซับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาที่ปิดแน่น

            ร่างกายที่กดแช่ไว้ต้องใช้ความอดทนแค่ไหนสำหรับผม แต่เพราะว่ามันเจ็บมากสำหรับครั้งแรก ผมก็เข้าใจ ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวของเลือด ก่อนจะก้มจูบลงไปบนริมฝีปากเจ่อๆนั้นอีกครั้ง

            “ อื้อ อึก ”

            ร่างโปร่งสะท้านอยู่ใต้ร่างเมื่อผมเริ่มขยับ แต่ก็ยังคงจูบเขาไปอยู่อย่างนั้น เลือดของผมอาจเป็นตัวช่วยอีกทางที่ทำให้เข้าเจ็บน้อยลง

            ความคับแคบที่เริ่มปรับตัวได้เริ่มขยับขยายพอให้ผมหยัดกายหนักขึ้น ผมละริมฝีปากจากเซฮุน ก่อนจะไล่ริมฝีปากที่สูดความหอมจากซอกคอขาวๆนั้นอีกครั้ง

            “ อะ อ๊า ”

            ร่างโปร่งกระตุกเกร็งผมเริ่มรับรู้ว่าตรงไหนที่จะทำให้เซฮุนหายเจ็บได้ ผมหยัดการลงที่จุดเดิมหนักๆ จนรเรือนร่างขาวๆบิดเกร็งเพราะความรู้สึกอย่างอื่น ที่เหมือนกันกับผมรู้สึก

            ผมมองร่างกายที่เคลื่อนที่ตามแรงของผมด้วยความชั่งใจ แผ่นหลังที่เสียดสีไปกับที่นอน หน้าท้องแกร่งที่เสียดสีไปกับหน้าท้องแบนราบ ความอ่อนนุ่มที่โอบล้อมความเป็นตัวตนของผม ผมรู้สึกดีว่ะ..ทุกจังหวะเข้าออกตอกย้ำทุกสัมผัสว่านี้คือโอเซฮุนไม่ใช่ใครที่ไหน และนั้นมันยิ่งทำให้มอยากขยับให้หนักมากขึ้นกว่านี้

            “ จ..จะทำอะไร ” เซฮุนที่กำลังเคลื่อนตามแรงของผมถามขึ้นเมื่อมือผมเลื่อนไปแกะผ้าพันแผลที่พันไว้ที่แขนขวาด้วยมือข้างเดียว

            ผมไม่ตอบ ผ้าพันแผลสีขาวถูกผมแกะออกจนปรากฏรอยบาดแผลที่ถูกเย็บไว้อย่างดี นิ้วเรียวลูบลงบนแผลเบาๆด้วยความรู้สึกที่มากมาย

            ผมกัดริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง จนเลือดไหลมากกว่าครั้งแรกที่กัด ก่อนจะก้มลงจูบลงบนแผลที่ถูกเย็บในขณะที่ร่างกายก็หยัดเข้าหนักขึ้นเรื่อยๆ

            จ��้บ จุ้บ จุ้บ

            ผมลากรอยเลือดไปทั่วแผลนั้นด้วยริมฝีปากของตัวเอง และนั้นก็ทำให้ด้ายที่เย็บอยู่เริ่มละลายออกจากเนื้อ และแผลนั้นค่อยๆปิดเข้าหากันจนหายสนิท

            “ อึก อ๊า ”

            ผมยกยิ้มกับผลงานตัวเอง ก่อนจะค่อยๆช้อนแผ่นหลังของเซฮุนขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของผมจนร่างโปร่งผวาแขนทั้งสองข้างตวัดโอบรอบคอผมไว้ โดยที่ร่างกายก็ยังเชื่อมกันอยู่

            “ ขยับสิ ”

            ผมก้มกระซิบข้างหูของคนที่หน้าซบกับไหล่ผมไว้

            “ ลองขยับเอง ทำเองสิ ”

            “ ........................ ”

            เซฮุนไม่ตอบอะไรผม เพียงแต่ร่างกายที่เริ่มขยับเท่านั้นที่เป็นคำตอบ ความรู้สึกถึงของเหลวเปียกชื้นที่ไหล่ของผมมันทำให้ผมได้รู้ว่าเซฮุนร้องไห้อีกแล้ว

            ผมหันไปจูบขมับของคนที่ค่อยๆขยับเป็นจังหวะช้า ก่อนตัวผมเองจะช่วยเร่งจังหวะ จนได้ยินเสียงสะอื้นหนักขึ้น

            “ ผมขอโทษนะเซฮุน  ”

            “ ฮึก อ๊ะ อา ”

            “ ขอโทษที่โลเลนะ ”

            “ อ๊ะ อา ”

            “ ผมแค่ปล่อยคุณไปไม่ได้จริงๆ.. ”

            “ ฮึก..อ๊า..ฮึก ”

            END KAI PART

-----------------------------------------------------

อย่าลืมกลับไปเม้นแอนด์สกรีมด้วยน้าาา

[pinkotau]

จู่ๆจงอินก็มาทำอะไรข้างหลังเซฮุนน่ะ!!?!?! >////