#แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ

[secretsantagot7]

[Secret Santa] JB x Mark -  ไสว่าสิถิ่มเขา - by mirinbuu93

by mirinbuu93

Note : ช่วยจินตนาการถึงคุณชายเจบีจอมขี้เก็กแบบคุณชายตลกๆ เก็กหน้าเก็กเสียงหล่อทุกประโยคตามด้วยค่ะเพื่ออรรถรส

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังแหวกอากาศรบกวนช่วงเวลาพักผ่อนให้คุณชายเจบีต้องฝืนตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา อารมณ์หงุดหงิดพาให้อยากเควี้ยงมือถือคู่ใจทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด กับอิแค่ i phone x กระจอกๆ คุณชายอย่างเขาซื้อมาเรียงกันเป็นกำแพงบ้านก็ยังได้ แต่ชื่อที่กำลังปรากฎเป็นสายเรียกเข้านี่สิที่ทำเอาความหงุดหงิดจางหายไปเหมือนตดที่ถูกลมพัด

“อ่าาา อา อะแฮ่มๆ”คุณชายเจบีลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง วอร์มเสียงปรับสภาพให้หล่อที่สุดสำหรับรับสายคนสำคัญ

“สวัสดีครับ”กดเสียงหล่อเข้มพร้อมกับเก็กหน้าหล่อที่สุดในชีวิต มือข้างขวายกขึ้นเสยผมก้มหน้าทำมุมสี่สิบห้าองศากระตุกยิ้มมุมปากนิดๆเป็นมุมที่มั่นใจมากว่าเขาจะหล่อมากกว่าผู้ชายคนไหนๆบนโลก

หล่อแม้คนปลายสายจะไม่ได้เห็นหน้าก็ตาม

หล่อพร่ำเพื่อทุกเวลาให้สาวๆกรีดร้องล้มกองกันเหมือนต้นหญ้าลู่ลมเพียงเพราะเขาเดินผ่าน

หล่อให้คนปลายสายที่โทรมาทิ้งแฟนห่วยๆมาซบอกเขาเสียที

“(บี มาร์คโทรกวนหรือเปล่า)”เสียงไพเราะเสนาะหูผ่านปลายสายโทรศัพท์เข้ามาให้คุณชายเจบีต้องยกหมอนขึ้นมากอดและกัดแก้เขิน คนอะไรจะน่ารักน่าเอ็นดูแม้เสียงแหบพร่าสุดเซ็กซี่เหมือนร้องคาราโอเกะมาทั้งคืน

“ไม่กวนครับ ผมกำลังพักจากการไดร์ฟกอล์ฟพอดี ไม่ทราบว่า...มาร์คมีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ”

“พอดีมาร์คมีเรื่องนิดหน่อย ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครเลยคิดถึงบีคนแรก แต่ถ้าบีกำลังยุ่ง…”

“ไม่��ีปัญหาครับ สำหรับมาร์ค ผมมีเวลาให้เสมอ”

“งั้นเจอกันนะบี เดี๋ยวมาร์คเข้าไปหาที่บ้านอีกสักยี่สิบนาทีคงถึง บีไดร์ฟกอล์ฟอยู่บ้านใช่มั้ย”บีนอนครับคนสวย ยังไม่แปรงฟัน เซ็ตผม พรมน้ำหอมเลย ทำไมมาจู่โจมกันเร็วแบบนี้ เจบีรีบตกปากรับคำเนื่องจากกลัวจะไม่ได้เจอคนสวยเจ้าของหัวใจตั้งแต่สมัยยังล้างก้นเองไม่ได้ ไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะได้เจอมาร์คในช่วงหลังมานี้ พอวางสายเสร็จร่างกำยำก็กระโจนลงจากเตียงไปยังห้องน้ำด้วยเวลาที่มีจำกัดทำให้ไม่สามารถอาบน้ำแร่แช่น้ำนมในอ่างผสมบาร์ทบอมกลิ่นหอมได้ เพราะคุณชายเจบีต้องเผื่อเวลาในการไปแต่งหน้าเลือกเสื้อผ้าและเซ็ทผม

สายตาคมมองทรงผมที่ถูกเซ็ตโดยช่างทำผมมืออาชีพที่ห้องทำผมภายในบ้าน ใบหน้าหล่อเอียงซ้ายเอียงขวาสลับไปมาเสริมความมั่นใจว่าจะไม่มีมุมไหนที่ไม่หล่อประทับใจมาร์ค จมูกโด่งคมก้มลงสูดกลิ่นบริเวณที่ฉีดน้ำหอมตัวท๊อปลิสต์ของปีผสมปนเปย์กันมาทุกขวดเพราะไม่สามารถเดาได้เลยว่ากลิ่นไหนจะประทับใจมาร์ค

“ฮัดชิ้ว!”เสียงจามของคุณช่างทำผมประจำคฤหาสน์เรียกให้ดวงตาคมกริบต้องหันไปมอง ช่างเสริมสวยร่างใหญ่ใจมุ้งมิ้งจึงได้ส่งยิ้มแห้งมาให้

“หาหมอบ้างนะครับคุณพอลล่า ตั้งแต่ผมเข้ามาคุณจามไม่ต่ำกว่าห้าครั้งแล้ว”บอกเสียงเข้มแล้วเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวเจอคนสำคัญ

มาร์คในสายตาเจบีไม่เคยเปลี่ยนไปเลยไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จากเด็กชายตัวขาวปุ้มปุ้ยแก้มโย้จนมาเป็นหนุ่มหน้าสวยร่างอรชรอย่างทุกวันนี้ มาร์คก็ยังเป็นมาร์ค รักแรกและรักเดียวของคุณชายเจบี คนที่เขาพร้อมสละทุกอย่างในชีวิตเพื่อให้ได้ใช้เวลาร่วมกัน แต่สำหรับมาร์คแล้วคุณชายเจบีก็แค่เพื่อนสนิทวัยเด็กเท่านั้น ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่เคยได้ยืนตำแหน่งคนรัก

“ไง”มาร์คเอ่ยทักเมื่อเห็นเจบีเดินเข้ามาในห้องรับแขก

“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ”เสียงนุ่มถาม ดวงตาเรียวของมาร์คแดงก่ำเหมือนคนเพิ่งผ่านการร้องไห้มา มาร์คดูผอมลงอีกแล้วจากที่เคยเจอกันครั้งก่อนหรือแม้กระทั่งผมเผ้ายุ่งเหยิงกับร่องรอยแดงเป็นจ้ำๆที่คอ

“บี…”เสียงเครือเอ่ยเรียกก่อนร่างผอมจะพุ่งเข้ามากอดเขาเอาไว้ ไหล่บางสั่นไหวเล็กน้อยซึ่งเจบีรับรู้ได้ทั��ทีว่ามาร์คกำลังร้องไห้ สาเหตุก็คงไม่พ้นเรื่องเดิมๆปัญหาเดิมๆจากคนเดิมๆที่มาร์คก็รู้วิธีแก้แต่ก็ไม่เคยแก้สักที

“ฮัดชิ้ว! ฮึก”เจบีวางมือบนกลุ่มผมนิ่มโยกไปมาเบาๆอย่างเอ็นดู

“ขี้แยแล้วยังเป็นหวัดอีกหรอครับมาร์ค”

“เปล่านะ ฮัดชิ้ว! เพิ่งจามตอนนี้แหละ”

“ร้องไห้ทำไมครับ ทะเลาะกับแจ็คอีกแล้วหรอ”คำถามจี้ใจทำให้น้ำตาเม็ดโตไหลอาบแก้มอีกระลอก เจบีใช้นิ้วปาดเช็ดน้ำตาให้ส่งยิ้มอ่อนโยนปลอบมาร์คที่ไม่มีท่าว่าจะหยุดร้องไห้ง่ายๆ ดูจากสภาพภายนอกแล้วมาร์คไม่น่าจะมีปัญหากับแฟนได้เลย หลักฐานบนตัวมันฟ้องชัดว่าเพิ่งจะผ่านค่ำคืนที่ร้อนแรงกับแฟนมาแท้ๆ

“ทะเลาะอะไรกันอีก แจ็คเอาแต่ใจกับมาร์คหรอ”

“เปล่า มาร์คเหนื่อยอะบี มันมาหามาร์คแค่แป๊บๆ พอมาร์คตื่นมามันก็ไปแล้ว วางนาฬิกาใหม่ไว้ให้เรือนนึง เห็นมาร์คเป็นอะไรวะ มานอนด้วยแล้วก็ให้ของ แต่ไม่เคยมีเวลาให้เลย มาร์คโทรหาก็ไม่รับสาย”เรื่องราวของมาร์คกับแฟนที่ได้ฟังมานับครั้งไม่ถ้วน ความรู้สึกเดิมๆย้อนกลับเข้ามาอีกครั้ง

หวัง...ว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย

หวัง...ว่ามาร์คจะบอกเลิกกับแจ็คสันจริงๆสักที

หวัง...แม้จะรู้ว่าสุดท้ายมาร์คก็กลับไปอยุ่ดี

“ฮัดชิ้ว!”

“นี่เป็นหวัดจริงๆใช่มั้ย”

“เปล่านะ บี มาร์คว่ามาร์คแพ้น้ำหอมบีอ่ะ กลิ่นแรงมาก”

“จริงหรอครับ ผมตั้งใจฉีดมาพิชิตใจมาร์คเลยนะ ไม่หอมหรอ”เจบีหน้าเสียไปเล็กน้อย นี่มันตัวท็อปของปีที่นิตรสารแฟชั่นชื่อดังของอเมริกาจัดอับดับเลยนะ ทำไมกลายเป็นมาร์คฉุนไปได้

“บีฉีดผสมกันมาใช่มั้ย”

“ทำไมรู้”

“ใครเขาฉีดปนกันเล่า ฮ่าๆๆ ตลกอะบี กลิ่นอย่างกับร้านน้ำหอมที่คนฉีดลองจนเวียนหัว”

“มาร์คชอบคนตลกไม่ใช่หรอ บางทีน่าจะเป็นบีบ้างก็ได้ บีไม่ทำให้มาร์คเสียใจหรอก มาร์คก็รู้”เกิดความเงียบระหว่างทั้งสองคน มาร์คหลุบตาลงมองพื้น ทั้งๆที่ผ่านมาคนที่อยู่ข้างๆเขาก็เป็นเจบีตลอด มาร์ครู้ว่าเจบีไม่ได้คิดกับเขาแค่เพื่อนธรรมดา แต่เขาก็ยังเห็นแก่ตัวด้วยการทำตัวเหมือนให้ความหวังเจบีซ้ำๆ ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“ก็อยากจะเลิกเหมือนกันนะ”

“อย่าพูดอะไรที่มาร์คทำไม่ได้เลย จริงๆผมก็เหนื่อยนะ แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมไม่ตัดใจสักที”

“บี...มาร์คขอโทษ”

“อย่าคิดมาก สำหรับผมแล้ว ไม่ว่ามาร์คจะทำอะไรผมก็ไม่เคยโกรธไม่ต้องขอโทษหรอกครับ มาหาผมทั้งทีผมต้องทำแต่เ��ื่องดีๆให้มาร์คสิ ใช่มั้ย”

“งั้นไปอาบน้ำอีกรอบก่อนมั้ย กลิ่นบีตอนนี้โหดมาก ถ้าเลี้ยงหมาหมาต้องไล่กัด”

“ทักแบบนี้ผมเสียความมั่นใจหมด”

“งั้นเราไปห้องบีกัน”

“ครับ?”

“ไปห้องบีกัน เดี๋ยวมาร์คไปรอในห้องหาหนังดูสักเรื่องแก้เซ็ง เพื่อจะได้คิดและตัดสินใจอะไรได้ดีขึ้นบ้า่ง”

“ไปห้องดูหนังดีกว่ามั้ย”

“ไม่ล่ะไปห้องบีเถอะ...นะ”มาร์คเดินจูงมือเจบีไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ที่เข้าๆออกๆมาตั้งแต่ยังเด็ก เรารู้จักกันมานานเนื่องจากพ่อแม่เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกัน ระหว่างทางเดินไปยังห้องของเจบีนั้นมาร์คก็ได้ยินเสียงแว่วแปลกๆให้ต้องเปลี่ยนใจและจูงเจบีไปหาต้นตอของเสียง

ซอมเบิ่งอยู่เด้อถ้าหากว่าเธอ

นั้นเลิกกันกับเขา

เรื่องของสองเฮาสิเป็นไปได้บ่

“บี ทำไมบ้านบีเปิดเพลงแบบนี้ด้วยอ่ะ มาร์คนึกว่าบีจะฟังแต่ดนตรีคลาสสิคซะอีก”มาร์คถามขณะที่กำลังลากเจบีที่เริ่มหน้าเสียไปยังต้นตอของเสียง

ไม่ได้! ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เวลาอยู่กับมาร์คเขาต้องเพอร์เฟคทุกอย่างสิ ทำไมถึงเจอเพลงแปลกๆ ทำไม! WHY!!!!!!!!!

“ผมว่ามาร์คอย่าไปสนใจเลยนะ เดี๋ยวผมให้เมดไปแจ้งให้เขาปิด น่าจะเป็นพวกคนงานที่มาตกแต่งห้องใหม่ ทำไมเปิดเพลงเสียงดังก็ไม่รู้ รบกวนมาร์คแย่เลย”

“เฮ้ย ไม่ๆเพลงแบบนี้ก็สนุกดีนะ แจ็คมัน...เอ่อ ช่างมันเหอะเนอะ ไปห้องบีดีกว่า”มาร์คชะงักไปทันทีที่กำลังจะพูดถึงแฟนที่มาร์คทำใจจะเลิกมาเป็นสิบๆครั้งแต่ก็ทำไม่ได้สักที ร่างบางกลับหลังหันแล้วรีบเดินตรงๆไปห้องนอนของเจบีตามที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก

บ่ได้เข้ามาเพื่อกดดัน

แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ

ฟ้าวเลิกกันแหน่เถาะ

ผู้สาวขาเลาะ...อยากเป็นผู้สาวอ้าย

“เพลงอะไรของเขาวะ แต่ก็ใกล้เคียงชีวิตกูดีนี่ เลิกกันจริงๆซะทีเถ๊อะ”เจบีบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินตามมาร์คไป ไปแปลกที่เขาจะเข้าใจภาษาอีสานบ้านเฮาเพราะนอกจากจะพูดได้ห้าภาษาแล้วก็มีอิสานเนี่ยแหละที่คุณชายเจบีเข้าใจถ่องแท้มาตั้งแต่เด็ก เพราะพี่เลี้ยงชาวสกลนครที่คุณหญิงแม่จ้างมาดูแลตั้งแต่ยังแบเบาะ ตอนเด็กๆเขาพูดอิสานได้ก่อนภาษากลางด้วยซ้ำ เรียก อิแหม่ อิแหม่ จนคุณหญิงแม่ต้องสั่งห้ามพี่เลี้ยงพูดอิสานกับเขาเป็นการด่วน

มาร์คนอนรอเจบีอาบน้ำอยู่บนเตียง รอบห้องนอนเต็มไปด้วยภาพคู่ของเขาและเจบีตั้งแต่วัยเด็กถึงปัจจุบ��น เจบีหลงรักมาร์คมาโดยตลอดและไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆสักดี แม้ว่ามาร์คจะออกตัวชัดเจนเสมอว่าต้องการให้เราเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ก็ด้วยเพราะความมั่นคง อดทน ของเจบีเองนั่นแหละ ที่เริ่มทำให้มาร์คเห็นแก่ตัวด้วยการหลอกใช้ความรู้สึกดีๆที่เจบีมีให้มาคอยเยียวยาตัวเองทุกครั้งที่ทะเลาะกับแฟน

ไม่ว่ามาร์คจะใจร้ายทำตัวไม่ดีใส่ขนาดไหนเจบีก็ไม่เคยโกรธ และยังคงไปหามาร์คทุกครั้งที่มาร์คต้องการ แต่สำหรับคนที่ไม่ได้รักให้ดียังไงก็ไม่มีทางจะรักได้จริงๆ ผิดกับอีกคนที่ตอนรักตอนดูแลก็ดีใจหายใส่ใจยังกับมาร์คเป็นเจ้าชาย ส่วนเวลานึกจะทำให้เสียใจก็เอาซะเจ็บจนร้องไม่ออก แต่ก็ยังเลิกกันไม่ได้อยู่ดี

“นั่งเหม่อคิดถึงแฟนอยู่หรือไง”เสียงทักทำให้มาร์คได้สติหลังจากที่คิดอะไรเพลินๆ

“คิดว่ารอบนี้เราคงพอแล้วจริงๆ”มาร์คตอบเสียงแผ่วเจบีเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆมาร์คคว้ามือมาร์คมาจับไว้บีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ

“มาร์ครู้ใช่มั้ยว่าไม่ว่ามาร์คจะตัดสินใจยังไงผมจะอยู่ตรงนี้”

“ขอบคุณนะบี”มาร์คเอียงศีรษะซบลงไปที่ไหล่กว้างของเจบีที่มีไว้ให้มาร์คพักพิงเสมอ บางทีความรักมันอาจจะไม่ใช่คำตอบเสมอไป บางทีคำตอบของเรื่องนี้อาจจะเป็นความสบายใจ

“มาร์คครับ มาร์คไม่ได้ติดต่อกับแจ็คมันเลยหรอ มันทักบีมาทุกวันเลย มันเป็นห่วงมาร์คมากเลยนะ”เจบีถามมาร์คที่กำลังเล่นเกมอยู่ในไอแพดของเขา มาร์คมาขลุกอยู่ที่บ้านเจบีเกือบอาทิตย์แล้ว เขายอมรับว่าเขามีความสุขกับการที่มีมาร์คอยู่ด้วยในทุกๆวัน แต่การที่เห็นแจ็คสันร้อนใจเป็นห่วงคนรักจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรมันก็ทำให้เขาไม่สบายใจ ถึงแม้เขาจะอยากให้ทั้งสองคนเลิกกันแค่ไหน เขาก็ไม่เคยมีความคิดที่จะแย่งคนของใครทั้งๆที่ทุกอย่างกำลังค้างคา

“ช่างมันสิ”

“มาร์ค มาร์คกำลังยืมมือผมประชดแจ็คอีกแล้วใช่มั้ยครับ”มาร์คเหวี่ยงไอแพดลงบนเตียง ตาเรียวมองหน้าเจบีอย่างฉุนเฉียวด้วยความไม่พอใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาร์คมาหาเขาเพียงแค่จะยั่วให้แจ็คสันหึงหวง

“มาร์คบอกว่ามาร์คจะเลิกกับแจ็คไง บีจะเอาอะไรอีก”

“ถ้าจะเลิกกับแจ็คมัน มาร์คก็โทรเลย ตอนนี้เลย มันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ปล่อยไว้แบบนี้ผมลำบากใจ แจ็คมันก็เพื่อนผมนะ”ใช่แจ็คสันเป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเจบี เพื่อนสนิทที่ไปไหนไปกัน จนมันมีโอกาสได้มาเจอมาร์คเพื่อนสนิทวัยเด็กที่เจบีตกหลุมรักนั่นแหละ แจ็คไม่เคยรู้มาก่อนว่ามาร์คคือคนที่เจบีแอบรัก และก็เป็นมาร์คเองอีกนั่นแหละที่เริ่มต้น���รื่องราวระหว่างทั้งสองคนขึ้นก่อนเพราะ��กหลุมรักแจ็คเข้าอย่างจัง

“โทรสิครับมาร์ค”เจบียื่นโทรศัพท์ให้มาร์ค แต่มาร์คก็นิ่งเฉยไม่แม้แต่จะยอมมองหน้ากัน คำตอบของมาร์คก็ชัดเจนอยู่แล้วทุกครั้งว่าไม่มีทางจะเลิกกับแจ็คได้เลย แต่ด้วยความที่เป็นคนเอาแต่ใจทะเลาะกับแฟนมาเมื่อไหร่มาร์คก็ยังต้องมาหามาให้เขาเอาใจประชดแจ็คทุกครั้ง

เป็นคนนิสัยไม่ดีที่เขาเกลียดไม่ลงจริงๆนั่นแหละ

“จะเลิกกับแจ็คใช่มั้ย”

“...”เกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งสองคน เจบีไม่ได้อยากจะบังคับให้มาร์คต้องตอบ แต่ก็ไม่อยากปล่อยให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ต่อไปเพราะมันจะทำให้เราทั้งสามคนไม่มีความสุข สุดท้ายก็เลยตัดสินใจใช้วิธีรุนแรงอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อนในชีวิต

“ถ้าเลิกกับแจ็คแล้วมาร์คจะมาคบกับผมใช่มั้ย”

“อือ”มาร์คตอบเบาๆแบบไม่ยอมมองหน้า เจบีพลักมาร์คลงบนเตียงเคลื่อนกายเข้ามาคร่อมทับไว้ ดวงตาของมาร์คเบิกกว้างใบหน้าขาวซีดเผือดทันที

“จะทำอะไรมาร์คอะบี ปล่อยนะ”

“ก็ในเมื่อเราจะคบกันอยู่แล้ว จะมีอะไรกันก่อนก็ไม่เห็นเป็นไร มาร์คว่ามั้ยครับ”เจบีเลิกชายเสื้่อมาร์คขึ้น ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ซอกคอขาว มาร์คออกแรงดิ้นหนีริมฝีปากบางส่งเสียของร้องไห้ปล่อยไม่หยุด จนเจบีได้ยินประโยคที่เขาต้องการฟังนั่นแหละ ถึงได้หยุดทุกอย่างเอาไว้

“ไม่เอาแบบนี้ ปล่อย ฮึก มาร์คไม่ได้รักบีนะ มาร์ครักแจ็คคนเดียว”

“ก็แค่เนี้ย ทำไมต้องให้ทำรุนแรง”เจบีลุกขึ้นนั่งดึงมาร์คที่กำลังวขวัญเสียให้ลุกขึ้นมาด้วย ยื่นทิชชู่ให้มาร์���ซับน้ำตา

“แกล้งหรอ”มาร์คถามเครือเสียงสะอื้น

“จะทำให้เลิกดื้อต่างหาก มาร์คไม่สงสารผมบ้างหรอ ถ้าเราคบกันไปทั้งๆที่ไม่ได้รัก มันจะไม่มีใครมีความสุขนะ สำหรับคนที่ทนมาแบบผมน่ะความสุขของมาร์คมาก่อนอยู่แล้ว กลับไปดีกับแจ็คมันเถอะนะ”มาร์คโถมตัวเข้ามากอดเจบีแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นปากก็บอกว่าขอโทษซ้ำๆ ส่วนเขาก็มีหน้าที่ปลอบประโลมอีกคนให้เย็นลงเท่านั้น

“มาร์คครับ”

“...”

“ครั้งนี้ผมขอเป็นครั้งสุดท้ายนะ”

“...”

“ผมจะตัดใจจากมาร์คจริงๆ แล้วนะครับ เพราะมันคงไม่มีโอกาส แล้วผมก็อยากให้มาร์คช่วยผมด้วย คิดให้ดีก่อนที่จะทำอะไรรู้มั้ย เราจะยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่มาร์คจะมายืมมือผมประชดแฟนเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ”

“อืม ขอโทษนะบี”

“ไม่เป็นไร มาร์คกลับไปหาแจ็คเถอะ มันจองไฟล์บินกลับมาจากจีนแล้วเนี่ย น่าจะถึงประมาณทุ่มนึง คุยกันดีๆนะครับ บีคงไม่ได้ลงไปส่ง”เจ็บจนจุกแต่มันก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องตัดใจเสียที เขาเป็นโสดมาครึ่งชีวิตแล้วกับการรอมาร์คอย่างลมๆแล้งๆ แ��้จะเจ็บแต่เขาจะตัดใจ

“บี”เสียง���รียกทำให้เจบีเงยหน้าขึ้นไปหามาร์คที่เก็บของแล้วและกำลังยืนอยู่ปลายเตียง เจบีรู้ว่าสภาพเขาตอนนี้คงแย่มาก ตามันเคืองๆและจมูกมันก็แสบๆ เขาต้องร้องไห้ในไม่ช้านี้แน่ๆ นี่สินะความรัก มีความสุขอยู่แค่ไม่กี่วัน ชีวิตที่ต้องเป็นตัวสำรองให้เมียคนอื่น จูบก็ยังไม่เคยจูบ แต่เจ็บเนี่ยกูเจ็บอยู่คนเดียว!

ใบหน้าสวยที่เขาหลงรักมาทั้งชีวิตโน้มลงมาใกล้ ริมฝีปากที่เจบีเฝ้าปรารถนาจะได้สัมผัสมาตลอดแตะลงเบาๆที่ริมฝีปากของเขา ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ แต่เพียงแค่ครู่เดียวมาร์คก็ถอนริมฝีปากออกไปและส่งยิ้มหวานที่เจบีคุ้นเคยตลอดชีวิตมาให้

“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างจริงๆนะบี ขอบคุณจริงๆนะ”เพียงแค่นั้นน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ของคุณชายเจบีก็ทะลักลงมาเหมือนเขื่อนแตก อกหักมันเป็นอย่างนี้นี่เองที่ผ่านมาก็แค่หน่วงๆ แต่พอวันนี้ที่ตั้งใจจะไม่รักมาร์คแบบเดิมแล้ว ในใจมันก็วูบโวง ในอกมันก็ปวดหนึบๆ

“ไม่ต้องร้องขนาดนี้สิบี โอ๋ๆขี้มูกไหลแล้วอ่ะ ทุเรจกว่าแจ็คตอนโดนมาร์คด่าอีกเนี่ย”มาร์คปาดน้ำตาที่ข้างแก้มเจบีให้

“ถ้ามันจะเจ็บขนาดนี้ มาร์คไปเลิกกับไอ้แจ็คมาคบบีแทนเถอะ แม่ง หยุดร้องไม่ได้”

“แจ็คมันร้องไห้น่าเกลียดกว่าบีเยอะ บีสงสารมันเถอะ บีเก่งอยู่แล้ว บีต้องเจอคนที่ดีกว่ามาร์คแน่ๆ”

“เออ ตามนั้นเลยไม่ต้องมาเจอกันซะพักนะ”

“ไม่กล้าแล้ว หักอกบีจริงๆแล้วนี่ อุตส่าห์กั๊กไว้ตั้งนาน”

“นิสัยไม่ดีนะครับมาร์ค”

“ยอมรับ ไปแล้วนะ พ่อโทรมาจนเครื่องจะระเบิดล่ะ”

“ป๊าไม่ได้อยู่เมกาหรอมาร์ค”

“พ่อของลูกสิ กลับมาจากจีนแล้วไง ไปนะยังไงเดี๋ยวบอก ถ้าเลิกกันจะรีบกลับมาเลยดีม่ะ”

“ไม่รอแล้ว ไม่ต้องกลับมาเลย จะหาแฟนใหม่ที่สวยกว่ามาร์ค”

“ไปนะบี ไว้เจอกัน”มาร์คไปแล้วไปพร้อมกับความรู้สึกหน่วงๆคุณชายเจบีกำลังรู้สึกถึงอาการจุกอกเป็นครั้งแรกจริงๆ ร่างสูงพาตัวเองลงมาที่ห้องเก็บไวน์ของคุณหญิงแม่ วันนี้เขาจะเมาให้ลืมไปเลยว่าตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาเขารักมาร์คขนาดนั้น ต่อไปนี้เขาจะเลิกวิ่งตามมาร์คแล้ว

รสชาติขมปราวิ่งผ่านลำคอลงไปให้ร่างกายร้อนวูบ ไหนใครเคยบอกว่าดื่มแอลกอฮอลจะช่วยให้ลืมความทุกข์แต่นี่เขาทุกอย่าเดิมอีก ยิ่งดื่มยิ่งเศร้ายิ่งดื่มยิ่งอยากจะร้องไห้ หล่อๆแบบผมยังอกหักฟ้าไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย ไวน์ขวดแล้วขวดเล่��ที่หมดลงกองข้างตัว คนที่เคยหล่อเนี้ยบก็กลายเป็นสภาพหลุดหลุ่ยดูแทบไม่ได้ ไวน์แดงเลอะเต็มเสื้อและริมฝีปากของคนเมาเละครั้งแรกในชีวิต ร่างสูงพร้อมด้วยขวดไวน์ติดมือมาหนึ่งขวดกำลังคลำทางกลับไปยังต้องนอนแต่กลับได้ยินเสียงเพลงบาดใจเข้าให้อีกแล้ว

เคียดให้เขายามได๋ก็ว่าสิเลิกกัน ตั๋วให้อ้ายนอนฝันว่าแม่นเจ้าสิตัดใจ เจ็บได้ไม่กี่วันพอน้ำตาแห้งก็กลับไป แต่คนแอบฮักที่คอยปลอบใจ มันเจ็บข้างในต้องกลั้นน้ำตา เบิ๊ดคำสิเว่า อยากให้เธอฮู้ว่าคนๆนี้ เจ็บปวดรวดร้าวปานได๋ กับการฝืนใจ ดูเธอสองคนรักกัน

“เปิดเพง เหมือนมานนั่งกลางจายกูเลย แม่ง เอิ้ก ใครวะ”คุณชายเจบีที่สิ้นสภาพคลำทางเดินไปตามเสียงเพลง ทำให้เจอกับคนงานที่กำลังเปิดเพลงแปะกระเบื้องพื้นอย่างสบายใจ

“เฮ้ยยยย”เสียงทักพาให้ ร่างของคนงานอายุ 18 ปีต้องตกใจ ดวงตากลมเบิกกว้างยกเกียงขึ้นมาจ่อหน้าคนที่เพิ่งอาบไวน์มา คนเมาทุเทจขนาดนี้เข้ามาคฤหาสน์หลังล่ะร้อยล้านได้ยังไงวะ

“มาหลอกให้มีความหวังทำไมซ้ำๆวะ ฮึก”คุณชายเจบีทรุดลงข้างกำแพงและตั้งต้นร้องไห้พร้อมยกขวดไวน์ขึ้นกระดกอีกครั้ง จนเด็กคนงานเริ่มรนทำอะไรไม่ถูกแล้ว

“อ้ายๆ ไห่เฮ็ดหยัง”

“เปิดเพลงดังอีกดิ ฮึก แม่งจี้ใจดำกู อยากให้เธอฮู้ว่าคนๆนี้ เจ็บปวดรวดร้าวปานได๋  ทำไมมาร์คใจร้ายงี้”เจบีเริ่มเปิดสกิลร้องคลอไปตามเพลง เขามันอัจฉริยะทางภาษาอีกสานฟังฮุคเดียวก็ร้องตามได้แล้ว

“เฮ้ย บักหล่าเปิดให้อ้ายอีกรอบ”

“อ้ายแมนคุณชายเจ้าของบ้านบ่ครับ”จินเอ่ยปากถามคนที่เมาเละพิงกำแพง วันมาวันแรกโคตรหล่อเนี้ยบ วันนี้มันอะไรวะจินงงเว่าภาษาบ้านเฮาได้อีก คักหลาย

“เออ อ้ายนี่ล่ะ อกหักเมิดแรงสิเว่า ขอร้องเพลงแหน่”

เคียดให้เขายามได๋กะว่าสิเลิกกัน ตั๋วให้อ้ายนอนฝันว่าแม่นเจ้าสิตัดใจ เจ็บได้ไม่กี่วันพอน้ำตาแห้งก็กลับไป แต่คนแอบฮักที่คอยปลอบใจ มันเจ็บข้างในต้องกลั้นน้ำตา เคียดให้เขายามได๋กะว่าสิเลิกกัน ตั๋วให้อ้ายนอนฝันว่าแม่นเจ้าสิเลิกรา คนแอบฮักเฮ็ดหยังบ่ได้ ย้อนว่าหัวใจมันจมน้ำตา ได้แต่ถามในใจว่า ไสว่าสิถิ่มเขา

“ฮืออ ไสว่าสิถิ่มเขาาาาาาาาาาาาาา”

“ไสว่าสิถิ่มเขาาาาาาาาาาาา ฮึก ไหนว่าจะทิ้งมัน ฮือออออ สุดท้ายก็ทิ้งกู เอิ้กกกกกกก”

จบบริบูรณ์

จากผู้เขียน:

TO….nj2538

ไม่รู้ว่าจะหวังเอาไว้ประมาณไหนแต่เราตั้งใจเขียนให้มากๆเลยน้าาาา ขอให้สนุกจ้า ยังไงชอบไม่ชอบก็ทักมาบอกกันน้าา

[lunargy]

#คัฟเวอร์ #ผู้สาวขาเลาะ #smulevip #smule #smulecover #cover #upbeat #funsong #thaisong #isan #northeastthailand #ร้องเพลง #เพลงอีสาน #ครั้งแรกในชีวิต #ต้นฉบับ #ลำไยไหทองคำ #สนุกดีนะ #ซอมเบิ่งอยู่เด้อ #ถ้าหากว่าเธอนั้นเลิกกันกับเค้า #เรื่องของสองเฮา #สิเป็นไปได้บ่ #ไม่ได้โทรมาเพื่อโก๊ดดัน #แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ #ฟ้าวเลิกกันแน่เถาะ #ผู้สาวขาเลาะอยากเป็นผู้สาวอ้าย

[vveevy]

🎼ซอมเบิ่งยุเด้อถ้าหากว่าเทอนั้นใช้หนี้ให้เขา...หนี้ของสองเราสิเป็นไปได้บ่.. ...บ่ได้โทรมาเพื่อกดดัน..แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ... ...ฟ้าวใช้หนี้แน่เถาะ..อยากเซ้าเป็นเจ้าหนี้..🎤 555+🤣🤣🤣..เพลงผู้สาวทวงหนี้..by ลำไย ไหลำยี

[penstak]

🎹🎷🎧🎺🎸ซอมเบิ่งอยู่เด้อ ถ้าหากว่าเธอ นั้นเลิกกันกับเขา เรื่องของสองเฮาสิเป็นไปได้บ่ บ่ได้เข้ามาเพื่อกดดัน แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ ฟ่าวเลิกกันแหน่เถาะ ผู้สาวขาเลาะ อยากเป็นผู้สาวอ้าย 🎵🎶🎤🎼📀อินจัด

[sensitiveucs]

ซอมเบิ่งอยู่เด้อ... ถ้าหากว่าเธอ นั้นเลิกกันกับเขา เรื่องของสองเฮาสิเป็นไปได้บ่ บ่ได้เข้ามาเพื่อโก๊ดดดดดดัน แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ... ฟ่าวเลิกกันแหน่เถาะ ผู้บ่าวขาเลาะ อยากเป็นผู้บ่าวจ้าววว #ผู้บ่าวขาเลาะ https://youtu.be/2W8hfUVijBQ

[nenay-srilong-blog]

จอบเบิงอยู่เด้อ ถ้าหากว่าเธอ นั้นเลิกกันกับเขา เรื่องของสองเราสิเป็นไปได้บ่ บ่ได๋เข่ามาเพื่อโก้ดดัน แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ ✌😂

[vveevy]

..บ่ได้เข้ามาเพื่อกดดัน..แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ..😁