#پژوهش_های_دینی

[sahbaykherad]

‏‎تعبیر «#فلسفه_دين» دارای دو کاربرد است: 1. هدف و چرایی دين: وقتی مثلاً تعبیر «#فلسفه_روزه» یا « #فلسفه_نماز» به کار می بریم مراد این است که چرا باید #روزه بگیریم و #نماز بخوانیم. به عبارتی دیگر نماز و روزه چرا #تشريع شده است. 2. #علم_فلسفه_دین: گاهی مراد از فلسفه دین، علمی است که به ارزيابی #عقلانی پيش ��رض های عمومي #اديان و مسايل مشترک آنها می پردازد؛ مثلاً فلسفه دین به مسائلی همچون دلايل #اثبات_وجود_خدا، #جاودانگی انسان، #معجزه و ... می پردازد، که از مسائل مشترک تمام اديان است. همچنین در فلسفه دين، #مبادی_علم_کلام؛ یعنی مباحثی همچون معنای #دين، خاستگاه و #منشأ#دین، فوايد دين و ... مطرح می شود، که همه اينها مسايلی برون دينی اند. کتاب #عقل_و_اعتقاد_دينی در توضیح فلسفه دین می نویسد: «فلسفه رشته ای است که #اعتقادات را به دقت مورد بررسی قرار می دهد و لذا می توانیم به حق از آن متوقع باشیم که در #مطالعه اعتقادات دینی ما را یاری دهد. تحقیق در این باره که آیا فلان اعتقاد #معنادار، منسجم و #معقول هستند یا نه، کاری کاملا فلسفی است. #رشته_دانشگاهی ای که بعد عقلی دین را بررسی می کند تحت عنوان فلسفه دین شناخته می شود»( عقل و اعتقاد دینی، ص24). آنگاه در ادامه نویسندگان تعریف خود را چنین جمع بندی می کنند «فلسفه دين، کوششی است برای تحليل و بررسی انتقادی #اعتقادات_دينی»( عقل و اعتقاد دینی، ص27). با توجه به این توضیحات می توان نتیجه گرفت که فلسفه دين دارای دو جنبه است: اولاً #فلسفه است و ثانياً پژوهشي ديني است. از این رو چون جنبه فلسفی دارد دو ويژگي فلسفه را دارد: الف. روش آن همچون فلسفه، #روش_عقلی است. ب. همچنان که #فيلسوف لازم نیست #متدین و متعهد به دین خاصی باشد، فیلسوف دین نیز لازم نيست که متدين باشد بلکه چه بسا شخص ملحدی فیلسوف دین باشد و به بررسی عقلانی مسائل این علم بپردازد. بر خلاف #علم_کلام که متکلم متعهد است و هدف او دفاع از آموزه های دینی است. نکته دیگر اینکه، چنانکه اشاره شد، فلسفه دین پژوهشی دینی است و باید توجه داشته باشیم که #پژوهش_های_دینی بر دو دسته اند: نخست، پژوهش هايی که به بررسی حقانيت گزاره های دينی می پردازند؛ نظير نوع پژوهشی که در علم کلام صورت می گیرد. #مدرسه_کلام_اسلامی ادامه در کامنت اول‎‏ https://www.instagram.com/p/CCqd1OJHH72/?utm_medium=tumblr