#محمد_معین

[amir1428]

#علامه_دهخدا، در آخرین لحظات حیاتش چه گفت؟ #دکتر_محمد_معین درباره آخرین روز حیات #دهخدا می نویسد: ۲ روز قبل از مرگ دهخدا به دیدارش رفته بودم، حالش بد و در بیهوشی سختی فرو رفته بود. وارد اتاق شدم، چشمهایش بسته بود و در بی‌خودی به سر می برد. هر چند دقیقه یک بار چشمانش را میگشود و اطراف را نگاه می کرد و باز چشم فرو می‌بست. مدتی گذشت چشمانش را باز گشود، مرا شناخت و با دستش اشاره کرد که در کنارش بنشی��م. بستر کوچکی بود، همان تشکچه‌‌ای را که رویش می‌‌ن��ست بسترش کرده بود، حتی نمی خواست تا واپسین دم عمر از آنچه که او را بکارش می‌‌پیوست، جدا باشد. در کنارش روی زمین نشستم. وقتی برای بار دوم چشم گشود، آهسته گفت: مپرس! یکباره برقی در خاطرم درخشید. با صدای بلند گفتم: استاد، منظورتان #غزل_حافظ است؟ با سر اشاره‌ای کرد: آری. بار دیگر پرسیدم: میخواهید آن را برایتان بخوانم‌؟ در چشمان خسته‌‌اش برقی درخشید و چشمانش را بست. #دیوان_حافظ را گشودم و آن غزل را خواندم. خاموش شدم. چشمانش را گشود. تلاش کرد تا در بسترش بنشیند. نگاهش را به نقطه‌‌ای دور و نامعلوم فرو دوخت و با صدائی که به سختی شنیده می شد، گفت: بی تو در کلبه گدائی خویش رنجهائی کشیده‌‌ام که مپرس این واپسین دم زندگانی دهخدا بود که از درونش و از اعماق قلب و روحش فریاد کشید. از رنج هائی که در خانه تاریکش بر دوش کشیده بود، سخن می گفت و بریده بریده میخواند: به مقامی رسیده‌ ام‌ که مپرس! #فریدون_مشیری نیز روایت مشابهی دارد: دهخدا با صورت متورم و چشمان برآمده دوزانو نشسته بود. بیماری و خستگی ۴۸ ساعت کار مداوم او را از پای در آورده بود. سنگینی ۴۸ ساعت مطالعه، حقیق و جستجو شانه‌‌های ناتوانش را خرد کرده بود. هزاران جلد کتاب که در مدت ۴۰ سال با او سخن گفته و گفتگو کرده بود، اینک همه خاموش نشسته و استاد پیر را تماشا میکردند. درین زمان دکتر #محمد_معین و #سید_جعفر_شهیدی همکاران صمیمی‌اش به عیادتش آمدند. او با همان حال گفت: پوست بر استخوان ترنجیده. لحظاتی چند به سکوت گذشت. استاد هر چند لحظه یکبار به اغما می رفت و باز به حالت عادی بر می گشت. در یک لحظه لبانش سکوت سنگین را شکست و گفت: که مپرس. باز چند لحظه سکوت برقرار شد و دهخدا مجدداً گفت: که مپرس. در این هنگام دکتر محمد معین پرسید: منظورتان شعر حافظ است ؟ دهخدا جواب داد: بله. دکتر معین پرسید: مایل هستید برایتان بخوانم؟ دهخدا گفت: بله. آنگاه #دکتر_معین دیوان #حافظ را برداشت و چنین خواند: https://www.instagram.com/p/CXwna9qubAu/?utm_medium=tumblr

[iranologysociety]

به یاد محمد معین (Moin, M)، مصحّح و محقق برجستۀ ادبیات فارسی، استاد ممتاز دانشگاه تهران و پدیدآورندۀ «فرهنگ فارسی معین» که به تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۵۰ در ۵۳ سالگی از این جهان درگذشت. روانش شاد و بهشت برین جایگاهش باد. #محمد_معین #فرهنگ_معین #ادبیات_فارسی https://t.co/2KByWdmGSu

به یاد محمد معین (Moin, M)، مصحّح و محقق برجستۀ ادبیات فارسی، استاد ممتاز دانشگاه تهران و پدیدآورندۀ «فرهنگ فارسی معین» که به تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۵۰ در ۵۳ سالگی از این جهان درگذشت. روانش شاد و بهشت برین جایگاهش باد. #محمد_معین #فرهنگ_معین #ادبیات_فارسی https://t.co/2KByWdmGSu

— نشریۀ ایرانشناسی (@iranologyscty) Jul 4, 2022

from Twitter https://twitter.com/iranologyscty July 04, 2022 at 08:57AM via IFTTT

[amir1428]

*** سیزدهم تیر . سالروز در گذشت #استاد_محمد_معین*** #دكتر_محمد_معين در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در شهر #رشت به دنيا آمد. به هنگام طفوليتِ، مادر و پدر را از دست داد و از آن پس، پدربزرگش مسئولیت نگهداری ازوی را برعهد گرفت .#محمد_معین پس از اخذ ديپلم، ليسانس ادبيات و فلسفه و علوم تربيتي را از #دارالفنون گرفت . اين اديب سرشناس اولين فرد داراي درجه #دكتراي_ادبيات_فارسي در #ايران است. در سال ۱۳۳۶ كه سازمان #لغتنامه_دهخدا به #دانشكده_ادبيات_دانشگاه_تهران انتقال يافت، طبق اساسنامه شوراي دانشگاه، رياست آن سازمان به عهده #دكتر_معين محول گرديد. از اين استاد بزرگ ادب فارسي تاليفات متعددي بر جاي مانده كه فرهنگ لغت و اعلام #معين، مشهورترين آنهاست. وي علاوه بر اخذ نشان‏ هاي متعدد علمي در داخل كشور، در پائيز ۱۳۴۰ خورشیدی نيز از طرف دولت #فرانسه، نشان عالي هنر و ادب را دريافت كرد. دكتر معين در نهم آذر ۱۳۴۵ خورشیدی در دفتر گروه زبان و ادبيات فارسي دچار بي‏هوشي موقت شد و در بيمارستان بستري گرديد. بر اثر همين عارضه وي به حالت اغماء افتاد و در مرداد ۱۳۴۶ با همان حال جهت معالجه به #كانادا اعزام شد. سرانجام پس از حدود ۵ سال كه در اغما بود در ۱۳ تيرماه ۱۲۵۰ در ۵۳سالگي به رحمت ايزدي پيوست. ودر#آستانه_اشرفیه #گیلان بخاک سپرده شد https://www.instagram.com/p/CQ9UVjLHKB7/?utm_medium=tumblr

[amir1428]

به مناسبت ۹ اردیبهشت زادروز #محمد_معین، از مفاخر گیلان و ایران و نخستین فارغ‌التحصیل دورۀ دکتری ادبیات فارسی، استاد دانشگاه تهران و پدیدآورندۀ فرهنگ معین، گرامیباد ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ نهم اردیبهشت زاد روز دکترمحمد معین ( زاده ۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ رشت -- درگذشته ۱۳ تیر ۱۳۵۰ تهران ) استاد زبان پارسی و پدیدآورنده فرهنگ معین محمد معین فرزند معین‌العلماء، مادرش را در ۶ سالگی از دست داد و سرپرستی او را پدر بزرگش به‌عهده گرفت. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی برای ادامه تحصیل در دارالفنون، ساکن تهران شد و به‌تحصیل در دانشکده ادبیات پرداخت و دانشنامه دکترایش را در سال ۱۳۲۱ دریافت کرد. دانشنامه او با عنوان "مزديسنا و تأثير آن در ادب فارسى" و استاد راهنماى او ابراهيم پورداوود بود. معين اولين كسى است كه دكتراى ادبيات فارسى گرفت. او از چند دانشگاه خارجی درجه دکترای افتخاری داشت و عضو فرهنگستان ایران شد و ریاست کمیسیون ادبیات سمینار جهانی تاریخ و فرهنگ ایران را برعهده داشت. دکتر معین حدود ۲۴ جلد کتاب تالیف کرد. از فعالیت‌های پر اهمیت وی همکاری با علامه دهخدا و تنظیم فیش‌های چاپ نشده پس از درگذشت دهخدا بود. او همچنین طبق وصیت نیمایوشیج بررسی آثار او را برعهده گرفت. از جمله تالیفات با ارزش وی فرهنگ معین در شش جلد است که از منابع معتبر واژگان زبان فارسی است. وی به‌زبانهای فرانسه، انگلیسی، عربی و آلمانی تسلط کامل داشت و زبانهای پهلوی اوستایی و فارسی باستان و بعضی لهجه‌های محلی را خوب می‌دانست. دکتر معین به‌علت کارهای زیاد مطالعاتی و تحقیقی در سال ۱۳۴۵ در یکی از اتاق‌های دانشکده ادبیات بیهوش شد و به‌حال اغماء فرو رفت. برای معالجه او اقدامات زیادی شد و او را به‌کشورهای مختلف بردند. اما سرانجام پس از چهار سال و پنج ماه که در حالت اغماء بود، در ۵۷ سالگی درگذشت. آرامگاهش در آستانه اشرفیه گیلان است. https://www.instagram.com/p/COV5byEnwch/?igshid=vmpiiajn7psx

[amir1428]

به‌مناسبت زادروز #محمد_معین (۱۲۹۷ - ۱۳۵۰)، متخصص زبان و ادبیات فارسی، مصحح، مترجم، دستورپژوه و فرهنگ‌نویس معاصر https://www.instagram.com/p/COQkRNpHC1h/?igshid=1eul3y5n68svy