#حسن_انوری

[amir1428]

همراه #دهخدا و یار #معین ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۱؛ هشت سال پیش در چنین روزی #حسن #احمدی_گیوی در تهران درگذشت. می‌گفت: «مردم آنقدر كتاب بد خوانده‌اند كه طعم كتاب خوب را حس نمی‌کنند.» حسن احمدی گيوی در سال ۱۳۰۶ در #شهر_گیوی #خلخال از توابع استان #اردبیل زاده شد. در خاطراتش از "#ملاباجی" یاد می‌كند كه الفبا را به او آموخت. سپس در خلخال به دبستان و دبيرستان رفت و پس از آن آموزگار شد. می‌گفت: «تدریس در كلاس اول ابتدایی از همه كلاس‌ها دشوارتر است. هم باید حروف و عدد را به نوآموزان شناسانند، هم او را با محیط دبستان اخت داد. به ویژه معلمان مناطق ترک‌نشین كه زحمت مضاعف دارند و بچه‌ها قبل از آمدن به دبستان، یک کلمه هم فارسی ب��د نیستند. من شیوه‌های خاصی به كار می‌بردم و یكی از موفق‌ترین معلمان كلاس اول در خلخال بودم.» او نخست در دانشگاه تبریز فلسفه خواند، مدتی در منطقه زادگاهش به خاطر فعاليت‌های سياسی تبعيد بود تا اينکه سرانجام در ۴۰ سالگی با نوشتن "دستور تاريخی فعل" به راهنمايی #محمد_معين از دانشگاه تهران دكتری ادبيات فارسی گرفت و اين اثرش بهترين كتاب سال شد و به تدريس در دانشگاه تهران آغاز كرد. افزون بر اين ۴۰ سال در نهاد #لغتنامه_دهخدا با بنيانگذار آن و #دكتر_معين همكار بود و ۲۴ جزوه از ۲۲۲ جزوه لغتنامه دهخدا را تدوين كرد. از آثار ماندگارش "دستور تطبیقی زبان تركی و فارسی" است كه در آن آذری را به فارسی‌زبانان می‌آموزد. او پژوهش‌هايی در زمينه ادبیات و زبان شبه‌قاره هند داشت و بر این نظر بود كه "كهن‌ترین قواعد دستور زبان از شبه قاره هند برآمده است." ماندگارترين اثر او "دستور زبان فارسی" و كار در "فرهنگ سخن" با همكاری #حسن_انوری است. درباره شعرهايش می‌گويد: «بیشتر در قالب كلاسیک سروده‌ام. البته شعر آزاد هم دارم، اما شعر سپید اصلا نگفتم و نمی‌توانم بگویم. عموما شعرهایم ملی و میهنی، سیاسی و اجتماعی و انتقادی و مبارزاتی و انقلابی‌اند.» در شعر "خلخال خاطیره لری" مناطق گردشگری خلخال را به تصویر می‌كشد و درباره زادگاهش می‌گويد: «گيوی و بستان‌های او كی می‌رود از ياد من شبها نسيم خاوری در روز آن رود و چمن.» #حسن_احمدی_گیوی در ۸۵ سالگی در تهران درگذشت. https://www.instagram.com/p/CO6D8RwnArd/?igshid=ad01c83vccxf