#جنگل_آمازون

[hodhodca]

دانشمندان باستان‌شناس هزاران سنگ‌نگاره پیشاتاریخی در کشور کلمبیا در جنگل آمازون کشف کرده‌اند. بسیاری از این سنگ‌نگاره‌ها، که انسان‌ها و حیوانات و اشکال هندسی را به تصویر می‌کشند بیش از ۱۲۶۰۰ سال قدمت دارند. این سنگ‌نگاره ها در رشته کوه‌های لیندوزا در جنوب غربی کلمبیا قرار دارند. به گفته یکی از باستان‌شناسان این گروه، سنگ‌نگاره‌های کشف‌شده اطلاعات دست اولی درباره سبک زندگی اهالی منطقه در هزاره‌های پیشاتاریخی می‌دهد. این اکتشاف در سال گذشته رخ داد اما پژوهشگران آن را تا کنون مخفی نگه داشتند. آنها تصمیم گرفتند این خبر را به مناسبت شروع پخش مستند «رازهای جنگل: پادشاهی‌های گمشده آمازون» که از روز شنبه در بریتانیا آغاز می‌شوداعلام کنند. تیم باستان‌شناسان مسئول این اکتشاف متشکل از پژوهشگرانی از دانشگاه ملی کلمبیا، دانشگاه آنتیوکیا و دانشگاه اکستر بریتانیا هستند و اتحادیه اروپا نیز از این پروژه حمایت می‌کند. #سنگ_نگاره #پیش_از_تاریخ #سنگ_نگاره_ها #باستان_شناسی #باستان_شناس #باستانشناسی #کلمبیا #عصر_یخبندان #آمازون #جنگل_آمازون https://www.instagram.com/p/CIZPamYrkhB/?igshid=zqpa8c6n05i

[meysam-safarpour]

آیا درست است که جنگل آمازون ۲۰ درصد از اکسیژن ما را تأمین می‌ کند؟

آتش‌سوزی جنگل‌های آمازون نگرانی‌های زیادی را در سطح جهانی برانگیخته است و همگان آن را تهدیدی بزرگ برای سلامت جو زمین می‌دانند. آیا درست است که جنگل آمازون ۲۰ درصد از اکسیژن ما را تأمین می‌ کند؟ این روزها اخبار زیادی در خصوص آتش‌سوزی جنگل‌های بارانی آمازون به گوش می‌رسد و رسانه‌های مختلف به‌دنبال علت شدت گرفتن این حادثه و همچنین تأثیرات آن بر اتمسفر زمین هستند. افزایش میزان این آتش‌سوزی عواقب عمده‌ای در سطح آب و هوای منطقه‌ای، تنوع زیس��ی غنی آمازونی، کیفیت هوا و سلامت انسان خواهد داشت؛ ضمن اینکه پیامدهایی هم در خصوص انتشار جهانی کربن از خود نشان خواهد داد. (البته هنوز هم این تأثیر در مقایسه با دی‌اکسید کربن منتشر شده در اثر احتراق سوخت‌های فسیلی، اندک است). با این حال، یکی از پرسش‌هایی که در این  موردمطرح می‌شود، این است: آیا درست است که آمازون ۲۰ درصد از اکسیژن اتمسفر ما را تأمین می‌کند؟ به‌تازگی رئیس‌جمهور فرانسه و دبیر کل سازمان ملل متحد چنین ادعایی را مطرح کرده‌اند. حال آن که چنین بیانیه‌ای از اساس غلط است و از درک ناقص عملکرد اکوسیستم ناشی می‌شود. البته که دلایل زیادی برای نگرانی در مورد آمازون و آتش‌سوزی‌های فعلی وجود دارد؛ اما از بین رفتن اکسیژن جو زمین ربطی به این موضوع ندارد! توزیع جهانی فتوسنتز جنگل های گرمسیری حدود ۳۴ درصد از فتوسنتز جهانی را تشکیل می‌دهد. شکل زیر، توزیع جهانی فتوسنتز در زمین را نشان می‌دهد. تکه های بزرگ قرمز بیان‌گر جنگل‌های بارانی هستند که آمازون نیمی از آن‌ها را شامل می‌شود.

در این میان، فتوسنتر در جنگل‌های گرمسیری در سطح بالایی صورت می‌گیرد؛ زیرا رشد گیاهان در این جنگل‌ها به‌علت نبود زمستان و خشکسالی، طولانی‌مدت است. واحد در نظر گرفته شده برای مقدار کربن در این شکل معادل گرم بر متر مربع است؛

در جدول خلاصه شده این واحد بر مبنای پتاگرم (Pg) آورده شده است. مقداری پتاگرم کربن توسط فتوسنتز جذب و ۲.۶۷ برابر همان مقدار، پتاگرم اکسیژن آزاد می‌شود. هر پتاگرم معادل 15^10 گرم یا هزار میلیون میلیون گرم است! در بعضی موارد به این واحد گیگاتن هم گفته می‌شود. در عملیات فتوسنتز، دی‌اکسید کربن هوا جذب شده و اکسیژن تولید می‌شود. معادله‌ی مشهور آن را قبلا در کتاب‌های درسی مدرسه دیده‌ایم: 6CO2 + 6H2O —> C6H12O6 + 6O2 به این ترتیب، از نسبت جرم مولکولی O2 (که ۳۲ گرم است) به جرم مولکولی کربن (۱۲ گرم) عدد ۲.۶۷ حاصل می‌شود. آمازون به اندازه‌ای که اکسیژن تولید می‌کند، در مصرف آن هم نقش دارد! جدول موجود، کل فتوسنتز صورت گرفته در هر یک از بیوم‌های اصلی زمین را نشان می‌دهد. برای محاسبه‌ی اکسیژن تولید شده در این بیوم‌ها لازم است که جمع اعداد کربن را در ۲.۶۷ ضرب کنیم. به این ترتیب، کل اکسیژن تولید شده در زمین معادل ۳۳۰ پتاگرم محاسبه خواهد شد. این در حالی است که آمازون (که تنها نیمی از جنگل‌های بارانی زمین را به خود اختصاص داده است) ۱۶ درصد این مقدار را تولید می‌کند که رقم آن برابر با ۵۴ پتاگرم است. پس این ادعا که با سوختن جنگل‌های آمازون ۲۰ درصد اکسیژن زمین از بین خواهد رفت، می‌تواند از این آمار نشات گرفته باشد. اما این برداشت فقط بخشی از واقعیت است؛ زیرا فیتوپلانکتون‌های موجود در اقیانوس‌ها هم عمل فتوسنتز را انجام می‌دهند و سالانه ۲۴۰ پتاگرم اکسیژن تولید می‌‌کنند. بنابراین کل اکسیژن تولید شده از خشکی و دریا معادل ۵۷۰ پتاگرم در سال خواهد بود. بنابراین، نسبت اکسیژن تولیدی آمازون به کل اکسیژن تولید شده ۹ درصد است که رقم آن از حالت قبل کوچک‌تر و البته جزئی‌تر است. نکته‌ی مهم‌تر دیگر که معمولا نادیده گرفته می‌شود، این است که آمازون به اندازه‌ای که اکسیژن تولید می‌کند، در مصرف آن هم نقش دارد! این واقعیت در نمودار زیر نشان داده شده است.

هتروترفیک گیاهان اکسیژن را از طریق فتوسنتز (فلش سبز رنگ) تولید می‌کنند. در واقع، گیاهان آمازون معادل بیش از نصف اکسیژنی که تولید کرده‌اند را مصرف خواهند کرد که این مصرف به‌صورت فلش‌های آبی‌رنگ نشان داده شده و بیان‌گر ۶۰ درصد اکسیژن مصرفی آمازون است.متابولیسم گیاهان مانند حیوانات عمل می‌کند. با این تفاوت که این سازوکار در گیاهان کندتر است؛ در هنگام شب که فتوسنتزی صورت نمی‌گیرد، گیاهان یکی از جذب‌کننده‌های محض اکسیژن هستند! در این میان، ۴۰ درصد از سهم اکسیژن باقی‌مانده توسط میکروب‌ها مصرف شده تا شاخ و برگ‌های خشک شده را تجزیه کنند. این فرایند هم با فلش‌های مشکی مشخص شده است. نام این عمل، هتروترفیک است که معکوس عمل فتوسنتز شناخته می‌شود. بر مبنای این نتیجه‌گیری‌ها، سهم مؤثر اکوسیستم آمازون در مقدار اکسیژن جهان معادل صفر است! همین استدلال، در مورد دیگر اکوسیستم‌های روی کره‌ی زمین (که عمری کم‌تر از چندمیلیون سال دارند) صادق است. سطح اکسیژن موجود در اتمسفر براساس تعادل نامحسوس فرآیندهای زمین‌شناختی، شیمیایی و بیولوژیکی روی مقیاس‌های زمانی میلیون‌ساله تنظیم می‌شود. از این رو، موارد کوتاه‌مدت (یعنی کم‌تر از چند صد هزار سال!) تأثیری بر رقم اکسیژن اتمسفر زمین نخواهند گذاشت.شاید لازم نباشد نگران کم شدن اکسیژن جو زمین باشیم، اما افزایش دی‌اکسید کربن اتمسفر جای نگرانی دارد افزایش کربن و کاهش اکسیژن اتمسفر زمین مملو از اکسیژن است. ۲۰.۹۵ درصد یا ۲۰۹۵۰۰ppm از جو زمین را اکسیژن پر کرده است. در مقابل، میزان غلظت دی‌اکسیدکربن جو معادل ۴۰۵ppm‌است که نسبت به میزان اکسیژن بیش از ۵۰۰ برابر کم‌تر است و مقدار سالانه‌ی آن ۲ تا ۳ درصد افزایش پیدا می‌کند. فعالیت‌های انسانی (که ۹۰ درصد آن مربوط به سوخت‌های فسیلی است) باعث شده‌ است تا غلظت اکسیژن نسبت به سال ۱۹۹۰ به میزان ۰.۰۰۵ درصد افت کند. به موازات این فعالیت‌ها، غلظت دی‌اکسید کربن از سال ۱۹۹۰ تا به امروز، ۱۹ درصد افزایش پیدا کرده است. این درصد بسیار قابل‌توجه است؛ زیرا فعالیت‌های انسانی نقش محسوس‌تری در تولید دی‌اکسید کربن داشته‌اند. به همین دلیل، لازم است که در خصوص افزایش سطح دی‌اکسید کربن جو نگران باشیم و لازم نیست که نگ��ان کم شدن مقدار اکسیژن شویم. Read the full article

[meysam-safarpour]

آتش‌ سوزی بی‌ سابقه در جنگل‌ های بارانی آمازون

جنگل‌های بارانی آمازون که از عوامل مهم مبارزه با تغییرات اقلیمی به‌شمار می‌روند، در سیاست‌های جنگل‌زدایی دولت برزیل در وسعت بی‌سابقه‌ای در حال سوختن است. آتش‌ سوزی بی‌ سابقه در جنگل‌ های بارانی آمازون طبق گزارش مؤسسه‌ی ملی پژوهش‌های فضایی برزیل (INPE)، امسال وسعت آتش‌سوزی در جنگل‌های بارانی آمازون بی‌سابقه بوده است. این مؤسسه آتش‌سوزی‌ها را ازطریق ماهواره‌ها تشخیص می‌دهد و ردیابی می‌کند؛ زیرا شعله‌های آتش به‌حدی بزرگ هستند که از فضا نیز دیده می‌شوند. INPE اعلام کرده است تاکنون میزان آتش‌سوزی‌ها در مقایسه‌ با سال گذشته، ۸۳ درصد افزایش پیدا کرده که این حجم از سال ۲۰۱۳ به‌بعد، بی‌سابقه بوده است. از روز پنج‌شنبه، تصاویر ماهواره‌ای ۹,۵۰۷ آتش‌سوزی جدید در آمازون را نشان داده‌اند. براساس داده‌های INPE که تعداد آتش‌سوزی‌ها را هرروز به‌روزرسانی می‌کند، از چهارشنبه صبح، تعداد ۷۴ هزار و ۱۵۵ آتش‌سوزی در برزیل تشخیص داده شده است. تصاویر نشان می‌دهند رورایما، شمالی‌ترین ایالت برزیل واقع در آمازون، پوشیده از دود شده است. ایالت آمازوناس برزیل نیز در بخش‌های جنوبی خود حالت اضطراری اعلام کرده و ایالت اکری، ایالتی هم‌مرز با پرو، به‌‌دلیل آتش‌سوزی‌ها هشدار زیست‌محیطی دریافت کرده است. برخی از آتش‌ها بیش از دو هفته است که شعله می‌کشند. افزایش آتش‌سوزی‌ها در میان نگرانی‌ درباره‌ی عقب‌نشینی ژائیر بولسونارو، رئیس‌جمهور این کشور، از مسئله‌ی حمایت‌های زیست‌محیطی به‌وقوع پیوسته است. رکورد جدید تنها چند هفته پس از این اتفاق رخ داده است که بولسونارو، مدیر آژانس را به‌‌دلیل درگیری بر سر ارقام جنگل‌زدایی در برزیل اخراج کرد.

آسمان سیاه‌رنگ سائوپائولو در روز دوشنبه ۱۹ اوت. ساکنان منطقه به‌تازگی بارش باران سیاه را گزارش کرده‌اند. به‌گزارش بی‌بی‌سی، روز دوشنبه دود موجب تاریکی شهر سائوپائولو شد. آتش‌سوزی در آمازون در حالی رخ داد که مناطقی از جهان که مدت‌ها است ازنظر مبارزه با تغییرات اقلیمی ضروری محسوب می‌شوند، در شعله‌های آتش سوختند. آتش‌سوزی‌های طبیعی منطقه‌ی شمالگان، ازجمله سیبری و گرینلند و آلاسکا را نیز دربر گرفته و هکتارها زمین را سوزانده است. حفاظت از آمازون دولت بولسونارو قصد دارد از برخی از سیاست‌های طولانی‌مدت خود درزمینه‌ی حفاظت از آمازون عقب‌نشینی کند و محدودیت‌های مرتبط با جنگل‌زدایی غیرقانونی و پرورش دام در مراتع و معدن‌کاری را حذف کند. این منطقه از جهان مخزن بزرگی از کربن است که برای مبارزه با اثرهای گرمایش جهانی حیاتی است. بولسونارو در وعده‌های تبلیغاتی خود درباره‌ی دسترسی به زمین‌های محافظت‌شده‌ی برزیل برای استفاده‌های تجاری سخن گفته است. در کمتر از یک سال، آمازون در برزیل بیش از ۳,۴۴۵ کیلومترمربع از پوشش جنگلی خود را از دست داده است که در مقایسه با مدت مشابه در سال ۲۰۱۸، حدود ۳۹ درصد افزایش داشته است. به‌گزارش رویترز، آتش‌ در مناطقی مانند ایالت‌های ماتو گروسو و پارا پراکنده شده‌ است. در این مناطق، جنگل‌زدایی وسیعی رخ داده است. دبورا لارنس، دانشمند علوم محیط‌زیست دانشگاه ویرجینیا می‌گوید: افزایش میزان آتش‌سوزی‌ها از جهات مختلفی با افزایش میزان جنگل‌زدایی ارتباط دارد.

جنگل‌ زدایی جنگل‌زدایی ازبین‌بردن درختان برای استفاده از زمین و تبدیل جنگل‌های بارانی به مراتع یا مزرعه را شامل می‌شود که در انجام این کار برای سوختن مواد چوبی اضافی از آتش استفاده می‌شود. طبق گفته‌ی لارنس، جنگل‌زدایی مانعی برای چرخه‌ی هیدرولوژیکی است که به‌وسیله‌ی آمازون کنترل می‌شود. درختان جنگل‌های بارانی آمازون آب را از خاک وارد اتمسفر می‌کنند و موجب بارندگی در بخش‌های دیگر جنگل می‌شوند. لارنس می‌گوید: اگر شما جنگل‌ها را از بین ببرید، این داینامیک تغییر پیدا می‌کند. هیچ درختی وجود نخواهد داشت که رطوبتی وارد اتمسفر کند و آب باران یا وارد خاک می‌شود و در آنجا می‌ماند یا اگر مقدار آن زیاد باشد، وارد رودخانه‌ها و از منطقه دور می‌شود. بولسونارو دلیل این رخدادها را افزایش آتش‌سوزی در این فصل دانسته و می‌گوید اکنون زمانی از سال است که کشاورزان برای پاک‌کردن زمین‌های خود آتش‌ به‌پا می‌کنند. اگرچه احتمال وقوع آتش‌سوزی در فصل خشک برزیل وجود دارد، کارشناسان می‌گویند در بسیاری از آتش‌سوزی‌های امسال، فقط فصل مقصر نیست. آمازون به‌عنوان جنگل بارانی به‌خودی‌خود همان نوع آتش‌سوزی‌هایی را ندارد که در مناطق خشکی مانند کالیفرنیا رخ می‌دهد. نوع آتش‌سوزی‌ای که اکنون در حال اتفاق‌افتادن است، ناشی از جنگل‌زدایی و افزایش دمایی است که در سرتاسر جهان احساس می‌شود. لارنس می‌گوید: اگر درختان به‌طور مداوم زیر استرس گرمایی قرار گیرند، در مقایسه با آسیب‌های دیگر حساس‌تر می‌شوند. استرس‌های مزمن مداوم همراه‌با تابستان گرم، هر دو زمینه را برای آتش‌سوزی‌های بیشتر فراهم کرده‌اند. کارلوس نوبر، دانشمند علم اقلیمی‌شناسی برزیل و متخصص جنگل‌های گرم‌سیری می‌گوید تعداد آتش‌سوزی‌هایی که امسال رخ داده، حتی از شمار آتش‌سوزی‌های سال ۲۰۱۶ بیشتر است؛ یعنی زمانی‌که برزیل درگیر بدترین خشکسالی اخیر خود بود و بیش از ۶۸ هزار آتش‌سوزی در آن رخ داد. عوامل سیاسی و فرهنگی فراتر از اثرهای ترکیبی حاصل از تغییرات اقلیمی و جنگل‌زدایی، عوامل سیاسی و فرهنگی نیز مؤثر هستند. بولسونارو و دیگر سیاست‌مداران برزیلی به‌عنوان مبارزه علیه کسانی که می‌خواهند آمازون را حفظ کنند، به مردم این قدرت را داده‌اند هرجای زمین را که می‌خواهند، پاک‌سازی کنند. نوبر توضیح می‌دهد ازنظر فرهنگی رشد کشاورزی با گسترش‌یافتن زمین اندازه‌گیری می‌شود و نه تعداد گاوها یا میزان محصولاتی که تولید می‌شود. این امر موجب می‌شود مردم بیشتر به‌دنبال زمین باشند. او می‌گوید: بیشتر افزایش در عرضه برای برآورده‌ساختن تقاضای در حال رشد از افزایش در سطح کشاورزی حاصل می‌شود. نوبر می‌گوید بدون سیاستی که به‌کلی جنگل‌زدایی را خاتمه دهد، آمازون اگر ۲۵ درصد از جنگل‌های خود را از دست بدهد، به نقطه‌ی سرازیری خواهد رسید. نبود درختان در ترکیب با گرمایش جهانی سیستم بارانی را کاملا تغییر خواهد داد و در نیمی از مناطق جنگلی موجب ایجاد شرایط آب‌وهوایی نظیر ساوانا خواهد شد. او که یافته‌های خود را در پژوهشی در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد، خاطرنشان می‌کند با سرعت جنگل‌زدایی فعلی، آمازون در ۲۵ تا ۳۰ سال آینده به این نقطه خواهد رسید. البته، اگر جنگل‌زدایی سرعت بگیرد (همان‌طورکه وضعیت آتش‌سوزی‌های اخیر نشان می‌دهد)، این وضعیت حتی در ۱۵ تا ۲۰ سال آینده رخ خواهد داد. نوبر می‌گوید: این بسیار ناراحت‌کننده است. ما معمولا این حجم از آتش‌سوزی را در سال‌هایی می‌بینیم که به‌طور غیرعادی بسیار خشک هستند. اینکه این آتش‌سوزی بی‌سابقه در فصلی رخ داده که آن‌چنان خشک نبوده است، نشان می‌دهد جنگل‌زدایی در حال افزایش است. Read the full article

[meysam-safarpour]

کوچک‌ ترین فسیل میمون جهان در جنگل آمازون کشف شد

دانشمندانی از آمریکا و پرو بقایای ۱۸ میلیون ساله‌ی کوچک‌ترین فسیل میمون دنیا را پیدا کردند. دندان فسیل‌ شده‌ دندان فسیل‌شده‌ای در جنگل آمازون در کشور پرو کشف شده است که به گونه‌ی جدیدی از میمون‌های کوچک که سنگین‌تر از یک همستر نبوده‌اند، تعلق دارد. یکی از اعضای این گروه پژوهشی می‌گوید: این نمونه مهم است زیرا می‌تواند بخشی از شکاف ۱۵ میلیون ساله در رکوردهای فسیلی میمون‌های جهان جدید را پر کند. فسیل جدید از لبه‌ی رودخانه‌ی مادره د دیوس در جنوب شرقی پرو کشف شده است. در آنجا پژوهشگران توده‌هایی از شن و ماسه‌سنگ را جدا کردند و در کیسه‌هایی گذاشتند. سپس این قطعات را در آب خیساندند و برای فیلتر کردن بقایای فسیلی نظیر دندان‌ها، آرواره‌ها و دیگر قطعات استخوانی فسیل‌شده از صافی‌هایی عبور دادند. این پژوهشگران قبل از پیدا کردن دندان میمون، حدود ده هزار پوند رسوبات حاوی صدها فسیل جوندگان، خفاش‌ها و دیگر حیوانات مورد جست‌وجو قرار دادند. ریچارد کای انسان‌شناس تکاملی که حدود چهار دهه است در جنوب آمریکا به پژوهش‌های دیرینه‌شناسی مشغول است، می‌گوید: فسیل نخستی‌ها همچون دندان مرغ نادر است. او توضیح می‌دهد: این نمونه‌ی دندان آسیاب بالایی، درست دو برابر اندازه‌ی سر یک سوزن است و می‌تواند از یک توری پنجره عبور کند.

یک دندان فسیل‌شده که در جنگل آمازون در پرو یافت شده است، به گونه‌ی جدیدی از میمون‌های کوچک با اندازه‌ی یک همستر تعلق دارد. این یافته کمک می‌کنند که شکاف ۱۵ میلیون ساله در رکورد فسیلی میمون‌های دنیای جدید پر شود دندان‌ های میمون دیرینه‌شناسان می‌توانند از روی دندان‌های میمون و مخصوصا دندان‌های آسیاب، اطلاعات زیادی به‌دست آورند. براساس اندازه و شکل نسبی دندان، آن‌ها فکر می‌کنند که این حیوان احتمالا از میوه‌های غنی از انرژی و حشرات تغذیه می‌کرده و کمتر از نیم پوند وزن داشته است، یعنی کمی سنگین‌تر از یک توپ بیسبال بوده است. برخی از میمون‌های بزرگ‌تر آمریکا مانند میمون جیغ‌کش و میمون عنکبوتی پشمالو می‌توانند تا پنجاه برابر بیشتر از این وزن بگیرند. کای می‌گوید: این فسیل در حال حاضر کوچک‌ترین فسیل میمون است که تاکنون در جهان پیدا شده است. تنها یک گونه‌ی زنده‌ی میمون که امروزه زندگی می‌کند، یعنی میون مارموست کوتوله وجود دارد که به سختی از این نمونه کوچک‌تر است. در مقاله‌ای که در مجله‌ی Journal of Human Evolution منتشر شده است، پژوهشگران این حیوان را Parvimico materdei یا میمون کوچک رودخانه‌ی مادر خدا نامیده‌اند (نام دیگر رودخانه).

رسوبات غنی از فسیل موجود در امتداد رودخانه‌ی مادره د دیوس در جنوب پرو، صدها دندان و استخوان فسیل‌شده را در ��ود جای داده است که این فسیل‌ها اطلاعاتی را درمورد زندگی در آمازون در ۱۸ میلیون سال پیش ارائه می‌دهند پخ‌ بینیان یافته‌ی تازه که اکنون در مجموعه‌های دائمی مؤسسه‌ی دیرینه‌شناسی دانشگاه ملی پیورا در پرو نگه‌داری می‌شود، اهمیت دارد زیرا یکی از معدود مدارکی است که دانشمندان از فصلی گمشده در تاریخ تکامل میمون‌ها به دست آورده‌اند. تصور می‌شود که میمون‌ها حدود ۴۰ میلیون سال پیش از آفریقا به آمریکای جنوبی رسیده باشند و سریعا به گونه‌های زیادی که امروزه ما آن‌ها می‌شناسیم و بیشتر آن‌ها در جنگل‌های بارانی آمازون زندگی می‌کنند، تنوع پیدا کرده‌اند. هنوز نحوه‌ی این فرایند یک معما است و یکی از دلایل این امر آن است که شکافی در رکوردهای فسیلی ۱۳ تا ۳۱ میلیون سال پیش وجود دارد و فسیل میمون‌هایی که در این دوران زنده بوده‌اند، در دست نیست؛‌ اما فسیل میمون یافت‌شده مربوط به همین دوران است و قدمت آن به ۱۷ تا ۱۹ میلیون سال پیش بازمی‌گردد؛ یعنی دقیقا همان زمانی‌که انتظار داریم گوناگونی پخ‌ بینیان رخ داده باشد. پژوهشگران سفر جمع‌آوری فسیل دیگری را در آمازون پرو آغاز کرده‌اند که در ماه اوت خاتمه پیدا می‌کند و تمرکز آن روی رسوبات ۳۰ میلیون ساله است. کای می‌گوید: اگر ما در آنجا یک نخستی‌سان پیدا کنیم، به‌طور قطع کشف ارزشمندی خواهد بود. Read the full article