#برچسب ها: منطقه نظامی

[istanbulyar]

مهری 3 هزار ساله در دیاربکر یافته شد

مهری 3 هزار ساله در دیاربکر یافته شد

در حفاریهای قلعه زرزوان واقع در نزدیکی شهرستان چینار استان دیاربکر، مهری 3 هزار ساله متعلق به دوران آشوریان یافته شد.

حفاریها در قلعه زرزوان که در دوره امپراتوری روم به عنوان منطقه نظامی مورد استفاده  قرار میگرفت و در نزدیکی محله دمیراولچک و 13 کیلومتری شهرستان چینار واقع است، 5 سال است که ادامه دارد.

قلعه مذکور با بقایای دیوار قلعه به طول هزار و 200 متر و ارتفاع 12 الی 15 متر در محیطی 60…

[our-mountain-things-blog]

ویزا

ویزا 2016-05-16 ویزا مکی سیاست حفظ حریم خصوصی: برای اطلاعات در مورد حفاظت از افراد با اشاره به پردازش اطلاعات شخصی، اینجا کلیک کنید. تعهدات سیاست حفظ حریم خصوصی: با ارسال مستندات به این کنسولگری ایتالیا در سانفرانسیسکو، شما تأیید میکنید که اطلاعات را در سند حریم خصوصی (با کلیک روی خط PRIVACY POLICY بالا) در ارتباط با مدیریت اطلاعات شخصی که به آنها ارسال میکنید این دفتر در هر مقررات اتحادیه اروپا (RGPD). bullet pointDO من یک ویزا نیاز دارم؟ برای پیدا کردن این که اگر به ویزا نیاز دارید، اینجا را کلیک کنید، سپس به این صفحه بازگردید و دستورالعمل های ویزای دقیق را به پایین بروید. bulletpoint اگر شما نیازمند یک ویزا هستید، برای ثبت نام اینجا کلیک کنید. - لطفا دیرتر از 10 دقیقه قبل از زمان تعیین شده برنامه ریزی کنید. اطلاعیه مهم در مورد تعیین محل کنسولگری ایتالیا قصد دارد همه کاربران را به یاد بیاورد که سیستم رزرو "PrenotaOnline" کاملا رایگان است. کاربرانی که هرگز هزینه ای برای رزرو ملاقات در کنسولگری نخواهند داشت، هرگز خواسته نخواهند شد. ما همه کاربران را توصیه می کنیم که از پذیرفتن هر پیشنهادی که توسط وب سایت ها، آژانس ها و یا افراد دیگری که ادعا می کنند می توانند از طرف شما به منظور قرار دادن زودهنگام رزرو، در صورت تمایل به پرداخت هزینه ها، خودداری کنند. کنسولگری می خواهد تأکید کند که هیچ ارتباطی بین خود کنسولگری و وب سایت ها، سازمان ها یا افراد وجود ندارد و حق خود را برای انجام اقدامات در صورت لزوم حفظ می کند. لطفا توجه داشته باشید: متقاضیان ویزا که دچار مشکلی در پیدا کردن جایگاه قرار ملاقات در دسترس می باشند قبل از تاریخ عزیمت برنامه ریزی شده خود، باید به بررسی وب سایت Prenota Online (حتی چندین بار در روز) برای قرار ملاقات هایی که بعد از لغو شدن در دسترس هستند، ادامه دهید. فقط اگر تاریخ ترک شما کمتر از دوازده روز باشد: (1)

یک قرار ملاقات در دسته «اضطراری» قرار دهید؛

دریافت ویزای فوری شینگن (2) اگر قرار ملاقات اضطراری در دسترس نباشد، یک ایمیل به visti.sanfrancisco@esteri.it ارسال کنید. در قسمت موضوع، درخواست درخواست مقصد برای پرواز که کمتر از 20 روز است، ارسال کنید و ایمیل خود را وارد کنید: 1) نام و نام خانوادگی کامل، همانطور که در گذرنامه هر متقاضی نشان داده می شود 2) ملیت پاسپورت که برای ویزا استفاده می شود 3) تاریخ عزیمت در 20 روز آینده (بلیط ها باید قبلا خریداری شوند) 4) آدرس ایمیل (ها) مربوط به هر نام کاربری Prenota Online کسانی که خروج از آنها در طی 20 روز آینده قرار می گیرند، به یک لیست انتظار برای یک قرار ملاقات اضافه می شوند و براساس تاریخ عزیمت آنها تعیین می شود. ما سعی خواهیم کرد که تمام درخواستها را برآورده کنیم، با این حال ما نمی توانیم اطمینان حاصل کنیم که همه درخواست کنندگان بر روی لیست منتخب، قبل از خروج از محل تعیین می شوند. به این ترتیب ما به شدت تشویق همه متقاضیان برای ادامه بررسی سیستم رزرو آنلاین، حتی اگر آنها یک ایمیل ارسال کرده اند. اگر پس از قرار دادن در لیست منتظر یک قرار ملاقات در دسترس پیدا کنید، لطفا با ایمیل به ما اطلاع دهید تا ما بتوانیم شما را از لیست انتظار منتقل کنیم. پونتینا روساسادووی هزینه VISA - معتبر از آوریل 1، 2019 تا 30 ژوئن 2019   ��SCHENGEN VISA / SHORT STAY VISA (تا 90 روز)        بزرگسالان و مونث 13 سال و سالمند: 68.20 دلار        افراد مسن بین 6 تا 12 ساله: 39.80 دلار        افراد زیر 6 ساله: NO FEE        شهروندان اوکراین، روسیه، مقدونیه، بوسنی و هرزگوین، صربستان، مونته نگرو، آلبانی، جمهوری مولداوی: 39.80 دلار    VISA ملی / طولانی مدت VISA (بیش از 90 روز): $ 131.80    ملی دانشجوی VISA (بیش از 90 روز): 56.90 دلار مبلغ ویزا باید به مبلغ دقیق توسط چک CASHIER و یا دستور پول، پرداخت می شود، به "کنسولگری ایتالیا" پرداخت.   اطلاعات کلی برای همه متقاضیان VISA VISAS خواهد شد در حدود 7-15 روز صادر شده است. برای اطلاعاتی که به طور خاص در صفحات ذیل ذکر نشده است، لطفا با دفتر ویزا در آدرس ایمیل زیر تماس بگیرید: visti.sanfrancisco@esteri.it گذرنامه باید حداقل 3 تا 6 ماه پس از بازگشت شما به ایالات متحده معتبر باشد. پاسپورت باید دارای حداقل دو صفحه خالی برای برچسب ویزا باشد. گذرنامه ها باید در عرض 10 سال گذشته صادر شده باشند. خارجیانی که از کسب و کار، گردشگری یا تحصیل برای 90 روز به ایتالیا میپردازند، باید "dichiarazione di pressenza" (اعلان حضور) را پر کنند. این سند در هنگام ورود به ایتالیا به خارجیان داده می شود. همه بازدیدکنندگان که بیش از 90 روز اقامت دارند باید ظرف 8 روز از زمان ورود خود به ایتالیا برای "permesso di soggiorno" (مجوز اقامت) از Questura محلی (اداره پلیس) درخواست کنند. گذرنامه ها و ویزا به طور انحصاری توسط ایمیل ارسال می شود. متقاضی باید پاکت نامه خود را با پیش پرداخت و یا مهر تایپ کند. دفتر ویزا فقط پاکت نامه های USPS Express Mail را از سرویس پستی ایالات متحده (بدون FedEx، بدون UPS) پذیرفته است. دفتر ویزای مسئول گذرنامه های گم شده یا ربوده شده در حمل و نقل نیست. VISA OFFICE HOURS - فقط با تعیین نامحدود    دوشنبه ها، چهارشنبه ها، پنج شنبه ها و جمعه ها: 9:00 صبح تا 12:30 بعد از ظهر    سه شنبه ها (ساعت های طولانی): 9:00 صبح تا 12:30 و 2

: 30 تا 4:30 بعد از ظهر شما می توانید وقت خود را به راحتی رزرو کنید، اما تاریخ انتصاب شما باید ظرف 90 روز از تاریخ عزیمت شما باشد. آدرس پستی و خیابان: 2590 Webster Street San Francisco، CA 94115 puntina rossashadowInstructions for visas شینگن توریستی / حمل و نقل (شامل کنفرانس های کسب و کار و دانشگاهی) شنگن کسب و کار مطالعه کار زیربنایی فعالیت مذهبی وابسته به خدمات نظامی ایالات متحده در ��ارج از کشور (مأموریت) کارمندان غیر نظامی که به پایگاه های ایالات متحده / ناتو اختصاص یافته اند (مأموریت) خانواده شهروندان غیر اتحادیه اروپا ساکن در ایتالیا اقامت انتخابی کار مستقل پژوهش puntina rossashadowForms شنگن (اقامت کوتاه مدت) فرم درخواست ویزا (تا 90 روز) فرم درخواست ملی (طولانی مدت) (بیش از 90 روز) اعلامیه برای پاسپورت پستی (مورد نیاز برای ALL درخواست ویزا) اعلامیه مهمان نوازی (اصلی مورد نیاز: هیچ فتوکپی، فکس و یا نسخه های اسکن پذیرفته نشده است.) تأییدیه حمایت مالی (باید توسط هر شخصی که از یک مسافر حمایت مالی می کند) موافقت پدر و مادر برای مسافرین کوچک در خارج از کشور نامه دعوت برای ویزای تجاری اطل��عات عمومی برای ویزای شنگن کشورهای عضو شنگن عبارتند از: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلوونی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس . شهروندان کشورهای زیر نیازی به ویزا برای سفر به منطقه شنگن برای گردشگری، تحصیل، رسمی یا کسب و کار باقیمانده 90 روز یا کمتر هر شش ماه: آندورا، آنتیگوا و باربودا، آرژانتین، استرالیا، باهاماس، باربادوس، برزیل، برونئی، بلاروس، کانادا، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کرواسی، قبرس، السالوادور، گرجستان، گرانادا، گواتمالا، هندوراس، هنگ کنگ SAR، اسرائیل، ژاپن، لیختن اشتاین، ماکائو SAR، مالزی، موریس، مکزیک، موناکو، نیوزیلند، نیکاراگوئه، پالائو، پاناما، پاراگوئه، پرو، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین، ساموآ، سان مارینو، سیشل، سنگاپور، کره جنوبی، خیابان کیتس-نویس، تونگا، ترینیداد و توباگو، ایالات متحده آمریکا، اروگوئه، واتیکان، ونزوئلا. شهروندان تایوانی فقط حق امتیاز را دریافت می کنند، اگر گذرنامه آنها شامل شماره مرجع کارت شناسایی شما باشد. شهروندان کشورهای زیر نیازی به ویزا برای بازدید از منطقه شنگن برای اقامت حداکثر 90 روز هر شش ماهه ندارند فقط اگر مسافر با گذرنامه بیومتریک سفر می کنند: آلبانی، بوسنی-هرزگوین، مقدونیه، مولداوی، مونته نگرو، صربستان. شهروندان کشورهای دیگر باید برای ورود به منطقه شنگن یک ویزا داشته باشند، حتی اگر آنها ساکن ایالات متحده آمریکا قانونی باشند. برای تعیین اینکه آیا ایتالیا کشور صحیح برای دریافت درخواست شما است، روزهایی را که در ایتالیا و دیگر کشورهای منطقه شنگن صرف می کنید، حساب کنید. اگر: ایتالیا تنها مقصد شنگن شنگن شما است، یا شما از کشورهای مختلف در منطقه شنگی بازدید می کنید، اما ایتالیا در منطقه شنگن است که بیشتر وقت آن صرف می شود (یا تعداد روزها)، یا شما از کشورهای مختلف بازدید می کنید منطقه شنگن، اما شما در هر کشوری تعداد روزهای خود را صرف می کنید و ایتالیا اولین ورود خود را در منطقه شنگن می گذار��، سپس می توانید از طریق این کنسولگری درخواست پناهندگی شنگن کنید. 

م��بع :conssanfrancisco.esteri.it

[muzicnews]

پادشاه ته جونگ

ته جونگ (۱۳۶۷-۱۴۲۲، حکومت:۱۴۰۰-۱۴۱۸) سومین پادشاه سلسله ی چوسون در کره و پدر پادشاه سجونگ کبیر،تا هشت سالگی سلسله ی چوسون به سلطنت نرسیده بود ولی او از زمان پیدایش سلسله و حتی قبل تر نیز بیشتر قدرت را در پادشاهی در اختیار داشت.در میان هشت پسر پدرش پادشاه ته جو، او سرانجام به عنوان تواناترین رهبر ظاهر شد.رسیدن وی به سلطنت با نبردهای خونین با برادرانش آغشته شده بود ولی او خود را به عنوان یک پادشاه توانا ثابت نموده و برای پایه گذاری یک ساختار مدیریتی قوی برای سلسله ی جدید در طول ۱۸ سال از سلطنتش سخت تلاش کرد. رهبری بنیادین ته جونگ نقشی حیاتی را در ایجاد سلسله ی چوسون بازی کرد.او به پدرش ته جو در براندازی سلسله ی گوریو کمک نموده،به او در شروع سلسله ی چوسون یاری رساند،به عنوان پادشاه به مدت ۱۸ سال حکومت نمود، برای پادشاه سجونگ که چهارمین و معروف ترین پادشاه سلسله ی چوسون بود پدری نمود،سئول را ساخت، کنفسیوسیسم را ترویج داد،یک سیستم طبقاتی را پایه گذاری نمود و امور نظامی کشور را تقویت کرد.او در میان پدرش تجو و پسرش سجونگ حکمرانی کرد.این سه پادشاه در خلال ۵۸ سال اول و بحرانی سلسله ی چوسون حکومت کردند.

سال های اولیه زندگی عمومی:

ته جونگ با نام یی بانگ وون در سال ۱۳۶۷ و به عنوان پنجمین پسر یی سونگ گی (یک ژنرال با استعداد و با نفوذ در ارتش گوریو که بعدها با عنوان پادشاه ته جو موسس سلسله ی چوسون شد)بود.در سال ۱۳۸۲، یی بانگ وون یک پست دولتی را در سلسله گوریو در اختیار گرفت. در روزهای پایانی سلسله گوریو،او به پدرش به منظور جلب حمایت شهروندان و عده کثیری از شخصیت های موثر دولت کمک نمود و در سال ۱۳۸۸ به عنوان یک فرستاده به سلسله مینگ در چین فرستاده شد.در سال ۱۳۹۲، او با پدرش به منظور براندازی گوریو و ایجاد یک سلسله جدید با نام چوسون همکاری نمود و در این راه با حذف مقامات قدرتمند کنفسیوسی به مانند جونگ مونگ جو که به پادشاهان گوریو وفادار باقی مانده بودند، سهیم بود. جونگ در حالی که از یک مهمانی که توسط یی بانگ وون برایش ترتیب داده شده بود به خانه بر میگشت،توسط پنج مرد بر روی پل سونجاک به قتل رسید.امروزه این پل به عنوان یک بنای یادبود در کره شمالی قرار گرفته است و گفته می شود یک لکه ی قهوه ای بر روی یکی از تخته سنگ های آن اثر خون او بوده که در زمان بارش باران به رنگ قرمز در می آید.

رسیدن به سلطنت:

یی بانگ وون تصور می کرد که او بایست به عنوان جانشین سلطنت منصوب شود ولی زیر فشارهایی از جانب ملکه کانگ سیندوک و جونگ دو جون (یکی از نزدیک ترین مشاوران پادشاه ته جو) که در مورد سبک رهبری سرسختانه ی ته جونگ و سیاست سخت گیرانه وی در برابر خانواده های اشراف نگران بود، ته جو در مورد انتخاب وارث سلطنت به سمت انتخاب جوان ترین پسر در میان هشت پسرش یعنی یی بانگ سوک (شاهزاده بزرگ یویان) که برادر ناتنی یی بانگ وون بود متمایل شد. در سال ۱۳۹۷، ملکه سیندوک که مادر دو تن از جوان ترین شاهزادگان بود، فوت کرد و در همان سال بانگ وون و تنی چند از برادرانش نقشه قتل جونگ دو جون و سایرین را که از انتخاب شاهزاده یویان به عنوان وارث سلطنت حمایت می کردند، کشیدند. متعاقب آن،شاهزاده یویان و موآن که ۱۶ و ۱۷ سال سن داشتند کشته شدند و این اطمینان حاصل گشت که آنها هرگز به پادشاهی دست نخواهند یافت.این اتفاق به اولین نزاع شاهزادگان معروف است. در سال ۱۴۰۰، ژنرال باک پو که از یی بانگ وون به دلیل کافی نبودن پاداش دریافتی اش به خاطر اقداماتش در اولین نزاع شاهزادگان ناراحت بود،با برادر بزرگتر بانگ وون ( یی بانگ گان) متحد شده و در ماجرایی که به دومین نزاع شاهزادگان معروف شده است، بر علیه بانگ وون شورش نمودند.یی بانگ وون با موفقیت بر نیروهای برادرش پیروز شد و سپس باک پو را اعدام کرده و یی بانگ گان را به تبعید فرستاد. ته جو که از رفتارهای بانگ وون و متحدینش عصبانی و ناامید شده بود،سلطنت را در سال ۱۳۹۸ تفویض کرده و دومین پسرش بانگ وا (شاهزاده یونگ آن) را به عنوان جانشینش برگزید.زمانی که تجو در سال ۱۳۹۸ سلطنت را رها کرد،شاهزاده یونگ آن سلطنت را به دست گرفت و به عنوان پادشاه جونگ جونگ به پادشاهی رسید.اما جونگ جونگ که کارهای برادر جوان ترش بانگ وون را در سال های منتهی به استعفای ته جو و دوران حکومت خودش مشاهده کرده بود،از این نکته که احتمالا بانگ وون حرکتی در جهت حذف اجباری وی از سلطنت انجام خواهد داد ترسید و تصمیم گرفت تا تقریبا یک سال بعد از رسیدن به پادشاهی از آن کناره گیری کرده و بانگ وون را به عنوان وارث سلطنت معرفی کند.بنابراین، یی بانگ وون در سال ۱۴۰۰ با عنوان پادشاه ته جونگ سومین پادشاه چوسون شد.

دوران سلطنت:

یکی از اولین کارهایی که ته جونگ بعد از رسیدن به سلطنت منع مالکیت نیروهای مجهز امنیتی خصوصی بود که توسط بسیاری از اعضای خانواده سلطنتی،اعضای انجمن مشاورین پادشاه و سایر مقامات دولتی اداره می شدند.در نتیجه سربازان این نیروهای خصوصی در ارتش رسمی جذب شدند.او به ۴۷ نفر از مردانش که با وفاداری در راه رسیدن به سلطنت از وی حمایت کردند، با مرتبه ” شخص لایق” پاداش داد. از مرکز مدیریتی که همچنان در که سونگ قرار داشت، پادشاه ته جونگ به ادامه ی اصلاحاتی که توسط پدرش آغاز شده بود مبادرت ورزید.او هیئتی هفت عضوی از مشاوران را سازماندهی کرده و انها را اویجونگ بو نامید.انجمنی شش نفره زیر نظر اویجونگ بو تشکیل شد: هیئت مدیریتی ، هیئت کارکنان، هیئت مالیات، هیئت تشریفات،هیئت جنگ، هیئت مجازات ها و هیئت کارها.هر کدام از هیئت ها به یکی از اعضای اویجونگ بو پاسخ گو بودند و اویجونگ بو نیز در عوض به پادشاه گزارش داده و بدین ترتیب یک دولت قدرتمند مرکزی تشکیل شد.کشور به هشت منطقه تقسیم شد: هامگیونگ ، پیونگ آن، هوانگ هه، گیونگ گی، گانگ وون، چانگ چونگ، گیونگ سان و چولا.برای مدیریت هر منطقه یک فرماندار توسط دولت مرکزی منصوب می شد. ته جونگ دستور آغاز کارها برای پروژه های حجیم سازندگی در هانسئونگ (پایتخت) را در سال ۱۴۰۴ صادر کرد که شامل ساخت دفاتری برای شش هیئت مدیریتی که سه عدد از انها در طرفین خیابان سجونگ قرار داشتند و یک کاخ کوچکتر برای اقامت پادشاه (قصر چانگ دوک) می شدند.در حالی که ساخت و ساز هنوز در جریان بود،دولت در سال ۱۴۰۵ به هانسئونگ بازگشت. ته جونگ کنفسیوسیسم را که بیشتر از یک مذهب یک فلسفه ی سیاسی بود ترویج داد و این چنین بود که بودائیت که در نزد پادشاهان گوریو جایگاه مورد التفاتی داشت،رو به نزول گذاشت.او دستور بسته شدن تعداد زیادی از معابد بودایی،توزیع مجدد مجدد زمین های مایملک آن معابد و تصرف گنجینه های انان به نفع خرانه ی ملی را داد.بعد از پایان اقدامات وی، تنها ۲۴۲ معبد بودایی در کشور باقی مانده بود. در سال ۱۴۱۳، ته جونگ سیستم هوپه که شکلی ابتدایی از برچسب های تعیین هویت بود و نام و محل اقامت حاملش بر روی ان حک شده بود را بنیان نهاد.این سیستم برای کنترل حرکات مردم مورد استفاده قرار می گرفت.شهروندان مرد مابین ۱۵ تا ۷۰ سال برچسب هایی حمل می کردند که نشان می داد آنها متعلق به کدام یک از ۵ طبقه اجتماعی هستند.مقامات رده بالا برچسب هایی از عاج داشتند در حالی که مقامات دولتی رده پائین و افسران دولتی برچسب هایی زرد رنگ از چوب درخت صنوبر حمل می کردند.مردمان عادی برچسب های مربعی چوبی و برده ها و افراد مطرود نیز برچسب های بزرگتر چوبی با خود حمل می کردند.

دیگر پیشرفت ها در خلال سلطنت پادشاه ته جونگ شامل معرفی پول کاغذی در کره که از پوست درخت شاه توت ساخته شده بود،پیشرفت های مهم در تکنولوژی چاپ که به کره این امکان را می داد که کتاب ها را چاپ نموده و به ژاپن صادر کند و سرعت بخشیدن به تولید تعداد زیادی ازمتون کنفسیوسی را برای تسریع در مطالعه کنفسیوسیم ممکن می ساخت.در خلال سلطنت تجونگ، سلسله چینی مینگ با اهدای یک مهر سلطنتی طلایی و امتیاز سلطنتی جایگاه تمام و کمال حکومت پادشاه چوسون را به رسمیت شناخت.بعد از بناگذاری دفاتر مدیریتی و دولتی، ته جونگ سعی نمود تا با فرستادن پیک هایی به تجو اقدام به ترتیب دادن ملاقاتی با وی کرده و با پدرش صلح کند.اما پدرش تا زمان مرگش در سال ۱۴۰۸ از او عصبانی بود.او پدرش را در شهر گوری دفن نمود. در سیاست خارجی، ته جونگ اکیدا سخت گیر بود و به جورچن ها در مرز شمالی و دزدان دریایی ژاپنی در سواحل جنوبی حمله نمود.همچنین تجونگ به عنوان مسئول تهاجم به جزیره تسوشیما در سال ۱۴۱۹ شناخته می شود. ته جونگ به منظور استحکام بخشیدن به اختیارات سلطنتی بسیاری از حامیانش را که در راه رسیدن به سلطنت به وی کمک نموده بودند اعدام کرده یا به تبعید فرستاد.برای محدود کردن تاثیرات خویشاوندان سببی، او تمام چهار برادر ملکه اش وون گیونگ و خویشاوندان سبب پسر سجونگ را کشت.ته جونگ به دلیل کشتن بسیاری از رقبا ( به مانند جونگ دو جون و جونگ مونگ جو) و خویشاوندانش به منظور در اختیار گرفتن قدرت و همچنین حکومت موثری که به بهبود معیشت مردم ،استحکام قدرت دفاعی کشور و ایجاد زمینه ای مستحکم برای حکومت جانشینش سجونگ انجامید، به صورت شخصیتی بحث برانگیز باقی مانده است.ته جونگ علاقه ی زیادی به شکار نیز داشت که برای یک پادشاه ناشایست به نظر می رسد. در کل وی ۱ ملکه، ۱۸ صیغه سلطنتی و ۳۵ فرزند داشت.

ملکه ون گیونگ:

ملکه ون گیونگ (۲۹ جولای ۱۳۶۵- ۱۸ آگوست ۱۴۲۰) که با نام ملکه دواگر هودوک نیز شناخته می شود، به عنوان دومین دختر مین جه از خاندان مین یوهونگ چشم به جهان گشوده و در سال ۱۳۸۲ با ��نجمین پسر یی سونگ گه یعنی یی بانگ ون پیوند زناشویی بست. نام مادرش بانو سونگ از خاندان یوسان سونگ بود. او ملکه همسر سومین پادشاه چوسون (پادشاه تجونگ) و مادر پادشاه سجونگ کبیر می باشد. او در حدفاصل بین سال های ۱۴۰۰ تا ۱۴۱۸ ملکه همسر چوسون، در بین سال های ۱۴۱۸ تا ۱۴۲۰ ملکه دواگر این سلسله، و در سال ۱۴۰۰ نیز شاهزاده خانم تاج دار این پادشاهی بود.

  نوشته پادشاه ته جونگ اولین بار در تاریخ ما. پدیدار شد.

source https://tarikhema.org/ancient//21624/%d9%be%d8%a7%d8%af%d8%b4%d8%a7%d9%87-%d8%aa%d9%87-%d8%ac%d9%88%d9%86%da%af/

[kokchapress]

متن کامل سخنرانی محمود صیقل در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد متن کامل سخنرانی محمود صیقل در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد محمود صیقل، سفیر و نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد ، در سخنرانی خود در جلسه شورای امنیت ملل متحد ، بار دیگر از سیاست های پاکستان در راستای حمایت از گروه های هراس افگن به شدت انتقاد کرده است.متن کامل سخنرانی آقای صیقل در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد:بسم الله الرحمن الرحیمتشکر، آقای رئیس! اجازه دهید به انگلستان برای رهبری مؤفقانۀ شورا در ماه جاری تبریک بگویم. اینجانب از سرمنشی ملل متحد آقای انتونیو گوتارس برای ارائۀ نخستین گزارش ایشان در رابطه به وضعیت در افغانستان تشکر می کنم. همچنان اجازه دهید تا از آقای تادامیچی یاماموتو نمایندۀ ویژۀ سرمنشی ملل متحد و داکتر سیما سمر رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان بپاس بیانات شان قدردانی نمایمبا توجه به وضعیت دشوار کشورم، می خواهم بیانیۀ امروز خویش را به وضعیت پر چالش امنیتی، اجندا های پنهان، پروسۀ صلح و نیاز روز افزون به همکاری منطقه ای و جهانی اختصاص دهم. آقای رئیس! در ماه های اخیر، ده ها حملۀ تروریستی در سراسر افغانستان جان تعداد زیادی از انسان های بیگناه را گرفته اند. در ماه جنوری، سه حملۀ همزمان تروریستی در ولایت های کابل، کندهار و هلمند بیش از ۱۶۰ تن را به شمول ۶ دیپلومات امارات متحدۀ عربی کشته و مجروح ساختند. در ماه فبروری، ستره محکمه- نماد عدالت ما- مورد حمله قرار گرفت، که تلفات زیادی در پی داشت. هفتۀ گذشته، دو حملۀ جداگانه در قلب کابل جان چندین تن از افراد ملکی را گرفت. سرانجام، فقط دو روز قبل بزرگترین شفاخانۀ افغانستان هدف قرار گرفت. این حمله بیش از ۱۴۰ کشته و زخمی برجا گذاشت که اکثریت آن ها را داکتران، نرس ها و مریضان تشکیل می دادند. طالبان مسؤولیت اکثریت این حملات را به دوش گرفته اند. اما صرف نظر از اینکه نام چه کسانی به این حملات برچسب زده میشود، تحقیقات خود ما به وضاحت نشان داده اند که حملات یاد شده به صورت عموم در بیرون از قلمرو ما و از آن طرف خط دیورند طرح ریزی گردیده اند؛ و این عامل اساسی است که باید مورد رسیدگی قرار گیرد. شورای امنیت ملل متحد، اعلامیه های فوری را در محکومیت این حملات به شدید ترین الفاظ صادر نموده است؛ که ما از آن سپاسگزاریم. این اعلامیه ها بر "ضرورت به عدالت کشانیدن عاملان، سازمان دهندگان، تمویل کنندگان و حامیان این اعمال نکوهیدۀ تروریستی" تأکید نموده اند. آن ها همچنان از "تمام دولت ها خواسته اند تا در مطابقت با مکلفیت هایی که بر اساس حقوق بین الملل و قطعنامه های مربوطۀ شورای امنیت دارند، با مقامات افغان در این زمینه همکاری فعالانه داشته باشند." این همان چیزی است که افغانستان از سال ها به این طرف خواستار آن بوده است. اما حکومت و مردم من می خواهند بدانند که چرا بعد از این همه جنایات بیشمار تروریست ها و اعلامیه های مشخص شورای امنیت در محکومیت آن ها، ما هنوز هم شاهد مصونیت عاملان و طراحان این خشونت بی پایان هستیم ؟آقای رئیس!اجازه دهید بسیار با صراحت سخن بگویم. بر خلاف آنچه بعضی ها با تلاش سخت و فریبکارانه میخواهند به تصویر بکشند، جنگ افغانستان منشأ داخلی ندارد. در مقابل، این جنگ محصول پیوند مواد مخدر غیر قانونی، افراطیت خشونتبار و حمایت دولتی از تروریزم با ابعاد منطقوی و پیامد های جهانی می باشد. سوگمندانه، این جنگ به یک جنگ اعلام نشده از جانب یک کشور همسایه مبدل شده است که در طول سال ها و همین اکنون نیز به هماهنگ سازی، تسهیل و طرحریزی خشونت در افغانستان از طریق گروه های نیابتی و بیشتر از بیست شبکۀ تروریستی ادامه میدهد. این گروه ها از یک زیربنای تمام عیار بیرونی بهره می گیرند تا افغانستان را به سبب انگیزه هایی که با آرزوی ما برای زندگی در یک منطقۀ صلح آمیز و مرفه در تضاد اند، در بی ثباتی نگاه دارند. ما در بیانیه های قبلی خویش در این شورا، بار ها از اقدامات پاکستان که فعالیت های ترو��یستی را در کشور ما تداوم می بخشد، یادآور شده ایم. امروز اجازه دهید تا از خود مقامات برجستۀ پاکستانی نقل قول نمایم. جنرال پرویز مشرف که برای مدت هشت سال رئیس جمهور پاکستان بود، در یک مصاحبۀ سال ۲۰۱۵ خویش با روزنامۀ گاردین با افتخار اظهار داشت که "سازمان استخبارات پاکستان (آی اس آی) طالبان را به دنیا آورده بود تا با اقدامات هند بر ضد پاکستان مقابله نماید." سال گذشته آقای سرتاج عزیز، مشاور صدراعظم پاکستان در امور خارجی، علناً بیان داشت که رهبران طالبان در پاکستان بسر می برند و حکومت پاکستان بر آن ها نفوذ دارد. چند هفته قبل، آقای اشرف جهانگیر قاضی، سفیر پیشین پاکستان در ایالات متحدۀ امریکا، روسیه، چین و هند و نمایندۀ خاص سرمنشی ملل متحد برای عراق و سودان، در مجلۀ هرالد (Herald) چاپ پاکستان نوشت: "بعد از شکست و عقب نشینی اتحاد شوروی، ما (خواسته یا ناخواسته) یک جنگ ویرانگر داخلی را به راه انداختیم و طالبان وحشی و قرون وسطایی را بر مردم بیچارۀ افغانستان تحمیل کردیم." سخنان او چیزی جز تأیید این واقعیت نیست که "پاکستان از یک سیاست سخن می گوید، اما در مسیر سیاست دیگری گام بر می دارد." آقای حسین حقانی، یکی دیگر از سفرای اسبق پاکستان در ایالات متحدۀ امریکا و سریلانکا، طی یک مقاله در نیویارک تایمز در سال ۲۰۱۳ روابط میان دستگاه دولتی پاکستان و طالبان را طی زمان های مختلف، با الفاظ واضح تقسیم بندی می کند و در رابطه به مذاکرات صلح یادآور می شود که "طالبان و مربیان پاکستانی آن ها کوچکترین تغییری در ادعا های خویش و یا در گرایش خود به تحریف حقایق، نیاورده اند." نقل قول ها و اعترافاتی که هم اکنون به خوانش گرفتم، آنگونه که اکثراً از جانب یک کشور معلوم الحال ادعا می شود، "لفظ بافی های کابل" و یا "بازی اتهامات" نیستند. این خود پاکستان است که سخن می گوید!آقای رئیس! با این پس منظر، در ماه فبروری، رشته ای از حملات اسفبار تروریستی در پاکستان باعث کشته شدن ده ها تن و مجروح شدن تعداد بیشتری از مردان، زنان و اطفال بیگناه گردید. افغان ها همیشه شریک درد و اندوه برادران و خواهران پاکستانی خویش هستند؛ چنانچه در این مورد هم چنین است. با این وصف، حکومت پاکستان با عجله و بدون هیچگونه توجه به یک پروسۀ تحقیقاتی برای روشن ساختن حقایق، افغانستان را در قبال این حملات مقصر دانست و به افزایش نقض تمامیت ارضی ما، بستن گذرگاه های عمدۀ مرزی، توقف تجارت و ترانزیت و اذیت اتباع افغانستان که در آن کشور کار و یا زندگی می نمایند، متوسل گردید. این اقدامات، تخطی آشکار از مقررات سازمان تجارت جهانی (WTO) و حقوق کشور های محاط به خشکه، از جمله حق دسترسی شان به بحر می باشند. از ماه جنوری تا امروز، ما حد اقل ۵۹ مورد نقض قلمرو افغانستان را به وسیلۀ قوای نظامی پاکستان ثبت نموده ایم که شامل سه مورد نقض حریم هوایی، بیشتر از ۱۳۷۵ فیر توپخانه ای از خارج قلمرو ما که منجر به ده ها تن تلفات گردید، بیجا شدن ۴۵۰ خانواده در وسط زمستان سرد در ولایات شرقی کشور، آتش گرفتن جنگلات ما، اعمار غیر قانونی زیرساخت ها در نزدیکی قلمرو ما و اجرای مانور خصمانۀ تانک ها و سلاح های ثقیله بوده اند. این دهن کجی به آداب همسایگی در همینجا متوقف نشد؛ بلکه از شیوۀ دیر آشنای تاریک ساختن حقایق و تاکتیک های انحرافی استفاده صورت گرفت. ما پس از آن فهرستی از -به اصطلاح- هفتاد و شش تروریست مظنون در خاک افغانستان را از مقامات پاکستانی دریافت کردیم. اما بعد از بررسی دقیق این فهرست از جانب ما و همکاران بین المللی ما، روشن شد که اعتبار آن سخت درماندۀ تأیید است. پاسخ ما به تمام این تحریکات، عاقلانه و روشمند بوده است. ما تا حال ۲۵ یادداشت اعتراضیه به حکومت پاکستان تسلیم نموده و در هفته های گذشته سه بار سفیر آن کشور در کابل را احضا�� نموده ایم. ما فهرستی از ۸۶ تروریست شناخته شده و ۳۲ مرکز آموزشی طالبان، به شمول مراکز شبکۀ حقانی، را به حکومت آن کشور سپرده و خواستار بستن فوری این مراکز شده ایم. ما تقاضای تحقیق از جانب یک طرف سوم را برای ارزیابی اقدامات دو طرف مطرح نموده ایم. تا هنوز، اما هیچ پاسخی دریافت نگردیده است. سرمنشی ملل متحد، این شورای ارزشمند و دیگر همکاران بین المللی، همه از این انکشافات مطلع می باشند. آقای رئیس! در حالیکه حکومت افغانستان از حملات تروریستی در پاکستان به شدت متأسف است، ما یقیناً شاهد اضرار ناخواستۀ استفاده از گروه های خشونتبار نیابتی به عنوان ابزار های سیاست خارجی هستیم؛ روشی که از جانب حلقات تصمیم گیرنده در آن کشور در دهۀ ۱۹۸۰ اتخاذ گردید و تا امروز هم دنبال می گردد. به بیان دیگر، "چاه کن، خود در چاه است!" ما در فرصت های زیادی به همتایان پاکستانی خویش یادآور شده ایم که "هرچه کنی کشت، همان بدروی." حال یکبار دیگر می گوییم: زمان آن رسیده است تا بخاطر خود تان، آن سیاست ناکام را تغییر دهید، از بکار گیری تروریست های افراطی به عنوان ابزار سیاست خارجی دست بردارید و واقعاً به جنگ بین المللی بر علیه تمام انواع و اقسام تروریزم بپیوندید. با خونین ساختن افغانستان، پاکستان نه تنها میدان نبرد را به بن بست می کشد؛ بلکه در مسیر پروسۀ سیاسی نیز مانع ایجاد می کند. با آرزوی کسب مشروعیت برای گروه هایی مانند طالبان، تصمیم گیرندگان پاکستانی به استفاده از روش "انکار و تظاهر به بی خبری" و تبادلۀ اتهامات، به عنوان بخشی از تاکتیک های دفاعی شان ادامه می دهند؛ در حالیکه همزمان، خطوط گسل جیوپولتیکی (geo-political fault lines) را برای منافع خود دستکاری مینمایند. آن ها فراموش می کنند که در کشور من، مردم و قانون اساسی مبنای مشروعیت را تشکیل می دهند؛ نه اعمال تروریستی، هراس افگنی و تحمیل تفکر و رفتار افراطی با سوء تعبیر و سوء استفاده از دین مقدس ما. گفتگو ها برای رسیدن به پروسۀ صلح تنها زمانی می توانند مؤفق شوند که در سیاست بازنگری صورت گیرد، استفاده از پناهگاه های امن ممنوع گردد، جلو تمویل تروریست ها گرفته شود و خشونت کنار گذاشته شود. صلح با حرکت دادن زبان بر خلاف نیت درونی و قربانی جلوه دادن خویش به طور گزینشی، بدست نمی آید. آقای رئیس!هم اکنون، نیرو های ملی دفاعی و امنیتی افغانستان، با مقاومت و عزم استوار، در برابر شبکه ای از گروه های تروریستی منطقه ای و جهانی که برای اهداف گوناگون به افغانستان آمده اند، مبارزه می کنند. در ۲۰۱۶ نیرو های ما مانع از تسخیر مراکز بزرگ نفوس از جانب طالبان و وابستگان تروریست شان گردیدند. در ماه جنوری امسال، ما یک استراتیژی امنیت ملی را به تصویب رساندیم که بر ارتقای توانایی های جنگی، پیشرفت رهبری و وحدت و هماهنگی فرماندهی متمرکز است. بر مبنای استراتیژی امنیتی ما، جنگ در برابر تروریزم با عزمی محکم تر ادامه خواهد یافت. با این وصف، ادامۀ کمک از جانب همکاران بین المللی برای بقای نیرو های امنیتی ما در دراز مدت، امری حتمی است. در این زمینه، می خواهم یکبار دیگر در اینجا تأکید نمایم که همکاری های استراتیژیک افغانستان، به هیچ وجه، هیچ کشوری را در منطقۀ ما و فراتر از آن متضرر نخواهند ساخت. بر عکس، سرمایه گذاری در افغانستان در حقیقت سرمایه گذاری برای امنیت منطقه و جهان است. آقای رئیس!سال هاست که نبود یک مجرای با مفهوم و اثر بخش گفتگو برای رسیدگی به علل ریشه ای تنش میان کابل و اسلام آباد، یک فضای شدید بی اعتمادی را به میان آورده است. کاهش این بی اعتمادی نیازمند ارادۀ سیاسی و تعامل سالم میان هر دو کشور است. اگر به سوابق نظر بیندازیم، افغانستان به نوبۀ خود همواره برای سهم گیری در یک گفتگوی سازنده و نتیجه گرا آماده بوده است. ما از هرگونه تلاش و ابتکار شفاف که برای رسیدن به این مرحلۀ گفتگو به ما کمک نماید، استقبال می کنیم. از نظر ما، گروه هماهنگی چهار جانبه (QCG) و کنفرانس اخیر شش جانبه پیرامون افغانستان در مسکو، در صورت استفاده و هماهنگی درست، می توانند در این راستا مفید واقع شوند. از جمله مواردی که در این ابتکارات بر آن ها تأکید شده است، مجموعه ای از اصول رهنمودی و به ویژه این اصل قابل تذکر است که هرگونه پروسۀ صلح باید توسط افغان ها رهبری شده و کشور های منطقه باید حکومت افغانستان را در تلاش های آن برای دستیابی به صلح پایدار حمایت نمایند. علاوه بر آن، این ابتکارات همچنان اهمیت کار مشترک و سازنده با تمام بازیگران ذیدخل منطقوی و جهانی را در این زمینه تصدیق می نمایند. از تجارب گذشته می دانیم که تحقق هرگونه چشم انداز مؤفقیت در تلاش های صلح بر اصول مهم ذیل استوار است: ۱) هر نوع اقدام برای حل مشکلات موجود و یا مسائل تاریخی میان حکومت ها نیازمند ارادۀ قوی سیاسی ملی و مراجعه به یک داور بین المللی با حسن نیت، بیطرف و مورد قبول طرف های قضیه می باشد؛۲) تمام طرف ها باید پیرامون تعریف و دامنۀ گفتگو ها و مذاکرات به توافق برسند، تا نتائج مشخصی حاصل گردد که مورد حمایت شرکای منطقوی بوده و در نهایت از جانب جامعۀ بین المللی تضمین گردد؛ ۳) لازم است تا تمام طرف ها بجای برخورد با عواقب منازعات مصمم به هدف قرار دادن علل ریشه ای آن بوده و موضوعات مورد مناقشه را با تمسک به حقوق بین الملل، سوابق عملی و یا سائر تجارب مثبت و نورم های قضایی، بدور از پیشفرض های ریل پولتیک (realpolitik) حل و فصل نمایند. ۴) با توجه به وضعیت حساس جیوپولتیکی افغانستان، لازم است تا تمام تلاش ها برای تحکیم صلح و مبارزه با تروریزم در دراز مدت از حمایت تمام طرف های کلیدی ذیدخل برخوردار باشند، پیچیدگی های ناشی از ساختار های متحول امنیتی و جهانی را در نظر بگیرند و برای ایجاد یک وضعیت که ضامن ثبات، توازن، عدم مداخله، حاکمیت و دخالت مثبت در افغانستان باشند، توافق نمایند؛ ۵) با حفظ اصول حاکمیت و عدم مداخله در محور اهداف ما، لازم است تا افغانستان به نمادی از همکاری های بین المللی مبدل گردد، که در آن قدرت های منطقوی و جهانی رقابت ها و منافع کوتاه مدت خویش را کنار گذاشته و برای همکاری با روحیۀ اعتماد و در جهت تحقق منافع درازمدت به توافق برسند. آقای رئیس!چند ��وز بعد، ما از نوروز – آغاز سال نو ما و نخستین روز بهار – تجلیل خواهیم کرد؛ جشنی که نشان دهندۀ صلح، همبستگی و با همی در میان مردم ما و در سراسر منطقه است. اما طوریکه وقائع اخیر نشان داده اند، افغان ها این جشن را با دل پر درد برگزار خواهند کرد. از سوی دیگر، طالبان و سائر گروه های تروریستی با – به اصطلاح- حملۀ بهاری شان، به شدت بالای ایجاد وحشت، اضطراب و ترس بیشتر تمرکز کرده اند، که برای مردان، زنان و کودکان ما فرصت زیادی برای خوشی به جا نمی گذارد. این بار ما امیدواریم تا همگی با این فصل نو قتل و جراحت مبارزه کنیم. نیرو های ملی امنیتی شجاع و قهرمان ما آمادگی و تصمیم قاطع دارند تا با اطمینان و نیروی کامل از مردم ما دفاع نمایند. ما از سال ۲۰۱۵، سال پس از انتقال، مؤفق بدر آمدیم، در ۲۰۱۶ ما هر طرح بزرگ گروه های تروریستی و حامیان بیرونی آن ها را برای تسخیر و کنترول مراکز بزرگ جمعیت، به شکست مواجه ساختیم، در ۲۰۱۷، ما به کمک ��ما، و به لطف خداوند بزرگ، دشمنان صلح و امنیت افغانستان را ذلیل و نابود خواهیم ساخت. ما تعهد کامل داریم تا سال نو را سال گشایش راه به سوی صلح پایدار در کشور، منطقه و اطراف جهان بگردانیم. ما از تقاضای آقای انتونیو گوتارس سرمنشی ملل متحد که از جامعۀ بین المللی خواسته است تا ۲۰۱۷ را سالی برای صلح بسازند، حمایت می کنیم. برای ما، صلح در خانه آغاز می یابد. تشکر، آقای رئیس! متن کامل سخنرانی محمود صیقل در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد