#باربارا_تاکمن

[amir1428]

بدین ترتیب ایرانیان، آن جنگِ شوم را آغاز کردند. در این زمان روسیه، نيروهاى خود را در سرحدات عثمانى تمركز داده و نیروی چندانی در مرز ايران نداشت. در نتیجه، در ماههای اولیه، ایرانیها بدون مانع جدی، پیشروی کردند، اما پیشرویها به زودی جای خود را به شکستهای پی در پی و فرار سربازان داد و به یک سال نکشید که روس‌ها از ارس گذشته و شهرهای ایران را یکی پس از دیگری گشوده تا زنجان پیش آمدند. #پاسکویچ فرمانده روسی از تزار خواهش و تمنا می کرد که به او اجازه دهد تا تهران پیش رود، اما تزار از هراس انگلستان او را از پیشروی به تهران برحذر داشت! پس از این شكست سهمگين، قائم مقام را از تبعید آوردند تا در مذاكرات تركمنچاى روسها ��ا قانع کند که کمتر غرامت گرفته و ایران را تخلیه کرده و به آن سوی ارس قانع باشند. او در نامه ‏اى با حسرت نوشت: «خدا روى جنگويان ايران را سياه كند كه جنگ به راه انداختند و در ميدان نايستادند. دو سال است مرارت با ماست و باز، راحت و فراغت با آنها» ایرانیان تحقیر شدند، زخم عمیقی برداشتند، شهرهای زیادی از پیکر میهن جدا شد. چون آغاز کننده جنگ بودند، غرامت کمرشکنی بر اقتصاد نزارش بستند که پرداخت آن تا زمان #امیرکبیر ادامه داشت و نمی توانستند در سررسیدها قسط بپردازند، در نتیجه التماس می کردند که روسها به جای پول، کاه و یونجه قبول کنند! سرازیر شدن بی رویه تولیدات و اجناس روسی و انگلیسی، نابودی و اضمحلال مانوفاکتورها و تولیدات ایرانی را در پی داشت. آنچه پس از ترکمنچای از ایران باقی ماند، قحطی، گرسنگی، تخریب دهات و شهرها و به دنبال آن اضمحلال فضايل اخلاقی بود. بیخود نبوده که فردریک انگلس گفته بود: «عهدنامه ترکمنچای، ایران را مستعمره و تابع روسیه ساخته است و سفیر تزار در تهران در حکم یک نفر سرپرست انگلیسی نزد یک راجه هندی است»! #قائم_مقام_فراهانی آینده ایران را چنین پیش بینی کرده بود: «ایران كه بين دو شير قوى پنجه، كه چنگال‏هاى خود را در كالبد آن فرو برده‏ اند، تقسيم خواهد شد... ايران به عنوان ملت واحدى، در زير دندان يك شير جان به سلامت نمی برد چه رسد به اينكه دو شير در ميان باشند. ترديدى نيست كه از پا درآمده و جان خواهد داد» خانم #باربارا_تاکمن کتاب «سیر نابخردی» تاریخ ملتها را نوشته است که به نظر می رسد ما در این زمینه یدطولایی داریم! در واقع ایران با این زخم بزرگ وارد دنیای جدید شد! زخمی که بخش اعظم آن، نتیجه مستقیمِ تصمیمِ احمقانه آن مجلس در چمن سلطانیه بود منبع: علی مراغه ای، سالهای زخمی، صفحات ۴۶،۱۷۴،۳۶۳،۳۴۰ https://www.instagram.com/p/CBxeVpgnuf4/?igshid=17jp0c6zro5xo