#χρονικά

[followgeorgegr]

Ταξιδεύοντας με τα βιβλία των Εκδόσεων Κάκτος

Βιβλία που σε ταξιδεύουν από τις γειτονιές της Αθήνας και την (προ)ιστορία της, μέχρι τη Βραζιλία και τα άδυτα των αρχαίων πολιτισμών στο σήμερα. Οι ταξιδιωτικές -και όχι μόνο- προτάσεις των Εκδόσεων Κάκτος, που, με τον γλαφυρό τους χαρακτήρα, δίνουν λογοτεχνική και επιστημονική διάσταση στην ταξιδιωτική συγγραφή.

Ένα αυθεντικό οδοιπορικό, από αυτά που δεν βρίσκεις εύκολα πια

Ιχνηλατώντας τον δρόμο του μεταξιού της Θωμαΐς Παπαθανασίου-Φωτοπούλου

«Η Θωμαΐς Παπαθανασίου-Φωτοπούλου φιλοδοξεί να καταλάβει μια καλή θέση στο είδος αυτό της πνευματικής δημιουργίας, με το εγχείρημά της να επανέλθει στον “Δρόμο του Μεταξιού” υπό μια σύγχρονη οπτική και με την επιστράτευση των μέσων επικοινωνίας της εποχής μας. Στην απόδοσή της συνδυάζει την αφήγηση του πραγματικού, που συνάντησε στον δρόμο της, με τις ιστορικές μαρτυρίες και τις αποτυπώσεις που χάραξαν βαθιά στο έδαφος της ανθρώπινης παρουσίας οι αιώνες που πέρασαν. »Στο κλίμα αυτό η συγγραφέας επέλεξε να ακολουθήσει τις διαδρομές των αρχαίων ταξιδευτών με τα μέσα επικοινωνίας που προσφέρει ο σύγχρονος πολιτισμός. Αναζήτησε ό,τι έχει απομείνει στις σπηλιές και τα μοναστήρια, που δεν τα χάλασε ο χρόνος και οι άνθρωποι. Γεύτηκε φαγητά παράξενα και φρούτα συμπυκνωμένης γλύκας κάτω από πλατύφυλλες κληματαριές σε πόλεις-οάσεις της ερήμου, είδε στα πρόσωπα των ανθρώπων να καθρεφτίζονται περάσματα λαών, άκουσε ερείπια αποσαθρωμένων ξενοδοχείων να σιγοψιθυρίζουν ιστορίες από το Μεγάλο Παιχνίδι, διέκρινε στα τοπικά μουσεία να ζωντανεύει η Ιστορία με οπτικοακουστικές αναπαραστάσεις, ενώ στις προθήκες τους παρελαύνει η προϊστορία του πανάρχαιου δρόμου με αινιγματικές μούμιες με κόκκινα μαλλιά και δυτικά χαρακτηριστικά.

»Το οδοιπορικό στον “Δρόμο του Μεταξιού” της Παπαθανασίου-Φωτοπούλου αποτελεί μια γοητευτική περιδιάβαση στην Ιστορία αρχαίων πολιτισμών, στην επιβίωσή τους στην εποχή μας, στις πραγματικότητες που συνθέτουν οι αντιθέσεις που ύφανε η συνάντηση της Ιστορίας με την εποχή μας στην ασιατική ενδοχώρα. Η διήγησή της είναι γλαφυρή, αυθεντικά παραστατική, πλημμυρισμένη από τα συναισθήματα που προκαλεί στον “οδοιπόρο” η διαρκής εναλλαγή των παραστάσεων του δρώντος κόσμου με τον κόσμο της Ιστορίας».

(από τον πρόλογο του βιβλίου - Γιώργος Κοντογιώργης)

Κυκλοφορεί επίσης: Ελληνικά ίχνη στην Κεντρική Ασία – Ουζμπεκιστάν: Το σταυροδρόμι των πολιτισμών

Ένα ακόμη αμιγώς ταξιδιωτικό οδοιπορικό, στη Νότια Αμερική

Brasil Brasileiro - Ένα ταξίδι στη Βραζιλία των ονείρων μας του Χρίστου Γούδη

Μέσ’ απ’ τον κόλπο της Γκουαναβάρα μετά τη σεληνιακή ολονυχτία στη ροδαυγή του πανεπόπτη ήλιου προβάλλει η πριγκίπισσα της θάλασσας η Δέσποινα των πέντε ονομάτων η δαιμονόπληκτη ερωτογόνος Γιεμανζά

Μαρακανά, λάβαρα, μπατουκάδας και σημαίες Μανιά ντε Καρναβάλ, Ορφέο Νέγκρο Έρως και Θάνατος στα φοινικόδεντρα Νόστος και Ίμερος, και μια ανάμνηση στα διαλάμποντα νερά του Ατλαντικ��ύ

Η πολυσύνθετη φυσιογνωμία της εξωτικής Βραζιλίας αναδύεται μέσα από ένα ιδιαίτερο μωσαϊκό κειμένων μεγάλων λογοτεχνών, ποιητών και δημοσιογράφων της, με φόντο ένα «νουάρ» εικαστικό πανόραμα κλασικών και σύγχρονων φωτογραφιών, πινάκων ζωγραφικής, εικόνων και λαϊκών ξυλογραφιών της μαγευτικής αυτής χώρας. Ένα ταξίδι στη Βραζιλία των ονείρων μας που θα μας μείνει αξέχαστο!

(από το οπισθόφυλλο)

Αναδεικνύοντας την κουλτούρα και την πολιτική ιστορία της αρχαίας Αθήνας

Αθήνα - Μια ιστορία της πρώτης δημοκρατίας του κόσμου του Thomas N. Mitchell

Η ιστορία της πρώτης δημοκρατίας του κόσμου, από τον έγκριτο πανεπιστημιακό Thomas N. Mitchell.

«Συνδυάζει την επιμελή έρευνα με μια παθιασμένη πίστη στη δυνατότητα της αυθεντικής δημοκρατίας ως τρόπου διακυβέρνησης αλλά και ως τρόπου ζωής». Josiah Ober, συγγραφέας του The Rise and the Fall of Classical Greece

(από την παρουσίαση του βιβλίου)

Ακόμα ένα επιστημονικό βιβλίο που ταξιδεύει τον κόσμο από την προϊστορία και τους δεινόσαυρους, μέχρι το παρελθόν του μέλλοντος

Μια (πολύ) σύντομη ιστορία της ζωής πάνω στη Γη - 4,6 δισ. χρόνια σε 12 σύντομα κεφάλαια του Henry Gee

«Δραματικό… συναρπαστικό… ο αναγνώστης ανταμείβεται με μια βαθύτερη κατανόηση της θέσης μας στο γενικό πλαίσιο της ζωής». – The Wall Street Journal

«Ο Gee αφηγείται μια θαυμαστή αληθινή ιστορία που ξεδιπλώνεται σαν μια αλληλουχία συναρπαστικών επεισοδίων». – Science magazine

(από την παρουσίαση του βιβλίου)

Ένα και μοναδικό, ταξιδιωτικό βιβλίο στα Αγγλικά

A Parthenon on Our Roof του Peter Barber

Alexandra, a product of Greek Fire. Born into the cradle of civilization. Weaned on the teachings of ancient Greek philosophers, thrilled by the bravery of Spartans and thousands of years of cultural heritage.

Peter, her future husband, a tea drinking, digestive-dunking product of British society. Working to make a living, no real ambitions or dreams. But then, he fell in love and everything changed.

At times hilarious, always embarrassing, Peter’s story of how he became Greek enough to live with a Greek family includes a near-death experience on a mountain road, eccentric aunts, Greek bureaucracy, melting flip-flops, and the decision to demolish the much-loved family home, replacing it with a five-storey apartment block, complete with a Parthenon on the roof terrace.

What could possibly go wrong?

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Και δύο ακόμα παλαιότερες εκδόσεις που δεν πρέπει να λείπουν από τη βιβλιοθήκη σου

Παληά Αθήνα του Νίκου Βέλμου

Η Αθήνα της Τουρκοκρατίας και των μετέπειτα χρόνων, μια πόλη και μια εποχή που είναι πια σχεδόν λησμονημένες, μέσα από τη ματιά των ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων, που την έζησαν και την αγάπησαν.

(από την παρουσίαση του βιβλίου)

Τα ταξίδια μου του Μάρκο Πόλο

Τα ταξίδια και οι περιπέτειες του ανθρώπου που διεύρυνε τα όρια του μεσαιωνικού κόσμου, σε ένα βιβλίο που διαβάστηκε με πάθος και εξακολουθεί να συγκινεί τη φαντασία όμοια όπως όταν κυκλοφόρησε χειρόγραφο στις αρχές του 14ου αιώνα.

(από την παρουσίαση του βιβλίου)

Βρες όλες τις ταξιδιωτικές εκδόσεις των Εκδόσεων Κάκτος εδώ.

[darkside-cookies]

τρελό που ο μέσος άνθρωπος απλώς αποδέχεται πως σε κάποια φάση της ζωής του απλώς θα πάψει να έχει κρεβατάκι να κοιμηθεί μόνος του το βράδυ

[allo-frouto]

Είμαι με ένα παιδί που μου αρέσει πολύ σε όλα τουΩστόσο σεξουαλικα δεν έχω πειραματιστώ με άλλα άτομα.. είχα 2 σχέσεις στο παρελθόν με τις οποίες έκανα μονο προματαρτικα που για μένα σεξ ήταν κ αυτό αλλά ναι..σκέφτομαι.. μαρεσει πολύ περνάω καλά είμαι σε σχέση και έχω καλές βλέψεις για το μελλον.αλλά σκέφτομαι.. πειράζει να μείνω μαζί του και να μην έχω άλλες εμπειρίες; εννοψ να είναι ο πρώτος μου σεξουαλικα και να μην πειραματιστώ.. δεν ειναι του γούστου μου να πηγαινω με κάποιον χωρίς συναίσθημα.. ποια είναι η γνώμη σου; είμαι 25 ετών κοπέλα

Η γνώμη μου είναι να ακούς το σώμα σου και τα συναισθήματα σου. Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο ή παράλογο που δεν έχεις πειραματιστεί και δεν θέλεις να πειραματιστείς με άλλα άτομα παρά μόνο με αυτό το παιδί που είσαι τώρα σε σχέση. Από την στιγμή που σε κάνει να νιώθεις όμορφα, ασφαλής και σε φροντίζει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, δεν έχεις να αγχώνεσαι για τίποτα! Άκου το σώμα σου! Πάντα ξέρει καλύτερα!

[solmeister13]

Το βινύλιο ΧΒ όταν βγει θα είναι διπλό βινύλιο;

Χρονικά νομίζω βγαίνει υποχρεωτικά διπλό, δε νομίζω ότι χωράει σε μονό

[asterosconi]

ημερολόγιο #2

Έχω γύρη στα μαλλιά μου, καπνό στο στομάχι και φύλλα για ρούχα. Μου λείπει να μου λείπει κάποιος. Γιατί υπάρχουν αυτές οι στιγμές; Γιατί γυρνάω πίσω; Βοήθα με σε παρακαλώ να βρω τον δρόμο μου, μη με πονάς άλλο. Όχι άλλο. Μη σκέφτεσαι εκδικητικά, το σύμπαν είναι με το μέρος σου. Ίσως κάνω κακό στον εαυτό μου που του επιτρέπω να νιώσει τόσο έντονα για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Τα όνειρα που αναγεννούν όσα το υποσυνείδητο δεν ξεχνάει, αυτά μαστιγώνουν πιο δυνατά. Πονάω να θυμάμαι, πονάω και να μη θυμάμαι. Τι είναι καλύτερο τελικά, να ξέρεις ή να μην ξερεις;

Φοβάμαι, Φοβάμαι ότι θα φύγω και θα με ξεχάσουν όλοι. Θέλω να μένω μόνη μου αλλά θέλω να έχω τους ανθρώπους μου κοντά μου. Θέλω να μου το αναγνωρίζουν και να μη με αφήνουν στην απέξω. Φοβάμαι ότι αυτό δεν είναι δυνατό.

-Α

[justforbooks]

Έχω τεράστια αγωνία για το λογότυπο του μετρό της Θεσσαλονίκης. Είναι η αγωνία που δημιουργείται από τις μεγάλες προσδοκίες οι οποίες με τη σειρά τους οφείλονται στις πολύ υψηλές απαιτήσεις της διοίκησης του μέσου.

Μιλάω για πολύ υψηλές απαιτήσεις γιατί μόνο αυτές μπορεί να δικαιολογήσουν το ότι από τον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε για το λογότυπο δεν βρέθηκε κάποιος ικανός να δημιουργήσει το σύμβολο του θεσσαλονικιώτικου μετρό, γεγονός που ανάγκασε τη διοίκηση να δώσει τη δουλειά με απευθείας ανάθεση επειδή δεν υπάρχει χρόνος να προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός αφού η ημερομηνία της έναρξης λειτουργίας του μετρό είναι η 30ή του Νοεμβρίου.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η αστραπιαία κατασκευή του μέσου, ο ιδιαιτέρως μικρός χρόνος που τελικά απαιτήθηκε για την ολοκλήρωσή του, δεν επέτρεψε στη διοίκηση να συνειδητοποιήσει εγκαίρως ότι χρειάζεται ένα λογότυπο. Το συνειδητοποίησε τον Ιούνιο του ‘24 και μέσα στην τούρλα του Σαββάτου προκήρυξε έναν διαγωνισμό στον οποίο όλοι οι διαγωνιζόμενοι απέτυχαν καθώς κανένας δεν ήταν του (σίγουρα υψηλών απαιτήσεων) γούστου του διοικητικού συμβουλίου της «Ελληνικό Μετρό». Με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν (και σίγουρα με τη βαριά καρδιά που προκαλείται σε κάθε δημόσιο λειτουργό όταν πρόκειται να διαχειριστεί δημόσιο χρήμα) αποφασ��στηκε η απευθείας ανάθεση.

Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει ότι θα μπορούσε να προκηρυχθεί κι άλλος διαγωνισμός και η λειτουργία του μετρό να ξεκινήσει χωρίς λογότυπο μέχρι αυτός να ολοκληρωθεί, αλλά προφανώς θα πρόκειται για άνθρωπο άσχετο με τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς.

Γιατί όχι μόνο είναι αδύνατον ένα ΜΜΜ να κινηθεί χωρίς λογότυπο αλλά, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό, θα πρέπει να βρεθούν επιβάτες που θα θέλουν να μπουν σε ένα μέσο χωρίς λογότυπο. Εσείς φίλοι κάτοικοι της πρωτεύουσας, θα μπαίνατε ποτέ στο μετρό αν δεν βλέπατε στα βαγόνια του και στους σταθμούς του αυτό το ωραίο M στον πράσινο κύκλο; Φυσικά και όχι. Κανείς δεν θα διακινδύνευε να χρησιμοποιήσει έναν συρμό χωρίς εμφανές εμπορικό σήμα. Γιατί λοιπόν να ζητήσουμε κάτι διαφορετικό από τους Θεσσαλονικείς; Γιατί να περιμένουμε από αυτούς να βάλουν σε κίνδυνο τις δουλειές τους, τα ραντεβού τους και ακόμα και τη σωματική τους ακεραιότητα χρησιμοποιώντας ένα μετρό «γυμνό» από λογότυπο και προϊοντική ταυτότητα;

Συνεπώς η απευθείας ανάθεση της δημιουργίας λογότυπου για το μετρό της Θεσσαλονίκης ήταν, τουλάχιστον από χρονικής απόψεως, μονόδρομος. Οι δεκαετίες κατασκευής του μετρό δεν θα έδιναν σε κανέναν τον χρόνο να προλάβει να διαπιστώσει εγκαίρως πόσο απαραίτητο είναι ένα λογότυπο και μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στη διοίκηση που κατάλαβε την κρισιμότητα των στιγμών και πρόλαβε να κάνει την απευθείας ανάθεση το αποτέλεσμα της οποίας, είμαι σίγουρος, θα μας μαγέψει 😅😂🤣

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kaliarda]

[tetradio-sinaisthimatwn]

Και ο εχθρός που είχα να αντιμετωπίσω δεν ήταν εύκολος. Ήταν η απουσία γνώσεων των γιατρών και η πολύ σιγουριά τους.

Τα τελευταία δυο χρόνια ήμουν ένα μπαλάκι μεταξύ δερματολόγων-ουρολόγων - γυναικολόγων.

Οι διαγνώσεις τους; - έχεις κάτι σπάνιο. -έχεις ψυχολογικά. -και αλλά τόσα. Το χειρότερο όμως ξέρεις ποιο είναι; Να έχεις κάνει διάγνωση μόνος σου

Και ακόμα χειρότερο είναι ότι κανείς δεν με άκουγε, κανείς δεν άκουγε τον ασθενή. Πως νιωθει, τι συμπτώματα έχει κτλπ.

Επισκέφτηκα τουλάχιστον 40 γιατρούς. Μυτιλήνη-Χίο- Αθηνα- κομμωτινη- Θεσσαλονίκη. Μέσα σε αυτούς οι πιο βραβευμένοι, οι πιο καλοί πανεπιστημιακοί γιατροί. Κανείς όμως δεν ήταν πρόθυμος να αφιερώσει χρόνο σε εμένα. Κανείς δεν ήθελε να αφιερώσει χρόνο σε εμένα. Δεν είχε πολύ ρευστό η κατάσταση.

Όλως τυχαίος βρέθηκε ένας γιατρός μπροστά μου, που με άκουσε, με πιστεψε και με ανέλαβε. Σταμάτησα να είμαι το μπαλάκι. Είχα έναν άνθρωπο απέναντι μου που έπρεπε να τον εμπιστευτώ, να πιστέψω πως θα με κάνει καλά. Δεν είχα και άλλες ελπίδες έτσι κ αλλιώς. Και έτσι έγινε.

Δυο χρόνια αργότερα και η διάγνωση ήρθε. Στενωση στην ουρήθρα. Η στένωση ουρήθρας συμβαίνει όταν η διάμετρος σε ένα τμήμα της ουρήθρας μειωθεί.Τα συμπτώματα ανυπόφορα, είχα αρχίζει να αλλάζει η ζωή μου προς το χειρότερο και μετά τη διάγνωση έπρεπε να έρθει η αγωγή. Πολλά χάπια, ακριβά χάπια. Και διαστολές. Εισάγονται στην ουρήθρα ειδικοί καθετήρες (διαστολείς) για να ανοίξουν το στένωμα. Η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για την αποφυγή υποτροπής. Η διαδικασία τόσο επίπονη, τόσο τρομαχτική κάθε φορά γιατί ��πιφυλάσσει και κινδύνους .

[illrunning]

Θυσίες και Άλλα

— Καλησπέρα σας κύριε Πρόεδρε, δύσκολες ημέρες τελευταία — Δε θα ήθελα να σχολιάσω — Πρωτοφανές γεγονός πράγματι στα Ελληνικά χρονικά — Δε θα ήθελα να σχολιάσω — Κάποιοι μιλάνε για θυσίες, τι λέτε γι αυτό?— Δε θα ήθελα να σχολιάσω — Και τώρα τι κάνουμε, πως θα προχωρήσουμε?— Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά αλλά για την ώρα δε θα ήθελα να σχολιάσω — Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε Πρόεδρε για την…

[mia-apotuxia]

ή εσείς ζείτε σε μια ρομαντική ουτοπία ή εγώ έχω πολλά ψυχολογικά γιατί ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ο Χριστ��ς να είναι με αηδιάζει

Remember that the right person will never get tired of you even in the worst times

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Ιστορικό ρεκόρ από το ΤΖΟΚΕΡ: Μοιράζει 19,5 εκατ. ευρώ στην αποψινή κλήρωση

Το μεγαλύτερο έπαθλο στα χρονικά του παιχνιδιού Το mega τζακ ποτ των 19,5 εκατ. ευρώ κυνηγούν οι παίκτες του ΤΖΟΚΕΡ σε όλη την Ελλάδα και σπεύδουν να συμπληρώσουν τα δελτία τους για να συμμετάσχουν στη μεγάλη κλήρωση, που θα πραγματοποιηθεί απόψε στις 22:00. Το αστρονομικό έπαθλο των 19,5 εκατ. ευρώ – το μεγαλύτερο στην ιστορία του παιχνιδιού – αποτελεί το νούμερο ένα θέμα συζήτησης μεταξύ των…

[solmeister13]

αν δεν καταλαβαίνω λάθος, είναι απο τα πιο dark era σου. γαμηθηκε η ψυχή μου με το junkie, από το spotify όταν βγήκε μια φορά το άκουσα και μία τώρα γιατί δεν αντέχω να ξέρω πόσο πόνεσες για ,αυτή, τη τέχνη. im sending u all my hugs

Η Κόλαση θα έλεγα πως είναι το πιο dark era, λόγω του έντονου ιδεασμού.

Στο S1D3 και το Lost Vegas νομίζω η φράση που εξηγεί καλύτερα το πως νιώθω είναι το "γαμήθηκα ανάποδα".

Buying a story, my soul was for sale,  trust is such an arrogant thing

Αυτοί οι δύο δίσκοι έχουν να κάνουν πιο πολύ με σχέσεις, παρά με το νόημα της ζωής και είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που έτυχε να μου βγάλουν την καρδιά και να μου την πατήσουν κάτω, ενώ δεν έκανα εγώ κάτι κακό.

Γι' αυτό έχει αλλάξει κάπως ο τόνος μου όταν μιλάω για εκείνη, σε σχέση με τα παλιά. Δεν άλλαξα γνώμη για τις γυναίκες σα σύνολο, απλά έχω μπήξει το μαχαίρι βαθιά μου και απευθύνομαι πολύ συγκεκριμένα σε άτομα που έπαιξαν με τα συναισθήματα μου.

[eclecticstarlightblogger]

Η έννοια του Χρόνου στους Πλάτωνα και Αριστοτέλη

Ο Χρόνος, η γένεσή του, καθώς και τα διάφορα χρονικά παράδοξα, αποτέλεσαν αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης για τους αρχαίους Έλληνες διανοητές. Με την παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πιστεύω των δύο σπουδαιότερων: Του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αρχικά θα δούμε πως ορίζουν αμφότεροι την έννοια του χρόνου σε δύο ξεχωριστές ενότητες. Στ��ν συνέχεια θα […] Η έννοια του Χρόνου στους…

[justforbooks]

«ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ το 1954 μ’ ένα μικροσκοπικό μυθιστόρημα, το «Καλημέρα, θλίψη», που σκανδάλισε όλον τον πλανήτη. Ο χαμός της, έπειτα από μια ζωή κι ένα έργο ευχάριστα κι επιπόλαια, δεν σκανδάλισε παρά τον εαυτό της». Αυτήν τη νεκρολογία είχε σκαρώσει η Φρανσουάζ Σαγκάν το 1988, κι αν τον Σεπτέμβριο του 2004, λίγο πριν από τον θάνατό της, της ζητούσαν να την αναθεωρήσει, το πιθανότερο είναι πως δεν θ’ άλλαζε λέξη.

Πέθανε στα εξήντα εννιά της στην ψάθα, κατηγορούμενη για φοροδιαφυγή και με το στίγμα ότι χρηματίστηκε από την εταιρεία πετρελαίων Elf για να μεσολαβήσει υπέρ της στον Φρανσουά Μιτεράν. Τα τελευταία της βιβλία πουλούσαν μεν, αλλά δεν διαβάζονταν με μεγάλη θέρμη. Η εσωτερική της μοναξιά, κινητήριος δύναμη για όλα της τα γραπτά, ίσως της ήταν δυσβάσταχτη, αποψιλωμένη πια από την κοσμική της αίγλη. Μισόν αιώνα, ωστόσο, μετά τη «σκανδαλώδη» της εμφάνιση, και τέτοιες μέρες πριν από είκοσι χρόνια, η Σαγκάν πέρασε στην άλλη όχθη μέσα σ’ ένα κύμα κατανόησης και αγάπης, τόσο μεγάλο όσο και η ευαισθησία και η εξυπνάδα της, τόσο απόλυτο όσο και τα πάθη της.

Για τη συγγραφέα του «Σας αρέσει ο Μπραμς;» και του «Απατηλού καθρέφτη», του «Ένα κάποιο χαμόγελο» και της «Υποταγής», όπως στη ζωή, έτσι και στα μυθιστορήματα, τα τσιγάρα ήταν για να καπνίζονται, το αλκοόλ για να πίνεται, τα ναρκωτικά –σκληρά και μαλακά– για να καταναλώνονται, τα λεφτά για να ξοδεύονται και τα σπορ αυτοκίνητα για να ξεχύνονται στις λεωφόρους σαν τη φωτιά. Κόρη εργοστασιάρχη, εγκατεστημένη από τα δέκα της στη δεξιά όχθη του Παρισιού, αναθρεμμένη με ζεστασιά, αν κι εκπαιδευμένη μέσα σε αυστηρά καθολικά σχολεία, η Σαγκάν, χωρίς ν’ αποχωριστεί το «αστικό» λογοτεχνικό της πλαίσιο, βίωσε και ύμνησε την επιθυμία της για ελευθερία, αδιαφορώντας για το τίμημα σχεδόν προκλητικά.

Μια πρόκληση ήταν για την μπουρζουαζία και το παρθενικό της μυθιστόρημα, το «Καλημέρα, θλίψη», το οποίο έγραψε στα μπιστρό μέσα σ’ ένα εξάμηνο και δημοσίευσε μ’ ένα ψευδώνυμο αλιευμένο από τον Προυστ και μ’ έναν στίχο του Ελιάρ για τίτλο, πριν καλά καλά συμπληρώσει τα δεκαεννιά της. «Τότε δεν είχα καταλάβει τίποτε, κι ακόμα και σήμερα δεν μπορώ ν’ αποδώσω το σκάνδαλο παρά σε δύο ανόητους λόγους», θα εξομολογηθεί το 1984 στο αυτοβιογραφικό –και αμετάφραστο στα ελληνικά– «Με τις καλύτερες αναμνήσεις μου»:

«Κανείς δεν ανεχόταν ότι μια κοπελίτσα δεκαεπτά, δεκαοχτώ χρονών μπορεί να κάνει έρωτα μ’ ένα αγόρι της ηλικίας της χωρίς να είναι ερωτευμένη και χωρίς να τιμωρείται γι’ αυτό», έγραφε για την ηρωίδα της. «Το να μη λιώνει από αγάπη και το να μη μένει έγκυος στο τέλος του καλοκαιριού ήταν ασυγχώρητο. Όπως ήταν ασυγχώρητο το ότι το ίδιο κορίτσι γνώριζε τους έρωτες του πατέρα της, ότι συζητούσαν σαν σύμμαχοι μεταξύ τους θέματα-ταμπού ακόμα για τις σχέσεις παιδιών και γονιών».

Τα δημοσιεύματα που προκάλεσε το «Καλημέρα, θλίψη» το '54 –μέσα σε λίγους μήνες οι πωλήσεις του εκτινάχθηκαν στις 200.000 αντίτυπα– ξεπέρασαν ακόμα κι εκείνα για τη βράβευση του Χέμινγουεϊ με Νόμπελ. Έκτοτε το όνομα της Σαγκάν –αυτού του γοητευτικού «τέρατος», όπως έσπευσε να τη χαρακτηρίσει ο Φρανσουά Μοριάκ– παρέμεινε στο συλλογικό υποσυνείδητο πλάι σ’ αυτό της Μπαρντό, συνδεδεμένο με την περίφημη απελευθέρωση των ηθών, την ανεμελιά και τη φρεσκάδα που είχαν εισβάλει με φόρα στη μεταπολεμική και τόσο συντηρητική γαλλική κοινωνία.

Τι κι αν αργότερα ο προγαμιαίος έρωτας φάνταζε υποχρεωτικός στα μάτια όλων; Από την επέλαση του AIDS κι έπειτα, τα χρόνια του '50 αναδύθηκαν ξανά στην επιφάνεια τυλιγμένα μ’ ένα πέπλο ποίησης και νοσταλγίας. Μ’ έναν τρόπο, η Σαγκάν δεν υπήρξε ποτέ ντεμοντέ. Και μ’ έναν άλλο, ήταν η επιτομή του μοντέρνου συγγραφέα: πιο σημαντική από τα βιβλία της, πιο διάσημη από τους ήρωές της – τους άστατους, ανώριμους άντρες και τις δοτικές κατά κανόνα γυναίκες, μέλη ερωτικών τριγώνων που αδιαφορούν για την τετριμμένη καθημερινότητα των υπολοίπων.

Η ίδια δεν ανήκε σε καμία λογοτεχνική γενιά. Παρόλο που συνέπεσε χρονικά με την άνθιση του νουβό ρομάν, δεν ��οιραζόταν καμία από τις φιλοδοξίες των εκπροσώπων του. «Δεκάρα δεν δίνω», έλεγε. Η λογοτεχνία δεν ήταν κάτι ιερό για τη Σαγκάν, ούτε την αντιμετώπισε ποτέ σαν διαβατήριο για την αθανασία: «Δεν ξέρω αν έχω μια θέση στην ιστορία της λογοτεχνίας, σίγουρα όμως έχω μια θέση στην ιστορία των εκδόσεων». Στην πραγματικότητα, δούλευε περισσότερο απ’ ό,τι παραδεχόταν, δεν ήταν όλα της τα βιβλία «γραμμένα στο πόδι», όπως αυτοσαρκαζόταν, κι αντιμετώπιζε τη γραφή σαν ένα «ανεκτίμητο» δώρο, σαν μια απόλαυση που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη.

Ή σχεδόν καμία. Γιατί, σ’ ένα άλλο σημείο του «Με τις καλύτερες αναμνήσεις μου», μιλάει για μια πηγή απόλαυσης και περηφάνειας που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις λέξεις και την έμπνευση. Η Σαγκάν αναφέρεται σε μια βραδιά της σε καζίνο της Ντοβίλ. Όχι σ’ εκείνη απ’ την οποία κέρδισε όσα ακριβώς κόστισε το μοναδικό σπίτι που αγόρασε ποτέ της (αυτό της Νορμανδίας, που αργότερα κατασχέθηκε) αλλά σ' εκείνη απ’ την οποία βγήκε χρεωμένη με 300 μόλις φράγκα! Ούτε οι πιο θριαμβευτικές πρεμιέρες θεατρικών της έργων, ούτε οι πλέον διθυραμβικές κριτικές για τα μυθιστορήματά της δεν της προσέφεραν την πληρότητα εκείνης της βραδιάς, ομολογεί. «Το παιχνίδι», γράφει, «δεν απαιτεί μόνο τρέλα ή ένα φρικτό, ασύλληπτο βίτσιο στο υποσυνείδητο, απαιτεί και ψυχραιμία και θέληση και κουράγιο. Όταν χάνεις αδιάκοπα όλο το απόγευμα, όλη τη βδομάδα, όταν νιώθεις πως σ’ έχουν εγκαταλείψει οι θεοί, και ξαφνικά ο τροχός της τύχης στρέφεται πάλι προς το μέρος σου, χρειάζεται να κάνεις μια τεράστια προσπάθεια για να επιβληθείς στον εαυτό σου και ν’ ανακτήσεις την πίστη σου, για ν’ αρπάξεις την ευκαιρία από τα μαλλιά και να επωφεληθείς».

Η σχέση της Σαγκάν με τα χρήματα ήταν παροιμιώδης. «Ο πατέρας μου με δασκάλεψε σωστά», θα εξομολογηθεί το '94 στον «Νουβέλ Ομπσερβατέρ», ανακαλώντας την ημέρα όπου ο εκδότης της, ο Ρενέ Ζιλιάρ, τη συμβούλεψε να εμπιστευτεί τη διαχείριση των 500 εκατομμυρίων φράγκων που της αναλογούσαν από το «Καλημέρα, θλίψη» στον μπαμπά της. Εκείνος, όμως, αντέδρασε ως εξής: «"Ενήλικη δεν είσαι; Ξόδεψέ τα αμέσως, παραείναι επικίνδυνο να τα κρατάς!" Είχε δίκιο. Αντιλαμβάνεστε τι θα 'χα απογίνει αν έπρεπε να αποταμιεύσω ή να επενδύσω; Μια φρικτή αστή θα ήμουν».

Μόνο γι’ αυτό δεν την κατηγόρησε κα��είς! Ποια καθωσπρέπει αστή θα σάρωνε τους δρόμους του Σαν Τροπέ, με τα ξυπόλυτα πόδια της να εναλλάσσονται στα πεντάλ μιας ντεκαποτάμπλ Φεράρι; Ποια θ’ αντιμετώπιζε την ταχύτητα «όχι σαν πρόκληση, ούτε σαν απόδειξη για οτιδήποτε, αλλά σαν βουτιά στην ευτυχία»; Ποια θα δήλωνε «αρνούμαι να ομολογήσω ή να αρνηθώ ότι παίρνω κοκαΐνη, έχω δικαίωμα να παίρνω ό,τι θέλω, το λέει το Σύνταγμα»;

Μια ζωή κρυμμένη πίσω από μια τεράστια ξανθιά φράντζα, ετοιμόλογη και νευρώδης, γενναιόδωρη όχι μόνο με τους ήρωες που επινόησε αλλά και με δημιουργούς που τη σημάδεψαν, όπως ο Σαρτρ, ο Τένεσι Ουίλιαμς, ο Όρσον Γουέλς, η Κάρσον ΜακΚάλερς, η Μπίλι Χόλιντεϊ, η Φρανσουάζ Σαγκάν είχε να το λέει: «Πάντα υπήρξα ελεύθερη. Τόσο ελεύθερη όσο μπορεί να είναι μια γυναίκα, ελεύθερη ν’ αγαπήσω έναν βλάκα, ελεύθερη να ζήσω όπως επιθυμώ».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Η έννοια του Χρόνου στους Πλάτωνα και Αριστοτέλη

Ο Χρόνος, η γένεσή του, καθώς και τα διάφορα χρονικά παράδοξα, αποτέλεσαν αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης για τους αρχαίους Έλληνες διανοητές. Με την παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πιστεύω των δύο σπουδαιότερων: Του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αρχικά θα δούμε πως ορίζουν αμφότεροι την έννοια του χρόνου σε δύο ξεχωριστές ενότητες. Στην συνέχεια θα […] Η έννοια του Χρόνου στους…

[greekblogs]

Η έννοια του Χρόνου στους Πλάτωνα και Αριστοτέλη

Ο Χρόνος, η γένεσή του, καθώς και τα διάφορα χρονικά παράδοξα, αποτέλεσαν αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης για τους αρχαίους Έλληνες διανοητές. Με την παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πιστεύω των δύο σπουδαιότερων: Του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Αρχικά θα δούμε πως ορίζουν αμφότεροι την έννοια του χρόνου σε δύο ξεχωριστές ενότητες. Στην συνέχεια θα […] Η έννοια του Χρόνου στους…