#χορώ

[astratv]

«Καμπανάκι» από Λαρισαίο επιστήμονα για τη… χαβούζα της Λάρισας, έναν χώρο υψηλής επικινδυνότητας – Εκπέμπει SOS και καλεί εισαγγελέα… (φωτο)

Για μια ακόμη φορά ο Λαρισαίος επιστήμονας Δημήτρης Καλούσης, με μια μακροσκελή ανάρτησή του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για αφημένους στην τύχη τους σιδηροδρομικούς σταθμούς ανά την Ελλάδα, εγκαταλελειμμένους, ενώ θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί από τους αρμοδίους με τον καλύτερο τρόπο. Αυτή τη φορά αναφέρεται στην παλιά συνοικία με το όνομα Θεσσαλικό στη Λάρισα, η οποία έχει ενσωματωθεί με…

[newsorama]

Πυγολαμπίδες… εν χορώ

http://dlvr.it/SwST4M

[proseuxitario]

Ψαλμός Αποδείπνου - Κύριε των Δυνάμεων

Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. Στίχ. Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού. Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείας αυτού, αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού. Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα. Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω. Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού, Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού.  Αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.

Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

[elektranhatcios]

αν ποτέ νιώσετε ηλίθιοι σκεφτείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν το ΑΕΚ- Πανιώνιος φιλικό

[walking-cloud]

Φθινοπωρινό

Δευτέρα πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά. Ανοίγεις τα μάτια και σκέφτεσαι “πέντε λεπτά ακόμη, γαμώτο”. Σηκώνεσαι με το στανιό, τεντώνεσαι και το παίρνεις απόφαση. Μπαίνεις στο μπάνιο, πλένεις τα μούτρα σου και κοιτάς τα ανελέητα σημάδια του χρόνου πάνω στο πρόσωπό σου. Θες ξύρισμα. Τεντώνεις το χέρι για να πιάσεις την οδοντόβουρτσα και αντί για τη δική σου πιάνεις τη δική της. Είναι ακόμη εδώ, δυο βδομάδες μετά, σημάδι πως ακόμη δεν έχεις ξεφύγει. Νέα εβδομάδα, νέες αποφάσεις. Την παίρνεις και την πετάς στο μικρό νίκελ καλαθάκι. Φτάνει πια, ως εδώ. Ντύνεσαι, πίνεις τον εσπρέσο σου και φεύγεις. Η δουλειά περιμένει κι οι υποχρεώσεις πολλές. Αποφα��ίζεις να ξεκινήσεις γυμναστική, τρέξιμο, οτιδήποτε για να νιώσεις πιο ζωντανός. Σύντομα. Οι φάκελοι στο γραφείο συσσωρεύονται σε μεγάλες, ασταθείς στοίβες. Το αφεντικό περιμένει αποτελέσματα πιο σύντομα από όσο θα μπορούσε κανείς.

Τρίτη πρωί. Ξεκινάς με νέα διάθεση. Έχεις κανονίσει καφέ για το απόγευμα με δυο φίλους. Έχεις να τους δεις καιρό, γιατί σάπιζες στο μικρό σου καταφύγιο χωρίς να θες να ακούσεις κανέναν. Θα σου πουν πολλά, να ξεκολλήσεις, να βρεις άλλη, να πάτε κανένα ταξίδι. Θα συμφωνήσεις μαζί τους κι ας ξέρεις πως δε θα γίνει. Το βράδυ γυρνάς και κάθεσαι να χαζέψεις στην τηλεόραση. Θα αποχαυνωθείς για ώρες ολοκληρώνοντας τη σεζόν της αγαπημένης σου σειράς, τη ��λέπατε μαζί αλλά δεν της άρεσε κι εσύ τώρα το απολαμβάνεις διπλά.

Τετάρτη πρωί. Έχεις δουλειές στο κέντρο. Η βαβούρα της πόλης κάτω από το γκρι ουρανό σε τρελαίνει, νιώθεις πως θες να φύγεις, να χαθείς, να πας να κρυφτείς σε ένα βουνό και να μη βλέπεις κανέναν. Κουράστηκες από όλα, από τις σκοτούρες, τους ανθρώπους, τα προβλήματα. Θυμάσαι που είχες διαβάσει τον ορισμό της λέξης κοσμαλγία και σου έρχεται στο μυαλό ένας στίχος “κουράστηκε η ψυχή μου από τη ζωή”.

Πέμπτη πρωί. Έχεις ξυπνήσει από νωρίς και μετά δε σου κόλλαγε ύπνος, οπότε είπες να ξοδέψεις. Παραγγέλνεις κάψουλες καφέ, δύο ζευγάρια παπούτσια και δύο πουκάμισα. Το απόγευμα λες να πας στο γυμναστήριο για την εγγραφή, αλλά βαριέσαι οικτρά. Αντιθέτως, το βράδυ παραγγέλνεις πίτσα και χαζεύεις ποδόσφαιρο, με τη φωνή στο τέρμα, τώρα που είσαι μόνος και μπορείς. Κοπανιέσαι στο γκολ και ανακινείς τα μαξιλάρια του καναπέ από τον ενθουσιασμό σου. Κι εκεί ανακαλύπτεις την κορδέλα που φορούσε μέσα στο σπίτι, αυτή την πορτοκαλί, που κράταγε πίσω τα μαύρα μακριά μαλλιά της και αναδείκνυε τέλεια τη στρογγυλάδα του προσώπου της. Σε πιάνουν τα κλάματα. Κοιμάσαι στον καναπέ.

Παρασκευή πρωί. Ξυπνάς πιασμένος. Τελειώνεις την εργασία που είχες αναλάβει στο όριο της προθεσμίας. Το αφεντικό σε κοιτά υπεροπτικά αλλά σου λέει μπράβο. Εσύ χαμογελάς κι από μέσα σου τον ��ρίζεις. Κανονίζετε με τα παιδιά του γραφείου να βγείτε την επομένη το βράδυ για να τον βρίζετε όλοι μαζί εν χορώ. Το απόγευμα πας από της μάνας σου. Σου λέει πως αδυνάτισες και πως πρέπει να προσέχεις. Πάει να σου μιλήσει για αυτήν κι εσύ κάνεις πως χτύπησε το κινητό σου για να σταματήσει. Σε γεμίζει με τάπερ, φαγητό για να τρως, από αυτά που σου αρέσουν γιατί θέλει να σε προσέχει. Γυρίζεις σπίτι μέσα στην κίνηση και τα κορναρίσματα. Άρχισε να βρέχει, φθινοπωρινά πρωτοβρόχια, ενόσω οι γονείς πάνε με τα βλαστάρια τους να ψωνίσουν τα σχολικά και τα αθλητικά παπούτσια που θα λιώσουν σύντομα.

Σάββατο πρωί. Νιώθεις έτοιμος για το βράδυ, ξεχωριστός. Θα τρίψεις το κορμί σου γερά με το σφουγγάρι, θα πασαλειφτείς με άρωμα, θα στρώσεις τα μαλλιά σου ή θα τα ανακατέψεις για να μη φαίνεται η αρχή του αραιώματος και οι γκρίζες τρίχες που επιβάλλονται στις σκούρες καστανές σου. Βγαίνεις αρχικά για καφέ και μετά πάτε για ποτά. Η μουσική σε ζαλίζει, έχεις καιρό να πας σε μέρος με δυνατούς ήχους. Αρχίζεις να χορεύεις, να ξεφεύγεις, να πιστεύεις πως είσαι πλέον δυνατός, ασυναγώνιστος. Καρφώνεις το βλέμμα σου σε γυναίκες που δε σου δίνουν σημασία. Κατεβάζεις το τέταρτο ποτό και οι θαμώνες σιγά σιγά αρχίζουν να διπλασιάζονται. Πηγαίνεις στην τουαλέτα και ξερνάς για να αισθανθείς καλύτερα, τα γεμιστά ήταν λάθος επιλογή για τη συγκεκριμένη μέρα. Γυρνάς στο σπίτι τρεκλίζοντας, αποφεύγοντας δύο φορές να χτυπήσεις με το αμάξι. Πέφτεις με τα ρούχα και το ροχαλητό σου ακούγεται έντονα στο διπλανό διαμέρισμα.

Κυριακή πρωί. Το κεφάλι σου πάει να σπάσει. Πίνεις άφθονο νερό και δύο απανωτά χάπια για να σου περάσει. Ζαρώνεις στον τριθέσιο καναπέ σου βλέποντας εικόνες από άχρηστες εκπομπές να εναλλάσσονται χωρίς να σου προσφέρουν ευχαρίστηση. Ένας περίπατος και φρέσκος αέρας θα σου έκανε καλό, αλλά δε μπορείς να σηκώσεις το πτώμα σου. Θα μείνεις εκεί, αψηφώντας τις παραινέσεις του χθεσινοβραδινού εαυτού σου. Λίγη δροσιά το Σάββατο, μούχλα την Κυριακή. Θα περάσεις ώρες ανιαρές, σερνάμενος ανάμεσα σε έπιπλα και δωμάτια. Αρχίζει και νυχτώνει όλο και πιο νωρίς. Στο γέρμα του ήλιου, παίρνεις το κινητό στα χέρια και σκαλίζεις το παρελθόν σου. Η φαγούρα στο χέρι έντονη, το μήνυμα ανοίγει και συμπληρώνεται τόσο αστραπια��α, όσο γρήγορα σβήνει. Και ξανά από την αρχή. Σου λείπει. Το παραδέχεσαι. Μαυρίζεις όσο κι ο ουρανός έξω από το παράθυρό σου. Αποφασίζεις να είσαι ειλικρινής. Στέλνεις. Περνάνε λεπτά χωρίς απόκριση. Αναβοσβήνεις το κινητό με τις σπίθες της ανυπομονη��ίας να γίνονται φλόγα που σε καταπίνει. Δύο ώρες μετά, δεν το έχει δει ακόμη. Μετανιώνεις. Πατάς unsend και γυρίζεις το βλέμμα σου στην πραγματικότητα του εικονικού. Αύριο θα είναι μια καινούργια ημέρα. Το υπόσχεσαι.

Δευτέρα πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά.

[dumpster17]

Το Μίσος

Το πιο μυστηριώδες ανθρώπινο συναίσθημα είναι το μίσος. Καταγραφές κι απόπειρες ερμηνείας υπάρχουν πολλές, όπως η ομώνυμη καταπληκτική ταινία του Κασοβίτς. Όμως κανένας μα κανένας λογοτέχνης, κινηματογραφιστής, καλλιτέχνης, επιστήμονας δεν έχει καταφέρει να βουτήξει στα κατάβαθα του μίσους και να περιγράψει με ακρίβεια τον βυθό του.

Μερικές φορές βλέπω στα social media το μίσος που εκφράζεται με λέξεις και εικόνες και τα χάνω. Δεν είμαι φαν της πολιτικής ορθότητας ούτε υπέρ της κακώς εννοούμενης αστικής ευγένειας που πολλές φορές λειτουργεί ως προπέτασμα ενός σάπιου οικοδομήματος. Κι η αντιπαράθεση κι η λογομαχία κι ο καυγάς κι η ειρωνεία κι ο κυνισμός είναι κατανοητά και πολλές φορές επιθυμητά. Αλλά “ψόφος” και “καρκίνος”; Aυτή η τόσο άσχημη –και εννοιολογικά και σαν άκουσμα– λέξη, “ψόφος”, πόσο εύκολη έχει γίνει πια; Έχει αναρωτηθεί κανείς πως αισθάνονται όλοι όσοι έχουν συναντηθεί με τον καρκίνο με την συγκεκριμένη χρήση της λέξης;

Κάποιοι εδράζουν το μίσος στις ταξικές αντιθέσεις. Κάποιοι άλλοι στην γενικότερη κουλτούρα. Μη ξεχνάμε πως ζούμε στη χώρα όπου οπαδοί ποδοσφαιρικής ομάδας τραγουδούσαν εν χορώ στο γήπεδο να πεθάνει ο ανήλικος γιος ποδοσφαιριστή γιατί τόλμησε να πάρει μεταγραφή σε αντίπαλη ομάδα. Ζούμε επίσης στην χώρα που πάρα πολλοί βγάζουν όλη την ψυχοπαθολογία τους στα ζώα. Εγώ πάντως νομίζω πως το μίσος ξεφεύγει από ταξικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά και λοιπά στεγανά. Έχει δαρβινικές καταβολές. Και δεν είναι το μίσος παράγωγο του φασισμού. Ο φασισμός είναι παράγωγο του μίσους. Δηλαδή μπορεί να δηλώνεις αριστερός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, φιλελεύθερος ή οτιδήποτε, αλλά άμα μοιράζεις δεξιά κι αριστερά “ψόφους” και “καρκίνους” τότε μάλλον είσαι τε��ειωμένος φασίστας.

Άμα το μίσος που κρύβεις μέσα σου ξεπερνά την αρχέγονη επιταγή για σεβασμό του θανάτου της αρρώστιας ή της αδυναμίας του αντιπάλου, άμα σε κάνει να τσουβαλιάζεις συλλήβδην συμπατριώτες σου χρησιμοποιώντας όρους όπως εθνοπροδότες, συμμορίτες, μιάσματα, ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι, τότε μάλλον εσύ θα πρέπει να αναρωτηθείς μήπως είσαι φασίστας και δεν το ξέρεις. Επίσης πρέπει να κάνεις την ίδια ερώτηση στον εαυτό σου αν παραποιείς γεγονότα που έγιναν πριν 80 χρόνια, αν απαξιώνεις καλλιτέχνες με βάση την πολιτική τους στάση, αν επικαλείσαι οικογενειακές ευθύνες, αν σηκώνεις χέρι σε άλλον άνθρωπο ή ζώο.

Το σίγουρο είναι πως στην κατοχή υπήρχαν Έλληνες που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς οι οποίοι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά ��ντιθέτως δημιούργησαν περιουσίες και έγιναν επιφανή μέλη της κοινωνίας. Επίσης σίγουρο είναι πως στον εμφύλιο έγιναν εγκλήματα όπως γίνονται σε κάθε πόλεμο. Ακόμα, σίγουρο είναι πως το μετεμφυλιακό κράτος φέρθηκε απάνθρωπα στους ηττημένους κι αντί να φροντίσει για την επούλωση των πληγών διεύρυνε το χάσμα μεταξύ των Ελλήνων. Όμως μέχρι πότε θα αντιπαραθετόμαστε με εμφυλιακούς όρους; Ως πότε θα ζούμε με την ικανοποίηση που θα μας δώσει η πόζα με τα κομμένα κεφάλια των αντιπάλων μπροστά στα πόδια μας; Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πως έχει πολύ περισσότερους φασίστες από όσοι το δηλώνουν ανοιχτά κι από όσους μπορεί να σηκώσει ο τόπος.

[eclecticstarlightblogger]

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Κάθε πρωί κυρίως, αλλά και σε όλα τα μετά προγράμματα, τα γνωστά Τουρκοκάναλα, κυρίως, και εν χορώ παρουσιάζουν Τούρκους να επαναλαμβάνουν ένα δικό τους εμβατήριο που το πρωτοτραγουδήσανε, ως λέγεται, μετά το Κυπριακό. Όμως, τις τελευταίες αυτές ημέρες το τραγουδάει και ο Πρόεδρός τους. Ο Ερντογάν, στις καθημερινές του ομίλίες επαναλαμβάνοντας το «θα έρθουμε ένα […] Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις… –…

[thoughtfullyblogger]

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Κάθε πρωί κυρίως, αλλά και σε όλα τα μετά προγράμματα, τα γνωστά Τουρκοκάναλα, κυρίως, και εν χορώ παρουσιάζουν Τούρκους να επαναλαμβάνουν ένα δικό τους εμβατήριο που το πρωτοτραγουδήσανε, ως λέγεται, μετά το Κυπριακό. Όμως, τις τελευταίες αυτές ημέρες το τραγουδάει και ο Πρόεδρός τους. Ο Ερντογάν, στις καθημερινές του ομίλίες επαναλαμβάνοντας το «θα έρθουμε ένα […] Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις… –…

[greekblogs]

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Κάθε πρωί κυρίως, αλλά και σε όλα τα μετά προγράμματα, τα γνωστά Τουρκοκάναλα, κυρίως, και εν χορώ παρουσιάζουν Τούρκους να επαναλαμβάνουν ένα δικό τους εμβατήριο που το πρωτοτραγουδήσανε, ως λέγεται, μετά το Κυπριακό. Όμως, τις τελευταίες αυτές ημέρες το τραγουδάει και ο Πρόεδρός τους. Ο Ερντογάν, στις καθημερινές του ομίλίες επαναλαμβάνοντας το «θα έρθουμε ένα […] Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις… –…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις…

Κάθε πρωί κυρίως, αλλά και σε όλα τα μετά προγράμματα, τα γνωστά Τουρκοκάναλα, κυρίως, και εν χορώ παρουσιάζουν Τούρκους να επαναλαμβάνουν ένα δικό τους εμβατήριο που το πρωτοτραγουδήσανε, ως λέγεται, μετά το Κυπριακό. Όμως, τις τελευταίες αυτές ημέρες το τραγουδάει και ο Πρόεδρός τους. Ο Ερντογάν, στις καθημερινές του ομίλίες επαναλαμβάνοντας το «θα έρθουμε ένα […] Ταγίπ, το λάδι μην ξεχάσεις… –…

[astratv]

Η Καρδίτσα υποδέχεται την Βασίλισσα των Αγγέλων που είναι η μοναδική στον Ελλαδικό χώρο

Την Πρωτότυπη εικόνα της Παναγίας των Αγγέλων θα υποδεχθεί η πόλη της Καρδίτσας και συγκεκριμένα ο ιερός ναός ευαγγελιστρίας με αφορμή την εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Άννης στις 9 Δεκεμβρίου. Η υποδοχή θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου στις 5:30 το απόγευμα και αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός τόσο για την ενορία της ευαγγελιστρίας όσο και για την πόλη της Καρδίτσας, αφού είναι η πρώτη…

[crinolino]

Η Μαύρη Απόδραση

Όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, δεν μας ένοιαξε. Κλείσαμε τις ειδήσεις και κοιτάξαμε τον ουρανό, διαβάσαμε τα παλιά βιβλία που είχαμε σε κούτες και ξαναμάθαμε για τους κύκλους του κόσμου. Κι όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, το είπαμε σ’ αυτούς που εμπιστευόμασταν. Αντέξαμε τα χτυπήματα των ξύλων τους στις πλάτες μας και μοιραστήκαμε ματιές στο δρόμο, συνεχίσαμε να κάνουμε σχέδια και μάθαμε τη σημασία της ειλικρίνειας μεταξύ κατεργάρηδων. Κι όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, δραπετεύσαμε και ταξιδέψαμε μακριά απ’ όλα αυτά, συμβουλευτήκαμε χάρτες, κάναμε κοντραμπάντο κι αποφασίσαμε πού ήταν ασφαλές το μέρος για να κοιμηθούμε. Κι όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Εν τη απουσία οποιασδήποτε επιλογής προς δραπέτευση, στρέψαμε δυο καθρέπτες αντικριστά και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τον ‘Απειρο ��ιάδρομο. Στο 6ο χιλιόμετρο της διαδρομής συναντήσαμε τον Λεχρίτη, φύλακα του Άπειρου Διαδρόμου και γνωστό στους κύκλους της Διανοητικής Αποταμίευσης για την πνευματική κόπωση που προκαλούσε στους διερχόμενους, με σκοπό την αποθάρρυνση τους από τη συνέχιση του ταξιδιού. Ψηλός, περίπου 4 μέτρα, με μαύρα σγουρά μαλλιά και μούσια και μια άσπρη κορδέλα στο κεφάλι, θύμιζε τον βραζιλιάνο μεσοεπιθετικό της Κορίνθιανς, Σώκρατες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στους κύκλους της Αναπτυξιακής Διανόησης  ο Λεχρίτης ήταν γνωστός ως ο Σώκρατες των ανύπαρκτων. «Καλημέρα Φιλόσοφε Λεχρίτη», είπαμε εν χορώ. Μας βομβάρδισε άμεσα με μια θέση: «Πολλές φορές, άνθρωποι ��ους οποίους στο παρελθόν θεωρούσα φίλους αναφέρθηκαν σε μένα χρησιμοποιώντας τον τίτλο – αν έχετε το θεό σας – «φιλόσοφος». Μπορώ να μεταφράσω αυτή την ιδιότητα ως τη χείριστη των προσβολών. Το να είναι κανείς φιλόσοφος σημαίνει πως τίποτε άξιο δε δημιουργεί. Πως πορεύεται στη ζωή κρώζοντας ανοησίες ξεδιάντροπα, σε μια ελεεινή προσπάθεια επίδειξης ευφυίας. Η φιλοσοφία είναι μια ενδελεχής σπατάλη χρόνου, μια προσπάθεια να στραγγίξεις το νόημα της πραγματικότητας όπως θα στράγγιζες αίμα από μια πέτρα. Κι όταν ούτε μια σταγόνα αίματος δεν στάζει, ο φιλόσοφος επιμένει πως και σ’ αυτό ακόμη υπάρχει νόημα. Το να είσαι αποτυχημένος φιλόσοφος συμβαδίζει με το να πεθάνεις φτωχός, ενώ το να είσαι επιτυχημένος φιλόσοφος συμβαδίζει με το να πεθάνεις από ντροπή. Γι αυτό λοιπόν μη γίνετε ποτέ σας φιλόσοφοι, κι ελπίζω, όσο πλανημένοι κι αν είστε, να μη με σκέφτεστε κι εμένα πια έτσι. Επιτρέψτε μου την απλή απόλαυση της σπατάλης της ζωής μου στην αφάνεια, επιτρέψτε μου να μιλώ όπως επιθυμώ και να μην προκαλώ σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μου, πόνο για την επιλογή μου αυτή.» Ετοιμαστήκαμε κουρασμένοι να περάσουμε μέσα από τα πόδια του, αλλά τα έκλεισε με μια αστραπιαία κίνηση και μας μάλωσε. «Πού νομίζετε ότι πηγαίνετε ανθρωπάκια μου; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι από εκεί που κανείς δεν πέρασε ποτέ χωρίς να απαντήσει στην ερώτηση της Ζητιάνας Φάλαινας, εσείς θα κάνετε τουριστικό περίπατο;». Σήκωσε το άσπρο πόντσο του και είδαμε μέσα στη διάφανη κοιλιά του την Ζητιάνα Φάλαινα να ξεφυσά. Από τον αφαλό του Λεχρίτη ακούστηκε ένα μουρμουρητό που έμοιαζε με εβραϊκό τραγούδι: «Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη γη;». «Εύκολο», απάντησες και σ’ αγάπησα. «Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη γη ήταν η σκάλα που οδηγούσε στο φεγγάρι. Αργότερα, η ανθρωπότητα αποφάσισε να την γκρεμίσει, την μοίρασε στα έθνη και την κάναμε σιδηρόδρομους». Περάσαμε μέσα από τα πόδια του και βρεθήκαμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Στήσαμε αυτί για να ακούσουμε αχνούς ήχους του τι συνέβαινε στον κόσμο και φτιάξαμε ό,τι ήταν χαλασμένο, δημιουργήσαμε καινούρια πράγματα και μάθαμε πώς να είμαστε υπομονετικοί. Κι όταν τα πράγματα καλυτέρεψαν, εξερευνήσαμε την καινούρια γη και βρήκαμε κι άλλα εγκαταλειμμένα μέρη, φτιάξαμε νέους χάρτες, ανακαλύψαμε νεκρούς τιτάνες και μάθαμε να διεκδικούμε τα χαλάσματα όσων κάποτε ήταν δικά μας. Κι όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, δε φοβηθήκαμε. Είχαμε μάθει πώς να μένουμε ζωντανοί.

[istologiolavaron]

Πέρασε ήδη η πρώτη ημέρα στον «Ευαγγελισμό» και όλα εξελίσσονται καλά. Σε όλη μας τη ζωή αναφερόμαστε στον Θεό των εκπλήξεων αλλά και στον Θεό των θαυμάτων. Η πορεία μας στην Αλβανία ξεκίνησε με την αναφώνηση «ο Θεός είναι μαζί μας» και την εν χορώ απάντηση «και εμείς μαζί του», που μας στήριξαν τη βεβαιότητα ότι «δεν θα μας αφήσει ο Θεός».

Ολόψυχες ευχαριστίες στους εκλεκτούς ιατρούς και νοσηλευτές και στο πλήθος των ανθρώπων, που ακόμη μία φορά εκδήλωσαν την αγάπη τους με αυθόρμητη προσευχή.

Δύο λέξεις από το ευαγγελικό ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής καθορίζουν την ενδεδειγμένη στάση: «Μη φοβού, μόνον πίστευε».

Αναστάσιος

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας

[spoilersgr]

Άσχημες εικόνες σε αγώνα πόλο ανάμεσα στις εφηβικές ομάδες των Άρη και ΠΑΟΚ, με είσοδο κουκουλοφόρων και ύβρεις σε αθλητές και τις οικογένειες τους. Το όλο σκηνικό το κατήγγειλε ο ερασιτέχνης Άρης με ανακοίνωση του, προσθέτοντας ότι μετά από όλα ��υτά η εφηβική ομάδα πόλο του συλλόγου αποσύρεται από το τουρνουά του Φοίβου Συκεών. Ακολουθεί η σχετική ανακοίνωση των κίτρινων. «Ο Α.Σ. ΑΡΗΣ βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει την απόσυρση της ομάδας Πόλο Εφήβων του συλλόγου από το τουρνουά που διοργανώνει ο Φοίβος Συκεών. Δυστυχώς, το Σάββατο (17/10) γίναμε μάρτυρες ενός θλιβερού περιστατικού που μόνο ντροπή πρέπει να προκαλεί για τους εμπνευστές και τους δράστες του. Την ώρα που η ομάδα μας αγωνιζόταν με τον Π.Α.Ο.Κ., περίπου 70 άτομα εισήλθαν στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Ωραιοκάστρου, φορώντας κουκούλες, και άρχισαν να βρίζουν εν χορώ τους νεαρούς αθλητές του ΑΡΗ. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην κερκίδα βρίσκονταν παιδιά με τους γονείς τους, οι οποίοι έγιναν μάρτυρες ενός ντροπιαστικού περιστατικού σε αγώνα Εφήβων. Ο αγώνας, φυσικά, διακόπηκε και η ομάδα μας αποχώρησε με τη συνοδεία αστυνομίας από το κολυμβητήριο. Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη, ο ΑΡΗΣ δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποχωρήσει από το τουρνουά, αφού σε καμία περίπτωση ο σύλλογος δεν προτίθεται να θέσει σε κίνδυνο τους αθλητές και τους προπονητές μας. Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει κανένα παράπονο από τη διοργανώτρια ομάδα, τον Φοίβο Συκεών, τον οποίο ευχαριστούμε για την πρόσκληση και τη φιλοξενία».

[elektranhatcios]

βρίζανε διαβάζω οι γαύροι το Σωκράτη εν χορώ ενώ έβγαινε τραυματίας από το γήπεδο. ξεκινάμε ΤΩΡΑ δέκα παπιά από Φιλαδέλφεια για τηγάνι