#χαρτι

[sugaroto]

Κάπου στα γραφεία της Κοσμοτε υπάρχει ηχογραφημένη η φωνή της μάνας μου να με ρωτάει αν έχω αλλά άπλυτα ενώ μια αθώα υπάλληλος ψάχνει να βρει... κάτι στα αρχεία τους τέλος πάντων

[hlektras-world]

Μπορεί κάποιος να μου αντιγράψει την εργασία σε word. Κάνω ότι χάρη θελειιι 🫠

[ilargeicontradictmiself]

Hawk mountain upsets me like Hannibal did that's why i read a lot of it when i sit with it but have a little trouble picking it up again

[boulevard-of-broken-dreams6]

Μόοδ εργασίας για την σχολή

[anenthusiasticteen]

Μου ειπες να γραψω για εμας

Σου απαντησα πως εχω πολλα να πω

Και τωρα πανω απο ενα χαρτι και δεν εχω να γραψω τίποτα

Γιατι δεν εχω να γραψω τιποτα?

Και τοτε θυμηθηκα

Γραφω μονο οταν ειμαι στις μαυρες μου

Γραφω οταν χανομαι στον εαυτο μου

Γραφω οταν πεφτουν οι τοιχοι να με πλακωσουν και οι σκεψεις να με φανε

Αλλα για εμας δεν εχω γραψω και πολλα

Γιατι εμεις ειμαστε οι καλες μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που ξανα βρισκω τον εαυτο μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που εχω δυναμη και οι τοιχοι δεν με εχουν συνθλίψει κι οι σκεψεις δεν με εχουν κατασπαραξει

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν φοβαμαι πια το σκοταδι

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν χρειαζεται πια να γραφω τοσο συχνα

[nofuckinlabels]

.

Ειχα πει στον εαυτο μου πως θα κανω μια νεα αρχη στο πανεπιστημιο

Πως θα πλασω μια ζωη που δεν θα σε χωραει

Μια ζωη που ισως να χωραει την σκεψη σου τις κυριακες

Ωστόσο γυρναω σπιτι και οσο καθομαι στον συρμο που καποτε καθομασταν μαζι γραφω σε ενα τετραδιο τις σκεψεις μου για εσενα

Με τρομαζει εκεινη η ικανοτητα αυτοαναφορικοτητας του ερωτα μου

Σου γραφω απο ερωτα

Για ερωτα

Ολοι ξερουν για εσενα

Ολοι ξερουν οτι υπηρξες στην ζωη μου

Ξερουν το ονομα σου

Ποναει γιατι ζω την ζωη που παντα ονειρευομουν και σκεφτομαι πως δεν θα αντεξω ετσι πανω απο εναν μηνα

Σε ψαχνω παντου και παντα καπου σε βρισκω

Σαγαπαω

Η πραγματικοτητα καποιες φορες ειναι πιο επώδυνη απο οτι εχω συνηθισει

Δημιουργει εκδορες στο χερι μου πριν προλαβω να δημιουργησω εγω εκδορες στο χαρτι

[xehasmenesithakes]

Νιωθω το αιμα μου να ρεει στις φλεβες,τους κροταφους μου να παλλονται σε μια μουσικη που τα αυτια μου δεν μπορουν να ακουσουν.Θελω να σπαραξω,θελω να μοιραστω αυτη την ενοχικη παραδοχη πως φοβαμαι.

Μια ξαφνικη αρνητικη τροπη..μηπως αυτη ειναι η τελευταια μου ανασα ή πως εκει στο τελος του δρομου καραδοκει το τελος του κοσμου.Αλλα δυσκολα βρισκω τις λεξεις να το θεσω.Δεν ξερω πως να νιωσω.Οι παιδικες μου φαντασιωσεις φταναν ως εδω.Και να μαι με ενα χαρτι στα χερια για να σκισω και ενα καδρο να κανω γραβατα στο λαιμο μου.Και μια γραβατα που θα γινει λουρι και μαστιγιο και σχοινι και θηλια.Φοβαμαι!άλλοτε τον εαυτο μου αλλοτε για τον εαυτο μου.Ντυμενος στα μαυρ��,πενθω το λευκο,την αθωότητα που εχει στραγγιξει απο μεσα μου.Θυσια στο μονο θεο.Θυσια στο χρονο.Που μου φερεται οπως ο θυτης στο θυραμα.Αλλα ετσι ειναι , ειμαι πεπεισμενος πια..ζεις και πεθαινεις συγχρονως,οτι και αν λενε..Και οσο ζεις πεθαινεις… και οσο πεθαινεις,ζεις.Και εχω τοσες ερμηνειες καλες και κακες να σου δωσω,μα τι και αν μια μερα βρεξει και την αλλη φωτισει,ο ουρανος παντα ο ιδιος θα ειναι και νομιζω πως καπως ετσι παει και εδω.

Τυλιγομαι στα σεντονια μου,λευκες σελιδες που δε μπορω να γεμισω πια.Μια νεα δειψα νιωθω στο λαιμο μου,μια δειψα για ελεγχο.Ειναι αρκετη για να με σηκωσει απο το κρεβατι..Αδαμαστη ειναι αρκετη για να βαλει φωτια σε ολο το κοσμο…και το νιωθω.Νιωθω τον κοσμο να καιγεται το μυριζω,το γευομαι.

Αφαιρουμαι ξεχνιεμαι αλλα η αισθηση αυτη υπαρχει παντα.Ισως αυτο φοβαμαι.

[portokali]

σε μια φαση στο λύκειο ειχα μπιντζαρει ολες τις σεζον του γκειμ οφ θροουνς που ειχαν βγει ως τοτε σε ενα καλοκαιρι και ειχα παθει τετοιο μπρεινροτ που θυμαμαι να διαβαζω το χαρτι του αβ που ήταν τυλιγμένες οι φέτες απο το κασερι και εκει που έλεγε ΤΥΡΙΩΝ εγώ να λεω α τύριον τύριον λαννιστερ ρεφερενς

[pou-sai-tsakale]

Καλημέρα να σε ρωτήσω υπάρχει περίπτωση να ξέρεις εάν χρειαστώ χαρτί γιατρού από παθολόγο να μπορεί να μου το βγάλει απευθείας ή αν χρειάζεται να περιμένω με ραντεβού και τέτοια;;

Πρέπει να σε δει παθολόγος απο οσο ξέρω για να σου γράψει χαρτι, μπορεις να βρεις ραντεβού στο doctoranytime σε πολυ συντομο χρονικό διαστημα

[ewsforos]

NOCTURNE 9 2

Μια νυχτα,

Ασπροι τοιχοι, λεπτοι, σαν απο χαρτι φτιαγμενοι,

Ασφαλιζουν μεσα τους μια μελωδια

Να δυο πληκτρα , να και αλλα τοσα

Το παραθυρο η μονη διεξοδος της νοτας

Και οπως φευγει, ��υριζει πισω

Το αρωμα της γκριζας πολης φερνει μεσα

Μεσα στα ξυλινα δαπεδα του διαμερισματος

Ο γειτονας, καθεται στο μπαλκονι διπλα στην μελωδια

Μια συζητηση δικια τους, ενας ερωτας διχως υλη και αφη

Μονο συναισθημα και παθος που ξυπνα τον ακροβατη

Αφου στα καγκελα κρεμιεται και αναβει ενα τσιγαρο

Κοιτα το φεγγαρι, αποψε ειναι γεματο,

Γεματο σαν την καρδια του που σταζει στο πεζουλι,

Και οι περαστικοι εχουν ομπρελες γιατι βρεχει

Εκεινος γινεται μουσκεμα, τα ρουχα του λιωνουν στη βροχη,

Κολλανε πανω του , γινονται ενα

Κι σαν σφουγγαρι, απορροφά νερο και ηχους

Ηχους, κοντινους, μελωδιες και κειμενα

Ηχους, γραμμες και ηχοκυμματα

Μια θαλασσα φουρτουνιασμένη με μηνυματα

Μα εξω βρεχει

Και οι ανρθωποι εχουν ομπρελες.

[tatiantam]

Είσαι σε σχέση; Ή ήσουν;

προσφατα υπεγραψα το τελευταιο χαρτι διαζυγιου με τον Mbappe

[mysummermoon]

"Αηδιες. Ο χρονος εγινε για να κυλαει, οι ερωτες για να τελειωνουν, η ζωη.. πηγαινει στο διαολο και εγω.. διασχιζω το απειρο.."

Τασος Λειβαδιτης -

[τεμπερα σε χαρτι]

[kousioris]

ΘΕΡΜΙΚΟ ΧΑΡΤΙ ΨΗΦ. ΤΑΧΟΓΡΑΦΟΥ ΡΟΛΟ 8M (3ΤΜΧ), MERCEDES

Read the full article

[truckergreece]

ΘΕΡΜΙΚΟ ΧΑΡΤΙ ΨΗΦ. ΤΑΧΟΓΡΑΦΟΥ ΡΟΛΟ 8M (3ΤΜΧ), MERCEDES

Read the full article

[8essalonikh]

σαγαπαω τοσο πολυ σε σκεφτομαι τοσο πολυ που νομιζω σε ματιαξα μονο και μονο η σκεψη σου με κανει να νιωθω ασφαλης, να νιωθω ευχαριστηση. αποχαιρετιστηκαμε προχθες και μου λειπεις ηδη. μακαρι να ημουν μαζι σου τωρα. με παιρνεις τηλεφωνο και κατευθειαν νιωθω καλυτερα, η μοναξιά μου εξαφανιζεται. σαγαπαω. δεν θελω να σε χασω. του χρονου θα ερθω και εγω στο φεστιβαλ. απλα ελπιζω να ειμαστε μαζι και να ειμαστε καλα και να αγαπιομαστε οπως τωρα. μυριζω το χαρτι που ψεκασα τη κολονια σου πριν φυγουμε απο τις εστιες. η μυρωδια εχει ηδη αρχιζει να φευγει. αλλα θελω να την εχω για παντα. σαγαπω. ελπιζω να σε δω την επομενη βδομαδα, να ερθεις να παμε θαλασσα και να κοιμηθεις σπιτι μου και να δεις τις μωρουδιακες φωτογραφιες. θελω απλα να ξαναδω τα ματια σου να λαμπουν, να ακουσω το γελιο σου. αγαπη μου

[konnidio]

«γιατι το ροζ ειναι το αγαπημενο μου χρωμα» η πτυχιακη μου. ακουγεται χαζη και ισως ανοητη μπορει να πει καποιος. συμφωνω, γιατι να μην συμφωνισω; τι δεν ειναι ανοητο; τι ειναι σοβαρο; τι ειναι το σοβαρο; κατι που εχουμε φτιαξει εμεις και απλα το συντιρουμε μεχρι να ερθει η επομενη ευφορικη ανοητη συνηθεια να μετατραπει σε βαρετη και σοβαρη υποχρεωση.

ε, λοιπον προτειμω να περναω τον χρονο μου κανοντας μικρες ανοητες και ασοβαρες επιλογες. για να το παμε και λιγο στο σοβαρο, ειρωνικο δεν ειναι; πως παντα μια συζητηση να κρυβει η να στοχευει κατι σοβαρο η και καταθλυπτικο ισως;

Ακόμα και το θέμα μου φαίνεται ηλίθιο και ανόητο κριβει κάτι πιο σοβαρο, κοινωνικά προβλήματα θέση των φυλλων, ίσως και λίγες ανησυχίες της καθημερινότητας και στεναχώρια, ίσως είναι πάντα πιο εύκολο να γράψεις για κάτι σοβαρό. είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει.

ισως η συνήθεια να μην είναι πάντα καλό πράγμα αλλά είναι μια σιγουριά και οι περισσότεροι αυτο ψαχνουμε. ναι βαζω και τον εαυτο μου μεσα, γιατι σιγουρια ειναι να ξερεις οτι θα γυρισεις και θα εχεις φαι να φας, στρομα να ακουμπησεις, νερο να πλυθεις, ρευμα για να μην περνεις καθε μηνα 5 κερια η να μην καταληξεις με αυτοσχεδιασμους με λαδι. η σιγουρια ειναι ��αθυσηχαστικη και ειναι αυτο που ζηταν ολοι και οποιος σου πει το αντιθετο τοτε ευχομαι να ειναι τοσο τυχερος ωστε να συνεχησει να νομιζει το ιδιο καθως δεν ειχε ποτε την συνθήκη του να μην ξερει οτι ανα πας σε στιγμη μπορει να βρεθει με τιποτα. το ζηλευω και ελπιζω να νοιωσω καποια στιγμη το οτι και αν γινει θα ειμαι οκ. πολυ βαρια συζητηση και θα με πιασει η γραφικη σοβαροτητα που θυμιζει μπαμπα τις συζητησεις που κανει απτην στιγμη που το παιδι θα αρχησει να κοντευει τα 17 και δεν μαρεσει, ισως επειδη εχω νοιωσει αυτες τις συζητησεις στο πετσι μου.

«τι θα γινει με την παρτη σου» φαβορι ερωτηση του πατερα μου τους τελευταιους τρεις η και τεσσερεις μηνες, και η απαντηση αλλαζει αναλογα με την διαθεση μου. βλεπεις η διαθεση του ανθρωπου κατα την αποψη μου δεν μπορει να θεωρηθει ποτε σοβαρη, η διαθεση ειναι απτα μονα ελευθερα πραγματα που εχουν απομεινει και ισως το τελευταιο. κανενας δεν μπορει να το ελεγξει, μπορεις να ελεγξεις την αντιδραση αλλα ποτε την διαθεση σου.

το θεωρω πολυ ομορφο, το ελευθερο. θυμαμαι το ειχα πει σε εναν ψυχειατρο αυτο οσο καιρο ημουν στην κλινικη, του ει��α πει πως μακαρι να ημουν ηλιθια γιατι ολα θα ηταν πιο ευκολα στο οποιο ακολουθησε η ερωτηση «τι σημαινει για εσενα να εισαι ηλιθιος;» «ελευθερια» ακολουθησε μετα μια μεγαλη συζητηση που μπορει να αναλυσω αλλα θα την κρατησω για μια αλλη φορα.

ισως ανεβασω και εδω την πτυχιακη μου, θα μου πεις ποιος θα κατσει να την διαβασει; δεν περιμενω πως καθεται και διαβαζει κανενας αυτα που γραφω και ισως να ειναι ο μονος λογος που συνεχιζω να διατυπωνω τις σκεψεις μου ειτε σε χαρτι ειτε σε αυτο εδω το χαζοκουτι, ειδου και ο λογος που ακομα κραταω ημερολογιο, γιατι δεν περιμενει κανενας τιποτα απο εμενα, δεν εχει κανενας προσδοκιες, δεν εχω κανεναν να με κρινει και ισως και να παραδεχομαι με αυτον τον τροπο πως ειναι απτα μονα πραγματα που με κανει να νοιωθω ελευθερη.